Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 kwietnia 2022 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Anna Bielecka-Gąszcz

Protokolant: st. sekr. sąd. Izabella Bors

po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2022 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa P. N.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę 4.742 zł

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.742 zł (cztery tysiące siedemset czterdzieści dwa złote) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 18 lipca 2021 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.317 zł (jeden tysiąc trzysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 927/21

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2021 roku powód P. N., reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, wytoczył przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W. powództwo o zasądzenie kwoty 4.742 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 18 lipca 2021 roku do dnia zapłaty, ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 13 maja 2021 roku doszło do kolizji drogowej w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód marki V. o nr rej. (...). Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie OC w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń. W związku ze szkodą poszkodowany wynajął od powoda pojazd zastępczy, z tytułu czego powód wystawił w dniu 7 lutego 2020 roku fakturę VAT nr (...) na kwotę 5.535 zł obejmującą 25 dni najmu za stawkę 180 zł netto dziennie. Oferta najmu spełniała indywidualne potrzeby poszkodowanego, przy czym poszkodowany przed zawarciem umowy z powodem nie otrzymał od pozwanego informacji na temat stawek najmu. Po zgłoszeniu roszczenia pozwany wypłacił z powyższego tytułu kwotę 793 zł, akceptując 8-dniowy okres najmu oraz weryfikując stawkę dobową do kwoty 131 zł brutto za 3 dni najmu oraz 80 zł brutto za pozostałe 5 dni najmu. W ocenie powoda stanowisko pozwanego jest nieprawidłowe. Prawo do dochodzonej wierzytelności powód nabył na mocy umowy cesji z dnia 14 maja 2021 roku. (pozew k. 4-8)

W odpowiedzi na pozew strona pozwana, reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwany zakwestionował okres najmu oraz ujętą w fakturze stawkę najmu. Wyjaśnił, że uznany okres najmu 8 dni obejmował technologiczny czas naprawy (2 dni), oczekiwanie na części (2 dni), dni organizacyjne (2 dni) oraz dni wolne od pracy (2 dni). W odniesieniu do stawki najmu, uwzględniając, że najem rozpoczął się 14 maja 2021 roku zaś informację o możliwości zorganizowania najmu w wypożyczalni współpracującej z pozwanym i o akceptowalnych stawkach dobowych poszkodowany otrzymał w dniu 17 maja 2021 roku, zasadna jest stawka w wysokości 180 zł netto przez pierwsze 3 dni i 80 zł netto przez pozostałe 5 dni. Pełnomocnik pozwanego wskazał, że poszkodowany nie skorzystał z przedstawionej w dniu 17 maja 2021 roku oferty najmu pojazdu zastępczego, decydując się na wynajem za wyższą stawkę. (odpowiedź na pozew k. 50-53)

W toku procesu stanowiska stron nie uległy zmianie, przy czym pełnomocnik powoda zakwestionował fakt przedstawienia poszkodowanemu oferty najmu pojazdu zastępczego. (pismo procesowe k. 64-68v., protokół rozprawy k. 87-88, k. 96-99)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 13 maja 2021 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód marki V. (...) o nr rej. (...) będący własnością W. G.. Przedmiotowy pojazd nie nadawał się do jazdy. Sprawca kolizji posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego ubezpieczyciela. (zeznania świadka W. G. k. 96-99, z akt szkody na płycie CD k. 62: zgłoszenie szkody, notatka Policji; okoliczności bezsporne)

W dniu 14 maja 2021 roku zaistniała szkoda została zgłoszona pozwanemu. Pozwany potwierdził przyjęcie szkody, którą zarejestrował pod nr (...)-01 i wdrożył postępowanie likwidacyjne. (okoliczności bezsporne, w aktach szkody na płycie CD k. 62: zgłoszenie szkody, potwierdzenie przyjęcia szkody)

W dniu 14 maja 2021 roku W. G. zawarł z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego marki T. (...). Stawka dobowa za najem została ustalona na kwotę 180 zł netto + 23% VAT. W umowie brak było limitu km, kaucji, ograniczeń dotyczących kierowcy oraz innych ograniczeń, udziału własnego w szkodzie, wynajmowany pojazd miał pełne ubezpieczenie OC i AC. (...) zostało udostępnione na czas likwidacji szkody.

