Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 kwietnia 2021 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. zmienił decyzję nr (...) z 17 lipca 2020 roku w ten sposób, że stwierdził, że jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą:

- E. S. podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 1 czerwca 2008 roku do dnia 28 października 2019 roku, od dnia 19 listopada 2019 roku do dnia 22 grudnia 2019 roku, od dnia 1 grudnia 2020 roku do dnia 10 grudnia 2020 roku;

- E. S. nie podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 29 października 2019 roku do dnia 18 listopada 2019 roku, od dnia 23 grudnia 2019 roku do dnia 30 listopada 2020 roku.

Z dokumentów zaewidencjonowanych w systemie informatycznym ZUS wynika, że ubezpieczony zgłosił się do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych: emerytalnego, rentowych i wypadkowego oraz do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego od 1.06.2008 r. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą. Dokument (...) został przekazany 4.06.2008 r., a dokument (...) został przekazany po terminie, 15.01.2021 r.

W wyniku analizy dokumentów w sprawie Oddział ustalił, że w ostatnim okresie ubezpieczony korzystał długotrwale ze świadczeń z ubezpieczenia chorobowego:

-

od 21.10.2015 r. do 19.04.2016 r. - zasiłek chorobowy,

-

od 8.11.2016 r. do 31.03.2017 r. - zasiłek chorobowy,

-

od 7.11.2017 r. do 7.05.2018 r. - zasiłek chorobowy,

-

od 8.05.2018 r. do 2.05.2019 r. - świadczenie rehabilitacyjne,

-

od 24.06.2019 r. do 22.12.2019 r. - zasiłek chorobowy.

Następnie ubezpieczony złożył wniosek o świadczenie rehabilitacyjne, które zostało orzeczone na okres od 23.12.2019 r. do 16.11.2020 r. Skarżący nie składał innych wniosków o wypłatę świadczeń ani nie miał wystawionych innych zwolnień lekarskich.

Oddział odmówił wnioskodawcy prawa do wypłaty świadczenia:

-

decyzją z 13.12.2019 r. znak (...) - (...) za okres od 8.10.2019 r. do 28.10.2019 r. (w związku z zarzutem nieprawidłowego wykorzystania zwolnienia lekarskiego) oraz został zobowiązany do zwrotu świadczenia za okres od 8.10.2019 r. do 28.10.2019 r. w kwocie 1322,58 zł - od decyzji tej wnioskodawca odwołał się do Sądu,

-

decyzją z 17.12.2019 r. znak (...) - (...) za okres od 19.11.2019 r. do 22.12.2019 r. - od decyzji tej wnioskodawca odwołał się do Sądu,

-

decyzją z 28.01.2020 r. nr (...) - (...) za okres od 29.10.2019 r. do 18.11.2019 r. oraz został zobowiązany do zwrotu świadczenia za okres od 29.10.2019 r. do 18.11.2019 r. - od decyzji wpłynęło odwołanie i sprawa jest w sądzie,

-

decyzją z 24.01.2020 r. znak (...) odmówiono prawa do wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 23.12.2019 r. do 20.05.2020 r. - od decyzji wpłynęło odwołanie i sprawa jest w sądzie,

-

decyzją z 14.07.2020 r. znak (...) odmówiono prawa do wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 21.05.2020 r. do 16.11.2020 r.

Od października 2019 r. do listopada 2020 r. wnioskodawca rozliczył składki na ubezpieczenia społeczne od nieprawidłowej podstawy wymiaru składek, pomimo że nie spełniał warunków do przyznania zasiłków i świadczenia rehabilitacyjnego.

Decyzją nr (...) z 17.07.2020 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że wnioskodawca podlegał dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą od 1.06.2008 r. do 30.09.2019 r., natomiast nie podlegał dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą od 1.10.2019 r. do 30.06.2020 r.

Od powyższej decyzji wnioskodawca nie wniósł odwołania.

W wyniku odwołania się przez wnioskodawcę do sądu od decyzji ZUS nr (...) z 13.12.2019 r. oraz od decyzji (...) nr (...) z 17.12.2019 r., Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi wyrokiem o sygn. akt X U 135/20 z 9.07.2020 r. orzekł, że zmienia zaskarżone decyzje i przyznaje ubezpieczonemu prawo do zasiłku chorobowego za okres od 8.10.2019 r. do 28.10.2019 r. oraz od 19.11.2019 r. do 22.12.2019 r., a także stwierdza, że ubezpieczony nie jest zobowiązany do zwrotu zasiłku chorobowego pobranego za okres od 8.10.2019 r. do 28.10.2019 r. w kwocie 1322,58 zł. Wyrok stał się prawomocny.

