Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2019 r.

Sąd Rejonowy w Suwałkach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 30 września 2019 r. w Suwałkach na rozprawie

sprawy z powództwa K. B. (1)

przeciwko P. P. S.A. w W.

o przywrócenie do pracy

I.  Oddala powództwo.

II.  Zasądza od powoda K. B. (1) na rzecz pozwanej P. P. S.A. w W. kwotę 197,00 zł (sto dziewięćdziesiąt siedem złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Wiesława Wiśniewska Katarzyna Zackiewicz

SSR Karol Kwiatkowski

Sygn. akt IV P 24/19

UZASADNIENIE

Powód K. B. (1) w pozwie skierowanym przeciwko P. P. SA w W. domagał się uznania rozwiązania umowy o pracę za prawnie bezskuteczne, a w przypadku upływu okresu wypowiedzenia o przywrócenie do pracy na dotychczasowych warunkach umowy o pracę oraz zasądzenia od strony pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż zatrudniony jest u pozwanego od 21 grudnia 2000 roku, a w okresie poprzedzającym wypowiedzenie umowy o pracę, na stanowisku kwalifikowanego pracownika ochrony w Sekcji Ochrony w S. w Pionie P. P. Ochrona. W dniu 12 marca 2019 r. pozwany zakład pracy wypowiedział powodowi umowę o pracę z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynie w dniu 30 czerwca . Pracodawca w wypowiedzeniu umowy o pracę wskazał jako przyczynę nieprawidłowe i niezgodne z procedurami obowiązującymi w P. P. S.A. wykonywanie przez powoda czynności służbowych, utratę zaufania oraz łamanie zasad współżycia społecznego polegających na:

1. w listopadzie i grudniu 2018r. w trakcie kontaktu osobistego i telefonicznego z pracownikami ochrony innych firm ochraniarskich działających na terenie S. rzekomo pomawiał Pana D. S. (1), poniżał go, niekorzystnie przedstawiał i dyskredytował narażając go na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania zawodu kwalifikowanego pracownika ochrony fizycznej;

2. w dniu 26/27/2018r, wysyłał do Pana D. S. (1) wiadomości tekstowe SMS z telefonu służbowego, wskazujące na szantaż na tle finansowym, z poleceniem przygotowania: najpierw kwoty 4.000zł., a następnie 4.600zł., które miał przekazać w dniu 27.12.2018r. do godziny 10:00. Wysyłane wiadomości zawierały treści wulgarne i obraźliwe i w znaczny sposób przekraczały obowiązujące normy współżycia społecznego.

W ocenie powoda, zawarte w wypowiedzeniu zarzuty są bezpodstawne i nie spełniają formalno-prawnych wymogów, a tym samym dokonane wypowiedzenie należy uznać za bezskuteczne.

Wskazane w wypowiedzeniu umowy o pracę zdarzenia, będące podstawą wypowiedzenia stosunku pracy, nie mają żadnego związku z naruszeniem przepisów wymienionych przez pozwanego w wypowiedzeniu. Nie można bowiem zgodzić się ze stwierdzeniem, że powód w opisanych sytuacjach naruszył obowiązki ogólne pracownika wynikające z zakresu czynności oraz Regulaminu Pracy PP z uwagi na to, że sytuacje te nie były związane z P. P. i jej pracownikami. Zdarzenia, o których mowa w wypowiedzeniu, nie miały miejsca w zakładzie pracy. Ich charakter dotyczy całkowicie prywatnej sprawy osób w nich uczestniczących. Wspomniany w wypowiedzeniu D. S. (1) nie jest pracownikiem P. P., a rzekome pomówienia tej osoby, jak wskazano w piśmie w wypowiedzeniu miały miejsce w trakcie kontaktu osobistego i telefonicznego z pracownikami innych firm ochroniarskich, a nie z pracownikami P. P. S.A. (...) można zatem uznać, że powód swoim zachowaniem, naruszył zasady współżycia społecznego, czy też w sposób nieprawidłowy wykonywał czynności służbowe. W opisanych sytuacjach trudno dopatrzyć się również powodów do utraty zaufania, czy też braku dbałości o dobre imię i prestiż P. P. bądź też postępowania niezgodnego z wartościami PP. Powód przyznał, że korespondował z Panem S., aczkolwiek kategorycznie zaprzeczył, ażeby w trakcie tej korespondencji miał go szantażować na tle finansowym bądź uwłaczać jego godności.

Pozwana P. P. SA w W. w odpowiedzi na pozew domagała się oddalenia powództwa i zasądzenia na swoją rzecz od powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W ocenie pracodawcy powód swoim zachowaniem naruszył punkt 1,6,10,14 obowiązków ogólnych pracownika ) wynikających z zakresu czynności na stanowisku pracy - przyjęty przez powoda do wiado­mości i stosowania w dniu 21.05.2015 r., zobowiązujący pracownika do: dbałości o dobre imię i prestiż P. P.S.A., przestrzegania Regu­laminu Pracy, kształtowania właściwej atmosfery w miejscu pracy i postępowania zgodnie z wartościami P. P. S.A. Powód naruszył też § 7 punkt 3 podpunkt 4 i 16 Regulaminu Pracy P. P., zobo­wiązujący każdego pracownika do dbałości o dobre imię P. P.i przestrzegania zasad współżycia społecznego. Niewątpliwie powód naruszył także punkt 10 KARTY ZAKRESU OBOWIĄZKÓW PRACOWNIKA, obligujący do należytego zachowania się w służbie i poza służba, przyjęty przez powoda do ścisłego przestrzegania w dniu 10.02.2010 r. Zachowanie powoda oraz podjęte przez niego działania ponad wszelką wątpliwość nie stanowią należytego zachowania się poza służbą. Przyczyny wypowiedzenia powodowi umowy o pracę znajdują potwierdzenie w drodze czynności Koordynatora Ochrony - T. M. a także w relacji D. S. (1) i I. Z. (1). Powód zajmował odpowiedzialne stanowisko kwalifikowanego pra­cownika ochrony, obarczone obowiązkiem należytego zachowania się w służbie i poza służbą, obowiązkiem przestrzegania zasad współżycia społecznego oraz obowiązkiem dbałości o dobre imię pracodawcy, co nie wykraczało poza jego kompetencje służbowe. Pracodawca miał prawo oczekiwać, że pracownik będzie się zachowywał lojalnie, a powie­rzone obowiązki wykonywał z należytą rzetelnością, co nie miało miejsca. Zdaniem pozwanego przyjęty przez powoda sposób zachowania jest nie do zaakceptowa­nia.

Sąd ustalił, co następuje:

K. B. (1) pozostawał zatrudniony w P. P. SA w W. od dnia 21.12.2000r. (w tym od dnia 01.07.2007r. na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony), ostatnio na stanowisku kwalifikowanego pracownika ochrony w Sekcji Ochrony S..

/dowód: umowa o pracę wraz z aneksami – w aktach osobowych/

W 2018r. Prokuratura Rejonowa w Suwałkach prowadziła postępowanie w sprawie gospodarki bronią i amunicją przez Sekcję Ochrony w S.. Przedmiotem badania w tym postępowaniu było zgłoszenie niekontrolowanego wystrzału na wartowni Sekcji Ochrony w S. dokonanego w 2016r. przez b. pracownika Sekcji Ochrony D. S. (1) oraz uzupełnienia amunicji po tym wystrzale z nielegalnego źródła przez kierownika Sekcji Ochrony J. W. (1). Na początku listopada 2018r. w sprawie tej składał zeznania D. S. (1), który nie potwierdził faktu zaistnienia przedmiotowego zdarzenia na wartowni.

W drugiej połowie listopada 2018r. K. B. (1) dowiedział się, że D. S. (1) zeznając w postępowaniu karnym zaprzeczył, aby doszło do niekontrolowanego wystrzału na wartowni oraz uzupełnienia amunicji z niewiadomego źródła.

