Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 28 grudnia 2022 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy i Zamówień Publicznych w składzie:

Przewodniczący: sędzia Anna Janas

po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2022 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego

z udziałem

zamawiającego: Województwa (...) w G.

odwołującego: (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G. , (...) spółki akcyjnej w W.

przy udziale (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T.

na skutek skargi (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G.

na postanowienie o kosztach postępowania odwoławczego zawartego w pkt.2 postanowienia Krajowej Izby Odwoławczej

z dnia 6 października 2022 r., sygn. akt KIO 2514/22

postanawia:

oddalić skargę.

Anna Janas

Sygn. akt XXIII Zs 115/22

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 6 października 2022 r. Krajowa Izba Odwoławcza (dalej: KIO, Izba), po rozpoznaniu odwołań wniesionych przez wykonawcę (...) sp. z o. o. z w G. oraz przez wykonawcę (...) S. A. w W. w postępowaniu prowadzonym przez Województwo (...) z siedzibą w G., odrzuciła oba odwołania (pkt 1) oraz w pkt 2 kosztami postępowania obciążyła obu odwołujących i zaliczyła w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę łącznie 30.000 zł, w tym kwotę 15.000 zł uiszczoną przez wykonawcę (...) sp. z o. o. w G. tytułem wpisu od odwołania (sygn. akt KIO 2514/22) oraz kwotę 15.000 zł uiszczoną przez wykonawcę (...) S. A. w W. tytułem wpisu od odwołania (sygn. akt KIO 2543/22).

Skargę na powyższe rozstrzygnięcie Izby wniósł odwołujący (...) sp. z o. o. w G. , zaskarżając orzeczenie w części tj. w zakresie pkt 2. Skarżący zarzucił orzeczeniu naruszenie:

-

art. 574 oraz art. 575 ustawy z dnia z dnia 11 września 2019 r. - Prawo zamówień publicznych ( Dz. U. z 2022 r. poz. 1710 z późn. zm.) – dalej jako Pzp, poprzez ich niewłaściwą wykładnię i wadliwe zastosowanie w przedmiotowej sprawie oraz błędne zastosowanie w sprawie art. 8 ust. 1 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 r. w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania ( Dz. U. poz. 2437) – dalej: Rozporządzenie w sprawie kosztów postępowania odwoławczego, mimo iż pełną odpowiedzialność za brak możliwości merytorycznego rozpoznania odwołania ponosi Zamawiający i w tej sytuacji obciążenie kosztami postępowania Odwołującego/Skarżącego stanowi rażące pogwałcenie zasady wyrażonej w art. 575 Pzp.

W oparciu o powyższe Skarżący wniósł o uwzględnienie skargi w całości oraz zmianę pkt 2 postanowienia KIO z dnia 6 października 2022 r. sygn. akt KIO 2514/22 poprzez nadanie mu treści:

„ 2.1. kosztami postępowania obciąża się Zamawiającego – Województwo (...) ul. (...), G.,

2.2. zalicza się w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15.000 zł (słownie piętnaście tysięcy złotych) uiszczoną przez (...) sp. z o. o. w G. tytułem wpisu od odwołania oraz kwotę 3.600 zł tytułem kosztów wynagrodzenia pełnomocnika,

2.3. zasądza od Zamawiającego – Województwa (...) na rzecz Wykonawcy – (...) sp. z o. o. w G. kwotę 18.600 zł (osiemnaście tysięcy sześćset złotych) stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wpisu od odwołania w kwocie 15.000 zł oraz z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika Wykonawcy w kwocie 3.600 zł”.

Skarżący wniósł również o zwrot na jego rzecz kosztów postępowania wywołanego niniejszą skargą, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.

Na wstępie wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 528 pkt 1 Pzp Izba odrzuca odwołanie, jeżeli stwierdzi, że w sprawie nie mają zastosowania przepisy ustawy.

Z kolei z w myśl art. 574 Pzp do kosztów postępowania odwoławczego zalicza się wpis i uzasadnione koszty stron i uczestników postępowania odwoławczego wnoszących sprzeciw. Zaś jak wskazuje treść art. 575 Pzp strony oraz uczestnik postępowania odwoławczego wnoszący sprzeciw ponoszą koszty postępowania odwoławczego stosownie do jego wyniku.

