Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 698/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 22 czerwca 2021 roku sygn. akt II K 759/19.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut obrazy przepisów postępowania, mającą wpływ na treść wyroku, tj. art. 7 k.p.k. poprzez jego niezastosowanie i dokonanie oceny dowodów z zeznań świadków M. K. (1), P. P., A. L. (1) nie swobodnie, lecz w sposób dowolny, naruszający zasady prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego w ten sposób, że Sąd I instancji apriorycznie uznał, iż świadkowie ci są niewiarygodni, nie dokonując przy tym jakiejkolwiek analizy ich zeznań.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wbrew twierdzeniom zawartym w skardze apelacyjnej, ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji, a dotyczące sprawstwa i winy oskarżonej są prawidłowe (poza jedną kwestią, o której będzie mowa dalej), gdyż stanowią wynik nie budzącej zastrzeżeń oceny zebranych w sprawie dowodów. Stwierdzić należy, iż ocena wartości zgromadzonych w sprawie dowodów została dokonana przez Sąd I instancji wszechstronnie, zgodnie z wiedzą i doświadczeniem życiowym i jako taka w pełni korzysta z ochrony art. 7 k.p.k. Skarżący nie wykazał w przekonywujący sposób, aby rozumowanie Sądu Rejonowego, przy ocenie zgromadzonych w sprawie dowodów było wadliwe, bądź nielogiczne. Zarzuty przedstawione w apelacji, mają w istocie charakter polemiczny i opierają się na subiektywnej i wybiórczej ocenie przeprowadzonych przez Sąd meriti dowodów.

W szczególności nie jest trafnym, wynikający z twierdzeń obrony zarzut, iż Sąd meriti dokonał stronniczej oraz dowolnej oceny przesłuchanych osobowych źródeł dowodowych. Sąd Rejonowy dokonał bowiem rzetelnej analizy relacji przesłuchanych w niniejszej sprawie oskarżonej i świadków, a w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku, Sąd ten uzasadnił, dlaczego określonym depozycjom dał wiarę, innym zaś takowego waloru odmówił. Aczkolwiek uzasadnienie zaskarżonego wyroku zostało w niektórych fragmentach rzeczywiście nieco spłycone, tym niemniej, o trafności rozstrzygnięcia nie decyduje jego uzasadnienie, lecz materiał dowodowy stanowiący podstawę orzeczenia.

Odnośnie oceny zeznań świadka A. L. (1), Sąd I instancji trafnie zauważył, iż jego wersji przeczyły zeznania osób, które kontaktowały się z nim w dniu 30 kwietnia 2015 roku za pośrednictwem jego numeru telefonu. Chodzi tu oczywiście o zeznania świadków: K. R., A. N., M. K. (2), M. T., S. P., S. S., czy Z. S.. Wersji, iż w dniu 30 kwietnia 2015 roku świadek A. L. (1) przebywał w O. przeczy także analiza logowań telefonu komórkowego A. L. (1) 667 697 766 w dniu 30 kwietnia 2015 roku, z której wynika, iż przebywał on w zupełnie innych miejscach, znacznie oddalonych od O.. Zupełnie niewiarygodne były próby przekonywania, że świadek używał wówczas innego telefonu, o czym będzie jeszcze mowa w dziale 3.2 niniejszego uzasadnienia.

Co do świadków M. K. (1) i P. P., Sąd meriti w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku ograniczył się jedynie do wskazania motywu, jaki mógł kierować ww. świadkami przy składaniu zeznań o takiej, a nie innej treści. Trzeba jednak mieć na względzie, iż niezależnie od tego, zeznania powyższych świadków pozostają w sprzeczności z tym materiałem dowodowym, który okazał się wiarygodny i był podstawą czynienia ustaleń faktycznych. Możliwość wizyty A. L. (1) w dniu 30 kwietnia 2015 roku w ośrodku (...) w O. wykluczają te same dowody, co w przypadku oceny zeznań A. L. (1) i wyjaśnień oskarżonej. Z kolei okoliczności odbycia w dniu 30 kwietnia 2015 roku konsylium lekarskiego z udziałem dr G., przeczą zeznania właśnie T. G. (1).

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej L. P. (1) od zarzucanego jej czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Uzasadnienie w ramach kontroli odwoławczej jest jedynie punktem wyjścia do zbadania zasadności rozstrzygnięcia, ułatwiającym merytoryczną ocenę wyroku, co oznacza, że same braki uzasadnienia zaskarżonego wyroku, nie mogą doprowadzić do uchylenia zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Z art. 455a k.p.k. jasno wynika, że nie można uchylić wyroku z tego powodu, że jego uzasadnienie nie spełnia wymogów określonych w art. 424 k.p.k. Natomiast zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej byłaby możliwa tylko wtedy, gdyby pozwalały na to dowody przeprowadzone przez Sąd I instancji, co jednak w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca.

3.2.