/dowód: wyjaśnienia informacyjne powoda K. B. (1) na rozprawie w dniu 8.05.2019r. – por. protokół skrócony rozprawy z dnia 8.05.2019r. k. 58v-59v, zeznania świadka A. M. na rozprawie w dniu 8.05.2019r. – por. protokół skrócony rozprawy z dnia 8.05.2019r. k. 60-60v,

K. B. (1) z przydzielonego mu telefonu służbowego o nr (...), będącego własnościąP. P. SA, w dniu 26.12.2018 roku, wysłał do D. S. (1) siedem wiadomości tekstowych- SMSów, w treści których usiłował wyłudzić od D. S. (1) kwoty pieniężne, z tytułu naruszenia zakazu konkurencji: w pierwszym SMSie 4.000,00 zł, a w szóstym 4.600,00 zł., które D. S. (1) miał dostarczyć 27.12.2018 roku o godz. 10:00. Ponadto w treści tych SMS-ów K. B. używał wobec D. S. słów obraźliwych i powszechnie uważanych za obelżywe.

Ponadto K. B. (1) na przełomie listopada/grudnia 2018 roku w czasie kontaktów osobistych i telefonicznych z pracownikami ochrony różnych firm, ochroniarskich, działających na terenie S. niekorzystnie przedstawiał osobę D. S. (1), znieważał go i dyskredytował.

K. B. (1) dzwonił również z przydzielonego telefonu służbowego w miesiącu grudniu 2018r. do firmy (...) i rozpytywał pracownika w/w firmy o zasady zatrudnienia D. S. (1) w firmie oraz o kwestię egzekwowania zapisów umowy o zakazie konkurencji, w momencie podjęcia pracy przez S. w konkurencyjnej firmie w ciągu dwóch lat od zakończenia współpracy. K. B. (1) poinformował pracownika firmy (...) o fakcie podjęcia pracy w innej firmie ochroniarskiej przez D. S. (1) i zasugerował wyegzekwowanie ustaleń wynikających z umowy o zakazie konkurencji.

Pracodawca K. B. (1) na zgłoszenie D. S. (3) zarządził wszczęcie postępowania wyjaśniającego w sprawie zachowania pracownika. W tym celu w połowie stycznia 2019r. do S. przyjechał Koordynator Ochrony (...) P. T. M..

T. M. dokonał rozpytania D. S. (1), I. Z. (1) (z Agencji Ochrony (...) w S.) oraz K. B. (1) i potwierdził fakty zgłaszane przez D. S. (1). W szczególności podczas rozmowy z K. B. (1), pracownik ten potwierdził fakt wysyłania SMS-ów o zaprezentowanej treści, kontaktowania się z konkurencyjnymi firmami ochroniarskimi

/dowód: protokół przyjęcia ustnych wyjaśnień od K. B., k. 6/C akt osobowych, wydruk treści SMS-ów k. 7/1/C akt osobowych, wydruk połączeń k. 7/2/C akt osobowych, wniosek kadrowy k. 8/C akt osobowych, notatka służbowa z rozmowy z D. S. (1) k. 9/C akt osobowych, notatka służbowa z rozmowy z I. Z. (1) k. 11/C akt osobowych, wydruk treści SMS-ów k. 66-72, wydruk połączeń k. 94-96, korespondencja mailowa k. 87-93, 97, zeznania świadka J. W. (2) na rozprawie w dniu 5.06.2019r. – por. protokół skrócony rozprawy z dnia 5.06.2019r. k. 73-74v, zeznania świadka D. K. na rozprawie w dniu 5.06.2019r. – por. protokół skrócony rozprawy z dnia 5.06.2019r. k. 74v-75, zeznania świadka R. C. na rozprawie w dniu 5.06.2019r. – por. protokół skrócony rozprawy z dnia 5.06.2019r. k. 75-75v, zeznania świadka T. M. na rozprawie w dniu 22.07.2019r. – por. protokół skrócony rozprawy z dnia 22.07.2019r. k. 113-113v, zeznania świadka D. S. (1) na rozprawie w dniu 22.07.2019r. – por. protokół skrócony rozprawy z dnia 22.07.2019r. k. 114-114v, zeznania świadka I. Z. (1) na rozprawie w dniu 30.09.2019r. – por. protokół skrócony rozprawy z dnia 30.09.2019r. k. 143v-144/.

