Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lutego 2021 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Małgorzata Sosińska-Halbina

Protokolant: st. sekr. sąd. Izabella Bors

po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2021 roku w Łodzi

na rozprawie

z powództwa (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W.

przeciwko M. B.

o zapłatę

1.  umarza postępowanie w zakresie kwoty 7,23 zł (siedem złotych dwadzieścia trzy grosze);

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 270 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 1098/20

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2019 roku powód - (...) Spółka Akcyjna V. (...) z siedzibą w W., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wniósł pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym, w którym domagał się zasądzenia od pozwanej M. B. kwoty 1.088,30 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, jak również wnosił o zasądzenie kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie.

Uzasadniając powództwo powód wskazał, że strony łączyła umowa ubezpieczenia, potwierdzona polisą nr (...), która obejmowała ubezpieczenia: (...) Podstawowy oraz obowiązkowe ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych – samochodu marki P. (...) o nr rej. (...). Na żądanie objęte niniejszym pozwem składają się następujące kwoty: 7,23 zł tytułem należności za (...) Podstawowy - 6 zł tytułem kapitału i 1.23 zł tytułem odsetek naliczonych od dnia następnego po dacie wymagalności do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu oraz 1.081,07 zł tytułem 1 raty wymagalnej w dniu 20 stycznia 2017 roku wynikającej z umowy obowiązkowego ubezpieczenia OC pojazdów mechanicznych - 897 zł tytułem kapitału i 184,07 zł tytułem odsetek naliczonych od dnia następnego po dacie wymagalności (tj. po dn. 20.01.2017r.) do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu. Strona pozwana nie uiściła należnych ubezpieczycielowi składek, zaś wezwanie z dnia 12 grudnia 2019 roku
do ich uregulowania pozostało bezskuteczne.

(pozew w e.p.u. k. 4-6)

Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin - Zachód w Lublinie, w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 2529180/19, wydał w dniu 2 marca 2020 roku nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

(nakaz zapłaty w post. upominawczym k. 7)

Pozwana M. B., reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, w dniu 15 września 2020 roku skutecznie złożyła sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Pozwana wskazała m.in., że adres, na który przesłano jej nakaz zapłaty nie został jej prawidłowo doręczony.

(sprzeciw k. 12v-13v)

Wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu, postanowieniem z dnia 21 września 2020 roku Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania tutejszemu Sądowi.

(postanowienie k. 21v-22)

W odpowiedzi na sprzeciw z dnia 15 stycznia 2021 roku powód podtrzymał stanowisko w sprawie. Wskazał, że na podstawie łączącej strony umowy ubezpieczenia potwierdzonej polisą nr (...) pojazd marki P. (...)
o nr rej. (...) objęty był ochroną ubezpieczeniową w okresie od dnia 20 stycznia 2016 roku do dnia 19 stycznia 2017 roku. Powód nie otrzymał pisemnego wypowiedzenia przedmiotowej umowy wobec czego na podstawie klauzuli prolongacyjnej z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych (…) zawarta została nowa umowa ubezpieczenia, potwierdzona polisą nr (...) na okres kolejnych 12 miesięcy tj. od dnia 20 stycznia 2017 roku do dnia 19 stycznia 2018 roku, stanowiąca źródło dochodzonego roszczenia. Z tytułu udzielonej ochrony pozwana zobowiązana była do zapłaty składki w kwocie 903 zł (6 zł składka z ubezpieczenia (...) Podstawowy i 897 zł składka z ubezpieczenia OC) do dnia 20 stycznia 2017 roku. Ze wskazanego obowiązku pozwana nie wywiązała się.

Pełnomocnik powoda wskazał nadto, że w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi
-Ś. w Ł. D. N. (Km 511/20) na podstawie tytułu wykonawczego-nakazu zapłaty z dnia 2 marca 2020 roku wydanego w przedmiotowej sprawie w elektronicznym postępowaniu upominawczym zaopatrzonego w klauzulę wykonalności w dniu 1 lipca 2020 roku doszło do wyegzekwowania na rzecz powoda dochodzonego w przedmiotowej sprawie świadczenia wraz z kosztami procesu.

(odpowiedź na sprzeciw k. 50-51)

W uzupełnieniu sprzeciwu pełnomocnik pozwanej, wnosząco o oddalenie powództwa w całości, podniósł m.in. zarzut przedawnienia roszczenia nadto wskazał, że strona powodowa nie udowodniła, że skutecznie doręczyła pozwanej informację o ubezpieczeniu na kolejny okres ubezpieczeniowy stosownie do obowiązku wynikającego z art. 28 ust. 1b ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych (…), załączając do sprawy jedynie wydruk oferto-polisy, bez dowodu jej nadania, czy doręczenia pozwanej. Oferto-polisa nie zawiera daty jej wystawienia, co budzi wątpliwości, co do dopełnienia przez stronę powodową jako ubezpieczyciela podstawowych obowiązków informacyjnych.

W ocenie strony pozwanej powódka nie udowodniła skutecznego zawarcia przez pozwaną umowy.

(uzupełnienie sprzeciwu k. 53-54)

Pismem procesowym z dnia 4 lutego 2021 roku pełnomocnik powoda cofnął powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia, co do kwoty 7,23 zł podtrzymując powództwo w pozostałym zakresie.

(pismo procesowe pełnom. powoda k. 61-62)

Na rozprawie w dniu 10 lutego 2021 roku pełnomocnik powoda nie stawił się, prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy. Pełnomocnik pozwanej zajął stanowisko w sprawie jak dotychczas wnosząc o oddalenie powództw w całości.

(protokół rozprawy z dnia 10 lutego 2021 roku k. 88-89)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 13 stycznia 2016 roku powód zawarł z pozwaną, jako ubezpieczającą, umowę ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, tu pojazdu marki P. (...) o nr rej. (...), w okresie od dnia 20 stycznia 2016 roku do dnia 19 stycznia 2017 roku.

Pozwana w przedmiotowej umowie została wskazana wyłącznie jako ubezpieczająca, zaś jako ubezpieczeni - współwłaściciele przedmiotowego pojazdu: T. B. (1) oraz T. B. (2). Wniosek został podpisany przez pozwaną.

(kserokopia wniosek -polisa nr (...) k. 38, okoliczności bezsporne)

Pismem, z nieoznaczoną datą sporządzenia, powód wystawił oferto-polisę (...) nr (...), zgodnie z którym ubezpieczyciel potwierdzał zawarcie umowy ubezpieczenia na podstawie aktualnie obowiązujących Ogólnych Warunków Ubezpieczenia pod warunkiem przyjęcia oferty w zakresie ryzyk OC, (...).

W oferto-polisie jako ubezpieczająca wskazana została pozwana M. B., zaś jako ubezpieczonych wskazano współwłaścicieli pojazdu marki P. (...) o nr rej. (...) - T. B. (1) i T. B. (2). Przedmiotowy pojazd miał zostać objęty ochroną ubezpieczeniową w okresie
od 20 stycznia 2017 roku do 19 stycznia 2018 roku. Wysokość składki, płatnej do dnia 20 stycznia 2017 roku, została określona na kwotę 903 zł.

Dokument nie zawiera żadnego podpisu.

W aktach brak jest zarówno potwierdzenia nadania jak i doręczenia przedmiotowej oferto-polisy pozwanej, a także brak oświadczenia pozwanej o przyjęciu przez nią oferty w zakresie ryzyk OC/ (...). Brak jest również dokumentu polisy wystawionej na podstawie dokumentu, o którym mowa, czy jakiejkolwiek innej polisy dotyczącej ochrony ubezpieczeniowej udzielanej we wskazanym okresie.

(wydruk oferto-polisy k. 39)

Pismem, z nieoznaczoną datą sporządzenia, powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 1.085,88 zł tytułem zadłużenia wynikającego z umowy ubezpieczenia z dnia 19 stycznia 2017 roku potwierdzonej, jak wskazano w treści pisma polisą nr (...), w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.

Powód nie przedłożył dowodu nadania przedmiotowego pisma ani dowodu jego doręczenia pozwanej.

(wydruk ostatecznego wezwania k. 40)

W toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi D. N. (Km 511/20) na podstawie tytułu wykonawczego - nakazu zapłaty z dnia 2 marca 2020 roku wydanego w przedmiotowej sprawie w elektronicznym postępowaniu upominawczym doszło do wyegzekwowania na rzecz powoda dochodzonego w przedmiotowej sprawie świadczenia wraz z kosztami procesu.

(okoliczności bezsporne)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie powołanych wyżej dowodów z dokumentów, których prawdziwość i rzetelność sporządzenia nie budziła wątpliwości, nie była również kwestionowana przez strony procesu.

Sąd zważył, co następuje:

Wobec oświadczenia strony powodowej o cofnięciu powództwa ze zrzeczeniem się roszczenia w zakresie kwoty 7,23 zł, Sąd uznając, że cofnięcie powództwa we wskazanym zakresie jest dopuszczalne w świetle art. 203 § 1, 3 i 4 k.p.c. umorzył postępowanie w zakresie kwoty 7,23 zł orzekając na podstawie
art. 355 § 1 i 2 k.p.c.

Powództwo w pozostałym zakresie jako niezasadne podlega oddaleniu.

Rozważania w przedmiotowej sprawie rozpocząć należy od wskazania, że Sąd orzekający w sprawie podziela stanowisko wyrażone zarówno przez Sąd Najwyższy jak i prezentowane w orzecznictwie i doktrynie, że jeśli powód po spełnieniu świadczenia przez pozwanego – spełnionego zarówno dobrowolnie jak i w wyniku zastosowania przymusu państwowego - nie cofnie powództwa, to wobec tego, że sentencja orzeczenia powinna uwzględniać ostateczny wynik rozliczenia pretensji stron według stanu na dzień zamknięcia rozprawy, powództwo takie podlega oddaleniu (por. uchwała SN z dn. 26.02.2014 r., sygn.. akt III CZP 119/13, postanowienie SN z dn. 18.09.2015r., sygn.. akt I CSK 789/14; wyrok SO w Łodzi z dn. 07.11.2016r., sygn.. akt III Ca 842/16).

Skoro zatem, jak wskazał sam powód w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi D. N. (Km 511/20) na podstawie tytułu wykonawczego - nakazu zapłaty z dnia 2 marca 2020 roku wydanego w przedmiotowej sprawie w elektronicznym postępowaniu upominawczym doszło do wyegzekwowania na rzecz powoda dochodzonego w przedmiotowej sprawie świadczenia wraz z kosztami procesu, tym samym cała dochodzona pozew kwota została spłacona, a powództwo nie zostało cofnięte, powództwo już wyłącznie z tego podlegało oddaleniu.

Poza powyższym powództwo podlegało jednak oddaleniu również z innych powodów, o których w dalszej części uzasadnienia.

W sprawie znajdują zastosowanie przepisy Księgi pierwszej – części ogólnej Kodeksu cywilnego oraz przepisy Księgi trzeciej dotyczące umowy ubezpieczenia oraz przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

Zgodnie z treścią przepisu art. 805 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Ubezpieczyciel zobowiązany jest potwierdzić zawarcie umowy dokumentem ubezpieczenia. Z zastrzeżeniem wyjątku przewidzianego w art. 811 k.c., w razie wątpliwości umowę uważa
się za zawartą z chwilą doręczenia ubezpieczającemu dokumentu ubezpieczenia. (art. 809 k.c.).

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 i art. 26 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, posiadacz pojazdu mechanicznego jest obowiązany zawrzeć umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego przez niego pojazdu. Umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych zawiera się (co do zasady) na okres 12 miesięcy.

Z kolei zgodnie z treścią art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych… - na podstawie którego powód wywodził swoje roszczenie twierdząc, że w sprawie doszło do zawarcia kolejnej umowy OC pojazdu mechanicznego marki P. (...) o nr rej. (...) w okresie 20 stycznia 2016 roku - 19 stycznia 2017 roku - jeżeli posiadacz pojazdu mechanicznego nie później
niż na jeden dzień przed upływem okresu 12 miesięcy, na który umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych została zawarta, nie powiadomi na piśmie zakładu ubezpieczeń o jej wypowiedzeniu, uważa się, że została zawarta następna umowa na kolejne 12 miesięcy.

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy stwierdzić, że w sprawie brak było podstaw do zastosowania wskazanego przepisu art. 28 ustawy i w konsekwencji uznania, że doszło do dorozumianego zawarcia umowy na kolejny okres. Podkreślić należy, że przedłużenie umowy dotyczy wyłącznie posiadacza pojazdu mechanicznego, zaś w przedmiotowej sprawie brak było jakichkolwiek dowodów, że pozwana, która zawierała umowę ubezpieczenia OC przedmiotowego pojazdu była jednocześnie jego posiadaczem. To, nie wynika z żadnego dokumentu przedłożonego przez powoda jak również nie zostało przyznane przez pozwaną. Zauważyć należy, że nawet w dokumentach mających stanowić ofertę – polisy powód również nie traktuje pozwanej jako posiadacza przedmiotowego pojazdu a jedynie ubezpieczającą; zarówno w pierwotnej polisie nr (...), jak i oferto-polisie (...) nr (...) pozwana figuruje jedynie jako ubezpieczająca. Jako współwłaścicieli pojazdu, a co za tym idzie jego posiadaczy, sam powód oznaczył wyłącznie T. B. (2) i T. B. (1). Oczywistym pozostaje przy tym, że pozwana nie musi być posiadaczem pojazdu mechanicznego, którego ma dotyczyć umowa ubezpieczenia OC by skutecznie ją zawrzeć. Zgodnie bowiem z przepisem art. 808 k.c. ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Skoro jednak ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych…, nie wprowadza na swój użytek definicji posiadacza, to pojęcie to należy rozumieć wg jego kodeksowej definicji wskazanej w art. 226 k.c.

Podkreślić w tym miejscu należy, że w myśl treści przepisu art. 6 k.c., ciężar udowodnienia twierdzenia faktycznego spoczywa na tej stronie, która z tego twierdzenia wywodzi skutki prawne. Reguła ta znajduje również swój procesowy odpowiednik w treści art. 232 k.p.c., w świetle którego to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Oznacza to, że obecnie Sąd nie jest odpowiedzialny za wynik postępowania dowodowego, a ryzyko nieudowodnienia podstawy faktycznej żądania ponosi powód. Powód, jako strona inicjująca proces, jest obowiązany do udowodnienia wszystkich okoliczności, w oparciu o które sformułował swe roszczenie. Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, zadaniem sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających
na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (por. wyrok SN z dnia 17 grudnia 1996 roku, I CKU 45/96, OSNC 1997/ 6-7/76). Podkreślić jednak należy, że dowodzenie własnych twierdzeń nie jest obowiązkiem strony ani materialnoprawnym, ani procesowym, a tylko spoczywającym na niej ciężarem procesowym i w konsekwencji sąd nie może nakazać, czy zobowiązać do przeprowadzenia dowodu i tylko od woli strony zależy, jakie dowody sąd będzie prowadził. Jeżeli strona uważa, że do udowodnienia jej twierdzeń wystarczy określony dowód i dlatego nie przytacza innych dowodów, to jej błąd nie jest usprawiedliwiony, sama ponosi winę niezgłoszenia dalszych dowodów i nie może zarzucać nieuzasadnionego uniemożliwienia wykazania jej praw.

W konsekwencji Sąd doszedł do przekonania, że umowa ubezpieczenia nie uległa przedłużeniu wobec nie spełnienia przesłanek z art. 28 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych…

Wskazać wreszcie należy, że w art. 28 wskazanej ustawy nałożono na zakład ubezpieczeń szereg obowiązków, których powinien dochować w związku z przedłużaniem umowy ubezpieczenia. I tak, stosownie do art. 28 ust. 1 b nie później niż 14 dni przed upływem okresu 12 miesięcy, na który umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych została zawarta, zakład ubezpieczeń jest obowiązany do wysłania ubezpieczającemu informacji o ubezpieczeniu na kolejny okres ubezpieczenia. Informacja ta (art. 28 ust. 1c) powinna zawierać w szczególności:

1) określenie wysokości składki ubezpieczeniowej w przypadku, gdy dojdzie do zawarcia następnej umowy ubezpieczenia w trybie ust. 1;

2) pouczenie, że wysokość składki, o której mowa w pkt 1, może ulec zmianie, jeżeli po wysłaniu informacji przez zakład ubezpieczeń wyjdą na jaw okoliczności mające wpływ na wysokość składki, oraz wskazanie tych okoliczności;

3) pouczenie o prawie wypowiedzenia dotychczasowej umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych zgodnie z ust. 1 oraz o formie, możliwym sposobie oraz terminie złożenia tego wypowiedzenia;

4) pouczenie o skutkach tego wypowiedzenia oraz o skutkach braku tego wypowiedzenia.

Przedmiotowa informacja, stosownie do art. 28 ust. 1 d, powinna być wysłana:

1) w postaci elektronicznej przy wykorzystaniu środka komunikacji elektronicznej, jeżeli przy zawarciu umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych ubezpieczający wyraził zgodę na składanie mu oświadczeń w takiej postaci, lub

2) w formie pisemnej, w sposób umożliwiający niezwłoczne poinformowanie ubezpieczającego.

Po zawarciu umowy w trybie art. 28 ust. 1 ustawy, zakład ubezpieczeń jest obowiązany potwierdzić zawarcie umowy dokumentem ubezpieczenia w terminie 14 dni od dnia jej zawarcia –art. 28 ust. 1 a ustawy.

W sprawie zakład ubezpieczeń nie wykazał, by dopełnił wyżej wskazanych obowiązków jakie na niego nakłada ustawa w przypadku przedłużenia umowy zgodnie z treścią art. 28. Po pierwsze powód nie wykazał, że wysłał informację, o której mowa w art. 28 ust. 1 b ustawy, co powinno nastąpić w sposób umożliwiający niezwłoczne poinformowanie ubezpieczającego posiadacza. Oczywistym jest, że samo twierdzenie powoda o doręczeniu pozwanej takowej informacji nie stanowi dowodu, tym bardziej, że pozwana wprost zaprzeczała powyższej okoliczności. Po drugie powód nie potwierdził zawarcia nowej umowy ubezpieczenia w terminie 14 dni od dnia rzekomego jej zawarcia - w aktach sprawy brak jest polisy, którą ubezpieczyciel winien wystawić zgodnie z art. 809 k.c. i na którą powołuje
się w swoich pismach. Powód przedstawił jedynie wydruk dokumentu zatytułowanego Oferto-polisa, z której treści wynika, że te będą wiążące „pod warunkiem przyjęcia oferty w zakresie ryzyk OC, (...). Powód nie wykazał jednak by pozwana ofertę tę przyjęła.

Tym samym nawet gdyby przyjąć, że doszło do przedłużenia umowy ubezpieczenia OC, czego w sprawie Sąd nie przyjął, to i tak nie ma żadnego dowodu potwierdzającego warunki na jakich doszło do jej przedłużenia.

W konsekwencji uznać należy, że powództwo nie jest udowodnione również, co do wysokości, nawet przy przyjęciu twierdzeń strony powodowej o przedłużeniu umowy ubezpieczenia, czego jednak Sąd nie przyjął, a co należy jeszcze raz podkreślić.

Na marginesie wskazać w tym miejscu należy, że z art. 28 a ust. 2 wym. ustawy wynika, że zakład ubezpieczeń może żądać zapłaty składki ubezpieczeniowej za okres, przez który ponosił odpowiedzialność. Aby skutecznie mógł się tego domagać powód powinien wykazać, że dopełnił wszelkiej staranności w wykonywaniu nałożonych przez ustawę obowiązków, o który mowa jest
w art. 28 ust. 1 a do 1 d ustawy. Obowiązek zapłaty składki po stronie ubezpieczającego odpowiada – na zasadzie symetrii – obowiązkom zakładu ubezpieczeń. Strony umowy powinny postępować względem siebie rzetelnie, w zaufaniu do siebie i stosować wzajemnie względem siebie analogiczne standardy postępowania.

Reasumując, Sąd uznał, że żądanie powoda jest bezzasadne i należy je oddalić.

Na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., Sąd obciążył powoda obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz pozwanej, na które składa się kwota 270 zł tytułem wynagrodzenia zawodowego pełnomocnika pozwanej, obliczonego stosownie do wartości przedmiotu sporu, zgodnie z § 2 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015r. poz. 1800).