Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 705/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 28 marca 2022 r., sygn. akt II K 263/21.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a to:

a)  art. 424 § 1 k.p.k. poprzez jego niezastosowanie i wydanie wyroku w sposób niespełniający wymogów stawianych przepisami prawa, a co za tym idzie w sposób uniemożliwiający prawidłową kontrolę toku postępowania przed Sądem II instancji, tj. poprzez sporządzenie uzasadnienia wyroku z pominięciem faktu, iż proces A. O. jest procesem poszlakowym, co wymaga analizy i wykluczenia wszelkich innych możliwych scenariuszy zdarzenia opisanego w akcie oskarżenia i przypisanego sprawcy; bez zwrócenia przede wszystkim uwagi, że miejsca wskazane w protokole oględzin (k.8) - tj. współrzędne N: (...) nie odpowiadają miejscom wskazanym przez pokrzywdzonego, jako miejsca wykrycia metalowych płaskowników, które uszkodziły pokrzywdzonemu ciągnik;

b)  art. 7 k.p.k. w zw. z art. art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. poprzez dokonanie oceny wartości szkody spowodowanej popełnieniem przestępstwa, tj. szkody majątkowej i oparcie stanu faktycznego w tym zakresie jedynie na oświadczeniu i dokumentacji złożonej przez pokrzywdzonego, co doprowadziło do ustalenia wysokości szkody i tym samym obowiązku jej naprawienia w sposób dowolny, a nadto niewyjaśnienie w uzasadnienia zaskarżonego wyroku kwestii związanych z ustaleniem rzeczywistego rozmiaru wyrządzonej szkody majątkowej;

c)  art. 5 § 2 k.p.k. poprzez nierozstrzygnięcie powstałych wątpliwości, co do ustaleń faktycznych związanych z przebiegiem zdarzenia w szczególności w zakresie rozbieżności pomiędzy miejscami wskazywanymi przez pokrzywdzonego jako tymi, na których znalazł stalowe płaskownika, a współrzędnymi z oględzin policji, jak i okoliczności, że oskarżony nigdy nie był widziany na działce pokrzywdzonego, na której doszło do uszkodzenia opon ciągnika, jak i stwierdzenie, że linia obrony oskarżonego nie została udowodniona;

d)  art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zeznań pokrzywdzonego R. N. polegającej na bezpodstawnym uznaniu przez Sąd I instancji, że zeznania pokrzywdzonego są w całości spójne, logiczne i konsekwentne i za wiarygodnością zeznań pokrzywdzonego przemawiają inne dowody, podczas gdy prawidłowa analiza i ocena tego dowodu i innych dowodów nie potwierdziły bezsprzecznie relacji pokrzywdzonego, a co powinno prowadzić do wniosku, że prezentowana przez pokrzywdzonego wersja wydarzeń stoi w opozycji do zasad doświadczenia życiowego oraz wyjaśnień oskarżonego, które Sąd I Instancji błędnie uznał za niewiarygodne, bez wzięcia pod uwagę poszlakowego charakteru sprawy oraz okoliczności, że Sąd nie dysponował dowodem wskazującym wprost i bezpośrednio na popełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu przestępstwa;

e)  art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny materiału dowodowego i uznanie wyjaśnień oskarżonego A. O. za niewiarygodne, a nadto bez wzięcia pod uwagę poszlakowego charakteru sprawy oraz okoliczności, że Sąd nie dysponował dowodem wskazującym wprost i bezpośrednio na popełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu przestępstwa, w sytuacji, gdy zeznania te były logiczne, spójne, w dokładny sposób opisujące zdarzenia z okresu objętego zarzutem i zasługiwały na uznanie ich za wiarygodne;

