Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 154/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1

P. P. (1)

W ramach zarzucanego oskarżonemu w pkt I aktu oskarżenia czynu został on uznany za winnego tego, że w dniu 08 sierpnia 2021 r. w miejscowości B., gm. G., pow. (...), woj. (...), dokonał przywłaszczenia znalezionego telefonu komórkowego marki X. (...) o numerze (...) wraz z kartą SIM o numerze wywoławczym (...) w sieci T – M. i kartą pamięci M. (...) GB danych producenta brak, o łącznej wartości 950,00 zł. na szkodę J. L. tj. popełnienia występku opisanego w art. 284 § 3 kk.

1.1.2

P. P. (1)

W ramach zarzucanych oskarżonemu w pkt II i III aktu oskarżenia czynów został on uznany za winnego tego, że w dniu 30 września 2021 r., około godz. 21:45 w miejscowości (...)/(...), gm. G., pow. (...), woj. (...), działając w zamiarze bezpośrednim pozbawienia życia A. K., wdarł się do jego mieszkania i wbrew żądaniu pokrzywdzonego go nie opuścił, co stanowi współukarany czyn uprzedni, po czym usiłując zabić A. K. zaatakował go nożem kuchennym chcąc go nim dźgnąć w okolicę szyi lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na skutecznie podjętą obronę przez pokrzywdzonego tj. popełnienia czynu opisanego w art. 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk .

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

P. P. (1) lat 37 ukończył szkołę specjalną, nie kontynuował nauki. Przed osadzeniem utrzymywał się z renty socjalnej w wysokości 500,00 zł. oraz podejmowanych okazjonalnie prac dorywczych. Ze związku konkubenckiego posiada troje dzieci, na które jest zobowiązany alimentacyjnie w łącznej wysokości 600,00 zł. Z dziećmi nie utrzymuje kontaktu, ani nie realizuje obowiązku alimentacyjnego. Nie był dotychczas karany sądownie.

Oskarżony nie jest chory psychicznie, jest upośledzony umysłowo w stopniu lekkim. Biegli psychiatrzy i biegły psycholog rozpoznali u niego zespół uzależnienia spowodowany używaniem alkoholu.

W czasie czynów sprawca miał zachowaną zdolność rozpoznania ich znaczenia oraz każdorazowo pokierowania swoim postępowaniem.

wywiad środowiskowy

dane osobopoznawcze

190 – 192

128

188

354v

dane o karalności

347 - 348

informacja Naczelnika Urzędu Skarbowego w B.

147

informacja z ZUS

167 - 169

opinia sądowo – psychiatryczno - psychologiczna

200 – 205

256

1.1.1.

W nocy na 08 sierpnia 2021 r. w mieszkaniu należącym do W. M. (ówczesnej konkubiny oskarżonego) w miejscowości (...)/(...)podczas trwającej imprezy P. P. (1) przywłaszczył znaleziony telefon komórkowy marki X. (...) o numerze (...) wraz z kartą SIM o numerze wywoławczym (...) w sieci T – M. i kartą pamięci M. (...) GB stanowiący własność J. L.. Oskarżony proponował zakup przedmiotowego telefonu sąsiadom – A. K., D. R. lecz nikt nie był zainteresowany jego nabyciem. Ostatecznie aparat przekazał znajomemu J. D. aby ten dopasował mu ładowarkę do telefonu. Telefon został odzyskany i zwrócony pokrzywdzonemu.

wyjaśnienia oskarżonego w części dot. przyznania się do przywłaszczenia znalezionego telefonu

56 – 56v

102v – 103

354v – 355v

zeznania J. L.

78

105v

110v – 111

356

dokumenty dot. przywłaszczonego telefonu (polisa dot. telefonu, faktura, paragon)

81 - 83

zeznania J. D.

86v

protokół zatrzymania telefonu

88 - 90

zeznania W. M.

92v

protokół oględzin telefonu

94 - 95

zeznania A. K.

153v – 154v

zeznania H. C.

172v - 173

zeznania M. K.

175v

376v

zeznania D. R.

178v

376

zeznania R. Ż.

184v - 185

1.1.2.

