Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Skargą z dnia 7.03.2023 r. (data nadania w placówce pocztowej) J. B. wniósł o wznowienie postępowania w przypadku wydania wyroku w sprawie VIII U 598/22. Podniósł, iż do tej pory (...) Oddział w Ł. nie wypłaca mu dodatku KRUS za pierwsze 3 lata, nie uwzględniono w angażach premii regulaminowej na stanowisku referenta 10 % i samodzielnym 20 % - tu nie było mowy o premii z zysku. Wskazał, że oczywistym też było, że większą jest kwota emerytury wypłacanej z kwot zaległych w 2021 niż w 2022 bo wcześniej składkę zdrowotna potrącało się z podatku.

/ skarga k. 3 z potwierdzeniem nadania k. 4/

Zarządzeniem z dnia 13.03.2023 r m.in. poinformowano wnioskodawcę, iż prawomocnym wyrokiem z dnia 19.10.2022 r. Sąd Okręgowy , VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie VIII oddalił jego odwołanie od decyzji organu rentowego z dnia 25.02.2022 r., nadto wezwano skarżącego do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez oznaczenie stron postępowania, oznaczenie zaskarżonego orzeczenia wskazanie podstawy wznowienia i jej uzasadnienie , wskazanie okoliczności stwierdzających zachowanie terminu do wniesienia skargi oraz złożenia wniosku o uchylenie lub zmianę zaskarżonego orzeczenia w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. Wskazane zobowiązanie doręczono skarżącemu 20.03.2023 r.

/zarządzenie k. 1, potwierdzenie doręczenia w systemie (...)/

W odpowiedzi na powyższe zobowiązanie do uzupełnienia braków formalnych pismem z dnia 27.03.2023 r. ( data nadania w placówce pocztowej) skarżący J. B. wskazał iż stroną postępowania jest on oraz Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. , skarga dotyczy prawomocnego orzeczenia w sprawie VIII U 598/22 o istnieniu którego dowiedział się z pisma o tej sygnaturze doręczonego mu dnia 20.03.2023 r. Jako zaś podstawę wznowienia wskazał mijanie się z faktami przez Sąd co do wysokości zaległych emerytur wypłacanych w 2021 r. czy w 2022 r. Skarżący podniósł iż oczywistym jest , że emerytura zaległa dotyczyła kilku okresów wypłat wobec tego żaden podatek dochodowy mu się nie należał i nie było z czego potrącać składki. Skarżący wskazał, iż ZUS miał skorygować PIT -28 za rok 2022 czego nie uczynił i źle wyliczył jego dochód za rok 2021 i 2022 r. Podniósł iż domaga się także podania kwot naliczonych emerytur za lata 2014 -2023 r. potrąconych składek i podatku dochodowego potraconych egzekucji komorniczych, które uważa za nieuprawnione.

/ pismo k. 6/

Prawomocnym wyrokiem z dnia 19.10.2022 r. Sąd Okręgowy w Łodzi VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych sprawie sygn. akt VIII U 598/22 J. B. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. w przedmiocie odwołania ww od decyzji organu rentowego z dnia 25.02.2022 r. o wysokość wypłaty świadczeń oddalił odwołanie.

/ bezsporne, wyrok z dnia 19.10.2022 k. 38 łączonych akt VIII U 598/22/

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył co następuje:

Skarga jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu.

Zgodnie z art. 410 § 1 kpc Sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie przepisanego terminu, niedopuszczalną lub nieopartą na ustawowej podstawie.

W myśl art. 399 § 1 kpc. w wypadkach przewidzianych w dziale niniejszym można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym wyrokiem.

Podstawy wznowienia postępowania sformułowanie zostały w przepisach art. 401-404 kpc.

Zgodnie z art. 401 k.p.c. można żądać wznowienia postępowania z powodu nieważności:

1) jeżeli w składzie sądu uczestniczyła osoba nieuprawniona albo jeżeli orzekał sędzia wyłączony z mocy ustawy, a strona przed uprawomocnieniem się wyroku nie mogła domagać się wyłączenia;

2) jeżeli strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej albo nie była należycie reprezentowana bądź jeżeli wskutek naruszenia przepisów prawa była pozbawiona możności działania; nie można jednak żądać wznowienia, jeżeli przed uprawomocnieniem się wyroku niemożność działania ustała lub brak reprezentacji był podniesiony w drodze zarzutu albo strona potwierdziła dokonane czynności procesowe.

