Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 marca 2021r.

Sąd Rejonowy w Ostrzeszowie I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Małgorzata Wierzba-Golicka

po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2021r. w Ostrzeszowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) spółka z o.o. z siedzibą we W.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  umarza postępowanie w zakresie żądania zapłaty kwoty (...),(...) ( (...) ) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 22 października 2019r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) spółka z o.o. z siedzibą we W. kwotę (...),(...) ( (...) ) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 25 października 2019 r. do dnia zapłaty;

3.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

4.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) spółka z o.o. z siedzibą we W. kwotę (...),- ( (...) ) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu;

5.  nakazuje pobrać od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ostrzeszowie kwotę (...) ( (...) ) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Małgorzata Wierzba-Golicka

Sygnatura akt I C 171/20

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z o.o. z siedzibą we W. wniósł pozew przeciwko Towarzystwu (...) S.A. domagając się zasądzenia kwoty (...) złotych tytułem odszkodowania za uszkodzenie pojazdu marki V. o numerze rejestracyjnym (...) z odsetkami od dnia 22 października 2019r. do dnia zapłaty oraz kwoty (...),- złotych z odsetkami od dnia 5 marca 2020r. do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów opinii prywatnej sporządzonej celem wyceny szkody poniesionej w wyżej wymienionym pojeździe.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, iż w wyniku kolizji drogowej z dnia 10 września 2019r. doszło do uszkodzenia należącego do poszkodowanej A. Ł. pojazdu marki V. o numerze rejestracyjnym (...). Pozwany jako ubezpieczyciel sprawcy kolizji przeprowadził postępowanie likwidacyjne i wypłacił odszkodowanie w kwocie (...) złotych. Roszczenie o zapłatę odszkodowania powód nabył od poszkodowanej na podstawie umowy cesji. W ocenie powoda koszty naprawy zostały przez pozwanego zaniżone, dlatego żąda uzupełnienia odszkodowania o kwotę (...) złotych. Ponadto powód domagał się zwrotu kosztów opinii prywatnej sporządzonej celem ustalenia wysokości szkody.

Pismem z dnia 19 marca 2020r. powód wycofał pozew w zakresie kwoty (...),(...) złotych, wskazując, iż pozwany po wniesieniu pozwu częściowo spełnił świadczenie.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa, podnosząc iż roszczenie jest bezzasadne, ponieważ postępowanie likwidacyjne zostało przeprowadzone prawidłowo, a wypłacone odszkodowanie w pełni rekompensuje koszty naprawy pojazdu. Ponadto pozwany zakwestionował także skuteczność cesji oraz zasadność ponoszenia kosztów opinii prywatnej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 10 września 2019r. syn A. Ł. będącej właścicielką pojazdu marki V. o numerze rejestracyjnym (...) kierując wskazanym pojazdem uderzył w znajdującego się na ulicy psa. Na skutek kolizji doszło do uszkodzenia pojazdu marki V..

Dowód: zeznania świadka A. Ł. e-protokół rozprawy płyta CD k. 126.

Sprawca kolizji, to jest właściciel psa, który nieprawidłowo nadzorowany wbiegł na drogę, związany był z pozwanym umową ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność i po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacił na rzecz poszkodowanych kwotę (...) złotych. Po wniesieniu pozwu pozwany wypłacił dodatkowo na rzecz powoda kwotę (...),(...) złotych.

Okoliczności niesporne.

Całkowity koszt naprawy pojazdu marki V. po kolizji z dnia 10 września 2019r. to kwota (...) złotych. Koszty naprawy wyliczone zostały przy założeniu, że do naprawy pojazdu użyte zostaną oryginalne części i stawka (...) złotych za roboczogodzinę.

Dowód: opinia biegłego Z. A. k. 133-154.

Pracownik pozwanego wykonał kalkulację kosztów naprawy w dniu 10 września 2019r.

Dowód: kalkulacja k. 21-25

Powód na podstawie umowy cesji z dnia 18 grudnia 2019r. nabył wierzytelność z tytułu odszkodowania za skutki wypadku z dnia 10 września 2019r..

Dowód: umowa k. 16-17.

Powyższy stan faktyczny, który był w znacznej części niesporny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dokumentów, akt szkody oraz opinii biegłego Z. A.. Opinia biegłego została zakwestionowana w zakresie, w jakim biegły nie uwzględnił rabatów na części oraz możliwości wykonania naprawy przy zastosowaniu części zamiennych niesygnowanych logo producenta. W ocenie Sądu brak było podstaw do sporządzania opinii z uwzględnieniem hipotetycznych rabatów, które mógłby uzyskać pozwany, również brak było podstaw do dokonywania naprawy za pomocą części niesygnowanych logo producenta.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w części.

Zgodnie z art. 822 § 1 kc, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. § 2 powołanego przepisu stanowi, że jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

Podstawową funkcją odszkodowania jest kompensacja, co oznacza, iż odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje celowe, niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku ( por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003r. w sprawie III CZP 32/03, Biul. SN 2003, z . 6, poz. 4 ), przy czym poszkodowanemu należy się nie tylko zwrot poczynionych przez niego przy tej naprawie nakładów, ale i zwrot robocizny z uwzględnieniem przyjętych, z reguły w miejscu zamieszkania, stawek robocizny za tego rodzaju usługi ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 1997r. w sprawie I CKN 385/97, LEX nr 50530 ).

W niniejszej sprawie pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności za skutki kolizji co do zasady. Pomiędzy stronami sporna była jedynie wysokość szkody i skuteczność nabycia wierzytelności.

