Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt

III K 379/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

2.

3.

B. J.

T. S.

K. S. (1)

W dniu 19 lipca 2020 roku we W. w klubie (...) przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu oraz dwoma innymi nieustalonymi mężczyznami, publicznie znieważyli słowami powszechnie uznanymi za obraźliwe oraz brali udział w pobiciu obywatela T. H. H. ze względu na jego przynależność etniczną i rasową, poprzez uderzanie pokrzywdzonego pięściami i kopanie po całym ciele, czym narazili pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo skutku określonego w art. 157 § 1 k.k., w wyniku czego pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci obrzęku tkanek miękkich głowy, ran tłuczonych czoła, małżowiny usznej lewej i okolicy zamałżowinowej lewej, wybroczyn krwawych i podbiegnięć krwawych na głowie, plecach, kończynach górnych, podbiegnięć krwawych na wardze dolnej, które skutkowały naruszeniem czynności narządu ciała pokrzywdzonego na czas nie dłuższy niż 7 dni,

tj. o czyn z art. 119 § 1 k.k. i art. 158 § 1 k.k. i art. 257 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 19 lipca 2020 roku około godziny 5:00 – 6:00 pokrzywdzony H. H. udał się do klubu (...) mieszczącego się we W. przy ul. (...). W klubie pokrzywdzony miał się spotkać ze znajomym E. A.. W pewnym momencie pokrzywdzony zobaczył leżący na parkiecie portfel. O. go i zobaczył znajdujące się w nim dokumenty na nazwisko B. J.. Wówczas chciał udać się do pracowników ochrony w celu przekazania im znalezionego portfela. Po drodze pokrzywdzony minął grupę osób wśród której rozpoznał mężczyznę, do którego należał znaleziony portfel. Pokrzywdzony podszedł wówczas do tej grupy by zwrócić właścicielowi jego portfel. Został wówczas zaatakowany przez B. J., T. S., K. S. (1) oraz dwóch innych mężczyzn.

Zeznania pokrzywdzonego H. H.

k. 1-2, 24, 51, 112-113, 277-279

B. J., T. S., K. S. (1) wspólnie i w porozumieniu publiczne znieważali słowami powszechnie uznanymi za obraźliwe oraz brali udział w pobiciu obywatela T. H. H. ze względu na jego przynależność etniczną i rasową, poprzez uderzanie pokrzywdzonego pięściami i kopanie po całym ciele, czym narazili go na bezpośrednie niebezpieczeństwo skutku określonego w art. 157 § 1 k.k.

Całe zdarzenie miało miejsce na parkiecie. W pewnym momencie jeden z napastników przerzucił pokrzywdzonego do znajdującej się obok sali, w której brak było oświetlenia. Pokrzywdzony był nadal kopany, bity po całym ciele przez oskarżonych i dwóch nieustalonych mężczyzn. Podczas całego zajścia kierowane były w stosunku do niego wulgaryzmy oraz określenia obraźliwe, rasistowskie. W chwili, gdy do sali weszli pracownicy ochrony, napastnicy przestali atakować pokrzywdzonego i opuścili lokal.

Znajomy pokrzywdzonego nie był bezpośrednim świadkiem jego pobicia. Pokrzywdzony opisał mu przez kogo został zaatakowany. Wówczas znajomy pokrzywdzonego oznajmił, że zna jednego z napastników i wskazał, że jest to jeden z ochroniarzy zatrudnionych w klubie (...) T. S..

Zeznania pokrzywdzonego H. H.

Zeznania świadka A. S.

Zeznania świadka K. S. (2)

k. 1-2, 24, 51, 112-113, 277-279

k. 172- 174, 300

k. 179-180, 301

Pokrzywdzony H. H. doznał obrażeń ciała w postaci obrzęku tkanek miękkich głowy, ran tłuczonych czoła, małżowiny usznej lewej i okolicy zamałżowinowej lewej, wybroczyn krwawych i podbiegnięć krwawych na głowie, plecach, kończynach górnych, podbiegnięć krwawych na wardze dolnej, które skutkowały naruszeniem czynności narządu ciała pokrzywdzonego na czas nie dłuższy niż 7 dni.

