Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 197/17

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 13 stycznia 2016r., sygn. akt XII K 8/13.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść obrońca i prokurator

☐ na niekorzyść

☒ w całości obrońca

☒ w części prokurator

☒

co do winy obrońca

☒

co do kary obrońca i prokurator

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu – obrońca – obraza art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii poprzez błędne przypisanie oskarżonemu czynu polegającego na wprowadzeniu do obrotu znacznej ilości środków odurzających w postaci amfetaminy (pkt 11 wyroku) w ilości co najmniej 39 kg w ten sposób, że w/w narkotyk odbierał od E. S. (1), a następnie przekazywał ustalonej osobie w partiach od 1do 6 kg każdorazowo celem dalszej odsprzedaży, a także przekazywał pieniądze ze sprzedaży tego narkotyku, podczas gdy w świetle ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd I instancji oczywistym jest, że oskarżony nie wprowadzał środków odurzających, lecz uczestniczył w ich obrocie, co powoduje, że T. B. został skazany za czyn, którego nie popełnił.

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu – art. 12 k.k. w zw. z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii poprzez niezastosowanie wskazanej konstrukcji wobec czynów z punktu XVI, XVII, XVIII a.o.

Prokurator i obrońca – obraza art. 33 § 1 k.k. poprzez orzeczenie wobec T. B. za przestępstwa ujęte w punkcie 11 wyroku liczby stawek grzywny przekraczających maksymalną liczbę stawek.

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia – obrońca – obrazę art. 7 k.p.k., art. 4 k.p.k., art. 410 k.p.k., art. 167 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k. poprzez dowolna ocenę zeznań E. S. (1), M. B. (1), D. S. (1) oraz obrazę art. 170 § 1 pkt 3 k.p.k .poprzez oddalenie wniosków dowodowych związanych z wpływaniem przez E. S. (1) na zeznania D. D. (1).

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia polegający na uznaniu T. B. za winnego popełnienia zarzuconych mu czynów.

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka nie uwzględniająca warunków i właściwości osobistych oskarżonego i jego warunków materialnych.

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania jako wniosek alternatywny obrońcy

☒

Zmiana i uniewinnienie (wniosek obrońcy).

Zmiana i orzeczenie 540 stawek dziennych grzywny w punkcie 11 wyroku (wniosek prokuratora).

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Zarzut obrazy art. 33 § 1 k.k. i art. 12 k.k.- zasadny.

Zarzut obrazy prawa procesowego i dokonania błędnych ustaleń faktycznych – niezasadny.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Za niezasadny został uznany zarzut dokonania błędnej wykładni znamion art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r o przeciwdziałaniu narkomanii. Co prawda przepis ten wprowadza alternatywę rozłączną i można mieć do czynienia z wprowadzeniem do obrotu środków odurzających, albo uczestniczeniem w obrocie, jednakże obrońca pomija fakt, że czyn przypisany T. B. w punkcie 11 dotyczył wprowadzenia do obrotu 39 kilogramów amfetaminy wyprodukowanej z aminy przez E. S. (1), czyli pierwszej czynności wychodzącej poza etap produkcji oraz uczestniczenia w obrocie innymi substancjami odurzającymi w postaci 2 kilogramów haszyszu nabytego od M. B. (1), 50 gramów mefedronu, pochodzącego ze sklepu (...) i poniekąd M. B. (1). Nie można zgodzić się również z interpretacją obrońcy, że jedynie E. S. (1) mógł zostać uznany za osobę wprowadzającą do obrotu amfetaminę, skoro penalizowane jest także wytworzenie środków psychotropowych. Słusznie jednak skarżący zauważył, że błędnie Sąd I instancji uznał, że czyn przypisany oskarżonemu w punkcie 11 jest przestępstwem trwałym. W okolicznościach przedmiotowej sprawy zasadne było przyjęcie, że oskarżony dopuścił się na przestrzeni kilku miesięcy czynu ciągłego, określonego w art. 12 k.k. Oskarżony dopuścił się wielu zachowań, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru. Zastosowanie tego przepisu prawa w brzmieniu obowiązującym w dacie czynu było obligatoryjne.

Trafna okazała się apelacja prokuratora i obrońcy, wymagająca dokonania korekty zaskarżonego wyroku w zakresie grzywny orzeczonej w punkcie 11 wyroku. Sąd I instancji wymierzył 600 stawek dziennych grzywny, podczas gdy w dacie czynu maksymalna liczba stawek wynosiła 540.

Wiele uwagi obrońca oskarżonego w apelacji poświęcił zeznaniom świadków M. B. (1), E. S. (1), D. S. (2), M. K., twierdząc że nie mogą stanowić wiarygodnej podstawy ustaleń faktycznych.

Powyższy pogląd nie zasługuje na akceptację. W przedmiotowej sprawie Sąd I instancji zetknął się z dowodem z pomówienia, który jednak był stanowczy, zgodny z logiką wypadków i nie był wyrazem osobistego zainteresowania. M. B. (1) został zatrzymany w dniu 31 marca 2011r. i już od dnia 7 kwietnia 2011r. zaczął wyjaśniać na temat popełnionych przez siebie przestępstw. Z kolei E. S. (1) zaczął wyjaśniać w toku rozprawy, ale on również od tej chwili nie pomijał własnej roli, a na podstawie jego wyjaśnień biegły W. K. (1) określił czystość wytworzonej amfetaminy.

Sąd Okręgowy oddalił wnioski dowodowe obrońcy i wnioskowanych dowodów nie przeprowadził także Sąd odwoławczy, a dotyczących nakłaniania D. D. przez E. S. (1) do składania fałszywych zeznań w innym postępowaniu. Przypomnieć należy, że kodeks postępowania karnego nie zawiera reguły nakazującej bezrefleksyjne wykluczenie nawet dowodu z zeznań osoby skazanej za składanie fałszywych zeznań. W niniejszej sprawie nie tylko E. S. obciążył oskarżonego, jego relacje korespondowały z zeznaniami M. B. (1). Siłą rzeczy z uwagi na rodzaj stawianych T. B. zarzutów oraz współoskarżonym, Sąd I instancji nie dysponował zeznaniami osób o nieposzlakowanej opinii, lecz takich które rozbijając solidarność przestępczą podjęły współpracę z organami ścigania. Gdyby było inaczej organy ścigania nie weszłyby w posiadanie obszernej wiedzy na temat popełnionych przestępstw. Zwrócić należy też uwagę na to, że Sąd Okręgowy wiedzę M. B. (1) konfrontował z pozostałym materiałem dowodowym i wyizolowanie sprawy T. B. ze sprawy wieloosobowej nie powoduje osłabienia depozycji M. B., który opisywał szczegóły popełniania przestępstw narkotykowych innych oskarżonych, a te pozostawały w zgodzie z zeznaniami J. S., J. B. (1). Sąd Okręgowy dokonał oceny zarówno dowodów przemawiających na korzyść, jak i niekorzyść oskarżonego, a swe rozważania przedstawił w pisemnych motywach wyroku należycie argumentując.

Jeśli chodzi o czyn z punktu 10 wyroku tj. nabycie 2 kilogramów amfetaminy wspólnie w porozumieniu z R. P., a następnie jej zwrot z uwagi na nieodpowiednią jakość, to Sąd Okręgowy dokonał oceny materiału dowodowego, zgodnie z art. 7 k.p.k. Nie podważa wiarygodności świadka M. B. fakt, że J. B. (1) nie pamiętał zwrotu amfetaminy, ale jak słusznie zauważył Sąd Okręgowy faktowi temu definitywnie nie zaprzeczył twierdząc, iż amfetaminę mógł odebrać D. G. (1). Sytuacja taka jest możliwa, bowiem M. B. (1) postrzegał D. G. jako wspólnika J. B. i najczęściej mówił o nich w liczbie mnogiej, jakby nie postrzegając ich odrębności. Istotne jest to, że J. B. potwierdził, że współpraca z M. B. uległa zakończeniu z powodu złej jakości amfetaminy. Zresztą świadek koronny wskazał przykłady zwrotów BMK z powodu słabej jakości, mieszania amfetaminy z różnymi wypełniaczami. Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że na tym samym materiale dowodowym oparto ustalenia dotyczące winy R. P., zaś wywiedziona w jego imieniu kasacja nie przyniosła korzystnego dla niego rozstrzygnięcia.