W dniu 30 września 2021 r. w godzinach wieczornych oskarżony udał się do mieszkającego po sąsiedzku w miejscowości (...)/(...) A. K.. P. P. (1) znajdował się pod działaniem alkoholu. W mieszkaniu zastał pokrzywdzonego oraz jego córkę N. K. ur. (...) Oskarżony artykułował pretensje do pokrzywdzonego w sprawie przywłaszczonego telefonu zarzucając mu zawiadomienie w tej sprawie policji. Nadto chciał pożyczyć DVD lecz A. K. odmówił z racji tego, że córka oglądała bajki. Sprawca wypowiadał się chaotycznie, nie do końca zrozumiale. Mówił o zabijaniu, o tym że pokaże sąsiadowi jak się zabija. Wyraźnie poddenerwowany, dodatkowo uwagą małoletniej, by wyszedł bo śmierdzi, opuścił mieszkanie.

Po wyjściu oskarżonego A. K. przystąpił do przygotowania kąpieli dla dziecka w łazience. Około godz. 21:45 P. P. (1), znajdując się w stanie nietrzeźwości (1,13 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) wdarł się do mieszkania pokrzywdzonego przez otwarte drzwi wejściowe. A. K. ujrzał oskarżonego w chwili gdy wychodził z pomieszczenia łazienki. Sprawca, działając w zamiarze bezpośrednim pozbawienia życia A. K. zmierzał bezpośrednio w jego kierunku trzymając w prawej wyprostowanej, trzymanej przed sobą, uniesionej dłoni metalowy nóż o zaokrąglonym ostrzu o długości 12,5 cm., kierując je w stronę pokrzywdzonego, chcąc go nim dźgnąć w okolice szyi, krzycząc przy tym, że go „zabije, zajebie” lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na skutecznie podjętą obronę przez pokrzywdzonego, który pochwycił dłoń oskarżonego, w której ten trzymał nóż, wykręcił ją przytrzymując mocno za nadgarstek. Pomiędzy obu mężczyznami doszło do szarpaniny. W jej trakcie oskarżony wciąż powtarzał, że zabije pokrzywdzonego. Nie reagował na wezwanie A. K. do tego, by odrzucił nóż. Ostatecznie pokrzywdzonemu udało się wypchnąć napastnika z mieszkania, po czym zamknął drzwi na klucz. Stojący na zewnątrz oskarżony dobijał się do drzwi – kopał i walił w nie wciąż zapowiadając, że zabije pokrzywdzonego, domagając się by ten wyszedł i stanął z nim do walki. Po chwili zażądał od pokrzywdzonego, by zadzwonił po policję. Ostatecznie stwierdził, że żartował. Pokrzywdzony w obawie o życie swoje i swojego dziecka wezwał policję. Oskarżony w rozmowie ze znajdującymi się na podwórzu sąsiadami przyznał, że ma nóż i musi komuś podciąć gardło. C. G. odebrał P. P. (1) nóż odrzucając go na bezpieczną odległość. W reakcji na to oskarżony zapowiedział, że pójdzie po drugi nóż. Po zatrzymaniu przez przybyłych na miejsce zdarzenia funkcjonariuszy policji, przyznał, że chciał „zajebać” sąsiada.

wyjaśnienia oskarżonego w części dot. wtargnięcia do mieszkania pokrzywdzonego z nożem

56 – 56v

144 – 144v

354v – 355v

zeznania A. K.

3 – 4

153v – 154v

372v – 374v

protokół zatrzymania oskarżonego

7

protokół badania stanu trzeźwości oskarżonego analizatorem wydechu

8

zeznania C. G.

9v – 10

356v - 357

protokół zatrzymania rzeczy

12 - 14

zeznania J. S.

15v – 16

375 – 375v

protokół oględzin noża

18 - 19

protokół oględzin zapisu zgłoszenia do WCPR

25v - 26

zapis zgłoszenia na płycie

27

zeznania P. P. (2)

29v

357

protokół oględzin mieszkania w m. (...)/(...)

33 - 39

zeznania R. M.

46v – 47

357v

zeznania M. A.

49v – 50

358

zeznania świadka N. K. (zapis przesłuchania na płycie jako załącznik)

164 – 165 (163)

opinia psychologiczna wydana przez biegłego psychologa T. S. dot. małoletniej N. K.

211

zeznania M. K.

175v

376v

zeznania D. R.

