Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 marca 2023 roku

Sąd Rejonowy w Sopocie Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Anna Olszewska-Kowalska

Protokolant: sekr. sąd. Magdalena Trąbicka-Patron

po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2023 roku w Sopocie,

na rozprawie

sprawy

z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki

komandytowej z siedzibą w P.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

I.  zasądza na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej z siedzibą w P. od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. kwotę 5.979,25 zł (pięć tysięcy dziewięćset siedemdziesiąt dziewięć złotych dwadzieścia pięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 17 sierpnia 2021 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej z siedzibą w P. od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. kwotę (...) (dwa tysiące dwieście czterdzieści siedem) złotych wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty - tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

III.  zwraca od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Sopocie na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej z siedzibą w P. kwotę 1500 (jeden tysiąc pięćset) złotych tytułem nadpłaconej zaliczki na poczet kosztów wynagrodzenia biegłego sądowego.

IV.  zwraca od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Sopocie na rzecz pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. kwotę 148,48 zł (sto czterdzieści osiem złotych czterdzieści osiem groszy) tytułem nadpłaconej zaliczki na poczet kosztów wynagrodzenia biegłego sądowego.

sygnatura akt I C 27/22

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w P. wniosła do Sądu Rejonowego w Sopocie pozew przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S. o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 5.842,34 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 17 sierpnia 2021 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że dnia 4 lipca 2021 roku doszło do zdarzenia losowego polegającego na uszkodzeniu drzwi oraz boku karetki, w wyniku której uszkodzony został ambulans marki M. (...) klasa nr rej. (...). Pozwany uznał swoją odpowiedzialność co do zasady wypłacając odszkodowanie w łącznej wysokości 6.193,47 zł. Powód wskazał, że wypłacona kwota jest rażąco zaniżona w stosunku do rzeczywistej wysokości szkody.

Powód wskazał że na podstawie umowy cesji wierzytelności nabył w drodze przelewu wszystkie wierzytelności wobec pozwanego, wynikające z uszkodzenia pojazdu w związku ze zdarzeniem. Powód zakwestionował wysokość ustalonego i przyznanego na etapie przedsądowym odszkodowania za szkodę w pojeździe. Powód zlecił wykonanie fachowej ekspertyzy, z której wynika, iż na skutek zdarzenia w pojeździe miała miejsce szkoda całkowita, w przypadku której wysokość odszkodowania powinna wynosić 12.035,81 zł. Powód wskazuje, że pozwany zaniżył wysokość kosztów naprawy, a tym samym wysokość odszkodowania za szkodę w pojeździe o kwotę 5.842,34 zł. Pomimo wezwania pozwanego do zapłaty kwoty 5.842,34 zł pozwany nie zaspokoił roszczeń powoda ani nie złożył akceptowalnej propozycji ugodowej. (pozew k. 4-10 akt sprawy wraz z załącznikami)

Referendarz Sądowy Sądu Rejonowego w Sopocie w dniu 21 grudnia 2021 r. w sprawie o sygn. akt I Nc 863/21 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, którym uwzględnił żądanie pozwu. (nakaz zapłaty k. 40)

Pozwany - (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S. wniosła sprzeciw pozwanej od nakazu zapłaty, żądając uchylenia nakazu zapłaty i oddalenia powództwa, zasądzenia od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu sprzeciwu wskazano, że pozwana nie kwestionuje odpowiedzialności - jako ubezpieczyciel OC sprawcy szkody. Pozwana zakwestionowała naprawę przedmiotowego pojazdu, w związku z brakiem faktur za tą naprawę oraz zakwestionowała kosztorys naprawy przedstawiony przez powoda. Pozwany wypłacił odszkodowanie obliczone na podstawie kalkulacji, w której ujęto przeciętne ceny rynkowe, mając na uwadze stan i wiek pojazdu. Pozwana podkreśliła, że oferowała zorganizowanie naprawy pojazdu z czego poszkodowany nie skorzystał, skutkowało to uwzględnieniem przez pozwaną rabatów i stawek które pozwana gwarantowała a poszkodowany z nich nie skorzystał. (sprzeciw k. 43-46 akt sprawy)

Pismem z dnia 22 grudnia 2022 r. powód dokonał rozszerzenia żądania pozwu, wnosząc o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego kwoty 5.979,25 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 17 sierpnia 2021 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, obejmujących także uiszczoną opłatę w związku z rozszerzeniem powództwa w kwocie 30 zł w tym kosztów zastępstwa procesowego i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa według norm przepisanych. (pismo k. 155-157 akt sprawy)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 4 lipca 2021 roku doszło do kolizji, w której uszkodzeniu uległ ambulans marki M. (...) klasa o nr rej. (...). Szkoda została zgłoszona ubezpieczycielowi sprawcy kolizji – pozwanemu.

/okoliczności bezsporne/

Pozwany, uznając swoją odpowiedzialność, przyznał i wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w wysokości 5.693,47 zł brutto. Wskazana kwota została obliczona w oparciu o kosztorysowe rozliczenia szkody z uwzględnieniem franszyzy redukcyjnej.

Likwidacja szkody nie przebiegała u pozwanego sprawnie a z wcześniejszych doświadczeń z ubezpieczycielem wynikało że naprawa ambulansu w ramach sieci partnerskiej ubezpieczyciela jest problematyczna, podczas gdy istotne znaczenie ma krótki czas naprawy oraz uwzględnienie przy naprawie specyfiki wyposażenia ambulansu..

/Dowód: decyzja w sprawie szkody z dnia 20 lipca 2021 k.18-19 akt sprawy, kalkulacja naprawy nr (...) k. 20-27 akt sprawy, warunki dobrowolnego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ratowników i dyspozytorów medycznych k. 50-54, akta szkody k. 56, zeznania świadka R. S. k. 108-109, płyta CD k. 111/

Na podstawie umowy cesji praw zawartej w dniu 28 lipca 2021 r. pomiędzy R. S. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą N. Ambulanse R. S., NIP (...) oraz P. P. P. P. nabył przysługującą poszkodowanemu wierzytelność, zaś następnie umową przelewu (cesji) wierzytelności – umową sprzedaży z dnia 27 sierpnia 2021 P. P. przelał na Spółkę pod firmą (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą P. wszystkie niezapłacone dotychczas wierzytelności przyszłe wynikające ze szkody, w tym przysługującą względem pozwanego z tytułu szkody w pojeździe ambulans marki M. (...) klasa o nr rej. (...) wierzytelność, powstałą na skutek kolizji dnia 4 lipca 2021 roku. Wiadomością e-mail z dnia 12 października 2021 roku powód poinformował pozwanego o cesji przedmiotowej wierzytelności i wezwał go do zapłaty kwoty odszkodowania wynikającej z przeprowadzonej ekspertyzy technicznej wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w terminie 7 dni.

/dowody: umowa cesji praw z 28 lica 2021 k. 28-29 akt sprawy, umowa przelewu (cesji) wierzytelności – umowa sprzedaży z dnia 27 sierpnia 2021 roku k. 30 akt sprawy, e-mail - przedsądowe wezwanie do zapłaty k. 37-38 akt sprawy/

Na wysokość szkody w przedmiotowym pojeździe mechanicznym w wyniku zdarzenia z dnia 4 lipca 2021 roku składa się całkowity koszt naprawy przedmiotowego pojazdu, po ustaleniu celowych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy pojazdu w celu przywrócenia go do stanu poprzedniego. Wysokość szkody wynosi kwotę brutto 12.172,72 zł.

/dowód: opinia techniczna biegłego sądowego certyfikowanego rzeczoznawcy samochodowego mgr inż. F. G. nr (...) z dnia 7 listopada 2022 r. wraz z załącznikami k. 126 – 141 akt sprawy/

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Ustalając stan faktyczny w przedmiotowej sprawie Sąd oparł się na dowodach w postaci dokumentów złożonych do akt sprawy przez strony postępowania, w tym dokumentach zawartych w aktach szkody, zeznaniach świadka R. S. oraz opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej.