Oświadczeniem doręczonym K. B. (1) w dniu 12.03.2019r., pracodawca rozwiązał z w/w pracownikiem umowę o pracę z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynie w dniu 30.06.2019r.

Jako przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę wskazano nieprawidłowe i niezgodne z procedurami obowiązującymi w (...) SA wykonywanie przez pracownika czynności służbowych, utrata zaufania do pracownika oraz łamanie przez pracownika zasad współżycia społecznego w związku z sytuacjami polegającymi na:

1)  w listopadzie i grudniu 2018 r. w trakcie kontaktu osobistego i telefonicznego z pracownikami ochrony innych firm ochroniarskich działających na terenie S. pomawianie D. S. (1), poniżanie go, niekorzystnie przedstawianie i dyskredytowanie, narażając go na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania zawodu kwalifikowanego pracownika ochrony fizycznej;

2)  w dniu 26/12/2018 r. wysyłanie do D. S. (1) wiadomości tekstowe SMS z telefonu służbowego, wskazujące na szantaż na tle finansowym, z poleceniem przygotowania: najpierw kwoty 4.000 zł, a następnie 4.600 zł, które D. S. (1) miał przekazać w dniu 27/12/2018 r. do godz. 10.00. Wysłane wiadomości zawierały treści wulgarne i obraźliwe i w znaczny sposób przekraczały obowiązujące normy współżycia społecznego

W konsekwencji, swoimi działaniami oraz zachowaniem K. B. (1) naraził na utratę dobrego imienia pracodawcy co powoduje utratę zaufania do pracownika oraz stanowi naruszenie przez pracownika zasad norm współżycia społecznego.

Pracodawca wskazał, iż swoim postępowaniem K. B. (1) naruszył:

-

punkty: 1,6,10,14 obowiązków ogólnych pracownika wynikających z zakresu czynności;

-

§ 7, pkt.3 ppkt.4,16 Regulaminu Pracy (...).

/dowód: oświadczenie - k. 16/C akt osobowych/

Sąd zważył, co następuje:

Uprawnienia pracownika w przypadku rozwiązania umowy o pracę na czas nie określony za wypowiedzeniem określa art. 45 k.p. Stosownie do jego treści w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika – orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu – o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Uprawnienie wynikające z w/w przepisu kodeksu pracy przysługuje pracownikowi zarówno wtedy, gdy wskazana w wypowiedzeniu przyczyna jest niezasadna, niejasna, niedostatecznie konkretna i niezrozumiała dla pracownika, jak i wówczas gdy przyczyna ta jest pozorna, tzn. nierzeczywista i nieprawdziwa. Zdaniem powoda wypowiedzenie mu umowy o pracę było nieuzasadnione a przyczyny w nim wskazane nie są prawdziwe.

Na wstępie należy podkreślić, że przepisy kodeksu pracy dotyczące wypowiadania umów o pracę, odmiennie niż stanowi to art. 52 k.p., nie określają terminu, w którym pracodawca, od momentu powzięcia wiadomości o naruszeniu przez pracownika obowiązków pracowniczych, jest uprawniony do wypowiedzenia umowy o pracę bez narażenia się na zarzut naruszenia przepisów prawa. Niemniej jednak zarówno w doktrynie jak i judykaturze zostało ukształtowane jednolite stanowisko, iż okoliczności uzasadniające wypowiedzenie umowy o pracę musza istnieć bądź to w dacie wypowiedzenia, bądź też w niedalekiej przeszłości poprzedzającej wypowiedzenie. Jednakże możliwość złożenia skutecznego oświadczenia woli trwa tak długo, jak długo nie straciła aktualności przyczyna przyjęta przez pracodawcę.

