Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 30 listopada 2021 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym

składzie:

Przewodniczący - Sędzia Sądu Okręgowego Leszek Dąbek

Protokolant Monika Piasecka

po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2021 r. na rozprawie sprawy

z wniosku K. L.

z udziałem Z. L.

o podział majątku wspólnego

na skutek apelacji wnioskodawcy

od postanowienia Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 1 sierpnia 2019 r., sygn. akt I Ns 1565/15

postanawia:

uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Sądowi Rejonowemu w Gliwicach do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego.

SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 1427/19

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Gliwicach w postanowieniu z dnia 1 08 2019 r., ustalił, iż w skład małżeńskiego majątku wspólnego wnioskodawcy K. L. i uczestniczki postępowania Z. L. wchodzą następujące składniki: prawo własności nieruchomości w postaci lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w W. przy ulicy (...), dla którego w Sądzie Rejonowym w Cieszynie prowadzona jest księga wieczysta numer (...) wraz z udziałem w części nieruchomości wspólnej w wysokości (...), o wartości 240 800 zł, ruchomości, a to: samochód marki S. (...) o wartości 28 000 zł, garderoba (dwie szafki stojące, wieszak i wiszące lustro) o wartości 80 zł, pralka W. o wartości 290 zł, szafka umywalkowa z lustrem o wartości 140 zł, waga łazienkowa o wartości 50 zł, lodówka W. o wartości 180 zł, meble kuchenne na zamówienie o wartości 1 700 zł, blender B. 600 W T. o wartości 182 zł, sokowirówka Z. o wartości 30 zł, stół rozsuwany i cztery krzesła o wartości 230 zł, okap kuchenny chromoniklowany o wartości 50 zł, telewizor S. (...)” na stojaku aluminiowo szklanym o wartości 525 zł, fotel bujany o wartości 50 zł, materac gumowy pompowany z wbudowaną pompką elektryczną o wartości 50 zł, łóżko małżeńskie z drewna bukowego z szufladami na pościel i materacem o wartości 500 zł, dwa leżaki składane aluminiowe o wartości 500 zł, odkurzacz S. (...) o wartości 250 zł, radioodtwarzacz S. o wartości 40 zł, regał rattanowy na książki z 2005 r. o wartości 20 zł, leżak składany wypoczynkowy o wartości 60 zł, piła elektryczna do drewna o wartości 50 zł, kosiarka elektryczna o wartości 30 zł, wąż ogrodowy 30 m o wartości 30 zł, drabina aluminiowa składana o długości 5m o wartości 223 zł, przedłużacz 40 m o wartości 40 zł, opiekacz na podczerwień o wartości 50 zł, męskie gumowce ocieplane o wartości 40 zł, damskie gumowce ocieplane o wartości 31 zł, czajnik elektryczny o wartości 25 zł, szczotka turbo do odkurzaczaZ. o wartości 20 zł, zegar elektroniczny o wartości 20 zł, środki finansowe zgromadzone na rachunku bankowym wnioskodawcy o numerze (...) w wysokości 3 267,91 zł, środki finansowe zgromadzone na rachunkach bankowych uczestniczki o numerach: (...) w wysokości 1 569,60 zł, (...) w wysokości 139,25 zł, (...) w wysokości 41 450 zł, tj. prawa i przedmioty majątkowe o łącznej wartości 320 712,76 zł; stwierdził, że wnioskodawca poczynił z majątku odrębnego na majątek wspólny nakłady w kwocie 1 893,91 zł, dokonał podziału majątku wspólnego małżonków, w ten sposób, że: na wyłączną własność wnioskodawcy przyznał opisaną nieruchomość, samochód marki S. (...) oraz środki finansowe zgromadzone na rachunku bankowym wnioskodawcy o numerze (...), tj. prawa i przedmioty majątkowe o łącznej wartości 272 067,91 zł, a na wyłączną własność uczestniczki postępowania przyznał pozostałe ruchomości (opisane w punkcie I podpunkcie 2 lit. b-ee) oraz środki finansowe zgromadzone na rachunkach bankowych uczestniczki o numerach: (...), (...) i (...), tj. prawa i przedmioty majątkowe o łącznej wartości 48 644,85 zł; zasądził od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki postępowania kwotę 110 764,58 zł tytułem dopłaty, płatną w terminie trzech miesięcy od daty prawomocności postanowienia z zastrzeżeniem obowiązku zapłaty ustawowych odsetek za opóźnienie; orzekł o kosztach procesu oraz o kosztach postępowania.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia przywołał regulacje: 43, 45 i 46 k.r.o., 567 § 1 i 3 , 684, 1038 § 1 k.p.c., 210-212 k.c.

