Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Ubezpieczony A. W. odwołał się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 01.04.2020r. znak: 370000/602/2020-ZAS ( (...)), którą odmówiono mu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

W uzasadnieniu odwołania podniósł w szczególności, że w dalszym ciągu oczekuje na wyniki badania wykonanego rezonansu kręgosłupa oraz na wskazania co do dalszego leczenia, celem poprawienia stanu zdrowia. Podał, że lekarz prowadzący potwierdził dobrą reakcję organizmu na przyjmowane leki.

Nadto, A. W. zarzucił, że uzasadnienie orzeczeń z dnia 12.03.2020r. i 11.02.2020r. jest lakoniczne i nie zawiera żadnych merytorycznych informacji potwierdzających brak okoliczności uzasadniających ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego.

Organ rentowy – Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. (ZUS) w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie wskazując, że w dniu 12.12.2019r. A. W. wykorzystał okres zasiłkowy.

Uzasadniając powyższe stanowisko wskazał, że Lekarz Orzecznik ZUS po przeprowadzeniu badań ubezpieczonego i analizie dokumentacji, orzeczeniem z dnia 11.01.2020r. stwierdził brak okoliczności uzasadniających ustalenie uprawnień do świadczenia, przy czym Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 12.03.2020r. podtrzymała stanowisko Lekarza Orzecznika.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. W. ma 60 lat. Z zawodu jest leśnikiem.

Od dnia 14.06.2019r. był niezdolny do pracy z powodu choroby. Okres zasiłkowy zakończył się z dniem 12.12.2019r., tj. po 182 dniach.

Bezsporne, a nadto: akta organu rentowego, wniosek o świadczenie rehabilitacyjne – ZNp-7 – k. 7-8v.

Na mocy Decyzji (...) Oddziału w S. z dnia 20.01.2020r. przyznano A. W. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 13.12.2019r. do 10.02.2020r. w wysokości 90% podstawy wymiaru.

Dowód: akta organu rentowego – Decyzja z dnia 20.01.2020r. nr (...) – k. 11-11v.

W dniu 15.01.2020r. A. W. złożył do ZUS wniosek o świadczenie rehabilitacyjne – na dalszy okres.

Dowód: akta organu rentowego - wniosek ZNp-7 – k. 12-13v.

Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 11.02.2020r. orzekł wobec A. W. brak okoliczności uzasadniających ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego.

Od powyższej decyzji A. W. złożył sprzeciw.

Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 12.03.2020r. wskazała na brak okoliczności uzasadniających ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego.

Dowód: akta organu rentowego – orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 11.02.2020r. – k. 14; orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS Nr (...) z dnia 12.03.2020r. – k. 16.

Na mocy decyzji z dnia 01.04.2020r. ZUS odmówił A. W. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. Uzasadniając powyższe organ rentowy wskazał, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 12.03.2020r. orzekła, że stan zdrowia nie uzasadnia przyznania prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Dowód: akta organu rentowego – Decyzja (...) Oddział w S. nr (...) z dnia 01.04.2020r. – k. 17-17v.

U A. W. rozpoznano:

1.  Zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa lędźwiowego w przebiegu kyfoskoliozy;

2.  Otyłość znaczną;

3.  Choroba układu krążenia z cechami niewydolności serca;

4.  Borelioza od kwietnia 2020r.

A. W. z dniem 11.02.2020r. nie odzyskał zdolności do pracy. Stan jego zdrowia uzasadniał przyznanie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 6 miesięcy.

A. W. stosował się do zaleceń ortopedy, diagnozował boreliozę, jednakże z powodu (...) nie mógł korzystać z fizykoterapii.

Dowód: pisemna opinia z dnia 27.10.2020r. sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu ortopedii oraz traumatologii – k. 22-23.

Wynik badania (...) kręgosłupa lędźwiowego A. W. świadczy o zaawansowanych zmianach zwyrodnieniowo-wytwórczych we wszystkich stawach międzykręgowych. Występują zaburzenia uwodnienia krążków L2-L3. Na poziomach L1-L2, L2-L3, L3-L4 kostno-pochodne zwężenie zachyłków bacznych kanałów kręgowych po stronie prawej z uciskiem na korzenie nerwowe. Na poziomach L3-L4 protruzja dootworowa tarczy międzykręgowej. Na poziomie L4-L5 zwężenie zachyłków bocznych kanału kręgowego, lewego otworu międzykręgowego na tle spondylozy oraz protruzja tarczy międzykręgowej. Poziom L4-L5 zwężenie zachyłków bocznych oraz protruzja tarczy międzykręgowej ze znacznym uciskiem korzeni nerwowych po stronie lewej. L5-S1 zwężenie zachyłku bocznego kanału kręgowego i otworu międzykręgowego z uciskiem korzeni nerwowych na tle protruzji tarczy międzykręgowej. Dużego stopnia skolioza w odcinku lędźwiowym.

Badania (...) kręgosłupa lędźwiowego nie widział lekarz orzecznik ZUS, ponieważ A. W. oczekiwał na badanie.

Dowód: pisemna uzupełniająca opinia z dnia 22.01.2021r. sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu ortopedii oraz traumatologii – k. 40 akt sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie A. W. jest zasadne, a zatem zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. 2005, Nr 31, poz. 267) świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Świadczenie to przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.

Oznacza to, że dla przyznania świadczenia rehabilitacyjnego konieczne jest łączne spełnienie trzech przesłanek: wyczerpanie zasiłku chorobowego, dalsza niezdolność do pracy oraz pozytywne rokowanie dotyczące odzyskania zdolności do pracy wskutek leczenia lub rehabilitacji zastosowanej po wyczerpaniu zasiłku chorobowego.

W przedmiotowej sprawie ubezpieczony bezspornie spełnił pierwszą przesłankę, albowiem wyczerpał okres pobierania zasiłku chorobowego (w wymiarze 182 dni). Co więcej, na mocy Decyzji (...) Oddziału w S. z dnia 20.01.2020r. przyznano ubezpieczonemu prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 13.12.2019r. do 10.02.2020r. w wysokości 90% podstawy wymiaru (vide: Decyzja z dnia 20.01.2020r. nr (...) – k. 11-11v. akt organu rentowego). Nadto, w dniu 15.01.2020r. A. W. złożył do ZUS wniosek o świadczenie rehabilitacyjne – na dalszy okres.

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się zatem do ustalenia, czy na dzień 11.02.2020r. ubezpieczony odzyskał zdolność do pracy lub też, czy tej zdolności nie odzyskał, a stan jego zdrowia uzasadniał przyznanie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego na dalszy okres ( jeśli tak, to jaki jest niezbędny okres dla przywrócenia ubezpieczonemu zdolności do pracy).

Dla ustalenia tej kwestii niezbędne było posiadanie wiadomości specjalnych, dlatego też Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii, co uczynił w oparciu o przepis art. 278 k.p.c.

Opinia sądowo – lekarska sporządzona została przez lekarza specjalistę ortopedę, w oparciu o dokumentację medyczną znajdującą się w aktach rentowych ZUS oraz badanie ubezpieczonego.

Z treści pisemnej opinii sporządzonej przez biegłego sądowego z zakresu ortopedii wynika, że u A. W. rozpoznano: zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa lędźwiowego w przebiegu kyfoskoliozy; otyłość znaczną; chorobę układu krążenia z cechami niewydolności serca; boreliozę - od kwietnia 2020r.

Odpowiadając na pytania Sądu biegły wskazał w opinii, że A. W. z dniem 11.02.2020r. nie odzyskał zdolności do pracy. W ocenie biegłego, stan zdrowia ubezpieczonego uzasadniał przyznanie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 6 miesięcy. Z treści opinii wynika, że ubezpieczony stosował się do zaleceń ortopedy, diagnozował boreliozę, jednakże z powodu (...)19 nie mógł korzystać z fizykoterapii (vide: pisemna opinia z dnia 27.10.2020r. sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu ortopedii oraz traumatologii – k. 22-23).

Do ww. opinii zarzuty wniósł organ rentowy. Zmierzając do wnikliwego rozpoznania wszelkich istotnych okoliczności sprawy, Sąd przeprowadził nadto dowód z uzupełniającej opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii.

I tak, w treści pisemnej opinii uzupełniającej, biegły w całości podtrzymał opinię pierwotną. Odpowiadając na zarzuty organu rentowego oraz uzasadniając przedstawione w opinii stanowisko, biegły wyjaśniał, że wynik badania (...) kręgosłupa lędźwiowego A. W. świadczy o zaawansowanych zmianach zwyrodnieniowo-wytwórczych we wszystkich stawach międzykręgowych. Nadto, biegły wyszczególnił, że u ubezpieczonego występują zaburzenia uwodnienia krążków L2-L3. Na poziomach L1-L2, L2-L3, L3-L4 kostno-pochodne zwężenie zachyłków bacznych kanałów kręgowych po stronie prawej z uciskiem na korzenie nerwowe. Na poziomach L3-L4 protruzja dootworowa tarczy międzykręgowej. Dodał, że na poziomie L4-L5 zwężenie zachyłków bocznych kanału kręgowego, lewego otworu międzykręgowego na tle spondylozy oraz protruzja tarczy międzykręgowej. Biegły wskazał, iż na poziomie L4-L5 zwężenie zachyłków bocznych oraz protruzja tarczy międzykręgowej ze znacznym uciskiem korzeni nerwowych po stronie lewej. L5-S1 zwężenie zachyłku bocznego kanału kręgowego i otworu międzykręgowego z uciskiem korzeni nerwowych na tle protruzji tarczy międzykręgowej. Podał, że występuje dużego stopnia skolioza w odcinku lędźwiowym.

Co więcej, biegły zaznaczył, że badania (...) kręgosłupa lędźwiowego nie widział lekarz orzecznik ZUS, ponieważ A. W. oczekiwał na badanie (vide: pisemna uzupełniająca opinia z dnia 22.01.2021r. sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu ortopedii oraz traumatologii – k. 40 akt sprawy).

Zauważyć należy, że organ rentowy ponownie złożył zarzuty do ww. opinii, które jednak stanowiły swoistą polemikę z treścią opinii. Co więcej, w znacznej mierze treść zarzutów została powielona z treści wniesionych przez organ zarzutów do pierwotnej opinii biegłego (do których biegły odniósł się wyczerpująco w opinii uzupełniającej).

Organ rentowy wniósł nadto o przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego ortopedy. W ocenie Sądu, w świetle powyższych okoliczności sprawy, nie jest uzasadnione przeprowadzanie kolejnego dowodu z opinii biegłego, aż do czasu uzyskania przez stronę zadowalających rezultatów w postaci wniosków tejże opinii.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalone jest stanowisko, że potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, gdyż odmienne stanowisko oznaczałoby przyjęcie, że należy przeprowadzić dowód z wszystkich możliwych opinii biegłych, aby upewnić się, czy niektórzy z nich nie byli tego samego zdania, co strona (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 4 sierpnia 1999 r., I PKN 20/99, OSNAPiUS 2000 nr 22, poz. 807; z dnia 14 maja 1997 r., II UKN 108/97, OSNAPiUS 1998 nr 5, poz. 161; wyrok z dnia 18 września 1997 r., II UKN 260/97, OSNAPiUS 1998 nr 13 poz. 408 oraz wyrok z dnia 10 grudnia 1997 r., II UKN 391/97, OSNAPiUS 1998 nr 20, poz. 612).

Dotychczas przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwalało bowiem na ustalenie niezbędnych okoliczności, a w konsekwencji na wydanie rozstrzygnięcia w sprawie. Przeprowadzenie dowodu z kolejnej opinii biegłego tej samej specjalizacji powodowałoby jedynie nieuzasadnione przedłużenie trwania postępowania oraz pozostawałoby w rażącej sprzeczności z zasadą ekonomiki postępowania. Opinia dotychczas sporządzona ( wraz z opinią uzupełniającą) jest jasna, zupełna oraz konkretna. W ocenie Sądu, ww. biegły wyczerpująco odpowiedział na wszelkie zapytania Sądu, kwestie które były wątpliwe, a ich wyjaśnienie uznano niezbędnym dla wydania rozstrzygnięcia w sprawie.

Z tych względów, na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 25.02.2021r. oddalono wniosek organu rentowego o przeprowadzenie dowodu z opinii kolejnego biegłego z zakresu ortopedii (na podstawie przepisu art. 235 ²§ 1 pkt 2 i 5 k.p.c.) oraz oddalono wniosek ubezpieczonego o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lekarza sądowego z zakresu medycyny pracy.

W ocenie Sądu, ww. opinia ( wraz z opinią uzupełniającą) spełnia wymogi fachowości, rzetelności i jest logiczna. Wnioski zawarte w opinii zostały uzasadnione w sposób szczegółowy, jasny i przekonywujący. Ponadto opinia została sporządzona przez lekarza specjalistę, a zatem zawarte w niej twierdzenia są poparte specjalistyczną wiedzą na wysokim poziomie. Opinia jest przy tym jednoznaczna i stanowcza. Nie została skutecznie zakwestionowana przez żadną ze stron. W tym stanie rzeczy przedmiotową opinię przyjąć należało za podstawę poczynionych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych, co do stanu zdrowia ubezpieczonego.

Zważyć też należy, że zgodnie z art. 233 § 2 k.p.c. opinia biegłych podlega ocenie sądu, ale w zakresie mocy przekonywującej rozumowania biegłych i logicznej poprawności wyciągniętych wniosków. Sąd natomiast nie może wchodzić w zakres merytorycznej wiedzy biegłych. Sąd nie może nie podzielać merytorycznych poglądów biegłego (biegłych), czy zamiast nich wprowadzać własne stwierdzenia. Stanowisko Sądu w tym zakresie zgodne jest z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia19.12.1990r., I PR 149/90,OSP 1991, nr 11-12,poz. 300.

Sąd ustalił stan faktyczny również w oparciu o zgromadzone w sprawie dowody z dokumentów, w szczególności dokumentacji medycznej, w tym znajdującej się w aktach organu rentowego.

Zważywszy na okoliczności sprawy, fakt nadmiernego zagrożenia dla zdrowia osób uczestniczących i brak możliwości przeprowadzenia rozprawy na odległość, Sąd skierował sprawę do rozpoznania na posiedzeniu niejawnym. Nadto, strony zawiadomione o skierowaniu sprawy na posiedzenie niejawne na podstawie art. 15 zzs ¹ pkt 2 ustawy z dnia 14 maja 2020r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa (...) 2 (Dz.U. 785.2020), nie wniosły sprzeciwu co do zarządzenia skierowania sprawy do rozpoznania na posiedzeniu niejawnym i nie wniosły żądania skierowania sprawy do rozpoznania na rozprawie.

Na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd zmienił w całości zaskarżoną decyzję i przyznał A. W. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 6 miesięcy od dnia 11.02.2020r.