W judykaturze został wypracowany pogląd, że sprostanie przez pracodawcę wymaganiom określonym w art. 30 § 4 k.p. polega na wskazaniu przyczyny wypowiedzenia w sposób jasny, zrozumiały i dostatecznie konkretny. Powołany przepis dopuszcza różne sposoby określenia tej przyczyny, jednakże z oświadczenia pracodawcy powinno wynikać w sposób niebudzący wątpliwości, co jest istotą zarzutu stawianego pracownikowi, gdyż to on ma wiedzieć i rozumieć, z jakiego powodu pracodawca dokonuje wypowiedzenia. Naruszenie art. 30 § 4 k.p. zachodzi zatem wówczas, gdy pracodawca w ogóle nie wskazuje przyczyny wypowiedzenia lub gdy jest ona niedostatecznie konkretna, a przez to niezrozumiała dla pracownika i nieweryfikowalna.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się również, iż nieprecyzyjne wskazanie przez pracodawcę przyczyny wypowiedzenia nie narusza art. 30 § 4 k.p., jeżeli w okolicznościach danej sprawy, z uwzględnieniem informacji podanych pracownikowi przez pracodawcę w inny sposób, stanowi to dostateczne sprecyzowanie tej przyczyny. Wymaganie wskazania przez pracodawcę konkretnej przyczyny wypowiedzenia nie jest równoznaczne z koniecznością sformułowania jej w sposób szczegółowy, drobiazgowy, z podaniem opisów wszystkich faktów i zdarzeń oraz wskazaniem poszczególnych działań czy zaniechań, składających się w ocenie pracodawcy na przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie.

W ocenie Sądu analiza dowodów przeprowadzonych w toku postępowania pozwoliła na ocenę, iż zachowanie powoda K. B. (1) było nacechowane postawą lekceważącą dobre obyczaje i szkodzącą dobremu imieniu pracodawcy.

Przede wszystkim, nie było zdaniem Sadu, wątpliwości, iż do zachowań stanowiących przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę, doszło.

Nie można, w ocenie Sądu, uznać za wiarygodne twierdzeń powoda K. B. zawartych w treści pozwu i wyrażonych na rozprawie, iż dokonane mu wypowiedzenie zostało oparte na zarzutach, które nie mają żadnego potwierdzenia w rzeczywistości.

To przecież już na etapie czynności wyjaśniających przeprowadzonych przez Koordynatora Ochrony T. M. powód potwierdził, iż wysłał w dniu 26.12.2018r. wiadomości tekstowe – SMS-y o określonej treści oraz, że kontaktował się w sprawie D. S. z konkurencyjnymi firmami ochroniarskimi na terenie S.. Taka ocena faktów jednoznaczne wynika z dokumentów wytworzonych na potrzeby postepowania wyjaśniającego, a w szczególności protokołu przyjęcia ustnych wyjaśnień od K. B. (k. 6/C akt osobowych), wydruku treści SMS-ów (k. 7/1/C akt osobowych), wydruku połączeń (k. 7/2/C akt osobowych), wniosku kadrowego (k. 8/C akt osobowych), notatki służbowej z rozmowy z D. S. (1) (k. 9/C akt osobowych), notatki służbowej z rozmowy z I. Z. (1) (k. 11/C akt osobowych), wydruk treści SMS-ów (k. 66-72), wydruku połączeń (k. 94-96), korespondencji mailowej (k. 87-93, 97), a także zeznań świadków: J. W. (2) na rozprawie w dniu 5.06.2019r. – por. protokół skrócony rozprawy z dnia 5.06.2019r. k. 73-74v, D. K. na rozprawie w dniu 5.06.2019r. – por. protokół skrócony rozprawy z dnia 5.06.2019r. k. 74v-75, R. C. na rozprawie w dniu 5.06.2019r. – por. protokół skrócony rozprawy z dnia 5.06.2019r. k. 75-75v, T. M. na rozprawie w dniu 22.07.2019r. – por. protokół skrócony rozprawy z dnia 22.07.2019r. k. 113-113v, D. S. (1) na rozprawie w dniu 22.07.2019r. – por. protokół skrócony rozprawy z dnia 22.07.2019r. k. 114-114v, I. Z. (1) na rozprawie w dniu 30.09.2019r. – por. protokół skrócony rozprawy z dnia 30.09.2019r. k. 143v-144/.