Zauważyć należy, iż ostatni z wymienionych przepisów wprowadza ogólną zasadę rozliczania kosztów postępowania odwoławczego, zgodnie z którą koszty postępowania ponoszone są stosownie do wyniku tego postępowania. Z kolei szczegółowy sposób rozliczenia kosztów postępowania odwoławczego w poszczególnych stanach faktycznych reguluje Rozporządzenie w sprawie kosztów postępowania odwoławczego. W § 8 ust. 1 ww. Rozporządzenia ustawodawca zastrzegł, iż w przypadku odrzucenia odwołania przez Izbę koszty ponosi odwołujący. Izba zasądza koszty, o których mowa w § 5 pkt 2, od odwołującego na rzecz zamawiającego.

W dalszej kolejności zaprezentować należy pogląd prezentowany przez KIO, a podzielany przez tut. Sąd, zgodnie z którym błędne pouczenie nie oznacza, że Izba może nie zastosować przepisu art. 528 pkt 1 Pzp, nakazującego jej odrzucić odwołanie w sprawie, w której nie znajdują zastosowania przepisy Pzp. O tym, czy w sprawie znajdują zastosowanie przepisy Pzp decyduje treść przepisów ustawy, a nie zamawiający. Zamawiający nie może więc swoimi czynnościami, na przykład sporządzając specyfikację warunków zamówienia, uchylić przepisu prawa powszechnie obowiązującego ( Postanowienie KIO z 24.02.2022 r., KIO 328/22, LEX nr 3367834; Postanowienie KIO z 30.01.2013 r., KIO 94/13, LEX nr 1285252). Przedstawiciele doktryny również podkreślają, iż błędne pouczenie w powyższym zakresie, przejawiające się we wskazaniu, że odwołanie w danej sprawie przysługuje, podczas gdy w rzeczywistości w świetle przepisów Pzp nie przysługuje, nie powoduje, że odwołanie zostanie przez KIO rozpoznane ( Hubert Nowak, Mateusz Winiarz [red.], Prawo Zamówień publicznych. Komentarz, Warszawa 2021).

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy zaznaczyć należy, iż Skarżący opiera swoje twierdzenia na treści uzasadnienia Izby, wyrażonej w sprawie o sygn. akt KIO 51/22. Odwołujący podnosi, iż w niniejszej sprawie koszty postepowania odwoławczego, w którym odrzucono odwołanie Skarżącego, winien ponieść Zamawiający, bowiem w niniejszej sprawie Skarżący miał uzasadnione powody by w dobrej wierze traktować wszczęcie postępowania przez Zamawiającego postępowania w podstawie Pzp oraz zawarte w SWZ pouczenie o prawie do wniesienia odwołania do Krajowej Izby Odwoławczej.

W ocenie Sądu Okręgowego wyrażone przez Wykonawcę twierdzenia i zarzuty nie zasługują na aprobatę. O tym, czy w sprawie znajdują zastosowanie przepisy Pzp decyduje treść przepisów ustawy, a nie zamawiający. Tym samym wskazanie przez Zamawiającego w ogłoszeniu, czy też w SWZ nieprawidłowe wskazanie przepisów Pzp, nie prowadzi do uchylenia przepisu prawa powszechnie obowiązującego – wskazujących na zakres zastosowania tejże ustawy. W konsekwencji powyższego nie można również uznać, iż wobec błędnego zastosowania przepisów ustawy Pzp przez Zamawiającego, Odwołującemu winny zostać zasądzone koszty postępowania odwoławczego. Zwrócić bowiem należy uwagę, iż przepis § 8 ust. 1 Rozporządzenia o kosztach postępowania odwoławczego wprost wskazuje, iż w przypadku odrzucenia odwołania koszty postępowania podnosi odwołujący. Brak jest natomiast jakiekolwiek regulacji dopuszczającej wyjątki od tejże zasady ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego. Tym samym wobec braku podstaw prawnych do obciążenia kosztami postępowania odwoławczego Zamawiającego, skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 588 ust. 1 Pzp oddalił skargę.

sędzia Anna Janas