f)  art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zeznań świadka J. N. (1) polegającej na bezpodstawnym uznaniu przez Sąd I instancji, że zeznania świadka są logiczne i przekonujące, a opisane przez świadka okoliczności mają znaczenie w sprawie, podczas gdy prawidłowa analiza i ocena tego dowodu wskazuje, że J. N. (1) nie był bezpośrednim świadkiem najechania przez brata na metalowe elementy, zna ze słyszenia okoliczność spostrzeżenia A. O. na polu brata, a co za tym idzie wiarygodność zeznań świadka stoi w sprzeczności z zasadami doświadczenia życiowego, gdyż świadek w większości powtarzał wyłącznie usłyszane od pokrzywdzonego informacje, bez możliwości ich weryfikacji, a nadto z pominięciem, że świadek J. N. (1) jest bratem pokrzywdzonego, a co za tym idzie nie jest osobą bezstronną w przedmiotowej sprawie i jest zainteresowana korzystnym dla pokrzywdzonego rozstrzygnięciem przedmiotowej sprawy;

g)  art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny materiału dowodowego i uznanie zeznań świadków K. J. (1), P. O. oraz K. H. (1) za niewiarygodne, w sytuacji, gdy zeznania P. O. były logiczne i spójne, a fakt pokrewieństwanie przeszkadzał Sądowi w uznaniu zeznań brata pokrzywdzonego za wiarygodne, zeznania K. H. (2) wyjaśniały istotne kwestie związane z prowadzeniem gospodarki rolnej przez oskarżonego, a z zeznań K. J. (1) wynikał fakt wspólnego wyjazdu oskarżonego i świadka do skupu złomu;

h)  art. 92 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k. poprzez niewyjaśnienie istotnych okoliczności mających znaczenie dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy takich jak:

-

rozbieżności pomiędzy zeznaniami pokrzywdzonego, co do miejsca wykrycia stalowych płaskowników, a zanotowanymi współrzędnymi miejsc wskazanych przez pokrzywdzonego w toku oględzin przez policję (k. 8)

-

okoliczności, że na polu (...) według relacji pokrzywdzonego znaleziono (...) (jak na zdjęciu w aktach dołączonego po drugich zeznaniach R. N. w postępowania przygotowawczego), a Sąd ustalił zaś, że oskarżony na działkach (...) w bliżej nieustalonym czasie zamontował poprzez osadzenie w gruncie ścieżki technologicznej metalowego

zespolonego przedmiotu zaostrzonego w częściach górnych, tj. stworzonego z innego materiału, wyglądającego odmiennie niż stalowe zęby bron;

-

wskazanie, na jakiej podstawie sąd ustalił, że metalowy zespolony przedmiot zaostrzony w częściach górnych, który spowodował przebicie opon pokrzywdzonego był własnością oskarżonego, był w posiadaniu oskarżonego (czy są jakiekolwiek ślady np. daktyloskopijne potwierdzające tę okoliczność?);

-

wskazanie, na jakiej podstawie sąd ustalił, że metalowy zespolony przedmiot zaostrzony w częściach górnych, który spowodował przebicie opon pokrzywdzonego został stworzony przez oskarżonego (potwierdzenie, że przedmioty te miały zostać zespawane przez oskarżonego - zgodnie z wytycznymi z postanowienia Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 21 stycznia 2021 r.);

-

sprawdzenie, czy możliwym jest bezbłędne dostrzeżenie i rozpoznanie osoby dorosłej w maju, w okolicach godziny 19.00 na polu (...) z odległości ok. 300 m do 700 m (w okolicach działki nr (...) w (...)) z jadącego ciągnika oddalającego się od miejsca rozpoczęcia obserwacji z ustaleniem, że dostrzeżona osoba miała przebywać na konkretnej działce, a nie na działce sąsiedniej przy założeniu, że na obydwu polach rósł rzepak;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty obrońcy oskarżonego nie zasługiwał na uwzględnienie.

Szczegółowa analiza akt przedmiotowego postępowania wskazuje, że Sąd Rejonowy przeprowadził postępowanie rozpoznawcze w niniejszej sprawie w sposób prawidłowy, gromadząc i ujawniając wszelki materiał dowodowy, dążąc do wyjaśnienia istotnych dla rozstrzygnięcia kwestii. Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy zostały oparte na całokształcie zgromadzonego oraz ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego, który został oceniony z poszanowaniem reguł wynikających z art.7k.p.k., co sprawiło, że zaskarżone rozstrzygnięcie zapadło w oparciu o prawidłowe ustalenia faktyczne. Ponadto Sąd meriti swoje stanowisko w sposób należyty uzasadnił w pisemnych motywach wyroku, sporządzonych zgodnie z wymogami o jakich mowa w art.424k.p.k. Wymowa dowodów przeprowadzonych w toku postępowania nie pozostawia wątpliwości również dla Sądu Odwoławczego, który w pełni podziela stanowisko Sądu Rejonowego, że całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego daje wystarczające podstawy do uznania, iż wina i sprawstwo oskarżonego A. O. w zakresie przypisanego mu czynu, a to przestępstwa uszkodzenia mienia z art.288§1k.k. - nie budzi wątpliwości.

