Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

VII K 793/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Ł. Z.

w dniu 15 lutego 2020 r. w miejscowości P. ul. (...) dokonał uszkodzenia ciała M. T. w ten sposób że uderzając go ręką uzbrojoną w zespolony kastet z nożem kilka razy po głowie i w okolicy karku, spowodował u w/w obrażenia ciała w postaci: rany kłutej klatki piersiowej w okolicy nadłopatkowej prawej ok. 7 cm. na zewn. od linii środkowo-obojczykowej długości 2 cm. drążącej w kierunku kręgosłupa na ok.4-5 cm., otarcia naskórka łuku brwiowego lewego, powierzchownej rany wargi dolnej długości ok. 8 mm., które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała M. T. trwające nie dłużej niż siedem dni w rozumieniu przepisów Kodeksu Karnego

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  W dniu 14 lutego 2020 roku M. T. spotkał się z K. S. około godz. 20.00-21.00 w karczmie (...) w P.. Mężczyźni spożywali wspólnie alkohol.

Zeznania świadka K. S.

Zeznania świadka M. T.

37v

103v

2.  M. T. kontaktował się telefonicznie z Ł. Z., już wcześniej wysyłał Ł. Z. obraźliwe wiadomości tekstowe. Mężczyźni byli w konflikcie, źródłem nieporozumień były relacje Ł. Z. z partnerką M. T.. Mężczyźni umówili się na parkingu marketu K. przy ul. (...) w P..

Częściowo zeznania świadka M. T.

Wyjaśnienia oskarżonego

Wydruk z korespondencji telefonicznej

40, 103v-104, 192

83, 191v

168-174

3.  Około północy jako pierwszy na parkingu marketu K. pojawił się M. T., towarzyszył mu K. S.. M. T. oczekiwał Ł. Z.. Ten pojawił się około godz. 00.15. W drodze na parking towarzyszyli mu P. Z., S. K., O. K. i B. P., będący uprzednio w mieszkaniu Ł. Z., gdzie spożywali alkohol.

Zapis z monitoringu

Protokół oględzin

Częściowo zeznania świadka P. Z.

Zeznania świadka O. K.

Zeznania świadka B. P.

Zeznania świadka S. K.

Wyjaśnienia oskarżonego

51

56-57

69v

71v, 193

73v

75v, 222v

83

4.  Ł. Z. będąc na parkingu podszedł do M. T., zaatakował go. Mężczyźni zaczęli się bić. Zostali otoczeni kordonem innych nieustalonych osób. Ł. Z. został szarpnięty przez nieustaloną osobę oraz kopnięty. Ł. Z. miał przy sobie nóż z zespolonym kastetem. Uderzył tym kastetem M. T..

Częściowo zapis z monitoringu

Protokół oględzin

Częściowo zeznania świadka M. T.

Częściowo zeznania świadka O. K.

Wyjaśnienia oskarżonego

51

56-57

40, 104

71v

83

5.  M. T. podszedł do K. S., poprosił o pomoc, ponieważ krwawił. K. S. zauważył ranę M. T., ten zorientował się, że został ugodzony nożem. K. S. wezwał pogotowie ratunkowe, M. T. został zabrany do szpitala. Na miejscu pojawił się także patrol Policji.

Zeznania świadka M. T.

Częściowo zapis z monitoringu

Protokół oględzin

Zeznania świadka K. S.

40, 104, 192

51

56-57

193

6.  M. T. doznał rany kłutej klatki piersiowej w okolicy nadłopatkowej około 7cm na zewnątrz od linii środkowo-obojczykowej długości 2 cm drążącej około 4-5 cm w kierunku kręgosłupa, otarcia naskórka łuku brwiowego lewego, powierzchownej rany wargi dolnej długości około 8mm. Ranę zaopatrzono, założono szwy. Obrażenia te spowodowały naruszenie czynności narządów ciała M. T. na okres poniżej 7 dni w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego. Nie spowodowały zagrożenia dla życia M. T., albo ciężkiego uszczerbku najego zdrowiu.

Zeznania świadka M. T.

Karta informacyjna leczenia szpitalnego

Opinia biegłego chirurga wraz z opinią uzupełniającą

Opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej

40

41

97,

102-103

7.  Ł. Z. doznał zasinienia prawej dłoni, zadrapania na prawym barku, zadrapania naskórka na karku, zadrapania na lewej dłoni, zadrapania i otarć naskórka na klatce piersiowej po prawej stronie, otarcia nad prawym uchem, otarcia naskórka na czole, opuchlizny nad prawym okiem i pod prawym okiem, zasinienia.

Protokół oględzin osoby

65-66

8.  Ł. Z. został zatrzymany w miejscu zamieszkania, dokąd wrócił wraz ze swoimi towarzyszami.

Protokół zatrzymania

Zeznania świadka S. K.

Zeznania świadka B. P.

Zeznania świadka O. K.

Częściowo zeznania świadka P. Z.

14

75v, 222v

73v, 212v

71v

69v

9.  W miejscu zamieszkania Ł. Z. ujawniono nóż z zespolonym kastetem.

Protokół oględzin miejsca

Dokumentacja fotograficzna

5-7

30

10.  Badania trzeźwości Ł. Z. wykazały o godz. 02.05 stężenie alkoholu na poziomie 0,58 mg/l

Protokół badania trzeźwości

10

11.  Badania trzeźwości M. T. wykazały o godz. 02.09 stężenie alkoholu na poziomie 0,92 mg/l

Protokół badania trzeźwości

28

12.  Ł. Z. był uprzednio karany.

Karta karna

114-115

13.  Ł. Z. nie cierpi na chorobę psychiczną, nie wykazuje cech upośledzenia umysłowego. Stwierdzono o wskazanego zaburzenia nerwicowe pod postacią zaburzeń lękowych z napadami lęku. Nie jest uzależniony od alkoholu, ani narkotyków. W czasie zarzucanego mu czynu znajdował się w stanie zwykłego upojenia alkoholowego, którego skutki mógł przewidzieć.

Opinia sądowo-psychiatryczna

137

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2, 3, 4

3, 4

Wyjaśnienia oskarżonego

Zeznania świadka O. K.

Wyjaśnieniom oskarżonego należy co od zasady przyznać walor wiarygodnych, w szczególności w zakresie w jakim oskarżony podkreśla:

- konflikt z M. T. oraz źródło konfliktu,

- w noc zdarzenia udał się na parking marketu K. w P.,

- zabrał na spotkanie z M. T. nóż zespolony z kastetem,

- bił się z M. T., okładali się pięściami po ciele,

- wrócił następnie do domu, wraz ze swoimi znajomymi, tam został zatrzymany przez Policji.

Wyjaśnienia te pozostają w zgodzie z innymi dowodami zgromadzonymi w sprawie, w tym po części (w zakresie możliwym do uchwycenia) z zapisem z monitoringu, po części zeznaniami świadków P. Z., B. P., S. K. – w zakresie traktującym o wyjściu z mieszkania oskarżonego, wizycie na parkingu marketu K., wspólnym powrocie do domu, aż po wizytę funkcjonariuszy Policji i zatrzymanie m.in oskarżonego. Ponieważ wyjaśnienia oskarżonego korespondują z innymi dowodami, należy przyznać im walor wiarygodnych. Taki też ma wypowiedź oskarżonego w zakresie jakim traktują, iż po pierwszym ciosach zadanych wzajemnie przez bijących się (tutaj strony), ci zostali otoczeni przez inne osoby, a nawet oskarżony został szarpnięty , czy kopnięty. Jakkolwiek ta część zdarzenia, poza otoczeniem przez inne osoby jest trudna do oceny na zapisie z monitoringu, z uwagi na odległość, oświetlenie, także dynamikę zdarzenia, to w tej kwestii wypowiedziała się również świadek O. K., wskazując na szarpnięcie, kopnięcie oskarżonego przez inne (nieustalone) osoby, a zatem analogicznie jak oskarżony. Zeznania tej treści świadek O. K. złożyła w dniu 16.02.2020 r. o godz. 11.40. Okoliczność ta jest w sprawie o tyle istotna dla oceny przekazu świadka, że wyklucza możliwość ustaleń, uprzednich uzgodnień z oskarżonym, ponieważ wskazany był w tym czasie zatrzymany w związku z omawianym w tej sprawie zdarzeniem. Został zwolniony wprawdzie w dniu 16.02.2020 roku, ale dopiero o godz. 17.05. Zeznania wskazanego świadka jawią się jako szczere, logiczne, rzeczowe i jako takim należy przyznać im walor wiarygodnych.

2,

Zeznania świadka M. T.

Zeznaniom wskazanego świadka należy przyznać walor wiarygodnych, są bowiem konsekwentne, spójne. Znajdują wsparcie w innych dowodach, w tym załączonych przez oskarżonego wyciągach z korespondencji stron. W zakresie traktującym o następstwach konfrontacji stron zeznania wskazanego świadka wspierają dowody o randze obiektywnych – opinie biegłych chirurga, czy biegłego medycyny sądowej, wskazujące na rodzaj obrażeń, ale także mechanizm ich powstania – jak w przypadku opinii biegłego chirurga. Oskarżony nie kwestionuje, przeciwnie przyznaje, iż miał przy sobie nóż zespolony z kastetem, jego obraz stanowi integralną część zgromadzonych dowodów, przyznaje, iż wyjął nóż podczas zdarzenia. Nie ma przeciwdowodu nakazującego dyskwalifikację jego oświadczenia, iż doszło do tego w momencie kiedy bijący się zostali otoczeni przez inne nieustalone osoby. Sam pokrzywdzony nie jest w stanie wskazać momentu w jakim dostrzegł nóż, wręcz podaje, iż dopiero po ugodzeniu zorientował się, iż oskarżony ma w dyspozycji niebezpieczny przedmiot. Taka postawa dowodzi szczerości przekazu.

3, 4, 5

Płyta CD

Protokół oględzin

Prowadzenie dowodu z nagrania nie narusza żadnego z zakazów dowodowych znanych Kodeksowi postępowania karnego. Nie ma podstaw do uznania dowodu za niedopuszczalny w trybie art. 168a kpk

3, 8

3, 8

3, 8

Zeznania świadka P. Z.

Zeznania świadka B. P.

Zeznania świadka S. K.

Zeznaniom wskazanych świadków należy przyznać walor wiarygodnych, aczkolwiek traktują o okolicznościach drugorzędnych w tej sprawie – towarzyszeniu oskarżonemu w drodze na parking marketu K., wspólnym powrocie do mieszkania oskarżonego oraz jego zatrzymaniu. Co do samego przebiegu zdarzenia, jakie miało miejsce na terenie parkingu zeznania wskazanych świadków niewiele wnoszą.

1, 4

Zeznania świadka K. S.

Zeznaniom wskazanego świadka należy przyznać walor wiarygodnych, aczkolwiek traktują o okolicznościach pobocznych w spawie, mających miejsce tuż przed zdarzeniem, oraz po jego zakończeniu. W tym tez znaczeniu wspierają przekaz pokrzywdzonego M. T..

6

6

6

Opinie biegłego chirurga

Opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej

Dokumentacja medyczna

Sąd podzielił wnioski opinii biegłych. W ocenie Sądu są one jasne, pełne, wewnętrznie niesprzeczne oraz kompletne, spełniają wszystkie wymogi o jakich mowa w treści ar. 201 kpk. Nadto pochodzą od osób fachowych i bezstronnych nie zainteresowanych korzystnym rozstrzygnięciem na rzecz którejkolwiek ze stron procesu. Traktują o rodzaju ujawnionych u pokrzywdzonego obrażeń, jak również prawnokarnej ich ocenie. Opinia biegłego chirurga – nadto o mechanizmie ich powstania.

13

Opinia biegłych psychiatrów

Opinia ta jest jasna, pełna, kompletna i nie zawiera sprzeczności. Traktuje o poczytalności oskarżonego w chwili czynu. Pochodzi od dwóch lekarzy psychiatrów, osób obiektywnych i bezstronnych, całkowicie nie zainteresowanych w rozstrzygnięciu toczącego się postępowania na korzyść którejkolwiek ze stron procesu.

12

Karta karna

Dowód nie budzi wątpliwości, pochodzi od organów wymiaru sprawiedliwości, wydany w ramach kompetencji.

7

8

9

10, 11

Protokół oględzin osoby

Protokół zatrzymania osoby

Protokół oględzin miejsca

Protokoły badania trzeźwości

Protokoły oględzin stanowią rejestrację czynności procesowej, podpisane przez osobę podejmującą oględziny. Protokoły badania trzeźwości zostały sporządzone w sposób jasny i przejrzysty, a stężenie alkoholu podane zostało we właściwych jednostkach. Protokół zatrzymania osoby, oddaje przebieg tej czynności. Dokumenty te nie nasuwają wątpliwości, ani zastrzeżeń.

2

Wydruk z korespondencji

Dowód z dokumentu nie kwestionowany przez żadną ze stron postępowania

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Zeznania świadka M. R.

Zeznania wskazanego świadka nie wnoszą niczego do sprawy, nie czyniono na ich podstawie ustaleń faktycznych.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Rzecznik oskarżenia stawia Ł. Z. zarzut popełnienia czynu wyczerpującego dyspozycję art. 157 § 2 kk.

Poza sporem pozostaje fakt ujawnienia u pokrzywdzonego obrażeń opisanych zgodnie tak co do ich rodzaju, jak i kwalifikacji prawnokarnej przez dwóch niezalenie od siebie opiniujących biegłych, z jednej strony chirurga, z drugiej z zakresu medycyny sądowej. Ustalenia co do rodzaju obrażeń poczyniono w oparciu o dokumentację medyczną z pomocy świadczonej pokrzywdzonemu w Szpitalu Wojewódzkim im. (...) przy ul. (...) w P., udzielając pomocy medycznej, w tym założenia szwów. Tak opinia biegłego chirurga, ale również wyjaśnienia oskarżonego nie pozostawiają wątpliwości, że zasadniczy uraz pokrzywdzonego – rana kłuta jest efektem uderzenia zadanego z wykorzystaniem noża z wbudowanym kastetem, którym operował oskarżony w dniu zdarzenia. Nóż został ujawniony w miejscu zamieszkania oskarżonego. W świetle opinii biegłego chirurga, jak i biegłego sądowego, ocena których została wyżej przedstawiona, obrażenia ciała, jakich doznał pokrzywdzony należy kwalifikować jako tzw. lekki uszczerbek na zdrowiu. Uprawniona jest też ocena, iż pomiędzy bezprawnymi zachowaniami oskarżonego, a skutkami w postaci opisanych w opiniach biegłego obrażeń ciała, stwierdzonych u pokrzywdzonego zachodzi adekwatny i normatywny związek przyczynowy. Rodzaj obrażeń (naruszenie czynności narządów ciała pokrzywdzonego na okres nie przekraczający 7 dni) pozwala na przyjęcie w realiach tej sprawy występku z art. 157 § 2 kk. Oskarżony chciał zadać pokrzywdzonemu ciosy i zamiar ten zrealizował, aczkolwiek jeżeli chodzi o stosunek sprawcy do następstw jego zachowania, konieczne jest sięgnięcie do konstrukcji zamiaru ogólnego. W realiach tej sprawy nie można uznać, iż oskarżony chciał spowodowania określonych następstw (obrażeń). Jednakże zadając uderzenia narzędziem , jakie miał przy sobie – wyposażonym w ostrze jak nóż, w połączeniu z kastetem, oskarżony przewidywał możliwość i na to się godził, że spowoduje u pokrzywdzonego określony uszczerbek na zdrowiu. Rodzaj uszczerbku uzależniony jest od nie tylko natężenia i siły zadanych ciosów, ale w tej sprawie wynika przede wszystkim z faktu zdania ciosu ostrym przedmiotem.

Stopień społecznej szkodliwości zarzucanego oskarżonemu czynu należy ocenić jako znaczy, zasadniczo z uwagi na opisany wyżej sposób działania – używanie niebezpiecznego przedmiotu.

Oskarżony jest osobą zdatną do zawinienia, ze względu na wiek, jak i pełną poczytalność. Oskarżony jest zdolny do rozpoznania bezprawności swoich czynów, znajduje się w sytuacji, która nie wyklucza możliwości dania posłuchu normie prawnej. Ocena ta jest uzasadniona zwłaszcza w kontekście opinii biegłych psychiatrów, którzy nie znaleźli w tej sprawie podstaw do przyjęcia działań oskarżonego w warunkach art. 31 § 1 bądź 2 kk. W realiach tej sprawy nie zachodzą okoliczności wyłączające bezprawność czynu oskarżonego lub jego winę.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Ł. Z.

1

Kara 1 roku pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego oraz stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, a uwzględnia:

a/ jako okoliczności łagodzące:

- przyznanie do popełnienia zarzucanego mu czynu,

- fakt, iż inicjatywa spotkania leżała po stronie pokrzywdzonego,

- oskarżony także doznał obrażeń, aczkolwiek o nieporównywalnej skali;

b/ jako okoliczności obciążające:

- uprzednia karalność za czyn podobny,

- używanie podczas zdarzenia noża z zespolonym kastetem.

W przypadku oskarżonego nie można zastosować instytucji probacyjnej warunkowego zawieszenia wykonania kary. Sprzeciwia się temu brzmienie art. 69 kk. Zgodnie bowiem z treścią tego przepisu, sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa (§ 1). Nadto sąd warunkowo zawieszając wykonanie kary, bierze pod uwagę przede wszystkim postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa (§ 2). Innymi słowy, na warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary zasługują jedynie sprawcy, wobec których orzeczono karę w określonym wymiarze ale zasadniczo co, do których istnieje pozytywna prognoza resocjalizacyjna na przyszłość. Dotychczasowa postawa i sposób życia muszą zatem wskazywać na to, że mimo niewykonania kary zostaną osiągnięte cele kary, a w szczególności, iż sprawca nie powróci ponownie na drogę przestępstwa. W przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających w sposób przekonywający i wiarygodny budować przypuszczenie, iż w wypadku warunkowego zawieszenia kary w stosunku do oskarżonego, cele kary zostałyby osiągnięte. Ponadto uprzednia karalność na karę pozbawienia wolności przekreśla sięgnięcie po dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania kary.

Ł. Z.

2

Rodzaj przypisanego oskarżonemu czynu polegającego na stosowaniu przemocy tworzy prawną dopuszczalność orzeczenia środka karnego polegającego na zakazie kontaktowania się z pokrzywdzonym i zbliżania do pokrzywdzonego (art. 41a § 1 kk). Pokrzywdzony zawnioskował o takie rozstrzygniecie. Wniosek ten podlega uwzględnienie, zważywszy na okoliczności zdarzenia, używanie przez pokrzywdzonego niebezpiecznego przedmiotu w konfrontacji z pokrzywdzonym. Jakkolwiek inicjatywa spotkania leżała po stronie pokrzywdzonego, jego postawa kiedy oczekiwał pojawienia się oskarżonego (swoistego rodzaju rozgrzewka, ćwiczenie ciosów), to oskarżony idąc na konfrontację z pokrzywdzonym z rozmysłem i celowo zabrał nóż z zespolonym kastetem, co więcej przedmiotem tym potraktował pokrzywdzonego. Strony tego postępowania znają się, przyjacielskie niegdyś relacje przekształciły się w silny konflikt, który wynika nie tylko z wypowiedzi stron, ale także korespondencji sms-owej, a jego powodem jest zawód emocjonalny, poczucie zdrady jednej ze stron. Komfort psychiczny pokrzywdzonego, jego poczucie bezpieczeństwa wymagają wnioskowanej reakcji prawnokarnej polegającej na orzeczeniu środka karnego w postaci zakazu kontaktowania się i zbliżania do pokrzywdzonego na odległość mniejszą niż 100 metrów. Okres 2 lat jest adekwatny do stopnia winy i społecznej szkodliwości zarzucanego oskarżonemu czynu, uwzględnia oczekiwania pokrzywdzonego.

Ł. Z.

3

Pokrzywdzony, poprzez pełnomocnika zawnioskował o orzeczenie „zadośćuczynienia” w kwocie 20.000 złotych, w związku (k. 189).

W postępowaniu karnym sąd zobligowany jest do orzekania – w razie skazania o odszkodowaniu i zadośćuczynieniu za doznaną krzywdę stosując przepisy prawa cywilnego (art. 46 § 1 kk), w przypadki gdy jest to znacznie utrudnione sąd może orzec o nawiązce na rzecz pokrzywdzonego (art. 46 § 2 kk).

Odwołując się do przepisów prawa cywilnego, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę pieniężną tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Podstawową przesłanką domagania się zadośćuczynienia jest doznanie szkody niemajątkowej (krzywdy) wynikającej określonych faktów, z którymi norma prawna wiąże obowiązek jej naprawienia (czynów niedozwolonych). Krzywda ta – utożsamiana z negatywnymi przeżyciami w sferze psychicznej jednostki – musi być konsekwencją naruszenia dóbr osobistych, a nie majątkowych. Sąd Apelacyjny w Poznaniu wskazywał, że użyte w art. 445 § 1 kc pojęcie krzywdy mieści w sobie wszelkie ujemne następstwa uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, zarówno w sferze cierpień fizycznych w postaci bólu i innych dolegliwości, jak i psychicznych, polegających na ujemnych uczuciach przeżywanych bądź w związku z cierpieniami fizycznymi, bądź w związku z następstwami uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, w tym również w postaci wyłączenia z normalnego życia (wyrok z 20.11.2014 r., III APa 24/14, Legalis). Zadośćuczynienie może być przyznane pokrzywdzonemu tylko w wypadkach prawem przewidzianych, w tym opisanych w art. 444 kc (art. 445 § 1 kc), mianowicie w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wynikłe z tego powodu koszty.

Oskarżyciel posiłkowy wskazał na okoliczności traktujących o kondycji zdrowotnej, samopoczuciu, objawach lękowych,.

W myśl art. 46 § 2 kk, zamiast obowiązku naprawienia szkody, sąd może orzec na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę. Wchodzi ona w miejsce obowiązku naprawienia szkody, na co wskazuje słowo "zamiast", jej orzeczenie jest dopuszczalne wówczas, gdy orzeczenie obowiązku jest znacznie utrudnione. Słusznie wskazuje się, że pokrzywdzony w sytuacji określonej w art. 46 § 1 kk nie powinien pozostać bez rekompensaty wyrządzonej szkody (A. Muszyńska, Nawiązka z art. 46 § 2 kk orzekana zamiast obowiązku naprawienia szkody, w: Nowa kodyfikacja prawa karnego, t. XXIX, Wrocław 2013, s.79). Nawiązka ta - zgodnie ze słusznym poglądem judykatury - jest zryczałtowanym odszkodowaniem i powinna być orzekana wówczas, gdy występują trudności w ustaleniu in concreto wysokości szkody. Zastępuje ona obowiązek naprawienia szkody, a zatem powinna być orzeczona tylko wówczas, gdy spełnione są przesłanki wymienione w § 1 tego przepisu (wyr. SA w Gdańsku z 12.4.2001 r., II AKa 47/01, Prok. i Pr. 2001, Nr 11, poz. 12).

W realiach tej sprawy można wskazać krzywdę – ujmowaną tutaj jako dolegliwości bólowe, stan psychiczny pokrzywdzonego, objawy lękowe, jego samopoczucie. Precyzyjne ustalenie wysokości szkody, a w szczególności kwoty wnioskowanej przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, nastręcza trudności w procesie karnym, głównie z uwagi na specyfikę szkody w tej sprawie. W ocenie sądu nawiązka z kwocie 3.000 złotych z jednej strony stanowi realną rekompensatę dla pokrzywdzonego, z drugiej odpowiada możliwościom finansowym oskarżonego, jako równowartość jego miesięcznych dochodów.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Ł. Z.

5

O kosztach oskarżyciela posiłkowego orzeczono na podstawie art. 627 kpk. Wysokość wydatków rozumianych tutaj jako wydatki związane z ustanowieniem pełnomocnika, ustalono na poziomie stawki minimalnej wskazanej w § 11 ust 2 pkt 3, § 17 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (D.U. z 2015, poz. 1800 z późn. zm.). Należy podkreślić, że w sprawie wymagającej przeprowadzenia rozprawy, jak w realiach przedmiotowych, opłata może zostać ukształtowana na poziomie od jednokrotności do sześciokrotności stawki minimalnej. Sąd ma możliwość miarkowania wynagrodzenia pełnomocnika, ale tylko wtedy, gdy strona wnosi o przyznanie tego wynagrodzenia w kwocie stanowiącej wielokrotność stawki minimalnej. Nie może natomiast orzec o przyznaniu wynagrodzenia poniżej stawki minimalnej, określonej rozporządzeniem dla danego rodzaju sprawy (por. postanowienie NSA z dnia 17 marca 2011 r., I GZ 66/11, LEX nr 990124; postanowienie SN z dnia 16 lutego 2012 r., IV CZ 107/11, niepubl.). W sprawie przedmiotowej rozstrzygnięto o wynagrodzeniu pełnomocnika na poziomie stawki podstawowej, z podwyższeniem o jakim mowa w § 17 pkt 1 cytowanego wyżej rozporządzenia.

Ł. Z.

4

O dowodzie rzeczowym orzeczono po myśli art. 44 § 2 kk.

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego wniósł o uzupełnienie kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego oskarżonemu o przepis art. 160 § 1 kk. Występek z art. 160 § 1 kk należy do przestępstw konkretnego narażenia. Jest to przestępstwo materialne. Do jego znamion należy skutek w postaci bezpośredniego niebezpieczeństwa utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu człowieka w rozumieniu art. 156 § 1 kk. Przez niebezpieczeństwo z art. 160 kk należy rozumieć obiektywną sytuację wynikającą z pewnego układu rzeczy i zjawisk, która rodzi wysokie prawdopodobieństwo nastąpienia uszczerbku w dobrach prawnych. Prawdopodobieństwo ziszczenia się następstw opisanych w dyspozycji tego przepisu musi być więc realne, a nie tylko potencjalne (Zoll, Kodeks karny, t. II, 2006, s. 380). Odwołując się do opinii biegłego chirurga, w realiach zdarzenia będącego w zainteresowaniu w przedmiotowej sprawie nie doszło do realnego zagrożenia życia pokrzywdzonego, czy wystąpienia skutku z art. 156 kk, analogicznie wypowiedział się biegły z zakresu medycyny sądowej. Ocenę opinii wyżej przedstawiono. W kontekście takich wniosków opinii, sugestia pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego co do kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu nie podlega akceptacji.

Przechodząc do sugestii obrony o działaniu oskarżonego w warunkach obrony koniecznej, przesłanki kontratypu obrony koniecznej ustawodawca określił w art. 25 kk i są nimi: 1) zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem, 2) bezprawność zamachu, 3) bezpośredniość zamachu, 4) odpieranie zamachu, 5) konieczność obrony, 6) współmierność sposobu obrony do niebezpieczeństwa zamachu. W realiach przedmiotowej sprawy, o ile inicjatorem spotkania stron był pokrzywdzony, to osobą, która zaatakował jako pierwsza był oskarżony. Przyjęcie nawet za oskarżonym, iż w trakcie konfrontacji z pokrzywdzonym, wskazani zostali otoczeni przez inne osoby, został popchnięty, kopnięty – a zatem włączyła się inna nieustalona osoba w zdarzenie z udziałem stron, to cios nożem zespolonym z kastetem otrzymał nie kto inny, ale pokrzywdzony. Oskarżony nie zaprzestał działań wymierzonych przeciwko pokrzywdzonemu, ale niejako w trakcie zdarzenia używał noża, chociaż jak deklaruje asumpt do tego dało zachowanie innej jeszcze osoby. Sytuację opisaną przez oskarżonego można porównać do uczestnika bójki, skoro włączyła się osoba trzecia. Do obrony koniecznej uprawniony jest tylko taki uczestnik bójki, który już od niej odstąpił w sposób wyraźny i został zaatakowany przez jednego z jej uczestników. Dopuszcza się także możliwość powołania się na prawo do obrony koniecznej uczestnika bójki, w której podczas starcia niektórzy jej uczestnicy istotnie zwiększają jej niebezpieczeństwo. Prawo takie ma ponadto osoba postronna, która występuje przeciwko toczącej się bójce w celu jej zakończenia lub ograniczenia jej skutków (P. B., Obrona konieczna a przestępstwo bójki, s. 189–201). W realiach przedmiotowej sprawy, oskarżony, ani nie odstąpił od zdarzenia, a to jego rola polegała na wzmocnieniu zagrożenia dla innego uczestnika zdarzenia, poprzez użycie przez oskarżonego niebezpiecznego przedmiotu. Trudne do akceptacji jest zatem stanowisko jakoby oskarżony odpierał bezprawny, bezpośredni atak na prawem chronione dobro. To oskarżony zapoczątkował siłową konfrontację i w jej toku użył niebezpiecznego przedmiotu.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6

W oparciu o treść art. 626 § 1 kpk w zw. z art. 618 § 1 kpk, art. 616 § 2 kpk, art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa:

a/ wydatki w wysokości 1.221,63 zł., na które złożyły się:

- opłaty przewidzianą za udzielenie informacji z rejestru skazanych - 30 zł.,

- ryczał za doręczenia korespondencji w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym (§ 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym /Dz. U. Nr 108, poz. 1026 z późn. zm./) – 40 zł,

- wynagrodzenie biegłego chirurga – 160 zł. + 281 zł.,

- wynagrodzenie biegłego z zakresu medycyny sądowej – 150 zł.,

- wynagrodzenie biegłych psychiatrów – 191 zł x 2,

- wydatki świadków związane z dojazdem na rozprawę główną – 76,32 zł. + 82,31 zł.;

b/ opłatę w kwocie 100 zł. orzeczono na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust 1 pkt 3 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U. z 1983 roku , Nr 49, poz. 223 z późn. zm.).

6.  1Podpis