Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 stycznia 2018 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., na podstawie art.83 ust.1 oraz art.32 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych stwierdził , że R. M. jest dłużnikiem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne , ubezpieczenie zdrowotne , Fundusz Pracy , a zadłużenie wraz z należnymi odsetkami za zwłokę na dzień wydania decyzji, wynosi łącznie 77 109,71 zł , w tym z tytułu składek na:

1) ubezpieczenia społeczne za okres od października 2012 r. do listopada 2017 r. w kwocie 42 861,72 zł oraz odsetek w kwocie 9 078,00 zł.

2) ubezpieczenia zdrowotne za okres od października 2012 r. do listopada 2017 r. w kwocie 17 239,61 zł oraz odsetek w kwocie 3 653,00 zł.

3) Fundusz Pracy za okres od października 2012 r. do listopada 2017 r. w kwocie 3 574,38 zł oraz odsetek w kwocie 703,00 zł.

/decyzja k.9 – 9 odwrót plik I akt ZUS/

W dniu 28 lutego 2018 r. ,do organu rentowego wpłynęło odwołanie R. M. od ww. decyzji. W treści odwołania skarżąca podniosła , że działalność gospodarczą prowadziła faktycznie od 5 czerwca 2006 r. do listopada 2009 r. , a w grudniu 2009 r., upoważniła swojego ojca do złożenia wniosku o zawieszenie działalności. R. M. podkreśliła , że, zarówno w okresie objętym skarżoną decyzją , jak i od grudnia 2009 r., faktycznie nie prowadziła działalności gospodarczej.

/odwołanie k.3 – 4/

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie.

/odpowiedź na odwołanie k. 9/

Pismem procesowym z dnia 3 kwietnia 2018 r. R. M. podniosła zarzut przedawnienia składek.

/pismo procesowe k.14/

Decyzją z dnia 1 września 2022 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie art.83 ust.1 oraz art.32 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych zmienił decyzję z dnia 11 stycznia 2018 r. w części tj. określił ,że na dzień 18 stycznia 2018 r. wysokość zadłużenia R. M. wynosi 50 247,00 zł , w tym z tytułu składek na:

1) ubezpieczenia społeczne za okres od października 2012 r. do grudnia 2015 r. w kwocie 26 052,18 zł oraz odsetek w kwocie 7 750,00 zł.

2) ubezpieczenia zdrowotne za okres od października 2012 r. do grudnia 2015 r. w kwocie 10 502,13 zł oraz odsetek w kwocie 3 126,00 zł.

3) Fundusz Pracy za okres od października 2012 r. do grudnia 2015 r. w kwocie 2 169,69 zł oraz odsetek w kwocie 647,00 zł.

/decyzja k.2 – 2 odwrót plik II akt ZUS/

W dniu 12 października 2022 r. do organu rentowego wpłynęło odwołanie R. M. od ww. decyzji. W treści odwołania skarżąca podniosła , że działalność gospodarczą prowadziła faktycznie od 5 czerwca 2006 r. do listopada 2009 r. i 2012 r. nie wznowiła prowadzenia działalności.

/odwołanie k.3 akt o sygn. VIII U 2101/22/

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

/odpowiedź na odwołanie k.5 – 6 akt o sygn. VIII U 2101/22/

Zarządzeniem z dnia 15 listopada 2022 r. Sąd zarządził połączenie sprawy o sygnaturze akt VIII U 2101/22 ze sprawą o sygnaturze akt VIII U 632/18 w celu ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia oraz zarządził ich prowadzenie pod sygnaturą VIII U 632/18.

/postanowienie k.8 akt o sygn. VIII U 2101/22/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z dnia 31 lipca 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że R. M. jako osoba prowadząca działalność gospodarczą podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym tj. emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu od dnia 2 października 2006 roku do dnia 18 września 2008 roku oraz od dnia 3 marca 2010 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku.