W kontekście zarzutów obrony podkreślić trzeba, że skuteczne podniesienie zarzutu naruszenia art.7k.p.k. wymaga wykazania, że ocena dokonana przez Sąd meriti jest sprzeczna z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego, nie została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, bądź argumentacja zaprezentowana przez Sąd za tak dokonanym rozstrzygnięciem pozostaje w sprzeczności z zasadami logiki. Przekonanie Sądu o wiarygodności jednych dowodów i jej braku w przypadku innych, pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k., jeżeli zostało poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, rozważeniem tych przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, pozostaje zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku. Dla skuteczności zarzutu naruszenia art. 7 k.p.k. nie jest wystarczające samo wykazywanie, że określona grupa dowodów pozwala na przyjęcie, że zdarzenie mogło mieć inny, alternatywny przebieg ( vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 czerwca 2020 r., V KK 31/20; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 lutego 2021 r., IV KK 460/20).

Sąd Odwoławczy aprobuje w pełni przyjęte przez Sąd I instancji stanowisko, że podstawą czynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie winny być przede wszystkim spójne, szczere i konsekwentne zeznania pokrzywdzonego R. N., który szczegółowo opisał przebieg oraz okoliczności towarzyszące uszkodzeniu przez niego poprzez najechanie na metalowy zespolony przedmiot zaostrzony w częściach górnych, w trakcie prac na polu w miejscowości R., dwóch opon ciągnika rolniczego oraz jednej opony od (...) oraz korespondujące z nimi zeznania świadków, w tym brata pokrzywdzonego J. N. (1), który pomaga mu w pracach polowych i z którym to pokrzywdzony wspólnie, po inkryminowanym zdarzeniu, dnia 15 maja 2020 r. dokonał sprawdzenia ścieżek technologicznych na swym polu, znajdując na działce nr (...) wystających z gruntu stalowych elementy bron, którego zdjęcie znajduje się w aktach sprawy, a także zeznań świadka W. P., funkcjonariusz policji która dokonała 11 maja 2020r. przeszukania w gospodarstwie oskarżonego, podczas którego ujawniono i zabezpieczono stalową rurę, która to zgodnie z pozyskaną do sprawy opinią biegłego z przeprowadzanych badań mechanoskopijnych bezsprzecznie stanowiła wcześniej całość z fragmentem rury przyspawanym do jednego z płaskowników znalezionym na ścieżkach technologicznych na polu pokrzywdzonego, a także zeznań świadków L. M. oraz D. O. (1). Relacja pokrzywdzonego odnośnie przebiegu inkryminowanego zdarzenia oraz towarzyszących mu okoliczności, podobnie jak zeznania wyżej wskazanych świadków, są spójne, logiczne oraz koresponduje wzajemnie ze sobą, a także pozostałym pozyskanym do sprawy materiałem dowodowym, w tym w szczególność z wskazywaną wyżej opinią biegłego. Sąd Odwoławczy podobnie jak Sad Rejonowy nie doszukał się tu przy tym powodów do zakwestionowania wiarygodności zeznań wyżej wskazanych świadków, mając na uwadze, że świadek J. N. (1) należy do rodziny pokrzywdzonego. Nie znajdując jednakże, wbrew odmiennym sugestiom skarżącego, podstaw do odmowy nadania przymiotu wiarygodności jego zeznaniom, które były spójne i konsekwentne. Świadek J. N. w swych zeznaniach wyraźnie wskazywał, które informacje znane mu są z własnych obserwacji, a które stanowią obserwacje przekazane mu przez pokrzywdzonego. Przy ustalaniu stanu faktycznego sprawy zasadnie uwzględniono tu nadto także postały zgromadzony do sprawy materiał dowodowy, w postaci protokołu oględzin miejsca uszkodzenia mienia, wydruków map z systemu geoportal oraz oferty na zakup części.

