Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Ubezpieczony B. P. odwołał się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 01.03.2017r., którą to odmówiono mu prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 09.01.2017r. do 02.02.2017r.

Nadto, odwołał się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 03.04.2017r. odmawiającej mu prawa do zasiłku chorobowego za okres od 13.02.2017r. do 28.02.2017r. oraz od dwóch decyzji ZUS z dnia 05.05.2017r.: odmawiających mu prawa do zasiłku chorobowego za okres od 02.03.2017r. do 17.03.2017r., oraz odmawiającej prawa do zasiłku chorobowego za okres od 24.03.2017r. do 31.03.2017r.

Wniósł o zmianę ww. decyzji poprzez przyznanie prawa do zasiłku chorobowego za ww. okresy.

Uzasadniając podniósł, iż wbrew twierdzeniom organu rentowego, ww. niezdolności do pracy występujące pomiędzy 30.05.2016r. a 02.02.2017r. były spowodowane różnymi jednostkami chorobowymi, a zatem nie należało ich zliczać do jednego okresu zasiłkowego. Wskazał, że decyzje ZUS są wadliwe, zaś organ rentowy bezzasadnie odmówił prawa do zasiłku chorobowego.

Organ rentowy – Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. (ZUS), reprezentowany przez radcę prawnego, w odpowiedzi na ww. odwołania wniósł o ich oddalenie oraz zasądzenie kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych.

Uzasadniając prezentowane stanowisko organ rentowy wskazał, iż wszystkie okresy niezdolności do pracy zliczono do jednego okresu zasiłkowego, gdyż mają one ze sobą związek, zaś okres zasiłkowy w przypadku B. P. upłynął w dniu 08.01.2017r., a wobec tego brak jest podstaw do przyznania mu prawa do zasiłku chorobowego za okres od 09.01.2017r. do 02.02.2017r.

Na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 04.09.2017r., z dnia 14.09.2017r. i z dnia 28.06.2017r. połączono sprawy z ww. odwołań do wspólnego prowadzenia pod wspólną sygnaturą akt V U 115/17 i rozstrzygnięcia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

B. P. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą - Zakład (...) z siedzibą w K. – jest objęty ubezpieczeniem chorobowym, od dnia 01.05.2015r. Nadto, jest objęty ubezpieczeniem z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (ubezpieczenie wypadkowe).

Bezsporne, a nadto: akta organu rentowego – potwierdzenie o dobrowolnym ubezpieczeniu chorobowym z dnia 17.01.2017r.; zaświadczenie płatnika składek – ZUS Z-3b.

B. P. był niezdolny do pracy:

w okresie od dnia 30.05.2016r. do 26.06.2016r. - z powodu choroby o nr G54;

w okresie od dnia 15.07.2016r. do 31.07.2016 r. - z powodu choroby o nr G54;

w okresie od dnia 16.08.2016 do 01.09.2016r. - z powodu choroby o nr G54;

w okresie od dnia 02.09.2016r. do 22.09.2016r. - z powodu choroby o nr G53;

w okresie od dnia 26.09.2016r. do 25.10.2016 r. - z powodu choroby o nr S79;

w okresie od dnia 27.10.2016r. do 27.11.2016r. - z powodu choroby o nr M16;

w okresie od dnia 28.11.2016r. do 22.12.2016r. - z powodu choroby o nr S79;

w okresie od dnia 28.12.2016r. do 12.01.2017r. - z powodu choroby o nr S79;

w okresie od dnia 13.01.2017r. do 02.02.2017r. - z powodu choroby o nr S79.

w okresie od dnia 13.02.2017r. do 28.02.2017r. - z powodu choroby o nr M16;

w okresie od dnia 02.03.2017r. do 17.03.2017r. - z powodu choroby o nr K43;

w okresie od dnia 24.03.2017r. do 31.03.2017r. – z powodu choroby o nr L08.

Dowód: akta organu rentowego – wydruk Oryginały (...).

W treści opinii lekarskiej z dnia 17.02.2017r. Główny Lekarz Orzecznik ZUS stwierdził, że schorzenia będące przyczyną niezdolności do pracy powstałej w okresie od 30.05.2016r. do 26.06.2016r. i od 15.07.2016r. do 31.07.2016r. i od 16.08.2016r. do 22.09.2016r. i od 27.10.2016r. do 27.11.2016r., mają ze sobą związek.

Dowód: akta organu rentowego – opinia lekarska z dnia 17.02.2017r.

Na mocy decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z dnia 01.03.2017r. przyznano B. P. prawo do zasiłku chorobowego za okres od 28.12.2016r. do 08.01.2017r. w wysokości 80% podstawy wymiaru oraz odmówiono mu prawa do zasiłku chorobowego za okres od 09.01.2017r. do 02.02.2017r.

Uzasadniając powyższe, organ rentowy wskazał w szczególności, że zachorowania w okresie od 30.05.2016r. do 26.06.2016r., od dnia 15.07.2016r. do 31.07.2016r., od dnia 16.08.2016r. do 22.09.2016r. oraz od 27.10.2016r. i od 27.11.2016r. mają ze sobą związek. Nadto, organ powołał się na wykazany przez lekarza w druku (...) kod A potwierdzający, że niezdolności od 27.10.2016r. do 27.11.2016r. mają związek z niezdolnością do pracy od 26.09.2016r. do 25.10.2016r. Podał, że wszystkie okresy niezdolności do pracy zostały zliczone do jednego okresu zasiłkowego, który w pełnym wymiarze 182 dni zakończył się 08.01.2017r.

Dowód: akta organu rentowego – Decyzja (...) Oddział w S. z dnia 01.03.2017r. nr sprawy (...), (...).

Na mocy opinii lekarskiej z dnia 16.03.2017r. lekarz orzecznik ZUS wskazał, że schorzenia B. P. będące przyczyną niezdolności do pracy powstałej w okresie od 13.02.2017r. do 28.02.2017r. i od 27.10.2016r. do 22.12.2016r. i od 28.12.2016r. do 02.02.2016r. mają ze sobą związek.

Dowód: akta organu rentowego - opinia lekarska z dnia 16.03.2017r.

Na mocy decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z dnia 03.04.2017r. odmówiono B. P. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 13.02.2017r. do 28.02.2017r.

Uzasadniając powyższe, organ rentowy wskazał w szczególności, że zachorowania w okresie od 30.05.2016r. do 26.06.2016r., od dnia 15.07.2016r. do 31.07.2016r., od dnia 16.08.2016r. do 22.09.2016r. oraz od 27.10.2016r. i od 27.11.2016r. mają ze sobą związek. Nadto, organ podał, że wszystkie okresy niezdolności do pracy zostały zliczone do jednego okresu zasiłkowego, który w pełnym wymiarze 182 dni zakończył się 08.01.2017r.

Wskazał również, że kolejna niezdolność do pracy - od dnia 13.02.2017r. do 28.02.2017r. powstała po przerwie krótszej niż 60 dni i zgodnie z przeprowadzonym postępowaniem wyjaśniającym ma związek przyczynowy z niezdolnością do pracy trwającą do dnia 02.02.2017r., więc również podlega wliczeniu do jednego okresu zasiłkowego.

ZUS wskazał, że od dnia 09.01.2017r. B. P. nie podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, gdyż należna składka za miesiąc styczeń i luty 2017r. została opłacona w zaniżonej wysokości.

Dowód: akta organu rentowego – Decyzja (...) Oddział w S. z dnia 03.04.2017r. nr sprawy (...).

Na mocy opinii lekarskiej z dnia 06.04.2017r. lekarz orzecznik ZUS wskazał, że schorzenia B. P. będące przyczyną niezdolności do pracy powstałej w okresie od 02.03.2017r. do 17.03.2017 ma związek z zachorowaniem od 13.02.2017r. do 28.02.2017r.

Dowód: akta organu rentowego - opinia lekarska z dnia 06.04.2017r.

Na mocy opinii lekarskiej z dnia 07.04.2017r. lekarz orzecznik ZUS wskazał, że schorzenia B. P. będące przyczyną niezdolności do pracy powstałej w okresie od 24.03.2017r. do 31.03.2017r. nie ma związku z zachorowaniem od 12.02.2017r. do 28.02.2017r. i od 17.03.2017r. i od 02.03.2017r. do 17.03.2017r.

Dowód: akta organu rentowego - opinia lekarska z dnia 07.04.2017r.

Na mocy decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z dnia 05.05.2017r. odmówiono B. P. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 02.03.2017r. do 17.03.2017r.

Uzasadniając powyższe, organ rentowy wskazał w szczególności, że zachorowania w okresie od 30.05.2016r. do 26.06.2016r., od dnia 15.07.2016r. do 31.07.2016r., od dnia 16.08.2016r. do 22.09.2016r. oraz od 27.10.2016r. do 27.11.2016r. mają ze sobą związek. Nadto, organ podał, że wszystkie okresy niezdolności do pracy zostały zliczone do jednego okresu zasiłkowego, który w pełnym wymiarze 182 dni zakończył się 08.01.2017r.

Wskazał również, że kolejna niezdolność do pracy - od dnia 13.02.2017r. do 28.02.2017r. powstała po przerwie krótszej niż 60 dni i zgodnie z przeprowadzonym postępowaniem wyjaśniającym ma związek przyczynowy z niezdolnością do pracy trwającą do dnia 02.02.2017r., więc również podlega wliczeniu do jednego okresu zasiłkowego.

Zaznaczył, że następna niezdolność do pracy od dnia 02.03.2017r. do 17.03.2017r. powstała po przerwie krótszej niż 60 dni i zgodnie z przeprowadzonym postępowaniem wyjaśniającym ma związek przyczynowy z niezdolnością do pracy trwającą od dnia 13.02.2017r. do 28.02.2017r., więc również podlega wliczeniu do jednego okresu zasiłkowego.

ZUS wskazał, że od dnia 09.01.2017r. B. P. nie podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, gdyż należna składka za miesiąc marzec 2017r. została opłacona w zaniżonej wysokości.

Dowód: akta organu rentowego – Decyzja (...) Oddział w S. z dnia 05.05.2017r., nr sprawy (...).

Na mocy decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z dnia 05.05.2017r. odmówiono B. P. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 24.03.2017r. do 31.03.2017r.

Uzasadniając powyższe, organ rentowy wskazał, że B. P. nie podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od 09.01.2017r., gdyż należna składka za marzec 2017r. została opłacona w zaniżonej wysokości. Podał, iż niezdolność do pracy z powodu choroby powstała w dniu 24.03.2017r., czyli w okresie, kiedy B. P. nie podlegał ubezpieczeniu chorobowemu.

Dowód: akta organu rentowego – Decyzja (...) Oddział w S. z dnia 05.05.2017r., nr sprawy (...).

B. P. nigdy nie doznał urazu biodra.

W związku z wypadkiem samochodowym, który miał miejsce w dniu 28.04.2014r. występują u niego następujące dolegliwości: ból kręgosłupa w odcinku szyjnym, zawroty głowy, szumy w uszach.

Dowód: pismo B. P. z dnia 10.11.2017r. – k. 31; pismo z dnia 01.02.2018r. – k. 46 akt sprawy.

Niezdolność do pracy w dniach 30.05.2016r. do 02.02.2017r. była spowodowana dolegliwościami kręgosłupa lędźwiowego z promieniowaniem bólu do lewej kończyny dolnej na tle zmian dyskopatycznych kręgosłupa, czyli tą samą chorobą o numerze statystycznym G54.