Ustalił, że uczestnicy postępowania w dniu 18 09 2004 r. w G. zawarły związek małżeński, który został rozwiązany (prawomocnie dnia 26 11 2014 r.) przez rozwód z winy obu stron. Pomiędzy M. K. i A. K. a wnioskodawcą i uczestniczką dnia 8 10 2004 została zawarta umowa, na mocy której strony nabyły nieruchomość stanowiącą wyodrębniony lokal mieszkalny nr (...), znajdujący się w budynku nr (...) przy ul. (...) w W., składający się z dwóch pokoi, kuchni, łazienki, przedpokoju, spiżarki oraz przynależnych do niego piwnicy i pomieszczenia gospodarczego za cenę 91 000 zł. Zgodnie z umową uczestnicy postępowania zakupili przedmiotową nieruchomość ze związanym z nią udziałem w nieruchomości wspólnej za podaną cenę z dorobku, natomiast mieszkanie wymagało kapitalnego remontu, w związku z czy, zostało odremontowane. Ponadto Sąd ustalił, że samodzielny lokal mieszkalny numer (...) w budynku numer (...) położony w Z. przy ul. (...) na podstawie umowy zawartej dnia 11 09 2007 r. przysługiwał na warunkach spółdzielczego lokatorskiego praw do lokalu uczestniczki. Następnie ustanowiono odrębną własność samodzielnego lokalu opisanego lokalu, przenosząc jego własności oraz udział w nieruchomości wspólnej na rzecz uczestniczki (wnioskodawca nigdy w nim nie mieszkał). Obecnie lokal ten stanowi własność S. S. (córki uczestniczki, która mieszkała w nim od 2003r. i ponosiła koszty jego utrzymania. Sąd stwierdził, że własność odrębnej nieruchomości lokalowej położonej w W. przy ul. (...) według stanu na dzień 16 11 2016r. i cen na dzień 20 01 2017r. wyniosła 240 800 zł.

Sąd Rejonowy dokonał ustaleń faktycznych z dokumentów, przesłuchania uczestników postępowania, zeznań świadków: T. N., S. S., oraz opinii biegłych K. K. oraz T. K., które to opinie uznał za rzetelne i pełne, sporządzone w oparciu o wiedzę specjalistyczną osób niezaangażowanych w wynik postępowania. Oceny dowodu z przesłuchania uczestników postępowania dokonał z „dużą ostrożnością: z uwagi na ich zaangażowanie w wynik postępowania, przyznając im walor wiarygodności wyłącznie co do faktów i tez ze sobą spójnych.