Wyżej wskazane zeznania pokrzywdzonego oraz wskazanych wyżej świadków, w zestawieniu z pozostałym pozyskanym do sprawy materiałem dowodowym, w szczególności w postaci dowodów o charakterze obiektywnym, a to opinii biegłego - przesądziły o uznaniu oskarżonego A. O. za winnego popełnienia przypisanego mu czynu, a to przestępstwa uszkodzenia mienia z art.288§1k.k., polegającego na tym, że w okresie od 1 do 6 maja 2020 r. w miejscowości R. przy ulicy (...), gmina M., na gruncie rolnym umyślnie dokonał uszkodzenia dwóch opon ciągnika rolniczego marki C. (...) oraz jednej opony od (...) marki P. (...) w ten sposób, że w bliżej nieustalonym czasie zamontował poprzez osadzenie w gruncie ścieżki technologicznej metalowego zespolonego przedmiotu zaostrzonego w częściach górnych, w wyniku czego R. N. kierując powyższym (...) rolniczym wraz z opryskiwaczem najechał na opisywany przedmiot powodując uszkodzenia trzech opon, co spowodowało straty w wysokości 27.301,08 złotych na szkodę R. N..

Powyższe przesądziło jedocześnie także o odmowie uznania wyjaśnień A. O., konsekwentnie zaprzeczającego swemu sprawstwu i wskazującemu, że ujawniona u niego rura służyła mu do remontu ogrodzenia dla byków – za wiarygodne. Wyjaśnienia oskarżonego nie wytrzymują bowiem konfrontacji tak z zeznaniami przesłuchanych do sprawy, a wskazanych wyżej świadków i pokrzywdzonego, jak i przede wszystkim pozyskaną do sprawy opinią biegłego. Podkreślić należy nadto, że sam oskarżony nie potrafił w sposób spójny, rzeczowy i konsekwentny wskazać tak okoliczności, w jakich miał on nabyć metalowe rury przeznaczone rzekomo do naprawy ogrodzenia dla byków, jak i okoliczności związanych z ich zużyciem. Powyższe wyjaśnienia oskarżonego były chaotyczne, wewnętrznie sprzeczne, jak i nie korespondowały z zeznaniami świadków, w tym choćby świadka K. J. (1), który miał być obecny przy ich nabyciu, a którego zeznania nie korespondowały z wyjaśnieniami oskarżonego, jak i choćby zeznaniami świadka D. O. (1), który wskazywał, że rury zostały wykorzystane już w marcu podczas remontu. Sam oskarżony twierdził zaś raz, że miało to być w maju 2020 r., aby następnie wskazywać na kwiecień 2020r. Potem zaś, zgodnie z treścią złożonych wyjaśnień, oskarżony miał w marcu 2021 r. (a więc na długo po postawieniu mu zarzutów w sprawie oraz pozyskaniu do akt opinii biegłego) zbudowane ogrodzenie rozmontować i sprzedać rury w skupie złomu, czego też zresztą w żaden sposób nie udowodnił. Tymczasem, jak słusznie podkreśla tu Sąd Rejonowy, pozyskana do sprawy opinia biegłego wykazała jednoznacznie, że fragment rury znaleziony u oskarżonego stanowił całość z fragmentem rury znalezionym na polu pokrzywdzonego.

Podkreślić należy, że w niniejszej sprawie miano tu na uwadze, że brak było bezpośredniego dowodu na popełnienia przez oskarżonego zarzuconego mu przestępstwa, w postaci choćby bezpośredniego świadka inkryminowanego zdarzenia, jednakże zgromadzone do sprawy, wyżej wskazane, dowody pośrednie - w ocenie Sądu Odwoławczego - tworzące nierozerwalny łańcuch poszlak, we wzajemnym powiązaniu prowadzą do nieodpartego wniosku o sprawstwie oskarżonego, który jako jedyny posiadał narzędzie, motyw oraz sposobność do popełnienia zarzuconego mu czynu.

