Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 359/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie sygn. V K 234/19 z dnia 17.03.2021 r.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

x obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

x na korzyść

☐ na niekorzyść

x w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

x

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

x

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

x

uchylenie

x

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Nie dotyczy

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Nie dotyczy

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1/

1/ Obrońcy osk. M. R. (1) pkt 1 a-c obrazy przepisów postępowania, a to:

a/ naruszenia art. 7 kpk w zw. z art. 4 kpk poprzez naruszenie zasady swobodnej kontrolowanej oceny dowodów w zakresie oceny wyjaśnień oskarżonego M. R., co było sprzeczne ze zgromadzonym materiałem dowodowym a nadto zasadami prawidłowego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego;

b/ naruszenia art. 7 kpk w zw. z art. 4 kpk i art. 92 kpk poprzez naruszenie zasady swobodnej kontrolowanej oceny dowodów w zakresie oceny świadków A. M. (1), W. G. (1), S. S. (1), D. C., P. B., M. M. (1), M. B. (1), M. S., A. G., G. W. (1), co było sprzeczne ze zgromadzonym materiałem dowodowym a nadto zasadami prawidłowego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego a tym samym Sąd I instancji nie wziął pod uwagę wszystkich zaistniałych okoliczności, a jedynie wybiórczo wskazał te obciążające oskarżonego;

c/ naruszenia art. 5 § 2 kpk w zw. z art. 410 kpk poprzez nieuwzględnienie wszystkich możliwych wersji zdarzenia będącego przedmiotem postępowania i rozstrzygnięcie zachodzących w sprawie wątpliwości na niekorzyść oskarżonego, a nadto niedopełnienie obowiązku wydania orzeczenia w oparciu o całokształt zgromadzonego materiału wskazując lakonicznie, iż zeznania świadków M. M. (1), M. B. (1), D. C., P. B. oraz M. S. mają charakter drugorzędny dla ustalenia faktów. Ponadto wskazując szereg nieznanych obronie świadków, którzy w tym postępowaniu nie zostali przesłuchani jak : M. J., H. C., A. D., S. D., R. F., M. P. (1), B. W., A. W., K. W..

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

a/ Podzielić należy konsekwentne poglądy orzecznictwa, że przekonanie Sądu o wiarygodności jednych dowodów i jej braku w przypadku innych, pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k., jeżeli zostało poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, rozważeniem okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, pozostaje zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku /tak np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11.04.2018 r. sygn. IV KK 104/18, lex nr 2498022/.

b/ W niniejszej sprawie Sąd Okręgowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego M. R. (1) oraz dokonał ich w wyniku właściwej oceny materiału dowodowego, mając na uwadze treść art. 7 kpk, a ocena ta nie wymagała korekty - za wyjątkiem wysokości korzyści majątkowej osiągniętej przez oskarżonego z przestępstwa z pkt II. Sąd oparł się na całości przedstawionego materiału dowodowego oraz wobec tego odnośnie poczynionych ustaleń – poza w/w wyjątkiem - nie naruszył art. 410 kpk, ponieważ uchybienie normie zawartej w przepisie art. 410 k.p.k. może nastąpić jedynie w wypadku nieuwzględnienia przy wyrokowaniu całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, a nie poprzez nieuwzględnienie czegoś, co potencjalnie dopiero mogłoby zostać na tej rozprawie ujawnione /tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26.03.2014 r. sygn. III KK 396/13, lex nr 1451526/. Dotyczy to zaś tylko istotnych kwestii. Natomiast art. 92 kpk statuuje ogólną normę w odniesieniu do art. 410 kpk /który dotyczy wyrokowania/, a więc kwestię jego obrazy należy tak samo ocenić. Art. 4 kpk zawiera zaś ogólną dyrektywę nakazującą uwzględniać okoliczności tak na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, a więc jego naruszenie nie może stanowić samodzielnie podstawy zarzutu apelacyjnego i należy je wiązać z uchybieniem konkretnym regulacjom.