Zeznania pokrzywdzonego H. H.

Dokumentacja medyczna z dnia 19 lipca 2020 r.

Świadectwo sądowo –lekarskich oględzin ciała z dnia 20 lipca 2020 r.,

Opinia sądowo- lekarska z dnia 23 grudnia 2020 r.

k. 1-2, 24, 51, 112-113, 277-279,

k. 6 – 8

k. 9 – 11

k. 37-39

Koszty leczenia podjętego przez pokrzywdzonego w związku z obrażeniami, których doznał w wyniku zdarzenia z dnia 19 lipca 2020 r. wynosiły 2 100,00 zł;

Faktura VAT nr (...),

Faktura VAT nr (...),

Zestawienie kosztów leczenia pacjenta

k. 286 - 288

Oskarżony B. J. posiada wykształcenie średnie. W przeszłości nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie i odwykowo. Posiada na utrzymaniu jedno dziecko w wieku 6 lat. Obecnie nie pracuje, jest na utrzymaniu babci.

Wyjaśnienia oskarżonego B. J.

k. 90 -91

Oskarżony T. S. posiada wykształcenie średnie. W przeszłości był leczony psychiatrycznie z powodu epizodu manii. Nie był leczony neurologicznie oraz odwykowo. Nie posiada nikogo na utrzymaniu. Utrzymuje się z prac dorywczych wykonując prace trenera personalnego oraz ochroniarza.

Zgodnie z opinią sądowo – psychiatryczną wobec T. S. nie zachodzą warunki z art. 31 § 1 i 2 k.k. Jest on zdolny do samodzielnej i rozsądnej obrony.

Wyjaśnienia oskarżonego T. S.

Opinia sądowo- psychiatryczna z dnia 18 czerwca 2021 r.

k. 82 – 83, 274-275

k. 132 -136

Oskarżona K. S. (1) posiada wykształcenie podstawowe. W przeszłości nie była leczona psychiatrycznie, neurologicznie i odwykowo. Nie posiada nikogo na utrzymaniu. Obecnie jest zatrudniona na stanowisku kucharza w restauracji (...).

Wyjaśnienia oskarżonej K. S. (1)

k. 127 - 128

Uprzednia niekaralność oskarżonego T. S..

Uprzednia karalność oskarżonego B. J..

Uprzednia karalność oskarżonej K. S. (1).

Dane o karalności

Dane o karalności

Dane o karalności

k. 97

k. 114-115

k. 203-205

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.

T. S.

W dniu 19 lipca 2020 roku we W. w klubie (...) przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu oraz dwoma innymi nieustalonymi mężczyznami, publicznie znieważyli słowami powszechnie uznanymi za obraźliwe oraz brali udział w pobiciu obywatela T. H. H. ze względu na jego przynależność etniczną i rasową, poprzez uderzanie pokrzywdzonego pięściami i kopanie po całym ciele, czym narazili pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo skutku określonego w art. 157 § 1 k.k., w wyniku czego pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci obrzęku tkanek miękkich głowy, ran tłuczonych czoła, małżowiny usznej lewej i okolicy zamałżowinowej lewej, wybroczyn krwawych i podbiegnięć krwawych na głowie, plecach, kończynach górnych, podbiegnięć krwawych na wardze dolnej, które skutkowały naruszeniem czynności narządu ciała pokrzywdzonego na czas nie dłuższy niż 7 dni, tj. o czyn z art. 119 § 1 k.k. i art. 158 § 1 k.k. i art. 257 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Obecność oskarżonego w mieszkaniu M. K., gdzie wraz z nim i M. R. miał oglądać galę sportów walki w nocy z 18 na 19 lipca 2020 roku.

Wyjaśnienia oskarżonego T. S.

Zeznania świadka M. K.

Zeznania świadka M. R.

k. 274 - 275

k. 289-290

k. 290

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.

zeznania pokrzywdzonego H. H.

