Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z 12.07.2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że G. S. jako wspólnik jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym oraz wypadkowemu od 1.01.2003 r. i określił podstawy wymiaru składek. (decyzja w aktach ZUS)

Odwołanie od w/w decyzji złożyła wnioskodawczyni, będąc reprezentowaną przez pełnomocnika, wnosząc o jej zmianę poprzez stwierdzenie, że G. S. z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w postaci (...) Sp. z o.o. nie podlega ubezpieczeniom społecznym od 1.01.2013 r., argumentując, że wspólnikiem jednoosobowej spółki z o.o. jest wyłącznie wspólnik posiadający 100% udziałów w kapitale zakładowym spółki. Skarżąca na uzasadnienie swego stanowiska podniosła, że (...) Sp. z o.o. jest firmą średniej wielkości, a nie jednoosobową mikro firmą, udziały w spółce z mocy kro należą do obojga małżonków G. S. i M. S., a ich rozdział jest kwestią ich suwerennej woli w ramach swobody działalności gospodarczej, zaprzeczyła temu, że rozdział udziałów pomiędzy małżonkami miał służyć uniknięcia opłat składkowych za odwołującą, skoro firma w kilkunastu lokalizacjach w centrach handlowych prowadząc sklepy (...) zatrudnia przez cały okres objęty decyzją kilkudziesięciu pracowników, za których płaci wszystkie składki ZUS, zaznaczyła, że w ramach działalności wnioskodawczyni i jej mąż zawarli kilkanaście umów z centrami handlowymi w całej Polsce na najem lokali handlowych, co dowodzi wspólnego prowadzenia działalności, dodając, że w toku działalności w spółce były kontrole pod kątem prawidłowości rozliczeń z ZUS, w toku których nie stwierdzono nieprawidłowości. Dodała, że w pierwszej działalności w miejsce M. S. występował jego brat, zaznaczając, że fakt ten niczego nie zmienia. (odwołanie k. 3-5)

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko jak w decyzji. (odwołanie k. 157-159)

Na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku – pełnomocnik wnioskodawczyni poparł odwołanie, pełnomocnik płatnika przyłączył się do odwołania, jednocześnie oświadczając, że nie żąda powtórzenia czynności ani uzupełnienia materiału dowodowego, natomiast pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania. (stanowiska stron: e-prot. z 17.05.2022 r.: 00:02:41, 00:03:54)

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

G. S. jest żoną M. S., którego kuzynem jest J. S.. (okoliczności niesporne)

(...) Sp. z o.o. (dalej także Spółka) została wpisana w dn. 11.10.2002 r do rejestru przedsiębiorców w KRS pod nr (...). Przedmiotem działalności spółki jest m.in. sprzedaż detaliczna odzieży prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach. Spółka prowadzi sklepy (...) w centrach handlowych.

Umowa spółki została zawarta 27.09.2002 r. w formie aktu notarialnego Rep. A Nr (...). Zgodnie z tą umową kapitał zakładowy spółki wynosi 50500 zł, jeden udział ma wartość 500 zł. G. S. od 27.09.2002 r. była większościowym wspólnikiem Spółki – posiadała 100 udziałów każdy o wartości 500 zł, a jeden udział w spółce o wartości 500 zł posiadał J. S.. Udział wnioskodawczyni w kapitale zakładowym spółki odpowiada jej wkładowi finansowemu.

J. S. nie zajmował się sprawami spółki. Był pracownikiem Spółki i do jego obowiązków należały obowiązki na stanowisku specjalisty ds. marketingu. Zajmował się dostawami i otwieraniem sklepów. Nie wykonywał czynności zarządczych w spółce. Umowę o pracę w spółce podpisał z wnioskodawczynią jako osobą reprezentującą spółkę. Otrzymywał tylko wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę i nie uczestniczył w podziale zysków.

Spółka (...) zatrudnia ok. 100 pracowników.

Mąż wnioskodawczyni do 30.06.2006 r. nie był udziałowcem spółki, ani nie był członkiem zarządu spółki (...). Do 30.06.2006 r. mąż wnioskodawczyni pomagał skarżącej w sprawach spółki (...). Mąż wnioskodawczyni miał stosowne doświadczenie, by to czynić, albowiem prowadził w tym czasie inną firmę, tj. sklepy (...), w której obowiązywał go w tym czasie zakaz konkurencji.

