Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 392/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

O. B.

W dniu 6 września 2022 roku w W. gmina M., woj, (...) wbrew przepisom ustawy posiadał substancję odurzającą w postaci marihuany o wadze 0,72 g, tj. czyn z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

2

O. B.

Od marca 2022 r. do 6 września 2022 r. na terenie posesji w P. gmina K. woj. (...), w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wbrew przepisom ustawy uprawiał nie mniej niż 2 krzewy konopi innej niż włókniste mogących dostarczyć znaczną ilość ziela konopi innej niż włókniste, a następnie poprzez ścięcie i wysuszenie części z nich, przetworzył do postaci suszu roślinnego ziele konopi innej niż włókniste o wadze 163,72 gram, co stanowi znaczną ilość, tj. czyn z art. 63 ust. 3 i art. 53 ust. 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 6 września 2022r. oskarżony O. B. przebywał w okolicach kopalni magnezu w miejscowości W., do której przyjechał zaczerpać wody. Gdy siedział w swoim samochodzie marki F. (...) o nr rej. (...) podjechał do niego patrol policyjny. W związku z jego nerwowym zachowaniem policjanci zapytali, czy posiada przy sobie substancje zabronione. Oskarżony potwierdził i wydał im posiadany przy sobie susz roślinny o wadze 0,72 g, który poddano badaniu testerem narkotykowym. Wynik badania wskazał, że susz może stanowić ziele konopi innych niż włókniste (marihuanę).

Protokół zatrzymania osoby

Protokół przeszukania osoby

Protokół użycia testera narkotykowego i wagi

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

2

5-7

8 – 9

15-16

W marcu 2022r. O. B. w swoim domu w (...) posiał nasiona konopi innych niż włókniste. Po wzroście części kwiatowych roślin oskarżony ściął je i wysuszył w celu samodzielnego spożywania. Przyjmował ja paląc w postaci tzw. skrętów. Pozostały susz przechowywał w słoikach w pokoju.

wyjaśnienia oskarżonego

Protokół przeszukania

Protokół użycia wagi

Protokół zatrzymania osoby

Ekspertyza z zakresu chemii

53-54, 92, 186-187

22-24

25

27-29

70-73

W dniu 7 września 2022r. w związku zatrzymaniem dnia poprzedniego i ujawnieniem przy oskarżonym suszu roślinnego, do miejsca jego zamieszkania przyjechał patrol policji i dokonał przeszukania posesji. W trakcie tych czynności ujawniono dwa krzewy konopi innych niż włókniste oraz ścięte i wysuszone części takich roślin.

Łącznie zabezpieczono susz roślinny i ziele konopi innej niż włókniste o wadze 163,72 gram.

Protokół przeszukania

Protokół użycia wagi

Protokół zatrzymania osoby

Ekspertyza z zakresu chemii

22-24

25

27-29

70-73

U oskarżonego nie rozpoznano choroby psychicznej o charakterze psychotycznym, upośledzenia umysłowego ani innych zburzeń psychicznych. W chwili popełnienia czynów miał w pełni zachowaną zdolność do rozpoznania znaczenia swoich czynów lub pokierowania swoim postępowaniem.

Oskarżony używał marihuanę w sposób co najmniej szkodliwy. W czasie rozpoczęcia sprawy był czynnie uzależniony od marihuany. Winne kontynuować rozpoczętą terapie, które jest konieczne dla zachowania abstynencji oraz zdrowia.

Po zatrzymaniu przez policję podjął leczenie odwykowe w Centrum (...) w Ś..