Dalej ustosunkowując się do zarzutów obrony w kontekście niezasadnego w ocenie obrony uznania zeznań świadków K. J. (1), P. O. oraz K. H. (1) za niewiarygodne – w pierwszej kolejności odnośnie zeznań świadka K. J. (1) wskazać należy, że są one chaotyczny i wewnętrznie sprzeczne, a także w zakresie okoliczności związanych z nabyciem przez oskarżonego metalowych (...) – nie korespondują one nawet z wyjaśnieniami samego oskarżonego. Sam oskarżony zresztą odnosząc się do zeznań świadka K. J. na rozprawie dnia 12 stycznia 2022 r. wskazała, że świadek „jest często wypity, mógł nie pamiętać” (k.131). Stąd też słusznie uznano zeznania tegoż świadka za niewiarygodne. Przechodząc do zeznań świadka P. O., syna oskarżonego wskazać należy, że również one zostały słusznie uznane za niewiarygodne. Jak zasadnie zauważa tu Sąd Rejonowy oceniając zeznania tego świadka trzeba było mieć na względzie, że jako osoba najbliższa dla oskarżonego dążył on, w ocenie Sądu, do uchronienia oskarżonego przed poniesieniem konsekwencji za popełniony czyn. Na co wskazuje już choćby samo twierdzenie, że relacje pokrzywdzonego i oskarżonego są neutralne, co nie koresponduje choćby już z wyjaśnieniami samego oskarżonego i wskazuje na brak obiektywizmu świadka. Podobnie odnieść należy się do zeznań świadka K. H. (2), który twierdził, że zna strony od dawna, ale nie wie czy dochodziło pomiędzy nimi do kłótni. Nadto zaś zeznania tegoż świadka są bardzo ogólne i nie wnoszą wiele do sprawy. Przy czym zauważyć trzeba, że świadek ten twierdził, że do naprawy ogrodzenia dla byków używa się grubych, wytrzymałych (...) znaleziona u oskarżonego zgodnie z opinią biegłego miała zaś średnice 34 mm i ścianki grubości ok. 3 mm. Sam oskarżony twierdził zaś, że do budowy ogrodzenia używał (...) o większej średnicy.

Ustosunkowując się następnie do błędnego w ocenie obrony ustalenia, że oskarżony był w dniu 1 maja 2020 r., ok. godz. 19:00 widziany przez R. N. na należącym do niego polu – wskazać należy po pierwsze, że wbrew odmiennym założeniom obrony sam oskarżony wskazywał tu, że na należącym do niego pobliskim polu rosła wtedy pszenica, a na polu pokrzywdzonego rzepak – stąd też łatwo można było stwierdzić czy obserwowana osoba znajduje się na polu pokrzywdzonego, czy też oskarżonego. Dodatkowo zaś oskarżony miał znajdować się wtedy na ścieżce technologicznej. Mając nadto na uwadze, że był to teren płaski, dobrze oświetlony (maj, godzina 19.00, gdzie słońce zachodzi dopiero po godzinie 20.00), pokrzywdzony obserwował zaś oskarżonego z odległości stosunkowo niedużej bo 300 m, a sam rzepak miał mieć ok.115 cm – ustalenia dokonane przez Sąd Rejonowy uznać należy za zasadne.

Odnosząc się zaś do ustalenia przez Sąd Rejonowy wartości szkody spowodowanej popełnionym przez oskarżonego przestępstwem – wskazać należy, że w tym zakresie zasadnie oparto się tu na uznanych za spójne i logiczne zeznaniach pokrzywdzonego, a także na przedłożonej przez niego ofercie zakupu części. Wobec uznania z wyżej już wskazywanych powodów zeznań pokrzywdzonego za spójne, logiczne i rzeczowe brak było podstaw do odmowy nadania im przymiotu wiarygodności także w zakresie wysokości wyrządzonej mu szkody, tym bardziej, że pokrzywdzony przedłożył w tym zakresie stosowne dokumenty – a to ofertę zakupu części sporządzoną przez autoryzowany serwis maszyn rolniczych.

