Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Ś., dnia 10 marca 2023 r.

Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Maja Snopczyńska

po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie art. 15 zzs ² ustawy z 2.03.2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych

sprawy z powództwa S. R. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą S. R. Usługi (...) w W.

przeciwko M. B.

o zapłatę 6.735,72 zł

I.  powództwo oddala;

II.  zasądza od powoda S. R. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą S. R. Usługi (...) w W. na rzecz pozwanego M. B. kwotę 3.375,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu za obie instancje;

III.  nakazuje powodowi S. R. (...) Usługi (...) w W. uiścić na rzecz Skarbu Państwa Sąd Rejonowy w (...)kwotę 16,40 zł tytułem kosztów stawiennictwa świadka uiszczonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Powód S. R. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą S. R. Usługi (...) w W. wniósł pozew przeciwko M. B. o zapłatę kwoty 6.736,00 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 9 marca 2019 r. do dnia zapłaty oraz kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że pozwany był pracownikiem powoda. Powód w okresie zimowym świadczy usługi polegające na odśnieżaniu dróg. Powierza więc swoim pracownikom – kierowcom samochody ciężarowe z zamontowanymi pługami. W dniu 16 grudnia 2018 roku powód powierzył pozwanemu pojazd marki S. z zamontowanym pługiem śnieżnym. Pozwany wskutek nieostrożnej jazdy w trakcie wykonywania obowiązków pracowniczych dokonał uszkodzenia pługu poprzez odkształcenie i wygięcie ramy odkładnicy, czyniąc ją niezdatną do dalszej pracy. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność za wystąpienie szkody, zobowiązując się do poniesienia kosztów związanych z wymianą pługa, które to sam w chwili oględzin pozwany określił jako kwotę 2460zł. Pracodawca dokonał zamówienia części, których koszt wraz z montażem ostatecznie wyniósł 6735,72 zł. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność potwierdzając w dniu 18.12.2018r. wolę poniesienia kosztów, jednak ostatecznie pozwany zmienił zdanie, odpowiadając na przedsądowe wezwanie do zapłaty odmownie.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przypisanych.

W uzasadnieniu wskazał, iż zaprzecza, aby w dniu 16 grudnia 2018 roku dokonał uszkodzenia pługu poprzez odkształcenie i wygięcie ramy okładnicy czyniąc ją nieprzydatną do dalszej pracy. Pozwany wskazał, iż zaprzecza temu, że uznał swoją odpowiedzialność za to zdarzenie oraz podniósł, że nie wyraził woli poniesienia kosztów związanych z naprawą. Pozwany wskazał, że przed przystąpieniem do pracy, nie został przeszkolony z obsługi pługa. W dniu 13 lub 14 grudnia podczas odśnieżania drogi i pobocza w Ś. pług zahaczył o wystający z pobocza korzeń drzewa, który był niewidoczny pod warstwą śniegu. To wówczas doszło do niewielkiego w ocenie pozwanegowygięcia ramy okładnicy pługa. Pozwany wskazał, iż niezwłocznie o tym fakcie zawiadomił pracodawcę, który nakazał pozwanemu wyprostować ramę oraz kontynuować pracę. W dniu 17 grudnia 2018 roku doszło do kolizji z udziałem pozwanego, który obsługiwał pług oraz osoby trzeciej. Winę przypisano osobie trzeciej, którą ukarano mandatem karnym. Wówczas doszło do uszkodzenia pługa i wygięcia ramy okładnicy oraz zdarcia fragmentów lakieru. Następnego dnia pracodawca nakazał pozwanemu podpisanie oświadczenia, z treści którego, jak wskazał pozwany wynikać miało iż uszkodzenia powstały na skutek użytkowania pługa przez pozwanego. Pozwany podniósł, iż pracodawca nie wykazał, iż to wyłączne działanie pozwanego doprowadziło do powstania przedmiotowej szkody, kwestionuje wobec tego wysokość poniesionej szkody oraz zaprzecza by kiedykolwiek sprawdzał ile kosztują poszczególne elementy do naprawy uszkodzenia.

Wyrokiem z dnia 18 marca 2022 roku Sąd Rejonowy w (...)w sprawie IV P 55/21 oddalił powództwo, zasądził od powoda na rzecz pozwanego 1.350,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu i nakazał powodowi uiścić na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w (...)kwotę 16,40 zł tytułem kosztów stawiennictwa świadka uiszczonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Wyrokiem z dnia 28 lipca 2022 roku Sąd Okręgowy w (...) w sprawie VII Pa 24/22 uchylił zaskarżony wyrok, zniósł postępowanie od dnia 06.09.2021r. i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w (...) pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego. W uzasadnieniu Sąd Okręgowy wskazał, że przewodniczący zarządził poinformowanie pełnomocników stron że zeznania świadków są dostępne w portalu informacyjnym, zaś jak ustalono nie zostały opublikowane zeznania wszystkich świadków, min. M. S., a zeznania P. R. (1) zostały opublikowane 5 listopada 2021 roku; mając na względzie, że nie opublikowano zeznań świadków pełnomocnicy stron przed wydaniem wyroku nie mieli możliwości zapoznania się z tymi zeznaniami, odniesienie się do nich czy zadania świadkom pytań uzupełniających i uzupełnienia postępowania dowodowego, co doprowadziło do nieważności postępowania poprzez pozbawienie powoda możliwości obrony swych praw. W związku tym Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok, zniósł postępowanie w odniesieni do czynności po 6 września 2021r; przy ponownym rozpoznaniu sprawy sąd doręczy pełnomocnikowi powoda za pośrednictwem systemu teleinformatycznego lub tradycyjnie przez pocztę zeznania świadków złożone na piśmie zakreślając 7 dniowy termin do złożenia ewentualnych wniosków dowodowych pod rygorem pominięcia spóźnionych twierdzeń i dowodów.

W toku postępowania Sąd ustalił

następujący stan faktyczny:

Pozwany był zatrudniony u powoda na podstawie umowy o pracę na czas określony od dnia 01 września 2017r do 31 grudnia 2018r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowca-mechanik samochodu ciężarowego.

/ bezsporne/ a nadto wynikające ze świadectwa pracy k. 6

W dniu 16 grudnia 2018 r. pozwany otrzymał do użytku służbowego samochód marki S. o numerze rejestracyjnym (...) z zamontowanym pługiem odśnieżnym P. P.. W trakcie wykonywania obowiązków pracowniczych podczas odśnieżania drogi i pobocza w Ś., na drodze nr (...) M.-K. pozwany zahaczył o wystający z pobocza korzeń drzewa, wówczas doszło do niewielkiego wygięcia ramy okładnicy pługa. Pozwany powiadomił o zaistniałym fakcie pracodawcę, który polecił, by dalej kontynuował pracę.

Dowód:

-karta wykonywanej pracy przez pozwanego z dnia 16.12.2018r. k. 9

-zeznania pozwanego k. 241-246

-zeznania świadka P. C. k. 183-184

-zeznania świadka T. S. k. 143, transkrypcja k. 147-149

-zeznania świadka M. K. k. 143, transkrypcja k. 149-152

W dniu 17 grudnia 2018 roku pozwany poruszając się samochodem marki S. o nr rejestracyjnym (...) na odcinku drogi wojewódzkiej nr (...) na wysokości 5 km, w miejscu znajdującym się na wzniesieniu oznakowanym linią podwójną ciągłą poruszał się w tym samym kierunku pojazd marki S. (...). W pewnym momencie kierujący S. zbliżył się do lewej krawędzi pługa S., ocierając się o pług i powodując zdarcie lakieru, zarysowanie i wygięcie ramy także odkształcenie odkładnicy.

W dniu 18 grudnia 2018 roku w W., po powrocie pozwanego pługiem do firmy, sporządzono dokumentację fotograficzną.

Dowód:

-zaświadczenie z dnia 18.12.2018 k. 57

-zeznania świadka M. K. k. 143, transkrypcja k. 149-152

-zeznania świadka M. S. k. 171-172

-dokumentacja fotograficzna k. 69-71

Pług używany był w miarę potrzeb również przez innych pracowników.

Dowód:

-zeznania świadka P. R. k. 175-176

Po zdarzeniu pojazd był zdolny do dalszej pracy i był użytkowany przez innych pracowników. W czasie obsługiwania pojazdu przez innego pracownika doszło do kolejnego uszkodzenia pługu.

Dowód:

-zeznania świadka M. K. k. k. 143, transkrypcja k. 149-152

-zeznania powoda k. 235-239

-zeznania pozwanego k. 241-246

-zeznania świadka P. C. k. 183-184

-zeznania świadka P. S. k. 179-180

-zeznania świadka P. R. k. 175-176

Ustalenia w sprawie zamówienia części potrzebnych do naprawy prowadził pracownik firmy (...). S.. Montaż części powód zlecił firmie swojego syna PW P. R. (1). Powód pokrył koszty naprawy, która nastąpiła w lutym 2019 roku.