Pismem z 26 lutego 2021 r. ZUS zawiadomił skarżącego że, za pośrednictwem pełnomocnika J. P., o wszczęciu postępowania administracyjnego z urzędu w sprawie ponownego ustalenia podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzenia przez ubezpieczonego pozarolniczej działalności gospodarczej.

Postępowanie administracyjne zostało zakończone 24 marca 2021 r., o czym ZUS poinformował skarżącego, za pośrednictwem pełnomocnika J. P., odrębnym pismem.

(decyzja – k. 42-44 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Odwołanie od w/w decyzji wniósł E. S. wskazując, iż została ona wydana w sposób bezpodstawny.

W ocenie skarżącego należy wziąć pod uwagę prawomocne rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego z dnia 9.07.2020 r. Wnioskodawca wskazał, że za okresy niezdolności do pracy przysługiwało mu prawo do zasiłku chorobowego, więc mógł skorzystać z możliwości nieopłacenia składki za okresy niezdolności do pracy. Sam fakt niezdolności do pracy nie upoważnia bowiem do skorzystania z regulacji przewidzianej w art. 18 ust. 9 i 10 ustawy systemowej, ale łącznie z prawem do zasiłku już tak (w przypadku niezdolności do pracy trwającej przez część miesiąca, jeżeli z tego tytułu ubezpieczony spełnia warunki do przyznania zasiłku, kwotę podstawy wymiaru składek zmniejsza się proporcjonalnie, dzieląc ją przez liczbę dni kalendarzowych tego miesiąca i mnożąc przez liczbę dni podlegania ubezpieczeniu).

Zdaniem wnioskodawcy odnosząc się do argumentacji organu rentowego dotyczącej wyłączenia go z dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego od 29.10.2019 r., to organ rentowy niesłusznie zarzucił naruszenie prawa materialnego, tj. art. 18 ust. 10 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 17 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, poprzez przyjęcie, że przywołane treścią art. 18 ust. 10 ustawy systemowej zdanie "jeżeli z tego tytułu ubezpieczony spełnia warunki do przyznania zasiłku" dotyczy również stanów faktycznych, o których mowa w art. 17 ustawy zasiłkowej, a tym samym skoro ubezpieczony utracił prawo do zasiłku za niektóre okresy niezdolności do pracy, z przyczyn, o których mowa w art. 17 ustawy zasiłkowej, to te okresy należy uznać za okresy, w których ubezpieczony nie spełniał warunków do przyznania zasiłku i w konsekwencji nie miał prawa do zmniejszenia podstawy wymiaru składek.

Jedynie zaniechanie zapłaty składki w terminie wyraża wolę zaprzestania podleganiu ubezpieczeniu, opłacenie zaś składki wiąże się zawsze z wolą jego kontynuowania, dlatego opłacenia składki w niższej od należnej wysokości nie należy nadawać znaczenia powodującego ustanie ubezpieczenia, wbrew woli ubezpieczonego. Jeżeli taka jest wola ubezpieczonego, to nie może jej być przeciwstawiona decyzja organu ubezpieczeń społecznych o odmowie przyjęcia uzupełnienia składki w późniejszym terminie.

(odwołanie – k. 3-4 verte)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podnosząc argumentację jak w zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie – k. 5-6)

Na rozprawie w dniu 12 stycznia 2022 roku pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie i wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, zaś pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(końcowe stanowiska stron – rozprawa z dnia 12 stycznia 2022 roku e-protokół (...):00:18 – 00:05:05 – płyta CD – k. 21)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

E. S. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą pod nazwą S. E. S. od dnia 1 czerwca 2008 roku. Jako przeważającą działalność gospodarczą (kod (...)) wskazano sprzedaż detaliczna odzieży prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach. Jako stałe miejsce wykonywania działalności gospodarczej wskazano: ul. (...), lok. 85, (...)-(...) Ł..

(wpis (...) k. 15 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Wnioskodawca zgłosił się do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych: emerytalnego, rentowych i wypadkowego oraz do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego od dnia 1 czerwca 2008 roku.

(okoliczność bezsporna, a ponadto tabela – analiza podlegania do ubezpieczenia chorobowego – k. 16-18 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Decyzją z dnia 13 grudnia 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił E. S. prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 8 października 2019 roku do dnia 28 października 2019 roku oraz zobowiązał go do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego z funduszu chorobowego za wskazany okres w kwocie 1322,58 złotych oraz do zapłaty odsetek.