U B. P. stwierdzono pełen zakres ruchomości stawów biodrowych – wykluczono istnienie zmian zwyrodnieniowych stawów biodrowych - według zdjęcia (...) zmian zwyrodnieniowych i pourazowych w stawie biodrowym brak.

Przyczyna bóli biodra wynikała ze zmian w kręgosłupie.

Dowód: pisemna opinia z dnia 05.12.2017r. sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu ortopedii P. D. – k. 37 akt sprawy.

B. P. w okresie od 30.05.2016r. do 02.02.2017r. otrzymał z Poradni POZ zwolnienia L4 z powodu bólów stawów biodrowych na podłożu zmian zwyrodnieniowych oraz pourazowych M16. Bóle nasiliły się po wypadku komunikacyjnym. Bóle kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego i szyjnego były również podstawą wydania zwolnień L4.

Dowód: pisemna opinia z dnia 23.04.2018r. sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu neurologii – M. Ż. – k. 55-56.

U B. P. rozpoznano: zmiany zwyrodnieniowe stawów kończyn i kręgosłupa z zespołem bólowym; uraz kręgosłupa szyjnego w wywiadzie (2015r.).

Badaniem neurologicznym nie stwierdza się objawów uszkodzenia rdzenia szyjnego czy korzeni tak podrażnieniowych, jak i ubytkowych, ruchomość zachowana poza bolesnością przy ruchach do tyłu.

B. P. brał udział w wypadku samochodowym w 2015r. – od tego czasu ma bóle kręgosłupa szyjnego w czasie zwrotu głowy na boki i do tyłu.

Bóle stawów biodrowych odczuwa od 2012r.

Nie ma objawów uszkodzenia układu nerwowego tak ubytkowych, jak podrażnieniowych, wcześniej mogły występować bóle kręgosłupa na podłożu zmian zwyrodnieniowych i być powodem udzielania zwolnień lekarskich.

Brak dokumentacji radiologicznej, wyników badań neurologicznych przedmiotowych – także w karcie POZ nie pozwala na stwierdzenie, czy zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa miały charakter wielopoziomowy.

Dowód: pisemna opinia sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu neurologii – M. Ż. – k. 62-64 akt sprawy.

U B. P. rozpoznano: zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego i kręgosłupa szyjnego na podłożu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych; Zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych; Stan po kilkukrotnych wypadkach komunikacyjnych z urazami kręgosłupa w wywiadzie.

Niezdolności do pracy w okresie od 30.05.2016r. do 02.02.2017r. były spowodowane tą sama chorobą.

B. P. od wielu lat ma bóle okolicy kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego, o ile są to części kręgosłupa oddalone od siebie, o tyle dotyczą one tego samego układu i narządu ciała, jakim jest kręgosłup.

Bóle w przebiegu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych mogą przebiegać z okresami zaostrzeń i remisji.

W okresie od 30.05.2016r. B. P. był na zwolnieniu lekarskim z powodu jednoznacznie określonych dolegliwości bólowych kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego, z promieniowaniem do kończyny dolnej lewej (tyczy się tego również okolica lewego biodra). Również nasiliły się w tym okresie bóle okolicy kręgosłupa szyjnego, z odczuwanymi szumami i zawrotami, ale są to bóle kręgosłupa jako narządu.

Przy zmianach zwyrodnieniowych kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego również współwystępują dość często zmiany zwyrodnieniowe w obrębie stawów biodrowych. Dolegliwości określane przez B. P. jako bóle kręgosłupa z promieniowaniem do lewego biodra można rozpoznać jako rwa kulszowa, ale można również podejrzewać zmiany zwyrodnieniowe w samym stawie jako podstawową etiologię objawów.

Konsultujący Ortopeda w (...) nie wskazał na zmiany zwyrodnieniowe w stawie biodrowym jako dominującą przyczynę objawów, kierując dalej leczenie w stronę neurologiczną.

Co do wskazanych: „bóle kręgosłupa szyjnego”, lędźwiowo-krzyżowego, bóle bioder” – nie są to schorzenia, lecz objawy. Objawy bólowe kręgosłupa szyjnego, lędźwiowo-krzyżowego czy też objawy bólu kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego z promieniowaniem do biodra określone jako bóle bioder, dotyczą tego samego układu, czyli kręgosłupa.

Schorzenia kręgosłupa (czyli zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne powstałe w wyniku wieloletniego obciążania kręgosłupa z nakładającymi się zmianami powstałymi w wyniku kilkukrotnych wypadków) były przyczyną powyższych objawów i były przyczyną niezdolności do pracy w okresie od 30.05.2016r. do 02.02.2017r.

Dowód: pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu neurologii – J. K. – k. 90-93 akt sprawy.

B. P. w dniach od 13.02.2017r. do 28.02.2017r. był niezdolny do pracy z powodu tych samych schorzeń, co w okresie od 30.05.2016r. do 02.02.2017r.

Zmiany w samym stawie biodrowym nie miały istotnego wpływu na ogólną sprawność, wskazując na zmiany w kręgosłupie jako dominujące w obrazie klinicznym.

Dowód: pisemna opinia z dnia 14.07.2020r. sporządzona przez biegłego z zakresu neurologii J. K. – k. 134-141.

B. P. w od dniach 02.03.2017r. do 17.03.2017r. był niezdolny do pracy z powodu stanu po operacji przepukliny pępkowej tj. stanu powłok brzusznych, a w szczególności stanu ich ciągłości.

Stan ciągłości skóry na brzuchu, mięśni na brzuchu warunkuje istnienie choroby powłok brzusznych, która jest inną chorobą niż choroba kręgosłupa, bo dotyczy innego narządu.