c/ Chybiony jest zarzut naruszenia art. 5 § 2 kpk, gdyż Sąd I instancji nie miał nieusuwalnych, obiektywnych wątpliwości co do zachowania oskarżonego czy innych osób, a ich istnienie warunkuje zastosowanie tego przepisu. Zarzut obrazy tego przepisu może być uznany za skuteczny tylko wówczas, gdy zostanie wykazane, że orzekający sąd rzeczywiście miał wątpliwości o takim charakterze i nie rozstrzygnął ich na korzyść oskarżonego. Dla zasadności tego zarzutu nie wystarczy zaprezentowanie przez stronę własnych wątpliwości co do stanu dowodów /tak np. postanowienie Sądu Najwyższego sygn. V KK 68/2018 z 04.04.2018 r. lex nr 2488989/. Nieprawidłowe jest równoczesne stawianie zarzutu naruszenia art. 5 § 2 kpk i art. 7 kpk, ponieważ o niedających się usunąć wątpliwościach można mówić dopiero po przeprowadzeniu prawidłowej i wszechstronnej oceny dowodów.

d/ Nie doszło zatem do obrazy art. 4 kpk, art. 5 § 2 kpk, art. 7 kpk, art. 410 kpk czy innych przepisów procesowych, która uniemożliwiałaby instancyjną kontrolę prawidłowości wyroku bądź nakazywała jego zmianę co do sprawstwa i winy oskarżonego. Zatem wnioski obrońcy o uniewinnienie M. R. lub uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania - są w oczywisty sposób bezzasadne.

e/ Sąd Okręgowy dokonał właściwej oceny przeciwstawnych wyjaśnień M. R. oraz depozycji obciążających go świadków i innych, dokładnie przedstawił tok swojego rozumowania i skarżąca nie podważyła go skutecznie. Wywód jest zborny i logiczny oraz uwzględnia specyficzną sytuację procesową świadków, którzy zdecydowali się na współpracę z organami ścigania i obciążanie wielu osób. Nie unikali przy tym przedstawiania własnej przestępczej działalności. Depozycje te uznać trzeba za naturalne i wartościowe, a podlegały one bezpośredniej weryfikacji przez Sąd Okręgowy. Wątpliwości obrońcy są tylko subiektywne i nie podważają oceny dowodów. Słusznie za wiarygodne uznano sensowne i korelujące pierwotne relacje A. Z. (1) /poprzednio M./, W. G. (1) i S. S. (1). Pewne różnice w ich relacjach są naturalne z uwagi na wielość zdarzeń i upływ czasu oraz nie pozbawiają ich wartości dowodowej. Podważanie relacji A. Z. ze śledztwa czy W. G. nie jest skuteczne, ponieważ oczywiste jest, że podjęli współpracę, aby uzyskać korzystne dla siebie rozstrzygnięcia we własnych sprawach – w żadnej mierze nie oznacza to, że ich relacje są nieprawdziwe i bezwartościowe. Natomiast zachowanie A. Z. na rozprawie zostało słusznie uznane przez Sąd za nielogiczną, sprzeczną i nieprzekonującą próbę wycofania się z obciążania oskarżonego, która nie dezawuuje wartości poprzednich wyjaśnień. Świadek ten nieudolnie usiłował przerzucić odpowiedzialność za treść obciążających wyjaśnień na policję i prokuratora podając m.in., że w czasie czynności miał być pod wpływem narkotyków i alkoholu, miał widzieć dane osób z tablic poglądowych. Istotne jest przy tym, że A. Z. miał być osadzony z innymi osobami, które pomówił. Natomiast Sąd I instancji miał bezpośredni kontakt z przesłuchiwanymi osobami, co ułatwia wartościowanie ich depozycji. Nadto skorzystał z pomocy biegłej psycholog A. P., wedle której A. Z. jest zdolny do postrzegania rzeczywistości, zapamiętywania i odtwarzania spostrzeżeń, ale sposób zeznawania może świadczyć o kontrolowaniu i celowym przedstawianiu faktów w taki sposób, w jaki chce; może to wskazywać na podawanie informacji nieprawdziwych lub niepełnych; widoczne są cechy zaburzenia w kierunku osobowości antyspołecznej /k.1465-1466/./ Chybiony jest zarzut z pkt 1b apelacji obrońcy.