(decyzja – k. 36 verte – 37 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Decyzją z dnia 17 grudnia 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił E. S. prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 19 listopada 2019 roku do dnia 22 grudnia 2019 roku uznając, że nie podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 8 października 2019 roku.

(decyzja – k. 35-35 verte załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Od w/w decyzji wnioskodawca złożył odwołania do sądu.

(okoliczność bezsporna)

Wyrokiem z dnia 9 lipca 2020 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi w sprawie o sygn. akt X U 135/20 po rozpoznaniu sprawy z odwołania E. S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddziałowi w Ł. o zasiłek chorobowy, zobowiązanie do zwrotu zasiłku chorobowego jako świadczenia nienależnie pobranego zmienił zaskarżone decyzje i przyznał E. S. prawo do zasiłku chorobowego w okresie od dnia 8 października 2019 roku do dnia 28 października 2019 roku oraz od dnia 19 listopada 2019 roku do dnia 22 grudnia 2019 roku, a także stwierdził, że nie jest on zobowiązany do zwrotu zasiłku chorobowego pobranego za okres od dnia 8 października 2019 roku do dnia 28 października 2019 roku w kwocie 1322,58 złotych wraz z odsetkami ustawowymi. Wskazany wyrok jest prawomocny.

(wyrok z uzasadnieniem – k. 1-5 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Za okres od października 2019 roku do listopada 2020 roku skarżący opłacił składki na ubezpieczenie społeczne, w tym dobrowolne ubezpieczenie chorobowe w terminie w niższej od należnej wysokości.

(tabela wypłaconych świadczeń – k. 19-21, tabela – analiza podlegania do ubezpieczenia chorobowego – k. 16-18 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Decyzją z dnia 28 stycznia 2020 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił skarżącemu prawa do zasiłku chorobowego za okres do dnia 29 października 2019 roku do dnia 18 listopada 2019 roku oraz zobowiązał go do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego z funduszu chorobowego za wskazany okres w kwocie 1322,58 złotych oraz do zapłaty odsetek.

(decyzja – k. 33-34 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Decyzją z dnia 24 stycznia 2020 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił wnioskodawcy prawa do wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 23 grudnia 2019 roku do dnia 20 maja 2020 roku.

(decyzja – k. 32-32 verte załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Decyzją z dnia 14 lipca 2020 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił wnioskodawcy prawa do wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 21 maja 2020 roku do dnia 16 listopada 2020 roku.

(decyzja – k. 31-31 verte załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Decyzją z dnia 17 lipca 2020 roku nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że E. S. podlegał dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą od dnia 1 czerwca 2009 roku do dnia 30 września 2019 roku oraz nie podlegał dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą od dnia 1 października 2019 roku do dnia 30 czerwca 2020 roku.

(decyzja – k. 12-14 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Zaskarżoną decyzją z dnia 21 kwietnia 2021 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. zmienił w/w decyzję nr (...) z 17 lipca 2020 roku w ten sposób, że stwierdził, że jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą:

- E. S. podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 1 czerwca 2008 roku do dnia 28 października 2019 roku, od dnia 19 listopada 2019 roku do dnia 22 grudnia 2019 roku, od dnia 1 grudnia 2020 roku do dnia 10 grudnia 2020 roku;

- E. S. nie podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 29 października 2019 roku do dnia 18 listopada 2019 roku, od dnia 23 grudnia 2019 roku do dnia 30 listopada 2020 roku.

(decyzja – k. 42-44 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny w całości w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy oraz w załączonych do sprawy aktach organu rentowego. Zebrane dowody nie nasuwają wątpliwości i pozwalają tym samym na wydanie rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt. 5 i art. 12 ust. 1 Ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych z dnia 13 października 1998 r. (Dz.U.2021.0.423 t.j.), osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu.

W myśl art. 8 ust. 6 pkt. 1 ustawy systemowej za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczególnych.

Według art. 11 ust. 2 w/w ustawy dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu podlegają na swój wniosek osoby objęte obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi, wymienionym w art. 6 ust. 1 pkt. 5 ustawy.