Do 30.06.2006 r. wszystkie umowy zawierane przez spółkę podpisywała wnioskodawczyni.

Od 30.06.2006 r. Zarząd Spółki składa się z 2 członków: wnioskodawczyni i jej mąż – M. S.. Każdy członek zarządu jest uprawniony do reprezentowania spółki samodzielnie.

Osobami wchodzącymi w skład zarządu są G. S. od 27.10.2002 r. do 22.12.2019 r. jako Prezes Zarządu, M. S. od 23.12.2019 r. jako Wiceprezes Zarządu a od 23.12.2019 r. jako Prezes Zarządu.

M. S. jako członek zarządu od 30.06.2006 r. zajmuje się bieżącymi działaniami spółki, a w szczególności: czynnościami faktycznymi i prawnymi w spółce dotyczącymi negocjacji i zawierania umów handlowych, zatrudniania i zwalniania pracowników, współpracy kontrahentami i bankami, podpisywał jako członek zarządu umowy zawierane przez spółkę organizowaniem systemów sprzedaży.

Wnioskodawczyni zajmuje się kontrolowaniem wyników działalności Spółki, jeździ po sklepach, sprawdza czy jest tam porządek, sprawdza faktury z towarem. Gdy była potrzeba wykonywała w sklepie czynności sprzedawcy.

Wnioskodawczyni i jej mąż z tytułu pełnienia funkcji członków zarządu otrzymują wynagrodzenia w takiej samej wysokości.

Od 13.07.2009 r. M. S. nabył jeden udział od J. S.. Pozostałe udziały nadal posiadała wnioskodawczyni. M. S. nie ma wypłaty z zysku. Dochody ze spółki wypłacane są na wspólne konto małżonków G. i M. S..

Małżonkowie G. i M. S. razem zgodnie podejmują wszystkie decyzji w zakresie zarządzania i prowadzenia spraw spółki od dnia 13.07.2009 r.

Aktualnie spółka prowadzi 12 sklepów. O ich lokalizacji decydował M. S. i to on podpisywał umowy najmu lokali użytkowych. Spółka generuje ok. 1000000 zł kosztów miesięcznie.

( umowa notarialna spółki z o.o. k. 220-222, informacja odpowiadająca pełnemu odpisowi z KRS k. 223-228, umowy najmu k. 8-43, zeznania wnioskodawczyni e-prot. z 12.04.2022 r.: 00:01:27 w zw. z 01:42:50, zeznania świadka J. S. e-prot. z 12.04.2022 r.: 00:29:16, zeznania świadka M. G. e-prot. z 12.04.2022 r.: 00;49:34, zeznania świadka W. G. e-prot. z 12.04.2022 r.: 01:04:26, zeznania świadka M. J. e-prot. z 12.04.2022 r.: 01:12:54, zeznania świadka M. S. e-prot. z 12.04.2022 r.: 01:20:03)

G. S. nie zgłosiła się od 1.01.2003 r. jako wspólnik jednoosobowej spółki z o.o. do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego (okoliczność niesporna)

Do czasu przeprowadzenia przez pozwanego postępowania kontrolnego w wyniku, którego Zakład wydał zaskarżoną w n/n postępowaniu decyzję - w trakcie wcześniejszych kontroli ZUS-owskich nie stwierdzono w Spółce żadnych nieprawidłowości w zakresie zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych wnioskodawczyni. (okoliczność niesporna, a nadto dokumentacja kontrolna k. 44-155)

Powyższe ustalenia Sąd odtworzył na podstawie niekwestionowanych dokumentów oraz zeznań odwołującej i świadków, uznając je za wiarygodne, co nie oznacza automatycznie, że odwołanie jest zasadne.

Sąd przede wszystkim ustalił, że niewątpliwie do 12.07.2009 r. mąż wnioskodawczyni nie był wspólnikiem spółki z o.o. (...). Jednocześnie z zeznań odwołującej i świadków wynika, że drugi wspólnik posiadający 1 udział – J. S., był wspólnikiem iluzorczynym, który nie miał żadnego wpływu na funkcjonowanie spółki i na jej działalność, nie wykonywał w niej żadnych czynności zarządczych ani nie uczestniczył w podziale zysków. Sąd nie neguje, że w tym czasie do 12.07.2009 r. mąż wnioskodawczyni pomagał odwołującej w sprawach spółki, ale czynił to jedynie jako jej małżonek w ramach wzajemnej pomocy małżonków do jakiej są zobowiązani na mocy kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, co dotyczy także spraw zawodowych drugiego małżonka. Co prawda od 30.06.2006 r. M. S. był członkiem zarządu i był uprawniony do reprezentowania spółki na zewnątrz jednoosobowo, ale udział od J. S. odkupił dopiero 13.07.2009 r. i dopiero od tej daty stał się drugim wspólnikiem. Zdaniem Sądu z zeznań odwołującej, świadków i odpisu z KRS spółki zalegającego w aktach sprawy wynika, że dopiero od 13.07.2009 r. mąż wnioskodawczyni zarządzał jako wspólnik spółki jej sprawami w równym stopniu jak odwołująca, i dopiero od tej daty wnioskodawczyni wykazała zasadność swoich twierdzeń w postępowaniu dowodowym przed sądem.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest częściowo zasadne.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt. 5 i art. 12 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych z dnia 13 października 1998 r. (Dz.U.2019 r., poz. 300 t.j. ) osoby fizyczne, prowadzące pozarolniczą działalność na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu .

Za osobę prowadzącą działalność gospodarczą uważa się min. wspólnika jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ( art. 8 ust.6 pkt 4 ww. ustawy).

Innymi słowy, jedyny wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym na podstawie tytułu wynikającego z art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 11 września 2013 roku, sygn. akt II UK 36/13, LEX nr 1391783; z dnia 3 sierpnia 2011 roku, sygn. akt I UK 8/11, Legalis nr 458996; z dnia 9 czerwca 2010 roku, sygn. akt II UK 33/10, LEX nr 598436).

Z treści tego przepisu wynika, że samo posiadanie statusu wspólnika jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością decyduje o podleganiu przez niego ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzenia działalności pozarolniczej (art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy systemowej).

Obowiązek ubezpieczenia wspólnika jednoosobowej spółki z o.o. powiązany jest jedynie z posiadaniem przez niego takiego statusu prawnego, a nie z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Potwierdzeniem powyższego poglądu będą argumenty szeroko przedstawione w uzasadnieniu uchwały siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2006 roku (sygn. akt I UZP 4/05, OSNP z 2006 r. nr 19-20, poz. 304), dotyczącej wspólników spółek osobowych, którzy również są objęci obowiązkiem ubezpieczenia społecznego z mocy art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Okres podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom określa przepis art. 13 pkt. 4, zgodnie z którym osoby prowadzące pozarolniczą działalność podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu w okresie od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy systemowej każda osoba objęta obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi podlega zgłoszeniu do ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie z art. 18 ust. 8 cytowanej ustawy podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 5 i 5a, stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek, ogłoszonego w trybie art. 19 ust. 10 na dany rok kalendarzowy. Składka w nowej wysokości obowiązuje od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku.

Zgodnie z art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 27.08.2004 r o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych /Dz.U.2019.1373 t.j./, podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne osób, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. c i pkt 1a, stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 75% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Składka w nowej wysokości obowiązuje od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 tej ustawy osoby i jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 80 ust. 2, art. 84, art. 85 i art. 86, są obowiązane, bez uprzedniego wezwania, opłacić i rozliczyć składki na ubezpieczenie zdrowotne za każdy miesiąc kalendarzowy w trybie i na zasadach oraz w terminie przewidzianych dla składek na ubezpieczenie społeczne, a jeżeli do tych osób i jednostek nie stosuje się przepisów o ubezpieczeniu społecznym - w terminie do 15. dnia następnego miesiąca.

Na podstawie przepisów ustawy z dnia 20.04.2004 r o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy /Dz. U. 2018 poz. 1265/ obowiązkowe składki na Fundusz Prac, ustalone od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, wynoszących w przeliczeniu na okres miesiąca co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę, opłacają osoby prowadzące pozarolniczą działalność za okres trwania obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego i rentowych w trybie i na zasadach przewidzianych dla składek na ubezpieczenia społeczne.

W rozpoznawanej sprawie przedmiotem sporu była kwestia, czy wnioskodawczyni podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym jako wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, mimo, iż w dacie zawarcia umowy spółki miała 100 udziałów spółki, a drugi wspólnik J. S. miał 1 udział, który następnie zbył na rzecz męża odwołującej M. S. 13.09.2009 r., i nie była jedynym wspólnikiem spółki.

Trzeba przypomnieć, że ubezpieczenie społeczne jest formą zabezpieczenia społecznego opartą na zasadach przymusu, powszechności, wzajemności, na obowiązku płacenia składek i na roszczeniowym charakterze świadczeń (zob. wyroki Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 czerwca 1999 r., sygn. K 5/99, cz. III, pkt 3; z dnia 27 stycznia 2010 r., sygn. SK 41/07, cz. III, pkt 3.4; z dnia 11 lipca 2013 r., sygn. SK 16/12, cz. III, pkt 7.1). Prawo do świadczeń uzależnione jest od spełnienia ustawowych wymagań dotyczących opłacania składek oraz odpowiedniego czasu trwania ubezpieczenia. Samo objęcie danej osoby ubezpieczeniem emerytalnym nie jest efektem swobodnej decyzji jednostki, ale wynika z rozstrzygnięcia przyjętego przez ustawodawcę. Osoba, która zalicza się do grupy podmiotów wskazanych w art. 6 i art. 8 ustawy systemowej, nie może zatem, kierując się szeroko rozumianą swobodą decydowania o własnym postępowaniu, zrzec się statusu ubezpieczonego oraz uchylić się od ustawowych obowiązków wynikających z tego faktu. Odnosząc się zaś do norm konstytucyjnych, po pierwsze, zwrócić należy uwagę, iż określona w treści art. 22 Konstytucji RP zasada swobody działalności gospodarczej, musi być odczytywana łącznie z normą odwołującą się do solidarności i ważnego interesu publicznego ( art. 20 Konstytucji RP).

Należy podnieść, że na użytek prawa ubezpieczeń społecznych wspólnika większościowego należy traktować jako jedynego wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Z perspektywy norm prawa ubezpieczeń społecznych, tego rodzaju spółkę należy traktować jako spółkę jednoosobową. Przyjęcie literalnej wykładni art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej prowadzi do naruszenia zasady powszechności ubezpieczeń społecznych i konstytucyjnej gwarancji każdego obywatela do zabezpieczenia społecznego. Wypełnieniem zaś tych gwarancji jest objęcie ubezpieczeniami społecznymi wspólnika właśnie dominującego - traktowanego na użytek prawa ubezpieczeń społecznych, jako jedynego udziałowca. /tak słusznie SA w K. w wyroku z dnia 15.11.2018 r , III AUa 916/18, legalis nr 1880407 wraz z uzasadnieniem, por. też wyrok SN z dnia 3.08.2011 r , I UK 8/11, lex nr 458996/.

Ustalenie , że jedynym powodem sprzedaży udziałów w spółce przez osobę, która nadal prowadzi tę działalność pozarolniczą jednoosobowo, jest chęć zmiany systemu ubezpieczeń społecznych, któremu ta osoba podlegała, świadczy to o braku do tego podstawy./por. w tym zakresie wyrok SA w Szczecinie z dnia 19.07.2017 r, III AUa 410/16, legalis nr 1692658/

Z poczynionych ustaleń wynika, iż wnioskodawczyni do 12.07.2009 r. była wspólnikiem większościowym posiadała 100 udziałów w spółce z o.o. na 101 udziałów, a 1 udział miał krewny jej męża J. S., który w ogóle nie uczestniczył w czynnościach zarządczych spółki, ani nie pobierał z tego tytułu zysków osiąganych przez spółkę żadnych dochodów, a jedynie wynagrodzenie za pracę.

W ocenie Sądu, okoliczności faktyczne przedmiotowej sprawy jednoznacznie świadczą, że odwołująca mimo tego, że J. S. posiadł 1 udział w spółce z o.o., jako dominujący (niemal jedyny) wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością – i jako prezes jej zarządu, faktycznie wykonywała czynności na rzecz samej siebie (we własnym interesie) i na swoje własne ryzyko produkcyjne, gospodarcze i socjalne, zaś udział J. S. w sprawach spółki jako wspólnika pozostawał jedynie iluzoryczny. Przede wszystkim zauważenia wymaga, iż posiadanie tak znikomej liczby udziałów w żaden sposób nie wpłynął na prawa i obowiązki odwołującej się w spółce, albowiem pozostawała ona nadal jedynym członkiem zarządu spółki, prezesem zarządu, i to tylko skarżąca była upoważniona do reprezentowania i zarządzania spółką.

Jednocześnie postępowanie dowodowe wykazało, że mąż odwołującej pomagał jej w sprawach spółki, ale poza wszelką wątpliwość ze złożonego odpisu KRS wynika, że do 12.07.2009 r. nie był on wspólnikiem tej spółki, a członkiem zarządu stał się 30.06.2006 r. i od tego czasu będąc uprawnionym jako członek zarządu do reprezentowania spółki na zewnętrz zawierał w jej imieniu umowy.

Do zawarcia umowy sprzedaży (...) udziału w spółce pomiędzy J. S. i M. S. doszło 13.07.2009 r. Wszyscy pracownicy zgodnie zeznali, że mąż wnioskodawczyni będąc wspólnikiem wykonuje szereg czynności zarządczych w spółce, sama odwołująca zeznała, że razem z mężem zgodnie podejmują decyzje w sprawach spółki jako wspólnicy, a dochody ze spółki wpływają na ich wspólne konto.

Mając na względzie całokształt ujawnionych okoliczności Sąd uznał, że pomimo tego, że początkowo drugim wspólnikiem spółki był J. S. posiadający 1 udział, to nie zajmował się on sprawami spółki (co wynika wprost z jego zeznań) i bez zgody wnioskodawczyni, nie mógłby podejmować wiążących decyzji w spółce, przez co, w ocenie Sądu, wnioskodawczynię do czasu sprzedaży 1 udziału przez J. S. należy traktować jako jedynego wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, mimo że formalnie pozostawała ona jedynie większościowym udziałowemu.

Co do podnoszonej kwestii przez stronę odwołującą, że do momentu, gdy mąż stał się członkiem zarządu w spółce od 30.06.2006 r., od samego początku pomagał jej w sprawach spółki, to Sąd zważył, że Sąd Najwyższy (por. wyrok SN z 6.01.2009 r., II UK 134/08, OSNP 2010 nr 13-14, poz. 170) wyraził słuszny pogląd, że okazjonalna pomoc jaką świadczy osobie prowadzącej działalność gospodarczą w tej działalności jego małżonek, prowadzący z nim wspólne gospodarstwo domowe stanowi konsekwencję obowiązku małżonków do wzajemnej pomocy oraz współdziałania dla dobra rodziny, którą przez swój związek założyli (art. 23 i 27 k.r.o.). Udzielana przez małżonka pomoc w prowadzonej przez drugiego małżonka działalności gospodarczej, w ramach ustawowego obowiązku wzajemnej pomocy jest normalną konsekwencją współdziałania małżonków na rzecz założonej przez nich rodziny i nie podlega zasadzie odpłatności. Zresztą odwołująca i jej mąż zeznający w charakterze świadka bardzo podkreślali, że przez cały czas stanowili zgodne i współpracujące dla dobra wspólnie założonej rodziny małżeństwo i tak też należy ocenić według Sądu ocenić pomoc M. S. do czasu zanim stał się wspólnikiem spółki z o.o., w której głównym udziałowcem jest jego żona.

Jednocześnie należy jednak zwrócić uwagę, że do momentu sprzedaży 1 udziału mąż skarżącej stał się co prawda mniejszościowym wspólnikiem od 1.307.2009 r., ale od tego czasu jako wspólnik bez wątpienia miał tak samo ważny głos w decydowaniu o sprawach zarządczych w spółce jak i odwołująca, o czy zgodnie zeznali świadkowie, jak i odwołująca, wszystkie decyzje małżonkowie S. od 13.07.2009 r. podejmują jako wspólnicy zgodnie, a zyski z działalności spółki wpływają na ich wspólne konto.