f/ Depozycje A. Z. (1) /M./ ze śledztwa jednoznacznie i wiarygodnie świadczą, że na dużą skalę handlował heroiną i miał swoich dilerów /k.9-11, 35-36 i in./, w tym S. S. (1) /k.140, 445v/. Jako tzw. magazynierów, którzy przekazywali narkotyki dilerom, wskazał m.in. W. G. (1) i M. R. (1) /k.36/ a przechowywali oni po około 0,5 kg heroiny tygodniowo, w tym oskarżony przez pół roku przed osadzeniem w zakładzie karnym – czyli w 2011 r. – i otrzymywał za to po 100 zł za kurs /k.446-446v/. A. Z. wskazał nr telefonu oskarżonego tj. 517-379-171 /k.420/. Wynajmował mieszkanie na ul. (...) dla M. R. na dane oskarżonego w celu przechowywania tam narkotyków /k.261, 446v/. Heroinę przechowywał także M. R. w komórce na ul. (...) i przekazywał ją określonym dilerom /k.446v/.

g/ Korelują z tym logiczne i przekonujące relacje S. S. (1) i W. G. (1). Wedle S. S., M. R. był magazynierem heroiny pracującym dla A. M. (1). Odbierał od oskarżonego po 5-10 g narkotyku przez 2-3 miesiące. Odbierał także heroinę od W. G. /k.511, 1318-19/. Wskazał blok przy ul. (...), w którym A. M. miał magazyn i w tym czasie narkotyki dla niego roznosił ps. (...) tj. oskarżony /k.512, 1321/. Dotyczy to okresu od sierpnia 2011 r. /k.526/. Nie są zaś przekonujące daty podawane później przez świadka, skoro mówił on o 2012 r., ale nie był tego pewny /k.1318/, a oskarżony był w 2012 r. pozbawiony wolności.

h/ Według przekonujących i konsekwentnych depozycji W. G. (1), który przyznał się do winy, M. R. był magazynierem narkotykowym pracującym dla A. M. (1) do chwili zatrzymania do odbycia kary /czyli w 2011 r./ i obejmowało to wydawanie porcji po 10-50 g heroiny dilerom. Oskarżony wynajmował w tym celu mieszkanie na ul. (...), gdzie ważył narkotyki /k.594, 1195-96/. W. G. zastąpił na tej funkcji oskarżonego. Ponadto W. G. zakupił 300 g mefedronu za 6000 zł od M. P. w W., po czym M. R. przewiózł narkotyk do B., a potem obaj wraz z M. R. sprzedali mefedron w L. T. nazywanemu A.. To było około miesiąc czasu po wyjściu M. R. z więzienia /k.594v, 842v, 1150, 1196/, czyli w 2014 r. Na rozprawie W. G. sensownie sprecyzował, że 300 g mefedronu sprzedali za równowartość 13.500 zł /k.1149/, z której odebrał 6000 zł za zakup narkotyku a pozostałą sumą 7500 zł podzielili się po równo /k.1198-1199/, czyli po 3750 zł. Przyznał, że może mylić daty. Zatem czasokres przestępstwa to bliżej nieustalone dni od 11.07.2014 r. do końca 2014 r. Podkreślanie przez obrońcę, że skazanie za czyn z pkt II nastąpiło na podstawie zeznań 1 świadka – nie zmienia oceny i ustaleń Sądu Okręgowego, skoro postąpił zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów /art. 7 kpk/. Proces karny nie określa minimalnej ilości dowodów, które umożliwiałyby przypisanie winy oskarżonemu i takie sugestie obrońcy są nieuprawnione, gdyż prowadziłyby do tzw. formalnej teorii dowodowej, obcej polskim regulacjom karnoprocesowym.