Zeznania pokrzywdzonego były jasne, spójne, logiczne, konsekwentne, w pełni wiarygodne. Korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym. W trakcie zeznań złożonych przed Sądem pokrzywdzony podawał, że w momencie, gdy podszedł do oskarżonego B. J. w celu zwrócenia mu portfela, oskarżona K. S. (1) zapytała go ,,gdzie są pieniądze”. O tych okolicznościach pokrzywdzony nie wspominał w trakcie składania zeznań w postępowaniu przygotowawczym. Jednakże nie mają one wpływu na ocenę wiarygodności zeznań pokrzywdzonego. Co istotne, pokrzywdzony rozpoznał T. S., B. J. i K. S. (1) na okazanych mu tablicach poglądowych jako sprawców zdarzenia.

zeznania świadka A. S.

Zeznania były jasne, logiczne i spójne. Świadek nie był w dniu 19 lipca 2020 r. obecny w klubie (...). Jednakże o tym, że tego dnia w klubie miało dojść do pobicia osoby o ciemnym kolorze skóry dowiedział się z relacji innych osób.

zeznania świadka K. S. (2)

Zeznania były jasne, logiczne i spójne. Świadek był w dniu 19 lipca 2020 r. obecny w klubie (...). Nie był on naocznym świadkiem pobicia pokrzywdzonego. Jednakże o tym, że tego dnia w klubie miało dojść do pobicia osoby o ciemnym kolorze skóry dowiedział się z relacji innych osób.

dokumentacja medyczna z dnia 19 lipca 2020 r.

świadectwo sądowo – lekarskich oględzin ciała z dnia 20 lipca 2020 r.

Dokument o charakterze prywatnym. Niebudzący wątpliwości. Brak oznak ingerowania w treść dokumentacji. Nie była kwestionowana przez strony.

faktura VAT nr (...),

faktura VAT nr (...)

zestawienie kosztów leczenia pacjenta

Dokument o charakterze prywatnym. Niebudzący wątpliwości. Brak oznak ingerowania w treść dokumentacji. Nie była kwestionowana przez strony.

karty karne z dnia 31 maja 2021 r.

karta karna

z dnia 22 czerwca 2021 r.

Dokument o charakterze urzędowym. Wydany przez uprawniony podmiot. Niebudzący wątpliwości.

opinia sądowo- lekarska z dnia 23 grudnia 2020 r.

opinia sądowo -psychiatryczna z dnia 18 czerwca 2021 r.

Opinie były pełne, jasne i spójne. Zostały sporządzone przez podmiot do tego uprawniony. Opinie zostały sporządzone w sposób rzetelny i bardzo szczegółowy. Brak podstaw do kwestionowania wiarygodności tych opinii.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

I.I.

wyjaśnienia oskarżonego T. S.

Wyjaśnienia oskarżonego zostały uznane za niewiarygodne, ponieważ były sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Oskarżony wskazywał, że tego dnia nie był obecny w klubie (...). Twierdzenia te są jednak sprzeczne i niespójne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Należy zauważyć, że gdyby oskarżony faktycznie nie był obecny tego dnia w klubie, to wówczas pokrzywdzony nie uzyskałby od swego znajomego A. M. E. A. jego danych. Jak wynika z zeznań pokrzywdzonego, jego znajomy znał oskarżonego, wiedział, że pracował on w klubie (...) jako ochroniarz. Podał również jego personalia. Gdyby oskarżonego faktycznie nie było tego dnia w klubie, nie zostałby on wskazany przez pokrzywdzonego znajomemu jako sprawca pobicia a jego dane nie zostałyby wskazane.

Nadto – co istotne - podczas okazania na jednej z tablic poglądowych pokrzywdzony rozpoznał T. S..

Charakterystyczne, że oskarżony wskazał, iż nie zna B. J., podczas gdy z zeznań pokrzywdzonego wynika, że znalazł B. J. wśród znajomych T. S. na portalu F..

