Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 154/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie sygn. XVIII K 163/21 z dnia 14.01.2022 r.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

x obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

x na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

x w części

x

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

x

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

x

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

x

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

x

uchylenie

x

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1/

A. Ś. (1)

Czyny przypisane w pkt I;

Uprawianie i wytwarzanie ziela konopi, posiadanie ich oraz posiadanie amfetaminy – jedynie na własny użytek przez oskarżonego.

Dokumentacja medyczna osk. A. Ś.

k. 595-598

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Nie dotyczy

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1

Dokumentacja medyczna osk. A. Ś. k. 595-598

Dokumentacja medyczna osk. A. Ś. nie dowodzi, że oskarżony uprawiał konopie inne niż włókniste i wytwarzał oraz posiadał środki odurzające, jak też posiadał amfetaminę wyłącznie na własne potrzeby. Wskazuje ona, że oskarżony jest osobą uzależnioną głownie od alkoholu i z tego powodu się leczył, a zatem jeśli chciałby poprzez nielegalne wytwarzanie i posiadanie zaspokoić swoje uzależnienie, to powinno to dotyczyć nielegalnego alkoholu, a nie narkotyków - a w rezultacie w/w dokumentacja nie wpływa na ustalenie sprawstwa i winy A. Ś..

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1/

Obrońcy A. Ś. pkt Ia-b obrazy przepisów prawa materialnego tj. :

a/ co do czynu z pkt I aktu oskarżenia – naruszenie art. 63 ust. 3 w zb. z art. 53 ust. 2 ustawy z 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 kk poprzez przyjęcie, że zabezpieczona w mieszkaniu oskarżonego ilość konopi innych niż włókniste realizuje znamiona przetwarzania i uprawiania znacznej ilości substancji odurzającej, podczas gdy prawidłowa interpretacja wskazanych przepisów nie pozwala na wyprowadzenie takich wniosków;

b/ co do czynu z pkt II aktu oskarżenia – naruszenie art. 62 ust. 2 ustawy z 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii poprzez przyjęcie, że oskarżony posiadał w rozumieniu tego przepisu znaczną ilość substancji psychotropowej, podczas gdy prawidłowa wykładnia przepisu i utrwalony pogląd orzecznictwa nie pozwala na wyprowadzenie takiego wniosku.

☐ zasadny

☐częściowo zasadny

x niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

a/ Powyższe zarzuty obrońcy nie są zasadne. Zauważyć należy, że skarżący dopatruje się błędnego przyjęcia w zaskarżonym wyroku Sądu Okręgowego kwalifikowanych - zamiast podstawowych - postaci przestępstw opisanych w art. 63 ust. 3 w zb. z art. 53 ust. 2 ustawy z 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i w art. 62 ust. 2 ustawy z 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, gdyż jego zdaniem zabezpieczone ilości uprawianego i wytworzonego ziela konopi innych niż włókniste oraz posiadanej amfetaminy nie stanowią znacznych ilości w rozumieniu tej ustawy.

b/ Pogląd obrońcy jest chybiony, ponieważ aktualne, utrwalone stanowisko orzecznictwa /w tym tutejszego Sądu Apelacyjnego/ jednoznacznie wskazuje, że znamię „znacznej ilości” środków odurzających i substancji psychotropowych czy ziela konopi innych niż włókniste dotyczy takiej ilości, która umożliwia jednorazowe zażycie w/w narkotyków przez co najmniej kilkadziesiąt osób. Podzielić tu należy jasne i przekonujące wywody Sądu I instancji zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia /porównaj także wyroki Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 25.04.2018 r. sygn. II AKa 73/18, z 4.08.2017 r. II AKa 168/17; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23.02.2017 r. sygn. IV KK 19/17 - Legalis 2022 r./. W tym przypadku nie budzi wątpliwości, że w lokalu A. Ś. (1) ujawniono : 1/ uprawę 27 krzewów ziela konopi innych niż włókniste, a nadto wytworzone już poprzez pocięcie i ususzenie 167,55 g tego ziela; 2/ 34,75 g amfetaminy. W świetle rzetelnej i przekonującej opinii biegłego z zakresu (...). W. /k.129-134/, uprawa 27 krzewów ziela konopi innych niż włókniste mogła dostarczyć co najmniej 572 jednorazowych porcji narkotyku, a 167,55 g tego ziela stanowi nie mniej niż 168 porcji, zaś 34,75 g amfetaminy to co najmniej 290 porcji. Zatem uprawiane i wytworzone ziele konopi dotyczyło nie mniej niż 740 porcji narkotyku. Tak w przypadku ziela konopi, jak i amfetaminy chodzi o rząd wielkości kilkuset porcji, co niewątpliwie oznacza znaczną ilość tych narkotyków.