i/ Podzielić trzeba stanowisko Sądu Okręgowego, że wyjaśnienia M. R. nie są wiarygodne jako sprzeczne z depozycjami wskazanych świadków i stanowiące linię obrony /niezasadny zarzut z pkt 1a apelacji obrońcy/. Oskarżony nie przyznał się do winy i wyjaśnił, że w Niemczech dokonał kradzieży w sklepie w grudniu 2014 r. z G., który podał dane swojego brata /k.905v, 1152/. Został zatrzymany za heroinę 2.01.2012 r. i wyszedł 10.07.2015 r. /k.905, 1321/. Z M. R. byli tylko sąsiadami /k.1439/. Data opuszczenia zakładu karnego jest oczywiście błędna, gdyż było to 10.07.2014 r., kiedy oskarżony został warunkowo zwolniony. Brak zweryfikowania numeru telefonu oskarżonego, który wskazał A. Z., nie wpływa na przeprowadzoną ocenę dowodów – przy czym zauważyć należy, że w nielegalnym procederze sprawcy używają numerów telefonów zarejestrowanych na inne osoby bądź na kartę bez rejestracji, a więc niezarejestrowanie tego numeru przez oskarżonego nie wyklucza, że nim się posługiwał. Brak ujawnionych kontaktów telefonicznych A. Z. z M. R. ze wskazanym nr oznacza tylko, że dochodziło do nich w inny sposób np. na inny numer telefonu czy bezpośrednio, skoro mieszkali w pobliżu, przy czym co do czynu z pkt I chodzi przecież o wcześniejszy okres. Odnośnie czynu z pkt II to nie ustalono konkretnych dni, a więc popełniono go od 11.07.2014 r. do końca 2014 r. – nie znaczy to, że oskarżony już 11.07.2014 r. musiał pojechać do Niemiec.

j/ Nie wykluczają sprawstwa oskarżonego zeznania wskazanych świadków ani złożone dokumenty. Nakaz karny A. /SR/ w L. /k.1024/ dowodzi tylko, że M. R. wraz z D. G. dokonał kradzieży 15.12.2014 r. w L., a zatem był w tym mieście. Nie oznacza to, że nie mógł tam być w innym okresie czy innym celu a taki inny pobyt wynika z zeznań W. G. /k.1196/. Natomiast karta leczenia szpitalnego z 29.08.2011 r. z kartą ambulatorium /k. 1025-1026/ wskazuje, że oskarżony przebywał w szpitalu w dniach 23-29.08.2011 r. z uwagi na złamanie kostki podudzia lewego i zalecono mu chodzenie o kulach. Nie wynika z tego, jak długo M. R. poruszał się z pomocą kul, czy czynił tak zawsze w kontaktach z innymi, ani, że nie mógł chodzić po schodach.

k/ Nie świadczą o nieprawdziwości pomówień W. G. zeznania jego brata A. G., że W. G. pokłócił się z M. R.. Potwierdził on wspólny wyjazd oskarżonego z W. G. do Niemiec w celu kradzieży sklepowych, a więc do sporu miało dojść później, czyli po 15.12.2014 r. Nadto nie zmienia oceny podawanie przez W. G. /który to przyznał/ za granicą danych brata ani kwestia listu, który W. G. miał skierować do Prokuratury Okręgowej W.-P. w celu odwołania depozycji, gdyż w tej sprawie jego postawa była jednoznaczna i potwierdził swoje wyjaśnienia. M. S. podał zaś, że M. R. w 2011 r. złamał nogę i chodził o kulach, on też odebrał go z pociągu po opuszczeniu zakładu karnego w 2014 r. - co nie jest kwestionowane, ale nie wyłącza odpowiedzialności oskarżonego.

l/ Zeznania D. C., P. B., M. B. (1), M. M. (1), M. S. i G. W. (1) nie mają większego znaczenia, gdyż nie przekazali oni żadnej istotnej wiedzy o M. R.. Tym nie mniej M. B. potwierdził handel heroiną prowadzony przez A. M. (1) i inne osoby. M. M. podał zaś, że A. M. (1) przywoził po 0,5 kg heroiny, po czym była ona mieszana i rozprowadzana przez odbiorców. Według G. W., brała ona heroinę od A. M. (1). Brak wiedzy o nielegalnej działalności oskarżonego u tych świadków nie oznacza przecież, że oskarżony nie dokonywał przedmiotowych czynności. W tak hermetycznym środowisku, jak przestępczość narkotykowa, nie informuje się wszystkich o wszystkim – to A. Z., W. G. i S. S. mieli wiedzę o M. R. wynikającą ze wspólnych działań i zdecydowali się na jej przedstawienie. Zatem słuszne jest stanowisko Sądu Okręgowego, że zeznania innych osób mają charakter drugorzędny, skoro nie dotyczą oskarżonego i nie podważa to wiarygodności w/w wypowiedzi A. Z., W. G. i S. S. /niezasadny zarzut z pkt 1c apelacji obrońcy/.