Tego samego dnia powód, w imieniu poszkodowanego, zwrócił się do pozwanego o udostępnienie pojazdu zastępczego i kontakt w tym celu pod wskazanym nr tel. komórkowego w ciągu 24 h, informując, że w przeciwnym razie najem będzie realizowany/kontynuowany na zasadach rynkowych.

W dniu 14 maja 2021 roku powód zawarł z W. G. umowę cesji wierzytelności, w treści której cedent oświadczył, że przysługuje mu wierzytelność pieniężna – prawo do zwrotu kosztów z tytułu najmu pojazdu zastępczego – w stosunku do sprawcy szkody oraz wszystkich osób i podmiotów odpowiedzialnych za szkodę z dnia 13 maja 2021 roku w samochodzie marki V. (...). Przedmiotową wierzytelność cedent przelał na rzecz powoda. W ankiecie dotyczącej warunków najmu poszkodowany oświadczył, że przed zawarciem umowy nie złożono mu oferty najmu pojazdu zastępczego spełniającej jego kryteria. (zeznania świadka W. G. k. 96-99, umowa cesji wierzytelności k. 12, ankieta k. 13, umowa najmu pojazdu zastępczego k. 14, oferta k. 15, oświadczenie k. 69, pismo k. 70 wraz z potwierdzeniem przesłania k. 71, okoliczności bezsporne)

W oświadczeniu z dnia 14 maja 2021 roku W. G. wskazał, że w przypadku, gdy w toku procesu likwidacyjnego okaże się, że naprawa uszkodzonego pojazdu jest opłacalna, zleci naprawę dopiero po otrzymaniu należnego odszkodowania, niezbędnego do przeprowadzenia naprawy w związku ze szkodą ze środków otrzymanych od ubezpieczyciela sprawcy zdarzenia. (oświadczenie k. 22)

W dniu 17 maja 2021 roku pozwany sporządził dokument adresowany do poszkodowanego, w treści którego informował o możliwości najmu pojazdu zastępczego z wypożyczalni współpracujących z pozwanym oraz o akceptowanych stawkach najmu.

W. G. nie otrzymał informacji, o której mowa wyżej. Pozwany nie kontaktował się z nim w tym celu. Poszkodowanemu zależało, aby w jak najkrótszym czasie nająć pojazd zastępczy, bowiem był on mu niezbędny do wykonywania pracy. Poszkodowany jako fizjoterapeuta na co dzień dojeżdża do klientów, często poza granice Ł., wobec czego najważniejszym kryterium, jakie miało spełniać auto zastępcze było niskie spalanie paliwa. Z uwagi na to, że poszkodowany nie posiadał wiedzy odnośnie stawek za najem powierzył cały proces najmu zastępczego powodowi. (zeznania świadka W. G. k. 96-99, z akt szkody na płycie CD k. 62: zgłoszenie szkody, informacja o wypożyczalniach)

Pozwany w dniu 21 maja 2021 roku przeprowadził pierwsze oględziny uszkodzonego pojazdu i sporządził kalkulację naprawy zgodnie z którą koszt naprawy uszkodzonego pojazdu wynosił 3.073,31zł. Poszkodowany otrzymał kosztorys w dniu 25 maja 2021 roku. Kwota przyznanego odszkodowania z tytułu naprawy przedmiotowego pojazdu została wypłacona poszkodowanemu w dniu 27 maja 2021 roku. Zakład naprawczy, któremu poszkodowany zlecił naprawę, zamówił części niezbędne do naprawy w dniu 28 maja 2021 roku. Zamówione części odebrano w dniu 31 maja 2021 roku. Poszkodowany w dniu 1 czerwca przekazał pojazd do warsztatu, gdzie rozpoczęto naprawę. Dni 3 czerwca 2021 roku (święto Boże Ciało) oraz 5 i 6 czerwca 2021 roku (sobota, niedziela) były dniami wolnymi od pracy. Zakończenie likwidacji szkody oraz zwrot pojazdu zastępczego nastąpił w dniu 7 czerwca 2021 roku. (arkusz przebiegu likwidacji szkody k. 21, w aktach szkody na płycie CD k. 62: potwierdzenie przyjęcia szkody, kalkulacja naprawy, decyzja płatnicza)

W dniu 18 czerwca 2021 roku powód wystawił W. G. fakturę VAT nr (...) na kwotę 5.535 zł brutto, tytułem wynajmu samochodu zastępczego za okres 25 dni. Termin płatności przypadał na dzień 2 lipca 2021 roku. W wiadomości email z tego samego dnia powód wezwał pozwanego do zapłaty w terminie 14 dni kwoty wynikającej z przedmiotowej faktury. (faktura k. 16, wydruk wiadomości email k. 17-18, okoliczności bezsporne)

Decyzją z dnia 24 czerwca 2021 roku pozwany poinformował powoda o przyznaniu odszkodowania w wysokości 793 zł brutto z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego. W treści decyzji wyjaśnił, że uznał łączny okres najmu 8 dni oraz zweryfikował stawkę dobową do kwoty 131 zł netto za 3 dni najmu oraz do kwoty 80 zł netto za 5 dni najmu, zgodnie z przedstawioną ofertą najmu. (decyzja k. 19-20, okoliczności bezsporne)

Do dnia wyrokowania pozwany nie zapłacił powodowi kwoty dochodzonej pozwem. (okoliczności bezsporne)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, których prawdziwości ani rzetelności ich sporządzenia nie kwestionowała żadna ze stron. Za podstawę ustaleń faktycznych Sąd przyjął ponadto logiczne i spójne zeznania świadka W. G.. Świadek ten szczegółowo opisał okoliczności, w jakich doszło do wynajęcia auta zastępczego od powoda.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne i zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie znajdują zastosowanie zasady odpowiedzialności samoistnego posiadacza mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody statuowane w przepisie art. 436 k.c., oraz – w związku z objęciem odpowiedzialności posiadacza pojazdu obowiązkowym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej – przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j Dz.U. 2013, poz. 392 ze zm.). W kwestii zakresu szkody i odszkodowania obowiązują reguły wyrażone w przepisach ogólnych księgi III Kodeksu cywilnego, tj. przepisy art. 361 § 2 k.c. oraz art. 363 k.c. Zastosowanie w przedmiotowej sprawie znajdują także przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące ubezpieczeń majątkowych.

W myśl przepisu art. 822 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Zaś zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, zakład ubezpieczeń zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Ubezpieczyciel odpowiada w granicach odpowiedzialności sprawcy szkody – odpowiada za normalne następstwa działania bądź zaniechania, z którego szkoda wynikła. Wysokość odszkodowania winna odpowiadać rzeczywistym, uzasadnionym kosztom usunięcia skutków wypadku, ograniczona jest jedynie kwotą określoną w umowie ubezpieczenia (art. 824 § 1 k.c., art. 36 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych).

Ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu (art. 35 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych).

Zakład ubezpieczeń w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej wynikającej z umowy ubezpieczenia przejmuje obowiązki sprawcy wypadku. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń nie może wykraczać poza granice odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, ale również nie może być mniejsza niż wynikła na skutek ruchu pojazdu mechanicznego szkoda.

Poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń (art. 19 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, art. 822 § 4 k.c.).

W tym miejscu należy wskazać, iż powód był legitymowany czynnie do wzięcia udziału w procesie w związku z nabyciem przez niego od poszkodowanego wierzytelności z tytułu szkody w przedmiotowym pojeździe na podstawie umowy przelewu wierzytelności. Tym samym, powód wstąpił w prawa dotychczasowego wierzyciela, przysługujące wobec strony pozwanego z tytułu przedmiotowej szkody w pojeździe i należnego, a nie wypłaconego jeszcze odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego, na podstawie art. 509 § 1 i 2 k.c. Powód może zatem skutecznie realizować uprawnienia poprzedniego wierzyciela również w zakresie dochodzenia należności na drodze sądowej.

W przedmiotowej sprawie bezspornym między stronami był fakt zaistnienia zdarzenia komunikacyjnego z dnia 13 maja 2021 roku, w wyniku którego samochód marki V. (...) uległ uszkodzeniu. Do zdarzenia drogowego doszło z winy osoby ubezpieczonej w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym Towarzystwie (...). Przedmiotem sporu nie była zatem zasada odpowiedzialności pozwanego za przedmiotową szkodę. Pozwany nie kwestionował także uprawnienia poszkodowanego do wynajęcia pojazdu zastępczego na czas likwidacji szkody. Oś sporu w niniejszej sprawie stanowiły wyłącznie długości najmu oraz stawka dobowa za najem, którą pozwany określił na kwotę 131 zł netto za pierwsze uznane 3 dni najmu oraz na kwotę 80 zł netto za pozostałe uznane 5 dni najmu. Pozwany jak już wskazano kwestionował czas trwania naprawy pojazdu.

W tym miejscu przypomnieć należy, iż 25 dni trwał faktyczny okres najmu (tj. do dnia 14 maja 2021 roku do dnia 7 czerwca 2022 roku), który wynika z umowy, zeznań poszkodowanego i arkuszu przebiegu likwidacji szkody. Nadto, co również jest bezsporne w niniejszej sprawie pozwany decyzję o przyznaniu i wypłacie odszkodowania przekazał poszkodowanemu w dniu 25 maja 2021 roku, zaś poszkodowany otrzymał kwotę odszkodowania w dniu 27 maja 2021 roku. Dodatkowo, jak wynika z zeznań poszkodowanego i dokumentów zgromadzonych w sprawie dokumentów, nie miał on własnych środków, które mógł przeznaczyć na naprawę pojazdu. Powyższa okoliczność, że poszkodowany z podjęciem naprawy czekał do momentu przyznania odszkodowania miała kluczowe znaczenie w niniejszej sprawie. Wskazać trzeba, mylny jest pogląd, że powód nie powinien czekać z naprawą pojazdu uszkodzonego w kolizji, za skutki której ponosi odpowiedzialność pozwany. Poszkodowany nie miał środków na taką naprawę, co więcej gdyby nawet takimi dysponował nie miał obowiązku ich angażować, co jest poglądem powszechnie już obowiązującym w orzecznictwie sądowym. Powód wykazał okoliczności pozbawienia poszkodowanego możliwości korzystania z pojazdu w związku z jego uszkodzeniem, i brak środków na naprawę pojazdu, stąd poszkodowany oczekując na ustalenie wysokości odszkodowania wstrzymał się z naprawą, używając dla zaspokojenia swoich codziennych potrzeb komunikacyjnych auta zastępczego. Podkreślenia wymaga, iż dla poszkodowanego dla podjęcia decyzji o naprawie pojazdu istotna jest wiedza o wysokości należnego odszkodowania. Pozwany nie może bowiem oczekiwać, iż lojalne zachowanie się poszkodowanego wobec ubezpieczyciela będzie polegało na wykładaniu własnych pieniędzy na naprawę samochodu, dlatego też przy ustalaniu okresu naprawy pojazdu, a zatem również najmu pojazdu zastępczego należy uwzględnić to kiedy poszkodowany otrzymał należne odszkodowanie, które mógł przeznaczyć na naprawę, a w przedmiotowej sprawie kiedy pozwany wydał decyzję ustalającą wysokość odszkodowania. Pokrzywdzony w ogóle nie miał obowiązku angażowania własnych środków pieniężnych na naprawę pojazdu, mógł to uczynić dopiero ze środków uzyskanych od pozwanego tytułem odszkodowania. Wreszcie nawet posiadanie przez poszkodowanego oszczędności w odpowiedniej wysokości nie zobowiązywało by go na ich przeznaczenie na naprawę pojazdu, poszkodowany mógłby bowiem mieć zarezerwowane pewne środki na skonkretyzowane wydatki (np. wakacyjne, zakup prezentów lub jakiekolwiek inne). W istocie rzeczy dopiero otrzymanie przez poszkodowanego odszkodowania tytułem naprawienia szkody w postaci uszkodzenia pojazdu stanowi surogat dokonania naprawy pojazdu przez samego zobowiązanego do naprawienia szkody (art. 363 § 1 k.c.) w związku z czym dopiero nieprzeznaczenie tego odszkodowania na naprawę pojazdu mogłoby uzasadniać zarzut najmowania pojazdu zastępczego ponad uzasadniony okres. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, iż w przedmiotowej sprawie wydatki na najem pojazdu zastępczego do dnia 7 czerwca 2021 roku były uzasadnione. Wobec powyższego, uwzględniając datę zgłoszenia szkody datę przeprowadzenia oględzin pojazdu, datę sporządzenia kalkulacji i wydania decyzji o przyznaniu odszkodowania rozpoczęcie naprawy pojazdu w dniu otrzymania środków finansowych na naprawę, uwzględniając technologiczny czas naprawy, czas na zorganizowanie, zakup i odbiór części zamiennych oraz dni wolnych od pracy, Sąd uznał, że okres 25 dni najmu pojazdu zastępczego jest w pełni uzasadniony. Wskazać przy tym należy, iż wskazany okres pozbawienia poszkodowanego możliwości korzystania z własnego pojazdu, jest okolicznością do której przyczyniła się strona pozwana, bowiem jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego szkoda została zgłoszona pozwanemu w dniu 14 maja 2021 roku, dopiero zaś w dniu 25 maja 2021 roku pozwany przesłał decyzję o przyznaniu odszkodowania, a faktycznie dokonał wypłaty kwoty z tego tytułu dopiero w dniu 27 maja 20218 roku. Bezczynność strony pozwanej w tym okresie nie może rodzić negatywnych skutków dla strony powodowej.