W myśl art. 47 ust. 1 cyt. ustawy płatnik składek przesyła w tym samym terminie deklarację rozliczeniową, imienne raporty miesięczne oraz opłaca składki za dany miesiąc, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2a i 2b, nie później niż:

1) do 10 dnia następnego miesiąca - dla osób fizycznych opłacających składkę wyłącznie za siebie;

2) do 5 dnia następnego miesiąca - dla jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych;

3) do 15 dnia następnego miesiąca - dla pozostałych płatników.

W myśl art. 14 ust 1 w/w objęcie dobrowolnie ubezpieczeniami emerytalnym, rentowymi i chorobowym następuje od dnia wskazanego we wniosku o objęcie tymi ubezpieczeniami, nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym wniosek został zgłoszony. Objęcie dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym następuje od dnia wskazanego we wniosku tylko wówczas, gdy zgłoszenie do ubezpieczeń emerytalnego i rentowych zostanie dokonane w terminie określonym w art. 36 ust. 4 (w terminie 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczenia) (ust. 1a).

Jak stanowi ust. 2 wskazanego przepisu wskazuje, że ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz chorobowe, o których mowa w ust. 1, ustają: od dnia wskazanego w zgłoszeniu wyrejestrowania, o którym mowa w art. 36 ust. 11 albo 14, nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym zgłoszenie zostało złożone w Zakładzie; od dnia ustania tytułu podlegania tym ubezpieczeniom.

Stosunek dobrowolnego ubezpieczenia społecznego powstaje na skutek wyrażenia przez uprawniony podmiot woli podlegania ubezpieczeniu ujawnionej we wniosku o objęcie ubezpieczeniem, tj. zgłoszeniu się do ubezpieczenia o charakterze prawnokształtującym (konstytutywnym). Objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym następuje od dnia wskazanego we wniosku (art. 14 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych), po którym, w czasie trwania ubezpieczenia, jego podmiot, jako płatnik składek, obciążony jest obowiązkiem opłacenia i deklarowania składek na ubezpieczenie społeczne w terminie oraz w prawidłowej wysokości. Ustanie dobrowolnego ubezpieczenia następuje na skutek upadku tytułu podlegania ubezpieczeniu, ale też - właśnie ze względu na jego dobrowolność - może być konsekwencją działania samego ubezpieczonego.

W ocenie sądu, opłacenie składki w terminie w kwocie niższej od należnej za okres od października 2019 roku do listopada 2020 roku organ rentowy błędnie zinterpretował jako nieopłacenie składki i nadał mu skutek przewidziany w art. 14 ust. 2 ustawy systemowej. Ustalenie, że składka na ubezpieczenie chorobowe za wskazany okres w wypadku skarżącego - ubezpieczonego dobrowolnie, została opłacona - nakazuje przyjąć, że ubezpieczony nie wyraził woli wyłączenia się z ubezpieczenia.

Tutejszy sąd zważył także, że na mocy wyroku Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi w sprawie o sygn. akt X U 135/20 z dnia 9 lipca 2020 roku wnioskodawcy przyznano prawo do zasiłku chorobowego w okresie od dnia 8 października 2019 roku do dnia 28 października 2019 roku oraz od dnia 19 listopada 2019 roku do dnia 22 grudnia 2019 roku,

Zgodnie z art. 365 § 1 k.p.c., orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby.

Związanie treścią prawomocnego orzeczenia oznacza nakaz przyjmowania przez te podmioty, że w objętej orzeczeniem sytuacji faktycznej stan prawny przedstawia się tak, jak to wynika z sentencji wiążącego orzeczenia ( vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 maja 2011 r., IV CSK 563/10, LEX 864020).

Jak trafnie wskazał SN w wyroku z 8 grudnia 2015 r., II UK 443/14, jeżeli nie ma wątpliwości, że ubezpieczenie ustaje zawsze, gdy składka nie jest opłacona, musi zdecydować ocena, czy przyczyna ustania ubezpieczenia leży w niezasileniu funduszu ubezpieczeniowego, w wywołaniu w nim braku, czy jest wynikiem woli osoby ubezpieczonej jako rezygnacji z ubezpieczenia. Oczywiście, przyczyny wynikające z systemu zdefiniowanej składki i dobrowolności ubezpieczenia zbiegają się, jednak za przeważającą trzeba przyjąć wolę ubezpieczonego. Brak składki wpływa na prawo do świadczeń przyszłych, tymczasem opłacanie składki stwarza domniemanie woli powstania i trwania ubezpieczenia dobrowolnego. Zaprzestanie opłacania składki należy potraktować jako wyraz dorozumianego wystąpienia z ubezpieczenia a contrario, gdy przystąpienie do opłacania składek uważa się za dorozumiane złożenie wniosku o objecie ubezpieczeniem dobrowolnym (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 2001 r., II UKN 439/00, OSNP 2003 Nr 7, poz. 181, z dnia 3 lutego 1989 r., II URN 299/99, niepubl. oraz z dnia 16 sierpnia 2005 r., I UK 376/04, OSNP 2006 nr 11-12, poz. 195, z aprobującą glosą I. Sierockiej, OSP 2007 nr 7-8, poz. 95). Ustanie ubezpieczenia chorobowego wiąże się więc z elementem woli ubezpieczonego co do trwania ubezpieczenia, która jest podstawą ubezpieczenia. Ustanie ubezpieczenia ze względu na nieopłacenie składki nie może być uznawane za jakiś szczególny rodzaj kary. (Wyrok SN z 8 grudnia 2015 r., II UK 443/14, LEX nr 1962525).

