Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 354/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Świdnicy, III Wydział Karny, z 24 czerwca 2021 roku, wydany w sprawie o sygn. akt III K 22/21 dotyczący L. W. (1) oskarżonej o czyny z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca oskarżonej zarzucił:

Rażąca niewspółmierność (surowość) orzeczonej kary pozbawienia wolności (ustalonej w wymiarze sześciu miesięcy z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby wynoszący dwa lata), w sytuacji gdy L. W. (1) w toku zaistniałego zdarzenia: była osobą (wbrew stanowisku Sądu) wyłącznie broniącą się, a nie stosującą odwet (pokrzywdzony jako osoba silniejsza szarpiąc oskarżoną wyrwał jej wręcz włosy, co stanowi o gwałtowności i agresywności działania L. Z.) i nie prowokowała swoim zachowaniem pokrzywdzonego. Ponadto strony pojednały się ostatecznie oraz dalej ze sobą mieszkają (co świadczy o ich bardzo dobrych relacjach pomimo zaistniałego zdarzenia i braku wzajemnych pretensji), oskarżona jest również osobą wcześniej niekaraną (uprzednie skazanie uległo zatarciu, co oznacza niwelację wszelkich jego konsekwencji prawnych), która od samego początku nie utrudniała postępowania, składając obszerne wyjaśnienia przed organami ścigania i przed organem orzekającym.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

O rażącej niewspółmierności kary możemy mówić jedynie wtedy, gdy zachodzi sytuacja w której kara orzeczona nie uwzględnia w należyty sposób stopnia społecznej szkodliwości przypisywanego czynu oraz nie realizuje wystarczająco celu kary, ze szczególnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych. Pojęcie niewspółmierności rażącej oznacza znaczną, wyraźną i oczywistą, a więc niedającą się zaakceptować dysproporcję między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą (zasłużoną). Przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona tylko wtedy, gdy na podstawie ustalonych okoliczności sprawy, które powinny mieć decydujące znaczenie dla wymiaru kary, można przyjąć, że występuje wyraźna różnica między karą wymierzoną a karą, która powinna zostać wymierzona w wyniku prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo ( por. wyroki SN: z 22.10.2007 r., (...) 75/07, LEX nr 569073; z 26.06.2006 r., (...) 28/06, LEX nr 568924; z 30.06.2009 r., WA 19/09, OSNwSK 2009, poz. 1255; z 11.04.1985 r., V KRN 178/85, OSNKW 1985/7–8, poz. 60). Dodatkowo warto wskazać, że znamię (...) należy wykładać nie tylko jako „dający się łatwo stwierdzić”, „wyraźny”, ale również „bardzo duży”. Rażącą niewspółmierność kary lub środka karnego należy więc wiązać ze skalą, natężeniem tej niewspółmierności, a nie z jej oczywistym charakterem. Określenie „niewspółmierność” oznacza „brak proporcji, odpowiedniości między czymś a czymś" ( D. Świecki [w:] B. Augustyniak, K. Eichstaedt, M. Kurowski, D. Świecki, Kodeks postępowania karnego. Tom II. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2022, art. 438).