Autentyczność i wiarygodność tych dokumentów nie była przez strony kwestionowana, a Sąd nie znalazł żadnych podstaw do kwestionowania ich oryginalności i wiarygodności.

Zeznaniom świadka R. S. Sąd dał wiarę w całości uznając je za szczere, logiczne i zgodne z prawdą. Świadek był dobrze zorientowany w sprawie, jego zeznania były spójne i szczegółowe, świadek wyczerpująco wskazał z jakich względów nie skorzystano z możliwości naprawy pojazdu w sieci partnerskiej ubezpieczyciela.

Sąd uznał za wiarygodną opinię biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej mgr inż. F. G.. Opinia została sporządzona przez osobę dysponującą wiedzą specjalną oraz bogatym doświadczeniem zawodowym. Opinia w pełni odnosiła się do tezy dowodowej i była wewnętrznie spójna. Biegły dokonał szczegółowej analizy przedłożonych mu akt oraz zawartych w nich dowodów. Biegły dokonał kalkulacji kosztów naprawy pojazdu zgodnie z najlepszą wiedzą i praktyką warsztatową z uwzględnieniem wymaganych czynności technologicznych oraz zastosowaniem części zamiennych oryginalnych. Zastosowane stawki za prace blacharsko-mechaniczne oraz lakiernicze są wynikiem przeprowadzonej przez biegłego analizy rynku trójmiejskiego. Biegły szczegółowo przedstawił tok swojej analizy oraz podstawy wyciągniętych wniosków. Brak było wobec tego podstaw do kwestionowania wiarygodności przedmiotowej opinii. Wnioski opinii zostały sformułowane w sposób jasny i jednoznaczny. Sąd w pełni je podziela i przyjmuje za własne, w związku z czym na podstawie przedmiotowej opinii ustalona została wysokość kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu.

Bezspornym między stronami był fakt uszkodzenia pojazdu w wyniku kolizji drogowej oraz odpowiedzialność pozwanego za skutki przedmiotowego zdarzenia. Sporna była natomiast wysokość odszkodowania.

Żądanie powoda w stosunku do pozwanego opierało się na odpowiedzialności strony pozwanej jako ubezpieczyciela OC sprawcy szkody w pojeździe - ambulansie marki M. (...) klasa o nr rej. (...). Niesporny był fakt, iż na skutek umowy przelewu wierzytelności powód posiadał legitymację do dochodzenia od pozwanego odszkodowania z tego tytułu.

Zgodnie z treścią art. 822 kodeksu cywilnego przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkody ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz zostaje zawarta umowa ubezpieczenia. Należy przy tym podkreślić, że wysokość świadczeń zakładu ubezpieczeń jest uzależniona od wysokości zobowiązań odszkodowawczych ubezpieczającego. Nadto, stosownie do art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.2022.2277 t.j., cyt. dalej jako „ustawa OC”), z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Z umowy obowiązkowego ubezpieczenia komunikacyjnego wynika zaś obowiązek ubezpieczyciela do świadczenia bezpośrednio na rzecz poszkodowanego, który może domagać się odszkodowania wprost od ubezpieczyciela. Pomiędzy zakładem ubezpieczeń a poszkodowanym zawiązuje się bowiem w chwili wyrządzenia szkody objętej zakresem ubezpieczenia stosunek prawny, w ramach którego obowiązkowi ubezpieczyciela do naprawienia szkody odpowiada roszczenie o zapłatę odpowiedniej sumy przysługujące poszkodowanemu (por. uchwała SN z dnia 24 stycznia 1971r., sygn. III CZP 74/71, OSNC 1972/7-8/122). Roszczenie o zapłatę przysługujące w takim wypadku poszkodowanemu nie mieści się oczywiście w ramach odpowiedzialności kontraktowej, gdyż nie jest roszczeniem wynikającym wprost z umowy ubezpieczenia, lecz przysługuje w ramach reżimu odpowiedzialności deliktowej, gdyż jego źródłem jest wyrządzenie szkody przez osobę ubezpieczoną.