Co do skuteczności nabycia wierzytelności to przedłożona umowa cesji w ocenie Sądu stanowi wystarczający dowód do stwierdzenia nabycia wierzytelności przez powoda, w szczególności wobec okoliczności, że dla skuteczności przejścia wierzytelności na cesjonariusza nie jest konieczne wykazanie uiszczenia zapłaty ceny ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 stycznia 2005r. w sprawie II CK 343/04, Legalis nr 81833 ).

Miarodajną w kwestii oceny wysokości szkody była w szczególności opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej inż. Z. A.. Biegły ten wycenił całkowity koszt naprawy uszkodzonego pojazdu na kwotę (...) złotych. W ocenie Sądu biegły sporządził powyższą opinię zgodnie z zasadami fachowości i rzetelności. Opinia ta jest spójna i logiczna oraz w pełni uwzględnia wysokość poniesionej szkody. Na powyższe nie ma wpływu okoliczność, iż strona pozwana kwestionowała częściowo opinię, ponieważ brak było podstaw do powoływania kolejnego biegłego, gdyż jedynie przedłużyłoby to postępowanie oraz wygenerowało dodatkowe koszty.

Odszkodowanie powinno odzwierciedlać rzeczywisty koszt naprawy pojazdu, a zatem pozwanemu przysługiwała kwota (...) złotych pomniejszona o uprzednio wypłacone odszkodowanie ( łącznie (...) złotych ).

Odnośnie żądania zwrotu kosztów sporządzenia prywatnej opinii, to należało uznać je za bezpodstawne. Roszczenie takie należy uznać za zasadne w sytuacji, gdy z powództwem występują podmioty nieprofesjonalne, gdyż nie posiadając odpowiedniej wiedzy zmuszone są skorzystać z usług profesjonalisty celem zweryfikowania wysokości otrzymanego odszkodowania. Jak wynika z danych zamieszczonych w KRS powód jest jednak podmiotem profesjonalnie zajmującym się działalnością związaną z szacowaniem poniesionych strat, dlatego też brak jest podstaw do przyjmowania, że nie posiadał wiedzy na temat wysokości szkody. Należy również zwrócić uwagę na chronologię zdarzeń w niniejszej sprawie, gdyż najpierw powód zakupił roszczenie o odszkodowanie, a dopiero potem wystąpił o sporządzenie opinii prywatnej. Na podstawie zasad doświadczenia życiowego należy uznać za całkowicie nieprawdopodobne, że powód jako profesjonalny podmiot zajmujący się odszkodowaniami nabył roszczenie i za nie zapłacił nie wiedząc, jaka jest wysokość szkody, a jeśli powód wiedział jaka jest wysokość szkody, to za zbędne należy uznać wykonywanie dodatkowej opinii prywatnej.

O odsetkach orzeczono mając na względzie treść art. 817 § 1 kc, zgodnie z którym ubezpieczyciel winien wypłacić świadczenie w terminie 30 dni od zawiadomienia o szkodzie. Powód nie wykazał w jakiej dacie zgłosił szkodę, jednak pracownik pozwanego w dniu 24 września 2019r. sporządził kalkulacje kosztów naprawy, w tej dacie pozwany niewątpliwie wiedział już o szkodzie. Pozwany powinien zatem spełnić świadczenie do dnia 24 października 2019r., dlatego też powodowi przysługiwały odsetki za okres od dnia 25 października 2019r..

W związku z powyższym uwzględnieniu podlegało żądanie zapłaty kwoty (...),(...) złotych, a w pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 203 § 1 kpc pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku, przy czym z mocy art. 203 § 4 kpc Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że czynność ta jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

Powodowie przed rozpoczęciem rozprawy ograniczyli powództwo domagając się jedynie kwoty (...),(...) wraz z odsetkami, w pozostałym zakresie wycofując powództwo. W ocenie Sądu w sprawie nie zachodzi żadna z wyżej wymienionych przesłanek wyłączających możliwość wycofania powództwa, dlatego też na podstawie art. 355 kpc orzeczono o umorzeniu postępowania w zakresie żądania zapłaty kwoty (...),(...) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 22 października 2019r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z art. 98 § 1 kpc mając na względzie wynik procesu i w całości obciążono nimi pozwanego. Powód co prawda częściowo wycofał pozew, a częściowo jego roszczenie zostało oddalone, jednakże cofnięcie pozwu nastąpiło na skutek spełnienia świadczenia przez pozwanego, a oddalenie dotyczyło jedynie nieznacznej części żądania, dlatego niezależnie od powyższego pozwany został w całości obciążony kosztami procesu.

Koszty procesu poniesione przez powoda to kwota (...),- złotych, na którą składają się wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie (...),- złotych ustalone na podstawie § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, zaliczka uiszczona na poczet wynagrodzenia biegłego w kwocie (...),- złotych, opłata sądowa w kwocie (...),- złotych oraz opłata uiszczona od pełnomocnictwa w kwocie (...),- złotych. W związku z powyższym w pkt 4 wyroku zobowiązano pozwanego do zapłaty na rzecz powoda kwoty (...),- złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Nieuiszczonymi kosztami procesu, które stanowi wynagrodzenie biegłego Z. A. w zakresie, w jakim nie zostało pokryte z wpłaconej zaliczki, to jest w kwocie (...) złotych, również obciążono pozwanego, o czym orzeczono w pkt 5 wyroku.

Małgorzata Wierzba-Golicka