Zarzut obrazy przepisów postępowania, mającą wpływ na treść wyroku, tj. art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny wyjaśnień oskarżonej L. P. (1), polegającej na uznaniu ich za niewiarygodne, a także bezpodstawnym uznaniu, że wersja oskarżonej w wielu aspektach jest „próbą dopasowania wyjaśnień do zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego”, w sytuacji gdy wyjaśnienia oskarżonej były zbieżne z zeznaniami świadków, uznanymi za wiarygodne.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Kluczową w niniejszej sprawie była kwestia oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonej. Sąd I instancji nie popełnił tu błędu, odmawiając im wiarygodności, w tej części, w której całkowicie negowała, aby miała dopuścić się poświadczenia nieprawdy w wystawionych dokumentach. W tym zakresie uzasadnienie zaskarżonego wyroku zawiera szeroką argumentację, i nie sposób uznać aby apelujący zdołał ją podważyć. Sąd meriti nie powołał się tu jedynie na okoliczność, że relacje oskarżonej są „próbą dopasowania wyjaśnień do zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego”. Trzeba przede wszystkim pamiętać o kilku okolicznościach, które podważają prawdziwość twierdzeń oskarżonej, jakoby A. L. (1) był przez nią zbadany w dniu 30 kwietnia 2015 roku. Okoliczności tej przeczy przede wszystkim analiza logowań telefonu komórkowego A. L. (1) w tym właśnie dniu, z której wynika, iż przebywał on w zupełnie innych miejscach, znacznie oddalonych od O.. Nie można dać wiary próbom wytłumaczenia takiego stanu rzeczy tym, że A. L. (1) korzystał tego właśnie dnia z innego telefonu. Świadek ten nie wskazał, ani numeru owego telefonu, ani przyczyn, dla których akurat w dniu 30 kwietnia 2015 roku korzystał z innego aparatu. Co więcej, uznając tę wersję za prawdziwą, należałoby przyjąć, że A. L. (1) akurat w dniu 30 kwietnia 2015 roku udostępnił swój telefon, którym się stale posługiwał innej, nieustalonej osobie, która wykonywała z tego aparatu połączenia telefoniczne, uwidocznione w rejestrze. Dodać też trzeba, że żaden ze świadków, którzy w dniu 30 kwietnia 2015 roku mieli połączenia z numerem (...), nie przypominał sobie, aby wówczas łączyła się z nimi inna osoba, niż A. L. (1).

Konfrontacji z zasadami logiki i doświadczenia życiowego nie wytrzymują też próby przekonania sądu, iż dzień 30 kwietnia 2015 roku uwidoczniony w zakwestionowanych dokumentach, wystawionych przez oskarżoną, pojawił się omyłkowo, o czym będzie szerzej mowa w dziale 3.4 niniejszego uzasadnienia (gdyż stanowi to przedmiot osobnego zarzutu apelacji).

Nie potwierdziły się też wyjaśnienia oskarżonej, że A. L. (1) został skierowany do jej przychodni przez klinikę w N.. Wersji tej zaprzeczyły w szczególności zeznania świadków: A. K., Z. Z. i M. P..

Kolejnym dowodem przeczącym wersji oskarżonej, były zeznania świadka T. G. (1), który zaprzeczył, aby miał brać udział w konsylium lekarskim w dniu 30 kwietnia 2015 roku. Tymczasem w zaświadczeniu lekarskim wystawionym przez oskarżoną w dniu 5 maja 2015 roku, wymienia się dr. T. G., jako uczestnika konsylium lekarskiego, ,,które odbyło się 30.04.2015”.

Apelujący pomija też okoliczność, że termin operacji A. L. (1) w dniu 7 - 8 maja 2015 roku widniejący w zaświadczeniu lekarskim, wystawionym przez oskarżoną w dniu 5 maja 2015 roku, był nierealny, gdyż profesor J. T. (1), który miał być operującym, nie miał wyrażonej przez Okręgową Radę Lekarską w Ł. zgody na wykonanie zabiegu na dzień 7 - 8 maja 2015 roku. Mało tego, ani oskarżona, ani nikt inny, nie występowali do Okręgowej Izby Lekarskiej w Ł. o wyrażenie zgody na przeprowadzenie przez profesora J. T. (1) – obywatela Rosji, zabiegu medycznego na dzień 7 - 8 maja 2015 roku. O stosowną zgodę dla profesora J. T. (1) oskarżona wystąpiła dopiero w dniu 16 czerwca 2015 roku i dotyczyła ona zabiegu zaplanowanego (i wykonanego) w dniu 17 – 19 lipca 2015 roku. Twierdzenia oskarżonej, iż zgoda (...) dla profesora J. T. (1) nie była wówczas wymagana, w świetle obowiązujących przepisów, co do których miała świadomość, występując o takową zgodę miesiąc później, są zupełnie nieprzekonywujące. Nie do uwierzenia jest też, że w dniu 7 - 8 maja 2015 roku profesor J. T. (1) miał być tylko ,,obserwatorem”, zwłaszcza, że w zaświadczeniu lekarskim wystawionym przez oskarżoną w dniu 5 maja 2015 roku wyraźnie wpisane jest, że ,,zabieg będzie wykonywany przez dr. L. P. i prof. J. T. (2)”. Z kolei w zaświadczeniu z dnia 30 kwietnia 2015 roku, oskarżona umieściła stwierdzenie, że pacjent A. L. jest zakwalifikowany do operacji usunięcia zaćmy powikłanej przez prof. J. T. (k.255). O wykonaniu planowanego zabiegu przez prof. J. T. mowa jest także w terminarzu wizyt (k. 256).

