Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 października 2020 r.

Sąd Rejonowy w Częstochowie XII Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 20 października 2020 r. w Częstochowie na rozprawie

sprawy z powództwa J. B. (1)

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powódki J. B. (1) kwotę 23.066 zł. (dwadzieścia trzy tysiące sześćdziesiąt sześć złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 18 kwietnia 2019r do dnia zapłaty;

2.  w pozostałej części powództwo oddala ;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 4.810 zł. (cztery tysiące osiemset dziesięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania;

4.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sąd Rejonowy w Częstochowie kwotę 567,12 zł. (pięćset sześćdziesiąt siedem złotych i dwanaście groszy) tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa .

Sygn. akt XII C 3047/19

UZASADNIENIE

Powódka J. B. (2) w dniu 20.08.2019 roku wniosła pozew przeciwko Towarzystwu (...) S.A. z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 23.840,51 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 18.04.2019 rok do dnia zapłaty, z czego kwota 20.000,00 zł obejmowała zadośćuczynienie, kwota 3.066,00 zł skapitalizowaną rentę z tytułu zwiększonych potrzeb obejmujących koszty opieki osób trzecich wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, a kwota 774,51 zł odszkodowanie. Nadto powódka domagała się zasądzenia zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu powódka podała, że w następstwie wypadku drogowego z dnia
07.02.2019 roku doznała obrażeń ciała w postaci złamania kompresyjnego kręgu L1, stłuczenia biodra prawego. Podała, że pojazd sprawcy wypadku ubezpieczony był w dniu zdarzenia w zakresie ubezpieczenia obowiązkowego OC posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. Po przeprowadzeniu przez pozwanego postępowania likwidacyjnego otrzymała kwotę 5.450,00 zł tytułem zadośćuczynienia, kwotę 427,23 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia. W zakresie dochodzonej renty powódka wskazała, że przez pierwsze 21 dni wymagała opieki przez 6 godzin dziennie, przez kolejne 21 dni przez 3 godziny dziennie, a przez dalsze 30 dni przez 1 godzinę dziennie, przy czym stawkę za godzinę opieki określiła na poziomie 14,00 zł.

W ocenie powódki pozwana nie zlikwidowała szkody w całości, bowiem dotychczas przyznane świadczenie jest nieadekwatne i niewspółmierne w odniesieniu do szkody i negatywnych następstw zdarzenia, a zatem konieczne było wytoczenie powództwa.

Pozwany – Towarzystwo (...) S.A. siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwany przyznał swą odpowiedzialność za szkodę spowodowaną zdarzeniem komunikacyjnym, które miało miejsce w dniu 07.02.2019r. Podał, że w jego ocenie przyznane i wypłacone poszkodowanej zadośćuczynienie jest odpowiednią sumą w rozumieniu art. 445 § 1 kc, a żądana przez powódkę kwota jest rażąco wygórowana, biorąc pod uwagę obrażenia ciała, jakich doznała powódka na skutek wypadku i związane z tym cierpienia fizyczne i psychiczne. W zakresie odszkodowania pozwany kwestionował stawkę i wymiar czasu, w którym powódka potrzebowała opieki. Ponadto wskazał, iż część leków wymienionych na fakturach przedstawionych przez powódkę nie ma związku ze zdarzeniem. Na etapie postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił powódce odszkodowanie z tytułu kosztów leczenia za część przedstawionych przez nią leków i sprzętu medycznego. Z ostrożności procesowej wskazał, iż odsetki winny być naliczane od dnia wyrokowania.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 07.02.2019 roku o godz. 05.20 w C. na skrzyżowaniu ulic (...) powódka J. B. (1) została potrącona na przejściu dla pieszych przez kierującego (...) o nr rej. (...), który nie ustąpił pierwszeństwa pieszemu na przejściu dla pieszych.