Brzuch, jama brzuszna i kręgosłup nie są tym samym narządem i nie należą do tych samych układów ciała.

Dowód: akta organu rentowego – wydruk Oryginały (...).

B. P. w dniach od 24.03.2017r. do 31.03.2017r. był niezdolny do pracy z powodu stanu zapalnego tkanek miękkich palca.

Palec i kręgosłup są innymi narządami.

Choroba zapalna palca nie dotyczy tego samego narządu co choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa.

Dowód: akta organu rentowego – wydruk Oryginały (...).

Niezdolność do pracy w dniach od 02.03.2017r. do 17.03.2017r. i w dniach od 24.03.2017r. do 31.03.2017r. nie była spowodowana tymi samymi schorzeniami co niezdolność do pracy w okresie od 30.05.2016r. do 02.02.2017r.i od 13.02.2017r. do 28.02.2017r.

Organ rentowy nie wydał decyzji dotyczących ustalenia okresów podlegania B. P. ubezpieczeniu społecznemu, w tym dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu – od miesiąca stycznia 2017r.

Bezsporne.

Sąd zważył, co następuje.

Odwołania ubezpieczonego B. P. od powyżej wskazanych decyzji organu rentowego były zasadne jedynie w części.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. 2010, nr 77, poz. 512) - zwanej dalej Ustawą - zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny
do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.

Zasiłek chorobowy jest świadczeniem z ubezpieczenia społecznego, zastępującym pracownikowi wynagrodzenie, które utracił wskutek czasowej, spowodowanej chorobą, niezdolności do świadczenia pracy umówionej. Sytuacją chronioną zasiłkiem jest więc czasowa (przejściowa) niemożność świadczenia pracy będąca skutkiem choroby.

(...) ubezpieczeń społecznych w państwie polskim nie przewiduje jednak całkowitej i absolutnej ochrony osób czasowo niezdolnych do pracy z powodu choroby. Prawo do zasiłku chorobowego jest ograniczone czasowo – przysługuje co do zasady tylko przez 182 dni. Jeżeli ubezpieczony choruje dłużej niż 182 dni i jest niezdolny do pracy, to w pewnych przypadkach może się okazać, że nie jest uprawniony do zasiłku chorobowego.

Zgodnie z Ustawą, do okresu 182 dni wlicza się również okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej, a powstaniem ponownej niezdolności od pracy nie przekraczała 60 dni (art. 9 ust. 2).

Innymi słowy oznacza to, że okresy poprzednich zachorowań zlicza się, jeżeli są spełnione dwa warunki: tożsamość choroby, przerwa nie przekracza 60 dni. Takie właśnie okoliczności miały również miejsce w niniejszej sprawie.

Organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 09.01.2017r. do 02.02.2017r.; od dnia 13.02.2017r. do 28.02.2017r.; od 02.03.2017r. do 17.03.2017r. oraz od dnia 24.03.2017r. do 31.03.2017r., wskazując, że wszystkie te okresy niezdolności do pracy zaliczono do jednego okresu zasiłkowego, gdyż mają ze sobą związek. Organ rentowy podnosił, że okres zasiłkowy w przypadku B. P. upłynął w dniu 08.01.2017r.

Odmowę wypłaty świadczenia za okres od 24.03.2017r. do 31.03.2017r. organ rentowy motywował nadto okolicznością, że B. P. nie podlegał dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od 09.01.2017r., albowiem należna składka za marzec 2017r. została opłacona w zaniżonej wysokości, a tym samym niezdolność do pracy powstała w dniu 24.03.2017r., czyli w okresie, kiedy nie podlegał ubezpieczeniu chorobowemu.

Z powyższymi twierdzeniami nie zgodził się jednak ubezpieczony zaprzeczając, aby niezdolność do pracy była spowodowana tą samą chorobą. Argumentował nadto, że wbrew twierdzeniom organu rentowego, ww. niezdolności do pracy były spowodowane różnymi jednostkami chorobowymi, a zatem nie należało ich zliczać do jednego okresu zasiłkowego. Wskazał, że decyzje ZUS są wadliwe, zaś organ rentowy bezzasadnie odmówił prawa do zasiłku chorobowego.

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się zatem do rozstrzygnięcia powyższej okoliczności tj. czy niezdolność do pracy w ww. okresach wynikała z tej samej czy innej choroby oraz jak długo trwała ewentualna przerwa w okresach niezdolności do pracy.

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem Sądu Najwyższego, ustanie "poprzedniej niezdolności do pracy" (art. 9 ust. 2 ustawy z 25.6.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego zgłoszonego w razie choroby i macierzyństwa t.j. Dz.U z 2005 r. Nr 31, poz. 267 ze zm.) oznacza ustanie niezdolności do pracy, w znaczeniu medycznym.

W wyroku z dnia 6 listopada (sygn. akt II UK 86/08) Sąd Najwyższy orzekł, iż pojęcia " ta sama choroba ", użytego w art. 9 ust. 1 i 2 ustawy "zasiłkowej" nie należy odnosić do tych samych numerów statystycznych, zgodnych z Międzynarodową Klasyfikacją Chorób i Problemów Zdrowotnych (...)10, gdyż nie chodzi o identyczne objawy odpowiadające numerom statystycznym, lecz o opis stanu klinicznego konkretnego układu lub narządu, który - choć daje różne objawy, podpadające pod różne numery statystyczne - wciąż stanowi tę samą chorobę, skoro dotyczy tego samego narządu lub układu ( vide: Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 02.09.2009, sygn. akt II UZP /09).