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej L. P. (1) od zarzucanego jej czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

z przyczyn wyżej podanych zarzut okazał się niezasadny i nie mógł doprowadzić do zmiany wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej.

3.3.

Zarzut obrazy przepisów postępowania, mającą wpływ na treść wyroku, tj. art. 410 k.p.k. polegający na pominięciu istotnych okoliczności wynikających z uznanych za wiarygodne zeznań świadka A. L. (3) oraz dokumentu faktury korygującej nr (...) z dnia 3 sierpnia 2015 roku wystawionej przez (...) sp. z o. o., iż oskarżona L. P. (1) dysponowała odpowiednią soczewką do wykonania zabiegu A. L. (1) w maju 2015 roku, ponieważ klinika oskarżonej otrzymała ją od spółki (...) sp. z o. o. już w 2014 roku i właśnie ta soczewka została wszczepiona pacjentowi, natomiast zamówienie dodatkowej soczewki przed operacją w lipcu 2015 roku miało na celu jedynie dodatkowe zabezpieczenie się na ewentualność wystąpienia podczas zabiegu nieprzewidzianych okoliczności skutkujących brakiem możliwości wszczepienia posiadanej już soczewki, które jednak nie wystąpiły a dodatkowo zamówiona soczewka została zwrócona do firmy (...).

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przyznać należy rację skarżącemu, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy nie uprawniał do uznania – jako udowodnionej – okoliczności, że ośrodek (...), współkierowany przez oskarżoną nie był w dniu 5 maja 2015 roku w posiadaniu odpowiedniej soczewki do wykonania zabiegu okulistycznego u A. L. (1). Przemawia za tym analiza zeznań świadka A. L. (3) oraz faktury (...) z dnia 3 sierpnia 2015 roku wystawionej przez spółkę (...) sp. z o. o.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej L. P. (1) od zarzucanego jej czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Pomimo uznania, iż podniesiony wyżej zarzut okazał się od strony faktograficznej zasadny, to nie mógł on wpłynąć na treść zaskarżonego wyroku, a tym samym spełnić kryteria wskazane w art. 438 pkt k.p.k. Okoliczność, iż ośrodek (...) posiadał w maju 2015 roku odpowiednią soczewkę, którąmożna było wszczepić A. L. (1) nie może automatycznie oznaczać, iż zapis w zaświadczeniu z dnia 5 maja 2015 roku o przewidzianej na dzień 7 – 8 maja 2015 roku operacji A. L. (1) polegał na prawdzie. Istnieje przecież szereg okoliczności, omówionych już szczegółowo w dziale 3.2 niniejszego uzasadnienia, wskazujących na to, że informacja o zaplanowanej na dzień 7 – 8 maja 2015 roku operacji A. L. (1), w dokumencie wystawionym przez oskarżoną była nieprawdziwa.

3.4.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na treść wyroku, polegający na wykluczeniu przez Sąd ewentualności, że datę wizyty w dniu 30 kwietnia 2015 r. wpisano pomyłkowo, z uwagi na kategoryczne zeznania M. K. (2.2. Lp. 1.1.1 uzasadnienia), które zostały przez Sąd uznane w całości za niewiarygodne w dalszej części uzasadnienia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Tak, jak już wyżej sygnalizowano nie można uznać, aby wpisanie w kartę historii choroby A. L. (1) daty ,,30.04.2015” mogło być wynikiem jakiejś pomyłki. Trudno sobie bowiem wyobrazić tego rodzaju błąd, przy zakładaniu pacjentowi karty historii choroby, zwłaszcza, że dzień 30 kwietnia 2015 roku widnieje także kalendarzu zaplanowanych wizyt (k. 245) Co więcej, świadek M. K. (1) w swoich pierwszych zeznaniach, złożonych w niedługi czas po zdarzeniu, kategorycznie twierdziła, że A. L. (1) pojawił się na badaniach w ośrodku (...) w dniu 30 kwietnia 2015 roku. Należałoby zatem przyjąć zupełnie nieprawdopodobną sytuację, że dwie osoby, czyli oskarżona i świadek M. K. (1) pomyliły daty wizyty A. L. (1) w klinice i w obu przypadkach osoby te wskazały jedną i tę samą błędną datę. Słusznie Sąd meriti uznał wyjaśnienia oskarżonej z rozprawy sądowej, w tej części, właśnie jako próbę dopasowania wyjaśnień do zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Natomiast to, że Sąd meriti uznał zeznania świadka M. K. (1) jako niewiarygodne, nie oznaczało, że w ten sposób przyjął, jako wiarygodne, wyjaśnienia oskarżonej.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej L. P. (1) od zarzucanego jej czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

z przyczyn wyżej podanych zarzut okazał się niezasadny i nie mógł doprowadzić do zmiany wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej.