Za nielogiczne należy uznać również twierdzenia T. S. w świetle, których oskarżenia pokrzywdzonego mają być zemstą za to, że trzy lata temu nie został on wpuszczony przez oskarżonego do klubu (...). Trudno bowiem wyobrazić sobie by pokrzywdzony po pobiciu zamiast wskazać na faktycznych sprawców, podał dane oskarżonego tylko po to by w ten sposób ,,zemścić się” za sytuację, która miała miejsce kilka lat wcześniej.

Oskarżony podawał również, że tego dnia był obecny w mieszkaniu M. K., gdzie wraz z nim i M. R. miał oglądać galę sportów walki. Twierdzenia oskarżonego w tym zakresie są sprzeczne z zeznaniami świadków M. K. i M. R.. Oskarżony wyjaśniał, że oglądał galę ze wskazanymi powyżej w nocy z 18 na 19 lipca 2020 r. Natomiast świadkowie M. K. i M. R. zeznali, że spotkali się wieczorem 19 lipca 2020 r. Natomiast do pobicia pokrzywdzonego miało dojść w dniu 19 lipca 2020 r. w godzinach porannych. Tym samym nawet gdyby uznać, że oskarżony faktycznie wieczór 19 lipca 2020 r. spędził wraz ze znajomymi na oglądaniu gali, to należy wskazać, że miało to miejsce później, już po pobiciu pokrzywdzonego, do którego doszło tego dnia w godzinach porannych.

Należy również zauważyć, że twierdzenia oskarżonego co do jego obecności w mieszkaniu M. K. pojawiły się dopiero na etapie postępowania sądowego, oskarżony wcześniej w ogóle nie podnosił tej okoliczności. W związku z czym należy uznać, że stanowią one element przyjętej przez oskarżonego linii obrony zmierzającej do uniknięcia przez niego odpowiedzialności karnej..

wyjaśnienia oskarżonego B. J.

Oskarżony nie przyznał się do zarzuconego jej czynu. Wyjaśnienia oskarżonego zostały uznane za niewiarygodne, ponieważ były sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Po pierwsze należy zauważyć, że pokrzywdzony znalazł na parkiecie portfel należący do B. J., co świadczy o tym, że był tego dnia obecny w klubie. Ponadto pokrzywdzony został zaatakowany przez grupę osób, wśród której stał B. J.. Podczas okazania na jednej z tablic poglądowych pokrzywdzony rozpoznał B. J..

wyjaśnienia oskarżonej K. S. (1)

Oskarżona nie przyznała się do zarzucanego jej czynu. Wyjaśnienia oskarżonej zostały uznane za niewiarygodne, ponieważ były sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Podczas okazania na jednej z tablic poglądowych pokrzywdzony rozpoznał K. S. (1). Z relacji pokrzywdzonego wynika, że oskarżona stała w grupie osób, która go zaatakowała. Ponadto to K. S. (1) miała kopnąć pokrzywdzonego dwukrotnie kolanem w twarz.

zeznania świadka M. K.

Zeznania świadków okazały się nieprzydatne dla ustalenia stanu faktycznego sprawy. Świadkowie nie byli obecni w klubie (...) w momencie, w którym miało dojść do pobicia pokrzywdzonego. Wskazywali oni, że w dniu 19 lipca 2020 r. w godzinach wieczornych razem z oskarżonym T. S. mieli oglądać w mieszkaniu galę sportów walki. Jednakże należy wskazać, że do pobicia pokrzywdzonego miało dojść w dniu 19 lipca 2020 r. w godzinach porannych. W związku z czym ewentualne spotkanie świadków i oskarżonego w godzinach wieczornych w dniu 19 lipca 2020 r. nie ma znaczenia w realiach niniejszej sprawy.

zeznania świadka M. R.

zeznania świadka M. C.

Zeznania świadka okazały się nieprzydatne dla ustalenia stanu faktycznego sprawy. Świadek tego dnia nie był obecny w lokalu (...) i nie znał szczegółów zdarzenia, które miało miejsce w dniu 19 lipca 2020 r.

zeznania świadka S. S.

Zeznania świadka okazały się nieprzydatne dla ustalenia stanu faktycznego sprawy. Świadek tego dnia nie był obecny w lokalu (...) i nie znał szczegółów zdarzenia, które miało miejsce w dniu 19 lipca 2020 r.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, że oskarżeni B. J., T. S. i K. S. (1) swoim zachowaniem wyczerpali znamiona przestępstwa z art. 119 § 1 k.k. i art. 158 § 1 k.k. i art. 257 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przepis art. 158 § 1 k.k. nie określa sposobu udziału w pobiciu, co oznacza, że może to być każda forma świadomego współdziałania uczestników pobicia, a w jej ramach również każdy środek użyty do ataku na inną osobę (inne osoby), jeżeli wspólne działanie powoduje narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub w art. 157 § 1 k.k. (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z 29.07.2020 r., IV KK 268/20, LEX nr 3295122). Jak wynika z zeznań pokrzywdzonego, oskarżeni T. S. i B. J. zadawali mu ciosy w postaci uderzeń pięściami w różne części ciała. Natomiast oskarżona K. S. (1) kopnęła dwukrotnie pokrzywdzonego kolanem w twarz. Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że działania oskarżonych naraziły pokrzywdzonego na bezpośrednie wystąpienie skutków opisanych w art. 157 § 1 k.k. W efekcie pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci obrzęku tkanek miękkich głowy, ran tłuczonych czoła, małżowiny usznej lewej i okolicy zamałżowinowej lewej, wybroczyn krwawych i podbiegnięć krwawych na głowie, plecach, kończynach górnych, podbiegnięć krwawych na wardze dolnej, które skutkowały naruszeniem czynności narządu ciała pokrzywdzonego na czas nie dłuższy niż 7 dni. Tym samym należy uznać, że oskarżeni wypełnili swym zachowaniem znamiona przestępstwa z art. 158 § 1 k.k.

Pokrzywdzony jest obywatelem T., mieszkającym od kilku lat we W.. Z jego relacji wynika, że oskarżeni kierowali w stosunku do niego określenie ,,czarnuch”, a także wulgaryzmy i określenia uznawane za obraźliwe. Całe zdarzenie miało miejsce na parkiecie klubu (...) mieszczącego się przy ul. (...) we W.. Tym samym należy uznać, że oskarżeni znieważyli publicznie pokrzywdzonego ze względu na jego przynależność narodową, etniczną i rasową. W ocenie Sądu, również stosowanie wobec pokrzywdzonego przemocy było bezpośrednio związane z jego przynależnością narodową, etniczną oraz rasową. Analiza materiału dowodowego daje podstawy do uznania, że całe zdarzenie miało podłoże rasistowskie i ksenofobiczne. Działania oskarżonych wypełniły znamiona przestępstwa z art. 119 § 1 k.k. oraz art. 257 k.k.

Ponadto Sąd uznał, że oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu, gdyż jak wynika z zeznań pokrzywdzonego otrzymywał on ciosy od wszystkich osób biorących udział w zajściu. Również wszystkie te osoby kierowały do pokrzywdzonego słowa obraźliwe związane z jego przynależnością narodową, rasową i etniczną, a także stosowali wobec niego z tego powodu przemoc.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. J.

T. S.

K. S. (1)

Punkt I

Punkt I.I.

Podstawą wymiaru kary w niniejszej sprawie był art. 119 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k.

Wymierzając oskarżonym karę, Sąd kierował się ogólnymi dyrektywami sądowego wymiaru kary określonymi w art. 53 k.k. bacząc by jej wysokość była współmierna do stopnia winy oskarżonych, uwzględniając jednocześnie stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonych czynu i biorąc pod uwagę zapobiegawcze i wychowawcze cele wymierzonej kary.

