Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

UZASADNIENIE

Skazany J. P. złożył wniosek (k. 4) o wydanie wyroku łącznego poprzez połączenie kar orzeczonych wyrokami: Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 listopada 2011 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 109/11 oraz Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. z dnia 25 marca 2013 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1070/08, przy rozważeniu zastosowania zasady pełnej absorpcji, kumulacji kar oraz systemu mieszanego.

Na wstępie należy zaznaczyć, że w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego Sąd podejmuje nie tylko czynności wnioskowane przez stronę, ale także z urzędu. Sąd ma obowiązek orzec karę łączną gdy zachodzą warunki do wydania wyroku łącznego, tj. co do wszystkich kar podlegających łączeniu, niezależnie od tego które z nich są objęte wnioskiem. Analiza danych o karalności skazanego J. P. wskazuje, że był on czternastokrotnie karany, w tym raz wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 07 marca 2005 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 5/04. Ww. wyrok Sądu Okręgowego nie został poddany analizie w przedmiotowej sprawie z uwagi na treść wyroku łącznego Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 listopada 2011 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 109/11 (który objął ten wyrok) oraz postanowień Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 19 czerwca 2013 r. wydanych w sprawach o sygn. akt XVIII K 98/13 oraz XVIII 144/13 (którymi wyłączono do odrębnego postępowania kwestię rozpoznania objęcia wyrokiem łącznym kar orzeczonych wyrokami: Sądu Rejonowego w Grójcu w sprawie o sygn. akt II K 131/08, Sądu Rejonowego w Piasecznie w sprawie o sygn. akt II K 1315/08, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. w sprawie o sygn. akt II K 456/08, Sądu Rejonowego w Piasecznie w sprawie o sygn. akt II K 2043/08 oraz Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. w sprawie o sygn. akt IV K 1070/08 i w tym zakresie przekazano sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla m.st. Warszawy w W.). Należy również wskazać, że wobec skazanego pięciokrotnie były wydane wyroki łączne.

Pierwszym wyrokiem skazującym wydanym wobec J. P., był wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 03 lipca 1995 r. w sprawie o sygn. akt III K 941/95. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za czyn z art. 208 d.k.k. popełniony w nocy z 27 marca 1995 r. na 28 marca 1995 r. karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat oraz na podstawie art. 36 § 2 i 3 d.k.k. karę grzywny w wysokości 500 (pięciuset) złotych. Przy czym na podstawie art. 76 § 2 i 3 d.k.k. oddano skazanego pod dozór kuratora, a na podstawie art. 83 § 3 d.k.k. na poczet kary grzywny zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 28 marca 1995 r. do 03 lipca 1995 r. Następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 22 września 1998 r. zarządzono wobec skazanego wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 28 marca 1995 r. do 03 lipca 1995 r.

Drugim wyrokiem skazującym wydanym wobec J. P., był wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 08 sierpnia 1996 r. w sprawie o sygn. akt III K 2002/94. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za czyn z art. 208 d.k.k. popełniony w nocy z 02 września 1994 r. na 03 września 1994 r. karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat oraz na podstawie art. 36 § 2 i 3 d.k.k. karę grzywny w wysokości 1000 (jednego tysiąca) złotych z zamianą na wypadek nieuiszczenia w terminie na zastępczą karę pozbawienia wolności w wymiarze 100 (stu) dni. Przy czym na podstawie art. 76 § 3 d.k.k. oddano skazanego pod dozór kuratora. Następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 13 stycznia 1998 r. zarządzono wobec skazanego wykonanie 100 (stu) dni zastępczej kary pozbawienia wolności za nieuiszczoną karę grzywny, a prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 22 września 1998 r. zarządzono wobec skazanego wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności.

Trzecim wyrokiem skazującym wydanym wobec J. P., był wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 23 lutego 2000 r. w sprawie o sygn. akt III K 1133/97. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za czyn z art. 291 k.k. popełniony w dniu 25 października 1996 r. karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności. Następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 22 sierpnia 2001 r. udzielono skazanemu warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbywania reszty kary pozbawienia wolności wyznaczając okres próby do dnia 22 sierpnia 2003 r.

Kolejnym wyrokiem skazującym wydanym wobec J. P., był wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 16 kwietnia 2002 r. w sprawie o sygn. akt III K 607/98. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za czyn z art. 11 § 1 d.k.k. w zw. z art. 199 § 1 d.k.k. w zb. z art. 265 § 1 d.k.k. w zw. z art. 10 § 2 d.k.k. popełniony w dniu 10 lutego 1998 r. karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat oraz na podstawie art. 36 § 3 d.k.k. karę grzywny w wysokości 500 (pięciuset) złotych. Przy czym na podstawie art. 76 § 2 d.k.k. oddano skazanego pod dozór kuratora. Następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 10 listopada 2005 r. zarządzono wobec skazanego wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 10 lutego 1998 r., a prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 06 listopada 2006 r. orzeczono wobec skazanego wykonanie 10 (dziesięciu) dni zastępczej kary pozbawienia wolności za nieuiszczoną karę grzywny.

Kolejnym wyrokiem skazującym wydanym wobec J. P., był wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 04 lipca 2002 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 980/00. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za czyn z art. 297 § 1 k.k. popełniony w dniu 22 stycznia 1998 r. karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziecięciu) złotych. Następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 01 grudnia 2006 r. orzeczono wobec skazanego wykonanie 25 (dwudziestu pięciu) dni zastępczej kary pozbawienia wolności za nieuiszczoną karę grzywny, a prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 19 czerwca 2007 r. zarządzono wobec skazanego wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności.

Szóstym wyrokiem skazującym wydanym wobec J. P., był wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 08 kwietnia 2004 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 331/02. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za czyn z art. 205 § 1 d.k.k. w zb. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o ochronie obrotu gospodarczego i zmianie niektórych przepisów prawa karnego w zw. z art. 10 § 2 d.k.k. popełniony w dniu 26 stycznia 1998 r. karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Siódmym wyrokiem skazującym wydanym wobec J. P., był wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 18 czerwca 2004 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 1056/02. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. popełniony w dniach 21 sierpnia 2002 r. i 24 sierpnia 2002 r. karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 29 września 2002 r. do 31 marca 2003 r.

Ósmym wyrokiem skazującym wydanym wobec J. P., był wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w W. z dnia 16 kwietnia 2008 r. w sprawie o sygn. akt IV K 964/06. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w dniu 15 stycznia 1998 r. karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawiania wolności. Przy czym na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec skazanego obowiązek naprawienia szkody.

Kolejnym wyrokiem skazującym wydanym wobec J. P., był wyrok Sądu Rejonowego w Grójcu z dnia 04 czerwca 2008 r. w sprawie o sygn. akt II K 131/08. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zb. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 07 listopada 2007 r. karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności. Następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Grójcu z dnia 13 grudnia 2013 r. na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmiennie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw stwierdzono, że czyn przypisany skazanemu wyrokiem Sądu Rejonowego w Grójcu z dnia 04 czerwca 2008 r. w sprawie o sygn. akt II K 131/08 stanowi wykroczenie z art. 119 § 1 k.w. oraz na podstawie art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw zamieniono skazanemu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Grójcu z dnia 04 czerwca 2008 r. w sprawie o sygn. akt II K 131/08 na karę 30 (trzydziestu) dni aresztu.

Kolejnym wyrokiem skazującym wydanym wobec J. P., był wyrok Sądu Rejonowego w Piasecznie z dnia 15 stycznia 2010 r. w sprawie o sygn. akt II K 1315/08. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za dwa czyny z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 91 k.k. popełnione w dniach 10 listopada 2007 r. i 12 listopada 2007 r. karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Jedenastym wyrokiem skazującym wydanym wobec J. P., był wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 02 marca 2010 r. w sprawie o sygn. akt III K 456/08. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 05 listopada 2007 r. karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Dwunastym wyrokiem skazującym wydanym wobec J. P., był wyrok Sądu Rejonowego w Piasecznie z dnia 17 września 2010 r. w sprawie o sygn. akt II K 2043/08. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w okresie od 29 października 2007 r. do 31 października 2007 r. karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Ostatnim wyrokiem skazującym wydanym wobec J. P., był wyrok Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. z dnia 25 marca 2013 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1070/08. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za czyn art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 06 listopada 2007 r. karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

Przy czym wobec J. P. pięciokrotnie zostały wydane wyroki łączne:



wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 07 lipca 2000 r. wydanym w sprawie o sygn. akt III K 686/99 połączono skazanemu J. P. kary pozbawienia wolności oraz grzywny orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 08 sierpnia 1996 r. w sprawie o sygn. akt III K 2002/94 oraz Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 03 lipca 1995 r. w sprawie o sygn. akt III K 941/95 i wymierzono skazanemu karę łączną 2 (dwóch) lat 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziecięciu) złotych, przy czym karę grzywny uznano za wykonaną w całości, a na poczet kary pozbawienia wolności zaliczono skazanemu okres tymczasowego aresztowania w dniach od 28 marca 1995 r. do 03 lipca 1995 r., następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 22 sierpnia 2001 r. udzielono skazanemu warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbywania reszty kary pozbawienia wolności wyznaczając okres próby do dnia 22 sierpnia 2003 r.;



wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 12 stycznia 2006 r. wydanym w sprawie o sygn. akt VIII K 361/05 połączono skazanemu J. P. kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 08 kwietnia 2004 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 331/02, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 18 czerwca 2004 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 1056/02, Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 07 marca 2005 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 5/04 i wymierzono skazanemu karę łączną 4 (czterech) lat pozbawienia wolności, na poczet kary zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniach od 29 września 2002 r. do 31 marca 2003 r., od 26 maja 2003 r. do 11 maja 2004 r. oraz od 11 maja 2004 r. do 30 grudnia 2004 r.;



wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 11 maja 2006 r. wydanym w sprawie o sygn. akt VIII K 78/06 połączono skazanemu J. P.:

- kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 18 czerwca 2004 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 1056/02, Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 07 marca 2005 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 5/04 i wymierzono skazanemu karę łączną 3 (trzech) lat 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności na poczet kary zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt VIII K 1056/02 w dniach od 29 września 2002 r. do 31 marca 2003 r. oraz w sprawie o sygn. akt II AKa 234/05 w dniach od 26 maja 2003 r. do 11 maja 2004 r.,

- kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 08 kwietnia 2004 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 331/02, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 16 kwietnia 2002 r. w sprawie o sygn. akt III K 607/98 i wymierzono skazanemu karę łączną 1 (jednego) roku 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;



wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 18 maja 2010 r. wydanym w sprawie o sygn. akt VIII K 406/09 połączono skazanemu J. P.:

- kary pozbawienia wolności oraz kary grzywny orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 23 lutego 2000 r. w sprawie o sygn. akt III K 1133/97, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 16 kwietnia 2002 r. w sprawie o sygn. akt III K 607/98, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 04 lipca 2002 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 980/00, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 08 kwietnia 2004 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 331/02, Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w W. z dnia 16 kwietnia 2008 r. w sprawie o sygn. akt IV K 964/06 i wymierzono skazanemu karę łączną 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności oraz karę łączną 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) złotych, na poczet kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono skazanemu okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt III K 1133/97 w dniach od 17 kwietnia 2000 r. do 17 kwietnia 2001 r., w sprawie o sygn. akt III K 607/98 w dniu 10 lutego 1998 r., w sprawie o sygn. akt VIII K 980/00 w dniach od 15 listopada 2007 r. do 20 kwietnia 2009 r., od 28 kwietnia 2009 r. do 23 listopada 2009 r., w sprawie o sygn. akt VIII K 331/02 w dniach od 11 maja 2004 r. do 11 marca 2005 r., w sprawie o sygn. akt IV K 964/06 w dniach od 18 grudnia 2009 r. do 14 maja 2010 r.,

- kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 18 czerwca 2004 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 1056/02, Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 07 marca 2005 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 5/04 i wymierzono skazanemu karę łączna 3 (trzech) lat 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, na poczet kary zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt VIII K 1056/02 w dniach od 29 września 2002 r. do 31 marca 2003 r., w sprawie o sygn. akt VIII K 5/04 w dniach od 26 maja 2003 r. do 11 maja 2004 r., następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 03 grudnia 2010 r. na podstawie art. 420 § 1 i 2 k.p.k. na poczet kary łącznej 3 (trzech) lat 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej w pkt 3 wyroku zaliczono skazanemu okresy rzeczywistego pozbawienia wolności ze sprawy o sygn. akt VIII K 1056/02 w dniach od 29 września 2002 r. do 31 marca 2003 r., ze sprawy o sygn. akt VIII K 5/04 w dniach od 26 marca 2003 r. do 11 maja 2004 r. oraz ze sprawy o sygn. akt VIII K 78/06 w dniach od 26 stycznia 2005 r. do 20 czerwca 2006 r., prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 01 lutego 2011 r. na podstawie art. 420 § 1 i 2 k.p.k. na poczet kary łącznej 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności orzeczonej w pkt 1 wyroku zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniach od 10 lutego 1998 r. do 10 lutego 1998 r., od 17 kwietnia 2000 r. do 17 kwietnia 2001 r, od 20 czerwca 2006 r. do 19 kwietnia 2007 r., od 29 kwietnia 2007 r. do 30 sierpnia 2007 r., od 15 listopada 2007 r. do 03 lipca 2008 r., od 11 lipca 2009 r. do 23 listopada 2009 r., od 18 grudnia 2009 r. do 18 lutego 2010 r., a prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2011 r. na podstawie art. 420 § 2 k.p.k. na poczet kary łącznej 3 (trzech) lat 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności dodatkowo zaliczono skazanemu okres odbywania kary w dniach od 11 maja 2004 r. do 30 grudnia 2004 r. uznając karę łączną za odbytą w całości;



wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 listopada 2011 r. wydanym w sprawie o sygn. akt VIII K 109/11 połączono skazanemu J. P.:

- kary pozbawienia wolności oraz grzywny orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 03 lipca 1995 r. w sprawie o sygn. akt III K 941/95, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 08 sierpnia 1996 r. w sprawie o sygn. akt III K 2002/94 i wymierzono skazanemu karę łączną 2 (dwóch) lat 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziecięciu) złotych i uznano karę łączną pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny za wykonane w całości,

- kary grzywny oraz pozbawienia wolności orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 23 lutego 2000 r. w sprawie o sygn. akt III K 1133/97, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 16 kwietnia 2002 r. w sprawie o sygn. akt III K 607/98, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 04 lipca 2002 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 980/00, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 08 kwietnia 2004 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 331/02, Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w W. z dnia 16 kwietnia 2008 r. w sprawie o sygn. akt IV K 964/06 i wymierzono skazanemu karę łączną 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności oraz karę łączną 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) złotych, na poczet kary pozbawienia wolności zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w daniach 10 lutego 1998 r., od 17 kwietnia 2000 r. do 17 kwietnia 2001 r., od 20 czerwca 2006 r. do 19 kwietnia 2007 r., od 29 kwietnia 2007 r. do 30 sierpnia 2007 r., od 15 listopada 2007 r. do 03 lipca 2008 r., od 11 lipca 2009 r. do 23 listopada 2009 r., od 18 grudnia 2009 r. do 18 lutego 2010 r,

- kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 18 czerwca 2004 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 1056/02, Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 07 marca 2005 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 5/04 i wymierzono skazanemu karę łączną 3 (trzech) lat 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, na poczet kary zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniach od 29 września 2002 r. do 31 marca 2003 r., od 26 maja 2003 r. do 11 maja 2004 r., od 26 stycznia 2005 r. do 20 czerwca 2006 r.,

- kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego w Grójcu z dnia 04 czerwca 2008 r. w sprawie o sygn. akt II K 131/08, Sądu Rejonowego w Piasecznie z dnia 15 stycznia 2010 r. w sprawie o sygn. akt II K 1315/08, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 02 marca 2010 r. w sprawie o sygn. akt III K 456/08, Sądu Rejonowego w Piasecznie z dnia 17 września 2010 r. w sprawie o sygn. akt II K 2043/08 i wymierzono skazanemu karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności, na poczet kary zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniach od 03 lipca 2008 r. do 20 kwietnia 2009 r., od 28 kwietnia 2009 r. do 11 lipca 2009 r., od 18 lutego 2010 r. do 18 grudnia 2010 r., od 18 grudnia 2010 r. do 18 czerwca 2011 r., od 18 czerwca 2011 r. do 29 listopada 2011 r.

J. P. ma wykształcenie podstawowe bez wyuczonego zawodu jest bezdzietnym kawalerem, przed osadzeniem pracował jako kierowca. J. P. w warunkach izolacji penitencjarnej przebywał do 17 stycznia 2014 r., ponieważ został warunkowo przedterminowo zwolniony z odbywania kary pozbawienia wolności. Zachowanie skazanego w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności oceniane było jako zmienne. J. P. był kilkakrotnie nagradzany nagrodą regulaminową był również karany dyscyplinarnie. Skazany w stopniu przeciętnym przestrzegał porządku i dyscypliny, nie deklarował udziału w nieformalnych strukturach podkultury przestępczej. J. P. w stosunku do przełożonych prezentował postawę zgodną z regulaminem w grupie współosadzonych funkcjonował bezkonfliktowo. Skazany karę pozbawienia wolności odbywał w systemie zwykłym, zrezygnował z odbywania kary w systemie indywidualnego programu oddziaływania. J. P. nie był osobą uzależnioną od alkoholu ani środków odurzających, nie przejawiał zachowań agresywnych ani samoagresji, nie były stosowane wobec niego środki przymusu bezpośredniego. Skazany chętnie uczestniczył w dostępnych formach zajęć kulturalno-oświatowych, czas wolny spędzał głównie na zajęciach własnych. J. P. w warunkach izolacji penitencjarnej deklarował krytyczny stosunek wobec popełnionych przestępstw, kontakt zewnętrzny w dostępnych formach utrzymywał z konkubiną i jej dzieckiem. Skazany nie był zatrudniony na terenie jednostki penitencjarnej z uwagi na brak wolnych miejsc pracy, ukończył program readaptacji społecznej (...), w którym brał aktywny udział. W 2009 r. przebywał w Zakładzie Karnym G. w warunkach zakładu półotwartego, gdzie dokonał ucieczki z miejsca zatrudnienia poza zakładem karnym.

Należy wskazać, że obecnie J. P. mieszka razem z konkubiną i jej dzieckiem. Konkubina skazanego pracuje jako recepcjonistka, natomiast skazany od 01 kwietnia 2014 r. jest zatrudniony na czas nieokreślony w firmie budowlanej jako kierowca. J. P. jak wynika z wywiadu kuratora od momentu opuszczenia zakładu karnego w aktualnym miejscu pobytu zachowuje się poprawnie, przestrzega zasad współżycia społecznego i norm prawnych, nie spożywa alkoholu, nie przejawia zachowań agresywnych. Dzielnicowy nie odnotował żadnych skarg na zachowanie J. P.. W ocenie kuratora skazany w środowisku zachowuje się prawidłowo.

Podstawą do ustalenia przez Sąd powyższego stanu faktycznego stały się następujące ujawnione dowody:

z akt sprawy o sygnaturze III K 941/95: obliczenie kary, dowód wpłaty, k. 134-135 wyrok z dnia 03 lipca 1995 r., k. 142 zawiadomienie o zwolnieniu, z akt sprawy o sygnaturze III Ko 302/98: postanowienie z dnia 22 września 1998 r.; z akt sprawy o sygnaturze III K 2002/94: obliczenia kary, zawiadomienie o zwolnieniu ze sprawy, k. 69 wyrok z dnia 08 sierpnia 1996 r., k. 84 postanowienie z dnia 13 stycznia 1998 r., k. 117 karta dłużnika z akt sprawy o sygnaturze III Ko 301/98: postanowienie z dnia 22 września 1998 r.; z akt sprawy o sygnaturze III K 1133/97: obliczenia kary, zawiadomienie o zwolnieniu ze sprawy, k. 178 wyrok z dnia 23 lutego 2000 r., k. 194 postanowienie z dnia 22 sierpnia 2001 r.; z akt sprawy o sygnaturze III K 607/98: k. 117-118 wyrok z dnia 16 kwietnia 2002 r., k. 140 postanowienie z dnia 10 listopada 2005 r., k. 158 postanowienie z dnia 06 listopada 2006 r., k. 163 obliczenie kary, k. 164 karta dłużnika, k. 165 zawiadomienie o zwolnieniu ze sprawy; z akt sprawy o sygnaturze III Ko 1163/06: postanowienie z dnia 06 listopada 2006 r.; z akt sprawy o sygnaturze VIII Ko 763/05: k. 13 postanowienie z dnia 10 listopada 2005 r., k. 75 obliczenie kary; z akt sprawy o sygnaturze VIII K 980/00: k. 106 wyrok z dnia 04 lipca 2002 r. – tom 1, k. 77 karta dłużnika – tom 2, k. 79 postanowienie z dnia 01 grudnia 2006 r., k. 117 postanowienie z dnia 19 czerwca 2007 r., k. 162, 170 karty dłużnika, k. 169, 176, 182 obliczenia kary, k. 185, 186 zawiadomienia o zwolnieniu ze sprawy; z akt sprawy o sygnaturze VIII K 331/02: k. 190 wyrok z dnia 08 kwietnia 2004 r., k. 200, 210 obliczenia kary, k. 211 zawiadomienie o zwolnieniu ze sprawy; z akt sprawy o sygnaturze VIII K 1056/02: k. 389-391 wyrok z dnia 18 czerwca 2004 r., k. 489 obliczenie kary; z akt sprawy o sygnaturze VIII K 5/04: k. 1441-1448 wyrok z dnia 07 marca 2005 r., k. 1721-1722 wyrok z dnia 14 lipca 2005 r.; z akt sprawy o sygnaturze IV K 964/06: k. 362-363 wyrok z dnia 16 kwietnia 2008 r., k. 380, 387 obliczenia kary, k. 393 zawiadomienie o zwolnieniu ze sprawy; z akt sprawy o sygnaturze II K 131/08: k. 119 wyrok z dnia 04 czerwca 2008 r., k. 127, 128, 136 obliczenia kary, k. 129 zawiadomienie o zwolnieniu ze sprawy, k. 143 postanowienie z dnia 13 grudnia 2013 r.; z akt sprawy o sygnaturze II K 1315/08: k. 155 wyrok z dnia 15 stycznia 2010 r., k. 164, 167 obliczenia kary, k. 166 zawiadomienie o zwolnieniu ze sprawy, z akt sprawy o sygnaturze III K 456/08: k. 132-133 wyrok z dnia 02 marca 2010 r., k. 140, 142 obliczenia kary, k. 153 zawiadomienie o zwolnieniu ze sprawy; z akt sprawy o sygnaturze II K 2043/08: k. 194 wyrok z dnia 17 września 2010 r., k. 209 obliczenie kary; z akt sprawy o sygnaturze IV K 1070/08: k. 365 wyrok z dnia 25 marca 2013 r., k. 402, 411 obliczenia kary, k. 409 zawiadomienie o zwolnieniu ze sprawy; z akt sprawy o sygnaturze III K 686/99: zawiadomienie o zwolnieniu ze sprawy, obliczenie kary, k. 21 wyrok z dnia 07 lipca 2000 r., k. 27 postanowienie z dnia 22 sierpnia 2001 r.; z akt sprawy o sygnaturze VIII K 361/05: k. 64-65 wyrok z dnia 12 stycznia 2006 r., k. 79 obliczenie kary, k. 83 postanowienie z dnia 05 czerwca 2006 r.; z akt sprawy o sygnaturze VIII K 78/06: k. 33-34 wyrok z dnia 11 maja 2006 r., k. 50 postanowienie z dnia 13 czerwca 2005 r., k. 58 postanowienie z dnia 14 lipca 2006 r., k. 63, 64, 66, 69 obliczenia kary, k. 65, 70 zawiadomienia o zwolnieniu ze sprawy; z akt sprawy o sygnaturze VIII K 406/09: k. 189-196 wyrok z dnia 18 maja 2010 r., k. 200 postanowienie z dnia 03 sierpnia 2010 r., k. 236-237 wyrok z dnia 05 października 2010 r., k. 274-275 postanowienie z dnia 03 grudnia 2010 r., k. 281, 313 obliczenia kary, k. 297-298 postanowienie z dnia 01 lutego 2011 r., k. 326 postanowienie z dnia 18 kwietnia 2011 r.; z akt sprawy o sygnaturze VIII K 109/11: k. 149-152 wyrok z dnia 29 listopada 2011 r., k. 210, 211, 212, 234 obliczenia kary, k. 221 postanowienie z dnia 06 marca 2012 r., k. 229, 258 zawiadomienia o zwolnieniu ze sprawy, k. 248-249 postanowienie z dnia 19 września 2013 r., z akt sprawy o sygnaturze IV K 847/13: k. 1-3 postanowienie z dnia 19 czerwca 2013 r., k. 4 wniosek skazanego, k. 9 postanowienie z dnia 19 czerwca 2013 r., k. 37-41,120-124 karty karne, k. 56-61 dane z (...), k. 63-64 opinia o skazanym, wywiad środowiskowy kuratora.

Zgodnie z art. 569 § 1 k.p.k. wyrok łączny wydaje się jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów. W świetle art. 85 k.k. Sąd orzeka karę łączną jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu – biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa. W przedmiotowej sprawie powyższe warunki zostały spełnione częściowo.

Art. 572 k.p.k. stanowi, że jeżeli brak warunków do wydania wyroku łącznego, Sąd umarza postępowanie, a w myśl art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone albo wcześniej wszczęte toczy się.

Pierwszym wyrokiem skazującym wydanym wobec J. P., był wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 03 lipca 1995 r. w sprawie o sygn. akt III K 941/95. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za czyn z art. 208 d.k.k. popełniony w nocy z 27 marca 1995 r. na 28 marca 1995 r. karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat oraz na podstawie art. 36 § 2 i 3 d.k.k. karę grzywny w wysokości 500 (pięciuset) złotych. Przy czym na podstawie art. 76 § 2 i 3 d.k.k. oddano skazanego pod dozór kuratora, a na podstawie art. 83 § 3 d.k.k. na poczet kary grzywny zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 28 marca 1995 r. do 03 lipca 1995 r. Następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 22 września 1998 r. zarządzono wobec skazanego wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 28 marca 1995 r. do 03 lipca 1995 r.

Przed wydaniem ww. wyroku skazany dopuścił się popełnienia w nocy z 02 września 1994 r. na 03 września 1994 r. czynu z art. 208 d.k.k., za który został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 08 sierpnia 1996 r. w sprawie o sygn. akt III K 2002/94 na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat oraz na podstawie art. 36 § 2 i 3 d.k.k. na karę grzywny w wysokości 1000 (jednego tysiąca) złotych z zamianą na wypadek nieuiszczenia w terminie na zastępczą karę pozbawienia wolności w wymiarze 100 (stu) dni. Przy czym na podstawie art. 76 § 3 d.k.k. oddano skazanego pod dozór kuratora. Następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 13 stycznia 1998 r. zarządzono wobec skazanego wykonanie 100 (stu) dni zastępczej kary pozbawienia wolności za nieuiszczoną karę grzywny, a prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 22 września 1998 r. zarządzono wobec skazanego wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności.

Wyżej wymienione wyroki ze względu na daty popełnienia przestępstw i orzeczone za nie kary pozbawiania wolności oraz grzywny, jak również daty wydania tych wyroków, spełniły przesłanki zawarte w art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k., w wyniku czego zostały objęte wyrokiem łącznym wydanym wobec J. P. przez Sąd Okręgowy w Warszawie z dnia 29 listopada 2011 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 109/11.

Pozostałe czyny, za które J. P. został następnie skazany, zostały przez niego popełnione w dniach: 25 października 1996 r., 10 lutego 1998 r., 22 stycznia 1998 r., 26 stycznia 1998 r., 21 sierpnia 2002 r. i 24 sierpnia 2002 r., w okresie od 15 kwietnia 2003 r. do 25 maja 2003 r., 15 stycznia 1998 r., 07 listopada 2007 r., 10 listopada 2007 r., 12 listopada 2007 r., 05 listopada 2007 r., w okresie od 29 października 2007 r. do 31 października 2007 r., 06 listopada 2007 r., a zatem po wydaniu wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w sprawie o sygn. akt III K 941/95, tj. po dniu 03 lipca 1995 r.

W związku z powyższym Sąd uznał, iż nie ma podstaw do wzruszenia mocy obowiązującej wyżej wskazanego wyroku łącznego w części dotyczącej ww. wyroków, gdyż brak jest w odniesieniu do wyroków już objętych wyrokiem łącznym i kolejnych wyroków przesłanek z art. 85 k.k. warunkujących wydanie wyroku łącznego. Zgodnie z utrwalonym poglądem doktryny i orzecznictwa, a przytoczonym w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 2011 r. w sprawie o sygn. akt I KZP 4/11, „utrata mocy wyroku łącznego ipso iure (art. 575 § 1 k.p.k.) następuje w odniesieniu do tych tylko jego rozstrzygnięć o połączeniu kar tego samego rodzaju (o umorzeniu postępowania na podstawie art. 572 k.p.k.), które zostały objęte nowym wyrokiem łącznym, wydanym w związku z powstałą po wydaniu tego wyroku potrzebą, wynikającą z przesłanek prawnomaterialnych określonych w art. 85 k.k.”. Zatem wobec faktu, że wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 listopada 2011 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 109/11 objęto kary pozbawienia wolności oraz grzywny orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 03 lipca 1995 r. w sprawie o sygn. akt III K 941/95 oraz Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 08 sierpnia 1996 r. w sprawie o sygn. akt III K 2002/94, Sąd stosownie do dyspozycji art. 17 § l pkt 7 k.p.k. umorzył postępowanie co do objęcia wyrokiem łącznym wyżej wskazanych wyroków i uznał, że ww. wyrok łączny nie traci mocy w części dotyczącej tych wyroków.

Kolejnym wyrokiem skazującym wydanym wobec J. P., był wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 23 lutego 2000 r. w sprawie o sygn. akt III K 1133/97. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za czyn z art. 291 k.k. popełniony w dniu 25 października 1996 r. karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności. Następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 22 sierpnia 2001 r. udzielono skazanemu warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbywania reszty kary pozbawienia wolności wyznaczając okres próby do dnia 22 sierpnia 2003 r.

Przed wydaniem ww. wyroku skazany dopuścił się popełnienia:



w dniu 10 lutego 1998 r. czynu z art. 11 § 1 d.k.k. w zw. z art. 199 § 1 d.k.k. w zb. z art. 265 § 1 d.k.k. w zw. z art. 10 § 2 d.k.k., za który został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 16 kwietnia 2002 r. w sprawie o sygn. akt III K 607/98 na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat oraz na podstawie art. 36 § 3 d.k.k. na karę grzywny w wysokości 500 (pięciuset) złotych, przy czym na podstawie art. 76 § 2 d.k.k. oddano skazanego pod dozór kuratora, następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 10 listopada 2005 r. zarządzono wobec skazanego wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 10 lutego 1998 r., a prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 06 listopada 2006 r. orzeczono wobec skazanego wykonanie 10 (dziesięciu) dni zastępczej kary pozbawienia wolności za nieuiszczoną karę grzywny;



w dniu 22 stycznia 1998 r. czynu z art. 297 § 1 k.k., za który został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 04 lipca 2002 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 980/00 na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. na karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziecięciu) złotych, następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 01 grudnia 2006 r. orzeczono wobec skazanego wykonanie 25 (dwudziestu pięciu) dni zastępczej kary pozbawienia wolności za nieuiszczoną karę grzywny, a prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 19 czerwca 2007 r. zarządzono wobec skazanego wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności;



w dniu 26 stycznia 1998 r. czynu z art. 205 § 1 d.k.k. w zb. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o ochronie obrotu gospodarczego i zmianie niektórych przepisów prawa karnego w zw. z art. 10 § 2 d.k.k., za który został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 08 kwietnia 2004 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 331/02 na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;



w dniu 15 stycznia 1998 r. czynu z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., za który został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w W. z dnia 16 kwietnia 2008 r. w sprawie o sygn. akt IV K 964/06 na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawiania wolności, przy czym na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec skazanego obowiązek naprawienia szkody.

Wyżej wymienione wyroki ze względu na daty popełnienia przestępstw i orzeczone za nie kary pozbawiania wolności oraz grzywny, jak również daty wydania tych wyroków, spełniły przesłanki zawarte w art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k., w wyniku czego zostały objęte wyrokiem łącznym wydanym wobec J. P. przez Sąd Okręgowy w Warszawie z dnia 29 listopada 2011 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 109/11.

Pozostałe czyny, za które J. P. został następnie skazany, zostały przez niego popełnione w dniach: 21 sierpnia 2002 r. i 24 sierpnia 2002 r., w okresie od 15 kwietnia 2003 r. do 25 maja 2003 r., 07 listopada 2007 r., 10 listopada 2007 r., 12 listopada 2007 r., 05 listopada 2007 r., w okresie od 29 października 2007 r. do 31 października 2007 r., 06 listopada 2007 r., a zatem po wydaniu wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w sprawie o sygn. akt III K 1133/97, tj. po dniu 23 lutego 2000 r.

W związku z powyższym Sąd uznał, iż nie ma podstaw do wzruszenia mocy obowiązującej wyżej wskazanego wyroku łącznego w części dotyczącej ww. wyroków, gdyż brak jest w odniesieniu do wyroków już objętych wyrokiem łącznym i kolejnych wyroków przesłanek z art. 85 k.k. warunkujących wydanie wyroku łącznego. Zgodnie z utrwalonym poglądem doktryny i orzecznictwa, a przytoczonym w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 2011 r. w sprawie o sygn. akt I KZP 4/11, „utrata mocy wyroku łącznego ipso iure (art. 575 § 1 k.p.k.) następuje w odniesieniu do tych tylko jego rozstrzygnięć o połączeniu kar tego samego rodzaju (o umorzeniu postępowania na podstawie art. 572 k.p.k.), które zostały objęte nowym wyrokiem łącznym, wydanym w związku z powstałą po wydaniu tego wyroku potrzebą, wynikającą z przesłanek prawnomaterialnych określonych w art. 85 k.k.”. Zatem wobec faktu, że wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 listopada 2011 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 109/11 objęto kary pozbawienia wolności oraz grzywny orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 23 lutego 2000 r. w sprawie o sygn. akt III K 1133/97, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 16 kwietnia 2002 r. w sprawie o sygn. akt III K 607/98, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 04 lipca 2002 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 980/00, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 08 kwietnia 2004 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 331/02 oraz Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w W. z dnia 16 kwietnia 2008 r. w sprawie o sygn. akt IV K 964/06, Sąd stosownie do dyspozycji art. 17 § l pkt 7 k.p.k. umorzył postępowanie co do objęcia wyrokiem łącznym wyżej wskazanych wyroków i uznał, że ww. wyrok łączny nie traci mocy w części dotyczącej tych wyroków.

Kolejnym wyrokiem skazującym wydanym wobec J. P., był wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 18 czerwca 2004 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 1056/02. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. popełniony w dniach 21 sierpnia 2002 r. i 24 sierpnia 2002 r. karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 29 września 2002 r. do 31 marca 2003 r. Kara orzeczona tym wyrokiem została objęta wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 listopada 2011 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 109/11.

Przy tym skazany przed wydaniem ww. wyroku nie popełnił żadnego przestępstwa, a czyny, których się następnie dopuścił i za które został skazany kolejnymi wyrokami popełnił odpowiednio w dniach: 07 listopada 2007 r., 10 listopada 2007 r., 12 listopada 2007 r., 05 listopada 2007 r., w okresie od 29 października 2007 r. do 31 października 2007 r., 06 listopada 2007 r., a zatem po wydaniu wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w sprawie o sygn. akt VIII K 1056/02, tj. po dniu 18 czerwca 2004 r.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd uznał, że nie ma podstaw do wzruszenia mocy obowiązującej wyroku łącznego Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 listopada 2011 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 109/11 w zakresie kary łącznej obejmującej wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 18 czerwca 2004 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 1056/02, gdyż brak jest w odniesieniu do wyroków już objętych wyrokiem łącznym i kolejnych wyroków przesłanek warunkujących możliwość wydania wyroku łącznego co do omawianego wyroku, określonych w art. 85 k.k. Zgodnie z utrwalonym poglądem doktryny i orzecznictwa, a przytoczonym w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 2011 r. w sprawie o sygn. akt I KZP 4/11, „utrata mocy wyroku łącznego ipso iure (art. 575 § 1 k.p.k.) następuje w odniesieniu do tych tylko jego rozstrzygnięć o połączeniu kar tego samego rodzaju (o umorzeniu postępowania na podstawie art. 572 k.p.k.), które zostały objęte nowym wyrokiem łącznym, wydanym w związku z powstałą po wydaniu tego wyroku potrzebą, wynikającą z przesłanek prawnomaterialnych określonych w art. 85 k.k.”. Zatem wobec faktu, że wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 listopada 2011 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 109/11 objęto karę pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 18 czerwca 2004 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 1056/02, Sąd stosownie do dyspozycji art. 17 § l pkt 7 k.p.k. umorzył postępowanie co do objęcia wyrokiem łącznym wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 18 czerwca 2004 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 1056/02 i uznał, że ww. wyrok łączny nie traci mocy w części dotyczącej tego wyroku.

Kolejnym wyrokiem skazującym wydanym wobec J. P., był wyrok Sądu Rejonowego w Grójcu z dnia 04 czerwca 2008 r. w sprawie o sygn. akt II K 131/08. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zb. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 07 listopada 2007 r. karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności. Następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Grójcu z dnia 13 grudnia 2013 r. na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmiennie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw stwierdzono, że czyn przypisany skazanemu wyrokiem Sądu Rejonowego w Grójcu z dnia 04 czerwca 2008 r. w sprawie o sygn. akt II K 131/08 stanowi wykroczenie z art. 119 § 1 k.w. oraz na podstawie art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw zamieniono skazanemu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Grójcu z dnia 04 czerwca 2008 r. w sprawie o sygn. akt II K 131/08 na karę 30 (trzydziestu) dni aresztu.

Z uwagi na fakt, że kara pozbawienia wolności orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego G. z dnia 04 czerwca 2008 r. w sprawie o sygn. akt II K 131/08 została objęta nowelizacją w myśl art. 50 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2013 poz. 1247) i w wyniku powyższego kara 1 (jednego) roku pozbawienia wolności orzeczona ww. została zamieniona na karę aresztu w wymiarze 30 (trzydziestu) dni nie mogła zostać objęta wyrokiem łącznym. Czyn popełniony przez skazanego, za który został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Grójcu w sprawie o sygn. akt II K 131/08 w wyniku nowelizacji stanowi obecnie wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a obowiązujące przepisy nie przewidują możliwości połączenia kar orzeczonych za wykroczenia z karami wymierzonymi za przestępstwa. Biorąc powyższe pod uwagę Sąd uznał, że brak jest przesłanek warunkujących możliwość wydania wyroku łącznego co do omawianego wyroku, określonych w art. 85 k.k., wobec czego, stosownie do treści art. 572 k.p.k., umorzył postępowanie w zakresie objęcia wyrokiem łącznym kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Grójcu z dnia 04 czerwca 2008 r. w sprawie o sygn. akt II K 131/08.

Pozostałe czyny, za które J. P. został następnie skazany, zostały przez niego popełnione w dniach: 10 listopada 2007 r., 12 listopada 2007 r., 05 listopada 2007 r., w okresie od 29 października 2007 r. do 31 października 2007 r., 06 listopada 2007 r.

Kolejnym wyrokiem skazującym wydanym wobec J. P., był wyrok Sądu Rejonowego w Piasecznie z dnia 15 stycznia 2010 r. w sprawie o sygn. akt II K 1315/08. Wyrokiem tym orzeczono wobec skazanego za dwa czyny z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 91 k.k. popełnione w dniach 10 listopada 2007 r. i 12 listopada 2007 r. karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Przed wydaniem ww. wyroku skazany dopuścił się popełnienia:



w dniu 05 listopada 2007 r. czynu z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., za który został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 02 marca 2010 r. w sprawie o sygn. akt III K 456/08 na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;



w okresie od 29 października 2007 r. do 31 października 2007 r. czynu z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., za który został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Piasecznie z dnia 17 września 2010 r. w sprawie o sygn. akt II K 2043/08 na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;



w dniu 06 listopada 2007 r. czynu z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., za który został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. z dnia 25 marca 2013 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1070/08 na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

Wyżej wymienione wyroki ze względu na daty popełnienia przestępstw i orzeczone za nie kary pozbawienia wolności, jak również daty wydania tych wyroków, spełniają przesłanki zawarte w art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. i tym samym podlegają łączeniu. Czyny osądzone tymi wyrokami zostały popełnione w dniach: 10 listopada 2007 r., 12 listopada 2007 r., 05 listopada 2007 r., w okresie od 29 października 2007 r. do 31 października 2007 r., 06 listopada 2007 r., a zatem przed wydaniem wyroku Sądu Rejonowego w Piasecznie w sprawie o sygn. akt II K 1315/08, tj. przed dniem 15 stycznia 2010 r. Orzeczone ww. wyrokami kary pozbawienia wolności są zaś karami podlegającymi łączeniu, gdyż w we wszystkich w tym miejscu omawianych sprawach orzeczono wobec skazanego bezwzględne kary pozbawienia wolności.

Wobec konieczności objęcia wyrokiem łącznym wyżej wskazanych wyroków Sąd, stosownie do treści art. 575 § 1 k.p.k., uznał, że wyrok łączny Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 listopada 2011 r. wydany w sprawie o sygn. akt VIII K 109/11 traci moc w zakresie pkt 6., tj. w zakresie kary łącznej 3 (trzech) lat pozbawienia wolności obejmującej wyroki z punktów X. tj. wydanego w sprawie o sygn. akt II K 131/08, XI., tj. wydanego w sprawie II K 1315/08, XII. tj. wydanego w sprawie III K456/08 oraz XIII., tj. wydanego w sprawie II K 2043/08. Należy przy tym wskazać, że Sąd podkreślił również, że wyrok łączny Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 listopada 2011 r. wydany w sprawie o sygn. akt VIII K 109/11 w pozostałym zakresie nie traci mocy.

Główną ideą leżącą u podstaw orzekania kary łącznej jest konieczność takiego połączenia kar orzeczonych za poszczególne przestępstwa, jakie miałoby miejsce gdyby sprawy o te przestępstwa były rozpoznawane w jednym postępowaniu, a więc łączenia ich w taki sposób, w jaki zostałyby połączone w pierwszym wyroku skazującym. Niemniej decydujące znaczenie przy wymiarze kary łącznej ma wzgląd na realizację celów kary, w tym jej celów prewencyjnych – generalnych i indywidualnych. Zdaniem Sądu orzeczona przedmiotowym wyrokiem łącznym kara łączna pozbawienia wolności uwzględnia dyrektywy sądowego wymiaru kary, o których mowa w art. 53 k.k.

Orzekając karę łączną wobec skazanego J. P. w przedmiotowej sprawie Sąd miał na uwadze, iż zachowanie skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej oceniane było jako zmienne. Skazany był kilkakrotnie nagradzany nagrodą regulaminową był również karany dyscyplinarnie, w stopniu przeciętnym przestrzegał porządku i dyscypliny, nie deklarował udziału w nieformalnych strukturach podkultury przestępczej. J. P. w stosunku do przełożonych prezentował postawę zgodną z regulaminem w grupie współosadzonych funkcjonował bezkonfliktowo, karę pozbawienia wolności odbywał w systemie zwykłym, zrezygnował z odbywania kary w systemie indywidualnego programu oddziaływania. J. P. nie przejawiał zachowań agresywnych ani samoagresji, nie były stosowane wobec niego środki przymusu bezpośredniego, chętnie uczestniczył w dostępnych formach zajęć kulturalno-oświatowych. J. P. w warunkach izolacji penitencjarnej deklarował krytyczny stosunek wobec popełnionych przestępstw, nie był zatrudniony na terenie jednostki penitencjarnej z uwagi na brak wolnych miejsc pracy. W 2009 r. przebywał w Zakładzie Karnym G. w warunkach zakładu półotwartego, gdzie dokonał ucieczki z miejsca zatrudnienia poza zakładem karnym. Orzekając karę łączną wobec skazanego Sąd miał również na uwadze, że J. P. w dniu 17 stycznia 2014 r. został warunkowo przedterminowo zwolniony z odbywania kary pozbawienia wolności, a od 01 kwietnia 2014 r. jest zatrudniony na czas nieokreślony w firmie budowlanej jako kierowca. Nadto jak wynika z wywiadu kuratora J. P. od momentu opuszczenia zakładu karnego w aktualnym miejscu pobytu zachowuje się poprawnie, przestrzega zasad współżycia społecznego i norm prawnych, nie spożywa alkoholu, nie przejawia zachowań agresywnych. Dzielnicowy nie odnotował żadnych skarg na zachowanie J. P.. W ocenie kuratora skazany w środowisku zachowuje się prawidłowo. Powyższe prowadzi do wniosku, że nie można uznać, iż postawa skazanego w trakcie odbywania kary, jak i po opuszczeniu zakładu karnego winna wpływać na jego łagodne potraktowanie - zachowanie skazanego nie jest wyróżniające się, wprawdzie obecnie zachowanie J. P. oceniane jest jako poprawne, jednakże w ocenie Sądu upłynął zbyt krótki okres czasu od zwolnienia go z zakładu karnego, aby ocenić jego zachowanie w warunkach wolnościowych. Dodatkowo analiza danych o karalności skazanego nie przemawia za zastosowaniem przy wymiarze kary łącznej zasady absorpcji lub asperacji.

Wymierzając karę łączną Sąd zastosował zasadę kumulacji kar, albowiem skazany, był czternastokrotnie karany, w tym wielokrotnie za przestępstwa podobne, tj. przeciwko mieniu, a także przestępstwa w warunkach powrotu do przestępstwa. Skazany czyny te popełnił na przestrzeni długiego okresu czasu od nocy z 02 września 1994 r. na 03 września 1994 r. do 12 listopada 2007 r. Należy również wskazać, że skazany wielokrotnie dopuścił się popełnienia przestępstwa wyczerpującego znamiona tego samego przepisu, tj. czynu z art. 278 § 1 k.k. Zdaniem Sądu skazany, mimo uprzednich skazań, popełniał kolejne przestępstwa nie wyciągając żadnych wniosków ze swojego postępowania czy z wymierzanych wobec niego kar, nie zmieniał swego nastawienia do dóbr chronionych prawem i nie wykazywał poprawy zachowania w warunkach wolnościowych. Należy również wskazać, że skazany nie skorzystał z szans jakie dały mu sądy orzekające w sprawach o sygn. akt III K 941/95, III K 2002/94, III K 607/98 oraz VIII K 980/00, które zastosowały wobec skazanego środek probacyjny w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kary, co skutkowało prawomocnym zarządzeniem wykonania kar orzeczonych ww. sprawach. Wielokrotna karalność, a także brak zdecydowanej zmiany postawy skazanego wskazuje na jego lekceważący stosunek do obowiązującego porządku prawnego. W ocenie Sądu negatywne zachowania J. P. nie miały w jego życiu charakteru epizodycznego zwłaszcza, że skierowane były w dobra prawne poddane szczególnej ochronie prawnej, tj. mienie, własność, obrót gospodarczy czy wiarygodność dokumentów. Należy również wskazać, że skazany popełnił przestępstwa za które orzeczono kary podlegające łączeniu na przestrzeni bardzo krótkiego okresu czasu od 29 października 2007 r. do 12 listopada 2007 r., skazany w okresie tym dopuścił się popełnienia pięciu przestępstw, a przestępstwa te wyczerpały znamiona tego samego przepisu, tj. art. 278 § 1 k.k. Przy czym czyny te były popełnione przez skazanego w warunkach powrotu do przestępstwa, co zdaniem Sądu świadczy o znacznym stopniu demoralizacji skazanego. Podkreślić należy, że nawet rygor środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kary i biegnący okres próby nie był dla skazanego wystarczającym, aby powstrzymać go przed kolejnym popełnieniem przestępstwa. Powyższe skutkowało zastosowaniem wobec skazanego zasady kumulacji, polegającej na orzeczeniu kary łącznej będącej sumą kar jednostkowych podlegających łączeniu orzeczonych w stosunku do skazanego. Zdaniem Sądu wielokrotna karalność skazanego, a także brak wglądu w sytuację osób pokrzywdzonych wskazuje na jego lekceważący stosunek do obowiązującego porządku prawnego oraz znaczny stopień demoralizacji. Zachowanie skazanego, który popełniał kolejne przestępstwa, mimo wymierzanych mu kar wskazuje na brak refleksji z jego strony oraz na to, że prowadzone postępowania i wymierzane kary nie spełniły celów prewencji indywidualnej wobec skazanego.

Wprawdzie obecnie skazany jest oceniany poprawnie, jednak jego zachowanie nie jest wyróżniające się, a brak poszanowania obowiązujących norm prawnych i wielokrotna uprzednia karalność nie pozwalają pozytywnie ocenić prognozy kryminologicznej wobec niego. W tym kontekście należy uznać, że orzeczenie wobec skazanego łagodniejszej kary łącznej w przedmiotowej sprawie pozostawałoby w sprzeczności z ideą sprawiedliwej kary. W ocenie Sądu tylko tak ukształtowana kara jak orzeczona przedmiotowym wyrokiem wpłynie na skazanego wychowawczo i spowoduje zmianę dotychczasowego sposobu życia, w tym przede wszystkim zapobiegnie ponownemu popełnianiu przez J. P. przestępstw.

Kara łączna nie powinna pogarszać sytuacji skazanego, jednakże nie może być ona swoistą premią wynikającą z faktu popełnienia przez niego większej ilości przestępstw przed wydaniem pierwszego wyroku i prowadzić do zupełnej rezygnacji z niektórych, prawomocnie orzeczonych kar. Zatem zasadnym w ocenie Sądu jest zastosowanie w niniejszej sprawie zasady kumulacji, polegającej na orzeczeniu kary łącznej będącej sumą kar jednostkowych orzeczonych w stosunku do skazanego.

W doktrynie podkreśla się, iż kara łączna powinna być postrzegana jako instytucja gwarantująca racjonalną politykę karania sprawcy przestępstw pozostających w zbiegu realnym, jednakże trzeba mieć na uwadze to, aby z reguły była ona mniej dolegliwa dla skazanego niż odrębne wykonanie poszczególnych wyroków, z których kary zostały sprowadzone do kary łącznej. Podyktowane jest to humanitarnym miarkowaniem kary, wyznaczonym z jednej strony przez wagę popełnionej wielości przestępstw, z drugiej zaś strony przez interes skazanego, którego bardzo dolegliwa kara może zdegradować fizycznie, psychicznie, finansowo i społecznie. W konsekwencji oznacza to, iż kara łączna orzeczona w wyroku łącznym nie musi być ukształtowana przy zastosowaniu zasady pełnej kumulacji, lecz może być niższa od sumy poszczególnych kar pozbawienia wolności. W przedmiotowej sprawie jednak Sąd nie dopatrzył się istnienia przesłanek skutkujących zastosowaniem wobec skazanego innej zasady niż zasada kumulacji. Nie sposób bowiem przyjąć, że przy orzekaniu co do czynów, o których mowa, Sąd nie zastosowałby zasady kumulacji. Na powyższe wskazuje w szczególności wielokrotna karalność skazanego, w tym za występki podobne oraz za popełnienie przestępstw warunkach powrotu do przestępstwa.

Sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 577 k.p.k. na poczet wymierzonej wobec skazanego J. P. w punkcie II. wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył skazanemu okresy rzeczywistego pozbawienia wolności i odbywania kary: ze sprawy o sygn. akt VIII K 109/11 w dniach od 04 grudnia 2008 r. do 20 kwietnia 2009 r., od 28 kwietnia 2009 r. do 11 lipca 2009 r., od 18 lutego 2010 r. do 19 lutego 2012 r., ze sprawy o sygn. akt IV K 1070/08 w dniach od 17 października 2013 r. do 17 stycznia 2014 r. uznając karę łączną za wykonaną w całości.

Stosownie do treści art. 576 § 1 k.p.k. Sąd stwierdził, że pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach, którymi orzeczono kary podlegające łączeniu, a nieobjęte wyrokiem łącznym jako niepodlegające połączeniu, ulegają odrębnemu wykonaniu.

Na podstawie § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd przyznał obrońcy skazanego wynagrodzenie za nieopłaconą obronę udzieloną skazanemu z urzędu.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił skazanego od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania uznając, że ich uiszczenie byłoby dla skazanego zbyt uciążliwe z uwagi na to, iż skazany do dnia 17 stycznia 2014 r. odbywał karę pozbawienia wolności i dopiero od dnia 01 kwietnia 2014 r. wykonuje stałą pracę zarobkową. Wobec powyższego koszty te Sąd przejął na rachunek Skarbu Państwa.