W odniesieniu do czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie 11, to argumentacja zawarta w apelacji nie podważyła prawidłowych ustaleń Sądu Okręgowego. Co prawda M. B. (1) odmówił złożenia wyjaśnień, ale nie można wyciągać negatywnych dla niego wniosków, jak czyni to obrońca, skoro realizował jedynie swoje uprawnienia procesowe. Potwierdził jednak odczytane mu wyjaśnienia złożone w toku postępowania przygotowawczego. Ubieganie się o nadzwyczajne złagodzenie kary nie pozbawia świadka jego uprawnień.

Podnoszone w apelacji rozbieżności w relacjach M. B. (1), E. S. (1), D. S. (2) i M. K. zostały dostrzeżone przez Sąd I instancji i omówione na stronach 121 i dalsze pisemnych motywów wyroku. Nie jest trudno pomylić nazwę stacji benzynowej (...) z S., czy nazwę miejscowości. Za miarodajne w tym względzie Sad Okręgowy słusznie uznał wyjaśnienia M. B. (1), który wziął udział w wizji lokalnej. Relacje świadków opisujących transakcje narkotykowe są zasadniczo zgodne, różnią się mniej istotnymi szczegółami.

Żadna część amfetaminy nabytej przez T. B. nie została zabezpieczona. Nie oznacza to jednak niemożności ustalenia, że substancja wyprodukowana przez E. S. (1) nie miała właściwości odurzających. Biegły W. K. (2) opierając się na wyjaśnieniach E. S. (1) zaopiniował, że czystość amfetaminy wynosiła 40 – 50%. Domieszki w postaci kreatyny, kofeiny nie wchodziły w reakcje i nie zmieniały składu amfetaminy, a jedynie zwiększały jej objętość. Nie było też powodu, by uwzględnić postulat skarżącego i przypisać oskarżonemu wprowadzenie do obrotu połowy z 39 kilogramów. Przedmiotem obrotu zazwyczaj nie jest czysta amfetamina. Ważne jest to, że skutkiem jej zażycia jest odurzające działanie na ośrodkowy system nerwowy, tym samym spełnia ona wymogi substancji zabronionej ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii.

W odniesieniu do udziału w obrocie oskarżonego 2 kilogramami haszyszu w istocie jedynym dowodem są wyjaśnienia M. B. (1), bowiem J. Z. nie potwierdził nie tylko znajomości z M. B. (1), ale i transakcji narkotykowych. Wskazać jednak wypada, że świadek Z. jest osobą zainteresowaną w zanegowaniu procederu, który wiąże się z jego odpowiedzialnością karną. Sąd I instancji wnikliwie analizował depozycje M. B. (1) i za podstawę ustaleń faktycznych brał tylko te, które były stanowcze i precyzyjne.

Z uwagi na to, że mefedronu, który nabywał T. B. nie zabezpieczono, jego obrońca wyprowadził tezę, że był to modyfikowany mefedron, nie objęty ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii. Istotnie A. P. zeznał, że prowadził sklep z legalnymi dopalaczami, niemniej nie można pominąć zeznań jego pracownika M. K., które składają się w logiczną całość w zestawieniu z wyjaśnieniami M. B. (1). Według M. (...) pełnił w sklepie rolę nie mniej ważną niż A. P.. Obaj ustalili, że będzie sprzedawał towar również nocą, obaj przywozili towar z I. i spod P.. B. wprawdzie mówił mu, że będą sprzedawali modyfikowany mefedron, ale w tajemnicy przed A.. Mefedron przywoził M. B. (1) do sklepu i kazał go sprzedawać ludziom, którzy się na niego powołają.

Z zeznań świadka wynika wniosek, że tylko M. B. (1) wiedział jaka substancja jest w obrocie, a zachowanie podwyższonej ostrożności przemawia za tym, że nie była to substancja legalna. Zaistniała sytuacja nie jest tego rodzaju, by zgodnie z wolą obrońcy zastosować art. 5 § 2 k.p.k.

W ocenie Sądu Apelacyjnego nie doszło do naruszenia prawa do obrony oskarżonego, choć taki zarzut nie został podniesiony. Sprawa T. B. została wyłączona do odrębnego rozpoznania w dniu 31 maja 2017r. Od tego czasu oskarżony dokonywał celowej i bezprecedensowej obstrukcji postępowania, powodując konieczność zasięgania opinii biegłych różnych specjalności na okoliczność jego stanu zdrowia, który jak się okazało nie stanowił przeszkody w rozpoznaniu sprawy, wypowiadając obrońcom pełnomocnictwa. Aktualna obrońca podjęła się obrony w dniu 4 stycznia 2022r., początkowo jako obrońca z wyboru, wiedząc że termin rozprawy wyznaczono na 13 stycznia 2022r. Należy zakładać, że odpowiedzialny obrońca szacuje swe możliwości w zakresie przygotowania do rozprawy. Ostatecznie rozprawa odbyła się 26 stycznia 2022r.

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku, przyjęcie w kwalifikacji prawnej art. 12 k.k. i obniżenie grzywny – zasadny.

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie T. B., wniosek o obniżenie kary pozbawienia wolności – niezasadny.

Wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania – niezasadny.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Przytoczyć należy postanowienie SN z dnia 19.02. 2014 r. (II KK 17/14), z którego wynika, że dokonanie oceny materiału dowodowego przez sąd w sposób odmienny od oczekiwań stron procesowych nie stanowi naruszenia art. 7 i 410 k.p.k.

Naruszenie zasady in dubio pro reo jest możliwe tylko i wyłącznie w sytuacji, gdy orzekający w sprawie sąd rzeczywiście powziął wątpliwości co do treści ustaleń faktycznych lub wykładni prawa i wobec niemożności ich usunięcia, rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonego. Tak więc, gdy pewne ustalenia faktyczne zależne są od np. dania wiary lub odmówienia jej wyjaśnieniom oskarżonego, nie można mówić o naruszeniu zasady in dubio pro reo, a ewentualne zastrzeżenia co do oceny wiarygodności konkretnego dowodu lub grupy dowodów rozstrzygane mogą być jedynie na płaszczyźnie utrzymania się przez sąd w granicach sędziowskiej swobody ocen wynikającej z treści art. 7 k.p.k.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrokiem z dnia 16 lutego 2022r., w sprawie II AKa 197/17 utrzymano w mocy zaskarżony wyrok w zakresie winy i kary pozbawienia wolności.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powody utrzymania wyroku w mocy wskazano w rubryce numer 3.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrokiem z dnia 16 lutego 2022r. Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok wobec T. B. w punkcie 11 w ten sposób, że: ustalił, iż oskarżony działał w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, zaś podstawę prawną skazania uzupełnił o art. 12 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 21.08.2018r. w zw. z art. 4 § 1 k.k., zaś jako podstawę wymiaru kary wskazał art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w brzmieniu obowiązującym przed dniem 09.12.2011r. (Dz. U. 2011.117.678) w zw. z art. 4 § 1 k.k.;

- uchylił karę łączną grzywny orzeczoną w punkcie 12;

- karę grzywny wymierzoną za czyn z punktu 11 obniżył do 400 (czterystu) stawek dziennych w kwocie po 20 (dwadzieścia) złotych każda;

- na podst. art. 85 § 1 k.k., art. 86 § 1 i 2 k.k. wymierzył karę łączną w wysokości 540 (pięciuset czterdziestu) stawek dziennych grzywny w kwocie po 10 (dziesięć) złotych każda;

- w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymał w mocy;

- na podst. art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności dodatkowo zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 09.09.2021r. do dnia 16.11.2021r.

Zwięźle o powodach zmiany

Przyczyny zmiany wskazano w rubryce 3.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4.

Na podst. § 17 ust.2 pkt 5 i § 4 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu orzeczono o wynagrodzeniu za obronę pełnioną z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5.

Z uwagi na konieczność odbycia przez oskarżonego długoterminowej kary pozbawienia wolności, na podst. art. 626 § 1 k.p.k. Sąd odwoławczy zwolnił oskarżonego od kosztów postępowania.

7.  PODPIS

Anna Zdziarska Zbigniew Kapiński Ewa Jethon

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 13 stycznia 2016r., w sprawie XII K 8/13

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

Uchylenie do ponownego rozpoznania

☒

Zmiana i uniewinnienie

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 13 stycznia 2016r., w sprawie XII K 8/13

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

Zmiana