3.5.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść polegający na błędnym ustaleniu, jakoby oskarżona L. P. (1) poświadczyła nieprawdę w sporządzonych przez nią dokumentach, podczas gdy zgromadzony materiał dowodowy nie daje podstaw do poczynienia takich ustaleń, a samo zaświadczenie z dnia 5 maja 2015 roku nie daje się zweryfikować pod kątem jego prawdziwości lub fałszu ponieważ ma ono charakter opinii na temat pilności wykonania zabiegu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie mógł zostać uznany jako zasadny, gdyż odnosi się tylko częściowo do zapisów zakwestionowanego zaświadczenia z dnia 5 maja 2015 roku, wystawionego przez oskarżoną. Przecież w dokumencie tym nie jest mowa jedynie o tym, że zdaniem osoby go wystawiającej (oskarżonej), istnieje konieczność pilnego wykonania zabiegu. W zaświadczeniu tym, istnieją też zapisy, które jak najbardziej dają się zweryfikować według kryterium prawdy i fałszu, Chodzi tu o wskazanie konkretnej daty zaplanowanego zabiegu na dzień 7 – 8 maja 2015 roku, czy też informacja o zakwalifikowaniu A. L. (1) do zabiegu przez konsylium lekarskie, które odbyło się w dniu 30 kwietnia 2015 roku. Jak wykazał to zgromadzony materiał dowodowy, prawidłowo oceniony przez Sąd meriti, oba te fakty nie polegały na prawdzie.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej L. P. (1) od zarzucanego jej czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

z przyczyn wyżej podanych zarzut okazał się niezasadny i nie mógł doprowadzić do zmiany wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej.

3.6.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na błędnym przyjęciu w opisie czynu, że zaświadczenie z dnia 28 lipca 2015 r., które zostało sporządzone na wyraźne żądanie Prokuratury zostało następnie przedłożone przez A. L. (1) do akt postępowania przygotowawczego o sygn. akt Ap V Ds. Prokuratury Apelacyjnej w Gdańsku w celu uniknięcia tymczasowego aresztowania w sytuacji, gdy posiedzenie to odbyło się 7 maja 2015 r.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Powyższy zarzut jest zasadny, gdyż rzeczywiście, widniejący w zarzucie aktu oskarżenia dokument w postaci terminarza wizyt A. L. (1) z dnia 28 lipca 2015 roku nie mógł mieć już żadnego znaczenia prawnego z punktu widzenia zastosowania wobec A. L. (1) tymczasowego aresztowania, skoro posiedzenie w tym przedmiocie odbyło się w dniu 7 maja 2015 roku. Wprawdzie nie zakończyło się jeszcze postępowanie odwoławcze od postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 7 maja 2015 roku, jednakże omawiany tu dokument nie został sporządzony, po to, by ktokolwiek miał się nim posłużyć w postępowaniu odwoławczym od postanowienia o zastosowaniu warunkowego tymczasowego aresztowania, ale został sporządzony na żądanie organu prowadzącego śledztwo w niniejszej sprawie.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej L. P. (1) od zarzucanego jej czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzut okazał się zasadny i spowodowało to konieczność zmiany zaskarżonego wyroku poprzez wyeliminowanie z opisu zarzucanego i przypisanego oskarżonej czynu zwrotu: ,,terminarzu wizyt A. L. (1) z dnia 28 lipca 2015 r.” Nie zmieniło to natomiast faktu, że pozostałym przypisanym zachowaniem, oskarżona wyczerpała znamiona przestępstwa, a zatem nie był podstaw do zmiany wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej.

3.7.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na błędnym ustaleniu, jakoby oskarżona L. P. (1) działała w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez A. L. (1), mając wiedzę na temat tego, w jaki sposób zamierza on wykorzystać zaświadczenie z dnia 5 maja 2015 roku, tj. w trakcie posiedzenia sądu w przedmiocie tymczasowego aresztowania i w czasie przyjęcia do aresztu śledczego, mimo iż okoliczność taka nie wynika z materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut okazał się zasadny, gdyż rzeczywiście brak jest dowodu, z którego ewidentnie wynikałoby, że oskarżona L. P. (1) miała wiedzę, w jakim celu zostanie wykorzystana dokumentacja w postaci karty historii choroby z dnia 30 kwietnia 2015 roku, zaświadczenia lekarskiego z tego samego dnia oraz zaświadczenia lekarskiego z dnia 5 maja 2015 roku. Wprawdzie dokumentacją tą A. L. (1) posłużył się w trakcie posiedzenia sądu w przedmiocie tymczasowego aresztowania i w czasie przyjęcia do aresztu śledczego, ale nie można – w świetle przeprowadzonych dowodów – wykluczyć, iż oskarżona nie miała świadomości, że wystawione przez nią dokumenty zostaną przez inną osobę w taki właśnie sposób wykorzystane. Tym samym nieuprawnionym było przyjęcie, iż oskarżona działała w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez inną osobę – A. L. (1). O tym, że A. L. (1) ma kłopoty z prawem i jest on zatrzymany przez organy ścigania, wynika w sposób bezsporny dopiero z dokumentu sporządzonego przez oskarżoną bez daty (z jego treści wynikałoby, że został on sporządzony w dniu 6 lub 7 maja 2015 roku – k. 244). Tyle tylko, że wystawienie tego właśnie dokumentu nie zostało w ogóle objęte zarzutem aktu oskarżenia, a Sąd Rejonowy nie uzupełnił opisu czynu o ten właśnie dokument. Z uwagi na treść art. 434 § 1 k.p.k. i braku w apelacji prokuratorskiej stosownego zarzutu odnośnie braku w opisie czynu powyższego dokumentu, Sąd odwoławczy był tu związany zakazem reformationis in peius.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej L. P. (1) od zarzucanego jej czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzut okazał się zasadny i spowodowało to konieczność zmiany zaskarżonego wyroku poprzez ustalenie, iż oskarżona L. P. (1) nie działała w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez inną osobę - A. L. (1). Ponieważ jednak swoim zachowaniem i tak wyczerpała przepis ustawy karnej (art. 271 § 1 k.k.) nie było podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej.

