Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 268/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. obraza art. 410 k.p.k. poprzez oparcie orzeczenia na materiale dowodowym potraktowanym wybiórczo z pominięciem okoliczności sprzecznych z tezą aktu oskarżenia oraz zeznań pokrzywdzonych K. R. i A. B. oraz świadka M. B.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przedmiotem kontroli instancyjnej jest analiza toku rozumowania Sądu I instancji, który doprowadził go do przekonania o winie bądź niewinności oskarżonego. Sąd odwoławczy co do zasady ogranicza swoją działalność do weryfikacji racjonalności rozumowania sądu orzekającego, przedstawionego w zaskarżonym wyroku. Skoro skarżący je podważa, to konieczne jest bądź to wykazanie słuszności podniesionych przez niego argumentów, bądź też wykazanie sądowi a quo, że nie ma racji i dlaczego. Uczynić to można tylko przez konkretną argumentację, z przywołaniem– w zależności od zaistniałej sytuacji- określonych dowodów przeprowadzonych w danej sprawie, poglądów prawnych, albo argumentów powołujących się na racje natury logicznej (por. m.in.: wyrok SN z dnia 1 marca 2007 roku, WA 8/07, Lex nr 446355, wyrok SN z dnia 3 kwietnia 2007 roku, II KK 81/06, Lex nr 448000), czego w praktyce zabrakło w analizowanym środku odwoławczym, którego słuszność jego autor zasadniczo upatruje w naruszeniach wskazanych w nim przepisów proceduralnych o różnorodnym charakterze oraz faktycznie błędu w ustaleniach faktycznych.

Ustalenia faktyczne poczynione przez sąd I instancji oparto na właściwych dowodach, poprawnie przeprowadzonych oraz ocenionych przez Sąd Okręgowy.

Nie jest prawdą, że kondycja spółki, którą zawiadywali oskarżeni, w chwili zawierania umów pożyczek z pokrzywdzonymi była dobra. O złej kondycji finansowej tego podmiotu gospodarczego zeznała przekonywująco M. B., która jako osoba prowadzącą księgowość na zlecenie tego podmiotu znała jego sytuację finansową w sposób pełny i obiektywny, na poziomie będącym wypadkową dokumentów źródłowych dostarczonych przez obsługiwany podmiot, przy czym nie ma jednocześnie żadnych przesłanek, które mogłyby wskazywać, że te dane były niepełne lub nieprecyzyjne, a jeżeli tak czynili to miało to charakter intencjonalny, właśnie po to aby obraz odbiegał od rzeczywistości. W tych supozycjach M. B. była konsekwentna również na rozprawie (...) r. [k. 2121], która wyraźnie wskazała, że była księgową tego podmiotu od (...) r. dochód wyniósł 1.174 zł, a na koniec (...) r. wynik finansowy opiewał na 601.043 zł na minusie. Jednocześnie trzeba zauważyć, że o złej kondycji finansowej tego podmiotu zeznawała D. C., następczyni wcześniejszej księgowej, co uwiarygadnia relacje wspomnianej M. B., przy czym z Rachunku Zysków i Strat za okres od (...) r. [k. 1621] wynika, że strata na koniec tego okresu wynosiła już 765.932 zł.

Przy czym trzeba jednoznacznie wskazać, że jeżeli oskarżeni nie przedstawiali ówczesnej księgowej całości dokumentów dotyczących tego podmiotu, to z pewnością nie były to dokumenty, które miałyby wskazywać, że sytuacja finansowa jednak tego podmiotu jest dobra. Z prostej przyczyny, należy być w tym zakresie tak kategorycznym, albowiem to zaniechanie nie mogło dotyczyć dokumentów źródłowych o takiej pozytywnej wymowie ponieważ oskarżeni nie mieli w tym żadnego interesu, w tym finansowego oraz ekonomicznego, aby dążyć wbrew faktom do kreowała niekorzystnego obrazu przedsiębiorstwa.

Nadto dokumenty załączone do apelacji, co do których miano przeprowadzić dowód w toku postępowania apelacyjnego, co było działaniem spóźnionym, o czym wypowiedział się II instancji w toku rozprawy odwoławczej, nie mają na tym etapie postępowania sądowego waloru wiarygodności, skoro nic nie stało na przeszkodzie aby udostępnić całość tej dokumentacji źródłowej na wcześniejszym etapie przedmiotowego postępowania karnego. W efekcie nie ma jakiejkolwiek merytorycznej i dowodowej gwarancji, że dokumenty te obrazują rzeczywistość.