c/ Kwestia uzależnienia mieszanego, w tym głównie od alkoholu, stwierdzonego u oskarżonego nie wpływa na przyjęcie znamienia „znacznej ilości” środków odurzających i substancji psychotropowych czy ziela konopi innych niż włókniste. Nadmienić należy, że A. Ś. uprawiał i wytworzył oraz posiadał takie ilości i rodzaje narkotyków, które przekraczały potrzeby 1 osoby uzależnionej. Natomiast nawet większe potrzeby osoby uzależnionej, zażywającej duże ilości narkotyków, nie powodują podwyższenia progu omawianej znacznej ilości, która jest kryterium zobiektywizowanym. Przy czym ziele konopi stanowi tzw. „miękki” narkotyk, ale już amfetamina należy do tzw. „twardych” narkotyków o silnym działaniu uzależniającym – co łącznie nie przemawia za ich wytwarzaniem i posiadaniem jedynie na własny użytek przez sprawcę, skoro wystarczyłyby na około 1 rok - 2 lata zażywania przez jedną osobę /łącznie ponad 1000 porcji/. Podnoszona przez skarżącego trudna sytuacja materialna oskarżonego związana z ogłoszoną upadłością odwrotnie przekonuje, że A. Ś. wynajmując lokal nie posiadał wystarczających środków, aby być wyłącznie konsumentem narkotyków i do tego w takich wielkich rozmiarach, czyli zajął się nimi także w innym celu.

Lp.

Zarzut

2/

Obrońcy A. Ś. pkt Ic obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia tj. art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk, polegającej na braku rozważenia całokształtu ujawnionych okoliczności oraz dokonaniu dowolnej oceny dowodów przejawiającej się uznaniem, że wyjaśnienia oskarżonego w części dotyczącej uprawy marihuany na własny użytek stanowią przyjętą linię obrony i oskarżony uczynił sobie z popełnianych przestępstw sposób na życie, w sytuacji gdy biegli w opinii sądowo-psychiatrycznej stwierdzili u oskarżonego uzależnienie mieszane, wymagające leczenia w postaci terapii uzależnień, zaś z materiału dowodowego nie wynika, aby oskarżony dopuszczał się zarzucanych czynów w celu osiągnięcia korzyści majątkowej związanej z dalszą odsprzedażą wytworzonych substancji, a sąd nie odmówił w tym zakresie wyjaśnieniom oskarżonego waloru wiarygodności.

☐ zasadny

☐częściowo zasadny

x niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

a/ Podzielić należy konsekwentne poglądy orzecznictwa, że przekonanie Sądu o wiarygodności jednych dowodów i jej braku w przypadku innych, pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 kpk, jeżeli zostało poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, rozważeniem okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, pozostaje zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku /tak np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11.04.2018 r. sygn. IV KK 104/18, lex nr 2498022/.

b/ W niniejszej sprawie Sąd Okręgowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego A. Ś. (1) na podstawie właściwej oceny dowodów, mając na uwadze treść art. 7 kpk. Oparł się na całości przedstawionego mu materiału dowodowego oraz wobec tego odnośnie poczynionych ustaleń nie naruszył art. 410 kpk, ponieważ uchybienie normie zawartej w przepisie art. 410 kpk może nastąpić jedynie w wypadku nieuwzględnienia przy wyrokowaniu całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, a nie poprzez nieuwzględnienie czegoś, co potencjalnie dopiero mogłoby zostać na tej rozprawie ujawnione /tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26.03.2014 r. sygn. III KK 396/13, lex nr 1451526/. Dotyczy to zaś tylko istotnych kwestii.

c/ Nie doszło do obrazy art. 7 kpk ani art. 410 kpk czy innych przepisów procesowych, która uniemożliwiałaby instancyjną kontrolę prawidłowości wyroku bądź nakazywała jego zmianę co do sprawstwa i winy oskarżonego. Zatem wnioski obrońcy o zmianę kwalifikacji prawnej czynów zarzucanych w pkt I i II aktu oskarżenia na łagodniejszą lub uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania - są w oczywisty sposób bezzasadne.

d/ Zarzut z pkt Ic apelacji nie jest zasadny. Sąd Okręgowy dokonał właściwej oceny zmiennych wyjaśnień A. Ś. (1), zeznań świadka P. L. i zabezpieczonych rzeczy, dokładnie przedstawił tok swojego rozumowania i skarżący nie podważył go skutecznie. Wywód jest jasny i logiczny oraz uwzględnia sytuację procesową oskarżonego, który nie był konsekwentny i próbował minimalizować swoją odpowiedzialność. Nie budzi wątpliwości, że A. Ś. uprawiał rośliny ziela konopi innych niż włókniste, wytworzył z nich 167,55 g środków odurzających i posiadał 34,75 g substancji psychotropowych w postaci amfetaminy. Oskarżony na rozprawie przyznał się do posiadania amfetaminy i do uprawiania ziela konopi innych niż włókniste, ale miało to być na własny użytek. Podał, że był silnie uzależniony i potrafił spalić do 5 gram marihuany na dzień oraz dlatego zaczął hodować marihuanę. Potrafił wziąć 2 gram amfetaminy w ciągu dnia, wypić do 1 litra wódki dziennie. Po „wszywce” przeciwalkoholowej przyjmowanie narkotyków mu nie przeszkadzało /k.279v-280v/. Początkowo zaś niewiarygodnie podał, że amfetaminę ktoś mu podrzucił /k.62/. Nie wskazał jednak od kogo ani w jakich okolicznościach uzyskał ujawnione rośliny i amfetaminę, a więc jego wyjaśnienia nie przedstawiają całości wydarzeń.

e/ Z jasnej i kompetentnej opinii sądowo-psychiatryczno-psychologicznej wypływa, że u A. Ś. (1) stwierdzono uzależnienie mieszane, która nie wpływa na jego poczytalność /k.119, 453, 474v/. Biegli podali, że tylko wtedy, jeśli Sąd przyjmie za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego co do posiadania środków psychoaktywnych na własny użytek, to występuje związek pomiędzy czynami z pkt I i II a/o a uzależnieniem. Tak więc opinia biegłych nie dowodzi, że oskarżony uprawiał ziele konopi i dysponował narkotykami wyłącznie po to, aby samemu je zażywać. Zauważyć należy, że wedle treści dokumentacji medycznej oskarżony mimo długotrwałego leczenia od uzależnienia nie utrzymywał abstynencji od alkoholu /wizyty z 15.03, 22.03, 29.03 i 7.04.2021 r. k.301-304/, a w czasie ostatniej wizyty jedynie deklarował taką abstynencję /wizyta z 12.04.2021 r. k.300/. Zatem wyjaśnienia oskarżonego o zażywaniu narkotyków zamiast spożywania alkoholu nie przekonują. Dla przypisania mu odpowiedzialności karnej nie ma znaczenia kwestia, czy oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, skoro postawione mu zarzuty popełnienia przestępstw nie obejmują takich zachowań.

Lp.