3.8.

Zarzut obrazy przepisów prawa materialnego, polegającą na błędnym zastosowaniu przepisu art. 271 § 1 i 3 k.k. poprzez jego bezpodstawne zastosowanie w wyniku błędnej wykładni, polegającej na uznaniu, że uprawnienie do wystawienia dokumentu, o którym mowa w tym przepisie, należy „interpretować szeroko, jako każdy rodzaj legitymacji do wystawienia dokumentu”, podczas gdy zgodnie z prawidłową wykładnią uprawnienie do wystawienia dokumentu w rozumieniu art. 271 § 1 k.k. należy rozumieć jako umocowanie mające oparcie w normach prawnych, zaś sam dokument musi korzystać z cechy domniemania prawdziwości, a także poświadczać okoliczność, która ma znaczenie prawne faktyczne, a nie potencjalne.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie jest zasadny, gdyż Sąd Rejonowy prawidłowo uznał, iż oskarżona wyczerpała swoim zachowaniem znamiona przepisu ustawy karnej, aczkolwiek, jak już wyżej nadmieniono, brak było podstaw do przypisania jej przestępstwa z art. 271 § 3 k.k., czyli fałszerstwa intelektualnego w postaci kwalifikowanej. Jak najbardziej oskarżona wyczerpała natomiast znamiona tego przepisu w wersji podstawowej, czyli art. 271 § 1 k.k.

Kwestia, czy lekarz jest ,,inną osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu” w rozumieniu art. 271 § 1 k.k. nie budzi większych wątpliwości. Lekarz jest osobą wykonującą działalność, która wiąże się ze społecznym zaufaniem, dysponującą upoważnieniem do wystawienia dokumentu, które to uprawnienie wynika wprost z treści ustawy z dnia 5 grudnia 1996 roku o zawodach lekarza i lekarza dentysty (art. 2 ust. 1 i art. 41 ust. 1). Wystarczy też odwołać się do stanowiska Sądu Najwyższego zaprezentowanego w uchwale z dnia 12 marca 1996 roku (I KZP 39/95), w uzasadnieniu której wskazano, że o ile funkcjonariusze publiczni w swej działalności czerpią kompetencje do wystawiania dokumentów w sposób generalny z pełnionej funkcji, o tyle źródła tego upoważnienia do wystawiania dokumentów przez osoby nie będące funkcjonariuszami publicznymi należy upatrywać przede wszystkim w ustawie lub aktach prawnych normatywnych niższego rzędu. Upoważnienia takie zawarte są w wielu ustawach i towarzyszących im aktach wykonawczych regulujących różne rodzaje i dziedziny działalności ludzkiej. Przyjąć także należy, że upoważnienie do wystawiania dokumentów może niekiedy wynikać albo z istoty zajmowanego stanowiska lub wykonywania określonego zawodu. Jeszcze dobitniej wypowiedział się w tym przedmiocie Sąd Najwyższy w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2007 roku (I KZP 11/07), który w sposób skrupulatny przeanalizował dotychczasowe orzecznictwo oraz poglądy doktryny i potwierdził, że podmiotem przestępstwa poświadczenia nieprawdy może być lekarz. Sąd Najwyższy stwierdził przy tym, że z treści art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 roku o zawodach lekarza i lekarza dentysty wynika, że lekarz ma obowiązek prowadzenia indywidualnej dokumentacji medycznej pacjenta. Jest oczywiste, że istnienie obowiązku prowadzenia dokumentacji przesądza o uprawnieniu do jej prowadzenia. Z art. 2 ust. 1 tej ustawy wynika natomiast, że wykonywanie zawodu lekarza polega na udzielaniu przez osobę posiadającą kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi dokumentami, świadczeń zdrowotnych, w szczególności: badaniu stanu zdrowia, rozpoznawaniu chorób i zapobieganiu im, leczeniu i rehabilitacji chorych, udzielaniu porad lekarskich, a także wydawaniu opinii i orzeczeń lekarskich.

W rozpoznawanej sprawie niewątpliwym jest, że wystawienie przez oskarżoną dokumentów, w postaci karty historii choroby z dnia 30 kwietnia 2015 roku, zaświadczenia lekarskiego z dnia 30 kwietnia 2015 roku oraz zaświadczenia lekarskiego z dnia 5 maja 2015 wiązało się z wykonywaniem przez nią zawodu lekarza.

