Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 kwietnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Legnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 30 kwietnia 2014 roku w Legnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniego M. W. reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową I. W.

przeciwko stronie pozwanej (...) S.A.
w W.

o zapłatę

na skutek apelacji małoletniego powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Legnicy

z dnia 29 listopada 2013 roku

sygn. akt VII C 1433/12

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu
w L. do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 75/14

UZASADNIENIE

Powód M. W. reprezentowany przez przedstawicielkę ustawową I. W. domagał się zasądzenia od strony pozwanej (...) S.A. w W. kwoty 6.000 zł z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu, tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w związku ze zdarzeniem z dnia 14.07.2012r.

Wyrokiem z dnia 29 listopada 2013r. Sąd Rejonowy w Legnicy powództwo oddalił oraz zasądził od małoletniego powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 1.217 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, że wychowawcy sprawujący opiekę nad powodem w czasie podróży na kolonię nie wyrazili zgody aby powód oddalił się z miejsca postoju zobowiązując go do wspólnego oczekiwania w kolejce do toalety a powód mimo ich protestów przeskoczył przez ogrodzenie. Było to zdarzenie na tyle dynamiczne, że nie było możliwości zapobieżenia mu zwłaszcza, że pod ich opieką były inne dzieci. W ocenie Sądu Rejonowego powód nie przedstawił żadnych dowodów, że udał się poza miejsce postoju za zgodą wychowawcy a zebrany materiał dowodowy przeczy jego twierdzeniom.

Z rozstrzygnięciem powyższym w całości nie zgodził się powód wnosząc apelację, w której zarzucił:

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia poprzez przyjęcie, że powód samowolnie wbrew zakazowi wychowawców oddalił się poza parking przechodząc przez płot, wskutek czego doszło do zdarzenia skutkującego jego urazem,

-naruszenie prawa procesowego art. 233 par. 1 kpc i brak wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego,

- nieuwzględnienie wniosku dowodowego strony powodowej o powołanie biegłego,

- naruszenie prawa materialnego art. 445 kc w zw. z art. 444 kc poprzez nie przyznanie powodowi należnego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę podczas gdy przy prawidłowo ustalonym stanie faktycznym istniały podstawy do przyznania zadośćuczynienia,

- naruszenie prawa materialnego art. 430 kc i 427 kc poprzez nie ustalenie, że nastąpiła wina w nadzorze.

Wskazując na powyższe zarzuty skarżący domagał się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu za obie instancje. Jako żądanie ewentualne złożył wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest uzasadniona choć z innych przyczyn niż w niej wskazane.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że w ocenie Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie doszło do naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 328 par. 2 kpc, który określa konieczne elementy uzasadnienia wyroku sądu pierwszej instancji. Przepis ten może stanowić podstawę do uchylenia zaskarżonego orzeczenia tylko wtedy, gdy uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie zawiera wszystkich istotnych elementów bądź zawiera oczywiste braki, które uniemożliwiają kontrolę instancyjną i w ocenie Sądu odwoławczego taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie. Uzasadnienie zaskarżonego orzeczenia wydanego przez Sąd Rejonowy w Legnicy jest bowiem bardzo lakoniczne i nie zawiera wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku wraz z przytoczeniem przepisu prawa, który stanowił podstawę prawną wydanego rozstrzygnięcia, co uniemożliwia jego kontrolę instancyjną i odniesienie się do zarzutów sformułowanych w apelacji a dotyczących zarówno naruszenia prawa procesowego jak i materialnego. Wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku w rozumieniu art. 328 § 2 k.p.c. polega bowiem na wyjaśnieniu, dlaczego sąd zastosował określony przepis i w jaki sposób wpływa on na treść rozstrzygnięcia, a więc jakie elementy stanu faktycznego uzasadniają zastosowanie tego przepisu (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2001 r., I PKN 498/00, OSNAPiUS 2003 nr 9, poz. 222 i z dnia 29 maja 2008 r., II CSK 39/08, LEX nr 420381). Tymczasem w niniejszej sprawie Sąd pierwszej instancji nie wskazał żadnego przepisu będącego postawą wydanego orzeczenia. Należy przy tym zauważyć, że w sprawie mieliśmy do czynienia z odpowiedzialnością odszkodowawczą albowiem powód domagał się zapłaty zadośćuczynienia zaś przepisy kodeksu cywilnego przewidują wiele podstaw takiej odpowiedzialności, między innymi art. 415 kc lub art. 471 kc (albowiem powoda i organizatora kolonii łączył stosunek umowny) czy też wskazany w apelacji art. 429 kc i 430 kc. Jednakże w każdym z tych przypadków inny jest rozkład ciężaru dowodowego obciążający strony procesu. Przy art. 415 kc to powód winien udowodnić istnienie wszystkich przesłanek tej odpowiedzialności, w tym winę, natomiast art. 471 kc wprowadza domniemanie winy podmiotu zobowiązanego do naprawienia szkody, co przerzuca na pozwanego ciężar dowodu, że szkoda powstała na skutek okoliczności, za które nie ponosi on winy. Z treści pism procesowych powoda nie wynika w sposób jednoznaczny na jakiej podstawie prawnej opiera on dochodzone roszczenie dlatego też Sąd Rejonowy winien był zobowiązać powoda do jej sprecyzowania w szczególności, że jest on w sprawie reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika.

Ponadto niemożliwe jest w spawie zapoznanie się z całością zebranego materiału dowodowego i przeprowadzenie kontroli oceny dowodów dokonanej przez Sąd pierwszej instancji, w związku z podniesionym zarzutem naruszenia art. 233 kpc, albowiem płyta z nagraniem protokołu rozprawy z dnia 20.06.2013r. przeprowadzonej przed Sądem Rejonowym dla Wrocławia - Krzyków we Wrocławiu jest uszkodzona (znajdują się w niej dwie dziury) co uniemożliwia jej odtworzenie i zapoznanie się z zeznaniami świadka M. M. – wychowawczyni, pod której opieką w chwili zdarzenia miał pozostawać powód.

Wszystkie te okoliczności te w ocenie Sądu Okręgowego uzasadniały uchylenie zaskarżonego wyroku do ponownego rozpoznania na podstawie art. 386 par. 4 kpc.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy winien ustalić jaka jest podstawa prawna żądania pozwu i powołać ją w pisemnych motywach swego rozstrzygnięcia oraz stosownie do tej postawy ocenić rozkład ciężaru dowodowego obciążającego strony procesu i dokonać oceny materiału dowodowego zgodnie ze wskazaniami art. 233 kpc. Jednocześnie Sąd pierwszej instancji winien zwrócić się do Sądu Rejowego dla W. we W. o przesłanie płyty z nagraniem z rozprawy z dnia 20.06.2013r., w sprawie VI Cps 51/13, zawierającej zeznania świadka M. M., celem dokonania oceny całości zebranego w sprawie materiału dowodowego. Ponadto Sąd Rejonowy winien ustalić ile lat miał powód w chwili zdarzenia z dnia 14.07.2013r. i czy o jakimkolwiek ewentualnym zawinieniu z jego strony może być mowa.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak na wstępie na podstawie art. 386 par. 4 kpc pozostawiając Sądowi Rejonowemu orzeczenie o kosztach postępowania apelacyjnego w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.