Zgodnie z dyspozycją art. 361 § 1 kodeksu cywilnego zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z których szkoda wynikła. W myśl § 2 cytowanego przepisu, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby szkody nie wyrządzono. Przepis art. 361 § 2 kodeksu cywilnego statuuje zatem zasadę tzw. pełnego odszkodowania. Wynika z niego, że naprawienie szkody ma zapewnić całkowitą kompensatę doznanego uszczerbku, nie dopuszczając zarazem do nieuzasadnionego wzbogacenia poszkodowanego. Koszty naprawy uszkodzonego pojazdu stanowią w tym rozumieniu stratę, którą winna zrekompensować powodowi strona pozwana. W wypadku odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń według zasad określonych w art. 363 § 2 k.c. Obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawić. Odszkodowanie ma bowiem wyrównać uszczerbek majątkowy powstały w wyniku zdarzenia, wyrządzającego szkodę, istniejący od chwili wyrządzenia szkody do czasu, gdy zobowiązany wypłaci poszkodowanemu sumę pieniężną, odpowiadającą szkodzie ustalonej w sposób przewidziany prawem.

Sąd zważył, iż w przypadku uszkodzenia samochodu odszkodowanie obejmuje przede wszystkim kwotę pieniężną, konieczną do opłacenia jego naprawy i przywrócenia stanu sprzed wypadku. Osoba odpowiedzialna jest zobowiązana zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki poniesione w celu przywrócenia poprzedniego stanu samochodu, do których należą koszty nowych części i innych materiałów. Przywrócenie rzeczy uszkodzonej do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu jej do stanu używalności w takim zakresie, jaki istniał przed wyrządzeniem szkody.

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003 r. sygn. akt III CZP 32/03 poszkodowany ma prawo dokonania wyboru warsztatu, któremu zleci naprawę samochodu, o ile koszty naprawy wyliczone przez ten warsztat będą konieczne i ekonomicznie uzasadnione, a stosowane stawki robocizny będą mieścić się granicach stawek stosowanych na lokalnym rynku. W uzasadnieniu powyższej uchwały Sąd Najwyższy podkreślił, iż poszkodowanemu przysługuje wybór odpowiedniego warsztatu naprawczego, któremu powierzy on dokonanie naprawy uszkodzonego pojazdu. Warsztaty te mogą posługiwać się różnymi cenami w zakresie tych samych lub podobnych prac naprawczych. Co więcej, ceny te mogą odbiegać w odpowiedniej skali od cen stosowanych przez warsztaty naprawcze działające na odpowiednim rynku lokalnym (np. na terenie określonego miasta lub gminy). Dalej, Sąd Najwyższy wskazał, iż zgodnie z zasadą pełnej kompensaty poniesionej szkody (art. 361 § 2 k.c.), poszkodowany będzie mógł domagać się od podmiotu odpowiedzialnego (ubezpieczyciela) odszkodowania obejmującego poniesione koszty wspomnianych prac naprawczych. W oparciu o przytoczone powyżej stanowisko judykatury można stwierdzić, że pozwany ubezpieczyciel nie ma prawa narzucać poszkodowanemu konkretnego warsztatu, w którym ma zostać przeprowadzona naprawa. Podkreślenia wymaga, że zlecenie naprawy za pośrednictwem warsztatu wskazanego przez ubezpieczyciela byłoby równoznaczne z pozbawieniem poszkodowanego możliwości dokonania wyboru warsztatu, w którym chce naprawić samochód.