Z miejsca zdarzenia powódka została przetransportowana przez sprawcę wypadku do Wojewódzkiego Szpitala (...) im. (...) w C.. W Szpitalnym Oddziale Ratunkowym powódka została poddana badaniom diagnostycznym. Stwierdzono złamanie kompresyjne kręgu L1 z obniżeniem jego wysokości w części środkowej o 25% oraz stłuczenie biodra prawego. Powódka leczona była zachowawczo. Kręgosłup unieruchomiono w sznurówce ortopedycznej, zalecono reżim łóżkowy przez pierwsze 3 tygodnie, a następnie chodzenie w gorsecie. Powódka otrzymała zalecenie prowadzenia dalszego leczenia w Poradni Neurochirurgicznej oraz stosowania leków przeciwzakrzepowych oraz w razie konieczności leków przeciwbólowych. W chwili wypadku powódka pobierała zasiłek dla bezrobotnych, a następnie miała przejść na zasiłek przedemerytalny.

Podczas wizyty w dniu 06.05.2019 roku neurochirurg wydał zaświadczenie o niezdolności powódki do podjęcia pracy zarobkowej. Obecnie powódka oczekuje na zabieg wertebroplastyki L1, który ma za zadanie zmniejszyć dolegliwości bólowe oraz wzmocnić złamany krąg.

Obecnie powódka stale odczuwa dolegliwości bólowe kręgosłupa pogranicza L/Th i pleców, stale przyjmuje leki przeciwbólowe, trzy godziny dziennie chodzi w gorsecie.

W związku ze złamaniem kompresyjnym kręgu L1 z obniżeniem jego wysokości w części środkowej o 25%, powodującym zespół bólowy kręgosłupa powódka doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 10%. Trwały uszczerbek na zdrowiu przejawia się deformacją trzonu L1 i ograniczeniem ruchomości kręgosłupa piersiowo- lędźwiowego. Skutki wypadku powódka będzie odczuwać do końca życia. Trzon złamanego kręgu już nigdy nie będzie w takim stanie jak przed wypadkiem. Powódka nadal odczuwa skutki wypadku w postaci bólu kręgosłupa w okolicy uszkodzonego kręgu L1. Doznane obrażenia kręgosłupa mogą skutkować w przyszłości większą skłonnością do rozwoju zmian zwyrodnieniowych

Po wypadku u powódki wystąpiły dolegliwości bólowe o dużym natężeniu i mogły trwać przez okres 1 tygodnia, przez kolejne 5 tygodni występowały dolegliwości bólowe o umiarkowanym natężeniu, w dalszym okresie dolegliwości bólowe miały lekkie natężenie. Taki stan utrzymuje się obecnie.

Po wypadku powódka wymagała pomocy osób trzecich przy czynnościach dnia codziennego przez okres 10 tygodni. Pomoc była konieczna przy wykonywaniu czynności dnia codziennego takich jak: mycie, kąpiel, ubieranie się, przygotowywanie posiłków robienie zakupów, utrzymanie porządku, załatwianie spraw poza domem przez okres pierwszych 3 tygodni, kiedy powódka miała reżim łóżkowy, w wymiarze 6 godzin dziennie, przez kolejne 3 tygodnie w wymiarze po 3 godziny dziennie, przez kolejne 4 tygodnie w wymiarze 1 godziny dziennie, a przez dalsze 2 tygodnie w wymiarze 1 godziny dziennie. Obecnie powódka może wymagać pomocy przy czynnościach wymagających pochylania się, podnoszenia ciężkich przedmiotów.

Po zabiegu wertebroplastyki może istnieć konieczność rehabilitacji powódki praz okres 1 roku oraz dalszego leczenia w Poradni Neurochirurgicznej przez okres 1-2 miesięcy.

W chwili wypadku powódka nie pracowała. Zamierzała podjąć pracę na wiosnę. Przed wypadkiem powódka była osobą aktywną fizycznie.