Dowód:

-zeznania powoda k. 235-239

- faktury k. 13-18

W tak ustalonym stanie faktycznym

Sąd zważył:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Proces cywilny opiera się na zasadzie kontradyktoryjności, co ustawowo podkreślono przede wszystkim w regulacjach zawartych w art. 232 kpc i art. 6 kc. Ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania. To one są dysponentem toczącego się procesu i od nich zależy jego wynik. Strony mają obowiązek przejawiać aktywność w celu wykazania wszystkich istotnych okoliczności i faktów, z których wywodzą skutki prawne. W niniejszej sprawie na stronie powodowej spoczywał więc obowiązek wykazania zasadności powództwa, tj. okoliczności uzasadniających odpowiedzialność pracownika oraz wysokość powstałej szkody (art. 116 kp) i w ocenie Sądu powód nie sprostał temu obowiązkowi.

Także po ponownym rozpoznaniu sprawy – kiedy zarządzeniem z dnia 30 sierpnia 2022 roku zarządzono zeznania świadków złożone przed Sądem Rejonowym w (...)na piśmie umieścić w PI o czym poinformować pełnomocników stron zakreślając 7 dniowy termin do złożenia ewentualnych wniosków dowodowych pod rygorem pominięcia spóźnionych twierdzeń i dowodów – powód nie podjął żadnej inicjatywy dowodowej, nie zgłosił nowych wniosków czy dodatkowych pytań do świadków. Ponadto zarówno powód jak i pozwany złożyli zeznania na piśmie (k. 235-239 i 241-246), zaś pełnomocnik powoda pismem z dnia 3 grudnia 2021 roku wskazał, że nie zgłasza uwag ani wniosków do zeznań udostępnionych w PI. Powyższe skutkowało uznaniem postępowania dowodowego za przeprowadzone w całości, skierowaniem sprawy na posiedzenie niejawne i wydaniem wyroku na posiedzeniu niejawnym. Tym samym – wobec braku nowych wniosków dowodowych – ustalenia stanu faktycznego i rozważania są tożsame jak przy wyroku z dnia 18 marca 2022 roku (z wyjątkiem orzeczenia o kosztach).

Strona powodowa wniosła o zasądzenie od pozwanego kwoty 6.736,00zł tytułem odszkodowania za szkodę wyrządzoną pracodawcy.

Zgodnie z art. 114 kp pracownik, który wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych ze swej winy wyrządził pracodawcy szkodę, ponosi odpowiedzialność materialną według zasad określonych w przepisach rozdziału I działu V. Treść art. 115 kp wskazuje zaś, że pracownik ponosi odpowiedzialność za szkodę w granicach rzeczywistej straty poniesionej przez pracodawcę i tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego wynikła szkoda. Zgodnie zaś z art. 122 kp jeżeli pracownik umyślnie wyrządził szkodę, jest obowiązany do jej naprawienia w pełnej wysokości. Zgodnie z art. 116 kp pracodawca jest obowiązany wykazać okoliczności uzasadniające odpowiedzialność materialną pracownika oraz wysokość powstałej szkody.

Przede wszystkim należy wskazać, że pozwany nie kwestionował faktu uszkodzenia pojazdu, jednak podniósł, że nie zgadza się z zakresem szkód, które były wynikiem zdarzeń podczas użytkowania pojazdu przez pozwanego. Pozwany nie zgadzał się także z obowiązkiem zwrotu kosztów napraw, bowiem w jego ocenie częściowe uszkodzenie, a także wymiana części nie była bezpośrednio jego winą. Kwestionował także zaistnienie pozostałych uszkodzeń w pojeździe.

Zgodnie z art. 116 kp to na stronie powodowej spoczywał obowiązek wykazania wysokości szkody. Zauważyć należy, że z zeznań świadków M. K. , T. S., M. S. wynika, iż zarówno w wyniku uszkodzenia zaistniałego w dniu 16 grudnia 2018 roku jak i zdarzenia z dnia 17 grudnia 2018 roku, uszkodzenie pługu pojazdu marki S. polegało jedynie na odgięciu ramy odkładnicy. Jak wskazują świadkowie odkładnica (element plastikowy) była cała, jedynie przy jej mocowaniu (śrubie) można było stwierdzić nieznaczne pęknięcie, jednakże nie wypływało to na dalsze użytkowanie pługu. Obecny przy oględzinach pługu w dniu 18 grudnia 2018 roku świadek M. S., zaznaczył, iż nie pamięta faktu pęknięcia ramy, który to fakt podnosiła strona powodowa. Ten sam świadek wyraźnie zaznaczył, iż notatka sporządzona w trakcie oględzin pługu pisana była pod dyktando powoda.

Wskazać należy, iż opisywane zdarzenia z 16 i 17 grudnia 2018r i podejmowane przez pozwanego w tych dniach czynności nie stanowią nienależytego wykonywania obowiązków pracowniczych przez pozwanego, nie można także pozwanemu przypisać winy. W dniu 16 grudnia 2018r. pozwany wykonując pracę w godzinach porannych (w porze zimowej, kiedy jest jeszcze ciemno) najechał na korzeń drzewa, którego nie zauważył. Z zeznań świadka M. K., wynika, iż firma powoda stawiała na poszerzanie drogi w przypadku odśnieżania czyli poszerzanie pasa przejazdu o kawałek prawego pobocza, wobec czego pracodawca pozwanego musiał liczyć się z zagrożeniem, iż pług można uszkodzić w przypadku najechania na elementy takie jak np. korzeń drzewa. Znaczącym jest też fakt, iż sam pracodawca nie przyjechał dokonać oględzin pługu, lecz po poinformowaniu go przez pozwanego o zaistniałym zdarzeniu, nakazał mu kontynuację pracy. Wobec powyższego uznać należy, iż usterka ta zarówno w ocenie pracodawcy, jak i pracownika była usterką, która pozwalała na kontynuację pracy. Tym samym skoro nie sporządzono notatki oraz nie oszacowano szkody bezpośrednio po zdarzeniu to strona powodowa w żaden sposób nie wykazała, aby w związku z uszkodzeniami pojazdu poniosła jakąkolwiek szkodę.

W dniu 17 grudnia 2018 roku doszło do kolejnego zdarzenia, kiedy to samochód osobowy zaczął manewr wyprzedzania pługu prowadzonego przez pozwanego i samochód ten zahaczył o część pługu, w wyniku czego nastąpiło otarcie lakieru oraz wygięcie odkładnicy, mandatem ukarano sprawcę kolizji, kierowcę pojazdu osobowego. Tym samym nie można pozwanemu przypisać winy. Dopiero w dniu 18 grudnia 2018 roku pracodawca zadecydował oględzinach samochodu oraz pługu, z tych też oględzin sporządzono notatkę, którą podpisał pozwany. Podkreślić jednak należy, że (co wynika z zeznań świadków P. S., P. C., P. R. oraz nawet samego powoda) pług w dalszym ciągu wykorzystywany był przy odśnieżaniu dróg. Tym samym uznać należy, że usterki nie były poważne na tyle, aby pług ten nie mógł pracować.

W ocenie Sądu strona powodowa nie wykazała, a nawet nie uprawdopodobniła, aby to wyłącznie pozwany przyczynił się do poniesionej straty przez pracodawcę (koszty naprawy), nie wykazano także winy po stronie pozwanego. Na marginesie wskazać należy, iż sytuacja ta nie była odosobniona, bowiem z zeznań świadka T. S. wynika, iż zwyczajem pracodawcy było zrzucanie winy za uszkodzenia w pojazdach na innych kierujących. Dodatkowo świadkowie M. K. oraz T. S. w swoich zeznaniach podkreślili, iż pług ten używany był w kolejnych dniach, również przez innych pracowników i to właśnie inny pracownik pług ten ostatecznie uszkodził, w taki sposób, iż nie nadawał się do dalszego użytkowania. W związku z powyższym nie można uznać, że zakres naprawy i poniesione przez powoda koszty są spowodowane przez działania pozwanego.

Z powyższego wynika, że powód nie wykazał ani okoliczności uzasadniających odpowiedzialność materialną pracownika ani wysokości powstałej szkody.

W związku z powyższym na podstawie powołanych przepisów należało uznać, że strona powodowa nie udowodniła zasadności swojego roszczenia, co skutkowało oddaleniem powództwa.

Orzeczenie o kosztach oparto na przepisie art. 98 kpc, według którego strona przegrywająca sprawę zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu) w związku z §9 pkt.1 ppkt.4 i §10 pkt.1 ppkt.1 rozporządzenia ministra Sprawiedliwości z 22 X 2015r w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. 2015/1800 z późn. zm). Na koszty te składał się koszt wynagrodzenia pełnomocnika w kwocie 3.375,00 zł za obie instancje.

O obowiązku zwrotu kosztów sądowych orzeczono na podstawie art. 113 ust. 1 w zw. z art. 96 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych mając na względzie wynik procesu, nakazując stronie powodowej uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w (...)kwotę 16,40 tytułem kosztów stawiennictwa świadka uiszczonych tymczasowo przez Skarb Państwa.