Na podstawie art. 401 ¹ kpc można żądać wznowienia postępowania również w wypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie.

W świetle art. 403 § 1 kpc można żądać wznowienia na tej podstawie, że:

1) wyrok został oparty na dokumencie podrobionym lub przerobionym albo na skazującym wyroku karnym, następnie uchylonym;

2) wyrok został uzyskany za pomocą przestępstwa.

§ 2. Można również żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia prawomocnego wyroku, dotyczącego tego samego stosunku prawnego, albo wykrycia takich faktów lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.

§ 4. Można żądać wznowienia, jeżeli na treść wyroku miało wpływ postanowienie niekończące postępowania w sprawie, wydane na podstawie aktu normatywnego uznanego przez Trybunał Konstytucyjny za niezgodny z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą, uchylone lub zmienione zgodnie z art. 4161.

Z kolei zgodnie z art. 404 z powodu przestępstwa można żądać wznowienia jedynie wówczas, gdy czyn został ustalony prawomocnym wyrokiem skazującym, chyba że postępowanie karne nie może być wszczęte lub że zostało umorzone z innych przyczyn niż brak dowodów.

Już z powyższego wynika, iż możliwość ponownego rozpoznania prawomocnie zakończonej sprawy na skutek skargi o wznowienie postępowania otwiera się tylko wówczas, gdy zaistnieje jedna z ustawowych podstaw wymienionych w Kodeksie postępowania cywilnego (wyr. SN z 17.7.2006 r., I PK 5/06, Wokanda 2006, Nr 11, s. 33). Przyczyny usprawiedliwiające jej zastosowanie muszą mieć charakter wyjątkowy oraz odpowiednio dużą wagę (post. SN z 28.3.2007 r., II CZ 16/07, niepubl.).

Na etapie badania dopuszczalności skargi o wznowienie postępowania ocena, czy opiera się ona na ustawowej podstawie, powinna być dokonana na podstawie okoliczności i twierdzeń w niej zawartych, bez weryfikowania ich prawdziwości.

/Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 30 czerwca 2020 r. III CZ 12/20/

Ocena istnienia ustawowej podstawy wznowienia, której brak powoduje odrzucenie skargi (art. 410 § 1 KPC), zawiera w sobie elementy merytorycznej analizy skargi. Samo tylko powołanie się na odpowiedni przepis kodeksu postępowania cywilnego, dopuszczający możliwość wznowienia postępowania, nie czyni zadość wymaganiu w postaci oparcia skargi na ustawowej podstawie wznowienia. W postępowaniu wywołanym skargą o wznowienie postępowania nie podlega ocenie prawidłowość rozstrzygnięć sądu o nieuwzględnieniu składanych przez skarżącego wniosków dowodowych i pism procesowych. Ponadto zakres badania skargi wyznaczają przywołane przez skarżącego podstawy wznowienia postępowania, /Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 11 września 2019 r.V CZ 53/19/

Skarżący zobowiązany jest wskazać w skardze o wznowienie postępowania podstawę wznowienia i jej uzasadnienie. Zatem odrzucenie skargi w związku z nieoparciem jej na ustawowej podstawie należy rozumieć, jako nieprzytoczenie treści podstawy wynikającej z KPC oraz nieprzytoczenie argumentów na jej poparcie.