Analiza akt sprawy, wskazuje, że ubezpieczony był niezdolny do pracy w następujących datach: w okresie od dnia 30.05.2016r. do 26.06.2016r. - z powodu choroby o nr G54; w okresie od dnia 15.07.2016r. do 31.07.2016r. - z powodu choroby o nr G54; w okresie od dnia 16.08.2016 do 01.09.2016r. - z powodu choroby o nr G54; w okresie od dnia 02.09.2016r. do 22.09.2016r. - z powodu choroby o nr G53; w okresie od dnia 26.09.2016r. do 25.10.2016r. - z powodu choroby o nr S79; w okresie od dnia 27.10.2016r. do 27.11.2016r. - z powodu choroby o nr M16; w okresie od dnia 28.11.2016r. do 22.12.2016r. - z powodu choroby o nr S79; w okresie od dnia 28.12.2016r. do 12.01.2017r. - z powodu choroby o nr S79; w okresie od dnia 13.01.2017r. do 02.02.2017r. - z powodu choroby o nr S79; w okresie od dnia 13.02.2017r. do 28.02.2017r. - z powodu choroby o nr M16; w okresie od dnia 02.03.2017r. do 17.03.2017r. - z powodu choroby o nr K43 ; w okresie od dnia 24.03.2017r. do 31.03.2017r. – z powodu choroby o nr L08 ( vide: akta organu rentowego – wydruk Oryginały (...) ).

Z powyższych ustaleń wprost wynika, że pomiędzy powyżej wskazanymi niezdolnościami ubezpieczonego do pracy – od dnia 30.05.2016r. występowały maksymalnie kilkudniowe przerwy, a czasami przerw tych wręcz nie było (wspomnieć tu należy w szczególności na niezdolność do pracy w okresach: 16.08.2016 do 01.09.2016r. oraz 02.09.2016r. do 22.09.2016r., a także 27.10.2016r. do 27.11.2016r. i 28.11.2016r. do 22.12.2016r., ale też 28.12.2016r. do 12.01.2017r., gdzie następna niezdolność miała miejsce od dnia 13.01.2017r. do 02.02.2017r.

Konkludując powyższe rozważania wskazać potrzeba, że okres zasiłkowy liczony jest na nowo wówczas, gdy zachodzi jedna ze wskazanych niżej okoliczności:

1.  Niezdolność do pracy, która wystąpiła po przerwie (minimum jednodniowej) zostanie spowodowana inną chorobą, niż poprzedni okres niezdolności do pracy;

2.  Przerwa pomiędzy okresami niezdolności do pracy spowodowana tą samą chorobą przekroczy 60 dni.

Mając jednak na względzie powyżej uczynione ustalenia, zauważyć należało, że ubezpieczony był niezdolny do pracy w okresie od dnia 02.03.2017r. do 17.03.2017r. - z powodu choroby o nr K43; w okresie od dnia 24.03.2017r. do 31.03.2017r. – z powodu choroby o nr L08. Biorąc zatem pod wzgląd uprzednie rozważania w zakresie poprawności rozumienia pojęcia „ta sama choroba”, wskazać wypada, że ww. okresy niezdolności – bez wątpienia dotyczą różnych narządów/układów , aniżeli poprzednie niezdolności do pracy, a nadto wystąpiły kilkudniowe przerwy pomiędzy tymi niezdolnościami. Otóż, zgodnie z Międzynarodową Statystyczną Klasyfikacją Chorób i Problemów Zdrowotnych, medyczną klasyfikacją sporządzoną przez Światową Organizację Zdrowia, choroba o nr K43 dotyczy przepukliny brzusznej, natomiast o nr L08 określa: inne miejscowe zakażenia skóry i tkanki podskórnej.

Ustalenie, czy stan kliniczny ubezpieczonego stanowi tą samą lub inną chorobę jest uprawnieniem i powinnością sądu orzekającego w sprawie ( vide: Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 02.09.2009, sygn. akt II UZP /09). W ocenie sądu orzekającego w niniejszej sprawie ustalenie, czy palec, kręgosłup i brzuch są tym samym narządem nie wymaga wiadomości specjalnych i dowodu z opinii biegłego sądowego. Wiedza ta mieści się w założeniach programowych szkoły podstawowej, a przez to można uznać, że jest powszechna.

Sąd uwzględnił również okoliczność w sprawie bezsporną, że organ rentowy nie wydał decyzji dotyczących ustalenia okresów podlegania B. P. ubezpieczeniu społecznemu, w tym dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu – od miesiąca stycznia 2017r.

Z tych zatem przyczyn uznać należało, że należnym ubezpieczonemu świadczeniem jest zasiłek chorobowy za powyższe okresy niezdolności do pracy. Z tych przyczyn, Sąd w punkcie trzecim części dyspozytywnej wyroku zmienił zaskarżone decyzje z dnia 05.05.2017r. w ten sposób, że przyznał B. P. prawo do zasiłku chorobowego za okres od 02.03.2017r. do 17.03.2017r. oraz od 24.03.2017r. do 31.03.2017r.

Z uwagi na treść wniosków oraz twierdzenia stron, zmierzając do wnikliwego rozpoznania niniejszej sprawy, należało zasięgnąć wiedzy specjalnej, toteż Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych z zakresu medycyny (ortopedii oraz neurologii), co uczynił na podstawie przepisu art. 278 k.p.c. Celem powyższych było ustalenie, czy ww. niezdolności ubezpieczonego do pracy w okresie od dnia 30.05.2016r. do 02.02.2017r. oraz od 13.02.2017r. do 28.02.2017r. spowodowane były tą samą chorobą, czy różnymi chorobami, a jeżeli różnymi, to jakimi.

Jak wynika z treści opinii sporządzonej przez biegłego z zakresu ortopedii, niezdolność do pracy B. P. w dniach 30.05.2016r. do 02.02.2017r. była spowodowana dolegliwościami kręgosłupa lędźwiowego z promieniowaniem bólu do lewej kończyny dolnej na tle zmian dyskopatycznych kręgosłupa, czyli tą samą chorobą o numerze statystycznym G54 . Biegły opiniując wskazał, że u B. P. stwierdzono pełen zakres ruchomości stawów biodrowych – wykluczono istnienie zmian zwyrodnieniowych stawów biodrowych. Biegły zauważył przy tym, że oświadczenie ubezpieczonego wyklucza uraz stawów biodrowych (vide: pisemna opinia z dnia 05.12.2017r. sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu ortopedii P. D. – k. 37 akt sprawy).

W treści pisma ubezpieczonego z dnia 01.02.2018r., B. P. zaznaczył dodatkowo, że występują u niego dolegliwości w postaci przewlekłych szumów usznych oraz zawrotów głowy. Wskazał, że w związku z wypadkiem samochodowym, który miał miejsce w dniu 28.04.2014r. wystąpiły u niego dolegliwości polegające na bólach kręgosłupa w odcinku szyjnym, zawrotach głowy i szumach usznych. Załączył informację od lekarza neurologa z wizyty w dniu 22.01.2018r. Uwagę zwrócić jednak należało, że informacja z wizyty nie dotyczy okresu objętego sporem, a przeto lekarz neurolog nie stwierdził wówczas niezdolności ubezpieczonego do pracy.

Z uwagi jednak na treść zarzutów ubezpieczonego wskazanych w treści pisma z dnia 01.02.2018r., zmierzając do kompleksowego wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia w sprawie, Sąd przeprowadził nadto dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu neurologii na okoliczność ustalenia, czy niezdolności do pracy w okresie od 30.05.2016r. do 02.02.2017r. były spowodowane tą samą chorobą, czy różnymi chorobami, a jeżeli różnymi, to jakimi.

Biegła z zakresu neurologii opiniując wskazała, że B. P. w okresie od 30.05.2016r. do 02.02.2017r. otrzymał z Poradni POZ zwolnienia L4 z powodu bólów stawów biodrowych na podłożu zmian zwyrodnieniowych oraz pourazowych M16. Bóle nasiliły się po wypadku komunikacyjnym. Bóle kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego i szyjnego były również podstawą wydania zwolnień L4 (vide: pisemna opinia z dnia 23.04.2018r. sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu neurologii – M. Ż. – k. 55-56).

W treści jednak pisemnej opinii uzupełniającej biegła wskazała, że u ubezpieczonego rozpoznano: zmiany zwyrodnieniowe stawów kończyn i kręgosłupa z zespołem bólowym; uraz kręgosłupa szyjnego w wywiadzie (2015r.). Zaznaczyła, iż badaniem neurologicznym nie stwierdza się objawów uszkodzenia rdzenia szyjnego czy korzeni tak podrażnieniowych, jak i ubytkowych, ruchomość zachowana poza bolesnością przy ruchach do tyłu. Podała nadto, że ubezpieczony brał udział w wypadku samochodowym w 2015r. – od tego czasu ma bóle kręgosłupa szyjnego w czasie zwrotu głowy na boki i do tyłu. Bóle stawów biodrowych odczuwa od 2012r.

Odpowiadając na pytania Sądu biegła opiniowała, że nie ma objawów uszkodzenia układu nerwowego tak ubytkowych, jak podrażnieniowych, wcześniej mogły występować bóle kręgosłupa na podłożu zmian zwyrodnieniowych i być powodem udzielania zwolnień lekarskich. Wskazała jednak, że brak dokumentacji radiologicznej, wyników badań neurologicznych przedmiotowych – także w karcie POZ - nie pozwala na stwierdzenie czy zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa miały charakter wielopoziomowy (vide: pisemna opinia sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu neurologii – M. Ż. – k. 62-64 akt sprawy).

Z uwagi jednak na pojawiające się wątpliwości co do powyższych okoliczności oraz treść zarzutów wniesionych przez ubezpieczonego, aż wreszcie przez wzgląd na niemożność sprecyzowania wniosków opinii przez biegłą i odniesienie się do formułowanych przez stronę wątpliwości, Sąd zlecił sporządzenie opinii w sprawie innemu biegłemu z zakresu neurologii – lekarzowi J. K. .

Z treści tejże opinii wynika jednoznacznie, że u B. P. rozpoznano: zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego i kręgosłupa szyjnego na podłożu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych; Zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych; Stan po kilkukrotnych wypadkach komunikacyjnych z urazami kręgosłupa w wywiadzie.

Odpowiadając na pytania Sądu biegły wskazał, że niezdolności do pracy w okresie od 30.05.2016r. do 02.02.2017r. były spowodowane tą samą chorobą.

Z opinii wynika nadto, że ubezpieczony od wielu lat ma bóle okolicy kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego, o ile są to części kręgosłupa oddalone od siebie, o tyle dotyczą one tego samego układu i narządu ciała, jakim jest kręgosłup. Biegły wskazał, że bóle w przebiegu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych mogą przebiegać z okresami zaostrzeń i remisji.

W treści opinii podał nadto, że w okresie od 30.05.2016r. B. P. był na zwolnieniu lekarskim z powodu jednoznacznie określonych dolegliwości bólowych kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego, z promieniowaniem do kończyny dolnej lewej (tyczy się tego również okolica lewego biodra). Również nasiliły się w tym okresie bóle okolicy kręgosłupa szyjnego, z odczuwanymi szumami i zawrotami, ale są to bóle kręgosłupa jako narządu.