Pozwany Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. posiadał zawartą umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych ze sprawcą wypadku z dnia 07.02.2018 r.

Przed wytoczeniem powództwa pozwany wypłacił powódce kwotę 5.450,00 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 427,23 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia.

(dowody: zaświadczenie o zdarzeniu drogowy k. 13, korespondencja stron k. 14- 16, 30- 37, dokumentacja medyczna k. 17-22, faktury k. 23-29, akta szkody k. 67, zeznania świadka M. B. k. 68- 68v, opinia biegłego sądowego z zakresu neurochirurgii k. 75- 79, opinia biegłego sądowego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii D. K. k. 90- 94, zeznania powódki k. 129-131).

Poza sporem pozostaje fakt odpowiedzialności pozwanego za szkody wynikłe ze zdarzenia drogowego z dnia 07.02.2018 roku. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność,
a spór dotyczy wysokości zadośćuczynienia i zasadności roszczenia z tytułu poniesionych kosztów opieki oraz odszkodowania za zakup leków i sprzętu medycznego.

W utrwalonym już orzecznictwie sądów powszechnych uznany jest podgląd, zgodnie z którym przewidziane w art. 445 kc zadośćuczynienie pieniężne ma na celu przede wszystkim złagodzenie cierpień fizycznych (ból i inne dolegliwości), cierpień psychicznych (ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci, np. zeszpecenia, wyłączenia z normalnego życia). Zadośćuczynienie ma charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego przyznaną jednorazowo.

Należy wskazać, że przy określeniu wysokości zadośćuczynienia należy mieć na uwadze, że jego celem jest wyłącznie złagodzenie doznanej przez poszkodowanego krzywdy; ma charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość.

Ustalając wysokość zadośćuczynienia Sąd wziął pod uwagę wiek poszkodowanej, rodzaj doznanych cierpień i czas trwania dolegliwości wynikających ze zdarzenia.

Sąd miał na względzie to, że doznane przez poszkodowaną obrażenia ciała spowodowały trwały uszczerbek na zdrowiu, którego wysokość biegli dwóch specjalności ustalili na poziomie 10%. Z opinii biegłych wynika, że powódka odniosła obrażenia skutkujące trwałym uszczerbkiem na zdrowiu w związku ze złamaniem kompresyjnym trzonu kręgu L1 z obniżeniem jego wysokości w części środkowej o około 25%, co powoduje zespół bólowy kręgosłupa.

Z zeznań świadka wiadomo, że obecnie powódka nie może wykonywać niektórych czynności, nadal odczuwa ból kręgosłupa, które stanowi znaczne utrudnienie w prowadzeniu samodzielnego, komfortowego życia.

Sąd wziął również pod uwagę sposób leczenia, któremu poddana została powódka. Przez 3 tygodnie musiała stosować reżim łóżkowy, musiała stosować gorset, przez 10 tygodni zdana była na pomoc osób trzecich. W tym czasie powódka wymagała pomocy w wykonywaniu czynności higienicznych, myciu, przygotowywaniu posiłków, sprzątaniu. Obecnie oczekuje na dalsze konieczne leczenie operacyjne , na zabieg wertebroplastyki – cementowania kręgu , który jedynie wzmocni krąg , nie usunie natomiast skutków trwałych doznanych przez powódkę uszczerbków na zdrowiu.

Sąd stwierdził, że wszelkiego rodzaju utrudnienia dla powódki stanowiły znaczne obciążenie psychiczne i wzmagały poczucie krzywdy. Powódka przed wypadkiem była w pełni samodzielną, sprawna osobą, nie wymagała pomocy i opieki ze strony osób trzecich. Po wypadku z uwagi na dolegliwości bólowe związane ze złamaniem trzonu kręgu L1 stała się niezdolna do pracy zawodowej. Po wypadku powódka stała się płaczliwa, wystąpiło u niej poczucie krzywdy. Chciała jeszcze pracować , nie czuła się osobą , która chce przejść na emeryturę czy rentę , z niezawinionych przez nią okoliczności możliwości tych została pozbawiona.