/okoliczność bezsporna/

Prawomocnym wyrokiem z dnia 23 września 2021 r. , w sprawie VIII U 4294/19 , Sąd Okręgowy w Łodzi , VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie R. M. od ww. decyzji oraz zasądził od R. M. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. kwotę 180 zł., tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

/okoliczność bezsporna/

Zaskarżoną decyzją z dnia 11 stycznia 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie art.83 ust.1 oraz art.32 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych stwierdził , że R. M. jest dłużnikiem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne , ubezpieczenie zdrowotne , Fundusz Pracy , a zadłużenie wraz z należnymi odsetkami za zwłokę na dzień wydania decyzji, wynosi łącznie 77 109,71 zł , w tym z tytułu składek na:

1) ubezpieczenia społeczne za okres od października 2012 r. do listopada 2017 r. w kwocie 42 861,72 zł oraz odsetek w kwocie 9 078,00 zł.

2) ubezpieczenia zdrowotne za okres od października 2012 r. do listopada 2017 r. w kwocie 17 239,61 zł oraz odsetek w kwocie 3 653,00 zł.

3) Fundusz Pracy za okres od października 2012 r. do listopada 2017 r. w kwocie 3 574,38 zł oraz odsetek w kwocie 703,00 zł.

/decyzja k.9 – 9 odwrót plik I akt ZUS/

Zaskarżoną decyzją z dnia 1 września 2022 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie art.83 ust.1 oraz art.32 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych zmienił decyzję z dnia 11 stycznia 2018 r. w części tj. określił ,że na dzień 18 stycznia 2018 r. wysokość zadłużenia R. M. wynosi 50 247,00 zł , w tym z tytułu składek na:

1) ubezpieczenia społeczne za okres od października 2012 r. do grudnia 2015 r. w kwocie 26 052,18 zł oraz odsetek w kwocie 7 750,00 zł.

2) ubezpieczenia zdrowotne za okres od października 2012 r. do grudnia 2015 r. w kwocie 10 502,13 zł oraz odsetek w kwocie 3 126,00 zł.

3) Fundusz Pracy za okres od października 2012 r. do grudnia 2015 r. w kwocie 2 169,69 zł oraz odsetek w kwocie 647,00 zł.

/decyzja k.2 – 2 odwrót plik II akt ZUS/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach organu rentowego i załączonych do niniejszej sprawy akt o sygn. VIII U 4294/19. Podkreślić należy ,że w niniejszym postępowaniu Sąd był związany zakresem zaskarżonych decyzji i badał wyłącznie ich zgodność z obowiązującymi przepisami prawa. W takim też kierunku Sąd prowadził postępowanie m.in. dopuszczając dowód z zeznań J. G. , czy też przeprowadzając dowód z opinii biegłego grafologa. Niemniej jednak , w związku z okolicznością ,że decyzją z dnia 31 lipca 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych ustalił okresy podlegania ubezpieczeniom społecznym przez wnioskodawczynię tj. odniósł się do kwestii mającej znaczenie prejudycjalne w stosunku do treści zaskarżonych decyzji , Sąd zawiesił prowadzone postępowanie do czasu uprawomocnienia się orzeczenia , w związku ze złożonym przez wnioskodawczynię odwołaniem od decyzji z dnia 31 lipca 2019 r. Nie ulegało bowiem wątpliwości , że rozstrzygnięcie kwestii podlegania bądź niepodlegania ubezpieczeniom społecznym przez wnioskodawczynię w określonych okresach , determinowało kwestię należności składkowych za te okresy tj. przedmiot zaskarżonych decyzji. Skoro, zatem, prawomocnym wyrokiem z dnia 23 września 2021 r. Sąd Okręgowy, w sprawie VIII U 4294/19 , rozstrzygnął ostatecznie kwestię podlegania przez wnioskodawczynię ubezpieczeniom społecznym w określonych okresach , Sąd Okręgowy, rozpoznając odwołania , od obu zaskarżonych decyzji, nie mógł czynić, w tym zakresie, odmiennych ustaleń. Sąd nie dał wiary zeznaniom J. G., albowiem treść jego zeznań , nie jest spójna z ustaleniami Sądu Okręgowego w sprawie VIII U 4294/19 , które stały się podstawę wydania wyroku oddalającego odwołanie R. M.

od decyzji z dnia 31 lipca 2019 r. , mocą której Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że R. M., jako osoba prowadząca działalność gospodarczą podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym tj. emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu od dnia 2 października 2006 roku do dnia 18 września 2008 roku oraz od dnia 3 marca 2010 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku.