178v

376

dowód rzeczowy

zapisany pod nr 40/21 księgi przechowywanych dowodów

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wywiad środowiskowy

dane osobopoznawcze

- dane zebrane w trybie art. 214 § 2 pkt 1 kpk, nie kwestionowane przez strony

- pozyskane w oparciu o oświadczenie oskarżonego, nie kwestionowane przez strony

dane o karalności

pozyskane z zasobów Krajowego Rejestru Sądowego, nie kwestionowane przez strony

informacja Naczelnika Urzędu Skarbowego w B.

dokument w swej treści nie kwestionowany przez strony

informacja z ZUS

dokument w swej treści nie kwestionowany przez strony

opinia sądowo – psychiatryczno – psychologiczna

- jasna,

- logiczna we wnioskach,

- pełna,

- wnioski należycie umotywowane;

- sposób sformułowania wniosków pozwala na zrozumienie zawartych w niej wywodów

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego w części dot. przyznania się do przywłaszczenia znalezionego telefonu

w omawianym zakresie:

- przekonujące,

- szczere,

- konsekwentne,

- korespondujące z pozostałymi dowodami tworząc spójną, logiczną wzajemnie uzupełniającą się całość przesądzającą o sprawstwie oskarżonego

zeznania J. L.

- spójne, szczere, logiczne;

- świadek (pokrzywdzony) zeznał na okoliczność utraty władztwa nad telefonem komórkowym podczas imprezy w nocy na 08 sierpnia 2021 r. w mieszkaniu należącym do W. M. w miejscowości (...)/(...), podczas której obecny był oskarżony (ówczesny partner właścicielki mieszkania), zaangażowania oskarżonego w poszukiwania telefonu, ostatecznie odzyskania aparatu;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

dokumenty dot. przywłaszczonego telefonu (polisa dot. telefonu, faktura, paragon)

treść dokumentów nie kwestionowana przez strony

zeznania J. D.

- szczere, logiczne;

- świadek zeznał na okoliczność posiadania przez oskarżonego telefonu komórkowego stanowiącego własność J. L., przekazania aparatu w celu dopasowania odpowiedniej ładowarki, po wydanie telefonu organom ścigania;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

protokół zatrzymania telefonu

- dowód przeprowadzony zgodnie z wymogami ustawy kodeks postępowania karnego;

- treść niesprzeczna, nie kwestionowana przez strony

zeznania W. M.

- szczere, logiczne;

- świadek (była partnerka oskarżonego) zeznała na okoliczność imprezy, w której uczestniczył zarówno pokrzywdzony, jak i oskarżony, utraty w owym czasie przez J. L. telefonu komórkowego, po przejęcie odnalezionego telefonu w mieszkaniu przez oskarżonego;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

protokół oględzin telefonu

- dowód przeprowadzony zgodnie z wymogami ustawy kodeks postępowania karnego;

- treść niesprzeczna, nie kwestionowana przez strony

zeznania A. K.

- szczere, obiektywne w swej treści;

- świadek zeznał na okoliczność propozycji kupna przywłaszczonego telefonu, z jaką wystąpił oskarżony wobec niego, rozpytania przez policję w związku z powyższym (co znajduje potwierdzenie w treści notatki urzędowej dokumentującej przebieg podjętej interwencji w dniu 11 sierpnia 2021 r. k – 84), artykułowanych przez oskarżonego pod adresem świadka pretensji w związku z rzekomym zawiadomieniem policji o kradzieży telefonu;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

zeznania H. C.

- szczere, obiektywne w swej treści;

- świadek (uczestniczka imprezy, podczas której J. L. stwierdził brak telefonu komórkowego) zeznała na okoliczność utraty przez pokrzywdzonego telefonu oraz powziętej następczo wiedzy o tym, że oskarżony dysponuje jakimś telefonem, który oferuje do sprzedaży;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

zeznania M. K.

- szczere, obiektywne w swej treści;

- świadek zeznała na okoliczność propozycji kupna przywłaszczonego telefonu, z jaką wystąpił oskarżony wobec jej partnera;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

zeznania D. R.

- szczere, obiektywne w swej treści;

- świadek zeznał na okoliczność propozycji kupna przywłaszczonego telefonu, z jaką wystąpił oskarżony wobec niego oraz przyznania się przez sprawcę co do faktu przywłaszczenia aparatu po tym, jak J. L. pozostawił go na kanapie;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

zeznania R. Ż.