Zarzut

3/

Obrońcy A. Ś. pkt Id orzeczenia wobec oskarżonego rażąco niewspółmiernie surowych kar jednostkowych oraz kary łącznej w wymiarze 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz nawiązki w kwocie 1000 zł poprzez nieuwzględnienie okoliczności łagodzących tj. złożenie przez oskarżonego wyjaśnień, wyrażenie skruchy, żalu i krytycznego stosunku do popełnionych czynów, uzależnienia mieszanego oskarżonego oraz uczęszczania przez niego na terapię uzależnień, trudnej sytuacji majątkowej związanej z upadłością, a tym samym przyczyn zasięgania po substancje odurzające i psychotropowe, co powinno spowodować orzeczenie wobec oskarżonego znacznie łagodniejszej kary w wymiarze pozwalającym na jej warunkowe zwieszenie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

a/ Stosownie do brzmienia art. 438 pkt 4 kpk Sąd odwoławczy zmienia lub uchyla orzeczenie w zakresie kary tylko w przypadku stwierdzenia jej rażącej niewspółmierności. Rażąca niewspółmierność zachodzi wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności mających wpływ na wymiar kary, można było przyjąć, że powstałaby znaczna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez Sąd I instancji a karą, którą należałoby orzec w następstwie prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary. Nie każda różnica w zakresie oceny wymiaru kary uzasadnia zarzut rażącej niewspółmierności kary, przewidziany w art. 438 pkt 4 k.p.k., ale tylko taka, która ma charakter zasadniczy, a więc jest niewspółmierna w stopniu nie dającym się zaakceptować /tak np. wyrok Sądu Najwyższego z 16.02.2009 r. II KK 132/05, LEX nr 725034/. Nie chodzi tu o wszelkie możliwe różnice co do wymiaru kary, lecz wyłącznie o tak istotne, że powodowałyby uznanie orzeczonej kary za niesprawiedliwą.

b/ Apelacja obrońcy nie zawiera istotnych argumentów, które prowadziłyby do zakwestionowania stanowiska Sądu I instancji odnośnie wymiaru orzeczonych kar pozbawienia wolności i grzywny oraz nawiązki względem A. Ś.. Kary są adekwatne do znacznej wagi i szkodliwości społecznej przypisanych mu czynów z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, dużego stopnia winy sprawcy i rodzaju jego przemyślanych oraz zaplanowanych działań. Uwzględnia to uprzednią karalność oskarżonego. Podnoszone przez skarżącego nieuwzględnienie okoliczności łagodzących nie wpływa na rozmiar wymierzonych kar i nawiązki - złożone przez oskarżonego wyjaśnienia nie były konsekwentne i dotyczyły jedynie samych ujawnionych w jego mieszkaniu uprawy i narkotyków, nie przyznał się on w części do winy i wyjaśnienia te nie zostały uznane za szczere. W rzeczywistości brak jest tu wyrażenia pełnej skruchy i krytycznego stosunku do popełnionych czynów, skoro przyznał on jedynie niektóre okoliczności i minimalizował odpowiedzialność. Uzależnienie mieszane stwierdzone u oskarżonego oraz uczęszczanie przez niego na terapię uzależnień, trudna sytuacja majątkowa związana z upadłością – nie powstrzymały go od popełnienia przestępstw i nie stanowią okoliczności mających wpływ na złagodzenie orzeczonych kar i nawiązki. Podobnie przyczyny sięgania przez oskarżonego po środki odurzające i substancje psychotropowe nie mogą spowodować orzeczenia wobec oskarżonego znacznie łagodniejszych kar w wymiarze pozwalającym na warunkowe zwieszenie kary łącznej pozbawienia wolności.