Opinia biegłego grafologa, sporządzona w dniu 13.01.2019r., w aspekcie merytorycznych rozważań, okazała się nieprzydatna, do wydania rozstrzygnięcia, niniejszej sprawy. Stwierdzenie biegłego, w konkluzji opinii, że podpisy na trzech zeznaniach podatkowych PIT-36 za lata 2016,2015 i 2014 nie pochodzą od R. M. , nie ma znaczenia - dla punktu wyjścia czyli powstania zadłużenia po stronie R. M. jako prowadzącej działalność gospodarczą . Ten bowiem , element stanu faktycznego, ustalony w prawomocnym wyroku w sprawie VIII U 4294/ 19 z dnia 23 września 2021 roku. A , prawomocny wyrok - wiąże Sąd Okręgowy w Łodzi, w przedmiotowej sprawie.

Zaznaczyć, także, należy, że odwołująca się, nie kwestionowała matematycznych wyliczeń organu rentowego.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

zgodnie z przepisem art. 477 ¹³ § 1 k.p.c. Zmiana przez organ rentowy zaskarżonej decyzji lub wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności zaskarżonego orzeczenia przed rozstrzygnięciem sprawy przez sąd - przez wydanie decyzji lub orzeczenia uwzględniającego w całości lub w części żądanie strony - powoduje umorzenie postępowania w całości lub w części. Poza tym zmiana lub wykonanie decyzji lub orzeczenia nie ma wpływu na bieg sprawy.

W rozpoznawanej sprawie, organ rentowy wydał w dniu 1 września 2022 r., decyzję na mocy której zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 11 stycznia 2018 r. w ten sposób , że zmniejszył wysokość zadłużenia wnioskodawczyni z kwoty 77 109,71 zł na kwotę 50 247,00 zł , co niewątpliwie było korzystniejsze dla wnioskodawczyni. Tak więc, odwołanie wnioskodawczyni , w tym, zakresie zostało , uwzględnione . Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹³ § 1. k.p.c., postępowanie w tym zakresie umorzył , o czym orzekł w punkcie 1 sentencji wyroku.

Odwołanie, w pozostałej części, okazało się niezasadne.

Zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym oraz obliczania i opłacania składek reguluje ustawa z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tj. Dz. U. z 2022 r., poz.1009).

Zgodnie z treścią art. 6 ust 1 pkt 1 i 5 oraz art. 12 ust 1 i art. 13 ust 1 i 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, zwanej dalej ustawą systemową, osoby prowadzące pozarolniczą działalność podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Obowiązek ubezpieczenia powstaje od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia jego rozwiązania dla pracowników oraz od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Stosownie z treścią art. 36 ust. 1 ustawy systemowej, każda osoba objęta obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi podlega zgłoszeniu do ubezpieczeń społecznych. Obowiązek zgłoszenia osoby prowadzącej działalność gospodarczą spoczywa na tej osobie (ust. 3).

Zgodnie zaś z art. 17 w związku z art. 46 ustawy, płatnik składek obowiązany jest według zasad wynikających z przepisów niniejszej ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy. Rozliczenie składek oraz wypłaconych przez płatnika w tym samym miesiącu świadczeń następuje w deklaracji rozliczeniowej ZUS DRA.

Zgodnie, zaś, z treścią art. 48 tejże ustawy, jeżeli płatnik składek nie złoży w terminie deklaracji rozliczeniowej, nie będąc z tego obowiązku zwolnionym, organ rentowy dokonuje wymiaru składek z urzędu w wysokości wynikającej z ostatnio złożonej deklaracji, bez uwzględnienia wypłaconych płatnikowi świadczeń, zawiadamiając go o tym. Jeżeli po wymierzeniu składek z urzędu płatnik złoży deklarację rozliczeniową, organ rentowy koryguje wymiar składek do wysokości wynikającej ze złożonej deklaracji z uwzględnieniem wykazanych w niej świadczeń.

Powyższe obowiązki płatnika, wynikają, wprost, z przepisów ustawy, nie ma zatem potrzeby nakładania na niego takiego obowiązku z drodze decyzji. Przepisy te mają charakter bezwzględnie obowiązujący.

W myśl zaś art. 32 w/w ustawy do składek na Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Emerytur Pomostowych oraz na ubezpieczenie zdrowotne w zakresie: ich poboru, egzekucji, wymierzania odsetek za zwłokę i dodatkowej opłaty, przepisów karnych, dokonywania zabezpieczeń na wszystkich nieruchomościach, ruchomościach i prawach zbywalnych dłużnika oraz stosowania ulg i umorzeń stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące składek na ubezpieczenia społeczne.

Natomiast w przypadku nie wywiązania się przez płatnika składek ze swojego obowiązku, organ rentowy ma prawo do samodzielnego wydania stosownej decyzji ustalającej wysokość zaległych składek i wezwać do ich opłacenia a następnie do ściągnięcia ich w drodze egzekucji.

Podstawę prawną stanowi tu z art. 83 ust 1 ustawy, zgodnie z którym ZUS wydaje decyzje w zakresie indywidualnych spraw dotyczących w szczególności:

1) zgłaszania do ubezpieczeń społecznych;

2) przebiegu ubezpieczeń;

3) ustalania wymiaru składek i ich poboru, a także umarzania należności z tytułu składek;

3a) ustalania wymiaru składek na Fundusz Emerytur Pomostowych i ich poboru, a także umarzania należności z tytułu tych składek;

4) ustalania uprawnień do świadczeń z ubezpieczeń społecznych;

5) wymiaru świadczeń z ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie z treścią art. 23 ust 1 ustawy, od nieopłaconych w terminie składek należne są od płatnika składek odsetki za zwłokę, na zasadach i w wysokości określonych w ustawie dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, z późn. zm.)

Z kolei zgodnie z art. 31 omawianej ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych do należności z tytułu składek, w tym składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych stosuje się odpowiednio m.in. art. 26 i art. 29 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

W niniejszej sprawie, istotnym jest , że prawomocnym wyrokiem z dnia 23 września 2021 r. , jaki zapadł w sprawie o sygn. akt VIII U 4294/19 przesądzono , że R. M. jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym tj. emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu od dnia 2 października 2006 roku do dnia 18 września 2008 roku oraz od dnia 3 marca 2010 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku. Tym samym, Sąd w niniejszej sprawie jest związany powyższym rozstrzygnięciem i nie mógł czynić w tym zakresie odmiennych ustaleń. W konsekwencji brak było podstaw do zakwestionowania wysokości zadłużenia , jakie względem organu rentowego posiada wnioskodawczyni.

Zgodnie, bowiem, z art. 365 § 1 k.p.c. , orzeczenie prawomocne wiąże, nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz, również, inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a, w wypadkach w ustawie przewidzianych, także, inne osoby. Rozstrzygnięcie, zawarte w prawomocnym orzeczeniu, stwarza stan prawny taki, jaki z niego wynika. W kolejnym postępowaniu, w którym pojawia się ta sama kwestia, nie może być już ona ponownie badana. Związanie orzeczeniem oznacza, bowiem, zakaz dokonywania ustaleń sprzecznych z kwestią uprzednio rozstrzygniętą oraz niedopuszczalność prowadzenia, w tym zakresie, postępowania dowodowego. Innymi słowy, istnienie prawomocnego orzeczenia merytorycznego skutkuje tym, że nie jest możliwe dokonanie odmiennej oceny i odmiennego osądzenia tego samego stosunku prawnego, w tych samych okolicznościach faktycznych i między tymi samymi stronami. Moc wiążąca orzeczenia może być, bowiem, rozważana tylko wtedy, gdy rozpoznawana jest inna sprawa niż ta, w której wydano poprzednie orzeczenie oraz gdy kwestia rozstrzygnięta innym wyrokiem stanowi zagadnienie wstępne. Walor prawny rozstrzygnięcia (osądzenia), zawartego w treści prawomocnego orzeczenia, występującego w nowej sprawie, pomiędzy tymi samymi stronami, choć przedmiot obu spraw jest inny, wyraża się w tym, że rozstrzygnięcie, zawarte w prawomocnym orzeczeniu (rzecz osądzona), stwarza stan prawny taki, jaki z niego wynika. Sądy, rozpoznające między tymi samymi stronami, nowy spór ,więc, muszą przyjmować, że, dana kwestia prawna, kształtuje się tak, jak przyjęto to w prawomocnym, wcześniejszym wyroku, a więc w ostatecznym rezultacie procesu, uwzględniającym stan rzeczy, na datę zamknięcia rozprawy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 czerwca 2009 r., II CSK 12/09, Legalis nr 266518). W kolejnym postępowaniu, w którym pojawia się ta sama kwestia, nie może być ona już więc ponownie badana. Związanie orzeczeniem oznacza zatem zakaz dokonywania ustaleń sprzecznych z uprzednio osądzoną kwestią, a nawet niedopuszczalność prowadzenia w tym zakresie postępowania dowodowego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2007 r., II CSK 452/06, OSNC-ZD 2008/1/20 oraz uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2008 r., III CZP 72/08, OSNC 2009/2/20; z glosą M. Sieradzkiej, Glosa 2009/3/24).

Reasumując , skoro kwestia okresów podlegania ubezpieczeniom społecznym przez R. M. została prawomocnie przesądzona, to tutejszy Sąd, nie był władny do czynienia w tym zakresie jakichkolwiek ustaleń , a tym samym nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonych decyzji, poza zakresem - uwzględnionym przez ZUS , w decyzji z dnia 1.09.2022r.

Odnosząc się, natomiast, do, podniesionego przez odwołującą się, zarzutu przedawnienia roszczeń Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, (a w tym przedawnienia odsetek) należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 24 ustawy systemowej należności z tytułu składek, czyli składki, odsetki za zwłokę, koszty egzekucyjne, dodatkowe opłaty i opłaty prolongacyjne, których płatnik składek nie uregulował w terminie podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji lub egzekucji sądowej. Zakład Ubezpieczeń Społecznych może na drodze egzekucji administracyjnej lub sądowej dochodzić należności z tytułu składek tylko wówczas, gdy nie uległy one przedawnieniu. W odróżnieniu od przedawnienia cywilnoprawnych roszczeń majątkowych, w przypadku których upływ terminu przedawnienia nie powoduje wygaśnięcia zobowiązania, przedawnienie należności z tytułu składek, powoduje wygaśnięcie zobowiązania składkowego.

Z dniem 1 stycznia 2012 r., na podstawie art. 11 pkt 1 ustawy o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców - zmieniającego treść art. 24 ust. 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, skrócony został okres przedawnienia składek na ubezpieczenia społeczne z 10 do 5 lat. Ponieważ bieg przedawnienia większości spornych należności składkowych rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2012 r., dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy kluczowe znaczenie ma art. 27 powyższej ustawy regulujący zagadnienia intertemporalne. Zgodnie z jego ust. 1, do przedawnienia należności z tytułu składek, o którym mowa w art. 24 ust. 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, którego bieg rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2012 r., stosuje się przepisy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, z tym że bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia 1 stycznia 2012 r. Wedle zatem zasady wynikającej z tego przepisu do należności składkowych nieprzedawnionych do 1 stycznia 2012 r. (według starych zasad z zastosowaniem 10-letniego okresu przedawnienia) ma zastosowanie 5-letni termin przedawnienia, z tym jednakże bardzo istotnym zastrzeżeniem, że liczy się go nie od daty ich wymagalności, tak jak o tym stanowi art. 24 ust. 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, ale od dnia 1 stycznia 2012 r. Wyjątek od tej zasady ustanawia ust. 2 przywołanego przepisu, stosownie do którego jeżeli przedawnienie rozpoczęte przed dniem 1 stycznia 2012 r. nastąpiłoby zgodnie z przepisami dotychczasowymi wcześniej, przedawnienie następuje z upływem tego wcześniejszego terminu. Powołana regulacja oznacza, że wybór odpowiedniego terminu przedawnienia 5-letniego (liczonego od dnia 1 stycznia 2012 r.) lub 10-letniego (liczonego od daty wymagalności składki) - zależy od tego, który z nich upłynie wcześniej. Należy zaznaczyć, że do składek na ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, mają zastosowanie terminy przedawnienia odnoszące się do składek na ubezpieczenia społeczne. Należności z tytułu zaległości na koncie wnioskodawczyni za sporny okres nie uległy, zatem, przedawnieniu.

W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., oddalił odwołanie , w pozostałej części, o czym orzekł, w punkcie 2 sentencji wyroku.

O kosztach zastępstwa procesowego, Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i § 3 kpc w zw. z treścią z §2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800 t.j. z późn. zm) , stosownie do wartości przedmiotu sporu , o czym orzekł w punkcie 3 sentencji wyroku, przyjmując , że organ rentowy wygrał sprawę w 65%.

S.B.