Odpowiadając wyczerpująco na pojawiające się wątpliwości, biegły zaznaczył, że przy zmianach zwyrodnieniowych kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego również współwystępują dość często zmiany zwyrodnieniowe w obrębie stawów biodrowych. Dolegliwości określane przez B. P. jako bóle kręgosłupa z promieniowaniem do lewego biodra można rozpoznać jako rwa kulszowa, ale można również podejrzewać zmiany zwyrodnieniowe w samym stawie jako podstawową etiologię objawów. Biegły zaznaczył, że konsultujący lekarz ortopeda w (...) nie wskazał na zmiany zwyrodnieniowe w stawie biodrowym jako dominującą przyczynę objawów, kierując dalej leczenie w stronę neurologiczną.

W treści opinii biegły podkreślił co do wskazanych: „bóle kręgosłupa szyjnego”, lędźwiowo-krzyżowego, bóle bioder” – że nie są to schorzenia, lecz objawy. Objawy bólowe kręgosłupa szyjnego, lędźwiowo-krzyżowego czy też objawy bólu kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego z promieniowaniem do biodra - określone jako bóle bioder, dotyczą tego samego układu, czyli kręgosłupa.

Z treści ww. opinii wynika, że schorzenia kręgosłupa (czyli zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne powstałe w wyniku wieloletniego obciążania kręgosłupa z nakładającymi się zmianami powstałymi w wyniku kilkukrotnych wypadków) były przyczyną powyższych objawów i były przyczyną niezdolności do pracy w okresie od 30.05.2016r. do 02.02.2017r. (vide: pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu neurologii – J. K. – k. 90-93 akt sprawy).

Wspomnieć wypada nadto, że w treści pisma z dnia 24.10.2019r. ubezpieczony podniósł argument, że w okresie od 16.08.2016r. do 22.09.2016r. oprócz jednej jednostki chorobowej powodującej dolegliwości bólowe kręgosłupa (szyjnego), występowała również druga jednostka chorobowa, tj. zaburzenia krążenia mózgowego pod postacią zawrotów głowy i szumów. Ubezpieczony raz jeszcze przywołał fakt, że w treści informacji z wizyty u lekarza neurologa z dnia 22.01.2018r. widnieje zapis jako rozpoznanie: G45 „przemijające mózgowe napady niedokrwienia i zespoły pokrewne”. Uwagę zwrócić jednak należało, że informacja z wizyty nie dotyczy okresu objętego sporem, a przeto lekarz neurolog nie stwierdził wówczas niezdolności ubezpieczonego do pracy. Co więcej, w wykazie niezdolności do pracy za ten okres, brak jest jakiejkolwiek niezdolności o numerze choroby: G45 (jest jednak: G54 i G53). Zauważyć również potrzeba, że wskazywane przez lekarza numery choroby oznaczają ustaloną w trakcie wizyty – wyłącznie - przyczynę niezdolności ubezpieczonego do pracy. Co oczywiste, nie wyklucza to bowiem istnienia w tym samym czasookresie również chorób współistniejących, które jednak nie powodowały wówczas niezdolności do pracy.

Z uwagi na powyżej obszernie przywołane okoliczności Sąd uznał, że niezdolności ubezpieczonego do pracy w okresie od 30.05.2016r. do 02.02.2017r. były spowodowane tą samą chorobą. W związku z dostatecznym i wyczerpującym ustaleniem powyższych okoliczności, Sąd oddalił wniosek ubezpieczonego o zlecenie sporządzenia opinii za ten sam - powyższy okres, innemu biegłemu z zakresu neurologii lub instytutowi naukowemu (vide: postanowienie – k. 108), uznając również, że czynność ta zmierzałaby wyłącznie do nieuzasadnionego przedłużenia trwania niniejszego postępowania, a to zaś wprost godziłoby w zasadę ekonomiki postępowania.

W związku jednak z połączeniem spraw do wspólnego prowadzenia i rozpoznania (o czym mowa w uprzedniej części uzasadnienia), Sąd przeprowadził również dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu neurologii na okoliczność ustalenia, czy niezdolność do pracy w okresie od 13.02.2017r. do 28.02.2017r. ( opisana przez lekarza wystawiającego zaświadczenie o niezdolności symbolem choroby M16) została spowodowana inną chorobą niż niezdolność do pracy w okresie od 30.05.2016r. do 02.02.2017r., a jeżeli tak, to jaką – przy założeniu, że niezdolność do pracy od 30.05.2016r. do 02.02.2017r. była spowodowana tą samą chorobą (zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego połączonymi ze zmianami w obrębie stawów biodrowych).

Z pisemnej opinii biegłego wynika, że B. P. w dniach 13.02.2017r. do 28.02.2017r. był niezdolny do pracy z powodu tych samych schorzeń, co w okresie od 30.05.2016r. do 02.02.2017r . Biegły zaznaczył, że zmiany w samym stawie biodrowym nie miały istotnego wpływu na ogólną sprawność, wskazując na zmiany w kręgosłupie jako dominujące w obrazie klinicznym (vide: pisemna opinia z dnia 14.07.2020r. sporządzona przez biegłego z zakresu neurologii J. K. – k. 134-141).

W ocenie Sądu, ww. opinie spełniają wymogi fachowości, rzetelności i są logiczne. Wnioski zawarte w opiniach zostały uzasadnione w sposób szczegółowy, jasny i przekonywujący. Ponadto opinie zostały sporządzone przez lekarzy specjalistów, a zatem zawarte w nich twierdzenia są poparte specjalistyczną wiedzą na wysokim poziomie. Opinie są przy tym jednoznaczne i stanowcze. W tym stanie rzeczy przedmiotowe opinie przyjąć należało za podstawę poczynionych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych, co do stanu zdrowia ubezpieczonego. Wspomnieć jednak należy, że opinia sporządzona przez neurologa M. Ż. nie została przez Sąd uznana za należytą, bowiem nie odpowiadała wyczerpująco i jednoznacznie na wszelkie wątpliwości – w tym zgłaszane przez ubezpieczonego zarzutu. Pomimo zakreślanych przez Sąd dodatkowych, odległych terminów, biegła nie była w stanie należycie uzupełnić opinii i jej sprecyzować, co odnajduje swe potwierdzenie w treści dokumentów znajdujących się w aktach sprawy (vide: k. 87). To zaś stało się przyczynkiem do uznania przez Sąd bezwzględnej konieczności przeprowadzenia w sprawie dowodu z opinii innego biegłego neurologa w osobie lekarza J. K..

Wspomnieć w tym miejscu należy nadto, że początkowo Sąd zlecił sporządzenie opinii biegłemu ortopedzie K. S. (k. 19-19v.), jednakże wnioski tej opinii pozostawały w sprzeczności tak z pozostałymi ustaleniami w sprawie, jak również z oświadczeniami pisemnymi samego ubezpieczonego (co do faktu urazu bioder). Biegły we wnioskach opinii wskazał, że niezdolność do pracy od dnia 26.09.2016r. do 02.02.2017r. była spowodowana urazem bioder po wypadku, tymczasem sam ubezpieczony pisemnie oświadczył bowiem, że nigdy nie doznał urazu biodra. Wskazał również, że w związku z wypadkiem samochodowym, który miał miejsce w dniu 28.04.2014r. występują u niego następujące dolegliwości: ból kręgosłupa w odcinku szyjnym, zawroty głowy, szumy w uszach (vide: pismo B. P. z dnia 10.11.2017r. – k. 31; pismo z dnia 01.02.2018r. – k. 46 akt sprawy). Z tych zatem względów Sąd nie uczynił dowodu z tej opinii podstawą ustaleń istotnych dla sprawy oraz zlecił sporządzenie kolejnych opinii biegłym tej samej specjalizacji. Opinia ta jednak miała znaczenie jedynie posiłkowe (co do faktów zgodnych z pozostałym materiałem dowodowym, któremu Sąd dał wiarę).

Zważyć też należy, że zgodnie z art. 233 § 2 k.p.c. opinia biegłych podlega ocenie sądu, ale w zakresie mocy przekonywującej rozumowania biegłych i logicznej poprawności wyciągniętych wniosków. Sąd natomiast nie może wchodzić w zakres merytorycznej wiedzy biegłych. Sąd nie może nie podzielać merytorycznych poglądów biegłego (biegłych), czy zamiast nich wprowadzać własne stwierdzenia. Stanowisko Sądu w tym zakresie zgodnie jest z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia19.12.1990r., I PR 149/90,OSP 1991, nr 11-12,poz. 300.

Zaznaczyć przy tym potrzeba, że ww. opinie nie zostały skutecznie zakwestionowane przez żadną ze stron. Co prawda, ubezpieczony wnosił zarzuty. Podkreślenia wymaga nadto fakt, iż w treści zarzutów ubezpieczony zawarł swoistą polemikę z wnioskami tychże opinii, nie wskazując przy tym na żadne nowe, nie znane dotąd biegłemu okoliczności istotne dla treści opinii.

W ocenie Sądu, twierdzenia ubezpieczonego były subiektywne, a nadto zmierzały do przeprowadzenia dowodu z opinii kolejnych biegłych, pomimo, że wszelkie istotne dla rozstrzygnięcia w sprawie okoliczności zostały wyjaśnione i ustalone. Pamiętać należy również, że nie jest dopuszczalnym przeprowadzanie w sprawie kolejnych dowodów z opinii innych biegłych dopóty, dopóki jedna ze stron nie uzyska zadowalających ją wyników, wniosków, a zatem aż zrealizuje własne zamierzenia, co do spodziewanego wyniku postępowania dowodowego.

Sąd ustalił stan faktyczny również w oparciu o zgromadzone w sprawie dowody z dokumentów, w szczególności dokumentacji medycznej, w tym znajdującej się w aktach organu rentowego. Zgromadzone w sprawie dowody z dokumentów Sąd uznał jako wiarygodne, albowiem zostały sporządzone w przepisami przewidzianej formie, przez uprawnione do tego osoby. Ich treść również nie została zakwestionowana przez żadną ze stron.

Wobec powyższych okoliczności, w szczególności wobec treści ww. opinii biegłych, ww. sporne okresy niezdolności do pracy tj. okres od dnia 09.01.2017r. do 02.02.2017r. oraz od dnia 13.02.2017r. do 28.02.2017r. podlegały sumowaniu zgodnie z art. 9 ust. 2 ww. Ustawy. Z uwagi na powyższe ustalenia oraz rozważania, Sąd oddalił odwołanie ubezpieczonego na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. co do odwołania od decyzji ZUS z dnia 01.03.2017r. i z dnia 03.04.2017r., o czym orzekł w punkcie pierwszym oraz drugim części dyspozytywnej wyroku.

Biorąc pod wzgląd powyższe ustalenia oraz rozważania, w szczególności mając na względzie całokształt przytoczonych przez strony twierdzeń i zgłoszonych w sprawie wniosków, Sąd uznał, w niniejszej sprawie zachodziły przewidziane w przepisie art. 148 ¹ k.p.c. podstawy do wydania wyroku na posiedzeniu niejawnym, a przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. Sprawa rozpoznana zatem została na posiedzeniu niejawnym, po uprzednim zgromadzeniu ostatecznego pisemnego stanowiska stron w sprawie.

Mając na względzie okoliczność, że każda ze stron częściowo jedynie sprawę wygrała, w punkcie czwartym części dyspozytywnej wyroku, Sąd orzekł o wzajemnym zniesieniu kosztów postępowania pomiędzy stronami, co uczynił na podstawie przepisu art. 100 k.p.c.