W ocenie Sadu nie sposób uznać, że informacja wystosowana przez pozwany zakład ubezpieczeń w kalkulacji naprawy (k. 20 akt sprawy) stanowiła propozycję zorganizowania naprawy samochodu poszkodowanego w warsztacie z sieci naprawczej pozwanego. Pozwany zakład ubezpieczeń w informacji tej nie wskazał ani warsztatu samochodowego, który miałby zająć się naprawą samochodu, ani terminu realizacji, sposobu skorzystania z tej oferty. Informacja skierowana do poszkodowanego nie zawierała również kalkulacji naprawy samochodu poszkodowanego w wybranym przez pozwanego ubezpieczyciela warsztacie, co uniemożliwia skonfrontowanie różnic cenowych w cenie naprawy samochodu. Świadek R. S. wskazał także wprost, że z uwagi na specyfikę pojazdu, tj ambulans istotny jest czas naprawy i uwzględnienie konieczności specyficznego wyposażenia pojazdu przy jego naprawie. Nadto, świadek wskazał, że likwidacja szkody nie przebiegała u pozwanego sprawnie a z wcześniejszych doświadczenie z ubezpieczycielem wynikało że naprawa ambulansu w ramach sieci partnerskiej ubezpieczyciela jest problematyczna. Logiczne i uzasadnione w świetle zasad doświadczenia życiowego jest powierzenie naprawy ambulansu własnemu mechanikowi, który zajmuje się flotą ambulansów poszkodowanego.

Sąd zważył, że wysokość szkody w przedmiotowym pojeździe mechanicznym, to jest koszt naprawy uszkodzeń pojazdu powstałych w wyniku zdarzenia z dnia 4 lipca 2021 r., po ustaleniu celowych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy pojazdu w celu przywrócenia go do stanu poprzedniego z uwzględnieniem wymaganych czynności technologicznych oraz zastosowaniem części zamiennych oryginalnych oraz z uwzględnieniem stawek za prace blacharsko-mechaniczne oraz lakiernicze na rynku trójmiejskim - wynosi kwotę brutto w wysokości 12.172,72 zł.

Biorąc pod uwagę powyższe, a także fakt, iż pozwany przyznał już powodowi 6.193,47 zł brutto (w tym 500 zł potrąconej franszyzy redukcyjnej) Sąd na podstawie art. 822 k.c. w zw. z art. 361 § 2 k.c. zasądził na rzecz powoda od pozwanego kwotę 5.979,25 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 17 sierpnia 2021 r. do dnia zapłaty (punkt I wyroku). O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art 14 ust. 1 w/w ustawy OC i art. 481 § 1 i 2 k.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł natomiast zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c. obciążając nimi w całości pozwanego jako stronę przegrywającą proces. Na koszty poniesione przez stronę powodową składają się: 400 zł opłaty od pozwu, 30 zł opłaty od rozszerzonej części powództwa, koszty zastępstwa procesowego 1800 zł (§ 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych), opłata od pełnomocnictwa 17 zł, w sumie 2.247 zł. Kwotę 2.247 zł wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty, w tym 1.800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda w punkcie II wyroku.

W punkcie III Sąd orzekł na podstawie art. 80 ust. 1 w zw. z art. 84 ust. 1 pkt 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych i (Dz.U.2022.1125 j.t. ze zm.). Zgodnie ze wskazanymi przepisami Sąd z urzędu zwraca stronie różnicę pomiędzy pobraną zaliczką a wykorzystaną. W związku z tym Sąd orzekł o zwrocie powodowi kwoty 1.500 zł tytułem nadpłaconej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego sądowego.

W punkcie IV Sąd orzekł na podstawie art. 80 ust. 1 w zw. z art. 84 ust. 1 pkt 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych i (Dz.U.2022.1125 j.t. ze zm.). Zgodnie ze wskazanymi przepisami Sąd z urzędu zwraca stronie różnicę pomiędzy pobraną zaliczką a wykorzystaną. W związku z tym Sąd orzekł o zwrocie pozwanemu kwoty 148,48 zł, która stanowi różnicę między kwotą uiszczoną tytułem zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego sądowego (1500 zł)) a wynagrodzeniem należnym biegłemu sądowemu (1351,52 zł).

/SSR A. Olszewska-Kowalska/