Mając powyższe na uwadze, organ rentowy jedynie częściowo trafnie przyjął, że działanie wnioskodawczyni miało spowodować brak obowiązku ubezpieczeń społecznych i w dalszej kolejności brak obowiązku opłacania składek z tytułu działalności, którą faktycznie wykonywała w ramach prowadzonej spółki do 12.07.2009 r., albowiem do czasu, gdy drugim wspólnikiem został jej mąż, poprzedni wspólnik J. S. był jednie wspólnikiem iluzorycznym, nie interesował się sprawami spółki, nie brał w nich udziału, nie miał żadnego udziału w czynnościach zarządczych spółki, o której sprawach mogła decydować do 12.07.2009 r. wyłącznie wnioskodawczyni jako wspólnik większościowy, ani też J. S. nie pobierał żadnego dochodu z zysków spółki a jedynie wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę. Wprawdzie formalnie stał się wspólnikiem mniejszościowym, od początku istnienia spółki jednak jako wspólnik nie reprezentował spółki, nie miał prawa do udziału w zysku (wynagrodzenia), nie miał też dostępu do bieżących spraw spółki, czy jej finansów. Okoliczności te wskazują, że w istocie J. S. pozostawał wspólnikiem iluzorycznym. Jego rola w firmie ograniczała się do sporadycznego świadczenia usług marketingowych i to wyłącznie na podstawie umowy o pracę. J. S. nie mógł podejmować właściwie żadnych czynności w imieniu spółki, nie posiadał też żadnego pełnomocnictwa do działania w jej imieniu. Jak wynika z zeznań świadków, wszelkie dokumenty firmowe podpisywała odwołująca, która w istocie zawiadywała całą działalnością spółki. W tych okolicznościach zasadne jest traktowanie odwołującej się jako jedynego wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, mimo że formalnie pozostawała ona jedynie większościowym udziałowcem do czasu sprzedaży 1 udziału przez J. S. na rzecz męża odwołującej.

W aspekcie norm prawa ubezpieczeń społecznych tego rodzaju spółkę należy traktować jako spółkę jednoosobową. Taka kwalifikacja prawna ustalonego stanu faktycznego znajduje oparcie w poglądach Sądu Najwyższego wyrażonych w wyrokach: z dnia 7 kwietnia 2010 roku (sygn. akt II UK 177/09, LEX nr 599767), z dnia 3 sierpnia 2011 roku (sygn. akt I UK 8/11, OSNP 2012 nr 17-18, poz. 225) oraz z dnia 11 września 2013 roku (sygn. akt II UK 36/13, LEX nr 1391783).

Sąd Okręgowy podziela zawartą w ww. wyrokach linię orzeczniczą, która wbrew twierdzeniom autora odwołania jest ugruntowana i powszechnie aprobowana.

W konsekwencji odwołującą, jako dominującego wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, uznać trzeba od 12.07.2009 r. za osobę prowadzącą działalność gospodarczą, podlegającą obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym na podstawie art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych.

Wnioskodawczyni wykazała natomiast, że od 13.07.2009 r. kiedy jej mąż nabył 1 udział od J. S., udział męża skarżącej jako wspólnika w funkcjonowaniu spółki zasadniczo się zmienił, albowiem udział małżonka wnioskodawczyni mimo, iż był wspólnikiem mniejszościowym, był tak samo decydujący jak G. S., z którą wspólnie i bezproblemowo podejmują przez cały czas wszelkie czynności zarządcze w spółki, a zyski z działalności spółki wpływają na wspólne konto małżonków S.. Fakt sprzedaży 1 udziału na rzecz męża skarżącej zmienił zatem w sposób znaczący prowadzenie firmy. Dopiero zatem od 13.07.2009 r. podejmowane czynności przez drugiego wspólnika mniejszościowego nie mają charakteru pozornego wobec czego nie można przyjąć, że stanowiły próbę uniknięcia odpowiedzialności za płacenie danin publicznych za skarżącą.

Reasumując - w ocenie Sądu Okręgowego, w rozpoznawanej sprawie mamy do czynienia de facto z jednoosobową spółką kapitałową, w której ubezpieczona odgrywała podstawową i zasadniczą rolę do 12.07.2009 r., ponieważ J. S. miał jedynie pomóc w uwiarygodnieniu firmy, jako spółki kapitałowej z wieloma udziałowcami. Natomiast od 13.07.2009 r., gdy drugim wspólnikiem stał się mąż wnioskodawczyni odwołanie okazało się z wyżej omówionych przyczyn zasadne, albowiem M. S. mimo tego, że jest wspólnikiem mniejszościowym, to jest on równoprawnym wspólnikiem ze skarżącą, z którą zgodnie współdecyduje o losach spółki i korzysta w takim samym stopniu jak odwołująca z wypracowanych zysków przez spółkę. Okoliczność, iż od czerwca 2006 r mąż wnioskodawczyni był członkiem zarządu spółki, pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie, albowiem wspólnikiem został dopiero od dnia 13.07.2009 r.

Z tych względów, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd Okręgowy zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że ustalił, iż G. S. jako wspólnik jednoosobowej spółki z o.o. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym od 13.07.2009 r., a w pozostałym zakresie oddalił odwołanie jako bezzasadne na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.