Sąd Rejonowy zważył, że zarówno uczestnikom postępowania przypada udział w wysokości 1/2 w zgromadzonym majątku. Sąd stwierdził, że wartość mieszkania położonego w W. przy ul. (...) wyniosła 240 800 zł oraz nie należało ono do majątku osobistego wnioskodawcy albowiem wnioskodawca i uczestniczka nabyli przedmiotowe mieszkanie w okresie kiedy pozostawali w związku małżeńskim oraz istniała pomiędzy nimi wspólność majątkowa. Sąd nie dał wiary wnioskodawcy jakoby wszystkie środki przeznaczone na zakup tej nieruchomości pochodziły z jego majątku odrębnego, wskazując, że przeczą temu zeznania uczestniczki oraz świadka S. S. i częściowo świadka T. N.. Sąd I instancji ocenił, że samochód marki S. (...) nie należał do majątku osobistego wnioskodawcy albowiem rzeczony pojazd został zakupiony w okresie kiedy strony pozostawały we wspólności majątkowej. Sąd Rejonowy ocenił, że prawo odrębnej własności lokalu położonego w Zawarciu przy ul. (...) stanowiło majątek osobisty uczestniczki albowiem nabył spółdzielcze lokatorskie prawo do opisanego lokalu przed zawarciem związku małżeńskiego z wnioskodawcą. Ponadto Sąd ocenił, że prawo własności do agaru położonego w G. należy do majątku osobistego wnioskodawcy. Sąd Rejonowy ustalił także, że w skład majątku wspólnego małżonków K. L. i Z. L. wchodzą środki finansowe zgromadzone na rachunku bankowym wnioskodawcy w kwocie 3 267,91 zł, oraz środki zgromadzone na rachunkach bankowych uczestniczki w łącznej wysokości 43 158,85 zł. W konkluzji wyjaśnił, że w związku z ustaleniem równych udziałów zainteresowanych w majątku wspólnym, wnioskodawca winien zapłacić na rzecz uczestniczki kwotę 111 711,53 zł stanowiąca różnicę pomiędzy połową wartości majątku wspólnego (230 712,76 zł : 2 = 160 356,38 zł), a wartością praw i przedmiotów majątkowych przyznanych uczestniczce (48 644,85 zł). Przy czym wskazał, że wnioskodawca dokonał nakładów z majątku odrębnego na majątek wspólny w łącznej kwocie 1 893,91 zł, który odliczył w połowie tj. co do kwoty 946,95 zł (1 893,91 zł : 2 = 946,95 zł). Mając to wszystko na względzie Sąd Rejonowy orzekł jak w sentencji.

O kosztach procesu i nieuiszczonych kosztach sądowych orzekał stosując odpowiednio regulacje art. 520 § 1 k.p.c. i art. 113 u.k.s.c.

Orzeczenie zaskarżył wnioskodawca K. L. w części opisanej w petitum apelacji (tj. ustalającej wartość składnika majątkowej – nieruchomości położonej w W., przyznania na rzecz wnioskodawcy za spłatą nieruchomości położonej w W. oraz zasądzającej od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki kwoty spłaty), który wniósł o jego zmianę, w ten sposób że podział nieruchomości stron wchodzącej w skład majątku wspólnego nastąpi poprzez sprzedaż nieruchomości w drodze postępowania egzekucyjnego i podział uzyskanych środków między stronami. Względnie wniósł o jego zmianę w ten sposób że po przeprowadzeniu na etapie postępowania apelacyjnego opinii kolejnego biegłego lub opinii uzupełniającej i wyjaśnieniu wątpliwości co do wartości rynkowej nieruchomości stron oraz ustaleniu rzeczywistej wartości nieruchomości, nieruchomość zostanie przyznana wnioskodawcy przy czym spłata na rzecz uczestniczki zostanie zmniejszona do wartości odpowiadającej rzeczywistej wartości rynkowej nieruchomości stron położonej w W.. Ewentualnie wniósł o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

Ponadto wniósł o przeprowadzanie na etapie postępowania apelacyjnego dowodów z dokumentów załączonych do apelacji na okoliczność ich treści, w tym wystawienia na sprzedaż lokalu położonego w W. i nie znalezienia kupca za cenę 220 000 zł, jak również przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego tej samej specjalności lub opinii uzupełniającej biegłego na okoliczność ustosunkowania się do zastrzeżeń zawartych w treści pisma wnioskodawcy z dnia 26 06 2017 r., nieprzeprowadzonych przed Sądem 1 instancji.

Zarzucał, że przy ferowaniu zaskarżonego wyroku Sąd naruszył przepisy prawa procesowego i materialnego, tj. regulację:

1)  art. 233 §1 k.p.c. w zw. z art. 227 oraz art 217 k.p.c. poprzez:

a)  nierozpoznanie wniosków zawartych w piśmie wnioskodawcy z dnia 26 06 2017 r. - stanowiących zastrzeżenia do sporządzonej w sprawie opinii biegłego, w szczególności zaś nie przeprowadzenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego mając na względzie umotywowane zastrzeżenia zawarte w piśmie nakierowane na stosowaną przez biegłego metodologię i w konsekwencji ustalenie wartości nieruchomości lokalowej położonej w W. w wysokości odbiegającej od realiów rynku lokalnego: jak wnioskodawca zauważa począwszy od roku 2016 r. wystawiał nieruchomość na sprzedaż za cenę 220 000 zł (niższą o kilkadziesiąt tysięcy od szacunku biegłego) i mimo upływu czasu nie znalazł nabywcy, pojedyncze osoby proponowały ceny w przedziale 150 000 – 170 000 zł: powyższe świadczy, iż przeprowadzenie dalszego postępowania dowodowego z dużą dozą prawdopodobieństwa doprowadziłoby do urealnienia wartości nieruchomości stron położonej w W.,