ł/ Nie może być skuteczny zarzut obrońcy /z pkt 1c apelacji/ co do wskazania nieznanych świadków, którzy w tym postępowaniu nie zostali przesłuchani, jak : M. J., H. C., A. D., S. D., R. F., M. P. (1), B. W., A. W., K. W.. Osoby te zostały wskazane w akcie oskarżenia i zgodnie z wnioskiem prokuratora nie wzywano ich na rozprawę a ich depozycje zostały ujawnione w trybie art. 405 § 2, 3 i 4 kpk, o czym uczyniono wzmiankę w protokole rozprawy z 12.03.2021 r. Sąd Okręgowy prawidłowo uznał, że nie mają one znaczenia dla rozstrzygnięcia kwestii winy i sprawstwa oskarżonego.

m/ Dokumenty wskazane przez Sąd I instancji w postaci protokołów zatrzymania rzeczy, protokołów eksperymentów procesowych, tablic poglądowych, protokołów oględzin, protokołów przeszukań, umów najmu mieszkań – w powiązaniu z w/w depozycjami świadków A. Z., W. G. i S. S. ubocznie potwierdzają zaistnienie przestępstw.

Lp.

Zarzut

2/

Obrońcy osk. M. R. (1) pkt 2 błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegającego na przekonaniu Sądu, że oskarżony dopuścił się zarzucanych mu czynów, podczas gdy przeprowadzona w sposób prawidłowy ocena zgromadzonego materiału dowodowego prowadzi do odmiennego wniosku.

☐ zasadny

x częściowo zasadny

☐ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Taki zarzut apelacyjny jest wtórny do zarzutu naruszenia art. 7 kpk i art. 410 kpk. Powtórzyć należy, że Sąd Okręgowy dokonał prawidłowej oceny ujawnionych dowodów w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego, przekonująco ją uzasadnił i słusznie uznał M. R. za winnego popełnienia czynów w pkt I i II wyroku. Zatem nie doszło do błędu w ustaleniach faktycznych, który miałby wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, za wyjątkiem wysokości korzyści majątkowej osiągniętej przez tego oskarżonego z przestępstwa z pkt II, która wynosiła 3750 zł. Odwołać się należy do powyższej oceny zarzutów obrońcy z pkt 1.

Wniosek

Obrońca osk. M. R. (1) wniosła o :

a/ uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji;

b/ ewentualnie zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

a/ Wnioski obrońcy nie zasługiwały na uwzględnienie wobec przeprowadzonych wyżej w pkt 1-2 rozważań co do zarzutów apelacyjnych.

b/ Odnośnie osk. M. R. (1) wskazać należy, że w świetle analizy depozycji świadków i ustalonych okoliczności brak jest jakichkolwiek podstaw do uchylenia wyroku czy jego zmiany - uniewinnienia oskarżonego czy złagodzenia wymierzonych kar. Właściwie Sąd Okręgowy uzasadnił przyjęcie kwalifikacji prawnej czynów: pkt I z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w brzmieniu obowiązującym przed dniem 9.12.2011 r. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k., pkt II z art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zb. z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

c/ Nie ma także powodów do obniżenia wymierzonych kar : 2 lat pozbawienia wolności i 100 stawek dziennych grzywny po 100 zł za czyn I, 3 lat pozbawienia wolności i 100 stawek dziennych grzywny po 100 zł za czyn II oraz kar łącznych 4 lat pozbawienia wolności i 200 stawek dziennych grzywny po 100 zł. Kary w tych wysokościach są adekwatne do wysokiego stopnia społecznej szkodliwości czynów, w tym ilości i wartości narkotyków, oraz stopnia winy sprawcy, jak też uwzględniają dotychczasowy tryb życia oskarżonego, działanie w warunkach recydywy co do pkt II, jak też związek podmiotowo-przedmiotowy i czasowy pomiędzy przypisanymi przestępstwami. Obrońca nie wskazała okoliczności, które należałoby dodatkowo uwzględnić przy wymiarze kar, które to kary nie są nadmiernie surowe i ich ukształtowanie czyni zadość potrzebom prewencji indywidualnej i generalnej oraz odpowiada dyrektywom zamieszczonym w art. 53 § 1 i 2 kk i art. 85a kk. Nie występował żaden powód do uchylenia czy obniżenia wysokości nawiązek orzeczonych na mocy art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Natomiast niezbędna była zmiana wysokości przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa z pkt II.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1

W stosunku do oskarżonego M. R. (1) uwzględniono, że :

a) od dnia 23.06.2020 r. nastąpiła zmiana wysokości – poprzez podwyższenie – dolnej granicy orzekanych kar łącznych pozbawienia wolności i grzywny;

b) prawidłowa wysokość orzeczonego w punkcie III sentencji wyroku przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa wynosiła 3750 zł.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

a) Sąd Okręgowy pominął, że w chwili orzekania nastąpiła zmiana wysokości – poprzez podwyższenie – dolnej granicy orzekanych kar łącznych pozbawienia wolności i grzywny. Zmiana ta nastąpiła od dnia 24.06.2020 r., a zatem należało przyjąć stan prawny obowiązujący do tego czasu;

b) Zgodnie z zeznaniami W. G. (1), 300 g mefedronu sprzedali za równowartość 13.500 zł, z której on odebrał 6000 zł za zakup narkotyku a sumą 7500 zł podzielili się po równo z oskarżonym /k.1198-1199/. Zatem oskarżony osiągnął korzyść w wysokości 1/2 z 7500 zł tj. w kwocie 3750 zł.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

W punkcie II utrzymano w mocy zaskarżony wyrok w pozostałej części w stosunku do oskarżonego M. R. (1) tj. co do rozstrzygnięć z pkt I-VI, w tym częściowo co do pkt III i V.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powody wskazano w części 3 tj. nieuwzględnienie apelacji obrońcy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot i zakres zmiany

W punkcie I zmieniono zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego M. R. (1) w ten sposób, że :

a) w punkcie III na mocy art. 4 § 1 k.k. przyjęto za podstawę prawną wymierzonych kar łącznych pozbawienia wolności i grzywny art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. w brzmieniu ustawy obowiązującym do dnia 23.06.2020 r.;

b) w punkcie V obniżono do wysokości 3.750 zł kwotę orzeczonego od oskarżonego przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstwa przypisanego w punkcie II.

Zwięźle o powodach zmiany

a) Sąd Okręgowy pominął, że w chwili orzekania nastąpiła zmiana wysokości – poprzez podwyższenie – dolnej granicy orzekanych kar łącznych pozbawienia wolności i grzywny. Zmiana ta nastąpiła od dnia 24.06.2020 r., a zatem należało przyjąć stan prawny obowiązujący do tego czasu jako korzystniejszy dla oskarżonego;

b) Zgodnie z zeznaniami W. G. (1), 300 g mefedronu sprzedali za równowartość 13.500 zł, z której odebrał 6000 zł przeznaczone na zakup narkotyku a pozostałą sumą 7500 zł podzielili się po równo z oskarżonym /k.1198-1199/, co powoduje, że oskarżony osiągnął taką korzyść w wysokości 1/2 z 7500 zł tj. w kwocie 3750 zł.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

Nie dotyczy

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

Nie dotyczy

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy

4.1.

Nie dotyczy

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Zasądzono na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonego M. R. (1) kwotę 4400 zł tytułem opłat oraz przypadające na niego wydatki sądowe za postępowanie odwoławcze - w oparciu o treść art. 627 kpk i art. 634 kpk, z uwagi na pozostawanie przez oskarżonego na wolności i brak istotnych podstaw do zwolnienia go od tych kosztów.

7.  PODPIS

Przemysław Filipkowski

Katarzyna Wróblewska Anna Zdziarska

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca osk. M. R. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Punkty I-X wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

x na korzyść

☐ na niekorzyść

x w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

x

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

x

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

x

uchylenie

x

zmiana