Odnosząc się do zarzutów pozwanego w zakresie zastosowanej stawki najmu godzi się przypomnieć, że odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego. Jednakże, jak trafnie wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały 7 sędziów z dnia 17 listopada 2011 roku (III CZP 5/11, OSNC 2012/3/28), nie wszystkie wydatki pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym mogą być refundowane. Istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów ( art. 354 § 2 k.c. , art. 362 k.c. i art. 826 § 1 k.c. ). Na ubezpieczycielu ciąży w związku z tym obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. Nie jest celowe nadmierne rozszerzanie odpowiedzialności odszkodowawczej i w konsekwencji gwarancyjnej ubezpieczyciela. W tożsamy sposób wypowiedział się Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 15 lutego 2019 roku (III CZP 84/18, OSNC 2020/1/6), akcentując, że w ramach tego obowiązku powinnością poszkodowanego, jako wierzyciela, jest lojalne postępowanie na etapie likwidacji szkody przez ograniczanie zakresu świadczenia odszkodowawczego ubezpieczyciela, a nie zbędne powiększanie wysokości szkody. Brak podjęcia takich działań mimo, że leżały w zakresie możliwości poszkodowanego, nie może zwiększać odszkodowania należnego od ubezpieczyciela zobowiązanego do naprawienia szkody. W tym zakresie należy proporcjonalnie wyważyć interesy poszkodowanego i ubezpieczyciela kierując się standardem rozsądnie myślącej osoby, która określone zachowanie uznałaby za celowe, konieczne i racjonalne ekonomicznie. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2017 roku (III CZP 20/17, OSNC 2018/6/56), wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że jak wynika z oświadczenia W. G. oraz złożonych przez niego zeznań w toku procesu, które nie zostały podważone przez stronę przeciwną, pozwany nie przedstawił mu warunków najmu pojazdu zastępczego oraz nie wskazał podmiotu, który najem taki mógłby realizować, jak również stawek, do wysokości których akceptuje roszczenie z tego tytułu. Wprawdzie pozwany powołał się na okoliczność przesłania w dniu 17 maja 2021 roku poszkodowanemu informacji o możliwości najmu pojazdu zastępczego organizowanego przez pozwanego i o akceptowalnej stawce, to jednak nie została ona dostatecznie udowodniona. Pozwany poprzestał wyłącznie na przedłożeniu akt szkody na płycie CD, na której znajduje się przedmiotowe pismo adresowane do poszkodowanego, rzecz jednak w tym, że nie wiadomo, czy wiadomość ta rzeczywiście została przesłana, a jeżeli tak to w jaki sposób, co już samo w sobie całkowicie dezawuuje jego walor dowodowy. Przypomnienia wymaga, że poszkodowany zaprzeczył, aby otrzymał od pozwanego jakąkolwiek informację o możliwości najmu pojazdu zastępczego i akceptowanych stawkach, nadto poszkodowany podnosił, że pozwany w ogóle się z nim w tym celu nie kontaktował. W konsekwencji nie sposób przyjąć, aby pozwany we właściwy sposób poinformował poszkodowanego o oferowanych przez niego warunkach najmu. Ponadto, w dniu 14 maja 2021 roku sam wynajmujący, w imieniu poszkodowanego, zwrócił się do ubezpieczyciela o udostępnienie pojazdu zastępczego i kontakt w tym celu pod wskazanym nr tel. komórkowego w ciągu 24 h, informując, że w przeciwnym razie najem będzie realizowany/kontynuowany na zasadach rynkowych, co pozostało bez odpowiedzi. Poszkodowany zdecydował się skorzystać z usług powoda, bowiem z uwagi na wykorzystywanie uszkodzonego pojazdu w celach wykonywania pracy zawodowej zależało mu na szybkim najmie, nadto chciał powierzyć cały proces najmu podmiotowi, który posiada niezbędną wiedzę w tym zakresie. Zeznania poszkodowanego były przy tym całkowicie wiarygodne. Implikacją powyższego musi być uznanie, że nie można stawiać poszkodowanemu zarzutu, że nie współpracował z ubezpieczycielem w celu minimalizacji rozmiaru szkody. Powtórzyć należy, że ani poszkodowany, ani powód, nie otrzymali żadnych informacji o proponowanych przez ubezpieczyciela warunkach najmu, w tym o wysokości dobowej stawki, skutkiem czego W. G. został pozbawiony prawa do weryfikacji przyjętej od powoda oferty pod kątem jej atrakcyjności, tak w zakresie stawki dobowej, jak również w odniesieniu do samych warunków najmu. Pozwany nie kwestionował przy tym rynkowego charakteru stawek powoda.