Opinia sądowo – psychiatryczna

Kwestionariusz zebrania informacji przez specjalistę terapii uzależnień

Świadectwo lekarskie

78-80

191-197

94, 170-171

Oskarżony nie był karany sądownie. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 29 lipca 2020r. w sprawie II K 22620 został skazany za przestępstwo z art. 177§ 1 k.k. na kare 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby i orzeczono wobec niego zadośćuczynienie w kwocie 2000 zł na rzecz pokrzywdzonego, które uiścił 16 października 2020r. W związku z tym, że wyrok uprawomocnił się w dniu 6 sierpnia 2020r., okres próby upłynął 6 sierpnia 2022r. a do zatarcia skazania z mocy prawa doszło 8 lutego 2023r.

Oskarżony jest kawalerem, ze związku partnerskiego posiada małoletniego syna. Sprawuje nad dzieckiem naprzemienną piekę, w tym ponosi koszty jego utrzymania. Mieszka z dziadkami. Pracuje od kilku lat w (...), gdzie cieszy się dobra opinią.

W miejscu zamieszkania ma dobrą opinię, uchodzi za osobę zaangażowaną w rodzinę.

Zapytanie o karalność

Wywiad środowiskowy

Opinia pracodawcy

Opinia sołtysa wsi

Odpis aktu urodzenia

190, 67-68

106-108

172

173

174

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Na podstawie art. 423 § 1a k.p.k. w związku ze złożeniem wniosku o uzasadnienie wyroku w części odnoszącej jedynie do rozstrzygnięcia o karze sąd ograniczył zakres uzasadnienia do tych tylko części wyroku, których wniosek dotyczy.

Sąd uznał zebrane i przeprowadzone dowody z wiarygodne, pozwalające na poczynienie ustaleń faktycznych, które nie budziły wątpliwości.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1 i 2

Oskarż B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Na podstawie art. 423 § 1a k.p.k. w związku ze złożeniem wniosku o uzasadnienie wyroku w części odnoszącej jedynie do rozstrzygnięcia o karze sąd ograniczył zakres uzasadnienia do tych tylko części wyroku, których wniosek dotyczy.

Art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

W oparciu o zebrane dowody i ustalony na ich podstawie stan faktyczny Sąd przyjął, że swoim zachowaniem opisanym w punkcie pierwszym części wstępnej wyroku oskarżony wypełnił znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Wbrew przepisom ustawy posiadał bowiem substancję odurzającą w postaci marihuany o wadze 0,72 g.

Art. 63 ust. 3 i art. 53 ust. 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Sąd przyjął kwalifikację wskazaną w punkcie drugim części wstępnej wyroku za oddającą w pełni zawartość kryminalną zachowania oskarżonego, w tym najpełniej opisującą znamiona zrealizowanych przez niego przestępstw. Przypisane oskarżonemu działania polegające na uprawie konopi, a następnie przetworzenie ich do postaci suszu, stanowiącego środek odurzający należy bowiem uznać za jedno przestępstwo, wyczerpujące znamiona określone w przepisach art. 63 ust. 3 i art. 53 ust. 2 ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. przy zastosowaniu art. 11 § 2 k.k. (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 19 lutego 2015 r. II AKa 12/15 LEX nr 1661273).

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

O. B.

Pierwszy

Pierwszy

W pierwszej kolejności Sąd wskazuje, iż nie znalazł podstaw do uznania, że zachodzą przesłanki do umorzenia postępowania w oparciu o dyspozycję art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Nie pozwalały bowiem na to okoliczności zdarzenia, w tym przede wszystkim fakt, że zachowanie oskarżonego nie było przejawem sporadycznego, jednorazowego kontaktu ze środkiem odurzającym. Przywołany przepis art. 62a jest bowiem adresowany do sprawców tzw. jednorazowych, okazjonalnych, którzy mieli minimalny, sporadyczny kontakt ze środkiem odurzającym, w zasadzie tylko dla jednokrotnego odurzenia się (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 14 sierpnia 2018 r. w sprawie II AKa 42/18, LEX nr 3191531).

Niemniej jednak Sąd dostrzegł podstawy do nadzwyczajnego złagodzenia kary za to przestępstwo, mając na uwadze okoliczności jego popełnienia, a zwłaszcza fakt uzależnienia oskarżonego od tego środka.