- szczere, obiektywne w swej treści;

- świadek (uczestnik imprezy, podczas której J. L. stwierdził brak telefonu komórkowego) zeznał na okoliczność utraty przez pokrzywdzonego telefonu;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

1.1.2.

wyjaśnienia oskarżonego w części dot. wtargnięcia do mieszkania pokrzywdzonego z nożem

w omawianym zakresie:

- przekonujące,

- szczere,

- konsekwentne,

- oskarżony nie kwestionował tego, iż wszedł do mieszkania pokrzywdzonego i że miał ze sobą nóż, co koresponduje z pozostałymi dowodami, w tym zwłaszcza zeznaniami A. K. tworząc spójną, logiczną wzajemnie uzupełniającą się całość

zeznania A. K.

- szczere, logiczne, konsekwentne, stałe w przekazie, obiektywne w swej treści choć nie wolne od emocji towarzyszących zdarzeniu zważywszy na jego dynamikę, działanie z zaskoczenia, po obawę o swoje, a zwłaszcza małoletniej córki – obecnej w lokalu, życie;

- A. K. – odwołując się do samego przebiegu zajścia z udziałem oskarżonego - konsekwentnie utrzymywał, iż sprawca po wtargnięciu do jego mieszkania zmierzał bezpośrednio w jego kierunku trzymając w prawej, trzymanej przed sobą, uniesionej dłoni metalowy nóż, kierując jego ostrze w jego stronę, chcąc go nim dźgnąć w okolice szyi, krzycząc przy tym, że go „zabije, zajebie”. Pokrzywdzony niezmiennie utrzymywał, iż w reakcji na powyższe od razu pochwycił dłoń oskarżonego, w której ten trzymał nóż, wykręcił ją przytrzymując mocno za nadgarstek, po czym pomiędzy obu doszło do szarpaniny. Przyjmując za świadkiem - w jej trakcie oskarżony wciąż wypowiadał groźby pozbawienia życia pod adresem sąsiada nie reagując na wezwanie A. K. do tego, by odrzucił nóż. Dodał, iż ostatecznie udało mu się wypchnąć napastnika z mieszkania, po czym zamknął drzwi na klucz. Stojący na zewnątrz oskarżony – jak utrzymywał pokrzywdzony - dobijał się do drzwi – kopał i walił w nie wciąż zapowiadając, że go zabije, domagając się by ten wyszedł i stanął z nim do walki. Po chwili – jak wskazał - zażądał od niego, by zadzwonił po policję. Ostatecznie – przywołując depozycje pokrzywdzonego – napastnik miał stwierdzić, że to był żart;

- dopełnieniem depozycji świadka są dowody w postaci zeznań świadków: małoletniej N. K. (ocenianych przez pryzmat opinii psychologicznej wydanej przez biegłego psychologa T. S.), J. S., C. G., P. P. (2), R. M., M. A. oraz dokumentów w postaci protokołu zatrzymania oskarżonego, protokołu zatrzymania noża, protokołu oględzin noża po zapis zgłoszenia na płycie (wraz z protokołem oględzin zapisu zgłoszenia do WCPR);

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

protokół zatrzymania oskarżonego

- dowód przeprowadzony zgodnie z wymogami ustawy kodeks postępowania karnego;

- treść niesprzeczna, nie kwestionowana przez strony

protokół badania stanu trzeźwości oskarżonego analizatorem wydechu

- dowód przeprowadzony zgodnie z wymogami ustawy kodeks postępowania karnego;

- treść niesprzeczna, nie kwestionowana przez strony

zeznania C. G.

- szczere, obiektywne w swej treści;

- świadek zeznał na okoliczność agresywnego zachowania oskarżonego bezpośrednio po usunięciu go z mieszkania A. K., wytrącenia sprawcy z ręki noża, którym – jak zapowiadał – chciał „komuś podciąć gardło”;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

protokół zatrzymania rzeczy

- dowód przeprowadzony zgodnie z wymogami ustawy kodeks postępowania karnego;

- treść niesprzeczna, nie kwestionowana przez strony

zeznania J. S.