Reasumując Sąd uznał, że powód, jako nabywca wierzytelności, mógł się skutecznie domagać odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego w kwocie dochodzonej pozwem.

Mając powyższe na uwadze Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.742 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 18 lipca 2021 roku do dnia zapłaty. O odsetkach Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe (od dnia 1 stycznia 2016 roku odsetki ustawowe za opóźnienie). Natomiast zgodnie z treścią art. 817 § 1 i § 2 k.c., ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku, gdyby jednak wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część świadczenia ubezpieczyciel powinien spełnić w terminie przewidzianym w § 1. Godzi się ponadto przypomnieć, że zobowiązanie z tytułu odszkodowania ma charakter bezterminowy, przekształcenie go w zobowiązanie terminowe następuje zaś w drodze wezwania wierzyciela skierowanego do dłużnika do spełnienia świadczenia, jeśli tylko wezwanie to zawiera wskazanie żądanej kwoty. W niniejszej sprawie pozwany został wezwany do zapłaty pismem doręczonym mu w dniu 18 czerwca 2021 roku, w konsekwencji powód był uprawniony żądać odsetek od uzupełniającego odszkodowania dopiero od dnia 18 lipca 2021 roku.

O kosztach procesu rozstrzygnięto w oparciu o art. 98 k.p.c. zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.317 zł obejmującą: opłatę sądową od pozwu 400 zł, wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika w stawce minimalnej 900 zł oraz opłatę skarbową od pełnomocnictwa 17 zł.

Z tych względów, orzeczono jak w sentencji.