Sąd wymierzając karę miał na uwadze, jako okoliczności łagodzące:

1)  rodzaj środka odurzającego i jego nieznaczną ilość,

2)  przyznanie się do winy i złożenie wyjaśnień,

3)  treść wywiadu środowiskowego i opinii sądowo- psychiatrycznej oraz specjalisty do spraw uzależnień,

4)  dotychczasowy i aktualny sposób życia,

5)  podjęcie terapii uzależnień.

Za zastosowaniem nadzwyczajnego złagodzenia kary przemawiała zatem postawa oskarżonego, który przyznał się do winy i złożył szczegółowe wyjaśnienia, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa oraz po popełnieniu przestępstwa, w tym rozpoczęcie terapii uzależnień i negatywny stosunek do popełnionego czynu. Ponadto Sąd ma na uwadze w zakresie tego czynu stan uzależnienia oskarżonego, który był głównym motywem jego popełnienia.

W opinii Sądu wymierzona kara czyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełnia swoje zadania w zakresie prewencji generalnej, polegającej na kształtowaniu w społeczeństwie postawy poszanowania prawa. Wymierzona kara nie przekraczają stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionych przestępstw.

Wreszcie Sąd wskazuje, że za takim rozstrzygnięciem optował także sam oskarżyciel, wnosząc o wymierzenie grzywny w oparciu o przepis art. 60 § 2 i 6 pkt. 4 k.k.

O. B.

Drugi

Drugi

Przy wymiarze kary za przypisane oskarżonemu przestępstwo Sąd dążył do tego, aby była ona adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu, współmierna do winy oskarżonego, a nadto, aby mogła wywołać względem niego skutek zapobiegawczy i wychowawczy i wreszcie, aby mogła odnieść także skutek względem wszystkich potencjalnych sprawców, którzy dowiedzą się o treści wydanego wyroku, a tym samym konsekwencjach przypisanego oskarżonemu zachowania. Cele takie wynikają wprost z dyspozycji art. 53 § 1 k.k. Przepis ten wskazując dyrektywy wymiaru kary, które stanowią ramy, wewnątrz których Sąd w ramach swojej swobody kształtuje wymiar konkretnej kary. Swoboda uznania Sądu obejmuje przy tym wybór rodzaju kary i jej wymiar, wybór środka karnego, ewentualnego środka związanego z poddaniem sprawcy próbie, a także możliwość skorzystania z fakultatywnych instytucji sądowego wymiaru kary takich, jak nadzwyczajne złagodzenie i obostrzenie kary oraz odstąpienia od wymiaru kary.

Sąd podkreśla jednocześnie, że przy wymiarze kary baczył, by zachodził ścisły związek pomiędzy rodzajem i intensywnością kary, a wagą przestępstwa, którą wyznacza przedmiotowa i podmiotowa strona czynu. To właśnie przestępstwo bowiem stanowi podstawę do orzeczenia kary, której miara jest społeczna szkodliwość czynu. Kara jako sprawiedliwa opłata nie może stanowić swoistego odwetu, czy tzw. społecznej zemsty na sprawcy. Wynikająca z art. 53 § 1 k.k. konieczność współmierności kary do stopnia społecznej szkodliwości czynu sprawcy powoduje zatem, że właśnie stopień społecznej szkodliwości czynu ma przede wszystkim wpływać na orzeczenie o karze. Z przepisu art. 115 § 2 k.k. wynikają natomiast okoliczności uwzględniane przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu (rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiar wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych obowiązków a także postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia).

Niejako sugestią ze strony ustawodawcy w zakresie abstrakcyjnie ujmowanego stopnia społecznej szkodliwości czynu stanowi samo ustawowe zagrożenie karą. Właśnie określenie rodzaju i ram kary w odniesieniu do konkretnego przestępstwa stanowi pierwszy etap wymierzania kary wobec konkretnego sprawcy. Na tym etapie procesu Sąd decyduje, czy orzec karę w granicach ustawowego zagrożenia, czy też nadzwyczajnie ją złagodzić lub obostrzyć, mając na uwadze okoliczności czynu, właściwości i warunki osobiste sprawcy, postawę oskarżonego i jego zachowanie po popełnieniu przestępstwa (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 15 maja 2019 r. w sprawie o sygn. akt II AKa 124/19, LEX nr 2704587). To właśnie na tym etapie Sąd doszedł do przekonania, że w przypadku tego czynu oskarżonego zaistniały podstawy do nadzwyczajnego złagodzenia kary.

W pierwszej kolejności Sąd wskazuje na okoliczności obciążające, jakimi niewątpliwie są rodzaj i ilość substancji, w których uprawę i przetwarzanie oskarżony był zaangażowany. Z drugiej strony należy także mieć na uwadze, iż środek ten należy do tzw. narkotyków miękkich a jego ilość, choć znaczna, to była przeznaczona na własny użytek oskarżonego.

Nie tracąc z pola widzenia stopnia społecznej szkodliwości przestępstwa, wyrażonego już w samych granicach ustawowego zagrożenia, Sąd zwraca uwagę na takie okoliczności, jak ustabilizowany tryb życia, (zawarta w nim niekaralność), dobra opinia w środowisku. Okoliczności te, zgodnie z treścią art. 53 § 2 k.k., winny zostać właśnie uwzględnione przy wymiarze kary, jako przemawiają na korzyść oskarżonego. Musiały zatem znaleźć odzwierciedlenie w orzeczonej sankcji.

W drugiej kolejności Sąd wziął pod uwagę okoliczności zaistniałe po popełnianiu przestępstwa.

Zasadniczo sprowadzają się one do wyartykułowania przez oskarżonego skruchy i pełnej świadomości naganności swojego postępowania, także w kontekście jego sytuacji rodzinnej. Mając na uwadze osobowość oskarżonego, jego dotychczasowy sposób życia Sąd przyjął za szczere jego deklaracje o uświadomieniu sobie konsekwencji swojego postepowania i zamiarze dokonania jego zmiany, czego przejawem było niemal natychmiastowe po zatrzymaniu podjęcie terapii. Ponadto Sąd miał na uwadze przyznanie się oskarżonego do winy. Jak podkreśla się w orzecznictwie jest ono najpoważniejszą po czynnym żalu okolicznością łagodzącą wymiar kary. Sprawia ono, że cele postępowania faktycznie zostają osiągnięte jeszcze przed wydaniem wyroku. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, że przyznając się, sam siebie potępia i żałuje swego czynu. Stanowi to przejaw dążenia do poprawienia się, stanowiąc jednocześnie realizację prewencyjnych celów postępowania (podobnie wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 20 grudnia 2018 r. II AKa 247/18, LEX nr 2707045).

Nie można wreszcie zapominać o popełnieniu przestępstwa w związku z uzależnieniem oskarżonego od przetwarzanego narkotyku, czego potwierdzeniem jest opinia sądowo – psychiatryczna i informacje zebrane przez specjalistę terapii uzależnień. Niejako w związku z tym Sąd podnosi, że uprawa konopi była prowadzone na własne potrzeby oskarżonego, co niewątpliwie także wpływa na stopień społecznej szkodliwości zachowania oskarżonego. „Ładunek szkodliwości społecznej czynu polegającego na uprawie i wytwarzaniu środków odurzających na własne potrzeby jest znacznie mniejszy od zachowania sprawcy, który wytwarza i uprawia środki odurzające na sprzedaż” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 27 września 2022 r. II AKa 88/22 LEX nr 3431812).

Sąd przeanalizował wymienione wyżej okoliczności wpływające na wymiar kary w odniesieniu do oskarżonego, w tym zarówno okoliczności obciążające, jak i łagodzące i doszedł do następujących wniosków.

Stopień winy i społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego był znaczący. Świadczyły o tym okoliczności podmiotowe czynu takie, jak umyślność, zamiar bezpośredni, a także przedmiotowe czynu, w tym rodzaj naruszonego faktycznie dobra chronionego, stopień ich naruszenia. Oceniając te okoliczności Sąd uznał jednak, że nawet najniższa kara wymierzona w granicach dolnego zagrożenia ustawowego z art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii byłaby zbyt dolegliwa dla oskarżonego, a zatem rażąco surowa i niesprawiedliwa. Dlatego też zdecydował się na zastosowanie wobec oskarżonego nadzwyczajnego złagodzenia kary w trybie art. 60 § 2 i § 6 punkt 2 k.k. i wymierzenie oskarżonemu karę w wymiarze jednej trzeciej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, Za taką decyzją przemawia to, że wśród okoliczności podmiotowych i przedmiotowych przestępstwa, którego się dopuścił oskarżony, było szereg okoliczności istotnie umniejszających stopień społecznej szkodliwości jego czynu oraz wpływających łagodząca na wymiar kary.

Sąd zwraca uwagę na motywy i pobudki oskarżonego, którego zachowanie było skutkiem jego uzależnienia. Sąd w żadnej mierze nie zaakceptował działania oskarżonego, jednak wskazane okoliczności pozwalały zrozumieć jego motywy i pobudki, wobec których nie można było przejść obojętnie przy wymiarze kary.

W ocenie Sądu kara w wyższym wymiarze byłaby w stosunku do oskarżonego niewspółmiernie surowa. Za zastosowaniem nadzwyczajnego złagodzenia kary przemawiała przede wszystkim postawa oskarżonego, który przyznał się do winy i złożył szczegółowe wyjaśnienia, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa oraz po popełnieniu przestępstwa, w tym rozpoczęcie terapii uzależnień i negatywny stosunek do popełnionego czynu. Okoliczności te przemawiają za pozytywną prognozą kryminologiczną. Podkreślić nadto należy, że jak sama nazwa aktu prawnego wskazuje, jego celem jest przeciwdziałanie narkomanii. Zatem celem wymierzonej kary ma być wobec takich sprawców jak oskarżony powstrzymanie ich przed dalszym popełnianiem tego rodzaju przestępstw, czego nie osiąga się zazwyczaj przez surowość i bezwzględność orzeczonej kary.

Zgodnie z obligatoryjnym obowiązkiem wynikającym z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, Sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości wskazanej powyżej. Sąd uznał, że liczba stawek dziennych jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości, mając przy tym na uwadze przede motywację oskarżonego, jego postawę po ujawnieniu popełnienia przez niego przestępstwa. Przy ustaleniu wysokości stawki, Sąd uwzględnił natomiast warunki osobiste, rodzinne, sytuacje majątkową oraz wysokość osiąganego dochodu.

Tak wymierzona oskarżonemu kara grzywny i kara pozbawienia wolności nie przekracza stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. Wymierzana kara grzywny realizuje powszechną zasadę sprawiedliwości społecznej i praworządności. Wymierzone kary są karami w pełni adekwatnymi i spełniają swoje funkcje zarówno w zakresie prewencji indywidualnej (cele zapobiegawcze i wychowawcze) jak i generalnej (kształtowanie w społeczeństwie postawy poszanowania prawa).

O. B.

Trzeci

Pierwszy i drugi

Sąd połączył oskarżonemu jednostkowe kary grzywny wymierzone za przestępstwa orzekł karę łączną grzywny w ilości 200 stawek dziennych, po 10 złotych każda.

