Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I 1 Ca 222/21

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 grudnia 2021 r.

Sąd Okręgowy we Włocławku Sekcja Odwoławcza I Wydziału Cywilnego

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Mariusz Nazdrowicz

po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2021 r. we Włocławku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa M. S.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego we Włocławku

z dnia 16 marca 2021r., sygn. akt I C 1557/20

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu we Włocławku

do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach

postępowania apelacyjnego.

SSO Mariusz Nazdrowicz

Sygn. akt I 1 Ca 222/21

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy we Włocławku oddalił powództwo M. S. przeciwko (...) S.A.

w W. o zapłatę kwoty 5006,91 zł (z bliżej wskazanymi w pozwie odsetkami ustawowymi za opóźnienie) tytułem części odszkodowania za uszkodzony w kolizji drogowej samochód osobowy objęty ochroną ubezpieczeniową pozwanego oraz zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1817 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazał, że nie została wykazana wysokość szkody (ubezpieczyciel nie kwestionował swojej odpowiedzialności). Wprawdzie strona powodowa złożyła wniosek o przeprowadzenie na powyższą okoliczność dowodu

z opinii biegłego, ale nie uiściła żądanej zaliczki, co skutkowało pominięciem dowodu na podstawie art. 130 4 § 5 kpc. Jednocześnie Sąd I instancji uznał, że nie było podstaw do przeprowadzenia wspomnianego dowodu z urzędu (art. 232 zd. 2 kpc). Podstawą prawną dochodzonego roszczenia był przepis art. 805 kc w zw. z art. 34 i 36 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn.: Dz.U.2021.854), ale nie zaistniały przesłanki do ich zastosowania. O kosztach procesu Sąd ten rozstrzygnął w oparciu o przepis art. 98 § 1 kpc.

Apelację od powyższego wyroku wniósł powód zarzucając naruszenie art. 130 4 § 4 kpc oraz art. 130 4 § 5 kpc (wskutek pominięcia dowodu

z opinii biegłego mimo uiszczenia stosownej zaliczki), art. 386 § 4 kpc (poprzez nierozpoznania istoty sprawy) oraz art. 233 § 1 kpc (wskutek dowolnej oceny wyciągów bankowych z rachunku Sądu i w konsekwencji błędne przyjęcie, że nie została wpłacona zaliczka). Powołując się na powyższe skarżący wniósł o uchylenie kwestionowanego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi
I instancji.

Pozwany nie zajął stanowiska odnośnie złożonego środka odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jako w pełni uzasadniona skutkowała koniecznością uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania (art. 386 § 4 kpc.).

Z załączonego do apelacji potwierdzenia wykonania przelewu, ale również dokumentu nr (...) nadesłanego przez Sąd Rejonowy we Włocławku jednoznacznie wynika, że w dniu 25 stycznia 2021 roku pełnomocnik powoda uiścił zaliczkę w kwocie 500 złotych na poczet opinii biegłego w sprawie sygn. I C 1557/20. W tym samym dniu kwota ta została zaksięgowana. Odpis zarządzenia wzywającego do wpłacenia zaliczki został doręczony wspomnianemu pełnomocnikowi także 25 stycznia b.r. Oznacza to, że wbrew temu, co przyjął Sąd Rejonowy zaliczka została w wyznaczonym terminie uiszczona i to w żądanej wysokości. Nie istniały zatem jakiekolwiek podstawy do zastosowania przepisu art. 130 4 § 5 kpc.

Apelujący trafnie zarzucił, że w zaistniałej sytuacji doszło do nierozpoznania istoty sprawy w rozumieniu art. 386 § 4 kpc. Pojęcie to jest interpretowane jako wadliwość rozstrzygnięcia, polegająca na wydaniu orzeczenia, które nie odnosi się do tego, co było przedmiotem sprawy bądź na zaniechaniu zbadania przez Sąd materialnej podstawy żądania albo oceny merytorycznych zarzutów strony przy bezpodstawnym przyjęciu, że istnieje przesłanka materialnoprawna lub procesowa unicestwiająca roszczenie. W judykaturze podkreśla się także, że nierozpoznanie istoty sprawy ma miejsce również w razie dokonania oceny prawnej żądania bez ustalenia podstawy faktycznej, co wymagałoby czynienia kluczowych ustaleń po raz pierwszy w instancji odwoławczej; respektowanie uprawnień strony wynikających z zasady dwuinstancyjności postępowania sądowego uzasadnia w takich przypadkach uchylenie orzeczenia (z najnowszego orzecznictwa Sądu Najwyższego przykładowo postanowienia: z 5 marca 2021r. I CZ 8/21 nie publ., LEX nr 3147742, z 12 stycznia 2021 r. I CZ 86/20 nie publ., LEX nr 3114677

i z 11 grudnia 2020 roku I CZ 60/20 nie publ., LEX nr 3120301 i dalsze judykaty wskazywane w uzasadnieniach).

Niezależnie od powyższego zachodzi też konieczność przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości. W orzecznictwie przyjmuje się bowiem (postanowienie Sądu Najwyższego z 17 kwietnia 2013 roku V CZ 129/12 nie publ., LEX nr 1341730, wyroki Sądów Apelacyjnych: w Krakowie z 14 czerwca 2019 r. I ACa 75/19 nie publ., LEX nr 2747667 i w Katowicach z 20 grudnia 2019 roku I ACa 475/19 nie publ., LEX nr 27811505), że ocenę, czy sprawa wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości należy odnieść do tych dowodów, które dla rozpoznania sprawy miałyby zasadnicze znaczenie zaś przeprowadzone przez Sąd I instancji dowody takiego charakteru nie miały. Nie można tez uznać oparcia orzeczenia przez Sąd meriti na twierdzeniach strony czy też obu stron i faktach bezspornych za częściowe przeprowadzenie postępowania dowodowego, które będzie stanowić przeszkodę w uchyleniu tego orzeczenia w sytuacji konieczności przeprowadzenia dowodów mających kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Kwestionowany wyrok został wydany na tle bezspornego stanu faktycznego, a w tych warunkach dowód z opinii biegłego odznacza się powyższą cechą. W tego typu sprawach – pomijając jakieś nader rzadkie wyjątki - dowód ten jest praktycznie jedynym, za pomocą którego poszkodowany względnie jego następca prawny (twierdzący, że odszkodowanie za naprawę pojazdu zostało zaniżone) może wykazać wysokość szkody. Bezpodstawne oddalenie stosownego wniosku dowodowego sprawia, że powstaje konieczność przeprowadzenia przedmiotowego dowodu, którego nie da się

w inny sposób zastąpić i który jest jedyną podstawą ustalenia wysokości odszkodowania, do czego wyłącznie sprowadza się spór. Wskutek tego niezbędne jest przeprowadzenie postępowania dowodowego w całości w podanym wyżej rozumieniu.

Mając powyższe na uwadze na podstawie przywołanego wyżej przepisu orzeczono jak w sentencji. W toku dalszego postępowania Sąd a quo dopuści dowód z opinii biegłego na okoliczność – najogólniej mówiąc – kosztów naprawy samochodu O. (...) nr rej. (...) i w jej kontekście oceni zasadność powództwa.

O kosztach postępowania apelacyjnego rozstrzygnięto w myśl art. 108 § 2 kpc.

SSO Mariusz Nazdrowicz

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13