O tym, że dochodziło do manipulacji dokumentami dotyczącymi sytuacji finansowej i ekonomicznej podmiotu zawiadywanego przez oskarżonych, co odbyło się w praktyce kosztem pokrzywdzonych, świadczy nadto odpowiedzialność karna jednego z oskarżonych za zaniechania kwalifikowane karnie w oparciu o ustawę o rachunkowości, co tylko dodatkowo uwiarygadnia wersję pokrzywdzonych, wskazujących, że nie dano im szansy na pełne i obiektywne zapoznanie się z materiałami pozwalającymi na rzetelne i kompleksowe powzięcie wiedzy co do rzeczywistej sytuacji finansowej i ekonomicznej spółki, którą finalnie zasilili swoimi pieniędzmi. Tylko rzetelne i kompleksowe powzięcie wiedzy w tym zakresie odnośnie tego podmiotu byłoby skuteczną przesłanką przyjęcia wersji oskarżonych, jako wiarygodnej, że pokrzywdzeni podjęli ryzyko finansowe i gospodarcze z pełną świadomością tego stanu rzeczy, a więc na własną odpowiedzialność implikującą ekskulpowanie oskarżonych co do przestępstwa oszustwa, a w przypadku oskarżonego M. G. dwóch przestępstw tego typu.

Interes pokrzywdzonych możne sugerować [finalnie bezpodstawnie], że treść ich zeznań mogła być dyktowana kierunkowym zainteresowaniem zakończenia przedmiotowej sprawy, choćby racji chęci odzyskania pozostałych pieniędzy, to z pewnością takiego zainteresowania nie miała M. B., ani D. C., tym samym ich supozycje są obiektywne, szczere a więc wiarygodne oraz co niemniej ważne konsekwentne.

Kluczową dla sprawy jest kwestia, czy pokrzywdzeni w momencie zawierania umów pożyczek [ale także w okresie ich negocjacji] mieli pełną świadomość sytuacji podmiotu, którym zawiadywali oskarżeni, czy oskarżeni kreowali wobec nich mylne wyobrażenie rzeczywistości co do tej kluczowej kwestii, decydującej o podjęciu z ich strony decyzji o zawarciu umów pożyczek.

Jak wynika właśnie z zeznań samych pokrzywdzonych, popartych i uwiarygodnionych zeznaniami M. B. oraz D. C. nie mieli oni pełnej wiedzy o kondycji finansowej przedsiębiorstwa, które miało być zasilone finansowo właśnie w oparciu o kwoty pożyczek. Tej pełnej wiedzy oskarżani odmówili im zasłaniając się tajemnicą handlową. Wersja pokrzywdzonych o tyle jest wiarygodna również z tego powodu, że nie decydowaliby się oni zaciągnąć dodatkowych zobowiązań finansowych, w postaci kredytów, aby sprostać oczekiwaniom oskarżonych, uwzględniając oczywiście ich relatywizację udziału w poszczególnych czynach. Pokrzywdzeni jako osoby dorosłe, z pewnym doświadczeniem życiowym oraz z określonym cenzusem wykształcenia nie zdecydowaliby się gdyby wiedzieli, że sytuacja spółki jest tak zła o czym mówiła później M. B. i D. C.. Inna postawa kłóci się w sposób jaskrawy ze zdrowym rozsądkiem i wyklucza to racjonalne przyjęcie, że przy takich niekorzystnych danych pokrzywdzeni zaciągnęliby kredyty lub doszłoby do zaangażowania swoich oszczędności, aby uczestniczyć w tak ryzykownym i niepewnym przedsięwzięciu ekonomicznym.

Zła kondycja finansowa przedsiębiorstwa, którym zawiadywali oskarżeni została wykazana dowodami, co znajduje potwierdzenie w aktach sprawy, a poprawnie wykazano w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. O tej złej kondycji finansowej rzeczywiście nie wskazują wszystkie zobowiązania tego podmiotu albowiem powstały one po zaistnieniu zdarzeń, które są przedmiotem postępowania. Niemniej są zobowiązania, których powstanie jest zbieżne w datach, na co słusznie powołał się sąd I instancji, odwołując się do odpowiednich i adekwatnych dokumentów. Z pewnością do nich należą zobowiązania względem: K. R. na 400.000 zł [z punktu widzenia drugiego z pokrzywdzonych], (...) Grupy (...) opiewające na 199.536 zł [wezwanie z (...) r.], powstałe od (...) r., (...) SA opiewające na 142.720 zł [wezwanie z (...) r.] powstałe od (...) r., względem (...) Sp. z o.o. 7.693 zł [wezwanie z (...) r.] powstałe od(...) r., względem S. F. opiewające na 8.294 zł [wezwanie z (...)r.] powstałe (...) r., (...) – Logistyka sp. z o.o. opiewające na 513.902 zł w powstałe w okresie (...)r., nie wspominając o zaległościach podatkowych ale także względem: (...) sp. z o.o. na 2.857 zł, powstałe od (...) r. [wezwanie (...) r.] oraz (...) sp. z o.o. na 44.115 zł powstałe od (...)r. [wezwanie z (...) r.]- czego sąd I instancji nie zauważa.

Te informacje są kluczowe i są przesłankami do podjęcia decyzji czy tak zadłużony podmiot gospodarczy wesprzeć finansowo i podjąć określone ryzyko, co może mieć przecież znaczenie dla dalszego życiowego funkcjonowania pokrzywdzonych i w praktyce ich rodzin.

Kwestia rozwoju firmy [inwestowania w jej rozwój], jak i zmiany w uwarunkowaniach formalnych nie ma znaczenia dla sprawy albowiem nie wyklucza to wprowadzenia w błąd pokrzywdzonych właśnie poprzez zatajenie wszelkich informacji dotyczących rzeczywistej sytuacji finansowej, biznesowej przedsiębiorstwa, które miało być zasilone ich pożyczkami, a która miała być zła co wynika choćby z zeznań M. B..

Paradoksalnie zmiany w uwarunkowaniach formalnych co do prowadzenia aptek, były znane oskarżonym, wiedzieli jakie to może implikować ryzyka finansowe i ekonomiczne, włącznie z możliwością ograniczenia ilości własnych kontrahentów, a mimo tego angażują pieniądze pokrzywdzonych, co świadczy o wyrachowaniu i desperacji, ale ich [pokrzywdzonych] kosztem.

Także ewentualne zasilanie tego podmiotu pieniędzmi pochodzącymi od samych oskarżonych, nie ma znaczenia dla przesądzenia wprowadzenia w błąd pokrzywdzonych.

Nawet jeżeli K. R. jako pracownik spółki przekroczył limity zakupów, to nie ma to przełożenia na przyjęcie, że do przestępstwa na szkodę A. B. nie doszło.

Także skala zakupów od określonego kontrahenta też nie ma znaczenia bowiem błąd był, który wykorzystano to do wytworzenia mylnego przeświadczenia o rzeczywistości u pokrzywdzonych w różnych okresach czasu.

Warte odnotowania jest, że druga pożyczka [a właściwie dwie] uzyskane od A. B. prawie zbiega się z zaprzestaniem płatności rat pożyczki na rzecz K. R.. Taka koincydencja zdarzeń nie ma przypadkowego charakteru i wskazuje na przemyślany charakter działań podjętych przez oskarżonego M. G.. Skoro miało być tak dobrze – jak pisze o tym w apelacji obrońca oskarżonych- to po co posiłkowano się pożyczkami pokrzywdzonych, sytuacja finansowa tego przedsiębiorstwa przecież nie miała tego determinować, co lansuje się w analizowanym środku odwoławczym, co na dodatek stoi w sprzeczności z wyjaśnieniami oskarżonych, które złożyli przed sądem I instancji.

Wniosek

Zmianę i uniewinnienie oskarżonych ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadność zarzutu.

Apelacja obrońcy oskarżonych okazała się niezasadna, albowiem zarzuty w niej przedstawione były nieprzekonywujące i w konsekwencji nie mogły doprowadzić do zmiany i uniewinnienia oskarżonych od poszczególnych zarzutów ani do uchylenie wyroku wobec oskarżonego i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, tym bardziej, że nie zaszła żadna z okoliczności, o których mowa w art. 437§2 k.p.k., a więc nie zaszła bezwzględna przesłanka odwoławcza [art. 439 k.p.k.], nie mamy do czynienia z naruszeniem reguły ne peius [art. 454 k.p.k.], albo nie zachodzi konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu [sądowego] w całości.

3.2.

2. obraza art. 5§2 k.p.k. poprzez całkowite pominięcie dowodów sprzecznych z wersja pokrzywdzonych świadka M. B., a więc konsekwencji przyjęcie mimo istotnych wątpliwości winy oskarżonych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W apelacji obrońcy oskarżonych pojawiły się zarzuty naruszenia art. 5§2 k.p.k. Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 5§2 k.p.k. trzeba wskazać, że ,, naruszenie reguły z art. 5§2 k.p.k. ma miejsce jedynie wówczas, gdy sąd orzekający poweźmie wątpliwości co do istotnych dla rozstrzygnięcia okoliczności i nie mogąc wątpliwości tych usunąć, rozstrzyga je na niekorzyść oskarżonego” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 7 maja 2013 r., II AKa 58/13, LEX nr 1316234). Lektura uzasadnienia zaskarżonego wyroku nie wskazuje aby Sąd I instancji powziął takie wątpliwości i rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonych, tym bardziej, że adresatem tego przepisu nie są strony lecz sąd meriti. Warunkiem prawidłowego formułowania zarzutu obrazy art. 5§2 k.p.k. jest powzięcie przez organ procesowy rzeczywistych wątpliwości, których przy prawidłowej ocenie materiału dowodowego nie udało się usunąć, a mimo to rozstrzygnięto te wątpliwości na niekorzyść oskarżonego. Czynienie zastrzeżeń co do sposobu oceny dowodów- dokonanej przez Sąd I instancji- niekorzystnej dla oskarżonych- bez uwzględnienia całego materiału dowodowego obciążającego oskarżonych, co czynią apelujący, jest po prostu nieprzekonywujące, a wręcz procesowo niedopuszczalne, bowiem prowadzi to mogłoby do poczynienia niewłaściwych ustaleń faktycznych i wypaczałoby proces subsumcji, co finalnie miałoby wpływ na ewentualną represję karną- co do jej kierunku jak i zakresu. Mając na względzie jednocześnie ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, obciążającego oskarżonych, dokonaną przez Sąd I instancji, trudno ocenę w zakresie dowodu z wyjaśnień oskarżonego lub zeznań części świadków, kwalifikować jako naruszenie powinności wynikających z brzmienia art. 5§2 k.p.k., jak również dowodów z dokumentów.

Wniosek

Zmianę i uniewinnienie oskarżonych ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadność zarzutu.

Apelacja obrońcy oskarżonych okazała się niezasadna, albowiem zarzuty w niej przedstawione były nieprzekonywujące i w konsekwencji nie mogły doprowadzić do zmiany i uniewinnienia oskarżonych od poszczególnych zarzutów ani do uchylenie wyroku wobec oskarżonego i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, tym bardziej, że nie zaszła żadna z okoliczności, o których mowa w art. 437§2 k.p.k., a więc nie zaszła bezwzględna przesłanka odwoławcza [art. 439 k.p.k.], nie mamy do czynienia z naruszeniem reguły ne peius [art. 454 k.p.k.], albo nie zachodzi konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu [sądowego] w całości.

3.3.

3. obrazy art. 7 k.p.k. poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów poprzez dokonanie dowolnej oceny treści zgromadzonego materiału dowodowego bezkrytyczne przyjęcie iż oskarżeni mieli zamiar doprowadzić pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, a nadto że mieli świadomość kondycji finansowej spółki.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ten zarzut łączy się w praktyce z poprzednimi, a więc uwagi wcześniejsze są jak najbardziej aktualne. Ujawnienie przez Sąd I instancji w toku rozprawy całokształtu okoliczności sprawy, szczegółowe przeprowadzenie postępowania dowodowego, rozważenie w zasadzie wszystkich okoliczności, przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego, dokonanie ich oceny w pisemnych motywach wyroku w sposób wyczerpujący i zasadniczo logiczny z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego prowadzi Sąd II instancji do wniosku, iż ocena dowodów dokonana przez Sąd meriti pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. oraz art. 410 k.p.k. i w żadnej mierze nie stanowi naruszenia dyrektywy w tym przepisie zawartej.

Jednocześnie trzeba wskazać, że odnośnie popełnienia przestępstwa oszustwa [w przypadku oskarżonego M. G. dwóch tego typu przestępstw], jego znamieniem jest doprowadzenie do niekorzystnego rozporządzenia cudzym mieniem, a korzyścią majątkową, stanowiącą cel działania sprawcy przestępstwa z art. 286 § 1 k.k., jest ogólne polepszenie sytuacji majątkowej, co może polegać na zwiększeniu aktywów lub zmniejszeniu pasywów, właśnie poprzez wprowadzenie w błąd- w postaci zatajenia pełnej sytuacji finansowej zawiadywanego podmiotu gospodarczego. Bez wątpienia działania oskarżonych zmierzały właśnie do tego, co odbyło się kosztem pokrzywdzonych.

Jeszcze raz należy podkreślić, że w aktach sprawy, znajdują się dokumenty, które obrazują złą sytuację finansową przedsiębiorstwa zawiadywanego przez oskarżonych, a w toku postępowania nie przedłożono innych dokumentów, co usiłowano zrobić na potrzeby postępowania odwoławczego, choć na rozprawie (...) r. oskarżony M. G. [k. 2026 i dalsze] wyraźnie wskazał, że: ,,R. w połowie (...) r. zapytał czy może przystąpić do spółki, znał jej sytuację miał dostęp do dokumentów, księgową była M. B., otwierana była ostatnia apteka w Ż. z uwagi na zmianę prawa farmaceutycznego, została ona otwarta na koniec (...) r., były problemy z uruchomieniem apteki, konieczne było uzupełnianie kapitału pożyczkami, (...) r. był bez strat, pierwsza strata w (...), R. znał sytuację, księgowa nie odpowiedziała na parę pytań, R. wziął pierwszy kredyt, R. i była przez nas uzupełniana pożyczkami bo bez tego nie można było prowadzić działalności. R. zakupił zły towar zimowy, we (...) r. zabrał samochód służbowy i urwał kontakty a w (...) wypowiedziano umowę o pracę, sprzedał udziały za 40.000 zł”. Odnośnie drugiego zarzutu wskazał, że: ,,A. B. wiedział, że R. przystąpił do spółki zapytał dlaczego to zostało zaproponowane nie jemu. Na początku (...)r. przyjechał do nas do firmy, … powiedział, że wie od R. o naszym konflikcie i wie o sytuacji w spółce i zapytał czy byśmy go nie zatrudnili. Przekazaliśmy mu informację, że jest to niemożliwe bo nas na to nie stać. W drugiej połowie (...) r. B. … zapytał czy może przystąpić do spółki… R., B. wiedzieli o wszystkich sytuacjach spółki. R. wiedział, że pieniądze od jego są przeznaczone na dofinansowanie aptek, spłaty bieżące. E- mail od księgowej wysłany do P. K. (1) i przesłany dalej do mnie o stracie pochodzący z (...)r., to był pierwszy e- mail o stracie i jej wysokości z księgowości. My wcześniej wiedzieliśmy, że jest strata ale to była pierwsza wiadomość … i dotyczyła pierwszych trzech miesięcy roku. My wiedzieliśmy, że strata jest na poziomie ok. 100.000 zł miesięcznie i takich wpłat dokonywaliśmy bo inaczej przedsiębiorstwo nie mogłoby dalej działać”. Celowo przytoczono zasadnicze wątki tych wyjaśnień tego oskarżonego aby wskazać, że nawet na tym etapie postępowania karnego nie przedłożono dodatkowych dokumentów [poza kopią korespondencji i wydrukiem Rachunku Zysków i Strat na (...)r.], mających wskazywać, że sytuacja spółki jest dobra, nawet o ich istnieniu nie wzmiankowano w sposób miarodajny i rzetelny. W efekcie nie ma żadnych przesłanek do przyjęcia, że kolejne dokumenty załączone do apelacji są obiektywne i odzwierciedlają rzeczywistość z (...) r. Natomiast deklarowany zysk opiewający na 71.139 zł [na co wskazuje przedłożony Rachunek Zysków i Strat] nie wiadomo czy oddaje ówczesną rzeczywistość, a korespondencja odnosi się do wiadomości na linii P. K. (2) i M. B., tym bardziej, że z tych przytoczonych wyjaśnień wynika, że straty w działalności spółki były, z tym, że o nich mieli wiedzieć pokrzywdzeni, co potwierdził drugi z oskarżonych na tej samej rozprawie [k. 2031].

Paradoksalnie apelujący tym samym popada w sprzeczność ze stanowiskiem zaprezentowanym przez oskarżonych przed sądem I instancji, którzy mówią o złej sytuacji zawiadywanej spółki, przy czym pokrzywdzeni mieli o tym wiedzieć, a apelujący na tym etapie chce wykazać, że kondycja spółki była dobra.

Wniosek

Zmianę i uniewinnienie oskarżonych ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

3.4.

4. przyjęcie iż oskarżeni popełnili zarzucany in czyn/y w sytuacji gdy w żadnej mierze nie pozwalał na to zebrany materiał dowodowy, a ponadto materiał ten miał charakter niepełny i nie pozwalał na ustalenie kluczowych dla postępowania okoliczności, a co za tym idzie przyjęcie zamiaru i winy oskarżonych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Jak już wcześniej wskazano, sąd I instancji prawidłowo wykazał na czym polegało wprowadzenie w błąd, przy czym ,,przepis art. 286 § 1 k.k. nie wymaga ustalenia podejmowania przez sprawcę szczególnych, spektakularnych czynności. Wystarczające jest bowiem ustalenie jakiegokolwiek działania, które może spowodować błędne wyobrażenie o rzeczywistości u osoby rozporządzającej mieniem”- I DI 24/21, uchwała SN z 6 maja 2021 r., LEX nr 3219833]. Takie działania wykazał sąd I instancji, które obciążały oskarżonych, co zostało omówione przez ten sąd. Natomiast ,,niekorzystne rozporządzenie mieniem, o którym mowa w art. 286 § 1 k.k., to rozporządzenie, które jest niekorzystne z punktu widzenia osoby pokrzywdzonej, zaś samo powstanie szkody w mieniu nie stanowi koniecznego warunku do uznania, że doszło do realizacji tego znamienia”- postanowienie SN z 10 grudnia 2020 r., V KK 212/20, LEX nr 3276454], tym samym nawet uiszczenie pewnej puli rat nie zwalnia oskarżonych od odpowiedzialności karnej, zrelatywizowanej ilościowo i siłą rzeczy intensywnością.

Nie można zapominać, że spółka posiadała zobowiązania, które miały znaczenie dla pełnego wykazania obrazu jej sytuacji finansowej, co miało znaczenie dla podjęcia świadomej tej sytuacji decyzji przez pokrzywdzonych, przy czym trzeba zaakcentować, że ewentualny zysk na (...)r. wypada kiepsko i nie rokuje pozytywnie na przyszłość w kontekście sprawozdania za (...) r., w którym wykazano stratę na 765.939 zł [k. 228, 1623], o czym zeznała D. C. [k. 1617, 2073- 2074], co było zobrazowane stosownym dokumentem [k. 228], a przy czym na (...) r. strata już wynosiła 601.043 zł [k. 849], a pasywa na (...) r. opiewały na 2.135.111 zł. [!] [k. 850].

Przy takich wykładnikach, zachowując zdrowy rozsądek [dbałość o własny interes finansowy] i umiar nikt w miarę racjonalnie oceniający sytuację finansową i ekonomiczną, przy problemach rozwojowych, o których wyjaśniał oskarżony M. G. na rozprawie (...) r. [k. 2026 i dalsze] związanych z otwieraniem i zamykaniem apteki w Ż., nie zdecydowałby się na angażowanie pieniędzy, które wcześniej musiał nawet zdobyć z innych źródeł. Tylko brak pełnego obrazu sytuacji musiał być katalizatorem podjęcia określonych decyzji przez pokrzywdzonych.

Wniosek

Zmianę i uniewinnienie oskarżonych ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadność zarzutu.

Apelacja obrońcy oskarżonych okazała się niezasadna, albowiem zarzuty w niej przedstawione były nieprzekonywujące i w konsekwencji nie mogły doprowadzić do zmiany i uniewinnienia oskarżonych od poszczególnych zarzutów ani do uchylenie wyroku wobec oskarżonego i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, tym bardziej, że nie zaszła żadna z okoliczności, o których mowa w art. 437§2 k.p.k., a więc nie zaszła bezwzględna przesłanka odwoławcza [art. 439 k.p.k.], nie mamy do czynienia z naruszeniem reguły ne peius [art. 454 k.p.k.], albo nie zachodzi konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu [sądowego] w całości

3.5.

5

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

W całości, przy czym uznano, że represja karna zastosowana wobec obu oskarżonych jest właściwa, poprawnie wykazana, odwołując się do adekwatnych okoliczności i przesłanek [art. 53 k.k.], jest ona surowa, ale nie na poziomie rażąco surowej, jednocześnie właściwie wykazano wysokość kwot orzeczonych tytułem środka kompensacyjnego, stosując przepisy k.c., co powinno być skuteczną formą naprawienia szkody.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z uwagi na niezasadność zarzutów.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Mając na względzie obowiązek naprawienia poszczególnych szkód względem pokrzywdzonych uznano, że należy zwolnić oskarżonych z obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa kosztów procesu za postępowanie odwoławcze [art. 624§1 k.p.k., art. 17 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych].

7.  PODPIS

P. G. K. L. G. N.

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonych

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość rozstrzygnięcia

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana