Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2020 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2020 r. w Gliwicach

sprawy J. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

przy udziale (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M.

o ustalenie odpowiedzialności osób trzecich i następców prawnych za składki

na skutek odwołania J. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

z dnia 12 października 2015 r. nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od odwołującego na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. kwotę 2.400 zł (dwa tysiące czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

(-) sędzia (del.) Anna Capik-Pater

Sygn. akt VIII U 1391/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 października 2015 r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. działając na podstawie art. 108§1 w zw. z art. 107§1, §2 pkt 1,2,4 i art. 116 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, poprzez art. 31 i art. 32 ustawy z dnia 3 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, przeniósł na J. G. odpowiedzialność za zobowiązania płatnika (...) Sp. z o.o. w M. z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne wraz z odsetkami za zwłokę oraz kosztami egzekucyjnymi w łącznej kwocie 6605,82 zł, w tym:

a)  na ubezpieczenia społeczne:

- 3 098,64 z tytułu nieopłaconych składek za okres od grudnia 2009 r. do czerwca 2010 r. oraz za sierpień 2010 r.;

- 1 897 z tytułu odsetek za zwłokę naliczonych na dzień 12 października 2015 r.;

- 196 zł z tytułu kosztów egzekucyjnych;

b)  na ubezpieczenie zdrowotne:

- 833,48 zł z tytułu nieopłaconych składek za okres od grudnia 2009 r. do czerwca 2010 r. i za sierpień 2010 r.;

- 511 zł z tytułu odsetek za zwłokę naliczonych na dzień 12 października 2015 r.;

- 69,70 zł z tytułu kosztów egzekucyjnych

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że egzekucja wobec majątku spółki okazała się całkowicie bezskuteczna; odwołujący w spornym okresie pełnił funkcję członka zarządu; nie prowadzono postępowania upadłościowego wobec spółki, a złożony wniosek o ogłoszenie upadłości został oddalony z uwagi na brak środków na pokrycie kosztów postępowania; podany przez odwołującego majątek spółki nie wskazuje jednoznacznie, że prowadzona egzekucja zaspokoiłaby zaległości spółki z tytułu składek w całości lub w znacznej mierze.

Z powyższą decyzją nie zgodził się odwołujący wskazując na naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynika postępowania, w szczególności art. 7, 77, 78 §1 i 10 kpa, a także art. 116 §1 pkt 2, art. 118 §1 i art. 200 Ordynacji podatkowej. Domagał się uchylenia decyzji organu rentowego i zasądzenia na swoją rzecz kosztów postępowania. Podniósł nadto, że w trakcie postępowania egzekucyjnego, wskazał na realny i istniejący majątek w postacie wierzytelności, z którego egzekucja umożliwiłaby zaspokojenie zaległości w znacznej mierze.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie i podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Sp. z o.o. w M. została zarejestrowana w KRS w dniu 20 września 2006 r. Od początku zarejestrowania spółki, jedynym członkiem zarządu, a zarazem Prezesem Zarządu jest odwołujący J. G..

W 2004 r. doszło do przewyższenia sumy zobowiązań nad wartością netto majątku spółki. Różnica na koniec 2004 r. wyniosła 18 495,86 zł, a na koniec 2005 r. – 461 236,84 zł. Z każdym kolejnym rokiem, aż do 2012 r. różnica ta była coraz większa. Na koniec 2009 r. wyniosła 3 930 325,16 zł, a na koniec 2010 r. – 4 109 125,19 zł. Tym samym, w grudnia 2014 r. spółka spełniała warunek ogłoszenia upadłości polegającej na przewyższeniu sumy zobowiązań nad majątkiem spółki.

Bieżące aktywa spółki nie pozwalały na pokrycie bieżących zobowiązań. Sytuacja finansowa spółki nie była zadowalająca.

W uwagi na konieczność zaksięgowania dokumentacji po zakończeniu miesiąca grudzień 2004 r. oraz fakt, że było to zamknięcie roku obrotowego, zarząd spółki musiał powziąć wiedzę o jej stanie ekonomicznym na koniec grudnia 2004 r., w tym spełniania przesłanki o możliwości ogłoszenia upadłości do 31 marca 2005 r. Tym samym wniosek o ogłoszenie upadłości przez spółkę winien być złożony pomiędzy 31 marca 2005 r., a 14 kwietnia 2005 r.

Do dnia 14 kwietnia 2005 r. nie wniesiono o ogłoszenie upadłości tej spółki.