Następnie odnosząc się do zarzutów obrony, co do naruszenia przepisów postepowania, a to art.424 § 1 k.p.k. – podkreślić trzeba, że ww. zarzut odwoławczy może być skuteczny jedynie wyjątkowo, o ile motywy rozstrzygnięcia Sądu Orzekającego zawarte w uzasadnieniu są zupełnie nieprzejrzyste, wewnętrznie sprzecznie, nie odnoszące się do materiału dowodowego, nie wyjaśniające żadnych kluczowych kwestii. Przy czym z dniem 1 lipca 2015r. zgodnie z art. 455a k.p.k. wyłączona została możliwość uchylenia wyroku z tego powodu, że jego uzasadnienie nie spełnia wymogów określonych w art.424k.p.k. Podnoszenie tego zarzutu wymaga przy tym nadto wykazania przez skarżącego, że naruszenie ww. przepisu przy sporządzaniu uzasadnienia wyroku - sporządzanego wszak już po jego wydaniu - wpłynęło na treść zapadłego wcześniej orzeczenia. Przy czym odnośnie wskazywanych przez skarżącego nieścisłości – wskazać należy, że w powyższym zakresie dokonano uzupełniającego przesłuchania pokrzywdzonego na rozprawie dnia 14 marca 2022r., gdzie szczegółowo opisał on przebieg zdarzenia, w tym jego lokalizacje. Zeznania pokrzywdzonego jak wynika zaś z treści sporządzonego uzasadnienia zostały uznane za w całości wiarygodne.

Na końcu odnosząc się zaś do podnoszonego przez obronę zarzutu naruszenia wyrażonej w art.5 § 2 k.p.k. reguły rozstrzygania niedające się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego ( in dubio pro reo) - podkreślić należy, że dla oceny, czy w sprawie nie doszło do naruszenia ww. przepisu nie są miarodajne wątpliwości zgłaszane przez stronę, ale to jedynie, czy orzekający w sprawie Sąd powziął wątpliwości, co do treści ustaleń faktycznych i wobec braku możliwości ich usunięcia rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonego, względnie czy w realiach sprawy wątpliwości takie powinien był powziąć. Natomiast gdy pewne ustalenia faktyczne zależne są od np. dania wiary lub odmówienia jej wyjaśnieniom oskarżonego, bądź też zeznaniom pokrzywdzonego, czy też świadka - nie można mówić o naruszeniu zasady in dubio pro reo, a ewentualne zastrzeżenia co do oceny wiarygodności konkretnego dowodu lub grupy dowodów rozstrzygane mogą być jedynie na płaszczyźnie utrzymania się przez Sąd meriti w granicach sędziowskiej swobody ocen wynikającej z art.7k.p.k. Norma art.5§2k.p.k. nie oznacza bowiem obowiązku mechanicznego wyboru wersji wydarzeń najbardziej korzystnej dla oskarżonego bez poddania wszystkich dowodów krytycznej weryfikacji.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego w całości od zarzucanego mu czynu, ewentualnie skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec stwierdzenia niezasadności podniesionych zarzutów oraz nie dopatrzenia się w sprawie uchybień, które podlegały by uwzględnieniu niezależnie od kierunku i granic zaskarżenia, brak było podstaw do wnioskowanej przez obronę zmiany zaskarżonego wyroku.

Jedynie na marginesie w kontekście sformułowanego przez obronę wniosku ewentualnego podkreślić trzeba, że w obecnym stanie prawnym z uwagi na treść art.437§2k.p.k. uchylenie przez Sąd Odwoławczy orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I Instancji może nastąpić wyłącznie w wypadkach wskazanych w art.439§1k.p.k., art.454 k.p.k. lub jeżeli jest konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości.

3.2.