W orzecznictwie przyjmuje się, że dokument, o którym mowa w art. 271 § 1 k.k. musi odpowiadać cechom wymienionym w art. 115 § 14 k.k. i ponadto musi być też wystawiony przez funkcjonariusza publicznego lub inną osobę do tego uprawnioną oraz zawierać w swojej treści poświadczenie, któremu przysługuje cecha zaufania publicznego, a w związku z tym domniemanie prawdziwości. Do takich dokumentów należą przede wszystkim dokumenty urzędowe w znaczeniu nadanym temu pojęciu przez art. 244 k.p.c. i art. 76 k.p.a., a ponadto inne dokumenty, którym moc dowodową nadają inne przepisy, np. ustawa z dnia 5 grudnia 1996 roku o zawodach lekarza i lekarza dentysty (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9.10.1996 roku - V KKN 63/96, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20.04.2005 roku - III KK 206/04, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15.04.1999 roku - I KZP 5/99). Nie może więc podlegać żadnej dyskusji, że zaświadczenie lekarskie, wystawione przez lekarza, w którym poświadcza się stan zdrowia pacjenta, jest dokumentem odpowiadającym wymogom z art. 115 § 14 k.k. i podlegającym wystawieniu. Także i dokument w postaci karty choroby pacjenta, już choćby ze względu na zawarte tam treści, konsekwencje dokonywanych wpisów i wąski krąg osób uprawnionych do sporządzania takiej dokumentacji, jest dokumentem podlegającym wystawieniu, o jakim mowa w art. 271 § 1 k.k.

Do rozważenia pozostaje jeszcze kwestia, czy w dokumentach wskazanych w opisie przypisanego jej czynu, oskarżona poświadczyła nieprawdę, co do okoliczności mającej znaczenie prawne. Sąd odwoławczy w pełni podziela tu stanowisko Sądu I instancji, że tak. Oczywistym bowiem jest, że takowe znaczenie ma okoliczność, że dana osoba za dwa dni ma wyznaczony termin pilnego i niezbędnego zabiegu okulistycznego. Ma to zwłaszcza znaczenie w przypadku rozważania zastosowania przez sąd środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania. Trzeba tu zwrócić w szczególności uwagę na treść art. 259 § 1 k.p.k. zgodnie z którym jeżeli szczególne względy nie stoją temu na przeszkodzie, należy odstąpić od tymczasowego aresztowania, zwłaszcza, gdy pozbawienie oskarżonego wolności spowodowałoby dla jego życia lub zdrowia poważne niebezpieczeństwo lub pociągałoby wyjątkowo ciężkie skutki dla oskarżonego lub jego najbliższej rodziny. Tak więc A. L. (1), podejrzany w sprawie Ap. V Ds. 27/13, dysponując zaświadczeniem lekarskim, wystawionym przez oskarżoną, mógł z powołaniem się na wskazany wyżej przepis ustawy karnoprocesowej, uniknąć zastosowania wobec niego tymczasowego aresztowania. Inne okoliczności, jak to, że A. L. (1) był już diagnozowany w ośrodku (...) przed wystawieniem zaświadczenia z dnia 5 maja 2015 roku, czy też odbycia w dniu 30 kwietnia 2015 roku konsylium lekarskiego, mogło potwierdzać i uprawdopodobniać, główną okoliczność, że na dzień 7– 8 maja 2015 roku A. L. (1) miał wyznaczony termin zabiegu.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej L. P. (1) od zarzucanego jej czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

z przyczyn wyżej podanych zarzut okazał się niezasadny i nie mógł doprowadzić do zmiany wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej.

3.9.

Zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej kary pozbawienia wolności, poprzez wymierzenie oskarżonej kary ośmiu miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres 1 roku w sytuacji, gdy sąd prawidłowo ustalił, że zarzucane oskarżonej przestępstwo cechuje się wysoką społeczną szkodliwością czynu, oskarżona była świadoma, że sporządzona przez nią dokumentacja zostanie przedłożona organom wymiaru sprawiedliwości, a zatem jej motywacja była naganna, a działanie oskarżonej wywołało istotne negatywne następstwa, albowiem doprowadziło do utrudnienia postępowania karnego, co powinno skutkować wymierzeniem oskarżonej kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres 3 lat.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Okręgowy nie podzielił zarzutu, odnośnie rażącej niewspółmierności wymierzonej wobec oskarżonej kary. Przedstawione przez skarżącego argumenty, być może mogłyby odnieść oczekiwany przez niego skutek, gdyby nie to, że w wyniku zmiany dokonanej przez Sąd odwoławczy, doszło do zakwalifikowania czynu oskarżonej z łagodniejszego przepisu ustawy karnej – art. 271 § 1 k.k. , w porównaniu z kwalifikacją prawną zarzucaną jej w akcie oskarżenia i jaką przyjął Sąd I instancji. Sąd odwoławczy uznał, iż nie było przesłanek do przyjęcia, że oskarżona dopuściła się kwalifikowanej postaci przestępstwa fałszu intelektualnego i ostatecznie zmienił kwalifikację prawną przypisanego jej czynu na art. 271 § 1 k.k.

Mając na względzie zagrożenie ustawowe występku z art. 271 § 1 k.k., stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżoną czynu, stopień zawinienia oraz pozostałe dyrektywy wymiaru kary, określone w art. 53 k.k., należało uznać, iż wymiar kary orzeczony przez Sąd meriti jest prawidłowy, stanowiąc adekwatną reakcję karną, współmierną zarówno do stopnia jej winy, jak i do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu.

