Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 1070/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie z dnia 6 października 2020 roku, sygn. akt III K 113/20

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

Uchylenie

☐

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

R. G.

Wysokość dochodów oskarżonego.

Informacja o dochodach oskarżonego

291

2.1.1.2.

R. G.

Dane o karalności

Informacja o osobie z KRK

293-295

2.1.1.3.

R. G.

Odwzorowania linii papilarnych oznaczonych literami a i b na folii ślad nr 2 oraz oznaczony literą a na folii ślad nr 4 zabezpieczone podczas oględzin miejsca włamania tj. na wewnętrznej klamce i na czujce alarmowej stojącej na półce, są zgodne z odwzorowaniami linii papilarnych oskarżonego R. G..

Opinia daktyloskopijna

263-270

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Informacja o dochodach oskarżonego

Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony, stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowe poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności tego dokumentu.

2.

Informacja o osobie z KRK

Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony, stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowe poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności tego dokumentu.

3.

Opinia daktyloskopijna

Opinia jest pełna, jasna i kategoryczna, dlatego nie nasuwa wątpliwości co do wiarygodności.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Obrazę prawa procesowego tj. art. 7 kpk i 410 kpk poprzez niedopuszczenie dowodu z opinii daktyloskopijnej, mimo zabezpieczenia odcisków palców w miejscu zdarzenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie, wyjaśnił na rozprawie wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, następnie całość tych okoliczności wnikliwie i wszechstronnie rozważył, uwzględniając przy tym zasady prawidłowego rozumowania, wskazania wiedzy, doświadczenia życiowego i na tej podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne oraz wyprowadził trafny wniosek w przedmiocie winy oskarżonego R. G. za przypisane mu przestępstwo. Ocena materiału dowodowego przez sąd I instancji dokonana została z baczeniem na reguły z art. 4, 5, 7 k.p.k., a więc jest bezstronna i nie narusza zasady granic swobodnej oceny dowodów oraz jest zgodna z prawidłowym rozumowaniem, wskazaniami wiedzy, doświadczenia życiowego, zwłaszcza zaś nie zawiera błędów faktycznych i logicznych.

Wbrew argumentom obrońcy ustalenia faktyczne poczynione przez sąd I instancji zostały oparte na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej, ocenionego w sposób wszechstronny i zgodny z zasadami logicznego rozumowania. Sąd Rejonowy zasadnie wskazał, iż dowodem potwierdzającym winę oskarżonego jest opinia z przeprowadzonych badań genetycznych (k.32-35,65-68). W toku oględzin miejsca włamania zabezpieczono niedopałki papierosów leżące na szafce przy łóżku w pokrywce od słoika (k.9v).

Z próbek pobranych z niedopałków wyizolowano DNA pochodzenia męskiego, który porównano z materiałem biologicznym pobranym od oskarżonego. W wyniku badań genetycznych ustalono, że profil DNA oznaczony dla próbek pobranych z niedopałków papierosów jest zgodny z profilem DNA oznaczonym dla R. G.. Przy czym prawdopodobieństwo wystąpienia u przypadkowej osoby takiego profilu DNA, jaki oznaczono dla R. G. wynosi 4,48 x10¯ ²¹, tj. jak u jednej osoby na co najmniej 223 tryliony niespokrewnionych osób.

Opinia z zakresu badań genetycznych jest kategoryczna i nie nasuwa wątpliwości, a oskarżony w żaden logiczny sposób nie wyjaśnił skąd wzięło się jego DNA na niedopałkach papierosów znalezionych na miejscu włamania. Składając wyjaśnienia oskarżony stwierdził, że w dniach 4-8 maja 2018r. pojechał do pracy w Niemczech w okolicach D., dlatego nie mógł dokonał włamania w dniach 7-8 maja 2018r. Tym niemniej wersji wyjaśnień oskarżonego nie potwierdził świadek J. D., który zeznał, że załatwiał oskarżonemu pracę w Niemczech i odwoził oskarżonego na Dworzec (...) na tej wyjazd. Wydaje mu się jednak, że było to w 2017r., bo w 2018r. świadek przebywał w Irlandii i przyjeżdżał do Polski tylko od czasu do czasu (k.181).

Sąd Rejonowy sprawdził także wersję oskarżonego co do zakupu imiennego biletu na podróż do Niemiec. W systemie firmy autokarowej (...) nie widnieje bilet zakupiony na nazwisko R. G. na wyjazd w maju 2018r. (k.190). Alibi oskarżonego nie zostało potwierdzone. Zebrane dowody tworzą zatem logiczną całość i pozwalają na przyjęcie w sposób niewątpliwy faktu głównego.

Apelacja obrońcy oskarżonego ma jedynie charakter polemiczny, ale nie przedstawia wiarygodnej, alternatywnej wersji zdarzenia, która w sposób skuteczny podważałaby ustalenia faktyczne poczynione przez sąd rejonowy. Obrońca zarzuciła obrazę przepisów postępowania tj. art. 7 i 410 kpk poprzez niedopuszczenie dowodu z opinii daktyloskopijnej, mimo zabezpieczenia odcisków palców na miejscu zdarzenia.

Rację ma obrońca, że podczas oględzin miejsca włamania zabezpieczono ślady daktyloskopijne oznaczone nr 1, 2 i 4 (k.7-10), które nie zostały poddane badaniom identyfikacyjnym. Ślady zostały znalezione na drzwiach i wewnętrznej klamce oraz na czujce alarmowej stojącej na półce szafki (zdjęcia nr 12, 13 ,14,28, 29 -k.13,16).

Sąd Okręgowy uzupełniając postępowanie dowodowe w toku postępowania odwoławczego dopuścił dowód z opinii Laboratorium Kryminalistycznego Komendy Stołecznej Policji z zakresu badań daktyloskopijnych, w celu ustalenia czy ślady linii papilarnych zabezpieczone na miejscu włamania należą do oskarżonego R. G.. Do badań porównawczych wykorzystano kartę z odwzorowaniem linii papilarnych oskarżonego znajdującą się w zasobach Centralnej Registratury Daktyloskopijnej Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji. Opinia z zakresu badań daktyloskopijnych jest jednoznaczna i potwierdza winę oskarżonego (k.263-270). Odwzorowania linii papilarnych oznaczone literami a i b na folii ślad nr 2 (znaleziony na wewnętrznej klamce) oraz literą a na folii nr 4 (znaleziony na czujce alarmowej stojącej na szafce) są zgodne z odwzorowaniami linii papilarnych opuszek palców lewej ręki utrwalonymi na kopii karty daktyloskopijnej sporządzonej na personalia R. G. (k.268).

Opinia daktyloskopijna jest pełna, jasna i nie nasuwa wątpliwości, a ponadto uzupełnia zgromadzony już materiał dowodowy, stanowiąc kolejny dowód obciążający oskarżonego. Dowód przeprowadzony przez Sąd Odwoławczy nie zmienił więc wymowy dowodów ujawnionych przed Sądem I instancji.

Argumenty przytoczone w apelacji, nie są tego rodzaju, by powziąć wątpliwości co do ustaleń Sądu I instancji, a w szczególności w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego R. G..

Ustalenia faktyczne poczynione przez sąd I instancji nie budzą zastrzeżeń Sądu Okręgowego, gdyż są oparte na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej, ocenionego w sposób wszechstronny i zgodny z zasadami logicznego rozumowania.

Zespół dowodów przeprowadzonych na rozprawie prowadzi do stwierdzenia jednej tylko wersji zdarzenia, z której wynika, że oskarżony R. G. dopuścił się przypisanego mu czynu tj. w dniach 7-8 maja 2018r. w miejscowości S. dokonał kradzieży z włamaniem do domku typu holenderskiego po uprzednim wybiciu szyby okiennej i zaboru z jego wnętrza po uprzednim demontażu elementów miedzianych instalacji elektrycznej i grzewczej oraz dokonał zniszczeń wnętrza domku na sumę strat w kwocie 10.750 zł na szkodę J. K.. Jak już wielokrotnie w doktrynie wskazano udowodnienie nie musi oznaczać aby ustalenie wynikało zawsze bezpośrednio z konkretnych dowodów. Może ono wynikać także z nieodpartej logiki sytuacji. W realiach niniejszej sprawy taka sytuacja zachodzi. Analiza sposobu dokonania kradzieży mienia, protokół oględzin, zdjęcia oraz dowody w postaci opinii z zakresu badań genetycznych niedopałków papierosów i śladów daktyloskopijnych znalezionych na miejscu włamania, wzajemnie ze sobą korelują. Zasady logiki i doświadczenia życiowego nasuwają jednoznaczny wniosek o sprawstwie i winie oskarżonego R. G. w zakresie przypisanego mu występku.

Argumenty przytoczone w apelacji, nie są tego rodzaju, by powziąć wątpliwości co do ustaleń Sądu I instancji, a w szczególności w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego.

Wszystkie te dowody bezpośrednie i pośrednie układają się w logiczną i zamkniętą całość, która pozwala logicznie wnioskować o winie oskarżonego.

Reasumując zarzut naruszenia przepisów prawa procesowego w postaci art. 7 kpk i 410 kpk poprzez dowolną ocenę dowodów zgromadzonych w sprawie, w szczególności wbrew wskazaniom wiedzy, doświadczenia życiowego i zasadom logicznego rozumowania, okazał się niezasadny, skoro brak przeprowadzenia przez Sąd Rejonowy dowodu z opinii daktyloskopijnej, nie miało wpływu na prawidłowość ustaleń faktycznych.

Zarzut obrazy prawa materialnego, tj. art. 288 § 1 k.k. poprzez przyjęcie, iż czyn przypisany oskarżonemu wypełnia również znamiona występku scharakteryzowanego w tymże przepisie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrazy prawa materialnego jest niezasadny. Kumulatywną kwalifikację obejmującą przepisy art. 279 § 1 k.k. oraz art. 288 § 1 k.k. należy przyjmować szczególnie wtedy, jeżeli w trakcie kradzieży z włamaniem sprawca, przełamując zabezpieczenie, spowodował uszkodzenie mienia wydatnie wykraczające poza szkodę związaną z usunięciem przeszkody chroniącej dostęp do pomieszczenia, skąd dokonano kradzieży.

Przepis o kradzieży z włamaniem (art. 279 § 1 k.k.) co do zasady konsumuje przepis o zniszczeniu lub uszkodzeniu mienia (art. 288 § 1 k.k.), zwłaszcza gdy szkoda wyrządzona włamaniem jest niższa od szkody wyrządzonej kradzieżą. Włamanie polega na przełamaniu zabezpieczenia przed dokonaniem kradzieży. Przełamanie zaś zabezpieczenia najczęściej wiąże się z uszkodzeniem lub zniszczeniem mienia. Kumulatywny zbieg przepisów art. 279 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. uzasadniony jest wówczas, gdy dochodzi do zasadniczego odwrócenia dysproporcji dóbr chronionych przez te przepisy, a więc gdy szkoda wyrządzona włamaniem jest zdecydowania wyższa od szkody wyrządzonej kradzieżą. Kumulatywną kwalifikację obejmująca obydwa te przepisy należy przyjmować szczególnie wtedy, jeżeli w trakcie kradzieży z włamaniem sprawca, przełamując zabezpieczenie, spowodował uszkodzenie mienia wydatnie wykraczające poza szkodę związaną z usunięciem przeszkody chroniącej dostęp do pomieszczenia, skąd dokonano kradzieży.

Oskarżony zabrał mienie o wartości zdecydowanie niższej od wartości zniszczonego mienia. Koszt naprawy zniszczeń wyrządzonych przez oskarżonego, który dokonał wybicia okna, wyrwania instalacji elektrycznej oraz grzewczej wynosi aż 10 750 zł, co potwierdza wycena remontu przedstawiona przez pokrzywdzonego (k.159). Oskarżony celowo zniszczył także pisuar, spłuczkę i kabinę prysznicową w łazience, co dokumentuje protokół oględzin i zdjęcia (k.7-10,11-16). Tymczasem zabór miedzianych rurek instalacji CO oraz przewodów elektrycznych nie wymagał przecież takich zniszczeń, aby usunąć przeszkody materialne zamykające dostęp do tego mienia. Działanie oskarżonego w istocie stanowi jeden czyn jako zdarzenie faktyczne i jedno przestępstwo o surowszej kwalifikacji z uwagi na to, że zabór mienia związany jest z usunięciem przeszkody materialnej, dlatego wypełnia znamiona dwóch przepisów kodeksu karnego tj. art. 279 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w kumulatywnej kwalifikacji prawnej.

Reasumując brak jest podstaw do uwzględnienia zarzutu obrazy prawa materialnego, skoro zastosowanie przepisu art. 288 § 1 k.k. jest uzasadnione.