Błąd w ustaleniach stanu faktycznego przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, w związku z niewłaściwą oceną materiału dowodowego sprawy i ukształtowaniem przekonania Sądu na podstawie wybranych, a nie wszystkich dowodów, ocenionych dowolnie, a nie swobodnie z naruszeniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia, jak również z naruszeniem zasady domniemania niewinności i przyjęcie, że:

a)  oskarżony w dniach od 01 do 06 maja 2020 w miejscowości R. przy ulicy (...), gmina M. na gruncie rolnym umyślnie dokonał uszkodzenia dwóch opon ciągnika rolniczego m-ki C. (...) oraz jednej opony od (...) m-ki P. (...) w ten sposób, że w bliżej nieustalonym czasie zamontował poprzez osadzenie w gruncie ścieżki technologicznej metalowego zespolonego przedmiotu zaostrzonego w częściach górnych, w wyniku czego R. N. kierując w/w (...) rolniczym wraz z opryskiwaczem najechał na opisywany przedmiot powodując uszkodzenia trzech opon co spowodowało straty w wysokości 27.301,08 złotych, pomimo że okoliczność ta w toku postępowania nie została przez oskarżyciela udowodniona;

b)  między pokrzywdzonym, a oskarżonym istnieje konflikt związany z zazdrością o posiadany areał, co miałoby wynikać z zeznań J. N. (1), D. O. (1), czy L. M. - podczas gdy świadek J. N. (1) zapytany na rozprawie o przyczyny konfliktu między oskarżonym, a R. N. wymownie milczy i nie potrafi podać przyczyn takiego konfliktu, bądź przykładowych zachowań oskarżonego, a zeznań D. O. (1) czy L. M. nie można wyciągnąć takich wniosków;

c)  pokrzywdzony widział oskarżonego przechadzającego się na należącym do niego polu w dniu 01 maja 2020 r. ok. 19.00 (działka nr (...)) - który miał pochylić się przy tym jednokrotnie;

d)  w okresie od 01 maja do 06 maja 2020 r. oskarżony miał położyć na ścieżkach technologicznych na polach pokrzywdzonego (działki nr (...), oraz na działce (...)) wykonane przez siebie metalowe przedmioty o zaostrzonych częściach górnych w postaci płaskich kawałków blachy z przyspawanymi do nich fragmentami metalowych (...) o ostro zakończonych wierzchołkach;

e)  A. O. miał spowodować powstanie szkody w majątku pokrzywdzonego w wysokości 27.301,08 zł, którą to okoliczność Sąd ustalił dowolnie, jedynie na podstawie zaoferowanego przez pokrzywdzonego wydruku oferty zakupu nowych opon.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrońcy oskarżonego jest bezzasadny.

Nie powielając w tym miejscu argumentacji wyrażonej w pkt 3.1 wskazać należy, że błąd w ustaleniach faktycznych ( error facti) przyjętych za podstawę orzeczenia to błąd, który wynika bądź to z niepełności postępowania dowodowego (tzw. błąd "braku"), bądź też z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów (błąd "dowolności"). Może on więc być wynikiem nieznajomości określonych dowodów lub nieprzestrzegania dyrektyw obowiązujących przy ocenie dowodów (art.7k.p.k.), np. błąd logiczny w rozumowaniu, zlekceważenie niektórych dowodów, danie wiary dowodom nieprzekonującym, bezpodstawne pominięcie określonych twierdzeń dowodowych, oparcie się na faktach w istocie nieudowodnionych itd. Przy czym błędne ustalenia faktyczne są konsekwencją wadliwych wniosków wywiedzionych z właściwie ocenionych dowodów lub pominięcia wynikających z tych dowodów okoliczności. Nie jest więc wewnętrznie spójne zarzucanie jednocześnie dowolnej oceny dowodów i błędu w ustaleniach faktycznych co do tego samego rozstrzygnięcia ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 13 grudnia 2018 r., II AKa 379/18;wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 30 października 2019 r.,II AKa 296/19).

Jak już nadto wyżej wykazano w przedmiotowej sprawie nie wykazano w skuteczny i przekonywający sposób aby Sąd I instancji naruszył przepis art. 7 k.p.k. i dopuścił się tym samym błędu dowolności. W tym zakresie argumentacja zaprezentowana przez obronę sprowadza się w swej istocie jedynie do subiektywnej polemiki z dokonanymi przez Sąd Rejonowy ustaleniami stanu faktycznego i jego oceną, którą Sąd Odwoławczy w całości zaaprobował.