Analiza zarówno treści pisemnego uzasadnienia sądu a quo, jak i materiałów zgromadzonych w toku postępowania w sprawie przekonuje o tym, iż kara wymierzona oskarżonej pozostaje współmierna do stopnia winy oraz społecznej szkodliwości jej czynu. Lektura apelacji obrońcy wskazuje na to, że choć słusznie podnosi on, iż czyn oskarżonej pozostawał w ścisłym związku z niewłaściwym zachowaniem pokrzywdzonego (stanowił nań reakcję), strony pojednały się, a nadto L. W. (1) od początku postępowania w sprawie poczuwała się do odpowiedzialności oraz złożyła szczere wyjaśnienia, to jednocześnie nadaje on owym okolicznościom zbyt duże znaczenie na gruncie wymiaru kary. W tym miejscu zaznaczyć trzeba, iż przywołane wyżej fakty nie uszły uwadze sądu I instancji, który dostrzegając je, następnie w sposób właściwy uwzględnił owe okoliczności przy wymiarze orzeczonej kary. Podkreślić trzeba, iż podstawowe znaczenie dla wymiaru kary ma poziom winy sprawcy oraz społecznej szkodliwości jego czynu. Wbrew temu co podnosi obrońca, za okoliczność łagodzącą nie można traktować niekaralności oskarżonej, bowiem stan ten jest czymś zwykłym, naturalnym w społeczeństwie, stąd brak jest podstaw do premiowania osoby z tego tytułu. Tym bardziej przecież, iż dokonując umyślnego przestępstwa zbacza ona z dotychczasowej, właściwej ścieżki życiowej. W dalszej kolejności przypomnieć trzeba - co zdaj się obrońca pominął w swych rozważaniach o wysokości kary - że stopień winy oskarżonej był znaczny, Świadomie i dobrowolnie zdecydowała się ona na zadanie pokrzywdzonemu dwóch uderzeń nożem, a taki sposób działania świadczy o chęci spowodowania u niego obrażeń, co w zaistniałej sytuacji było nieuchronne. Powyższe dowodzi także, że oskarżona działała umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Odnośnie poziomu społecznej szkodliwości czynu oskarżonej należy zważyć, iż dokonała ona zamachu na jedno z najcenniejszych dóbr prawnych do jakich należy zdrowie i życie człowieka. Przy tym dokonując czynu posługiwała się niebezpiecznym narzędziem. Nadto, oskarżonej z łatwością przyszła decyzja o wyborze - z palety możliwych reakcji na niestosowne zachowanie oskarżonego – zadania pokrzywdzonemu ciosów nożem. Suma opisanych faktów świadczy o tym, że poziom społecznej szkodliwości czynu był znaczny. Przedstawione argumenty przekonują, iż słusznym była decyzja sąd I instancji o zastosowaniu względem oskarżonej - z katalogu możliwych do orzeczenia kar za przestępstwo z art. 157 § 2 kk - kary pozbawienia wolności. Jak już sygnalizowano Sąd orzekający w sposób właściwy uwzględnił okoliczności podnoszone w zarzucie apelującego, czego najlepszy dowodem jest fakt wymierzenia kary pozbawienia wolności w dolnych granicach ustawowego zagrożenia karą pozbawienia wolności. Nadto Sąd I instancji zastosował wobec oskarżonej dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności.

Podsumowując, trzeba stwierdzić, iż w ocenianym przypadku nie zachodzi rażąca niewspółmierność kary orzeczonej względem oskarżonej.

Wniosek

Zmiana wyroku poprzez dalsze złagodzenie kary orzeczonej wobec oskarżonej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Nieuwzględnienie podniesionego zarzutu determinowało niemożność podzielenia wniosku o zmianę zaskarżonego wyroku w kierunku pożądanym przez apelującego.

3.2.

Prokurator zarzucił:

I.Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na treść wyroku, rzutujący w konsekwencji na błędnie przyjętą kwalifikację prawną czynu, a to art. 157§2 kk, a polegający na uznaniu, że w realiach krytycznego zdarzenia zamiarem L. W. (1), nawet w formie ewentualnej, nie było spowodowanie u pokrzywdzonego L. Z. ciężkich obrażeń ciała w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, gdyż oskarżona posłużyła się niewielkim nożem, uderzenia jakie zadała pokrzywdzonemu pozostawiły jedynie powierzchowne rany, a jednocześnie oskarżona nie miała rzeczywistego motywu do tego by zmierzać do spowodowania u pokrzywdzonego cięższych obrażeń ciała niż te które były faktycznie następstwem jej działania, podczas gdy zgromadzone w sprawie dowody, w szczególności opinia biegłej z zakresu medycyny sądowej wskazuje, że w wyniku zdarzenia pokrzywdzony doznał dwóch ran kłutych klatki piersiowej - w okolicy brodawki sutkowej prawej przykręgosłupowo po stronie lewej w okolicy piersiowo lędźwiowej, które zostały spowodowane użyciem niebezpiecznego narzędzia jakim jest nóż, w zestawieniu z innymi dowodami, w tym przede wszystkim wyjaśnieniami oskarżonej L. W. (1), która podała, że w dniu zdarzenia wypiła dużo alkoholu, chyba „urwał się jej film” i nie pamięta dlaczego L. Z. podszedł i złapał ją za włosy i wówczas chwyciła leżący na ławie nóż i pchnęła go nożem chcąc go odepchnąć, a także zadanie pokrzywdzonemu rany nożem w okolice klatki piersiowej to jest w miejsce newralgiczne do życia prowadzi do wniosku, że oskarżona swoim zachowaniem wypełniła znamiona czynu z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 156§ 1 pkt 2 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nie zasługuje na akceptację argumentacja oskarżyciela publicznego próbującego wykazać, iż oskarżona usiłowała spowodować u pokrzywdzonego ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu. Wbrew tezie apelacji żadna z okoliczności przedmiotowo - podmiotowych ujawnionych w toku postępowania dowodowego nie dostarcza podstaw do przyjęcia, że oskarżona zmierzała lub chociażby godziła się na spowodowanie skutku, o którym mowa w art. 156 § 1 pkt 2 k.k. W swych wyjaśnieniach L. W. (1) podała, że nie chciała swemu konkubentowi zrobić krzywy, zaś jedynie dążyła do odstraszenia go - w reakcji na jego wcześniejsze, agresywne zachowanie. Decyzja o zadaniu ciosów nożem pokrzywdzonemu była przejawem jej spontanicznej i nagłej reakcji sprowokowanej wcześniejszym działaniem pokrzywdzonego wobec oskarżonej. Zwrócić trzeba uwagę, że do wymierzania ciosów nożem pokrzywdzonemu doszło w toku kłótni o gwałtownym przebiegu, a dokładniej po szarpaninie zainicjowanej przez L. Z.. Oskarżona, po tym jak pokrzywdzony zaprzestał atakowania jej po otrzymaniu dwóch uderzeń nożem, odstąpiła od ich dalszego zadawania. Takie jej postępowanie przekonuje o prawdziwości podawanej przez nią motywacji w treści złożonych w sprawie wyjaśnień. Nie można pominąć i tego, że rany jakie odniósł pokrzywdzony były płytkie, nie drążyły do jam ciała, nie uszkadzały narządów wewnętrznych, a także nie spowodowały obfitego krwawienia ( wynika to z treści dokumentacji medycznej oraz opinii biegłej sądowej D. K. ). Nadto wystarczającym do zapobiegnięcia negatywnym skutkom działań oskarżonej było to, aby na owe rany zastosować opatrunek. Świadczy to, że siła ciosów zadanych przez L. W. (2) była niewielka i nie chciała wyrządzić pokrzywdzonemu ciężkich obrażeń ciała, nawet się na to nie godziła.

Osią wokół której apelujący buduje narrację o usiłowaniu spowodowania przez oskarżoną ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonego jest fragment opinii biegłej, gdzie podano, że: " Nóż należy do narzędzi niebezpiecznych i sprawca nie jest w stanie przewidzieć miejsca godzenia i następstw, gdyż zależy to nie tylko od jego zachowania, ale także od zachowania się osoby godzonej". Jednakże prokurator opacznie postrzega przedstawioną wyżej tezę opinii biegłego. Właściwa jej interpretacja prowadzi do wniosku, iż chociaż sam nóż jest narzędziem posiadającym potencjał do spowodowania ciężkich obrażeń ciała, to jednak ich nastąpienie w wyniku posłużenia się nim przez sprawcę nie następuje per se, niemal automatycznie w każdym tego typu przypadku, bowiem zależne jest od innych czynników mających swe źródło w konkretnym układzie stosunków, w tym także takich jak zachowanie ofiary - a zatem leżących poza sferą świadomości i wolą osoby używającej noża.

Konstatując stwierdzić trzeba, iż w realiach tego przypadku nie ujawniono dowodów na to, aby oskarżona chciała lub chociaż godziła się w swym działaniu na to, aby spowodować u pokrzywdzonego chorobę realnie zagrażającą życiu. Zarzut podniesiony w tym względnie przez apelującego ma wyłącznie polemiczny charakter. Nie zawiera argumentacji przekonującej o koniczności odmiennej oceny materiału dowodowego niż ta dokonana przez sąd I instancji, ale również nie wskazuje na istnienie nowych dowodów odmiennie rzutujących na ustalony stan faktyczny. Ocena dowodów została przeprowadzona przez Sąd I instancji zgodnie z zasadami z art 7 k.p.k., cechuje ją kompleksowość i rzetelność, a wynikające z niej wnioski znajdują pełne pokrycie w treści materiału dowodowego.

Wniosek

Uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Nieuwzględnienie podniesionego zarzutu determinowało niemożność podzielenia wniosku o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

3.3.

II. Obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 69 § 1 k.k. polegającą na błędnym zastosowaniu tego przepisu i przyjęciu na jego podstawie, iż wobec oskarżonej ma zastosowanie regulacja przepisu art. 69 § 1 k.k. dająca możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, w sytuacji gdy w dacie zdarzenia to jest 13 grudnia 2020 roku L. W. (1) była skazana wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu, sygn.. III K 423/8 na karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat i skazanie to w chwili popełnienia czynu nie uległo zatarciu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Z treści karty karnej wynika, iż oskarżona w dacie popełnienia przypisanego jej przestępstwa była osobą skazaną wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 19 września 2018 roku wydanym w sprawie o sygn. akt III K 423/18 za przestępstwa z art 278 § 1 i 5 kk i z art. 158 § 1 kk na karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 27 września 2018 roku (k.33v).

Zgodnie z treścią art. 76 § 1 k.k. skazanie – również w opisanym wyżej przypadku - ulega zatarciu z mocy prawa z upływem 6 miesięcy od zakończenia okresu próby.

W niniejszej sprawie, w dacie orzekania przez Sąd I instancji (24 czerwca 2021 roku) nastąpił już upływ okresu, o którym mowa w art. 76 § 1 k.k., co nastąpiło 27 marca 2021 roku.

Zdaniem apelującego w tego rodzaju sytuacji, wykluczone było zastosowanie względem oskarżonej warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, bowiem z literalnego brzmienia materialnoprawnej podstawy tej instytucji prawnej, tj. art 69 § 1 k.k. wynika, że możliwe jest to jedynie wobec sprawców niekaranych na karę pozbawienia wolności w dacie popełnienia czynu zabronionego.

Artykuł 106 k.k. stanowi, że z chwilą zatarcia skazania uważa się je za niebyłe, a wpis o skazaniu usuwa się z rejestru skazanych. Istota zatarcia skazania polega na tym, że z chwilą jego nastąpienia uważa się je za niebyłe. Likwiduje się konsekwencje prawne ukarania. Następuje formalne usunięcie wpisu o skazaniu z rejestru skazań. Sprawca uchodzi od tej chwili za osobę niekaraną. Skoro - zgodnie z treścią art. 106 kk - skazanie uważa się za niebyłe z chwilą zatarcia, oznacza to, iż z tym momentem nie dochodzi po prostu do wyeliminowania z mocą wsteczną z porządku prawnego wyroku, jako w ogóle niewydanego, oraz do anulowania wywołanych skazaniem skutków (utraty lub ograniczenia praw), ale wskazuje, że od omawianego momentu skutki te przestają działać na przyszłość, a więc, iż fakt skazania, z chwilą jego zatarcia, nie może rodzić dla skazanego żadnych negatywnych konsekwencji - wobec przywrócenia mu statusu osoby niekaranej ( postanowienie SN z 21.08.2012 r., IV KK 59/12, OSNKW 2013, nr 1,poz. 3, LEX). Dla pełnej jasności wypada jeszcze dodać, iż zatarcie skazania następuje z mocy prawa, a zatem do zaistnienia skutków jakie ono niesie nie jest wymagane podjęcie jakichkolwiek dalszych czynności.

Konsekwencją przedstawionego wyżej rozumienia w orzecznictwie Sądu Najwyższego skutków jakie powoduje zaistnienie zatarcia skazania jest uznanie, iż "„Przesłanka z art. 69 § 1 k.k., dotycząca tego, że "sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności" jest spełniona również w sytuacji, gdy wcześniejsze skazanie na karę pozbawienia wolności uległo zatarciu w momencie orzekania przez sąd. Sąd może więc - gdy inne przesłanki z art. 69 k.k. zostały spełnione - warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności wobec takiego sprawcy, gdyż uzyskał on status osoby niekaranej” ( postanowienie SN z 10.04.2019 r., IV KK 606/18, LEX nr 2647196).

Sąd odwoławczy w pełni akceptuje przywołane zapatrywania prawne Sądu Najwyższego. Zatarcie skazanie tworzy swego rodzaju fikcję polegającą na tym, iż względem podmiotu którego ono dotyczy odżywa status osoby niekaranej na gruncie prawa, z wszystkimi tego stanu rzeczy konsekwencjami. Aberację stanowiłoby w takim przypadku wykluczenie możności zastosowania warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, bowiem brak byłoby ku temu argumentów natury prawnej, pozwalających w dalszym ciągu osobę oskarżonej uznawać za karaną.

W obliczu tego na akceptację nie zasługuje argumentacja przedstawiona przez apelującego w złożonym środku odwoławczym mająca wykazać, iż nie zachodziły w tym przypadku przesłanki z art. 69 § 1 k.k.. W rzeczywistości bowiem oskarżona L. W. (1) w dacie orzekania przez Sąd I instancji cieszyła się ponownie statusem osoby niekaranej, stąd dopuszczalnym było wobec niej zastosowanie warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Wniosek

Uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Nieuwzględnienie podniesionego zarzutu determinowało niemożność podzielenia wniosku o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok sądu I instancji zasługiwał na utrzymanie w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zarzuty podniesione w obu apelacjach nie zasługiwały na uwzględnienie, a jednocześnie w sprawie nie ujawniono okoliczności aktualizujących przesłanki z art. 435 k.p.k., 439 § 1 k.p.k., 440 k.p.k. i 455 k.p.k. stąd brak było podstaw do zmiany lub uchylania wyroku sądu I instancji.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt II

Ustanowionemu w sprawie obrońcy oskarżonego z urzędu przyznano wynagrodzenie za udział w postępowaniu przed Sądem II instancji, liczone wedle stawek przepisanych, powiększone o wartość należnego podatku od towarów i usług.

pkt III

Ujawnione w sprawie okoliczności faktyczne dotyczące sytuacji materialnej i sytuacja osobista oskarżonej przekonywały o tym, iż poniesienie kosztów sądowych byłoby dlań zbyt uciążliwe, a zatem na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolniono L. W. (1) od tego obowiązku.

7.  PODPIS

SSA Robert Zdych SSA Cezariusz Baćkowski SSA Agata Regulska

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Zaskarżył wyrok w całości na korzyść oskarżonej L. W. (1) wnosząc o złagodzenie orzeczonej względem oskarżonej kary.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☐

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Zaskarżył wyrok w całości na niekorzyść oskarżonej L. W. (1), co do rozstrzygnięcia o karze - wnosząc o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☐

zmiana