- szczere, obiektywne w swej treści;

- świadek zeznała na okoliczność agresywnego zachowania oskarżonego bezpośrednio po usunięciu go z mieszkania A. K., wytrącenia sprawcy przez jej ojczyma z ręki noża, którym – jak zapowiadał – „musi kogoś zabić, dziargnąć, bo chce iść siedzieć do W.”, rozmowy z A. K., który przekazał, iż oskarżony miał mu przystawić nóż do gardła, że wymachiwał mu nim przed szyją, po wskazanie, iż po osadzeniu w radiowozie sprawca miał powiedzieć, że z „tym nożem to był żart”;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

protokół oględzin noża

- dowód przeprowadzony zgodnie z wymogami ustawy kodeks postępowania karnego;

- treść niesprzeczna, nie kwestionowana przez strony

protokół oględzin zapisu zgłoszenia do WCPR

- dowód przeprowadzony zgodnie z wymogami ustawy kodeks postępowania karnego;

- treść niesprzeczna, nie kwestionowana przez strony

zapis zgłoszenia na płycie

nie kwestionowany przez strony

zeznania P. P. (2)

- szczere, obiektywne w swej treści;

- świadek zeznał na okoliczność słów wypowiedzianych przez sprawcę po osadzeniu w PDOZ, a mianowicie, że: „chciał zajebać sąsiada, bo jego pies go wkurwia”;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

protokół oględzin mieszkania w m. (...)/(...)

- dowód przeprowadzony zgodnie z wymogami ustawy kodeks postępowania karnego;

- treść niesprzeczna, nie kwestionowana przez strony

zeznania R. M.

- szczere, obiektywne w swej treści;

- świadek (interweniujący w dniu zdarzenia funkcjonariusz policji) zeznał na okoliczność przebiegu zdarzenia ustalonego w oparciu o wstępne rozpytanie pokrzywdzonego, zachowania oskarżonego w chwili zatrzymania, w tym słów wypowiedzianych przez sprawcę po zatrzymaniu, że „chciał ujebać łeb K.”;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

zeznania M. A.

- szczere, obiektywne w swej treści;

- świadek (interweniujący w dniu zdarzenia funkcjonariusz policji) zeznał na okoliczność przebiegu zdarzenia ustalonego w oparciu o wstępne rozpytanie pokrzywdzonego, zachowania oskarżonego w chwili zatrzymania, w tym słów wypowiedzianych przez sprawcę po zatrzymaniu, że chciał „ujebać łeb” zgłaszającemu;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

zeznania świadka N. K. (zapis przesłuchania na płycie jako załącznik)

- oceniane przez pryzmat opinii sądowo – psychologicznej szczere, logiczne, stanowiące dopełnienie relacji pokrzywdzonego;

- małoletnia zeznała na okoliczność agresywnego zachowania oskarżonego po wdarciu się do mieszkania, kiedy przyszedł trzymając nóż i mówił, że „zabije tatę”, po stukanie w drzwi, wulgarne domaganie się otwarcia drzwi po jego usunięciu z lokalu;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

opinia psychologiczna wydana przez biegłego psychologa T. S. dot. małoletniej N. K.

- opinia rzetelnie sporządzona;

- wnioski należycie umotywowane;

- sposób sformułowania wniosków pozwala na zrozumienie zawartych w niej wywodów;

- zawarto precyzyjne stanowisko odnośnie zadanych pytań;

- nie zawiera wewnętrznych sprzeczności, nie posłużono się nielogicznymi argumentami;

- jest pełna, jasna i niesprzeczna

zeznania M. K.

- szczere, obiektywne w swej treści;

- świadek zeznała, iż miała słyszeć jak oskarżony mówił, że z tym nożem to był żart, wskazując jednocześnie, że świadkiem samego zdarzenia z udziałem oskarżonego i pokrzywdzonego, podobnie jak i zatrzymania sprawcy, nie była;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

zeznania D. R.