Sąd, który bada, czy skarga została oparta na ustawowej podstawie, ma stwierdzić, czy - przy założeniu prawdziwości twierdzeń faktycznych przytoczonych w skardze jako uzasadnienie powołanej podstawy wznowienia - możliwe jest podciągnięcie tych twierdzeń pod jedną z przewidzianych w kodeksie podstaw wznowienia, w tym tę, na którą się powołuje skarżący. Sens badania w ramach art. 410 § 1 zdanie pierwsze polega na dokonaniu przez sąd abstrakcyjnej kwalifikacji prawnej przedstawionych przez skarżącego w skardze przytoczeń faktycznych pod kątem tego, czy wypełniają one hipotezę którejkolwiek z norm opisujących ustawowe znamiona podstawy wznowienia, nie ma zaś na celu ustalania, czy którakolwiek z podstaw wznowienia w sprawie rzeczywiście istnieje. Badanie to polega na porównaniu twierdzeń faktycznych zawartych w skardze o wznowienie z dyspozycją poszczególnych norm określających podstawy wznowienia i ustaleniu, czy twierdzenia te odpowiadają opisowi którejkolwiek z podstaw wznowienia. /Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 17 maja 2019 r.IV CZ 13/19/

W ramach przewidzianej w przepisie 410 § 1 KPC kontroli wstępnej sąd bada, czy skarga została oparta na ustawowych podstawach wznowienia wskazanych w art. 401, art. 4011 i art. 403 KPC oraz czy powołana w skardze podstawa wznowienia rzeczywiście istnieje. W wyniku przeprowadzonej kontroli wstępnej skarga ulega odrzuceniu nie tylko wtedy, gdy powołana w niej podstawa wznowienia została sformułowana w sposób nieodpowiadający ustawie, lecz także wtedy, gdy przytoczone w niej okoliczności dają się wprawdzie podciągnąć pod przewidzianą w ustawie podstawę wznowienia, jednak w rzeczywistości podstawa ta nie występuje./Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 17 kwietnia 2019 r., I CZ 27/19/.

Odnosząc powyższe do rozpatrywanego przypadku wskazać należy iż analiza zarówno treści skargi wnioskodawcy o wznowienie postępowania w sprawie VIII U 598/22 zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 19.10.2022 r. jak i pisma zawierającego uzupełnienie braków formalnych skargi, wskakuje iż wnioskodawca nie powołał się wprost na konkretny przepis ustawy określający podstawę wznowienia nadto powołane przez niego okoliczności mające tę podstawę stanowić zostały sformułowane w sposób nieodpowiadający ustawie. Podkreślić należy iż powoływanie się przez skarżącego na takie okoliczności jak brak wypłaty mu przez organ rentowy dodatku KRUS za pierwsze 3 lata, brak uwzględnienia w wysokości należnego mu świadczenia premii regulaminowej, zaniżenia wysokości świadczenia poprzez niewłaściwe potrącanie podatku, mijanie się z faktami przez Sąd co do wysokości zaległych emerytur wypłacanych w 2021 r. czy w 2022 r. nie odpowiada żadnej z ustawowych podstaw wznowienia wymienionej we wskazanych przepisach.

Jeśli okaże się, że skarga nie jest oparta na ustawowej podstawie, podlega ona odrzuceniu w każdym stadium postępowania./Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 11 grudnia 2018 r., IV CZ 54/18/

Odrzucenie skargi na podstawie art. 410 § 1 KPC z powodu nieoparcia jej na ustawowej podstawie może nastąpić w sytuacji, w której z samego uzasadnienia skargi w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że powołana w niej podstawa w rzeczywistości nie wystąpiła

/Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 7 grudnia 2018 r., III CZ 43/18/

Kodeks postępowania cywilnego zawiera zamknięty katalog podstaw, na których można skargę o wznowienie oprzeć, nakładając przy tym na sąd obowiązek odrzucenia tego nadzwyczajnego środka zaskarżenia w przypadku stwierdzenia, że skarga nie została oparta na ustawowej podstawie (art. 410 § 1 KPC). Subiektywne poczucie krzywdy powoda, wynikające z niewłaściwego - w jego przekonaniu rozpoznania sprawy, w żadnym razie nie może być uznane za okoliczność mogącą wskazywać na zaktualizowanie się którejkolwiek z podstaw wznowienia wymienionych w art. 401 - 403 KPC./Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 10 listopada 2017 r., V CZ 71/17/

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy na podstawie art. 410 § 1 kpc orzekł jak w sentencji.

J.L.