Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 5 października 2021 roku

Sąd Apelacyjny w P. w Wydziale II Karnym w składzie:

Przewodniczący: sędzia Maciej Świergosz

Protokolant: prot. sąd. Marlena Gruszczyńska

przy udziale Prokuratora Prok. Okręg. Anny Skrzypczak

po rozpoznaniu w dniach 15.09.2021r. i 5.10.2021r. w sprawie:

M. C. (1) ( C. )

ściganego za przestępstwa z art.110 i inne włoskiego kodeksu karnego

zażalenia obrońcy ww.

na postanowienie Sądu w (...)

w sprawie (...)

w przedmiocie przejęcia do wykonania w Rzeczpospolitej Polskiej prawomocnie orzeczonej kary pozbawienia wolności

postanawia

1.  na podstawie art.105 § 1 i 2 kpk sprostować oczywiste omyłki pisarskie w pkt 1 i 4 zaskarżonego postanowienia w ten sposób,
że w miejsce (...) wpisać (...),

2.  na podstawie art.437 § 1 i 2 kpk uchylić zaskarżone postanowienie w pkt 2 oraz w pkt 3 i tym zakresie sprawę przekazać do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu
w P..

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia (...) roku w sprawie (...) Sąd Okręgowy w P. orzekł co następuje :

1.  na podstawie art.607s § 1 kpk odmówić przekazania na terytorium R. obywatela polskiego M. C. (1), syna B. i K. z domu K., urodzonego dnia (...) w K., ściganego:

- europejskim nakazem dochodzeniowym z dnia 6(...) r. wydanym przez Prokuratora przy Sądzie w U. do sprawy o numerze (...) (...) w celu wykonania wyroku wydanego na podstawie wniosku strony
o skazanie nr (...) (...) nr (...) – (...) nr (...) – wydanym przez Sędziego d.s. Postępowań Przygotowawczego Sądu Powszechnego w T. w dniu (...) roku, który uprawomocnił się w dniu (...) roku,

- europejskim nakazem dochodzeniowym z dnia (...) r. wydanym przez Prokuratora przy Sądzie w U. do sprawy o numerze (...) SIEP w celu wykonania wyroku wydanego numer (...) – sygnatura akt R.. Gen. numer (...) – (...) (...) orzeczony przez Sąd w składzie jednoosobowym w T. w dniu (...) roku, utrzymanym w mocy przez Sąd Apelacyjny w T. – Drugi Wydział Karny – wyrokiem numer (...) roku, uprawomocnił się w dniu (...)

- europejskim nakazem dochodzeniowym z dnia (...). wydanym przez Prokuratora przy Sądzie w U. do sprawy o numerze (...) SIEP w celu wykonania wyroku numer (...)Sądu w składzie jednoosobowym w U. z dnia (...) roku – sygnatura akt numer (...) – R.G.N.R numer (...) (...)R.G.N.R. utrzymany
w mocy przez Sąd Apelacyjny w T. – Drugi Wydział Karny – wyrok numer (...) roku, który uprawomocnił się
w dniu (...) roku,

2.  na podstawie art. 607s § 3 k.p.k. orzec o wykonaniu wobec M. C. (1) kary łącznej 3 lat, 5 miesięcy i 14 dni pozbawienia wolności zarządzonej do wykonania na mocy postanowienia Prokuratora Republiki przy Sądzie w U. z dnia (...)
o zrządzeniu wykonania kar jednostkowych, sygnatura (...) obejmującą karę 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Powszechnego w T. w dniu (...) roku, wydaną na podstawie wniosku strony o skazanie nr (...) R.G. (...) nr (...) – R.G.N.R nr (...)– wydanym przez Sędziego d.s. Postępowań Przygotowawczego Sądu Powszechnego w T. w dniu
(...)roku, który uprawomocnił się w dniu(...) roku oraz karę 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu w U. z dnia(...) roku, numer (...), sygnatura akt numer (...) – R.G.N.R numer (...), R.G.N.R. utrzymany w mocy przez Sąd Apelacyjny w T. – Drugi Wydział Karny – wyrok numer (...) roku, który uprawomocnił się w dniu (...) roku,

3.  na podstawie art. 607s § 4 k.p.k. stwierdzić, że czyny, za które M. C. (1) został skazany wyrokiem:

- Sądu Powszechnego w T. w dniu (...) roku, wydanego na podstawie wniosku strony o skazanie nr (...) R.G. (...)
nr (...) – R.G.N.R nr (...) wyczerpują znamiona przestępstwa z art. 258 § 1 k.k. i przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. w zw.
z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

- Sądu w U. z dnia (...) roku, numer (...), sygnatura akt numer (...)– R.G.N.R numer (...), R.G.N.R. utrzymany w mocy przez Sąd Apelacyjny w T. – Drugi Wydział Karny – wyrok numer (...) roku, który uprawomocnił się
w dniu(...)roku wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 291 § 1 k.k.,

4.  na podstawie art. 607r § 1 pkt 1 k.p.k. odmówić wykonania kary orzeczonej wyrokiem Sądu w U. z dnia (...)roku, numer (...) – sygnatura akt R.. Gen. numer (...) – R.G.N.Rn (...), utrzymanym w mocy przez Sąd Apelacyjny w T. – Drugi Wydział Karny – wyrokiem numer(...)roku,

5.  na podstawie art. 611 ts k.p.k. kosztami związanymi z wykonaniem wyroków wskazanych w pkt 2 obciążyć Skarb Państwa.

Zażalenie na powyższe orzeczenie wywiódł obrońca ściganego
z wyboru adw. R. G., który zaskarżył przedmiotowe orzeczenie
w części, tj. w pkt 2 i 3, w zakresie w jakim orzeczono o wykonaniu wobec ściganego kary łącznej obejmującej karę 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu w U. z dnia (...)Zarzucił sądowi I instancji błędne przyjęcie do wykonania kary łącznej obejmującej karę pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu w U. z dnia (...)za czyn, za który w P. M. C. (1) nie podlegałby karze, w ramach postępowania, w którym nie brał on udział, gdyż nie został zawiadamiany o terminie żadnych rozpraw. Wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia w zaskarżonej części i odmowę wykonania kary orzeczonej wyrokiem Sądu w U. z dnia (...)., a poprzestaniu jedynie na orzeczeniu wykonania kary 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Powszechnego w T. z dnia 8.03.2011r.
( vide: k.190-191 ). Na posiedzeniu w dniu (...)obrońca zmodyfikował wnioski zażalenia wnosząc o odmowę wykonania wszystkich ww. kar, albowiem jego zdaniem ścigany przestępstwa z art. 258 § 1 k.k. dopuścił się na terenie R. a zatem zachodziła obligatoryjna przesłanka odmowy wykonania nakazu.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

W ocenie Sądu Apelacyjnego zażalenie obrońcy skazanego okazało się w części zasadne. Podniesione przez skarżącego argumenty nie mogły jednak prowadzić do wydania orzeczenia postulowanego przez na posiedzeniu odwoławczym w dniu (...)Aktualnie jest to jeszcze przedwczesne.

Sąd Okręgowy słusznie dostrzegł, że w Rozdziale 65b ustawodawca określił zasady wystąpienie państwa członkowskiego Unii Europejskiej o przekazanie osoby ściganej na podstawie europejskiego nakazu aresztowania. Trafnie przy miał na względzie przepisy art.607s kpk
i art.607r kpk. Na podstawie tego ostatniego sąd meriti odmówił zresztą wykonania kary orzeczonej wyrokiem wskazanym w pkt 4 zaskarżonego postanowienia. W swoich rozważaniach pominął za to przesłanki odmowy wykonania określone w art.607p kpk, ze szczególnym uwzględnieniem art.607 § 2 kpk, do których sąd odwoławczy odniesie się w dalszej części niniejszego postanowienia. W tym miejscu wypada jedynie zaznaczyć,
że w doktrynie podnosi się ( vide: Paprzycki L. (red.), Komentarz aktualizowany do art.425-673 Kodeksu postępowania karnego publ. LEX/el.2015, teza 26 do art.607p kpk ), że warunki określone
m.in. w przepisie art.607p § 2 kpk muszą być spełnione również
w odniesieniu do (...) wydanego wobec obywatela polskiego w celu wykonania kary pozbawienia wolności lub innego środka polegającego na pozbawieniu wolności. Niespełnienie ich powoduje konieczność odmowy wykonania takiego (...), nawet jeżeli skazany obywatel p. wyraził zgodę na przekazanie (zob. art.607s § 1 kpk). Analogiczne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie Sądu Najwyższego ( vide: uzasadnienie orzeczenia z dnia 12.09.2021r. w sprawie V KK 223/12 ) oraz sądów powszechnych ( vide: np. postanowienia Sądu Apelacyjnego w P.
z dnia 13.12.2018r., II AKz 617/18, Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 13.12.2006r., II AKz 404/06 ). Przepis art.607p § 2 kpk przewiduje,
że jeżeli nakaz europejski został wydany wobec osoby ściganej, która jest obywatelem polskim, wykonanie nakazu może nastąpić pod warunkiem,
że czyn, którego nakaz europejski dotyczy, nie został popełniony na terytorium R. ani na polskim statku wodnym lub powietrznym oraz stanowił przestępstwo według prawa R. lub stanowiłby przestępstwo według prawa R. w razie popełnienia na terytorium R. zarówno
w czasie jego popełnienia, jak i w chwili wpłynięcia nakazu europejskiego.
Z kolei w myśl art.607s § 1 kpk nie podlega wykonaniu nakaz europejski wydany w celu wykonania kary pozbawienia wolności lub środka polegającego na pozbawieniu wolności wobec osoby ściganej, będącej obywatelem polskim albo korzystającej w R. z prawa azylu, jeżeli nie wyrazi ona zgody na przekazanie. Można także odmówić wykonania nakazu europejskiego, jeżeli został on wydany w celu, o którym mowa w § 1, a osoba ścigana ma miejsce zamieszkania lub stale przebywa na terytorium R. ( § 2 ). Odmawiając przekazania,
z przyczyn określonych w § 1 lub 2, sąd orzeka o wykonaniu kary albo środka, orzeczonych przez organ sądowy państwa wydania nakazu europejskiego ( § 3 ). W postanowieniu, o którym mowa w § 3, sąd określa kwalifikację prawną czynu według prawa polskiego. Jeżeli kara lub środek, orzeczone przez organ sądowy państwa wydania nakazu europejskiego, przekracza górną granicę ustawowego zagrożenia, sąd określa podlegającą wykonaniu karę lub środek według prawa polskiego, w wysokości odpowiadającej górnej granicy ustawowego zagrożenia, uwzględniając okres rzeczywistego pozbawienia wolności za granicą oraz wykonaną tam karę lub środek. Jeżeli do nakazu europejskiego nie dołączono dokumentów lub informacji niezbędnych do wykonania kary na terytorium R. sąd odracza posiedzenie i zwraca się do właściwego organu państwa wydania nakazu europejskiego o nadesłanie takich dokumentów lub informacji ( § 4 ). Wykonanie kary odbywa się według przepisów prawa polskiego. Przepisy rozdziału 66g stosuje się odpowiednio, z wyjątkiem art.611tg, art.611ti § 2 i 3, art.611tk, art.611tm, art.611to § 2 i art.611tp
( § 5 ).

W realiach niniejszej sprawy obrońca nie zdołał wykazać by zachodziły okoliczności uniemożliwiające wykonanie kary jednostkowej 2 lat
i 2 miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem Sądu w U.
z dnia(...)która weszła następnie w skład kary łącznej 3 lat, 5 miesięcy o 14 dni pozbawienia wolności zarządzonej do wykonania na podstawie postanowienia Prokuratora Republiki przy Sądzie w U. z dnia (...) Skarżący nie próbował nawet wskazać przepisu prawa materialnego lub postępowania, który ewentualnie miałby zostać naruszony. Uwaga ta odnosi się także do ewentualnych błędów w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia. Odnosząc się do treści zażalenia wypada zaznaczyć, że na k.96-97 akt (...) strona włoska precyzyjnie określiła w jaki sposób realizowano prawo ściganego do doręczeń zawiadomień, m.in. w sprawie zakończonej wyrokiem Sądu w U. z dnia (...) ( vide: k.224-231 akt (...)), utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w T. z dnia (...) ( na adres do doręczeń w kancelarii jego obrońcy – vide: k.97 ). Także sam ścigany w trakcie przesłuchania przed prokuratorem w dniu 2.11.2020r. w sprawie (...) (...)przyznał, że „… zmieniłem miejsce zamieszkania o czym nie poinformowałem organów włoskich…”.
W tego rodzaju sytuacji procesowej, także na gruncie art.139 § 1 kpk doręczenia uważa się za skuteczne. Chybione są również argumenty skarżącego co do rzekomej powagi rzeczy osądzonej z uwagi na zastosowanie wobec ściganego art.12 § 1 kk w pkt 3 tiret 1 zaskarżonego postanowienia Sądu Okręgowego w P. Obrońca pomija milczeniem, że sąd I instancji kwestię tę analizował w sposób szczegółowy na s.5-6 uzasadnienia tegoż orzeczenia i prawidłowo uznał, że czyn przypisany ściganemu
w wyroku Sądu w U. z dnia (...). wyczerpuje znamiona przestępstwa paserstwa z art.291 § 1 kk ( vide: k.227 akt (...))
i nie ma on związku z przestępstwem z art.258 § 1 kk i czynem ciągłym
z art.278 § 1 kk w zw. z art.12 § 1 kk w zw. z art.65 § 1 kk osądzonym
w wyroku Sądu w T. z dnia (...)( vide: k.232-278 akt(...) ). Analizując zaistniałą sytuacją procesową Sąd Okręgowy trafnie miał na względzie dodatkowe wyjaśnienia strony włoskiej zawarte w piśmie z dnia (...) ( vide: k.147-148 akt(...)). Wynika z nich jednoznacznie i kategorycznie, że Sąd Apelacyjny w T. – rozpoznający odwołanie od ww. orzeczenia z dnia (...)– nie dopatrzył się jakichkolwiek elementów pozwalających przypisać ściganemu kradzież perfum przez niego przewożonych. Z tych też powodów został on odrębnie skazany za paserstwo. Nie ma więc racji obrońca sugerujący, że czyn ten stanowił fragment przestępstwa ciągłego kradzieży, popełnionego w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, osądzonego w wyroku z dnia (...) Zgodnie z art.12 § 1 kk dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru uważa się za jeden czyn zabroniony. Warunkiem zastosowania art.12 § 1 kk jest więc ustalenie określonego zamiaru sprawcy, o którym mowa powyżej. Przesłanek
w analizowanej sprawie ( dot. art.291 § 1 kk ) ku temu brak, nie wskazuje ich przekonywująco także sam obrońca. Sam fakt zastosowania co do przestępstwa z art.278 § 1 kk instytucji art.12 § 1 kk nie daje jeszcze możliwości ustalenia, że doszło w tej sytuacji do powagi rzeczy osądzonej
i ścigany nie może ponosić odrębnie odpowiedzialności za kolejny czy
w postaci paserstwa. W świetle ustaleń poczynionych na k.169-170 akt
(...)nie mają przy tym również znaczenia, jakie usiłuje nadać mu obrońca, okoliczności zatrzymanie ściganego. Autor zażalenia nie podołał obowiązkowi racjonalnego podważenia toku rozumowania sądu meriti
i poprzestał na gołosłownej polemice i lakonicznych spekulacjach, które nie znajdują odniesienia w zgromadzonym materiale dowodowym.

Sytuacji tej nie zmienia bynajmniej lektura dokumentów załączonych do akt (...) Sądu Okręgowego w P., o co wnosił autor zażalenia na posiedzeniu w dniu (...) Przyczyną umorzenia postępowania w dniu(...) w cyt. sprawie był bowiem fakt przywrócenia terminu ściganemu do złożenia odwołania od wyroku Sądu
w U. i odwołania wydanych (...) przez stronę włoską ( vide:
w szczególności k.223-278, 551-552, 641-642, 645-646, 663-664, 681-686 akt III Kop 43/15 ) a nie np. tożsamość czynów osądzonych istotnymi dla sprawy wyrokami sądów włoskich. W tym zakresie wypada zwrócić uwagę na treść wyroku Sądu z U. z dnia (...) który skazując ww. za paserstwo a nie kradzież podkreślił stanowczo, że: „… nie ma żadnej przesłanki, z której możnaby określić udział K. M. C. (2) [uprzednie nazwisko ściganego – dop. SA P-ń] i S. A. w głównym przestępstwie…” ( vide: k.228 akt (...)).

Na posiedzeniu w dniu (...) skarżący podniósł z kolei,
że wobec ściganego zachodzi negatywna przesłanka odmowy wykonania nakazu europejskiego określona w art.607p § 2 kpk. Obrońca zarzut ten łączył z opisem czynu z art.258 § 1 kk, co do którego orzeczono w pkt 2 i 3 tiret 1 zaskarżonego postanowienia. Także w uzasadnieniu tego orzeczenia na k.165 wskazano, że w wyroku Sądu Powszechnego w T. z dnia (...) przyjęto, że „ utworzył, organizował i uczestniczył w działaniach zorganizowanej grupy przestępczej z bazą w P. ” ( vide: k.233 akt (...) ). Do kwestii tej Sąd Okręgowy nie ustosunkował się. W szczególności nie rozstrzygnął w oparciu o przepis art.6 § 2 kk, czy można w tej sytuacji przyjąć, że „czyn, którego nakaz europejski dotyczy, nie został popełniony na terytorium R.”, co kwestionował obrońca. Niewątpliwie brak jest więc rozważań sądu meriti co do jednej z istotnych przesłanek warunkujących ewentualne wykonanie (...), co uniemożliwia odniesienie się do podniesionego zarzutu. Dopiero uzupełnienie ww. braku w oparciu
o analizę przedmiotowego wyroku z dnia (...) pozwoli na podjęcie prawidłowej decyzji merytorycznej. Sąd I instancji przy ponownym rozpoznaniu sprawy powinien więc ocenić, czy ustalenia Sądu w T.
( np. na k.233, 234, 235 ) pozwalają potwierdzić lub wykluczyć ewentualne działanie ściganego ( w rozumieniu art.258 § 1 kk ) na terenie R.. Kwestia ta dot. wprawdzie wyłącznie jednego
z przejmowanych do wykonania orzeczeń ( Sądu Powszechnego
w T. z (...) ) ale niestety rzutuje również na drugie ( Sądu
w U. ), co obligowało do uchylenia postanowienia sądu meriti
w zaskarżonej części ( pkt 2 i 3 ). Kary wymierzone w obu tych wyrokach zostały bowiem połączone i sprowadzone do kary łącznej ( postanowieniem Prokuratora Republiki przy Sądzie w U. z dnia (...)). Oznacza to, że dopiero wykluczenie wątpliwości generowanych przez obrońcę na gruncie art.258 § 1 kk pozwoli na przejęcie do wykonania ww. kary łącznej.
W przeciwnym razie możliwe będzie li tylko wykonanie wyroku Sądu w U. z dnia (...)

Jednocześnie na podstawie art.105 § 1 i 2 kpk sąd odwoławczy
z urzędu sprostował oczywiste omyłki pisarskie w treści zaskarżonego orzeczenia.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny orzekł, jak na wstępie.

M. Ś.

Pouczenie

Niniejsze postanowienie jest prawomocne i nie podlega zaskarżeniu.