Zachowaniu takiemu powód nie przeczył również co do zasady będąc przesłuchany na rozprawie przed Sądem /por. wyjaśnienia informacyjne powoda K. B. (1) na rozprawie w dniu 8.05.2019r. – protokół skrócony rozprawy z dnia 8.05.2019r. k. 58v-59v/. Ponadto w świetle powyższego stanowiska powoda nie może, w ocenie Sądu, podlegać wątpliwości, iż przedstawione w toku niniejszego postępowania wydruki treści SMS-ów odpowiadają rzeczywistej korespondencji tekstowej pomiędzy powodem a D. S., chociaż nie zachowały się oryginalne zrzuty ekranów z krytycznymi tekstami. Jeszcze raz podkreślić należy, iż powód K. B. wobec Koordynatora Ochrony T. M. oraz co do zasady również na rozprawie przed Sądem stanowczo potwierdził fakt wysłania smsów o określonej treści na telefon D. S.. Zatem kwestionowanie przez stronę powodową przed Sądem, iż wiadomości te zostały przetworzone w taki sposób, iż zawierają obciążające powoda treści, należy uznać za przyjętą strategie procesową, próbę wykorzystania faktu, iż pracodawca nie dysponuje zrzutami ekranu telefonu D. S., czy też wydrukami treści krytycznych SMS-ów uzyskanymi od operatora telekomunikacyjnego.

Ponadto, z uzyskanego wydruku – historii połączeń jednoznaczne wynika, iż w dniu 26.12.2018r. K. B. (1) wysyłał ze służbowego telefonu na telefon użytkowany przez D. S. wiadomości tekstowe.

Fakt otrzymania od powoda wiadomości o określonej treści, potwierdzili nadto przesłuchani świadkowie w osobach – J. W. (1) i T. M., którzy , jak relacjonowali, przeglądali przedmiotowe wiadomości okazywane im przez D. S. (1).

Również świadek rozpytania powoda przez T. M. D. K., jak zeznał, słyszał, iż powód potwierdzał fakt wysłania krytycznych SMS-ów.

Nie mogło być również wątpliwości, iż K. B. (1) w listopadzie i grudniu 2018 r. w trakcie kontaktu osobistego i telefonicznego z pracownikami ochrony innych firm ochroniarskich działających na terenie S. pomawiał D. S. (1), poniżał go, niekorzystnie przedstawiał i dyskredytował, narażając go na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania zawodu kwalifikowanego pracownika ochrony fizycznej;

Informacje takie docierały do osób przesłuchanych w charakterze świadków: D. K., D. S. (1). Także współwłaścicielka Agencji Ochrony (...) w S. I. Z. (1) rozpytana przez T. M. potwierdziła takie kontakty (por. notatka służbowa z dnia 15.01.2019r.). Wprawdzie przesłuchana na rozprawie przed Sądem I. Z. zaprzeczyła, iż przekazywała T. M. informacje dot. oczerniania, pomawiania, dyskredytowania D. S. przez powoda, to jednak całokształt materiału dowodowego jednoznaczne potwierdza, iż takie informacje Koordynatorowi Ochrony w/w przekazała. W szczególności podkreślić należy, iż po rozmowie z I. Z. (1) T. M. sporządził notatkę służbową relacjonują uzyskane informacje i notatkę tą I. Z. (1) potwierdziła bez zastrzeżeń (por. notatka służbowa z dnia 15.01.2019r. – w aktach osobowych). Jednoznacznie potwierdził ten fakt również T. M. przesłuchany w charakterze świadka.