Należy podkreślić, że kara łączna jest pewnego rodzaju podsumowaniem przestępczej działalności oskarżonego, która w przypadku oskarżonego cechowała się pewną spójnością i łączyła się przede wszystkim z jego uzależnieniem, które stało się faktycznym impulsem i przyczyną popełnienia przez niego niemal wszystkich przestępstw. Przy jej wymierzaniu Sąd zobowiązany jest przy tym stosować zwykłe dyrektywy karania, wyrażone przede wszystkim przez związek przedmiotowo - podmiotowy pomiędzy poszczególnymi przestępstwami (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 6 grudnia 2018 r. II AKa 532/18, LEX nr 2690776).

Przy kształtowaniu wymiaru kary łącznej Sąd kierował się zatem wszystkimi aspektami kary, w tym słuszności i celowości. Sąd orzekając karę grzywny kierował się celami orzeczenia kary łącznej wskazanymi w przepisie art. 85a k.k., a zatem przede wszystkim miał na względzie cele wychowawcze i zapobiegawcze oraz kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa. W pierwszej kolejności Sad wziął pod uwagę ścisły związek rodzajowy i czasowy popełnionych przestępstw, który nie przemawiał za zastosowaniem zasady kumulacji. Wymaga podkreślenia, że wszystkie czyny powiązane były z uzależnieniem oskarżonego, które determinowało jego zachowania i nie pozwalało na racjonalną jego ocenę. Wymiar kary łącznej stanowił zatem rodzaj swoistego kompromisu między rodzajem i ilością popełnionych przez oskarżonego przestępstw, w tym znacznym stopniem społecznej szkodliwości, przynajmniej w odniesieniu do kilku z nich, a okolicznościami łagodzącymi, dotyczącymi przede wszystkim zachowania oskarżonego po dokonaniu przestępstw, w tym jego postawy procesowej.

Przy uwzględnieniu wymienionych okoliczności Sąd zastosował zasadę asperacji i wymierzył karę w wysokości wyższej od najwyższej z orzeczonych kar jednostkowych, ale niższej niż ich suma. Sąd uznał, że grzywna w ilości dwustu stawek dziennych, przy ustaleniu jej wysokości na kwotę 10 złotych jest karą odpowiednią do stopnia zawinienia oskarżonego oraz okoliczności podmiotowych i przedmiotowych.

O. B.

Czwarty

Drugi

Niejako dopełnieniem reakcji karnej na zachowanie oskarżonego podejmowanej w ramach wymiaru orzeczonej kary miało być zastosowanie instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawiana wolności.

Sąd wskazuje jednak w tym miejscu na błąd związany z tym rozstrzygnięciem w zakresie przyjętego czasu zatarcia skazania. Nie doszło bowiem do niego jeszcze w chwili popełnienia czynu, a zatem w chwili popełnienia czynu oskarżony był jeszcze osobę skazaną na karę pozbawienia wolności (warunkowo zawieszoną). W konsekwencji błędnie przyjęto istnienie podstaw formalnych z art. 69 § 1 k.k. do takiego rozstrzygnięcia.

O. B.

Szósty

Pierwszy i drugi

Na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek dowodów rzeczowych w postaci suszu roślinnego o wadze 0,720 g, suszu roślinnego koloru zielonego w adze 163,720 g wymienionych w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) pod poz. I i II.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

O. B.

Piąty

Trzeci

Zobligowany treścią art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet orzeczonej grzywny Sąd zaliczył oskarżonemu okresy jego zatrzymania od dnia 6 września 2022 roku od godz. 13:30, do dnia 7 września 2022 roku do godz. 13:20 i od dnia 7 września 2022 r. do godz. 16:15 do dnia 9 września 2022 r. do godz. 10:15.

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

siódmy

Na podst. art. 627 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k. Sąd jedynie częściowo zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszy sądowe w kwocie 1765,44 zł (tysiąc siedemset sześćdziesiąt pięć złotych czterdzieści cztery grosze), zwalniając go od opłat.

6.  1Podpis

Sędzia Andrzej Lewandowski