b)  przekroczenie przez Sąd granicy swobodnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i przyznanie nieruchomości stron położonej w W. na wyłączną własność wnioskodawcy za spłatą uczestniczki, w sytuacji w której wnioskodawca nie dysponuje środkami ani możliwościami zarobkowymi na spłatę uczestniczki za wartość przyjętą przez Sąd. jednocześnie nie dokonanie w takiej sytuacji podziału cywilnego rzeczy, tj. poprzez sprzedaż komorniczą i podział środków;

2)  art. 328 §2 k.p.c. poprzez:

a)  niewyjaśnienie z jakich przyczyn Sąd uznał zarzuty i zastrzeżenia wnioskodawcy nakierowane na opinię biegłego K. K. z dnia 25 01 2017 r. za nieuzasadniające i w konsekwencji nie dopuścił dowodu z innej opinii biegłego lub opinii uzasadniającej, przyznając walor bezwzględnej wiarygodności twierdzeniom bieglej wyrażonym w opinii, nawet pomimo przedstawienia ofert na rynku nieruchomości wskazujących na przeszacowanie wartości nieruchomości stron położonej w W.,

b)  niewyjaśnienie z jakich przyczyn Sąd pominął szereg istotnych okoliczności dla sprawy, np. rzetelne określenie wartości rynkowej prawa własności nieruchomości lokalowej, nierozważenie podziału cywilnego rzeczy w sytuacji, w której żadna ze storn nie dysponuje możliwościami majątkowymi i zarobkowymi do dokonania spłaty drugiej ze stron;

3)  art 227 k.p.c. poprzez niewyjaśnienie wszystkich okoliczności istotnych dla właściwego rozstrzygnięcia sprawy;

4)  art. 212 § 2 k.c. w zw. z art. 46 k.r.o. w zw. z art 1035 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie pomimo braku ku temu przesłanek z uwagi na dokonanie podziału prawa majątkowego w postaci prawa własności nieruchomości poprzez przyznanie jej wnioskodawcy z obowiązkiem spłaty na rzecz uczestniczki w sytuacji, w której przyjęta wartość nieruchomości jest zawyżona a wysokość spłaty przewyższa możliwości majątkowe i zarobkowa wnioskodawcy; w takiej sytuacji celowym i bardziej odpowiednim rozwiązaniem był podział cywilny nieruchomości poprzez sprzedaż w trybie przepisów kodeksu postępowania cywilnego i podział uzyskanej kwoty między strony postępowania.

Ponadto wnioskodawca podniósł, że z uwagi na fakt zawyżonej wartości nieruchomości podlegającej podziałowi, wysokość spłaty przekracza jego możliwości majątkowe i zarobkowe, wobec czego sprzeciwił się on zniesieniu współwłasności w ten sposób, że nieruchomość stron zostanie mu przyznana na wyłączną własność z obowiązkiem spłaty oraz wniósł o dokonanie podziału cywilnego poprzez sprzedaż w trybie przepisów k.p.c. i podział uzyskanej kwoty między strony postępowania. W ocenie wnioskodawcy tylko takie rozwiązanie nie obciążyłoby wnioskodawcy ponad miarę i będzie możliwe do wykonania i podziału majątku pomiędzy stronami. Wyjaśnił, że pozostawienie skarżonego orzeczenia w treści jak skarżone może skutkować trudnościami w jego wykonaniu i w konsekwencji i tak zmusić wnioskodawcę do sprzedaży dzielonej nieruchomości, zapewne po cenie znacznie niższej niż ustalona przez Sąd Rejonowy treści skarżonego postanowienia, co jest oczywiście sprzeczne z istotą postępowania o podział majątku doborowego, które winno zmierzać do równego przyznania każdej ze stron środków i aktywów pierwotnie składających się na majątek wspólny.