Określając rodzaj i wymiar kary Sąd miał na względzie sposób w jaki oskarżeni popełnili przestępstwo. W ocenie Sądu, działanie sprawców było bardzo brutalne. Jak wynika z przeprowadzonego postępowania dowodowego, razem z dwoma innymi osobami, wielokrotnie uderzali pięściami i kopali oni pokrzywdzonego w różne części ciała. Całe zdarzenie miało miejsce w klubie, w jednym z ciemnych pomieszczeń. W efekcie ciosy były zadawane na oślep, bezrefleksyjnie, bez względu na to jakie obrażenia mogą zostać zadane ofierze. Pokrzywdzony był podczas całego zajścia całkowicie bezbronny. Działania sprawców przerwała dopiero interwencja ochroniarzy. Ponadto Sąd miał na względzie motywy jakimi kierowali się oskarżeni w momencie atakowania pokrzywdzonego. Nie budzi wątpliwości Sądu, że oskarżeni działali z pobudek rasistowskich. Wyłączną przyczyną zaatakowania pokrzywdzonego był jego wygląd oraz przynależność narodowa i etniczna. Należy zauważyć, że pokrzywdzony nie prowokował w żaden sposób oskarżonych. Wręcz przeciwnie podszedł do nich by zwrócić znaleziony na parkiecie portfel. Należy zauważyć, że oskarżeni zaatakowali obcą dla siebie osobę, wyłącznie ze względu na jej przynależność narodową, etniczną i rasową. Warto również podkreślić, że po interwencji ochroniarzy oskarżeni opuścili klub. Nie zainteresowali się ani stanem zdrowia oskarżonego, ani tym czy wymaga on udzielenia pomocy medycznej.

Określając wysokość kary wymierzonej oskarżonemu B. J., Sąd oprócz wskazanych powyżej okoliczności miał na uwadze, że w przeszłości był już kilkukrotnie karany. Ponadto Sąd miał na względzie fakt, że oskarżony nie przeprosił pokrzywdzonego, nie wyraził ani skruchy za popełniony czyn ani też nie wyraził woli naprawienia wyrządzonej szkody i krzywdy. Jak wskazano powyżej oskarżony dopuścił się popełnienia czynu wyłącznie z pobudek rasistowskich, a jego działanie cechowała brutalność i bezwzględność. W efekcie Sąd uznał, że kara izolacyjna w wymiarze 8 miesięcy pozbawienia wolności, spełni swoje cele w stosunku do oskarżonego B. J..

Określając wysokość kary wymierzonej oskarżonej K. S. (1), Sąd oprócz wskazanych powyżej okoliczności miał na względzie, że w przeszłości była ona już karana.

Podobnie jak pozostali sprawcy, oskarżona atakując pokrzywdzonego działała z pobudek rasistowskich. Jej niechęć do pokrzywdzonego była spowodowana wyłącznie jego przynależnością rasową, narodową i etniczną. Należy również zauważyć, że to K. S. (1) kopnęła pokrzywdzonego dwukrotnie kolanem w twarz. Okoliczność ta świadczy o brutalności i bezwzględności oskarżonej.

Sąd miał także na względzie fakt, że oskarżona nie przeprosiła pokrzywdzonego, nie wyraziła ani skruchy za popełniony czyn ani też nie wyraziła woli naprawienia wyrządzonej szkody i krzywdy. W efekcie Sąd uznał, że kara izolacyjna w wymiarze 8 miesięcy pozbawienia wolności, spełni swoje cele w stosunku do oskarżonej K. S. (1).

Określając wysokość kary wymierzonej oskarżonemu T. S., Sąd oprócz wskazanych powyżej okoliczności miał na względzie, że oskarżony jest osobą dotychczas niekaraną.

Jednakże analogicznie jak pozostali oskarżeni nie przeprosił pokrzywdzonego, nie wyraził również ani skruchy za popełniony czyn ani też nie wyraził woli naprawienia wyrządzonej szkody i krzywdy. Oskarżony działał z pobudek rasistowskich, w swoim działaniu kierując się niechęcią do pokrzywdzonego spowodowaną wyłącznie jego wyglądem oraz przynależnością rasową i etniczną. Tym samym Sąd uznał, że kara pozbawienia wolności w wymiarze 8 miesięcy z warunkowym zawieszeniem jej wykonania jest karą spełniającą swoje cele wobec oskarżonego.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. S.

Punkt II

Punkt I.II

Na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 k.k. Sąd orzeczoną wobec oskarżonego T. S. karę pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący dwa lata. W tym zakresie Sąd miał na względzie fakt, że oskarżony T. S. nie był dotychczas karany. W związku z czym orzeczona wobec niego kara w zawieszeniu spełni swoje cele.