Sąd miał na uwadze to, że odczuwanie bólu jest uczuciem subiektywnym i charakterystycznym dla każdej indywidualnej osoby, co jest rzeczą powszechnie znaną, ale zarówno z opinii biegłego jak i zeznań świadków i powódki wynika, że odczuwany przez nią bezpośrednio po wypadku ból był bólem o natężeniu dużym, potem stopniowo malejącym do średniego i lekkiego - łącznie przez okres kilku miesięcy. Podkreślenia wymaga również to, że obecnie powódka nadal odczuwa ból w obrębie miejsca doznanego urazu.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka oraz zeznania powódki, gdyż wzajemnie się uzupełniają. Dodatkowo potwierdza je przedstawiona dokumentacja medyczna oraz opinie biegłych sądowych.

Sąd uznał opinie biegłych za kompletne i rzetelne. Opinie sporządzone zostały przez osoby posiadające wiadomości specjalne w danej dziedzinie po uprzednim przeprowadzeniu badania powódki. Tym samym Sąd w pełni podzielił wnioski opinii przyjmując je za swoje.

Biorąc pod uwagę te okoliczności Sąd stwierdził, iż kwota łącznie 25.450,00 zł z tytułu zadośćuczynienia za krzywdę spowodowaną doznanym obrażeniami ciała nie jest kwotą symboliczną i odzwierciedla w formie pieniężnej rozmiar krzywdy, jakiej doznała powódka, a ponadto nie jest uzależniona od statusu materialnego poszkodowanej.

Uwzględniając, że powódka otrzymała już od pozwanego w toku postępowania likwidacyjnego kwotę 5.450,00 zł tytułem zadośćuczynienia zasadne jest żądanie pozwu co do dalszej kwoty 20.000,00 zł.

W myśl art. 444 §1 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszystkie wynikłe z tego powodu koszty.

Sąd stwierdził, że uzasadnione jest również żądanie powódki w zakresie żądania zwrotu kosztów opieki sprawowanej przez osoby trzecie.

Sąd w pełni podziela utrwalone stanowisko judykatury, zgodnie z którym korzystanie z pomocy innej osoby i związane z tym koszty stanowią koszty leczenia w rozumieniu art. 444 § 1 k.c. Legitymacja czynna w zakresie żądania zwrotu tych kosztów przysługuje poszkodowanemu niezależnie od tego, kto sprawuje opiekę nad nim (osoba bliska, np. żona lub osoba inna) (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 października 1973 r. II CR 365/73 , OSNC z 1974r. nr 9 poz.147, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2007 r., II CSK 474/06, nie publ.). Na podstawie opinii biegłych, zeznań powódki oraz świadka Sąd ustalił, iż powódce niezbędna była pomoc osoby trzeciej, co najmniej w wymiarze określonym w żądaniu pozwu. Nie ulega wątpliwości, że opiekę tę mogą sprawować zarówno członkowie rodziny, jak i inne osoby, czyniąc to nawet nieodpłatnie. Uwzględniając, że koszt jednej godziny opieki sprawowanej przez wyspecjalizowane podmioty jest wyższy od kwoty żądanej przez powódkę za jedną godzinę sprawowanej opieki.

Na podstawie opinii biegłych i zeznań powódki oraz świadków Sąd ustalił, iż powódce niezbędna była pomoc osoby trzeciej przez okres pierwszych 3 tygodni, kiedy powódka miała reżim łóżkowy, w wymiarze 6 godzin dziennie, przez kolejne 3 tygodnie w wymiarze po 3 godziny dziennie, przez kolejne 4 tygodnie w wymiarze 1 godziny dziennie, a przez dalsze 2 tygodnie w wymiarze 1 godziny dziennie, łącznie 231 godzin. Przyjęta przez powódkę stawka w wysokości 14,00 zł została uznana przez Sąd za prawidłową. W ocenie Sądu uzasadnione jest żądanie powódki z tytułu kosztów sprawowania opieki osoby trzeciej w wysokości 3.066,00 zł.

W toku postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił powódce kwotę 427,23 zł tytułem odszkodowania na podstawie decyzji z dnia 17.04.2019 roku. Powyższa decyzja została podjęta w oparciu o przedstawione przez powódkę faktury VAT w toku postępowania likwidacyjnego. Przedstawione faktury są tożsame z fakturami przedłożonymi do akt niniejszej sprawy. Faktura VAT nr (...) opiewająca na kwotę 29,74 zł nie miała związku ze zdarzeniem, albowiem leki z faktury nie są związane ze zdarzeniem, jest to lek na alergię i lek stosowany w chorobach dróg żółciowych. Roszczenia z tytułu faktur VAT nr (...), zostało przez pozwanego uznane na etapie postępowania likwidacyjnego. Z tytułu faktur VAT nr (...) pozwany wypłacił powódce kwotę 40,00 zł w związku z zakupem ortezy, albowiem tyle zapłaciła za nią. Pozostała kwota, tj. 360,00 zł została zrefundowana. Podobnie rzecz ma się w przypadku faktury nr (...). Pozwany wypłacił powódce kwotę 270,00 zł, zgodnie z poniesioną przez nią częścią. Pozostała kwota, tj. 280,00 zł została zrefundowana. W związku z powyższym powódka nie może dochodzić zapłaty 360,00 zł oraz 280,00 zł, albowiem w rzeczywistości ich nie poniosła. Z faktury VAT nr (...) pozwany wypłacił powódce odszkodowanie w wysokości 50,93 zł, albowiem lek wymieniony w pozycji nr 1 jest związany z leczeniem dróg żółciowych i nie jest związany ze zdarzeniem. Z faktury nr (...) pozwany wypłacił powódce kwotę 34,45 zł, odmówił przyznania odszkodowania za lek wymieniony w pozycji nr 2, jako nie mający związku ze zdarzeniem. Z faktury nr (...) pozwany wypłacił powódce odszkodowanie w wysokości 39,99 zł (zakwestionował pozycję nr 1, tj. zioła- pokrzywę, jako środek nie związany z leczeniem środków zdarzenia). Mając powyższe na uwadze żądanie powódki w zakresie odszkodowania związanego z poniesionymi kosztami leczenia nie zasługiwało na uwzględnienie, albowiem pozwany zwrócił powódce kwotę przeznaczoną przez nią na zakup leków i sprzętu medycznego, których zakup pozostawał w związku z przedmiotowym zdarzeniem a konieczności zwrotu wydatków za omówione wyżej leki , powódka nie udowodniła.

Podstawę prawną orzeczenia stanowią art. 444 § 1 kc, art. 445 § 1 kc, art. 362 kc oraz przepisy Ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z dnia 22 maja 2003 roku (Dz. U. nr 124, poz. 1152 z późn. zm.). Odsetki zasądzono na podstawie art. 481 kc oraz art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z dnia 22 maja 2003 roku. W tym miejscu należy powołać się na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 2011 roku stanowiący, iż w sytuacji gdy zobowiązany nie płaci zadośćuczynienia w terminie wynikającym z przepisu szczególnego lub w terminie ustalonym zgodnie z art. 455 in fine kc, uprawniony nie ma niewątpliwie możliwości czerpania korzyści z zadośćuczynienia, jakie mu się należy już w tym terminie. W konsekwencji odsetki za opóźnienie w zapłacie zadośćuczynienia należnego uprawnionemu już w tym terminie powinny się należeć od tego właśnie terminu (V CSK 38/11, LEX nr 1129170).

O kosztach orzeczono na mocy art. 98 kpc.