- szczere, obiektywne w swej treści;

- świadek zeznał, iż miał słyszeć jak oskarżony mówił, że z tym nożem to był żart, wskazując jednocześnie, że świadkiem samego zdarzenia z udziałem oskarżonego i pokrzywdzonego, podobnie jak i zatrzymania sprawcy, nie był;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

dowód rzeczowy

nie kwestionowany przez strony

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.2.

wyjaśnienia oskarżonego w zakresie niezgodnym z ustalonym w sprawie stanem faktycznym

Sąd odrzucił wyjaśnienia oskarżonego w tej części, w której zaprzeczył sprawstwu usiłowania zabójstwa wskazując, iż chciał jedynie przestraszyć/nastraszyć pokrzywdzonego uznając je za wyraz przyjętej linii obrony ukierunkowanej na uwolnienie się od odpowiedzialności karnej za zarzucany mu czyn.

Złożone w omawianym zakresie depozycje oskarżonego są chwiejne, niekonsekwentne, wewnętrznie sprzeczne, co uzasadnia ich odrzucenie.

P. P. (1) początkowo utrzymywał, iż nóż służył do postraszenia sąsiada w związku z psem, by następnego dnia wskazać, że nóż miał po to, by zabić psa, a „A. się napatoczył”. Z kolei odnośnie noża raz podał, że miał go w kieszeni – pozostał z wypraw na grzyby, by przed Sądem przekonywać, że nóż ów trzymał w ręku, ostrzem do wnętrza dłoni. Jednocześnie oskarżony przyznał, iż „wyskoczył z nożem do sąsiada”, poszedł tam, by „sąsiad posprzątał po psie”, „zaatakował go tym nożem” lecz „nie zdążył go dźgnąć nożem”, by przed Sądem wyjaśnić, iż „nie zdążyłem go zaatakować”, „zamachnąłem się tym nożem na pokrzywdzonego”, zasłaniając się niepamięcią co do tego, co miał w zamiarze z tym nożem ostatecznie zrobić.

Twierdzenia oskarżonego jakoby miał w zamiarze jedynie postraszyć A. K. przy użyciu owego noża, a następnie dobijał się do jego mieszkania, by go przeprosić, nie zasługują na danie im wiary, albowiem pozostają w oczywistej sprzeczności z depozycjami A. K. wspartymi szeregiem dowodów wymienionych powyżej, stanowiących podstawę czynionych ustaleń faktycznych w sprawie.

Tym samym wyjaśnienia oskarżonego w omawianym zakresie Sąd uznał za nie polegające na prawdzie.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

.

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I - II

P. P. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Reasumując wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd uznał, że:

- zachowanie oskarżonego, w ramach zarzucanego mu w pkt I aktu oskarżenia czynu - wyczerpuje znamiona występku opisanego w art. 284 § 3 kk polegającego na przywłaszczeniu znalezionego telefonu komórkowego marki X. (...) o numerze (...) wraz z kartą SIM o numerze wywoławczym (...) w sieci T – M. i kartą pamięci M. (...) GB o łącznej wartości 950,00 zł. na szkodę J. L.;

- zachowanie oskarżonego, w ramach zarzucanych mu w pkt II i III aktu oskarżenia czynów - wyczerpuje znamiona zbrodni usiłowania zabójstwa uznając przy tym, że występek ją poprzedzający polegający na naruszeniu miru domowego (w postaci wdarcia się do mieszkania pokrzywdzonego i jego nie opuszczenia mimo żądania pokrzywdzonego) stanowi współukarany czyn uprzedni jako czyn o znacznie, istotnie mniejszym ładunku karygodności, prowadzący niejako co realizacji celu głównego, jakim był atak na życie A. K..

O kwalifikacji czynu oskarżonego jako usiłowania zabójstwa decyduje przede wszystkim zamiar mu towarzyszący. O zamiarze sprawcy świadczy całokształt podmiotowych, jak i przedmiotowych okoliczności. Dopiero bowiem na podstawie wszystkich okoliczności danego wypadku i osoby sprawcy możliwe jest odtworzenie rzeczywistych jego przeżyć i ustalenie do czego zmierzał, czego chciał, względnie - postępując w określony sposób - co przewidywał i na co się godził.