T. S.

Punkt III

Punkt I.III

Na podstawie art. 73 § 1 k.k. Sąd oddał oskarżonego T. S. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego. W tym zakresie Sąd miał na względzie fakt, że oddanie oskarżonego pod dozór kuratora da możliwość kontroli przebiegu okresu próby oraz tego, czy oskarżony wywiązał się z nałożonego na niego obowiązku.

T. S.

Punkt IV

Punkt I.IV

Na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 i 2 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonego T. S. do informowania kuratora o przebiegu okresu próby oraz do przeproszenia na piśmie pokrzywdzonego H. H. w terminie jednego miesiąca od dnia uprawomocnienia się wyroku. W tym zakresie Sąd miał na uwadze fakt naruszenia przez oskarżonego dobra prawnego pokrzywdzonego w postaci jego zdrowia, nietykalności oraz godności. Z tego względu, w ocenie Sądu zasadnym jest przeproszenie pokrzywdzonego przez oskarżonego.

Sąd określił, że oskarżony powinien wywiązać się z tego obowiązku poprzez przeproszenie pokrzywdzonego na piśmie w terminie jednego miesiąca od uprawomocnienia się wyroku. W ocenie Sądu termin ten jest wystarczający do wywiązania się przez oskarżonego z nałożonego na niego obowiązku.

Sąd uznał za stosowne, by przeprosiny miały formę pisemną. Po pierwsze pozwoli to na uniknięcie spotkania oskarżonego z pokrzywdzonym i powstania kolejnych nieporozumień. Ponadto forma pisemna daje możliwość zweryfikowania, czy oskarżony faktycznie wywiązał się z nałożonego na niego obowiązku.

B. J.

T. S.

K. S. (1)

Punkt V

Punkt I.V

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonych do naprawienia szkody, którą poniósł pokrzywdzony w wyniku zdarzenia z dnia 19 lipca 2020 r., a także do zapłaty na jego rzecz zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Wysokość odszkodowania została ustalona w oparciu o faktury VAT przedłożone przez pokrzywdzonego. Z ich treści jednoznacznie wynika, że koszty leczenia podjętego przez niego w związku ze zdarzeniem z dnia 19 lipca 2020 r. wynosiły 2 100,00 zł.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, iż Sąd orzekając w pkt. V części dyspozytywnej wyroku zadośćuczynienie stosował przepisy prawa cywilnego – art. 46 § 1 kk in principio.

Niesporne w orzecznictwie sądowym i doktrynie jest, że ze względu na niewymierność krzywdy, określenie w konkretnym wypadku odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę ustawodawca pozostawił sądowi. Sąd dysponuje w takim wypadku większym zakresem swobody, niż przy ustalaniu szkody majątkowej i sumy potrzebnej do jej naprawienia. Nie oznacza to jednak, by ocena Sądu nie poddawała się weryfikacji pod kątem jej zgodności z dyspozycją art. 445 § 1 k.c. Kryteria istotne przy ustalaniu „odpowiedniej” sumy zadośćuczynienia to przykładowo: rodzaj naruszonego dobra, zakres i rodzaj rozstroju zdrowia, czas trwania cierpień, wiek pokrzywdzonego, intensywność ujemnych doznań fizycznych i psychicznych, rokowania na przyszłość, stopień winy sprawcy (vide: tak SN z wyroku z dn. 12.04.1972 r., II CR 57/72, opubl. w OSNCP 1972, nr 10, poz. 183, wyrok Sądu Najwyższego z 20.04.2006 r., IV CSK 99/05, niepubl. oraz wyrok Sądu Najwyższego z 27.02.2004 r., V CK 282/03, niepubl.). W orzecznictwie sądowym ugruntowany jest pogląd, że zadośćuczynienie z art. 445 k.c. ma charakter przede wszystkim kompensacyjny, musi być rozważane indywidualnie i tym samym jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość dla poszkodowanego, adekwatną do warunków gospodarki rynkowej (tak m.in. SN w wyroku z dn. z dnia 14 stycznia 2011 r., I PK 145/10 opubl. w M.P.Pr. (...)). W orzecznictwie wyrażono również pogląd, iż zdrowie jest dobrem szczególnie cennym; przyjmowanie niskich kwot zadośćuczynienia w przypadkach ciężkich uszkodzeń ciała prowadzi do niepożądanej deprecjacji tego dobra (tak SN w wyroku z dnia 16.07.1997 r., II CKN 273/97, nie publ.). Jak wskazuje się również w orzecznictwie sądowym (wyrok SN z 28.09.2001 r., III CKN 427/00, Lex 52766) wysokość zadośćuczynienia nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być "odpowiednia" w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa. Ponadto zdaniem Sądu, ustalony przez biegłych lekarzy i innych specjalistów charakter i stopień uszczerbku na zdrowiu ma znaczenie jedynie pomocnicze i nie może stanowić głównego wskaźnika wysokości należnego poszkodowanemu zadośćuczynienia, gdyż przy ustaleniu jego wysokości należy brać pod uwagę również pozostałe wyżej wymienione czynniki (tak również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 28.06.2005 r., I CK 7/2005, LEX nr 153254, także: wyrok SN z 5.10.2005 r., I PK 47/05, M.P.Pr. 2006/4/208).

