Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IV K 26/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. B. (1)

w dniu 12 lipca 2021 roku w L. woj. (...), działając umyślnie z zamiarem bezpośrednim zabił A. B. (1) zadając jej kilkukrotnie ciosy przy użyciu noża z czego najmniej 3 w mechanizmie pchnięcia, powodując obrażenia ciała w postaci rany kłutej klatki piersiowej z uszkodzeniem pnia płucnego i aorty, wykrwawieniem do lewej jamy opłucnej, rany kłutej okolicy łonowej, drążącej w kierunku mięśni uda, rany kłutej okolicy kolca biodrowego przedniego górnego prawego z nacięciem kości, powierzchownych ran ciętych i otarć naskórka okolicy szyi, klatki piersiowej, kłębu lewego kciuka oraz kończyn dolnych, co doprowadziło do zgonu pokrzywdzonej w mechanizmie wykrwawienia na skutek uszkodzenia aorty i pnia płucnego, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym w warunkach art. 64 § 1 k.k., za przestępstwo z art. 207 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. wyrokiem Sądu Rejonowego w L. z dnia
8 października 2013 roku w sprawie II K 680/12, objętym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w L. z dnia 25 października 2016 roku wydanym za sygn. II K 328/16, w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od 18 czerwca 2016 roku do 15 sierpnia 2020 roku ponad roku kary pozbawienia wolności

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

P. B. (1) i A. B. (1) 30 października 2010 roku zawarli związek małżeński. Ze związku tego urodziło się dwoje dzieci D. B. (ur. w (...) roku) i B. B. (1) (ur. w (...) roku). A. T. – B. z poprzedniego związku miała dwoje dzieci (M. T. (1), P. T.).

G. C. (1)

83-84

M. D. (1)

90 - 91

Informacja z bazy PESEL

106 - 109

Wkrótce po zawarciu małżeństwa P. B. zaczął wszczynać awantury domowe – pod wpływem alkoholu wyzywał żonę, groził pozbawieniem życia, bił, ciągnął za włosy, kopał, popychał. Wyrokiem z 8 października 2013 Sąd Rejonowy w L. skazał go za czyn z art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony od sierpnia 2011 do 3 maja 2012 na karę roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na trzyletni okres próby. Wobec popełnienia w okresie próby kolejnego przestępstwa, 15 kwietnia 2016 roku zarządzono wykonanie tej kary.

Akta spraw II Ko 420/16, II Ko 420/16, II K 680/12 Sądu Rejonowego w L. (kopie)

274  -342

A T. – B. wyprowadziła się od męża i wniosła przeciwko niemu o alimenty na rzecz dzieci. Spotkało się to z groźbami pozbawienia życia ze strony oskarżonego i w konsekwencji postawieniem mu zarzutu z art. 190 § 1 k.k. Przed Sądem doszło do mediacji między stronami, pokrzywdzona cofnęła wniosek o ściganie, zaś postępowanie umorzono.

Akta sprawy II K 290/14 Sądu Rejonowego w L. (kopie)

343 - 366

10 września 2014 małżeństwo A. T. – B. i P. B. zostało rozwiązane przez rozwód, przy czym za wyłącznie winnego rozpadu pożycia małżeńskiego uznany został P. B.

Akta sprawy III C 1742/14 Sądu Okręgowego w L. (kopie)

725 – 740

P. B. był wielokrotnie karany. Między innymi wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w L. z 25 października 2016 orzeczono wobec niego karę 4 lat pozbawienia wolności, którą odbywał od 18 czerwca 2016 roku do 15 sierpnia 2020 roku. Wspomnianym wyrokiem łącznym objęta została również kara roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona w sprawie II K 3328/16 SR w L..

Odpis wyroku w sprawie II K 328/16 Sądu Rejonowego w L.

565

Po opuszczeniu zakładu karnego w sierpniu 2020 postawa oskarżonego wobec byłej żony nie uległa poprawie. W szczególności, gdy dowiedział się, że nawiązała ona relacje z M. D. (1), kierował pod adresem ich obojga groźby pozbawienia życia, dopuścił się również podpalenia drzwi wejściowych do domu M. D.. Zachowania te stały się przedmiotem kolejnego postępowania karnego, w którym P. B. postawiono zarzuty z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. oraz z art. 288 § 1 k.k. zaś oskarżony został tymczasowo aresztowany (podstawą był przepis art. 258 § 3 k.p.k.). Przed Sądem Rejonowym w L. P. B. złożył wniosek o wydanie wyroku bez postępowania dowodowego wobec czego w trybie art. 387 k.p.k. skazany został wyrokiem z 20 kwietnia 2021 roku na karę roku pozbawienia wolności; orzeczono również dwuletni zakaz kontaktowania się i zbliżania do pokrzywdzonej na odległość mniejszą niż 50 metrów.

Akta sprawy II K 20/21 Sądu Rejonowego w L. (kopie)

386 - 454

W związku z zakończeniem postępowania w sprawie II K 20/21 i orzeczonej kary pozbawienia wolności, uchylone zostało wobec P. B. tymczasowe aresztowanie. Oskarżony nadal nie chciał zaakceptować faktu rozstania z A. T. – B.. Pośrednio, zwłaszcza w rozmowach z synami pokrzywdzonej, wypowiadał groźby pod jej adresem chcąc wymusić w ten sposób zerwanie kontaktów z M. D.. A. T. – B. wiedząc o tym czuła się zagrożoną, ograniczała samotne wyjścia z domu.

M. T.

662 – 663, 861 – 861v

P. T.

668 – 669, 861v - 862

12 lipca 2021 roku A. T. – B. przebywała w mieszkaniu M. D.. Około godziny 20.00 opuścili mieszkanie wychodząc na ulicę im. (...). S.. Tą samą ulicą przechodził P. B. w towarzystwie swoich znajomych A. M. (1) i M. T. (2). Widząc byłą żonę w towarzystwie (...). D., P. B. zaczął wyzywać ich słowami wulgarnymi. A. T. – B. zwróciła uwagę, że oskarżony ma orzeczony zakaz zbliżania się do niej. P. B. wulgarnie stwierdził, że nie będzie zakazu przestrzegał i zaczął przepychać się z byłą żoną. Po krótkiej chwili skierował się w stronę M. D. wyzywając go. W tym też czasie w dłoni P. B. pojawił się składany nóż, wobec czego M. D. nie reagował na zachowanie P. B.. A. M. zwróciła się do P. B., aby poszedł z nimi, ten jednak nie reagował. A. M. i M. T. oddalili się z miejsca zdarzenia.

M. D.

90 – 91, 145 – 146, 860 - 861

A.  M.

64 – 65, 883v – 884v

M. T.

79 – 80, 884v - 885

A. T. – B. skierowała się w stronę posesji M. D., który również ruszył w tym kierunku. Jednocześnie A. T. – B. oświadczyła, że zamierza powiadomić policję. Wyzwoliło to gwałtowną reakcję P. B., który podbiegł do pokrzywdzonej, opluł ją, chwycił i przytrzymał , po czym zadał jej cios nożem. M. D. próbował przyjść z pomocą A. T. – B. i uderzył oskarżonego w twarz, jednak ten uderzył go nożem w ramię i nadal mocno trzymał A. T. – B.. Cała trójka przewróciła się, przy czym P. B. leżał na A. T. – B. krępując jej ruchy. M. D. ponownie uderzył P. B. próbując oswobodzić pokrzywdzoną, lecz bezskutecznie. P. B. zadał leżącej A. T. – B. kilka ciosów nożem, również w okolice głowy M. D.. A. T. – B. zaczęła się dławić, jednaka P. B. nadal przyduszał ją do ziemi. Widząc to M. D. kopnął P. B. w głowę; wówczas oskarżony oswobodził pokrzywdzoną i wypuścił z ręki nóż.

M. D.

90 – 91, 145 – 146, 860 - 861

P. B. zadał A. T. - B. kilka ciosów przy użyciu noża, z czego najmniej 3 w mechanizmie pchnięcia, powodując obrażenia ciała pokrzywdzonej w postaci rany kłutej klatki piersiowej z uszkodzeniem pnia płucnego i aorty, wykrwawieniem do lewej jamy opłucnej, rany kłutej okolicy łonowej, drążącej w kierunku mięśni uda, rany kłutej okolicy kolca biodrowego przedniego górnego prawego z nacięciem kości, powierzchownych ran ciętych i otarć naskórka okolicy szyi, klatki piersiowej, kłębu lewego kciuka oraz kończyn dolnych, co doprowadziło do zgonu pokrzywdzonej w mechanizmie wykrwawienia na skutek uszkodzenia aorty i pnia płucnego.

Opinia KiZMS UM w L.

469 - 478

Protokół oględzin zwłok

4 - 35

Karta czynności ratunkowych

51

Bezpośrednio po zdarzeniu P. B. oddalił się i ukrył w pobliskich zaroślach, gdzie znaleźli go funkcjonariusze Policji. Symulował on utratę przytomności, po czym zachowywał się agresywnie wobec załogo karetki pogotowia ratunkowego.

M. C.

45 - 46

J. Z.

66 - 67

P. Ź.

513 - 514

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.2.

P. B. (1)

12 lipca 2021 roku w L. woj. (...) umyślnie, z zamiarem bezpośrednim dopuścił się czynnej napaści na M. D. (1), który w obronie koniecznej podjął się odparcia bezpośredniego, bezprawnego zamachu na życie A. B. (1) w ten sposób, że wyprowadził w jego kierunku dwa ciosy z użyciem noża powodując obrażenia ciała w postaci, niewielkiego krwiaka w tkance podskórnej okolicy piramidy kości skroniowej lewej za małżowiną uszną, rany okolicy skroniowej lewej za uchem bez cech złamania czaszki drążącej do kości, 3 centymetrowej rany na lewym ramieniu drążącej ok 1 cm w głąb mięśnia, czym spowodował u pokrzywdzonego naruszenie czynności narządów ciała lub rozstrój zdrowia na czas poniżej 7 dni i naraził go na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci możliwości amputacji lewej małżowiny usznej, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym w warunkach art. 64 § 1 k.k., za przestępstwo z art. 207 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. wyrokiem Sądu Rejonowego w L. z dnia 8 października 2013 roku w sprawie II K 680/12, objętym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w L. z dnia 25 października 2016 roku wydanym za sygn. II K 328/16, w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od 18 czerwca 2016 roku do 15 sierpnia 2020 roku ponad roku kary pozbawienia wolności.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Kiedy M. D. próbował przyjść z pomocą zaatakowanej A. T. – B. i uderzył oskarżonego w twarz ten uderzył go nożem w ramię. Widząc, że oskarżony nadal zadaje ciosy pokrzywdzonej, M. D. ponownie uderzył P. B. próbując oswobodzić pokrzywdzoną, lecz bezskutecznie. P. B. zadając leżącej A. T. – B. ciosy nożem, zadał również cios nożem w okolice głowy M. D.. Dopiero gdy M. D. kopnął P. B. w głowę oskarżony oswobodził pokrzywdzoną i wypuścił z ręki nóż.

M. D.

90 – 91, 145 – 146, 860 - 861

Na skutek działania P. B. M. D. doznał obrażeń ciała w postaci, niewielkiego krwiaka w tkance podskórnej okolicy piramidy kości skroniowej lewej za małżowiną uszną, rany okolicy skroniowej lewej za uchem bez cech złamania czaszki drążącej do kości, 3 centymetrowej rany na lewym ramieniu drążącej ok 1 cm w głąb mięśnia

Opinia lekarska

196 - 197

Uwzględniając dynamikę zdarzenia M. D. został narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu poprzez możliwość amputacji lewej małżowiny usznej.

Opinia lekarska

196 - 197

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.3.

P. B. (1)

w dniu 12 lipca 2021 roku w L. woj. (...) nie zastosował się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy w L. wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2021 roku wydanym za sygn. II K 20/21 zakazu zbliżania się do A. B. (1) na odległość mniejszą niż 50 metrów oraz kontaktowania się z pokrzywdzoną.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Wyrokiem Sądu Rejonowego w L. z 20 kwietnia 2021 roku wydanym w sprawie sygn. II K 20/21 orzeczony został wobec P. B. zakaz zbliżania się do A. B. (1) na odległość mniejszą niż 50 metrów oraz kontaktowania się z pokrzywdzoną. Orzeczenie to stało się prawomocne 28 kwietnia 2021.

wyrok II K 20/21 Sądu Rejonowego w L.

445

Zachowaniem z 12 lipca 2021 roku P. B. złamał obowiązujący go zakaz.

M. D.

90 – 91, 145 – 146, 860 - 861

0.1. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.- 1.2.3.

P. B. (1)

Bark faktów uznanych za nieudowodnione

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

brak

brak

brak

2.  OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

M. D. (1)

Świadek konsekwentnie i szczegółowo przedstawia obserwowane przez siebie zdarzenia.

G. C. (1)

Świadek konsekwentnie i spójnie przytacza znane sobie okoliczności

M. T. (1)

Świadek konsekwentnie i spójnie przytacza znane sobie okoliczności

P. T.

Świadek konsekwentnie i spójnie przytacza znane sobie okoliczności

A. M. (1)

Świadek konsekwentnie i spójnie przytacza znane sobie okoliczności

M. T. (2)

Świadek konsekwentnie i spójnie przytacza znane sobie okoliczności

M. C. (2)

Świadek konsekwentnie i spójnie przytacza znane sobie okoliczności

J. Z. (2)

Świadek konsekwentnie i spójnie przytacza znane sobie okoliczności

P. Ź.

Świadek konsekwentnie i spójnie przytacza znane sobie okoliczności

Akta spraw II K 328/16, II Ko 317/14,, II Ko 420/16, II K 680/12, II K 290/14, II Ko 277/20, II K 20/21 Sądu Rejonowego w L. (kopie)

Dokumenty niekwestionowane przez strony

Informacja z bazy PESEL

Niekwestionowane przez strony

Opinia KiZMS UM w L.

Sporządzona przez fachowy podmiot, niekwestionowany przez strony.

Opinie sądowo - psychiatryczne

Sporządzone przez podmioty dysponujące kompetentną wiedzą z zakresu psychiatrii i psychologii

Opinia z zakresu fizykochemii

Sporządzone przez podmioty dysponujące kompetentną wiedzą

Protokół oględzin zwłok

Nie kwestionowane przez strony

Karta czynności ratunkowych

Nie kwestionowane przez strony

1.1.2.

M. D. (1)

Świadek konsekwentnie i szczegółowo przedstawia obserwowane przez siebie zdarzenia.

Opinia sądowo lekarska

Sporządzona przez fachowy podmiot, niekwestionowany przez strony.

1.1.3.

M. D. (1)

Świadek konsekwentnie i szczegółowo przedstawia obserwowane przez siebie zdarzenia.

wyrok II K 20/21 Sądu Rejonowego w L.

Niekwestionowany przez strony

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1. – 1.1.3.

Wyjaśnienia P. B. (1)

W postępowaniu przygotowawczym oskarżony nie ustosunkował się do postawionych zarzutów (k. 150 – 151, 178, 183, 797 – 798). Przed Sądem przyznał się do zarzucanych czynów, zasłonił się niepamięcią odnośnie przebiegu zdarzenia utrzymując, że przyjmował wówczas leki psychotropowe, które łączył z alkoholem i narkotykami (k. 858v – 859, 903v, 904, 904v). Zaznaczył również, że w znacznym stopniu odpowiedzialność za rozpada pożycia małżeńskiego ponosiła pokrzywdzona, której nie chciał pozbawić życia. Przyjmowane leki w połączeniu z alkoholem i narkotykami oraz zapowiadana przez A. T. – B. perspektywa pozbawienia oskarżonego kontaktów z dziećmi wyzwoliły w nim brak kontroli nad własnym postępowaniem (k. 859v, 902v – 903v).

Poczytalność oskarżonego była przedmiotem opinii biegłych. Po obserwacji psychiatrycznej biegli nie stwierdzili u P. B. zakłócenia czynności psychicznych mających wpływ na jego poczytalność w chwili czynu – zdiagnozowano u niego uzależnienie od alkoholu oraz zaburzenia osobowości (osobowość dyssocjalna, socjopatia – k 619; opinia k 749 – 770, 771 - 778). P. B. był wielokrotnie poddawany badaniom psychiatrycznym, ostatnio w grudniu 2020 dla potrzeb sprawy II K 20/21. Już wcześniej opisywano u oskarżonego skłonności do zachowań gwałtownych i odreagowywania negatywnych emocji poprzez agresję, szczególnie pod wpływem alkoholu (vide k 919v – 620). Przedmiotowe zdarzenie wpisuje się więc w rys osobowościowy oskarżonego (vide również jego dotychczasowe skazania).

W chwili czynu oskarżony był w stanie nietrzeźwości (1,49‰ alkoholu etylowego), nie stwierdzono w jego organizmie obecności substancji psychotropowych i odurzających (jedynie kofeina, która nie należy do powyższej kategorii – opinia fizykochemiczna k 519 – 528).

W tych okolicznościach wyjaśnienia oskarżonego widzieć należy wyłącznie jako przyjętą linię obrony, ewoluującą w miarę postępu sprawy (P. B. bezpośrednio po zdarzeniu symulował utratę przytomności, w postępowaniu przygotowawczym nie ustosunkowywał się do zarzutów, nie nawiązywał kontaktu słownego – także z biegłymi - vide k 620). Przytaczane przez oskarżanego – w końcowej fazie postępowania – okoliczności zażycia narkotyków czy też ilości spożytego alkoholu nie tylko pozostają sprzeczne z zebranymi w sprawie dowodami, ale są wręcz nieprawdopodobne. Dość wspomnieć, że na podstawie zeznań bezpośrednich obserwatorów zachowania P. B. z 12 lipca 2021 widzieć należy je jako zborne, zamierzone, dążące do realizacji przedsięwziętego celu (M. D., A. M., M. T.). Żaden dowód nie wskazuje również, aby to pokrzywdzona prowokowała oskarżonego w dniu zdarzenia. Zarówno postawa jej, jak też M. D., nie pozostawia wątpliwości, że oboje chcieli uniknąć jakiegokolwiek konfliktu z oskarżonym. Niezależnie również od tego, jak P. B. czy jego najbliżsi postrzegają odpowiedzialność za rozpad pożycia małżeńskiego i ułożenie wzajemnych relacji byłych małżonków, to oskarżony dopuszczał się aktów przemocy wobec pokrzywdzonej, do tego w natężeniu generującym kolejne postępowania karne.

Reasumując: wyjaśnienia oskarżonego należy uznać za niewiarygodne.

P. K.

Funkcjonariusz Policji, przybyła na miejsce zdarzenia po przedmiotowych wydarzeniach

D. M.

Sąsiad obserwujący przedmiotowe wydarzenia, dowód nie kwestionowany przez strony

Z. B. (1)

Nie była świadkiem zdarzenia

C. B.

Sąsiad; obserwował wydarzenia w końcowej fazie.

A. B. (2)

Sąsiadka; obserwowała wydarzenia w końcowej fazie.

M. P.

Nie była świadkiem zdarzenia

B. B. (2)

Nie była świadkiem zdarzenia

Protokół oględzin osoby

Nie miał znaczenia dla rozstrzygnięcia

Protokoły oględzin przedmiotów

Nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia

Opinia daktyloskopijna

Nie miała znaczenia dla rozstrzygnięcia

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

P. B. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czasownikowe znamię „zabija człowieka” obejmuje każdy rodzaj zachowania prowadzący do pozbawienia człowieka życia. Zabójstwo jest przestępstwem materialnym, którego dokonanie następuje z momentem zaistnienia skutku w postaci śmierci człowieka, polegającej na nieodwracalnym ustaniu funkcji pnia mózgu. Strona podmiotowa czynu z art. 148 § 1 k.k. charakteryzuje się umyślnością, która może przybrać zarówno postać zamiaru bezpośredniego, jak i ewentualnego. Zamiar bezpośredni w wypadku zabójstwa charakteryzuje się tym, że sprawca chce spowodować skutek w postaci śmierci człowieka, w sytuacji, gdy uświadamia sobie, że jest on zarówno koniecznym jak i możliwym następstwem. W przypadku zamiaru ewentualnego sprawca przedstawia sobie pewien skutek przestępny jako możliwy, choć niekonieczny; skutku tego nie pragnie, do niego nie zmierza, ale na zaistnienie tego skutku, na wypadek gdyby zaszedł, z całą świadomością się godzi. Zamiar sprawcy jest niewątpliwie zjawiskiem mającym swoje źródło w procesach psychicznych, jego ustalenie nie polega jednak wyłącznie na dokonaniu wglądu w owe procesy (chociażby poprzez analizę wyjaśnień oskarżonego). Trzeba, bowiem pamiętać, że zamiar będzie z reguły znajdował swój wyraz poprzez uzewnętrznienie, stając się dostrzegalnym w obiektywnej rzeczywistości i kreując tym samym widoczne elementy owej rzeczywistości. Na tej podstawie wnioskować można o zamiarze sprawcy, na który składają się wszystkie okoliczności czynu, składniki zdarzenia, pozwalają tenże zamiar prawidłowo ustalić .

Dla przyjęcia odpowiedzialności z art. 148 § 1 k.k. konieczne jest więc wykazanie, że sprawca działał z zamiarem zabójstwa (obejmując zamiarem skutek w postaci śmierci) w rozumieniu art. 9 § 1 k.k., to jest chciał owo zabójstwo popełnić (zamiar bezpośredni), bądź przewidując możliwość pozbawienia życia pokrzywdzonego, na to się godził (zamiar ewentualny).

W okolicznościach sprawy niniejszej Sąd doszedł do przekonania, że oskarżonemu towarzyszył zamiar bezpośredni pozbawienia życia A. T. – B.. P. B. zaatakował nożem swoją żonę zadając jej ciosy kłute w różne części tułowia. Czynił to ze wzmożoną agresją, nie reagując na działania ze strony M. D. zmierzające do powstrzymania go. Tenże sposób działania ewidentnie wskazuje na bezpośredni zamiar pozbawienia życia pokrzywdzonej, a co za tym idzie realizację znamion art. 148 § 1 k.k.

P. B. był uprzednio karany. Między innymi w warunkach powrotu do przestępstwa, o jakich mowa w art. 64 § 1 k.k. wyrokiem Sądu Rejonowego w L. z dnia 8 października 2013 roku w sprawie II K 680/12za czyn z art. 207 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Wyrok ten objęto następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Lubartowie z dnia 25 października 2016 roku wydanym za sygn. II K 328/16. Przedmiotowego czynu oskarżony dopuścił się więc w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od 18 czerwca 2016 roku do 15 sierpnia 2020 roku ponad roku kary pozbawienia wolności. Tym samym zbrodni zabójstwa dopuścił się w warunkach art. 64 § 2 k.k.

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

3

P. B. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Próbując powstrzymać oskarżonego przed atakiem na pokrzywdzoną M. D. działał w obronie koniecznej. W myśl art. 231b § 1 k.k. korzystał przy tym z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych. Używając noża oskarżony dopuścił się czynnej napaści, o jakiej mowa w art. 223 § 1 k.k. Następstwem działania P. B. było wystąpienie skutków z art. 157 § 2 k.k., przy czym zachowanie oskarżonego naraziło M. D. na wystąpienie skutków, o jakich mowa w art. 160 § 1 k.k. (vide opinia ka 196 – 197). Przedmiotowego czynu oskarżony dopuścił się w warunkach art. 64 § 2 k.k. – vide pkt 3.1.

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

4

P. B. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Wyrokiem Sądu Rejonowego w L. z 20 kwietnia 2021 roku wydanym w sprawie sygn. II K 20/21 orzeczony został wobec P. B. zakaz zbliżania się do A. B. (1) na odległość mniejszą niż 50 metrów oraz kontaktowania się z pokrzywdzoną. Orzeczenie to stało się prawomocne 28 kwietnia 2021. Oskarżony musiał mieć świadomość orzeczonego obowiązku – wspomniany wyrok wydany został w trybie art. 387 k.p.k. Co więcej, sama oskarżona przypominała P. B. o tym stanie rzeczy. Wzmogło to jedynie agresję ze strony oskarżonego, którego zachowanie (w tym wypowiadane słowa) ewidentnie wskazuje na całkowicie lekceważący stosunek do obowiązku, o jakim mowa.

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

brak

brak

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

brak

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

brak

brak

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

brak

☐

3.6.  Umorzenie postępowania

brak

brak

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

brak

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.7.  Uniewinnienie

brak

brak

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

brak

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. B. (3)

1

1

Zbrodnia zabójstwa z art. 148 § 1 kk jest czynem, za które grozi kara nie mniej niż 8 lat pozbawienia wolności (do lat 15) w alternatywie z karą 25 lat pozbawienia wolności oraz dożywotnim pozbawieniem wolności. Wybór jednej z tych kar odbywa się z uwzględnieniem dyrektyw ogólnych z art. 53 § 1 k.k. i dyrektyw szczególnych wskazanych w art. 54 k.k. oraz zasady indywidualizacji, określonej w art. 55 k.k.

Ze swej istoty każde przestępstwo zabójstwa, jako godzące w najwyższe dobro chronione prawem należy uznać za przejaw okrucieństwa. Jednocześnie typ podstawowy, o jakim mowa w art. 148 § 1 k.k. obejmuje swoim zakresem wiele różnych zachowań ukierunkowanych na pozbawienie życia człowieka, zaś w istocie szerokie spektrum kar, o jakich mowa powyżej, pozwala wybrać represję najbardziej odpowiadającą sposobowi działania sprawcy, jego motywacji, okoliczności towarzyszących czynowi (zob. wyrok SA w Katowicach z 11.02.2016; II AKa 528/15).

W judykaturze sformułowane zostały w tym względzie pewne istotne sugestie co do wyboru jednej z trzech rodzajów kar pozbawienia wolności grożącej za zabójstwo. Wskazuje się, iż najsurowszy wymiar kary w polskim prawie karnym przewidziany jest dla sprawców, którzy są na tyle zdemoralizowani, że nie rokują żadnej resocjalizacji w procesie odbywania nawet długoterminowej kary pozbawienia wolności. Dożywotnie pozbawienie wolności należy zatem orzekać wobec przestępców, którzy ze względu na swoją osobowość, po odbyciu kary, niezależnie od jej wymiaru, niewątpliwie powróciliby do przestępczego procederu. Tacy sprawcy poprzez orzeczenie dożywotniego pozbawienia wolności są eliminowani na zawsze ze społeczeństwa.

Przemoc, jakiej oskarżony dopuszczał się względem byłej żony rozciągnięta była na przestrzeni niemal 10 lat. Przez ten czas stosowane były niemal wszystkie możliwe środki oddziaływania karnego, których jednym pierwszoplanowych celów jest ukształtowanie w oskarżonym postaw społecznie akceptowalnych. Względem P. B. nie odniosło to w istocie żadnych skutków. Oskarżony nie zmienił swego postępowania w wyniku wszczęcia postępowania karnego o czyn znęcania się nad byłą żoną, wyroku skazującego w tej sprawie, orzeczenia warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, zarządzenia (i odbycia) kary warunkowo zawieszonej, odbywania kolejnych kar pozbawienia wolności (oskarżony był dziewięciokrotnie karany – vide dane o karalności k 689 - 692). Przebywając na wolności P. B. dopuszczał się kolejnych przestępstw wobec żony; tego stanu rzeczy nie zmienił rozwód. W sytuacji, gdy A. T. – B. nawiązała relacje z M. D. (1), przemoc ze strony oskarżonego skierowana została również względem tego ostatniego. O uporczywości w braku poszanowania zasad porządku prawnego dobitnie świadczą okoliczności poprzedzające przedmiotowy czyn. P. B. kierował groźby pozbawienia życia pokrzywdzonych, podpalił drzwi wejściowe do mieszkania M. D.; było to przedmiotem postępowania karnego w sprawie II K 20/21 SR w L.. W sprawie tej stosowano tymczasowe aresztowanie (na podstawie art. 258 § 3 k.p.k.), zaś oskarżony odpowiadał w warunkach powrotu do przestępstwa. W sprawie tej 20 kwietnia 2021 roku (niespełna trzy miesiące przed zdarzeniem) wydany został wyrok w trybie art. 387 k.p.k. – orzeczono karę roku pozbawienia wolności oraz zakaz zbliżania się do byłej żony. P. B. nie tylko ów zakaz zignorował pomimo wyraźnego przypomnienia o nim przez pokrzywdzoną i deklaracji zawiadomienia policji o nieprzestrzeganiu zakazu – oskarżony bez racjonalnego powodu zaatakował byłą żonę, zaś sposób i liczba zadawanych ciosów nożem wskazuje na bezpośredni zamiar pozbawienia jej życia. Podjęte próby powstrzymania oskarżonego przez M. D. spotkały się z użyciem noża wobec tego ostatniego. Do zdarzenia doszło w miejscu publicznym, w ciągu dnia. W tych okolicznościach można mówić o całkowitym braku poszanowania elementarnych zasad porządku prawnego ze strony P. B.. Jego dotychczasowa linia życiowa, cechy osobowości, nieskuteczność poprzednio stosowanych licznych środków oddziaływania karnego, w kontekście popełnienia przedmiotowego czynu w warunkach wielokrotnej recydywy, wskazuje na brak perspektyw resocjalizacji oskarżonego.

Nie można nie wspomnieć również o nieodwracalnym skutku czynu oskarżonego. A. T. – B. osierociła czworo dzieci, w tym dwoje oskarżonego. Jej śmierć była niewątpliwie dramatycznym wydarzeniem również dla pozostałych osób najbliższych (Z. B., G. C.).

W tych okolicznościach jedynie najsurowsza kara przewidziana za czyn z art. 148 § 1 k.k. zapewnić może elementarne poczucie sprawiedliwości.

P. B. (3)

2

1

W wyniku przestępstwa poniosła śmierć pokrzywdzona A. T.- B.. Osoby jej najbliższe doznały niewątpliwie pogorszenia sytuacji życiowej – dotyczy to zarówno dzieci pokrzywdzonej, jak też będącej w podeszłym wieku babki (Z. B.). Dość przypomnieć, że faktyczna opiekę nad dziećmi sprawowała pokrzywdzona. W tym stanie rzeczy zasadne było zasądzenie od oskarżonego nawiązek na rzecz tych pokrzywdzonych, co do których osoba uprawniona złożyła taki wniosek (vide k 902,905).

P. B. (1)

3

2

Odpierający zamach na życie pokrzywdzonej M. D. działając w obronie koniecznej korzystał z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych. Zachowanie oskarżonego wobec M. D. było nie tylko agresywne., ale również niebezpieczne dla samego pokrzywdzonego – oskarżony użył wobec niego noża konsekwentnie realizując zamiar pozbawienia życia A. T. – B., czemu zapobiec chciał M. D.. Działał przy tym w warunkach wielokrotnego powrotu do przestępstwa.

P. B. (1)

4

3

Oskarżony wyjątkowo rażąco nie przestrzegał orzeczonego względem niego obowiązku. Lekceważąco i wulgarnie wypowiadał się w reakcji na próby jego przypomnienia ze strony pokrzywdzonej. Naruszenie obowiązku prowadziło do najdalej idącego skutku, jakim było pozbawienie życia osoby, którą obowiązek miał chronić.

P. B. (1)

5

1,2,3

Wymiar kary łącznej determinowany był wysokością orzeczonej kary jednostkowej za czyn z pkt 1.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. B. (1)

6

1-3

Na poczet orzeczonej kary zaliczono oskarżonemu tymczasowe aresztowanie z uwzględnieniem kary odbywanej w innej sprawie.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

brak

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7, 8, 9

Ponieważ w sprawie występował obrońca oraz pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej ustanowieni z urzędu, należało na ich rzecz zasądzić stosowne wynagrodzenie.

Zważywszy na możliwości finansowe oskarżonego oraz orzeczoną względem niego karę należało zwolnić go od ponoszenia kosztów sądowych (art. 624 § 1 k.p.k.)

6.  Podpis

……………………………………………

S.S.O. Jarosław Kowalski

……………………………………………

S.S.O. Andrzej Klimkowski