c/ Zauważyć trzeba, że za czyn z pkt I a/o orzeczono najniższą możliwą karę 3 lat pozbawienia wolności i obligatoryjną karę 200 stawek dziennych grzywny po 50 zł, natomiast za czyn z pkt II a/o wymierzono karę roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, która tylko o 2 miesiące przekracza minimalną wysokość przewidzianą przez ustawodawcę. Grzywna w tej wysokości jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu, w tym wielkości uprawy i ilości wytworzonego narkotyku. Właściwie orzeczono karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności na zasadzie asperacji z uwagi na łączność podmiotowo-przedmiotową i czasową czynów – a kara ta jedynie o 5 miesięcy jest wyższa od kary minimalnej. Brak jest powodów do złagodzenia tych kar oraz obniżenia czy uchylenia nawiązki w kwocie 1000 zł. Nie znajduje żadnego uzasadnienia zastosowanie dobrodziejstwa nadzwyczajnego złagodzenia kary i orzeczenie jej w wymiarze pozwalającym na warunkowe zwieszenie wykonania, gdyż takie rozstrzygnięcie nie mogłoby zostać uznane za odpowiednie i wystarczające dla osiągnięcia celów kary wobec niepoprawnego sprawcy. Brak jest przesłanek do uznania, że w krótszym okresie cele wychowawcze kary zostaną osiągnięte. Obrońca nie wskazał innych danych, które należałoby uwzględnić przy wymiarze kar - nie są one nadmiernie surowe a ich ukształtowanie czyni zadość potrzebom prewencji indywidualnej i generalnej oraz odpowiada dyrektywom zamieszczonym w art. 53 § 1 i 2 kk. Całokształt sprawy przekonuje, że tylko takie kary są właściwe i celowe, a w konsekwencji sprawiedliwe. Brak jest jakichkolwiek podstaw do złagodzenia wymiaru sankcji karnej.

Wniosek

Obrońca A. Ś. wniósł o :

a/ zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zmanię kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt I a/o na art. 63 ust. 1 w zb. z art. 53 ust. 1 ustawy z 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 kk i obniżenie wymiaru kary oraz jej warunkowe zawieszenie;

b/ zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zmanię kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt II a/o na art. 62 ust. 1 ustawy z 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i obniżenie wymiaru kary oraz jej warunkowe zawieszenie;

c/ ewentualne wymierzenie łagodnej kary łącznej z warunkowym jej zawieszeniem;

d/ ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

a/ Wskazane wnioski obrońcy nie zasługiwały na uwzględnienie wobec przeprowadzonych wyżej w pkt 1-3 rozważań co do zarzutów.

b/ Dodać można, że analiza ujawnionych dowodów, a w tym depozycji samego A. Ś. oraz zabezpieczonych roślin i narkotyków w powiązaniu z opinią biegłego z zakresu chemii, jednoznacznie wskazują, że oskarżony: 1/ uprawiał 27 krzewów ziela konopi innych niż włókniste, a nadto wytworzył już poprzez pocięcie i ususzenie 167,55 g tego ziela; 2/ posiadał 34,75 g amfetaminy. Właściwie Sąd I instancji uzasadnił przyjęcie kwalifikacji prawnej co do czynu z pkt I a/o – z art. 63 ust. 3 w zb. z art. 53 ust. 2 ustawy z 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 kk, co do czynu z pkt II a/o – z art. 62 ust. 2 ustawy z 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Nie dotyczy

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

W punkcie I utrzymano w mocy wyrok w zaskarżonej części tj. co do rozstrzygnięć z pkt I, III, IV, V.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powody wskazano w części 3 tj. nieuwzględnienie apelacji obrońcy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach zmiany

Nie dotyczy

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

Nie dotyczy

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

Nie dotyczy

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy

4.1.

Nie dotyczy

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Z uwagi na brak dochodów i złą sytuację majątkową oskarżonego A. Ś. (1) oraz trwające pozbawienie wolności, na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolniono go od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, wydatkami obciążając Skarb Państwa.

7.  PODPIS

Przemysław Filipkowski

Rafał Kaniok Sławomir Machnio

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca osk. A. Ś. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Punkty I, III-V wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

x na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

x w części

x

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

x

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

x

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

x

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

x

Uchylenie

x

zmiana