Ponadto sam powód przyznał, iż telefonował do jednej z agencji ochrony (S.) informując, iż D. S. (1) naruszył zakaz konkurencji i powinien ponieść odpowiedzialność finansową.

Wszystkich tych zachowań powód dokonał na złość D. S. (1), z zemsty za odmienne relacjonowanie przebiegu domniemanego zdarzenia związanego z niekontrolowanym wystrzałem na wartowni w 2016r.

W tle zachowania powoda widoczny jest zatem konflikt personalny pomiędzy pracownikami Sekcji Ochrony w S. (co wynika wprost z zeznań świadków: J. W. (1), A. M., D. K., R. C., J. J.).

Jednak, w ocenie Sądu, motywacja powoda, czy też przyczyny jego zachowań mające swoje źródło w konflikcie personalnym w zespole pracowniczym, a nawet prowokujące wiadomości tekstowe, które miał otrzymywać od D. S. (1), nie usprawiedliwiały jego zachowania stanowiącego przyczynę wypowiedzenia mu umowy o pracę.

W takich okolicznościach należy przyjąć, że powód dopuścił się zachowań wskazanych przez pracodawcę jako uzasadniające wypowiedzenie umowy o pracę, oraz że wskazana przez pracodawcę przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę była uzasadniona i rzeczywista. W tej sytuacji brak jest również podstaw do przyjęcia, że pracodawca - wypowiadając powodowi umowę o pracę - kierował się złą wolą, dążąc do jego usunięcia z zespołu pracowników.

Zgodnie z art. 100 § 2 pkt 6 KP, pracownik jest między innymi zobowiązany do przestrzegania zasad współżycia społecznego. Przypisane powodowi zdarzenie w rażący sposób zasady te naruszyło, gdyż powód wysyłał D. S. (1) wiadomości tekstowe (SMS) stanowiące szantaż finansowy, a ponadto zawierające treści wulgarne i obraźliwe, ponadto wobec pracowników ochrony innych firm ochroniarskich działających na terenie S. przedstawiał D. S. w niekorzystnym świetle. Jego zachowanie cechował znaczny stopień winy i naganności społecznej. W konsekwencji, wskazana przez stronę pozwaną przyczyna uzasadniała wypowiedzenie powodowi umowy o pracę. Zachowanie powoda było w najwyższym stopniu naganne i nie znajdowało usprawiedliwienia. Konflikt personalny pomiędzy pracownikami (D. S. (1) jest b. pracownikiem Pionu Ochrony P. P.) nie uzasadniał zachowania powoda, niezależnie od tego, po której stronie leżała racja.

Zachowanie powoda niezgodne z normami obowiązującego prawa było jednocześnie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Zdaniem powoda, skoro przypisywane mu zarzuty miały miejsce poza zakładem pracy i poza czasem pracy, oraz nie dotyczyły pracownika P. P., nie mogło stanowić naruszenia obowiązków pracowniczych.