W treści uzasadnienia apelacji wskazywał m.in., że „nie sposób zgodzić się z ustaleniami Sądu Rejonowego jakoby nie budziła wątpliwości ustalona przez Sąd wartość nieruchomości stron, bowiem Sąd I instancji oddalił wnioski dowodowe wnioskodawcy zmierzające do wyjaśnienia treści opinii bieglej w tym zastosowanych metodologii i założeń, co niewątpliwie miało wpływ na wynik postępowania. Zarzucił przy tym, że nie uwzględniono wpływu na cenę nieruchomości ustanowienia służebności mieszkania na rzecz J. i I. N., która w ocenie Sądu wygasła na skutek nie wykonywania przez lat 10, a co istotne, uprawnieni złożyli, po ogłoszeniu zaskarżonego postanowienia o ujawnienie ustanowionej służebności wobec czego niewątpliwie zostanie ona ujawniona w treści księgi wieczystej”; przez co – w ocenie skarżącego - w takiej sytuacji nie ma podstaw, aby pominąć istnienie służebności przy wycenie nieruchomości. Ponadto podniósł, że niezrozumiale są twierdzenia biegłego w zakresie ustalenia stanu zużycia budynku, a wyliczenia biegłego wewnętrznie sprzeczne albowiem biegła określa zużycie budynku na 50 % przy założeniu że budynek lat ma 81 a jego trwałość wynosi 110 lat co jest chociażby arytmetycznie wątpliwe co do prawidłowości wyliczeń.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Sąd pierwszej instancji trafnie zakwalifikował wniosek, lecz wadliwie rozpoznała sprawę.

Przy jego rozpoznaniu umknęło bowiem jego uwadze, że jakkolwiek

w świetle regulacji art. 211 i 212 k.c. w zw. z art. 688 k.p.c. i art. 567 § 3 k.p.c. podział fizyczny jest podstawowym preferowanym przez ustawodawcę sposobem zniesienia współwłasności, to równocześnie przy jego wyborze należy wziąć pod uwagę, czy nie narusza on w sposób rażący interesów uczestników postępowania, w tym między innymi, czy uczestnik postępowania zobowiązany do spłaty lub dopłaty posiada realne finansowe możliwości sprostania w rozsądnym czasie temu zobowiązaniu (tak między innym Ciszewski Jerzy (red.), Nazaruk Piotr (red.), Kodeks cywilny. Komentarz Opublikowano: WKP 2019, „Gdy żaden ze współwłaścicieli nie zgadza się na przyznanie mu rzeczy lub chętny do takiego nabycia nie jest w stanie rozliczyć kwoty wymaganej z tytułu spłaty na rzecz pozostałych współwłaścicieli, sąd postanawia o sprzedaży rzeczy i podziale cywilnym, por. postanowienie SN z 12.04.2001 r., II CKN 658/00, LEX nr 47048).

Wyjaśnienie tej kwestii powinno nastąpić z urzędu, czego w niniejszej sprawie zaniechano.

Co jest jeszcze ważne - z uzasadnienia apelacji wynika, że „wysokość spłaty przekracza możliwości majątkowe i zarobkowe wnioskodawcy”.

Jak wynika z materiału sprawy - wnioskodawca w 2018r. posiadał uprawnienia do poboru świadczenia emerytalnego w kwocie 3 200 zł netto (w tym czasie obciążał go także obowiązek alimentacyjny względem poprzedniego małżonka w kwocie 400 zł miesięcznie), obecnie ma 80 lat i z przypuszczeniem graniczącym z pewnością nie ma fizycznej możliwości podjęcia dodatkowego zatrudniania.

Powyższe w kontekście kwoty zasądzonej spłaty oraz jej termin, w sposób oczywisty narusza interes wnioskodawcy, tym bardziej, że na etapie postępowania przed Sądem Rejonowym nie zajął on stanowiska w przedmiocie sposobu podziału lokalu położonego w W. albowiem stał na stanowisku, że nie wchodzi ona w skład majątku wspólnego podlegającemu podziałowi.

Na marginesie należy wskazać, że ewentualne wydanie przez sąd odwoławczy orzeczenia o charakterze reformatoryjnym pozbawiłoby w istocie wnioskodawczynię możliwości zaskarżenia wydanego orzeczenia w drodze zwykłego środka zaskarżenia (naruszenie zasady dwuinstancyjności postępowania).

Ponadto jak wynika ze sporządzonej w postępowaniu odwoławczym opinii (k,.499-508 akt), wartość nieruchomości w W. wzrosła, a w najbliższej przyszłości istnieją widoki na jej dalszy wzrost (wysłuchanie biegłego k. 547v akt).

Z drugiej strony wnioskodawca podnosił w apelacji, że osoby trzecie (J. i I. N.) zgłosiły żądanie wpisania służebności do KW, co potencjalnie może mieć wpływ na wartość oraz możliwość realnej sprzedaży rzeczy i podziału cywilnego .

Wymaga to uwzględnienia tych okoliczności przy ewentualnym ostatecznym ustaleniu wartości nieruchomości, co w polaczeniu z powyższym powoduje, że już tylko z tego powodu apelacja jest uzasadniona i zaskarżone postanowienie należało uchylić i sprawę przekazać Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania przy zastosowaniu regulacji art. 386 § 4 k.p.c. w związku

z art. 13 § 2 k.p.c.

Niezależnie od tego, Sąd Rejonowy ustalił wartości ruchomości zaliczonych w skład majątku wspólnego w oparciu o dane zawarte w opinii biegłego T. K. sporządzonej w dniu 6 11 2018r.

Uczestniczka postępowania podniosła do niej formalne zarzuty,

co w konsekwencji doprowadziło do dopuszczenia przez Sąd pierwszej instancji na rozprawie w dniu 8 07 2019r. dowodu z uzupełniającej opinii tego biegłego

(k. 381 akt).

Jakkolwiek po dopuszczeniu tego dowodu jej pełnomocnik na tym samym posiedzeniu rozprawy „cofnął swoje zastrzeżenia do opinii głównej rzeczoznawcy do spraw wyceny przedmiotów ruchomych” i oświadczył, że „opinii tej nie kwestionuje” (k. 381 akt), to nie doprowadził to do formalnego pominięcia powyższego dowodu

W konsekwencji orzeczenie to wiązało Sąd Rejonowy i wiąże Sąd odwoławczy przy rozpoznaniu sprawy.

Omawiane zagadnienia przynależy do zagadnienia „wartości majątku wspólnego”, którą sąd ustala z urzędu.

Nie przeprowadzenie tego dowodu zatem powoduje, w również w tej części istota sprawy nie została należycie rozpoznana, a znaczący upływ czasu

od sporządzenia opinii przez biegłą (ponad 3 lata) i panująca w tym czasie znacząca inflacja rodzi uzasadnione domniemanie, że podane w opinii wartości stały się nieaktualne.

Czyni to koniecznym podjęcie działań w celu ich uaktualnienia, co dodatkowo przemawiało za koniecznością uchylenia zaskarżonego postanowienia

i przekazania sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Resumując zaskarżone orzeczenie jest wadliwe i dlatego apelację jako uzasadnioną uwzględnioną orzekając jak w sentencji przy zastosowaniu regulacji art. 386 § 4 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c.

Sąd Rejonowy rozpoznając ponownie sprawę uwzględni zawartą powyżej oceną prawną, rozpozna nierozpoznane wnioski dowodowe, zakreśli uczestnikom postępowania termin do zgłoszenia wniosków dowodowych

na wskazane powyżej okoliczności oraz przeprowadzi dopuszczony dowód

z uzupełniającej opinii biegłych na okoliczność aktualnej wartości ruchomość zaliczonych w skład majątku wspólnego.

Ponadto dopuści dowód z uzupełniającego przesłuchania uczestników postępowania na okoliczność ich aktualnej sytuacji materialnej i posiadanych przez nich możliwości finansowych w celu zapłaty zasądzonej ewentualnie dopłaty.

Następnie po przeprowadzeniu dopuszczonych dowodów, wybierze adekwatny do wyników postępowania dowodowego i wniosków uczestników postępowania sposób zniesienia współwłasności wchodzącej w skład majątku wspólnego nieruchomości położonej w W..

SSO Leszek Dąbek