W tym kontekście opłacenie w terminie tylko części należnej składki, traktowane jako podstawa ustania ubezpieczenia dobrowolnego ex lege, jest co najmniej wątpliwe. Zajmowane jest stanowisko, że opłacenie składki w niepełnej wysokości w ogóle nie wyczerpuje przesłanki ustania ubezpieczenia jako "nieopłacenie" składki, lecz może być ewentualnie podstawą do stosowania przez organ rentowy sankcji określonych w art. 24 ustawy, np. wymierzenia dodatkowej opłaty (por. J. Stelina, Dobrowolne ubezpieczenie emerytalne, (w:) T. Binczycka- Majewska (red.), Konstrukcje prawa emerytalnego, Kraków 2004, s. 311) lub pociągać konieczność zapłacenia odsetek (por. W. Sobczak, Dobrowolne ubezpieczenie chorobowe, PUSiG 2000, nr 2, s. 11-12). Tak też wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 sierpnia 2001 r., II UKN 518/00 (OSNP 2003 Nr 10, poz. 257).

Sąd Okręgowy zgadza się także w pełni z poglądem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku wyrażonym w wyroku z 4 grudnia 2018 r. III AUa 640/18, że istnieją także racje systemowe uzasadniające interpretację skutku określonego w art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy z uwzględnieniem woli ubezpieczonego jako przesłanki ustania ubezpieczenia w zgodzie z celem jego czynności. Tylko zaniechanie zapłaty składki w terminie wyraża wolę zaprzestania podleganiu ubezpieczeniu, opłacenie zaś składki wiąże się zawsze z wolą jego kontynuowania, dlatego opłaceniu składki w niższej od należnej wysokości nie należy nadawać znaczenia powodującego ustanie ubezpieczenia, wbrew woli ubezpieczonego. Jeżeli taka jest wola ubezpieczonego, to nie może jej być przeciwstawiona decyzja organu ubezpieczeń społecznych o odmowie przyjęcia uzupełnienia składki w późniejszym terminie. Deklaratoryjna decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie zgody na późniejsze opłacenie składki, której skutek polega na zniwelowaniu faktu ustania ubezpieczenia, w tym wypadku potwierdza jedynie uprawnienia danej osoby (por. K. Antonów, Dobrowolne i kontynuowane ubezpieczenia społeczne, PUSiG 2001 nr 11, s. 3; T. Bińczycka, Dobrowolne ubezpieczenie społeczne w polskim systemie prawnym, PUSiG 1997 nr 5, s. 25).

Skoro zatem wnioskodawca opłacił składki na ubezpieczenie społeczne, w tym dobrowolne ubezpieczenie chorobowe jednak jedynie w niższej kwocie to należy uznać, że wyraził swoją wolę podlegania owemu ubezpieczeniu. Zdaniem tutejszego sądu na tle powyższych twierdzeń opłacenie składki jedynie w niższej wysokości nie może skutkować automatycznym wyłączeniem spod ubezpieczenia chorobowego.

Tym samym w sytuacji opłacenia przez ubezpieczonego składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe za sporny okres, niemniej jednak w niższej od wymaganej wysokości zastosowania nie mógł znaleźć art. 14 ust. 2 ustawy systemowej

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., orzekł jak w pkt 1 sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie 2 sentencji wyroku na podstawie art. 98 k.p.c., a wysokość wynagrodzenia pełnomocnika wnioskodawcy ustalił zgodnie z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.0.1800).

Zarządzenie: odpis wyroku z uzasadnieniem

doręczyć pełnomocnikowi ZUS wypożyczając akta rentowe.