Z relacji A. K. wynika, iż zamach nożem poprzedziła zapowiedź oskarżonego (znajdującego się w stanie nietrzeźwości), że cię „zabiję, zapierdolę”. Tożsame słowa sprawca miał wypowiadać wobec pokrzywdzonego zarówno w trakcie szarpaniny, nie reagując na jego prośbę, by odrzucił nóż, jak i będąc już na zewnątrz, dobijając się do mieszkania pokrzywdzonego, żądając nadto, by ten wyszedł i się z nim bił. Chęć/zamiar zabójstwa, podcięcia komuś gardła artykułował dalej w rozmowie ze znajdującymi się na podwórzu sąsiadami: J. S. i C. G., po kontakt z interweniującymi na miejscu zdarzenia funkcjonariuszami policji, którzy zgodnie zeznali, iż sprawca miał przyznać, że „chciał ujebać łeb K.”, by ostatecznie w rozmowie z zastępcą dyżurnego przyznać, że „chciałem zajebać sąsiad, bo jego pies „go wkurwia”.

Powyższe pozwala na przyjęcie, iż sprawca wprost/ jednoznacznie, w tym wielokrotnie werbalizował swój zamiar tj. zamiar pozbawienia życia A. K.. Niezależnie od powyższego, o jego zamiarze należy wnioskować na podstawie uzewnętrznionych przejawów jego zachowania, zaś użycie niebezpiecznego narzędzia w postaci noża przez zamach w kierunku pokrzywdzonego w ważne dla życia ludzkiego części ciała (szyja) dodatkowo wspiera ustalenie istnienia po stronie oskarżonego zamiaru dokonania zabójstwa człowieka. Powyższego zapatrywania w żadnej mierze nie zmienia fakt, iż sprawca po zatrzymaniu miał utrzymywać, że z tym nożem to był jedynie żart.

Oskarżony miał żal do pokrzywdzonego, że ten – w jego mniemaniu - poinformował policję o przedmiotowym telefonie pozostającym w jego posiadaniu, poczuł się źle potraktowany przez pokrzywdzonego i jego córkę, gdy opuszczał ich mieszkanie, był pod działaniem alkoholu, który w jego przypadku wyzwalał reakcje impulsywne, agresywne, który obniżał krytycyzm, zdolność samokontroli, nasilał skłonność do impulsywnych i popędowych zachowań. Zachowanie oskarżonego – przywołując stanowisko biegłych - nie wynikało ani z potrzeby zaspokojenia głodu alkoholowego, czy też z upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim. Tym samym, zdaniem biegłych, fakt poczytalności oskarżonego tempore criminis nie budzi wątpliwości.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. P. (1)

pkt I - V

pkt I - V

Kierując się ogólnymi dyrektywami i zasadami sądowego wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 i 2 kk, uznając oskarżonego:

- za winnego popełnienia przypisanego mu czynu z art. 284 § 3 kk, Sąd wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności (pkt I wyroku);

- za winnego popełnienia przypisanego mu czynu z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk, Sąd - przy zastosowaniu art. art. 14 § 1 kk i art. 60 § 2 i 6 pkt 2 kk uznając, że nawet najniższa kara przewidziana za przestępstwo byłaby niewspółmiernie surowa – z mocy art. 148 § 1 kk wymierzył mu karę 4 lat pozbawienia wolności (pkt II wyroku).

Stosownie do brzmienia art. 85 § 1 kk w zw. z art. 86 § 1 kk w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności, Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 4 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności (pkt V wyroku).

Oceniając stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego czynów jako wysoki, zwłaszcza w zakresie czynu z pkt II wyroku, Sąd miał na względzie zarówno rodzaj naruszonych przestępstwami dóbr, jakim jest cudze życie (pkt II wyroku), cudza własność (pkt I wyroku), jak i postać zamiaru (bezpośredni), motywację sprawcy oraz sposób i okoliczności popełnionych czynów.

Sąd wziął pod uwagę również znaczny stopień zawinienia. W chwili popełnienia przestępstw oskarżony był osobą dorosłą w rozumieniu art. 10 § 1 kk (a contrario), nie zachodziły przy tym okoliczności wyłączające jego poczytalność lub wskazujące, że nie zdawał sobie sprawy z bezprawności swych zachowań. W rezultacie należy przyjąć, iż oskarżony mogąc zachować się zgodnie z normą prawną, mając zachowaną kontrolę emocjonalną i wolicjonalną nad swoim zachowaniem, zachowany krytycyzm, podjął błędną decyzję będącą wyrazem jego woli w zakresie chęci popełnienia przypisanych mu przestępstw.