W kontekście zaś wskazywanego przez obronę błędnego ustalenia w oparciu o zeznania J. N. (1), D. O. (1) i L. M., że pomiędzy pokrzywdzonym, a oskarżonym istnieje konflikt związany z zazdrością o posiadany areał – wskazać należy, że świadek J. N. słuchany w czerwcu 2020 r. wyraźnie wskazał, że oskarżony „ zazdrosny jest o to, że brat zakupił ziemie od jego siostry L. M.”. Podobnie wskazując przed Sądem, odpowiadając na pytanie pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, gdzie stwierdził, że „ oskarżony nam zazdrości, to jest mściwy człowiek, nie może przebaczyć, że mamy tyle ziemi i sprzętu. Chodziło o to, że mamy więcej pola, a on mniej” (k.121v). Po czym jak wynika z protokołu rozprawy „ na pytanie w jaki sposób oskarżony dokuczał- świadek milczy” (k.121v). Podobnie wskazała świadek L. M., która stwierdził, że pokrzywdzony i oskarżony nie rozmawiają ze sobą od lat. Powyższe wynika także z zeznań świadka D. O. (2), które relacje oskarżonego - swojego ojca i pokrzywdzonego określił jako ” niezbyt komfortowe”. Jak wskazał nie mówią sobie dzień dobry, ale nie wie z czego to wynika. Wydaje mu się, że z czasem ich relacje się pogorszyły. Na istniejący pomiędzy stronami konflikt zwracał uwagę nadto także sam pokrzywdzony, wskazując na konflikt o posiadane grunty. Powyższego w swych wyjaśnieniach nie krył zresztą także sam oskarżony, który słuchany w czerwcu 2020 r. wskazał, że nie ma z pokrzywdzony dobrych relacji, nie rozmawiają ze sobą od lat, choć w jego ocenie powodem takich relacji jest zazdrość pokrzywdzonego o jego grunty rolne.

Na końcu wskazać należy, ze kierunek wywiedzionej apelacji (co do winy) obligował Sąd Okręgowy, zgodnie z treścią art. 447 § 1 k.p.k., do całościowej oceny zaskarżonego wyroku, a zatem koniecznym było przeanalizowanie, czy zaskarżone orzeczenie nie nosi cech rażącej niewspółmierności w zakresie wymierzonej oskarżonemu za przypisany mu czyn kary. W ocenie Sądu Okręgowego również i w tym zakresie nie sposób kwestionować zasadności wydanego orzeczenia - realizując uprawnienie do wymierzenia kary według swego uznania Sąd I instancji z całą pewnością nie dopuścił się sprzeniewierzenia dyrektywom sędziowskiego wymiaru kary wskazanym w art.53k.k., należycie oceniając okoliczności podmiotowe i przedmiotowe sprawy.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego w całości od zarzucanego mu czynu, ewentualnie skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec stwierdzenia niezasadności podniesionego zarzutu oraz nie dopatrzenia się w sprawie uchybień, które podlegały by uwzględnieniu niezależnie od kierunku i granic zaskarżenia, brak było podstaw do wnioskowanej przez obronę zmiany zaskarżonego wyroku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 28 marca 2022 r., sygn. akt II K 263/21.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługiwała na uwzględnienie.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i dokonanych na podstawie oceny tych dowodów ustaleń faktycznych, Sąd Odwoławczy uznał, że sprawstwo i wina oskarżonego w zakresie przypisanego mu czynu nie budzi wątpliwości. Omówione wyżej zarzuty obrony mające na celu zanegowanie słuszności orzeczenia w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego okazały się nieskuteczne, gdyż za ich pomocą obrońca nie zdołał podważyć dokonanej przez Sąd I instancji oceny w tym przedmiocie.

W sprawie nie dopatrzono się nadto uchybień, które podlegałyby uwzględnieniu niezależnie od kierunku i granic zaskarżenia - wobec czego wyrok Sądu Rejonowego utrzymano w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Rozstrzygnięcie oparto o art.636§1k.p.k. w zw. z art.627k.p.k. Wysokość zasądzonej kwoty ustalono na podstawie § 11 ust 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

III.

Orzeczenie oparto na podstawie art.624 §1 k.p.k.

7.  PODPIS

SSO Marcin Sosiński

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1.

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Przypisanie oskarżonemu sprawstwa i winy w zakresie popełnienia przypisanego mu czynu.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana