Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 grudnia 2021 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Bożena Chłopecka

Protokolant: st. sekr. sąd. Paulina Bondel

po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2021 r. w Warszawie

na rozprawie sprawy z powództwa A. K.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz A. K.:

1)  kwotę 150.000 zł (sto pięćdziesiąt tysięcy złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 14 grudnia 2021r. do dnia zapłaty, tytułem zadośćuczynienia,

2)  kwotę 5.346,40 zł (pięć tysięcy trzysta czterdzieści sześć złotych i czterdzieści groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie:

a)  od kwoty 242 zł od 15 maja 2015r. do dnia zapłaty,

b)  od kwoty 4.174,40 zł od 29 października 2015r. do dnia zapłaty,

c)  od kwoty 350 zł od 7 grudnia 2015r. do dnia zapłaty.

d)  od kwoty 580 zł od 19 maja 2016r. do dnia zapłaty,

tytułem odszkodowania,

3)  kwotę 2.234,78 zł (dwa tysiące dwieście trzydzieści cztery złote i siedemdziesiąt osiem groszy) od 19 maja 2016r. do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania,

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

III.  ustala, że powódka ponosi koszty postępowania w 26,17% zaś pozwany w 73,83%, z tym, że ich rozliczenie pozostawia referendarzowi sądowemu.

Sygn. akt: IC 76/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 stycznia 2016 r. powódka A. K. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W.:

1)  kwoty 200.500 zł tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę związaną z wypadkiem komunikacyjnym z dnia 11 stycznia 2015 roku wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 29 października 2015 roku do dnia zapłaty,

2)  kwoty 5.346,40 zł tytułem odszkodowania wynikającego z uszkodzeń ciała wraz z ustawowymi odsetkami:

- od kwoty 242 zł od dnia 15 maja 2015 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 4.174,40 zł od dnia 29 października 2015 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 350 zł od dnia 7 grudnia 2015 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 580 zł od dnia 31 dnia od doręczenia pozwanemu odpisu pozwu do dnia zapłaty;

3)  kwoty 2.234,78 zł tytułem zwrotu utraconego dochodu wraz z odsetkami ustawowymi od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pozwu do dnia zapłaty,

4)  kwoty 5.334,90 zł tytułem odszkodowania za utracone rzeczy osobiste i zniszczony telefon komórkowy podczas wypadku komunikacyjnego z dnia 11 stycznia 2015 r. wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 29 października 2015 roku do dnia zapłaty.

Ponadto powódka wniosła o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych /pozew k. 2-13/.

Pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwany oświadczył, że przyjął odpowiedzialność za skutki wypadku z 11 stycznia 2015r. i wypłacił powódce kwotę 49.500 zł tytułem zadośćuczynienia, kwotę 4.655 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia oraz kwotę 1999,61 zł tytułem zwrotu utraconych dochodów. Kolejne roszczenia pozwany uznał za pozbawione podstaw merytorycznych, nieudowodnione i zbyt wygórowane /odpowiedź na pozew k. 456-458/.

W dalszym toku postępowania strony podtrzymywały swoje stanowiska w sprawie /protokół rozprawy k. 1000/.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 stycznia 2015 roku powódka A. K. kierując pojazdem marki S. (...) nr rej. (...) doznała obrażeń ciała w wyniku wypadku drogowego spowodowanego przez kierującego pojazdem marki M. (...) nr rej. (...).

W chwili wypadku samochód sprawcy był ubezpieczony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w zakładzie ubezpieczeń prowadzonym przez pozwanego pod firmą (...) S.A. /okoliczność bezsporna/.

Po wypadku powódce udzielono pomocy medycznej w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym Centrum Medycznego (...) w P., gdzie przeprowadzono badania rentgenowskie kręgosłupa w odcinkach szyjnym oraz lędźwiowo - krzyżowym.
Dalsze leczenie odbywało się w (...) s.c. w P.. Zalecono jej założenie kołnierza ortopedycznego stabilizującego, z którego powódka korzystała przez okres trzech tygodni / dowód: dokumentacja medyczna k. 203-204, 320-321/.

W Zespole Lekarza (...) Sp. z o.o. w P. rozpoznano u niej stan po urazie głowy oraz skierowano do poradni ortopedycznej, laryngologicznej, chirurgii szczękowo - twarzowej oraz kardiologicznej) / dowód: dokumentacje medyczna k. 208-210, k. 329/.

Powódka przebywała w Oddziale Otolaryngologicznym Szpitala Wojewódzkiego w P. - w okresie od dnia 20 stycznia 2015 r. do dnia 27 stycznia 2015 r., w (...) Centrum (...) w P. (z cyklem 15 zabiegów terapeutycznych tlenem hiperbarycznym z powodu nagłej głuchoty idiopatycznej - w okresie od dnia 28 stycznia 2015 r. do dnia 11 lutego 2015 r.) /dowód: dokumentacja medyczna k. 191-195, k. 313, k. 177/.

Powódka leczyła się również w (...) dr hab. Med. M. G. w P. (wizyta w dniu 3 lutego 2015 r.), w (...) Sp. z o.o. w P. - od dnia 17 lutego 2015 r. (z zaleceniem zaprotezowania obu uszu aparatami słuchowymi), w (...) S.A. w P. (wizyty u neurologa w dniach 18 lutego 2015 r., 1I marca 2015 r. i 19 sierpnia 2015 r.), w (...) Sp. z o.o. w P. (wizyty u ortopedy i traumatologa narządu ruchu w dniach 31 marca 2015 r., 17 kwietnia 2015 r. 15 maja 2015 r., 161 17 czerwca 2015 r., 10 lipca 2015 r., 18 września 2015 r. 1 13 października 2015 r.), w (...) Prywatny Gabinet Lekarski B. S. w G. (wizyta w dniu 15 kwietnia 2015 r.), w (...) Sp. z o.o. w P. (wizyta w dniu 31 sierpnia 2015 r.), w (...) KLINIKA (...) w P. (wizyty u laryngologa w dniach 31 sierpnia 2015 r. oraz 7 września 2015 r.), w (...) Gabinecie Lekarskim specjalisty neurochirurga P. S. w P. (wizyta w dniu 7 października 2015 roku ) oraz w Centrum (...) Sp. z o.o. w B. (wizyty w dniach 10 i 29 grudnia 2015 roku) /dowody: dokumentacja medyczna k. 139-177/.

W tym czasie u powódki, oprócz badań rtg, wykonano liczne badania rezonansu magnetycznego kręgosłupa oraz badania audiometryczne słuchu, jak również kilkukrotnie była ona kierowana na zabiegi rehabilitacyjne oraz podlegała farmakoterapii.
W przebiegu leczenia rozpoznano i zdiagnozowano u powódki obrażenia ciała w postaci skręcenia kręgosłupa w odcinkach szyjnym i lędźwiowo - krzyżowym - z silnym zespołem bólowym, urazu powłok głowy, z zawrotami głowy, stłuczenia prawego stawu skroniowo - żuchwowego, szumów usznych oraz nagłego pourazowego niedosłuchu czuciowo - nerwowego obustronnego.

Powódka odbyła także w dniach 13 i 19 listopada 2015 r. oraz 2 i 17 grudnia 2015 r. konsultacje psychologiczne - w Pomoc Psychologiczna i Rozwój Osobisty A. P. w P..

Od dnia wypadku powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim, w związku z uznaniem jej w następstwie doznanych urazów za osobę niezdolną do pracy.
Orzeczeniem z dnia 15 maja 2015 r. (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w P. - wydanym do dnia 30 maja 2018 r. - powódka została zaliczona do lekkiego stopnia niepełnosprawności z przyczyną niepełnosprawności dotyczącą choroby słuchu / dowody: k. 64, k. 295, k. 69, 71, 73, k. 310 k. 352 k. 381/.

W chwili wypadku powódka miała prawie 33 lata. Wychowywała córkę. Miała dobrą pracę. Zamierzała podjąć studia.

Po wypadku życie powódki zmieniło się diametralnie. Odczuwała bóle i zawroty głowy, szumy uszne oraz zaburzenia pamięci, równowagi i koncentracji. Doznała uszkodzenia słuchu i kręgosłupa. Zmniejszyła się jej sprawność fizyczna. Obecnie powódka ma duży niedosłuch (chodzi w aparacie słuchowym), częste zawroty głowy i szumy uszne, które nasilają migreny. Utraciła czucie w prawej ręce, często wypadają jej przedmioty z rąk. Powódka miewa również bóle żołądka przez przyjmowane przez nią leki, musi być na specjalnej diecie. Do chwili obecnej pozostaje pod stałą opieką ortopedy, audiologa, neurologa i psychologa.

Po wypadku powódka straciła pracę, z którą wiązała swoją przyszłość. Wpadła w depresję, zamknęła się w sobie. Prowadziła dużo mnij aktywny tryb życia niż przed wypadkiem.

Obecnie powódka ma prawie 40 lat. Od wypadku nie pracuje. Od 2,5 temu wyjechała do Wielkiej Brytanii wraz z partnerem i córką. Tam żyje im się lepiej. Partner zarabia pieniądze i daje jej wsparcie. Niedawno urodziła drugie dziecko. Lubi czytać książki, zajmować się zwierzętami, interesuje się też kosmetologią. Nadal jest pod opieką laryngologa, ortopedy, rehabilitanta oraz specjalisty leczenia bólu i szumów usznych. Pozostaje pod opieką psychologa. Korzysta z pomocy lekarskiej na terenie Wielkiej Brytanii / dowody: zeznania powódki A. K. k. 536-537v. i k. 989-990 oraz świadków B. K. k. 683-685 i J. K. k. 685-686, opinia biegłego psychologa P. B. /k. 872-897 i k. 932-934/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zawarte w aktach sprawy, dołączonych aktach szkody numer (...), które nie pozostawały ze sobą w sprzeczności i których autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy nie kwestionowała żadna ze stron niniejszego postępowania oraz na podstawie zeznań powódki /przesłuchanie informacyjne powódki k. 536-537v., przesłuchanie powódki k. 989-990/ oraz świadków B. K. k. 683-685 i J. K. k. 685-686 .

W konsekwencji ustalenia dotyczące obrażeń, jakich doznała powódka, przebiegu ich leczenia oraz zakresu i natężenia cierpień, Sąd poczynił w oparciu o w pełni zgodne ze sobą dokumenty medyczne i zeznania przesłuchanej w charakterze strony A. K., a także opinie sądowe sporządzone przez biegłych lekarza chirurga ortopedę S. M. /k. 720-789/, neurologa D. M. /k. 808-820v. i k. 965-966/, otolaryngologa M. C. /k. 836-840/ oraz psychologa P. B. /k. 872-897 i k. 932-934/. Opinie te oraz ich pisemne uzupełnienie zostały sporządzone przez osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje na podstawie dokumentacji lekarskiej oraz badań podmiotowego i przedmiotowych powódki. Opinie te są precyzyjne i rzeczowe oraz w sposób dokładny i wyczerpujący odpowiadają na zadane biegłym pytania. Z tych też względów Sąd uznał sporządzone w sprawie opinie za pełnowartościowy materiał dowodowy. W takim zaś stanie rzeczy nie było żadnych podstaw do kwestionowania opinii biegłych i płynących z nich wniosków.

Dokonując oceny opinii, Sąd wziął pod uwagę stanowisko biegłego lekarza chirurga ortopedy S. M., który stwierdził u powódki A. K. stan po urazie głowy ze stłuczeniem prawego stawu skroniowo-żuchwowego z wystąpienie, powypadkowym nagłym niedosłuchem czuciowo-nerwowym obustronnym z następowym szumem usznym i zawrotami głowy. Ponadto biegły stwierdził u powódki uraz kręgosłupa tj. skręcenie odcinka szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa z następowym pourazowym zespołem bólowym kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego Biegły stwierdził, iż uszczerbek na zdrowiu powódki wynosi 10%.

Z kolei biegła z zakresu otolaryngologii M. C. stwierdziła u powódki 40% uszczerbek na zdrowiu z uwagi na powstały u niej po wypadku niedosłuch. Biegła wskazała, iż aktywność życiowa powódki jest bardzo ograniczona z powodu niedosłuchu oraz uporczywego szumu w uszach, bólu uszu i głowy oraz zawrotów głowy. Dodała, iż w przyszłości istnieje zagrożenie pogłębienia się niedosłuchu ucha po stronie lewej, co może wiązać się z koniecznością zabiegu operacyjnego wszczepienia implantu ślimakowego oraz wystąpienia powikłań popoperacyjnych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo w niniejszej sprawie zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części, natomiast w pozostałym zakresie podlegało oddaleniu jako bezpodstawne.

W myśl art. 435 k.c., prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Stosownie zaś do art. 436 § 1 k.c., odpowiedzialność przewidzianą w artykule poprzedzającym ponosi również samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody.

Podstawową przesłanką odpowiedzialności samoistnego posiadacza środka komunikacji określoną w art. 436 § 1 k.c. jest wymaganie, aby szkoda wyrządzona została przez ruch mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. Niezaprzeczalnie kierujący samochodem marki M. (...) nr PO (...), wyrządził powódce A. K. szkodę przez ruch pojazdu. Odpowiedzialność samoistnego posiadacza środka komunikacji oparta na zasadzie ryzyka oznacza, że posiadacz taki nie może uwolnić się od niej w drodze ekskulpacji, jedyną bowiem podstawą uchylenia tej odpowiedzialności może być tylko wykazanie jednej z okoliczności, a mianowicie, że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej, z wyłącznej winy poszkodowanego lub z wyłącznej winy osoby trzeciej, za którą posiadacz nie ponosi odpowiedzialności.

Powstanie odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierowcy pojazdu za szkodę wyrządzoną ruchem pojazdu innym podmiotom pociąga za sobą obowiązek wypłaty przez zakład ubezpieczeń świadczeń z tytułu ubezpieczenia OC w granicach odpowiedzialności posiadacza lub kierowcy pojazdu mechanicznego. Zgodnie z art. 822 § 4 k.c., uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w niniejszej sprawie nie kwestionował swojej odpowiedzialności z tytułu zawartej z właścicielem pojazdu marki M. (...) nr PO (...) umowy ubezpieczenia.

Przechodząc do rozważenia meritum, uznając odpowiedzialność pozwanego (...) S.A. wskazać trzeba, że w przedmiotowej sprawie powódka A. K. domagała się zasądzenia na swoją rzecz zadośćuczynienia i odszkodowania za skutki wypadku komunikacyjnego z dnia 11 stycznia 2015 roku. Między stronami, spór także dotyczył rozmiaru szkody i krzywdy doznanej w jego wyniku przez poszkodowaną, a w konsekwencji wysokości świadczeń należnych jej z tego tytułu.

Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w art. 444 k.c., tj. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Ustalenie wysokości zadośćuczynienia przewidzianego w art. 445 § 1 k.c. wymaga uwzględnienia wszystkich okoliczności istotnych dla określenia rozmiaru doznanej krzywdy, takich jak wiek poszkodowanego, stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i czas trwania, nieodwracalność następstw uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (kalectwo, oszpecenie), rodzaj wykonywanej pracy, szanse na przyszłość, poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiowa oraz inne czynniki podobnej natury (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 2007 r., sygn. akt V CSK 245/07, LEX nr 369691).

Tytułem zadośćuczynienia powódka otrzymała od pozwanego (...) S.A. w W. kwotę w łącznej wysokości 49.500 zł. Niewątpliwie kwota ta w pewnej mierze zaspokaja roszczenie powódki w tym zakresie.

Na skutek wypadku strona powodowa doznała szeregu obrażeń ciała, w tym urazu kręgosłupa i kręgosłupa szyjnego oraz urazu narządu słuchu, a chociaż od wypadku minęło już ponad 7 lat do chwili obecnej nie odzyskała ona pełnej sprawności. Skutki wypadku znacznie ograniczyły ponadto powódkę w życiu osobistym i codziennych czynnościach.

Oceniając zgłoszone roszczenie o zadośćuczynienie, Sąd miał na uwadze, iż celem zadośćuczynienia jest naprawienie szkody niemajątkowej wyrażającej się krzywdą w postaci cierpień fizycznych i psychicznych. Dlatego też, ustalając kwotę zadośćuczynienia należy mieć na uwadze rozmiar cierpień związanych z zaistnieniem wypadku, jak i dolegliwości bólowe powstałe w następstwie urazu oraz długotrwałego leczenia. Wśród innych okoliczności wpływających na wysokość zadośćuczynienia jest wymóg ustalenia go w rozsądnych granicach, adekwatnych do aktualnych stosunków majątkowych, albowiem jego celem jest pokrycie szkody majątkowej, a nie wzbogacenie poszkodowanej. Niewątpliwie rozmiar cierpień, zarówno fizycznych jak i psychicznych, doznanych przez powódkę jest duży. Uległa ona wypadkowi jako osoba młoda i sprawna fizycznie. Ponadto miała szereg planów na przyszłość (chciała dalej pójść na studia, uczyć się i rozwijać). Wypadek spowodował, iż powódka w jednej chwili utraciła chwilową możliwość samodzielnego funkcjonowania w sferze społecznej. Ponadto należy wskazać, iż na skutek wypadku utraciła słuch, co szczególnie silnie oddziaływało na jej psychikę.

Wszystkie te okoliczności zdaniem Sądu przemawiają za zasądzeniem od pozwanego (...) Zakładu (...) na rzecz powódki dodatkowej kwoty w wysokości 150.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Kwota ta odpowiada doznanej przez powódkę krzywdzie, powódka bowiem wymaga dalszej rekonwalescencji i usprawniania. Łączna kwota zadośćuczynienia, tj. prawie 200.000 zł – przy uwzględnieniu ustalonego przez biegłą otolaryngolog 40 % uszczerbku na zdrowiu powódki w pełni zdaniem Sądu zaspokaja roszczenie strony powodowej. Zdaniem Sądu kwota ta odpowiada rozmiarowi i intensywności negatywnych doznań A. K. spowodowanych wypadkiem, uwzględnia skutki zdarzenia w jej obecnym życiu i nie prowadzi do nieuzasadnionego wzbogacenia powódki. Ponadto przyznane zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny i ma wynagrodzić jej dalsze cierpienia. Powódka w obecnej chwili nie pracuje. Zajmuje się domem oraz wychowuje dzieci. Bezpośrednio po wypadku miała problemy ze sprawowaniem opieki nad córką. Cały czas uskarża się na bóle głowy, szumy uszne, drżenie rąk. Wypadek wpłynął także na życie zawodowe powódki. Z uwagi na powstały u niej niedosłuch po wypadku nie podjęła ona zatrudnienia. Zaprzestała też rozwijania swoich kwalifikacji zawodowych.

Dlatego też Sąd uznał za zasadne żądanie powódki dodatkowej kwoty z tytułu zadośćuczynienia w wysokości 150.000 zł. Co do odsetek, to należy wskazać, że odsetki ustawowe z uwagi na charakter roszczenia i ustalenie rozmiaru krzywdy na datę zamknięcia rozprawy po przeprowadzeniu postępowania dowodowego (art. 363 § 2 k.c.) zostały zasądzone od daty wydania wyroku, stąd dalej idące powództwo podlegało oddaleniu.

Przechodząc do żądania odszkodowania należy wskazać, na dyspozycję art. 444 § 1 k.c., w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia. Odszkodowanie przewidziane w art. 444 § 1 k.c. obejmuje wszelkie wydatki (koszty) pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, jeżeli są konieczne (niezbędne) i celowe (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2008 r., sygn. akt II CSK 425/07, M. Praw. 2008, nr 3, s. 116). Pojęcie „wszelkie koszty” oznacza koszty różnego rodzaju, których nie da się z góry określić, a których ocena, na podstawie okoliczności sprawy, należy do sądu (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2008 r., sygn. akt II CSK 425/07, LEX nr 378025). Jednak, jak słusznie się zauważa, celowość ponoszenia wszelkich wydatków może być związana nie tylko z możliwością uzyskania poprawy stanu zdrowia, ale też z potrzebą utrzymania tego stanu, jego niepogarszania (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2011 r., sygn. akt IV CSK 308/10, LEX nr 738127). Zawsze jednak obowiązek zwrotu dotyczy wydatków rzeczywiście poniesionych i nie wystarczy wykazanie, że były one obiektywnie potrzebne (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 8 lutego 2006 r., sygn. akt I ACa 1131/05, LEX nr 194522).

W grupie wydatków celowych i koniecznych, pozostających w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia tradycyjnie wymienia się koszty leczenia (pobytu w szpitalu, pomocy pielęgniarskiej, koszty lekarstw), specjalnego odżywiania się, nabycia protez i innych specjalistycznych aparatów i urządzeń (np. protez, kul, aparatu słuchowego, wózka inwalidzkiego).

Stosunek ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ma charakter odszkodowawczy. Świadczenie ubezpieczyciela nie powinno więc przewyższać wysokości szkody poniesionej przez ubezpieczonego (Zdzisław Gawlik, Komentarz do art. 822 Kodeksu cywilnego, w: Andrzej Kidyba (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część szczególna, LEX nr 84167). Wobec tego należy wskazać, co składa się na szkodę, którą poniósł powód w niniejszej sprawie.