Wierzyciel (...) SA w W. wniosła o ogłoszenie upadłości (...) Sp. z o.o. Pismo wpłynęło do sądu w dniu 21 maja 2007 r. W trakcie postępowania spółka sprzeciwiała się ogłoszeniu upadłości. Domagała się oddalenie złożonego wniosku wierzyciela.

Postanowieniem z dnia 31 lipca 2008 r. (sygn. akt X Gu 99/07/9) Sąd Rejonowy Katowice-Wschód w Katowicach oddalił wniosek wierzyciela (...) SA w W. o ogłoszenie upadłości obejmującej majątek ww. spółki. Orzeczenie uprawomocniło się z dniem 20 sierpnia 2008 r.

Spóła nie uiszczała składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne za okres od grudnia 2009 r. do czerwca 2010 r. oraz za sierpień 2010 r.

Pismem z dnia 17 sierpnia 2015 r. organ rentowy skutecznie zawiadomił odwołującego (w dniu 4 września 2015 r.) o wszczęciu postępowania z urzędu w sprawie przeniesienia na niego odpowiedzialności, jako na Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. za jej zobowiązania obejmujące należności z tytułu składek na fundusze obsługiwane przez ZUS za okres od grudnia 2009 r. do sierpnia 2010 r.

W dniu 6 października 2015 r. odwołujący został zawiadomiony o zakończeniu postępowania.

W dniu 12 października 2015 r. organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję o treści jak na wstępie uzasadnienia.

Z uwagi na brak dokumentacji, nie jest możliwe ustalenie, kiedy spółka trwale zaprzestała regulowania zobowiązań. Nie ma również majątku, z którego mogłoby dojść do zaspokojenia roszczeń.

Egzekucja administracyjna prowadzona przez organ rentowy oraz Naczelnika Urzędu Skarbowego w M. okazała się bezskuteczna. W dniu 19 grudnia 2014 r. organ skarbowy umorzył postępowanie w tym przedmiocie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach organu rentowego; dokumentów znajdujących się w aktach sprawy toczącej się przed Sądem Rejonowym w Bytomiu pod sygn. akt I Co 2136/03; dokumentów znajdujących się w aktach sprawy toczącej się przed Sądem Rejonowym Katowice- Wschód w Katowicach pod sygn. akt X Gu 99/07; dokumentacji płacowej (...) Sp. z o.o.; dokumentów reklamacyjnych; zeznań ubezpieczonego złożonych na rozprawie w dniu 7 czerwca 2017 r. (k.66-67); odpisów z KRS; zeznań ubezpieczonego złożonych na rozprawie w dniu 19 września 2018 r. (k. 160); opinii sporządzonej przez biegłego do spraw rachunkowości P. K. z dnia 24 lipca 2019 r. (k.177-199).

Sąd podzielił wnioski wynikające z opinii biegłego P. K., albowiem przedmiotowa opinia została sporządzona w sposób precyzyjny, spójny, fachowy, w oparciu o dokumentację zgromadzoną w aktach sprawy oraz obowiązujące przepisy. Biegły wskazał, że wniosek o upadłość spółki powinien być zgłoszony najpóźniej w dniu 14 kwietnia 2005 r. Analizując sytuację spółkę, biegły ustalił, że aktywa spółki nie pozwalały na zaspokojenie jej zobowiązań, a do przewyższenia sumy zobowiązań nad wartością netto majątku spółki doszło pod koniec 2004 r. Jednocześnie wskazał, że nie da się ustalić, kiedy spółka zaprzestała regulowania zobowiązań.

Sąd oddalił wniosek odwołującego o odroczenie terminu rozprawy złożony na rozprawie w dniu 10 stycznia 2020 r. Odwołujący uzasadniał swoje stanowisko tym, że na rozprawie nie jest obecny jego pełnomocnik. Argumentacja ta nie zasługuje na uwzględnienie. Pełnomocnik został prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy w dniu 29 października 2019 r., a więc kilka miesięcy przed terminem rozprawy. Nie złożył żadnego pisma o odroczenie terminu rozprawy, nie udzielił innemu pełnomocnikowi pełnomocnictwa substytucyjnego, bądź upoważnienia uprawnionej osobie, która mogłaby go zastępować. Jednocześnie od momentu doręczenia do Sądu pisma z dnia 2 września 2019 r. pełnomocnik odwołującego nie złożył jakiegokolwiek pisma w sprawie. Natomiast w ostatnim wniesionym piśmie, tj. piśmie z dnia 2 września 2019 r. odniósł się do opinii biegłego sądowego, nie podnosząc żadnych konkretnych zarzutów, wskazując jedynie rozważania będące bezpodstawną polemiką. Zdaniem Sądu, pełnomocnik odwołującego miał wystarczająco dużo czasu na ustosunkowanie się do przedmiotowej opinii. Oddalając wniosek o odroczenie terminu rozprawy, Sąd miał również na uwadze fakt, że odwołanie od zaskarżonej decyzji wpłynęło w maju 2016 r., a odroczenie terminu skutkowałoby jego bezpodstawnym przedłużeniem.

Zeznania ubezpieczonego złożone w niniejszej sprawie były bez znaczenia dla rozstrzygnięcia, albowiem w świetle zgromadzonego materiału dowodowego w tym z dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy w postaci opinii sądowej wynika, że zaskarżona decyzja jest prawidłowa.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci dowodów z dokumentów oraz zeznań ubezpieczonego okazał się wystarczający do poczynienia ustaleń faktycznych, a następnie wydania rozstrzygnięcia w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie. Zaskarżona decyzja okazała się prawidłowa.

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do ustalenia, czy odwołujący J. G., będąc członkiem zarządu (...) Sp. z o.o. w M. odpowiada z nią solidarnie za zadłużenie powstałe z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, w tym kosztów związanych z postępowaniem egzekucyjnym oraz odsetkami za okresy i w kwotach wskazanych w zaskarżonej decyzji.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z art. 31 i 32 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U.2019.300 t.j.) do należności z tytułu składek, w tym składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych stosuje się odpowiednio m.in. art. 108 § 4 i art. 116 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa.

W myśl art. 116 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja Podatkowa (Dz.U.2018.800 t.j.) w brzmieniu obowiązującym w okresie objętym zaskarżoną decyzją- za zaległości podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji, spółki akcyjnej lub spółki akcyjnej w organizacji odpowiadają solidarnie całym swoim majątkiem członkowie jej zarządu, jeżeli egzekucja z majątku spółki okazała się w całości lub w części bezskuteczna, a członek zarządu :

1 ) nie wykazał, że :

a)  we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie zapobiegające ogłoszeniu upadłości (postępowanie układowe), albo

b) niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości lub niewszczęcie postępowania zapobiegającego ogłoszeniu upadłości (postępowania układowego) nastąpiło bez jego winy.

2) nie wskazuje mienia spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych spółki w znacznej części.

Odpowiedzialności członków zarządu, określona w §1 obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, które powstały w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu (art. 116§2 Ordynacji podatkowej).

Z mocy art. 116 §4 Ordynacji podatkowej powołane przepisy stosuje się również do byłego członka zarządu.

Na podstawie art. 107 § 2 pkt 2 oraz pkt 4 wym. ustawy osoby trzecie odpowiadają także za odsetki od zaległości oraz za powstałe koszty egzekucyjne

Przepisy art. 116 §1 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 31 i 32 ustawy systemowej, ukształtowały jedną pozytywną i trzy negatywne przesłanki odpowiedzialności członków zarządu spółki kapitałowej za jej zobowiązania publicznoprawne powstałe w czasie pełnienia przez te osoby funkcji w zarządzie.

Przesłanką pozytywną jest bezskuteczność egzekucji w stosunku do spółki.

Na przesłanki negatywne odpowiedzialności składają się okoliczności uwalniające od odpowiedzialności wymienione w art. 116§l pkt 1 i 2 Ordynacji podatkowej tj. zgłoszenie we właściwym czasie wniosku o ogłoszenie upadłości lub wszczęcie postępowania układowego, brak winy w niezgłoszeniu wniosku o ogłoszenie upadłości lub niewszczęciu postępowania zapobiegającego ogłoszeniu upadłości oraz wskazanie mienia spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych spółki w znacznej części.

Przesłanką odpowiedzialności członka zarządu za zaległości składkowe spółki jest wina polegająca na nieprawidłowym prowadzeniu spraw spółki i doprowadzenie do utraty zdolności majątkowej spółki, powodującej bezskuteczność egzekucji przeciwko niej.

Bezskuteczność egzekucji w rozumieniu art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej wiąże się z brakiem możliwości przymusowego zaspokojenia wierzyciela poprzez wszczęcie i przeprowadzenie przez organ egzekucyjny egzekucji skierowanej do majątku spółki.

Orzekając o odpowiedzialności członka zarządu za zaległości składkowe spółki, organ rentowy jest obowiązany wykazać okoliczność pełnienia obowiązków członka zarządu w czasie powstania zobowiązania składkowego, które przerodziło się w dochodzona należność składkową oraz bezskuteczność egzekucji przeciw ko spółce.

Jednocześnie ciężar wykazania którejkolwiek okoliczności uwalniającej od odpowiedzialności spoczywa na członku zarządu. Członek zarządu winien zatem wykazać, że we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie układowe, albo że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości oraz wszczęciu postępowania układowego nastąpiło nic z winy członka zarządu, bądź też wskaże on mienie, z którego możliwa jest egzekucja.

Wymóg z art. 116 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej dotyczy wskazania mienia, z którego egzekucja jest faktycznie możliwa, co w praktyce oznacza, iż egzekucja ta musi być realna do przeprowadzenia i skutkująca zaspokojeniem wierzyciela. Przy czym tylko realnie istniejące mienie wskazane wraz z jego usytuowaniem, istniejące w momencie, w którym toczy się postępowanie dotyczące przeniesienia odpowiedzialności, wypełniałoby przesłankę zwalniającą członka zarządu od odpowiedzialności z art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej (tak też: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 11 kwietnia 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 158/18) .

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy wskazać należy że bezsporne jest, iż odwołujący w okresie objętym decyzją był członkiem zarządu (...) Sp. z o.o. w M.. Bezsporne jest również to, że ww. spółka posiada zaległość z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne oraz zdrowotne za okres od grudnia 2009 r. do czerwca 2010 r.

Bezskuteczność egzekucji to stan obiektywny, wynikający z braku majątku, który sprawia, że potencjalna egzekucja nie pozwoliłaby zaspokoić wierzytelności w całości lub w części. Egzekucji nie prowadzi się dla samej egzekucji, a więc tym bardziej dla uzyskania formalnego stwierdzenia jej bezskuteczności, lecz celem spieniężenia majątku spółki i zaspokojenia wierzyciela. Decyduje zatem majątek spółki, który jest poszukiwany w egzekucji a wcześniej powinien być wskazany (por.: wyrok Sądu Najwyższego z 11 sierpnia 2016 r., sygn. akt II UK 315/15; wyrok Sądu Najwyższego z 24 września 2015 r., sygn. akt II UK 297/14).

Bezskuteczności egzekucji może zostać wykazana przez ZUS w każdy możliwy sposób, poprzez wskazanie że np. egzekucja nie jest możliwa z powodu braku majątku spółki. Przesłanka bezskuteczności egzekucji jest spełniona, gdy nie ulega wątpliwości, że zaspokojenie z majątku spółki nie jest możliwe, bo np. spółka nie dysponuje żadnym majątkiem. Taka sytuacja jest możliwa, gdy organ rentowy dysponuje wiedzą na temat stanu majątkowego płatnika i wie, że nawet wszczęcie postępowania egzekucyjnego nie zaspokoi jego roszczeń. Nie zawsze zatem wydanie decyzji o obciążeniu członków zarządu odpowiedzialnością za nieopłacone składki musi być poprzedzone przeprowadzeniem postępowania egzekucyjnego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 25 maja 2004r., III AUa 1201/03, OSA 2005/1/3, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 listopada 2008r. I UK 107/08 ).

Jednocześnie o bezskuteczności egzekucji w rozumieniu art. 116 § 1 o.p. przesądza między innymi oddalenie wniosku na podstawie art. 13 ust. 1 Prawa upadłościowego. Upadłość jest egzekucją, którą prowadzi się wobec całego majątku upadłego dłużnika celem przymusowego, ale wspólnego i w zasadzie równego (poprzez proporcjonalny podział uzyskanych z masy upadłości środków) zaspokojenia wszystkich wierzycieli, którzy zgłosili w sposób prawidłowy swój udział w tym postępowaniu. Ze względu na to, że celem postępowania upadłościowego rozumianego jako egzekucja generalna jest równomierne, choćby częściowe zaspokojenie wszystkich wierzycieli kosztem całego majątku niewypłacalnego dłużnika, to niemożliwość realizacji tego celu z uwagi na to, że majątek dłużnika nie wystarczy nawet na zaspokojenie kosztów postępowania, jest równoznaczna z bezskutecznością egzekucji uniwersalnej, co odnosi się do wszystkich zobowiązań niewypłacalnego dłużnika i wszystkich jego wierzycieli (tak też: wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 21 września 2017 r., sygn. akt III AUa 419/17).

Organ rentowy wykazał, że egzekucja przeciwko spółce była bezskuteczna. (...) Sp. z o.o. w M. nie posiada jakiegokolwiek majątku, z którego mogłoby dojść do zaspokojenia organu rentowego. W aktach sprawy znajdują się informacje, z których wynika, że postępowania egzekucyjne prowadzone przez organ rentowy oraz organ skarbowy, zostało ostatecznie umorzone z uwagi na jego bezskuteczność.

Wobec powyższego organ rentowy wykazał bezskuteczność egzekucji.

Odwołujący nie wykazał, że we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości (...) Sp. z o.o. w M..

Nie wystąpiła przesłanka egzoneracyjna zwalniająca odwołującego z odpowiedzialności. Wniosek o ogłoszenie upadłości nie został złożony w właściwym czasie przez wierzyciela D. Bank. Wskazać trzeba, że został on wniesiony do sądu dopiero w dniu 21 maja 2007r., a w trakcie tego postępowania odwołujący domagał się oddalenia wniosku. Ostatecznie wniosek ten został oddalony w dniu 31 lipca 2008 r. Wskazać również należy, że Sąd podzielił wnioski wynikające z opinii biegłego sądowego P. K., które wskazał, że wniosek o ogłoszenie upadłości powinien być złożony najpóźniej w dniu 14 kwietnia 2005 r. Podkreślenia przy tym wymaga fakt, że już pod koniec 2004 r. doszło do przewyższenia sumy zobowiązań nad wartością netto majątku spółki. W związku z tym, że był to koniec roku obrotowego, biegły wskazał, że ostateczny termin, w którym odwołujący – jako jedyny członek zarządu, winien powziąć wiedzę o stanie ekonomicznym spółki to dzień 31 marca 2005 r., a terminu do złożeniu wniosku o upadłość minął po 14 dniach od tej daty. Jednocześnie odwołujący w żaden sposób nie wykazał, że niezgłoszenie wniosku w terminie nie nastąpiło bez jego winy.

Wskazać trzeba, że gdyby wniosek został złożony we właściwym czasie istniałaby możliwość przeprowadzenia postępowania upadłościowego i realna możliwości spłaty i chociażby częściowe zaspokojenie wierzycieli z majątku spółki, co się jednak nie stało.

Odwołujący nie wykazał również jakiegokolwiek mienia, z którego mogłoby dojść do zaspokojenia organu rentowego chociażby w znacznej części. Spółka nie ma żadnych nieruchomości, pojazdów, czy innego majątku. Odwołujący wskazuje jedynie wierzytelności, lecz nie potrafi sprecyzować z czego one wynikają i ile wynoszą, starając się przenieść ciężar ich udowodnienia stronę przeciwną.

Zaakcentować należy, iż okolicznością zwalniającą członka zarządu z odpowiedzialności za zaległości spółki nie jest wskazanie mienia jakiegokolwiek, ale takiego, które faktycznie, realnie i w sposób nie budzący wątpliwości umożliwia zaspokojenie istniejących zaległości składkowych. Oznacza to, że można przewidzieć z dużą dozą pewności, iż egzekucja będzie skuteczna i doprowadzi do wyegzekwowania należności, a ich wysokość będzie miała wartość stanowiącą znaczny (duży) odsetek, porównując ją z wysokością zaległości składkowych spółki, wówczas wniosek o upadłość będzie złożony w odpowiednim czasie.

W związku z powyższym odwołujący nie wykazał, że zaistniały przesłanki z art. 116§1 pkt 1 i 2 Ordynacji podatkowej zwalniające go z odpowiedzialności za zobowiązania spółki.

Wskazać należy, że ciężar dowodu istnienia przesłanek zwalniający z odpowiedzialności członków zarządu w niniejszym przypadku spoczywa wyłącznie na członkach zarządu (tak też: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 7 sierpnia 2018 r., sygn. akt II FSK 2060/16). Zaznaczyć należy, że członek zarządu, który potencjalnie może odpowiadać jako osoba trzecia, powinien samodzielnie podjąć działania zmierzające do uwolnienia się od tej odpowiedzialności (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 kwietnia 2018 r., sygn. akt II FSK 2429/17). W niniejszym postępowaniu, odwołujący nie nie uwolnił się od odpowiedzialności za zaległe składki.

Mając na uwadze powyższe, Sąd w punkcie 1 sentencji wyroku oddalił odwołanie jako bezzasadne na podstawie z art. 477 ¹⁴§1 kpc.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł na podstawie art. 98 §1 i 3 oraz art. 99 kpc, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, zasądzając od odwołującego na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. kwotę 2400 zł. Wysokość kosztów zastępstwa procesowego ustalona została w oparciu o § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804), w brzmieniu obowiązującym do dnia 26 października 2016 r.

(-) sędzia (del.) Anna Capik-Pater