Pełny tekst orzeczenia

WYROK

UZASADNIENIE

Powód M. S. wniósł o zasądzenie od pozwane (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością kwoty 5.196,87 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie od pozwanej kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.

W uzasadnieniu wskazała, że strony prowadzą działalność gospodarczą. Powód sprzedał pozwanej towar i z tego tytułu wystawił faktury VAT, zakreślając pozwanej termin do ich zapłaty. Pozwana nie dokonała zapłaty należności we wskazanym terminie. W związku z brakiem możliwości odzyskania przysługujących należności, powód przed wszczęciem sporu sądowego zdecydował się na skorzystanie z usług firmy windykacyjnej, czego konsekwencją było przekazanie do K. I. sp.j zlecenia prowadzenia działań windykacyjnych. (...) rozpoczął i kontynuował działania windykacyjne mające na celu odzyskanie przysługującej powodowi należności, wysyłając wezwania do zapłaty w drodze korespondencji pocztowej i elektronicznej, jak również w ramach kontaktu telefonicznego. W wyniku działań windykatora pozwana spłaciła przysługujące powodowi należności. Strona powodowa zobowiązana była do zapłaty na rzecz firmy windykacyjnej wynagrodzenia prowizyjnego od każdej kwoty wpłaconej przez pozwanego na poczet spłaty zadłużenia. Wysokość prowizji wynosiła 13%. Powód uregulował wynagrodzenia firmy windykacyjnej i obciążył pozwaną poniesionymi z tego tytułu kosztami odzyskiwania należności (wartością netto), wystawiając notę księgową. Pozwana odebrała notę księgową dnia 2 września 2021 r., ale nie uregulowała ujętych w niej kosztów. W związku z brakiem płatności powód pismem z dnia 23 listopada 2021 r. wezwał pozwaną do ich zapłaty. Wezwanie nie odniosło skutków, dlatego koszty te zostały ujęte w pozwie.

Nakazem zapłaty wydanym w sprawie X GNc 2307/21 Sąd udzielił ochrony prawnej roszczeniom strony powodowej.

Nakaz ów został w całości zaskarżony przez pozwaną, która wniosła o oddalenie powództwa w całości. Nadto wniosła o zasądzenie od pozwanej kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.

Pozwana przyznała, że zawarła z powodem umowę na podstawie zamówień zakupu nr (...) z dnia 01 czerwca 2021 r., nr (...) z dnia 15 czerwca 2021 r. i nr (...) z dnia 24 czerwca 2021 r. Wartość zamówienia opiewała na łączną kwotę 32.265 zł. Ostatecznie powód wystawił na rzecz pozwanej następujące faktury VAT:

- FV 5/5/2021 z dnia 31 maja 2021 r. na kwotę 25.000 zł netto, 30.750,00 zł brutto z terminem płatności na 30 czerwca 2021 r.,

- FV 6/5/2021 z dnia 31 maja 2021 r na kwotę 2.000 zł netto, 2.460 zł brutto, z terminem płatności na 30 czerwca 2021 r.,

- FV 2/6/2021 z dnia 16 czerwca 2021 r. na kwotę 5.265 zł netto, 6.475,95 zł brutto, z terminem płatności na 16 lipca 2021 r.

- FV 4/6/2021 z dnia 17 czerwca 2021 r. na kwotę 235 zł netto, 289,05 zł brutto z terminem płatności na 17 lipca 2021 r.

Pozwana dokonała zapłaty kwoty wymaganej fakturami w dniu 30 lipca 2021 r. Opóźnienie w zapłacie wynikało ze zmian w strukturze organizacyjnej oraz personalnej pozwanej. Pracownica pozwanej – K. W. w dniu 16 lipca 2021 r., czyli jeszcze przed otrzymaniem wezwania do zapłaty z dnia 20 lipca 2021 r., prowadziła z pracownicą powoda zajmującą się rozliczeniami płatności rozmowy telefoniczne w tej sprawie, informując ją o incydentalnej sytuacji i możliwym opóźnieniu płatności. Pracownica powoda przyjęła do wiadomości podane informacje o możliwym małym opóźnieniu w spłacie faktur i wyraziła zgodę na poczynione ustalenia. Tym samym, w ocenie pozwanej, kwestia zapłaty faktur została wyjaśniona między stronami. Mimo to pozwana otrzymała wezwanie do zapłaty w dniu 20 lipca 2021 r. od K. I. sp. j. Powtórne wezwanie do zapłaty, wystosowane przez powoda w dniu 28 lipca 2021 r., zostało doręczone pozwanej dopiero w dniu 3 sierpnia 2021 r. W odpowiedzi na wezwanie do zapłaty kwoty 5.196,87 zł wystosowane przez powoda w dniu 12 października 2021 r., pozwana w dniu 14 października 2021 r wysłała do powoda drogą pocztową pismo, w którym opisywała wyżej wskazane okoliczności uiszczenia kwot wynikających z faktur, a także podniosła, że nie widzi uzasadnienia dla żądania zapłaty kwoty 5.196,87 zł z uwagi na niewykazanie przez powoda poniesienia tego kosztu oraz fakt, że koszt ten nie był zasadny i adekwatny do stanu faktycznego przedmiotowej sprawy. Pozwana podtrzymała to stanowisko wskazując, że 13-procentowa prowizja od kosztów odzyskiwania należności kwoty mniejszej od 40.000 zł jest jej zdaniem stanowczo zbyt zawyżona, zwłaszcza w porównaniu do innych ofert podmiotów świadczących usługi windykacyjne. Powód wybrał jedną z najdroższych usług windykacyjnych, jakie są świadczone na polskim rynku. W ocenie pozwanej nie implikuje to kosztów w wysokości „uzasadnionej”, a co za tym idzie nie powoduje, że koszty te są powodowi należne od pozwanej. Ponadto w przedmiotowej sprawie nie było przesłanek do skorzystania z usług podmiotu zajmującego się profesjonalną windykacją należności lub co najmniej było ono przedwczesne. Opóźnienie w spłacie należności należy potraktować jako sprawę incydentalną, którą z dużą dozą prawdopodobieństwa udałoby się rozwiązać na poziomie bezpośredniej współpracy miedzy stronami. Samo roszczenie nie ma charakteru zryczałtowanego, a co za tym idzie, powód jest zobligowany na zasadach ogólnych określonych w art. 471 i nast. k.c. wykazać fakt poniesienia szkody, jej wysokości, a także adekwatnego związku przyczynowego między poniesionymi kosztami a zwłoką dłużnika w spełnieniu świadczenia pieniężnego. Tymczasem w ocenie pozwanej powód nie wykazał faktu poniesienia szkody, a przede wszystkim adekwatnego związku przyczynowego między poniesionymi kosztami i zwłoką pozwanej.

Na wniosek powoda sprawa została rozpoznana z pominięciem przepisów o postępowaniu gospodarczym.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony są przedsiębiorcami. W ramach prowadzonych działalności gospodarczych zawarły umowę, na podstawie której powód wykonał na rzecz pozwanej żelbetową komorę rewizyjną na rurociągu z metanem. Wynagrodzenie powoda należne z tytułu wykonanej usługi wyniosło 39.975 zł brutto.

Z tytułu jej wykonania powód wystawił następujące faktury Vat:

- FV 5/5/2021 z dnia 31 maja 2021 r. na kwotę 25.000 zł netto, 30.750,00 zł brutto z terminem płatności na 30 czerwca 2021 r.,

- FV 6/5/2021 z dnia 31 maja 2021 r na kwotę 2.000 zł netto, 2.460 zł brutto, z terminem płatności na 30 czerwca 2021 r.,

- FV 2/6/2021 z dnia 16 czerwca 2021 r. na kwotę 5.265 zł netto, 6.475,95 zł brutto, z terminem płatności na 16 lipca 2021 r.

- FV 4/6/2021 z dnia 17 czerwca 2021 r. na kwotę 235 zł netto, 289,05 zł brutto z terminem płatności na 17 lipca 2021 r.

Okoliczności bezsporne.

Powód w dniu 1 lipca 2021 r. wystosował do K. W. - pracownicy pozwanej zajmującej się ustalaniem płatności faktur wiadomość, w której poprosił o informację o terminie uregulowania dwóch pierwszych faktur. Ponowił ją w kolejnym dniu i poprosił o podanie, czy z jego strony wystąpiły okoliczności uzasadniające opłacenie faktur po dniu 30 czerwca 2021 r. Jeszcze 2 lipca 2021 r. uzyskał odpowiedź od pracownika pozwanej – K. W., że faktura FV 5/5/2021 czeka na potwierdzenie i jej płatność jest wyznaczona na 15 lipca 2021 r. Natomiast faktura FV 2/6/2021 „jest w rozliczeniu”. K. W. zadeklarowała, że „dopyta się o co chodzi i da znać”.

Dowód:

- wydruk wiadomości k. 79-81

W dniu 16 lipca 2021 r. powód wysłał do K. W. wiadomość z prośbą o płatność faktur FV 5/5/2021, FV 6/5/2021, FV 2/6/2021 i FV 4/6/2021.

Dowód:

- wydruk wiadomości k. 82-88

Również pracownik powoda odpowiedzialny za księgowość kontaktował się z K. W. w celu ustalenia przyczyn opóźnień w płatnościach. Uzyskał odpowiedź, iż jest ona nowym pracownikiem pozwanej, wdraża się do pracy i stąd opóźnienia te mogą wynikać. K. W. nie uzyskała od pracownika powoda oświadczenia o akceptacji opóźnień.

Dowód:

- zeznania K. W. k. 118-118v

Dnia 20 lipca 2021 r. pozwana zwróciła się do powoda z prośbą o podpisanie noty korygującej termin płatności faktur. Wskazała, że wydłużenie tego terminu wynika z dostarczenia faktury bez podpisanego protokołu odbioru. Dalsza treść wiadomości miała brzmienie: „Ściągnięcie podpisów od pana P. W. przebywającego w czerwcu na kontrakcie za granicą oraz dyrektora M. G., który również był przez część miesiąca nieobecny wydłużyło proces weryfikacji faktury. Podpisanie załączonej noty jest wymagane przez D. K. w S. i znacząco ułatwi nam zapłatę za Państwa fakturę”.

Dowód:

- wydruk wiadomości k. 88-89

Powód w dniu 20 lipca 2021 r. zlecił (...) spółce jawnej we W. odzyskanie należności wynikających z faktur: FV 5/5/2021, FV 6/5/2021, FV 2/6/2021 i FV 4/6/2021. Wysokość wynagrodzenia (...) spółki jawnej we W. odzyskanie ustalona została prowizyjnie i wynosiła 13% wartości świadczenia spłaconego przez dłużnika. Za spłatę uważało się wszelkie rozliczenia klienta z dłużnikiem dokonane po przyjęciu zlecenia, w szczególności kompensatę, zwrot towaru, przelew wierzytelności, potrącenie ustawowe i umowne, odnowienie, przejęcie długu, zaspokojenie przez osobę trzecią, zwolnienie z długu i inne przypadki wygaśnięcia roszczenia lub powodujące pomniejszenie kwoty roszczenia przez klienta w toku realizacji zlecenia. Niezależnie od formy zakończenia zlecenia, wszystkie rozliczenia dokonywane przez dłużnika na rzecz klienta w okresie obsługi zlecenia traktowane miały być jako efekt pracy zleceniobiorcy, niezależnie od treści oświadczeń klienta towarzyszących wpłacie. Działania klienta prowadzone w stosunku do dłużnika nie miały wpływu na uprawnienie zleceniobiorcy do naliczania wynagrodzenia prowizyjnego, a samo uprawnienie do naliczania prowizji jest niezależne od ilości, zakresu, a także czasu trwania czynności windykacyjnych.

Dowód:

- ogóle warunki realizacji zleceń k. 27-28

- cennik k. 29

- raport k. 94

W dniu 20 lipca 2021 r. (...) spółka jawna we W. przesłała pozwanej wezwanie do zapłaty kwoty 39.975,90 zł (jako kwotę ostatniej faktury wskazała 289,95 zł). Wezwanie to ponowiła w dniu 28 lipca 2021 r. Nadto wysyłała pozwanej wiadomości via sms dotyczące spłaty jej zadłużenia.

Okoliczności bezsporne, a nadto:

- raport ze spraw k. 94-97

W dniu 30 lipca 2021 r. pozwana przelała na rachunek bankowy powoda należności wynikające z faktur FV 5/5/2021, FV 6/5/2021, FV 2/6/2021, FV 4/6/2021.

Dowód:

- potwierdzenia przelewów k. 23-26

W dniu 10 sierpnia 2021 r. (...) spółka jawna we W. wystawiła powodowi fakturę Vat nr (...) na kwotę 6.392,15 zł brutto (5.196,87 zł netto) z terminem płatności przypadającym na 17 sierpnia 2021 r. Została ona uregulowana przez powoda w dniu 30 sierpnia 2021 r.

Dowód:

- faktura k. 31

- potwierdzenie przelewu k. 32

W dniu 31 sierpnia 2021 r. powód wystawił pozwanej notę księgową na kwotę 5.196,87 zł za koszty odzyskiwania należności (koszty windykacyjne). Wskazał w niej 7-dniowy termin płatności. Pozwana odebrała ją w dniu 2 września 2021 r. Późniejsza wymiana korespondencji między stronami nie doprowadziła do uczynienia przez pozwaną żądaniu powoda.

Dowód:

- nota k. 33

- potwierdzenie odbioru k. 34-35

- wezwanie k. 36

- pismo z 13.10.21 r. k. 56

- pismo z 03.12.21 r. k. 57

Stawki wynagrodzenia za usługi windykacyjne świadczone przez (...) spółka jawna we W. nie odbiegają istotnie od stawek stosowanych przez inne firmy windykacyjne.

Dowód:

- wydruki cenników k. 98-104

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w sprawie ustalony został w oparciu o dowody z dokumentów przedłożonych przez strony oraz zeznania świadka K. W.. Ich walor dowodowy nie był kwestionowany przez same strony. Również Sąd nie dopatrzył się okoliczności podważających ich wartość dowodową.

Swoje roszczenie powód wywodził z art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 424). Wedle jego treści wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o których mowa w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1 (ustawowe odsetki za opóźnienie w transakcjach handlowych), przysługuje od dłużnika, bez wezwania, rekompensata za koszty odzyskiwania należności, stanowiąca równowartość kwoty:

- 40 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego nie przekracza 5.000 zł,

- 70 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest wyższa niż 5.000 zł, ale niższa niż 50.000 zł,

- 100 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest równa lub wyższa od 50.000 zł (ust. 1). Oprócz kwoty, o której mowa w ust. 1, wierzycielowi przysługuje również zwrot, w uzasadnionej wysokości, poniesionych kosztów odzyskiwania należności przewyższających tę kwotę (ust. 2).

W ustalonym stanie faktycznym Sąd stwierdził, że pozwana popadła w opóźnienie w płatnościach za faktury wystawione przez powoda. Terminy ich płatności przypadały kolejno na: 30 czerwca 2021 r., 16 lipca 2021 r. i na 17 lipca 2021 r. Pierwsze dwie z nich opiewające na 27.000 zł netto, jak i pozostałe zostały opłacone 30 lipca 2021 r.

Sąd ustalił, że pracownica pozwanej - K. W. w dniu 16 lipca 2021 r., czyli jeszcze przed otrzymaniem wezwania do zapłaty z dnia 20 lipca 2021 r., prowadziła rozmowy telefoniczne z pracownikiem powoda zajmującym się rozliczeniami. Co istotne, rozmowy nie odbyły się z jej inicjatywy.

Wedle twierdzeń pozwanej, jej pracownica – K. W. poinformowała swojego rozmówcę o możliwym małym opóźnieniu w spłacie faktur. Pracownik powoda miał przyjąć to do wiadomości i wyrazić zgodę na poczynione ustalenia.

Twierdzenia te należało uznać za niewykazane, albowiem przeczyła im wersja zdarzeń przedstawiona przez K. W., która zeznała, że opóźnienie w realizacji faktur wystawianych pozwanej wynikało z faktu, iż była nowym pracownikiem pozwanej i dopiero wdrażała się do pracy. Sam pracownik powoda przyjął do wiadomości jej wyjaśnienia, ale nie składał oświadczeń w przedmiocie akceptacji opóźnień. Nie miała wiedzy co do tego, by strony zawarły porozumienie o odroczeniu płatności faktur.

Pozwana nadto twierdziła, iż koszty poniesione przez powoda w związku z windykacją zaległości były nieuzasadnione co do zasady i wysokości. Wszak spłata długu nastąpiła już 20 lipca 2021 r., czyli z niewielkim opóźnieniem. Nadto z dużym prawdopodobieństwem zostałaby dokonana bez angażowania firmy windykacyjnej. Nadto powód nie wykazał faktu poniesienia szkody, a przede wszystkim adekwatnego związku przyczynowego między poniesionymi kosztami windykacji i zwłoką pozwanej.

Odpowiedzialność dłużnika określona w art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych nie jest uzależniona od okresu pozostawania w opóźnieniu. Już następnego dnia po upływie terminu spełnienia świadczenia wierzyciel nabywa prawo do zryczałtowanej rekompensaty oraz do zwrotu kosztów odzyskiwania należności (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2015 r., sygn. III CZP 94/15). Bezprzedmiotowym jest zatem snucie rozważań co do tego, czy opóźnienie pozwanej uzasadniało uprawniało powoda do skorzystania z usług firmy windykacyjnej, czy też mógł jeszcze poczekać.

Rekompensata zryczałtowana (art. 10 ust. 1 w/w ustawy) przysługuje wierzycielowi bez konieczności wykazywania przez niego, że poniósł jakiekolwiek koszty odzyskiwania należności. W zakresie ją przewyższającym, wierzyciel musi wykazać jedynie, że zlecił i pokrył koszty czynności windykacyjnych, przy czym koszty te muszą mieścić się w rozsądnej wysokości (por. wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 13 września 2018 r., sygn. C-287/17, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2015 r., sygn. III CZP 94/15).

Sąd zgadza się z pozwaną co do tego, że również i roszczenia określone w art. 10 ust. 1 i 2 w/w ustawy mogą w konkretnych okolicznościach naruszać zasady współżycia społecznego. Jednakże wyłączenie odpowiedzialności określonej w w/w przepisie powinno odbywać się tylko w szczególnie uzasadnionych okolicznościach. W przeciwnym przypadku zniweczony zostałby cel w/w ustawy, która stanowi konkretyzację dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/7/UE z 16 lutego 2011 r. Celem tym jest zwalczanie zatorów płatniczych i dyscyplinowanie uczestników transakcji handlowych. Należy również mieć na względzie fakt, iż na naruszenie art. 5 k.c. nie może powoływać się strona, która sama narusza porządek prawny.

W niniejszej sprawie żadne szczególne okoliczności nie wystąpiły. Pozwana nie zapewniła sobie zaplecza kadrowego pozwalającego na terminowe regulowanie zobowiązań i popadła w opóźnienie. Wynosiło ono nawet jeden miesiąc. Wcześniej zapewniała stronę powodową, że spłaci dwie pierwsze faktury do połowy lipca 2021 r., ale z deklaracji tej się nie wywiązała. Na koniec zażądała od powoda podpisania not korygujących datę płatności faktur. Wyjaśniła przy tym, (wbrew twierdzeniom zawartym w sprzeciwie), że jej opóźnienie wynikało z nieobecności osób, które mogłyby zweryfikować faktury (k. 88).

Sąd nie zgodził się z pozwaną również co do tego, że koszty odzyskiwania należności poniesione przez powoda były zawyżone.

Jak już wspomniano, koszty określone w art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych muszą charakteryzować się uzasadnioną wysokością, czyli innymi słowy, nie mogą być znacząco zawyżone w stosunku do wierzytelności lub kosztów zainicjowania postępowania sądowego. Ustawodawca nie wymaga przy tym, by wierzyciel powierzał czynności windykacyjne podmiotom wyceniającym swoje usługi najtaniej. Nie mniej jednak koszty odzyskiwania należności nie powinny przekraczać kosztów związanych z sądowym dochodzeniem należności.

Gdyby powód w dniu 20 lipca 2021 r., czyli w dacie nawiązania współpracy z firmą windykacyjną, wszczął postępowanie sądowe o zapłatę należności ujętych w fakturach FV 5/5/2021, FV 6/5/2021, FV 2/6/2021, FV 4/6/2021, to pozwana musiałaby liczyć się z obowiązkiem zwrotu następujących kosztów: 1.999 zł tytułem opłaty od pozwu, 3.720 zł tytułem wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika, w tym w postępowaniu klauzulowym, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Daje to łącznie kwotę 5.736 zł, która już przekracza wartość wynagrodzenia wypłaconego (...) spółce jawnej we W.. Do tego należałoby doliczyć koszty powoda w postępowaniu egzekucyjnym.

Z ustaleń Sądu wynika nadto, że stawki (...) spółki jawnej we W. wprawdzie nie należą do najniższych, ale też wykraczają znacząco poza stawki innych podmiotów świadczących usługi windykacyjne.

W tej sytuacji należało uznać, iż wysokość kosztów odzyskiwania należności poniesionych przez powoda na rzecz (...) spółki jawnej we W. jest uzasadniona w rozumieniu art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych.

W dalszej konsekwencji prowadziło to do udzielenia ochrony prawnej roszczeniu zgłoszonemu przez powoda w pełnym zakresie.

Powód domagał się nadto zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie. Podstawę tego roszczenia stanowił art. 481 § 1 i 2 k.c. Zgodnie z tym przepisem wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Domaganie się odsetek jest dopuszczalne także wówczas, gdy wierzyciel nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy. Jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania (art. 455 k.c.).

Termin spełnienia świadczenia określonego w art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych nie został określony ustawowo. Dlatego wierzyciel powinien wezwać dłużnika do jego zaspokojenia (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 12 maja 2016 r., sygn. I ACa 110/16).

Powód uczynił zadość temu obowiązkowi w dniu 13 października 2021 r. (k. 56), dlatego od dnia następnego mógł domagać się zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 5.196,87 zł. Tymczasem domagał się ich zasądzenia począwszy od dnia wytoczenia powództwa, co nastąpiło 25 listopada 2021 r. Toteż odsetki zasądzono od tej daty.

W pkt II wyroku zawarte zostało orzeczenie o kosztach procesu. Zapadło ono w oparciu o przepis art. 98 §1 k.p.c. Pozwana przegrała proces, więc powinna zwrócić powodowi poniesione przez niego koszty. Składały się na nie:

- opłata od pozwu (400 zł) ustalona zgodnie z treścią art. 13 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 755).

- wynagrodzenie pełnomocnika (1.800 zł) ustalone zgodnie z regulacją zawartą w § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1800),

- opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).

Ostatecznie tytułem kosztów procesu Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 2.217 zł.

Podstawę do zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia uprawomocnienia wyroku od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu stanowił art. 98 § 1 ¹ k.p.c.