Powódka domagała się zasądzenia kwoty 5346,40 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia tj. wizyt lekarskich, kosztów zakupów leków. Sąd uwzględnił wydatki powódki w tym zakresie, bowiem podejmowała ona je w celu szybkiego i właściwego zdiagnozowania u niej odczuwanych przez nią dolegliwości powypadkowych. Sąd uznał, że powstanie tak rozumianej szkody w świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie budzi wątpliwości.

Zasadne również było żądanie powódki odnośnie utraconego dochodu. Bezpośrednio po wypadku powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim otrzymując zasiłek chorobowy, a potem zasiłek rehabilitacyjny. Wynagrodzenie netto powódki w okresie 12 miesięcy przed wypadkiem za rok 2014 wynosiło 30.740,44 zł, czyli średnio miesięcznie 2.561,70, dziennie 84,22 zł.

Zgodnie z twierdzeniami pozwany wypłacił na jej rzecz odszkodowanie z tytułu utraconego dochodu w kwocie 1.999,61 zł - za okres wyłącznie czterech miesięcy do dnia 10 maja 2015 r., uznany przez siebie za okres niezdolności do pracy spowodowanej obrażeniami ciała odniesionymi w wypadku - zgodnie ze stanowiskiem zajętym w piśmie z dnia 21 lipca 2015 r. (potwierdzonym pismem z dnia 29 października 2015 r.).

Zdaniem Sądu nie ma racji pozwany, gdyż cały okres niezdolności do pracy - według aktualnego stanu ustalony do dnia 8 marca 2016 r. - pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym - w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. - z uszkodzeniem ciała doznanym przez powódkę w wypadku drogowym z dnia 11 stycznia 2015r. Biorąc pod uwagę zaświadczenie ZUS - (...)Oddział w P. z dnia 28 października 2015 r., wysokość zasiłku chorobowego oraz świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 11 maja 2015 r. do dnia 8 marca 2016 r. stanowi kwotę 23.283,78 zł netto (11 - 31 maj 2015 r. - 1.387,47 zł, czerwiec 2015 r. - 1.981,85 zł, lipiec 2015 r. - 2.306,99 zł, sierpień 2015 r. - 2.470,27 zł, wrzesień 2015 r. - 2.390,10 zł, październik 2015 r. - 2.469,77 zł, listopad 2015 r. - 2.390,10 zł, grudzień 2015 r. - 2.469,77 zł, styczeń 2016 r. - 2.468,77 zł, luty 2016 r. - 2.310,43 zł oraz 1 - 8 marzec 2016r. - 637,36 zł). Opierając się na danych dotyczących wynagrodzenia za pracę powódki w 2014 r., jego hipotetyczna wysokość w okresie od dnia 11 maja 2015 r. do dnia 8 marca 2016 r. wynosiłaby 25.518,66 zł netto (tj. 303 dni x 84,22 zł dziennie).

Różnica pomiędzy utraconym wynagrodzeniem, a otrzymywanymi świadczeniami z ubezpieczenia społecznego wynosi więc 2.234,78 zł i taką też kwotę Sąd uwzględnił z tytułu utraconych dochodów.

Niezasadne było żądanie odszkodowania z tytułu poniesionych przez powódkę strat rzeczowych podczas wypadku. Powódka żądała odszkodowania za zniszczone przedmioty, telefon komórkowy i laptop w łącznej wysokości 5334,90 zł. Sąd nie uwzględnił tych kwot uwagi na to, iż powódka nie przedstawiła żadnego dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy z operatorem sieci komórkowej czy też faktury za zakup zaginionego sprzętu, paragonu za zakupy.

Żądanie zatem powódki przekraczające wskazane w pkt I. wyroku kwoty z tytułu zadośćuczynienia, odszkodowania oraz w zakresie odsetek mając na uwadze powyższe rozważania, należało uznać za nieuzasadnione, wobec czego podlegało ono oddaleniu (pkt II. wyroku).

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. ustalając, że powódka ponosi koszty procesu w 26,17 %, a pozwany w 73,83 % i na podstawie art. 108 § 1 zdanie drugie k.p.c. pozostawiając szczegółowe ich wyliczenie referendarzowi sądowemu (pkt IV wyroku).