Ze stanowiskiem tym nie sposób się zgodzić. Obowiązek pracownika przestrzegania zasad współżycia społecznego jest prawnym obowiązkiem stosowania norm o charakterze pozaprawnym, zwłaszcza norm moralnych, obyczajowych, etycznych i zwyczajów. Odesłanie w art. 100 § 2 pkt 6 KP do przestrzegania tych norm w zakładzie pracy oznacza nie tylko tyle, że pracownik ma obowiązek ich stosowania w jednostce organizacyjnej będącej miejscem pracy, ale także to, że pracownik ma obowiązek stosowania się do reguł zachowania akceptowanych przez społeczność zakładową, co służy zapewnieniu kształtowania dobrej atmosfery w miejscu pracy, wpływającej na prawidłową i niezakłóconą współpracę między pracownikami (por. uzasadnienie wyroku SN z dnia 9.07.2008r. I PK 2/08). Obowiązek przestrzegania zasad współżycia społecznego w zakładzie pracy obejmuje więc również powstrzymywanie się poza miejscem pracy od takich zachowań, które wywołują lub potęgują wzajemnie negatywny stosunek współpracowników i konflikty w środowisku pracy. Dotyczy to w szczególności sytuacji, gdy przyczynę sprzecznego z zasadami współżycia społecznego zachowania jednego pracownika względem drugiego stanowi przeniesiony poza teren zakładu pracy konflikt związany z procesem pracy (por. uzasadnienie wyroku SN z dnia 9.07.2008r. I PK 2/08). Oznacza to, że art. 100 § 2 ust. 6 KP powinien być rozumiany w ten sposób, iż określony w nim obowiązek przestrzegania zasad współżycia społecznego ciąży na pracowniku nie tylko w czasie wykonywania pracy i w miejscu pracy, ale także i w innym czasie i miejscu, gdy zachowania pracownika pozostają w sferze stosunku pracy lub gdy ściśle są z tą sferą związane i odnoszą się do współpracowników (por. uzasadnienie wyroku SN z dnia 9.07.2008r. I PK 2/08).

Słusznie zatem pracodawca w wypowiedzeniu wskazał, iż zachowanie powoda narusza obowiązek należytego zachowywania się w służbie i poza służbą (pkt 10 obowiązków ogólnych pracownika wynikających z zakresu czynności) oraz obowiązek dbania o dobre imię P. P. i przestrzegania zasad współżycia społecznego (§7 pkt 3 ppkt 4 i 16 Regulaminu Pracy Poczty Polskiej).

W rezultacie Sąd uznał, że zachowanie powoda wobec byłego współpracownika, jednak związane z konfliktem wewnątrzzakładowym, aczkolwiek miało miejsce poza czasem i miejscem pracy, stanowiło naruszenie zasad współżycia społecznego w społeczności zakładowej, uzasadniające wypowiedzenie umowy o pracę.

Dla utraty zaufania nie jest bowiem konieczne wykazanie popełnienia czynu zabronionego ani też naruszenie przepisów prawa materialnego. Pracodawca może bowiem oceniać również inne aspekty zachowania pracownika, w szczególności aspekty etyczne (por. wyrok SN z dnia 29.10.2014r. II PK 305/13).

Nic istotnego nie wniosły dla sprawy: zeznania świadka J. S. na rozprawie w dniu 8.05.2019r. – por. protokół skrócony rozprawy z dnia 8.05.2019r. k. 59v-60 (która relacjonowała nt konsultacji związkowej w związku z zamiarem wypowiedzenia umowy o pracę powodowi), zeznania J. J. - na rozprawie w dniu 22.07.2019r. – por. protokół skrócony rozprawy z dnia 22.07.2019r. k. 112v-113 (który ogólnie relacjonował nt konfliktu personalnego w Sekcji Ochrony w S.).

Wszystko powyższe wskazuje, iż rozwiązanie umowy o pracę z powodem za wypowiedzeniem miało uzasadnione podstawy. W tym stanie rzeczy nie znajdując podstaw do uwzględnienia powództwa Sąd orzekł o jego oddaleniu na podstawie art. 45§1 kp – a contrario (pkt I sentencji wyroku).

W przedmiocie kosztów procesu orzeczono na zasadzie art.98§1i §3 k.p.c. w zw. z art.99 k.p.c. Ponieważ powód przegrał proces w całości, jest zobowiązany zwrócić pozwanemu pracodawcy koszty zastępstwa procesowego, wysokość których ustalono na podstawie § 9 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 265 ze zm.) tj. kwotę 180,00 zł. powiększoną o kwotę 17,00 zł. tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa - punkt II sentencji wyroku.

SSR Karol Kwiatkowski