Ustalając wysokość przyznanego pokrzywdzonemu zadośćuczynienia Sąd uwzględnił charakter i przebieg zdarzenia, które miało miejsce w dniu 19 lipca 2020 r. Należy zauważyć, że pokrzywdzony został zaatakowany przez oskarżonych wyłącznie z uwagi na swoją przynależność narodową, etniczną i inny kolor skóry. Jak wynika z zeznań pokrzywdzonego podszedł on do oskarżonych by zwrócić znaleziony na parkiecie portfel, otrzymał wówczas uderzenie w brzuch, a następnie został przerzucony do Sali mieszczącej się obok, gdzie zostały mu zadane kolejne ciosy. Wobec pokrzywdzonego podczas całego zajścia kierowane były wyzwiska oraz słowa uznawane powszechnie za obraźliwe, a odnoszące się do jego koloru skóry oraz narodowości. Nie bez znaczenia jest również fakt, że całe zdarzenie, działo się w miejscu publicznym. Nie budzi wątpliwości Sądu, że całe zajście miało podłoże rasistowskie, a pokrzywdzony został zaatakowany wyłącznie z uwagi na swój wygląd i pochodzenie. Jak wynika z zeznań pokrzywdzonego prócz dolegliwości fizycznych, których doznał w wyniku pobicia, poczuł się on również upokorzony i obrażony słowami kierowanymi do niego przez oskarżonych.

Ponadto Sąd miał na uwadze rozległość oraz charakter obrażeń poniesionych przez pokrzywdzonego, związany z nimi ból, konieczność podjęcia leczenia i rekonwalescencji.

W ocenie Sądu, zasądzona kwota 5.000 zł zadośćuczynienia zrekompensuje pokrzywdzonemu doznane przez niego w związku ze zdarzeniem cierpienia psychiczne i fizyczne. Oczywiście zasądzenie na rzecz pokrzywdzonego odszkodowania i zadośćuczynienia nie stoi na przeszkodzie by dochodził on dalszych roszczeń od oskarżonych na drodze postępowania cywilnego.

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt VI

Wysokość kosztów zastępstwa procesowego pokrzywdzonego udzielonego przez radcę prawnego z wyboru w wysokości 2 760 zł ustalono w oparciu o § 11 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 5 w zw. z § 17 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 265).

Punkt VII

Na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. Zm.) Sąd zasądził od oskarżonego T. S. kwotę 753,89 zł, zaś od oskarżonych B. J. oraz K. S. (1) kwotę po 116,65 zł na rzecz Skarbu Państwa tytułem kosztów sądowych oraz wymierzył każdemu z nich opłatę w wysokości 180 zł.

6.  1Podpis

Sędzia Marcin Myczkowski