W procesie wymiaru kary Sąd poczytał oskarżonemu każdorazowo jako okoliczność obciążającą znaczny stopień karygodności czynu (nieporównywanie większy w zakresie czynu z pkt II wyroku) oraz działanie pod wpływem alkoholu (w obu przypadkach).

Sąd, ferując karę, zaliczył oskarżonemu do okoliczności łagodzących przyznanie się do sprawstwa przywłaszczenia znalezionego mienia, częściowe przyznanie się do winy w zakresie czynu z pkt II wyroku, uprzednią niekaralność, wyrażoną skruchę i żal, a także przeproszenie pokrzywdzonego A. K..

Powyższe okoliczności przy uwzględnieniu, iż mamy do czynienia z usiłowaniem do zbrodni zabójstwa, brakiem wystąpienia po stronie pokrzywdzonego obrażeń ciała, stanowią jednocześnie uzasadnienie dla sięgnięcia przez Sąd po instytucję nadzwyczajnego złagodzenia kary w przypadku usiłowania do zbrodni zabójstwa.

Ostatecznie Sąd uznał, iż kara łączna w wymiarze 4 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności pozwoli na efektywne oddziaływanie prewencyjne i da oskarżonemu szansę wyrobienia w nim pożądanej przez prawo postawy ukierunkowanej na przestrzeganie porządku prawnego.

Zgodnie z art. 85a kk orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. „Decydując o ostatecznym kształcie kary łącznej sąd winien, zgodnie z art. 85a kk, brać pod uwagę przede wszystkim dyrektywy prewencji indywidualnej oraz generalnej. Jako że przepis ten nie zawiera enumeratywnego katalogu przesłanek decydujących o wymiarze kary łącznej, to użycie zwrotu „przede wszystkim” pozwala uwzględnić relacje zachodzące pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, które sprowadzają się do łączącego je związku przedmiotowo -podmiotowego oraz dzielących je odstępów czasowych, tak aby orzeczona kara łączna zawierała w sobie całościową ocenę przestępczej działalności skazanego i we właściwy sposób miarkowała zastosowaną wobec niego represję karną. Im bliższe są te relacje, tym bardziej wyrok łączny powinien być zbliżony do dopuszczalnego minimum, uwarunkowanego wysokością kar orzeczonych za przestępstwa objęte tym wyrokiem” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 24 maja 2018 r., II AKa 49/18, Lex).

W myśl art. 44 § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci przedmiotowego noża, który służył do popełnienia przestępstwa z pkt II wyroku, a zapisanego pod poz. 40/21 księgi przechowywanych przedmiotów (pkt III wyroku).

Stosownie do brzmienia art. 41a § 1 i 4 kk w zw. z art. 43 § 1 kk – wychodząc naprzeciw oczekiwaniom pokrzywdzonego A. K. (k – 374v), mając nadto na uwadze cele prewencyjne (zważywszy na dotychczasowe zamieszkiwanie w bliskim sąsiedztwie oskarżonego i pokrzywdzonego) – Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu kontaktowania się w jakikolwiek sposób z pokrzywdzonym A. K. na okres 5 (pięciu) lat oraz zakazu zbliżania się do niego na odległość mniejszą niż 100 (sto) metrów na okres 5 (pięciu) lat (pkt IV wyroku).

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. P. (1)

pkt VI - VII

pkt VI - VII

Stosownie do brzmienia art. 63 § 1 i 5 kk na poczet kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w sprawie (pkt VI wyroku).

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu przygotowawczym Sąd orzekł w myśl art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze przyjmując za podstawę rozstrzygnięcia uregulowania rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (§ 11 ust. 1 pkt 2) wobec utraty mocy obowiązującej przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu w tej części stosownie do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 2022 r. w sprawie o sygn. akt: SK 78/21.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu sądowym Sąd orzekł zaś w myśl art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze przyjmując za podstawę rozstrzygnięcia uregulowania rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (§ 17 ust. 2 pkt 5) oraz spis kosztów związanych z poniesionymi przez obrońcę wydatkami (k – 371).

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

pkt VIII

Zważywszy na sytuację majątkową oskarżonego (brak dochodu, majątku) Sąd – w myśl art. 624 § 1 kpk – zwolnił go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych uznając, iż uiszczenie ich przez oskarżonego byłoby dla niego zbyt uciążliwe.

7.  Podpis