Także zakreślony wobec oskarżonej okres próby jest wyważony, uwzględniający w sposób właściwy realia sprawy oraz prognozę, co do dalszego postępowania oskarżonej, przy uwzględnieniu jej postawy, właściwości i warunków osobistych oraz dotychczasowego sposobu życia i zachowania się po popełnieniu przestępstwa. Tak ukształtowana kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby wraz z orzeczonym obowiązkiem probacyjnym oraz wymierzoną karą grzywny, uwzględnia zarówno stopień winy oskarżonej, jak i stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu. Spełni ona w sposób właściwy, cel zapobiegawczy oraz wychowawczy, jak również cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Wniosek

o zmianę wyroku poprzez wymierzenie oskarżonej L. P. (1) kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn wyżej podanych zarzut okazał się niezasadny i nie mógł doprowadzić do oczekiwanej przez skarżącego zmiany wyroku.

3.10.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na treść orzeczenia polegający na ustaleniu, że sytuacja majątkowa oskarżonej i uzyskiwane przez nią dochody uzasadniają wymierzenie stawki dziennej grzywny w wysokości 50 złotych, w sytuacji, gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w tym zwłaszcza oświadczenia oskarżonej do protokołu przesłuchania, która podała, że osiąga miesięczny dochód w wysokości około 3.000 zł. brutto, jest współwłaścicielem domu jednorodzinnego o powierzchni 300 m2, posiada 50% udziałów w (...) sp. z o.o., na jej utrzymaniu pozostaje jedna osoba, a oskarżona pozostaje we wspólnym pożyciu z P. P. osiągającym dochód miesięczny w wysokości około 5.000 zł - 8.000 zł. przemawia za uznaniem, że sytuacja materialna oskarżonej jest dobra, a uzyskiwane przez nią dochody są na tyle wysokie, że uzasadnionym jest ustalenie stawki dziennej grzywny na kwotę 150 złotych.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut okazał się w dużej mierze zasadny. Biorąc pod uwagę okoliczność, że wymierzona oskarżonej kara pozbawienia wolności została warunkowo zawieszona, nie można wnosić żadnych zastrzeżeń, co do faktu wymierzenia oskarżonej kary grzywny. W pełni zgodzić się tu należy z Sądem meriti, iż określona przez tenże Sąd liczba stawek dziennych grzywny jest trafną reakcją karną, współmierną zarówno do stopnia winy oskarżonej, jak i do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa.

Biorąc jednakże pod uwagę sytuację majątkową oskarżonej, słuszną jest argumentacja apelującego, iż ustalona przez Sąd Rejonowy wysokość jednej stawki dziennej jest rażąco niska. Zgodnie z treścią art. 33 § 3 k.k. ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe; stawka dzienna nie może być niższa od 10 złotych, ani też przekraczać 2.000 złotych. Tymczasem, mając na względzie osiągane przez oskarżoną dochody oraz jej stan majątkowy i rodzinny, określenie wysokości jednej stawki dziennej grzywny na 50 złotych, a więc kwotę niewiele przekraczającą dolną ustawową granicę, nie jest rozstrzygnięciem akceptowalnym. Dlatego też Sąd odwoławczy uznał, iż zachodzi potrzeba skorygowania wysokości jednej stawki dziennej grzywny – do kwoty 100 złotych, jako bardziej adekwatnej do osiąganych przez oskarżoną dochodów, jej możliwości zarobkowych, warunków rodzinnych oraz aktualnego stanu majątkowego, a więc dyrektyw określonych w art. 33 § 3 k.k.

Wniosek

o zmianę wyroku poprzez wymierzenie oskarżonej kary 150 stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 150 zł.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzut okazał się zasadny i w wyniku jego wniesienia, z powodów wskazanych wyżej, należało zmienić zaskarżony wyrok poprzez podwyższenie wysokości stawki dziennej grzywny do kwoty 100 złotych.

3.11.

Zarzut niesłusznego niezastosowania środka probacyjnego w postaci zakazu wystawiania zaświadczeń lekarskich na okres próby wynoszący 3 lata, w sytuacji, gdy sąd prawidłowo ustalił, że oskarżona świadomie wystawiała poświadczające nieprawdę dokumenty w tym zaświadczenia lekarskie, dysponując wiedzą o tym, że dokumenty te zostaną przedłożone organom wymiaru sprawiedliwości, co spowoduje utrudnienie prowadzonego postępowania karnego, a zatem orzeczenie środka probacyjnego było zasadne i niezbędne w celu zapobieżenia popełnienia ponownie przez oskarżoną przestępstwa.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zgodzić należy się z autorem apelacji, iż w zaskarżonym wyroku zabrakło orzeczenia wobec oskarżonej zakazu wystawiania zaświadczeń lekarskich. Wystawienie przez oskarżoną zaświadczenia lekarskiego, w którym poświadczyła nieprawdę, co do okoliczności mających znaczenie prawne było przecież istotą niniejszego procesu. Zupełny brak takiego zakazu nie pozwoliłby na osiągnięcie wymaganych celów wychowawczych i zapobiegawczych kary, jakie ma ona spełnić wobec oskarżonej. W dodatku warunkowo zawieszając wykonanie kary, sąd musi nałożyć przynajmniej jeden obowiązek probacyjny i tego rodzaju obowiązek, zakazujący w okresie próby wystawiania zaświadczeń określonego rodzaju jest zdecydowanie bardziej adekwatny, niż orzeczony przez Sąd Rejonowy obowiązek składania pisemnych sprawozdań kuratorowi sądowemu, co do przebiegu okresu próby.