Wniosek

⚫

uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy.

⚫

Na rozprawie odwoławczej obrońca zmodyfikował wniosek odwoławczy i wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wyeliminowanie z podstawy skazania art. 288 § 1 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niezasadności zarzutów wnioski odwoławcze okazały się niezasadne.

Brak podstaw do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, gdyż nie jest konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości, jak również nie zaistniała żadna z przesłanek wymienionych w art. 439 § 1 kpk, art. 454 kpk oraz art. 440 kpk.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wobec prawidłowości dokonanych ustaleń faktycznych i oparciu na nich rozstrzygnięcia o karze, a także niezasadności zarzutów podniesionych w środku odwoławczym, przy uwzględnieniu treści art. 447 kpk, zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy. W sprawie nie zaszła konieczność orzekania poza granicami zaskarżenia - nie wystąpiły przesłanki z art. 439 § 1, art. 440 i 455 kpk.

Kara orzeczona za przypisany występek nie nosi cech rażącej niewspółmierności w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. Sąd Rejonowy wymierzając karę wziął pod uwagę dyrektywy wymiary kary określone w art. 53 kodeksu karnego i uwzględnił okoliczności łagodzące oraz obciążające co do oskarżonego. Sąd Odwoławczy w pełni podzielił tą argumentację, skoro kara wymierzona w tej wysokości odpowiada stopniowi zawinienia oskarżonego oraz stopniowi społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu. W ocenie Sądu kara roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, spełni wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej. Zastosowana kara, spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do oskarżonego, a ponadto będzie odpowiednią reakcją wymiaru sprawiedliwości w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Słusznie wskazał Sąd Rejonowy w pisemnych motywach rozstrzygnięcia, że nie zachodzi wobec oskarżonego pozytywna prognoza kryminologiczna ze względu na wcześniejszą wielokrotną karalność (k.293-295). Natomiast orzeczenie obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 10 750 (dziesięć tysięcy siedemset pięćdziesiąt) złotych

Prawidłowo sporządzona opinia powinna w sposób jednoznaczny określić rodzaj obowiązków każdego z uczestników ruchu, wskazać kto i jakiego rodzaju reguły naruszył oraz określić związek przyczynowy pomiędzy tym naruszeniem a zaistniałymi konsekwencjami będącymi przedmiotem danego postępowania. Opinia jest niepełna, jeżeli nie udziela odpowiedzi na wszystkie postawione biegłemu pytania, na które zgodnie z zakresem posiadanych wiadomości specjalnych i udostępnionych materiałów dowodowych, może oraz powinien udzielić odpowiedzi lub jeżeli nie uwzględnia wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia konkretnej kwestii okoliczności, albo też nie zawiera uzasadnienia wyrażonych w niej ocen oraz poglądów. Opinia jest niejasna, jeżeli jej sformułowanie nie pozwala na zrozumienie wyrażonych w niej ocen i poglądów, a także sposobu dochodzenia do nich albo jeżeli zawiera wewnętrzne sprzeczności, posługuje się nielogicznymi argumentami. Sprzeczność w samej opinii zachodzi wówczas, gdy co do tych samych, istotnych okoliczności, dokonane zostały odmienne ustalenia, odmienne oceny albo też z przeprowadzonych takich samych czynności sformułowane zostały odmienne wnioski.

ma spełnić swoją funkcję kompensacyjną wobec pokrzywdzonego J. K.. Wysokość poniesionej szkody została należycie wykazana przez pokrzywdzonego, który przedstawił wycenę remontu zniszczeń dokonanych przez oskarżonego w wyniku włamania do domku typu holenderskiego i uszkodzenia instalacji elektrycznej, zniszczenia kabiny prysznicowej, zlewu, pisuaru, spłuczki oraz dwóch okien (k.159).

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Brak numeracji

Z informacji z NOE SAD (k.284-285) wynika, że oskarżony odbywa obecnie karę zastępczą pozbawienia wolności, a zatem uznać należy, iż sytuacja majątkowa oskarżonego nie pozwala na uiszczenie opłaty i kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym.

o wynagrodzeniu obrońcy oskarżonego za udzielenie pomocy prawnej z urzędu w drugiej instancji orzeczono na podstawie § 17 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

7.  PODPIS