Wniosek

o nałożenie na oskarżoną, na podstawie art. 72 § 1 pkt 8 k.k. środka probacyjnego w postaci zakazu wystawiania zaświadczeń lekarskich na okres 3 lat.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzut okazał się w dużej mierze zasadny i Sąd Okręgowy podzielił twierdzenia skarżącego o potrzebie nałożenia na oskarżoną środka probacyjnego w postaci zakazu wystawiania zaświadczeń lekarskich. Sąd odwoławczy uznał jednak, że adekwatnym do stopnia zawinienia oskarżonej, będzie nałożenie na nią zakazu wystawiania zaświadczeń lekarskich dla celów postępowań sądowych i prokuratorskich, gdyż właśnie na tym tle doszło do popełnienia przypisanego oskarżonej występku. Ponieważ czasokres środka probacyjnego powiązany być powinien z okresem próby, dlatego też orzeczony zakaz został ograniczony do okresu próby, a więc jednego roku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Za wyjątkiem niżej opisanych częściowych zmian w zakresie opisu czynu, jego czasokresu, kwalifikacji prawnej oraz wymierzonej kary i środka karnego – pozostały zakres zaskarżonego wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Jak już wyżej wskazano w pkt 3.1 – 3.11, Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do uwzględnienia apelacji obrońcy w kierunku zmiany wyroku i uniewinnienia oskarżonej, a także całości apelacji prokuratora zmierzającej w kierunku zaostrzenia wobec oskarżonej sankcji karnych. Wniesione apelacje odniosły natomiast skutek w postaci zmian zaskarżonego wyroku, co zostało omówione w innych miejscach niniejszego uzasadnienia. Z przyczyn już wcześniej wskazanych, w zakresie pozostałych rozstrzygnięć zaskarżony wyrok – jako słuszny i odpowiadający prawu – należało utrzymać w mocy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyeliminowanie z opisu zarzucanego i przypisanego oskarżonej czynu zwrotu: ,,terminarzu wizyt A. L. (1) z dnia 28 lipca 2015 r.”

Zwięźle o powodach zmiany

Powody takiego rozstrzygnięcia zostały przez Sąd Okręgowy wskazane w dziale 3.6 niniejszego uzasadnienia.

5.2.2.

Przedmiot i zakres zmiany

Przyjęcie jako czasokresu popełnionego przestępstwa okres od 30 kwietnia 2015 roku do 5 maja 2015 roku.

Zwięźle o powodach zmiany

Konsekwencją wyeliminowania z opisu zarzucanego i przypisanego oskarżonej czynu zwrotu: ,,terminarzu wizyt A. L. (1) z dnia 28 lipca 2015 r.”, było ograniczenie czasokresu przestępstwa tylko do okresu od 30 kwietnia 2015 roku do 5 maja 2015 roku.

5.2.3.

Przedmiot i zakres zmiany

Ustalenie, iż oskarżona L. P. (1) nie działała w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez inną osobę - A. L. (1).

Zwięźle o powodach zmiany

Powody takiego rozstrzygnięcia zostały przez Sąd Okręgowy wskazane w dziale 3.7 niniejszego uzasadnienia.

5.2.4.

Przedmiot i zakres zmiany

Przyjęcie jako podstawy prawnej skazania oskarżonej L. P. (1) przepisu art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k., a jako podstawy prawnej wymiary kary art. 271 § 1 k.k.

Zwięźle o powodach zmiany

Konsekwencją ustalenia, iż oskarżona L. P. (1) nie działała w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez inną osobę - A. L. (1), musiała być zmiana kwalifikacji prawnej przypisanego jej czynu na art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. Zmianie musiała też ulec oczywiście podstawa prawna wymiaru kary na art. 271 § 1 k.k.

5.2.5.

Przedmiot i zakres zmiany

Podwyższenie wysokości jednej stawki dziennej grzywny wymierzonej oskarżonej L. P. (1) w pkt 2 zaskarżonego wyroku do 100 złotych.

Zwięźle o powodach zmiany

Powody takiego rozstrzygnięcia zostały przez Sąd Okręgowy wskazane w dziale 3.10 niniejszego uzasadnienia.

5.2.6.

Przedmiot i zakres zmiany

W miejsce rozstrzygnięcia z pkt 3 zaskarżonego wyroku orzeczenie na podstawie art. 72 § 1 pkt 8 k.k. wobec oskarżonej L. P. (1) na okres próby związanej z warunkowym zawieszeniem kary pozbawienia wolności środka probacyjnego w postaci zakazu wystawiania zaświadczeń lekarskich dla celów postępowań sądowych i prokuratorskich.

Zwięźle o powodach zmiany

Powody takiego rozstrzygnięcia zostały przez Sąd Okręgowy wskazane w dziale 3.11 niniejszego uzasadnienia.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzyg-

nięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzyg- nięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy orzekł w oparciu o treść art. 634 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k., przy czym wysokość opłaty za obie instancje została ustalona na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz.U. z 1983 roku, Nr 49, poz. 223 z późn. zmianami)

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość wyroku

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

w części dotyczącej zaniechania orzeczenia środka probacyjnego w postaci zakazu wystawiania zaświadczeń lekarskich na okres 3 lat oraz rozstrzygnięcia o karze.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana