Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 3 stycznia 2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. , po rozpatrzeniu wniosku z dnia 17 listopada 2022 r., odmówił J. K. prawa do emerytury pomostowej. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że wnioskodawcy odmówiono przyznania emerytury na podstawie art.4 ustawy o emeryturach pomostowych, ponieważ po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywał prac w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze , w rozumieniu art.3 ust.1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych (do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach w myśl art.4 został zaliczony okres zatrudnienia od 1 lipca 1987 r. do 31 grudnia 2008 r. tj. 20 lat , 6 miesięcy i 13 dni) , a nadto odmówiono przyznania emerytury na podstawie art.4 w zw. z art.49 ustawy o emeryturach pomostowych ponieważ na dzień 1 stycznia 2009 r. wnioskodawca nie udowodnił okresu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze , w rozumieniu art.3 ust.1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych wynoszącego co najmniej 15 lat ( do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach w myśl art.49 nie został zaliczony okres zatrudnienia od 1 lipca 1987 r. do 31 grudnia 2008 r.) , ponieważ pracodawca nie potwierdził ,że wnioskodawca wykonywał pracę wymienioną w załączniku nr 1 lub 2 do ustawy o emeryturach pomostowych z 19 grudnia 2008 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał ,że J. K. legitymuje się stażem sumarycznym w wymiarze 45 lat , 3 miesięcy i 17 dni.

/ decyzja k.9 – 9 odwrót plik I akt ZUS/

W dniu 3 lutego 2023 r. J. K. zaskarżył powyższą decyzję w całości oraz wniósł o jej zmianę poprzez przyznanie prawa do emerytury pomostowej od 20 września 2022 r. Zdaniem skarżącego legitymuje się on wymaganym 15 – letnim stażem pracy w warunkach szczególnych , czego dowodem jest świadectwo pracy w warunkach szczególnych wystawione mu przez (...) S.A. J. K. podkreślił ,że stale i w pełnym wymiarze pracował w warunkach szczególnych, a jego praca polegała na prowadzeniu pojazdów trakcyjnych ( maszynista) , a także na naprawie , renowacji , konserwacji , czy też budowie sieci trakcyjnych – także pod napięciem. Wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.

/odwołanie k.3 – 6/

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie.

/odpowiedź na odwołanie k.8 – 8 odwrót/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca J. K. urodził się 19 września1962 r.

/okoliczność bezsporna/

W dniu 17 listopada 2022 r. J. K. złożył wniosek o emeryturę pomostową , po którego rozpatrzeniu Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydał zaskarżoną decyzję.

/wniosek k.1 – 2 odwrót plik I akt ZUS , decyzja k.9 – 9 odwrót plik I akt ZUS/

Od dnia 1 lipca 1987 r. J. K. zatrudniony jest w (...) sp. z o.o. W pierwszym okresie swojego zatrudnienia tj. pracy na stanowisku elektromontera, wnioskodawca zajmował się usuwaniem awarii napowietrznej kolejowej sieci trakcyjnej m.in. przy użyciu platformy usuwał uszkodzenia trakcji , odbudowywał trakcję ( do 1998 r. pracował przy trakcji znajdującej się pod napięciem) oraz przeprowadzał stosowne remonty , jak również zajmował się naprawą sieci dolnej m.in. spawał szyny , sprawdzał ich stan, naprawiał, konserwował. Zajmował się także obchodami sieci dolnej. Usuwano wówczas gałęzie, chwasty Pod napięciem nie pracował codziennie. Nie zajmował się w pełnym wymiarze czasu pracy siecią napowietrzną. Ww. obowiązki pracownicze J. K. wykonywał do 31 grudnia 2008 r.

Począwszy od 1 stycznia 2009 r. zakres obowiązków pracowniczych wnioskodawcy nie uległ zasadniczej zmianie. Oprócz ww. obowiązków wnioskodawca , stosownie do zaistniałej sytuacji , jako maszynista prowadził pociąg sieciowy (stosowne uprawnienia w tym zakresie posiada od 1999 r.). J. K. dojeżdżał pociągiem na wskazane miejsce, po czym wykonywał prace przy trakcji napowietrznej, bądź przy szynach. Był kierownikiem pociągu gospodarczego i roboczego. Nie wykonywał czynności maszynisty i kierownika pociągu codziennie. Wykonywał je, gdy miał takie zlecenie. Nadto wnioskodawca był brygadzistą odpowiedzialnym za organizację pracy podległych mu pracowników, omawiał z nimi zakres prac, jak również zajmował się kwestiami BHP – wydawał stosowne instrukcje, odcinał napięcie w trakcji, kierował pracą pracowników. Powierzone obowiązki wykonywał w systemie 12 – godzinowym. Otrzymywał dodatek za pracę w warunkach szczególnych.

/zeznania świadków: D. K. min.00:20:10 – 00:28:23 , S. H. min.00:28:54 – 00:36:48 oraz zeznania wnioskodawcy min.00:38:45 – 00:40:11 w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:04:08 – 00:18:51 rozprawy z dnia 13 kwietnia 2023 r. , płyta CD k.36 , dokumentacja osobowa wnioskodawcy k.40 – 390 odwrót/

Zgodnie z kartą charakterystyki stanowiska pracy z dnia 30.04.2013 r do obowiązków wnioskodawcy na stanowisku specjalisty elektromontera należało, m.in. bieżące utrzymacie sieci trakcyjnej, wykonywanie obowiązków kierowcy pojazdu kolejowego do prac przy urządzeniach kolejowej sieci trakcyjnej, wykonywanie obowiązków kierowcy drezyny i wózka motorowego, kierowanie brygadą sieciową.

/karta charakterystyki – k. 27/

Zgodnie z kartą charakterystyki stanowiska pracy z dnia 19.10.2017 r do obowiązków wnioskodawcy na stanowisku starszego elektromontera kwalifikowanego należało, m.in. bieżące utrzymacie sieci trakcyjnej, wykonywanie obowiązków kierowcy pojazdu kolejowego do prac przy urządzeniach kolejowej sieci trakcyjnej, wykonywanie obowiązków kierowcy drezyny i wózka motorowego, kierowanie brygadą sieciową.

/karta charakterystyki – k. 26/

Zgodnie z kartą charakterystyki stanowiska pracy z dnia 1.11.2018 r do obowiązków wnioskodawcy na stanowisku brygadzisty należało, m.in. wykonywanie czynności i robót serwisowych, montażowych, instalacyjnych oraz obsługi przy urządzeniach i instalacjach elektroenergetycznych i sieci trakcyjnej, wykonywanie obowiązków kierownika pociągu gospodarczego i roboczego, wykonywanie obowiązków maszynisty z licencją i świadectwem maszynisty, monitorowanie jakości realizowanych prac, zapewnienie bezpieczeństwa pracy brygadzie, budowanie kompetencji poprzez wdrożenie szkoleń i rozwój członków brygady, organizowanie i codzienne/tygodniowe spotkania przed wyjściem brygady w teren, dokonywanie comiesięcznej oceny pracowników.

/karta charakterystyki – k. 58/

Zgodnie z kartą charakterystyki stanowiska pracy z dnia 28.01.2019 r do obowiązków wnioskodawcy na stanowisku brygadzisty należało, m.in. monitorowanie jakości realizowanych prac, zapewnienie bezpieczeństwa pracy brygadzie, budowanie kompetencji poprzez wdrożenie szkoleń i rozwój członków brygady, organizowanie i codzienne/tygodniowe spotkania przed wyjściem brygady w teren, dokonywanie comiesięcznej oceny pracowników, wykonywanie obowiązków kierownika pociągu gospodarczego i roboczego, wykonywanie obowiązków maszynisty z licencją i świadectwem maszynisty.

/karta charakterystyki – k. 57/

Okres zatrudnienia od 1 lipca 1987 r. do 31 grudnia 2008 r. tj. 20 lat , 6 miesięcy i 13 dni został zaliczony wnioskodawcy do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach w myśl art.4 ustawy o emeryturach pomostowych.

/okoliczność bezsporna/

J. K. legitymuje się stażem sumarycznym w wymiarze 45 lat , 3 miesięcy i 17 dni.

/okoliczność bezsporna/

Od 1 stycznia 2009 r. J. K. nie został zgłoszony w ZUS jako pracownik zatrudniony w warunkach szczególnych.

/okoliczność bezsporna/

W dniu 17.01.2023 r zostało wystawione świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych, z którego wynika, że wnioskodawca był zatrudniony w jednostkach organizacyjnych (...) w okresie 1.07.1987 – 31.12.2008 stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Okres zatrudnienia jest zatrudnieniem na kolei w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, zalicza się do okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach, o którym mowa w § 4 ust. 3 rozporządzenia RM z dnia. 7.02.1983 r w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

/świadectwo – k. 7/

Pismem z dnia 13.02.2023 r wnioskodawca został poinformowany przez pracodawcę, że jego stanowisko znajduje się w wykazie stanowisk pracy w (...) SA, na których są wykonywane prace o szczególnym charakterze.

/pismo – k. 21/

Powyższy stan faktyczny tutejszy Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dokumentów zawartych w aktach organu rentowego jak i aktach sprawy oraz na podstawie zeznań wnioskodawcy i powołanych w sprawie świadków. W ocenie tutejszego sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy jest wystarczający do wydania merytorycznego rozstrzygnięcia w sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest niezasadne.

Zgodnie z treścią art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych (tj. Dz. U. z 2023 r. poz. 164), prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948 roku;

2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3) osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4) ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5) przed dniem 1 stycznia 1999 roku wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6) po dniu 31 grudnia 2008 roku wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2022 roku, poz. 504), ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku, będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2 – 3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 punkt 1. Za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia (§ 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, Dz. U. z 1983 roku nr 8, poz. 43 z późn. zm.).

Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany wykaz A wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

W świetle § 2 ust. 1 i 2 tegoż rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, przy czym powyższe okoliczności pracownik jest obowiązany udowodnić (wyroki Sądu Najwyższego z dnia: 15 grudnia 1997 roku II UKN 417/97; 15 listopada 2000 roku II UKN 39/00). Okresy takiej pracy stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według określonego wzoru, lub świadectwie pracy (§ 2 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Regulacja § 2, statuująca ograniczenia dowodowe i obowiązująca w postępowaniu przed organem rentowym, nie ma jednak zastosowania w postępowaniu odwoławczym przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. W konsekwencji okoliczność i okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach sąd uprawniony jest ustalać także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy, w tym zeznaniami świadków (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 27 maja 1985 roku, III UZP 5/85; uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 1984 roku, III UZP 6/84).

Dodać w tym miejscu należy, iż z wykładni art. 4 ustawy z 2008 roku o emeryturach pomostowych wynika obowiązek zaliczania do okresów pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze także zatrudnienia w takich warunkach w okresie od dnia 1 stycznia 1999 roku do dnia 31 grudnia 2008 roku. Artykuł ten zawiera dodatkowe warunki, aby praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze była wykonywana przed dniem 1 stycznia 1999 roku oraz po dniu 31 grudnia 2008 roku, jednak nie zakreśla ram czasowych odnośnie do stażu 15 lat pracy w tych warunkach. Ten okres 15 lat może więc dotyczyć całego okresu ubezpieczenia, jednak co najmniej jeden miesiąc musi przypadać przed dniem 1 stycznia 1999 r. oraz jeden miesiąc po dniu 31 grudnia 2008 roku (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 2013 roku, I UK 448/12, LEX Nr 1396383).

W przypadku gdy ubezpieczony kontynuuje zatrudnienie po 31 grudnia 2008 roku w warunkach szczególnych praca w warunkach szczególnych przypadająca przed dniem 1 stycznia 1999 roku może być pracą szczególną w rozumieniu przepisu art. 32 i 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS lub art. 3 ust 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych, zaś prace wykonywane po dniu 31 grudnia 2008 roku muszą być pracami szczególnymi w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych.

Wnioskodawca spełnił przesłanki z art. 4 pkt 1,2, 3, 4 ,5 ustawy, gdyż urodził się po dniu 31 grudnia 1948 roku, na dzień złożenia wniosku o emeryturę pomostową ukończył 60 lat, legitymował się okresem składkowym i nieskładkowym w wymiarze przekraczającym 25 lat , jak również do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach zaliczono mu okres zatrudnienia od 1 lipca 1987 r. do 31 grudnia 2008 r.

Niemniej jednak w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego nie można uznać, że po dniu 31 grudnia 2008 r. J. K. wykonywał pracę w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3,4,5 ustawy o emeryturach pomostowych.

Art. 3 ust. 1 stanowi, że prace w szczególnych warunkach to prace związane z czynnikami ryzyka, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku; wykaz prac w szczególnych warunkach określa załącznik nr 1 do ustawy.

Z kolei ust. 3 ww. artykułu wskazuje, że prace o szczególnym charakterze to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się; wykaz prac o szczególnym charakterze określa załącznik nr 2 do ustawy.

Zgodnie z ust.4 i 5 za pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach uważa się pracowników wykonujących po dniu wejścia w życie ustawy, w pełnym wymiarze czasu pracy, prace, o których mowa w ust. 1.Za pracowników wykonujących prace o szczególnym charakterze uważa się pracowników wykonujących po dniu wejścia w życie ustawy, w pełnym wymiarze czasu pracy, prace, o których mowa w ust. 3.

Dla uznania, że praca jest wykonywana w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, nie wystarcza określenie w umowie o pracę, że pracownik został zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy na konkretnym stanowisku, z zajmowaniem którego związana jest jedynie (potencjalna) konieczność wykonywania prac wymienionych w wykazach stanowiących załączniki nr 1 i nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych, ale niezbędne jest, aby prace takie rzeczywiście wykonywał w pełnym wymiarze czasu pracy, to jest codziennie i przez całą przewidzianą dla niego dniówkę roboczą./tak SN w postanowieniu z dnia 10.08.2022 r, (...) 517/21/

Pkt 5 ww. załącznika nr 2 jako prace o szczególnym charakterze wymienia prace maszynistów pojazdów trakcyjnych (maszynista pojazdów trakcyjnych, maszynista instruktor, maszynista zakładowy, maszynista wieloczynnościowych i ciężkich maszyn do kolejowych robót budowlanych i kolejowej sieci trakcyjnej, kierowca lokomotywy spalinowej o mocy do 300 KM, pomocnik maszynisty pojazdów trakcyjnych) i kierowników pociągów.

Pkt 17 ww. załącznika nr 2 jako prace o szczególnym charakterze wymienia prace elektromonterów bezpośrednio przy usuwaniu awarii oraz eksploatacji napowietrznych sieci elektroenergetycznych w warunkach prac pod napięciem.

Z ustaleń wynika bowiem, że od dnia 1 lipca 1987 r. J. K. zatrudniony jest w (...) sp. z o.o. W pierwszym okresie swojego zatrudnienia tj. pracy na stanowisku elektromontera, wnioskodawca zajmował się usuwaniem awarii napowietrznej kolejowej sieci trakcyjnej m.in. przy użyciu platformy usuwał uszkodzenia trakcji , odbudowywał trakcję ( do 1998 r. pracował przy trakcji znajdującej się pod napięciem) oraz przeprowadzał stosowne remonty ale zajmował się naprawą sieci dolnej m.in. spawał szyny , sprawdzał ich stan, naprawiał, konserwował. Zajmował się także obchodami sieci dolnej. Usuwano wówczas gałęzie, chwasty Pod napięciem nie pracował codziennie. Nie zajmował się w pełnym wymiarze czasu pracy siecią napowietrzną. Ww. obowiązki pracownicze J. K. wykonywał do 31 grudnia 2008 r.

Począwszy od 1 stycznia 2009 r. zakres obowiązków pracowniczych wnioskodawcy nie uległ zasadniczej zmianie. Oprócz ww. obowiązków wnioskodawca , stosownie do zaistniałej sytuacji , jako maszynista prowadził pociąg sieciowy (stosowne uprawnienia w tym zakresie posiada od 1999 r.). J. K. dojeżdżał pociągiem na wskazane miejsce, po czym wykonywał prace przy trakcji napowietrznej, bądź przy szynach. Był kierownikiem pociągu gospodarczego i roboczego. Nie wykonywał czynności maszynisty i kierownika pociągu codziennie. Wykonywał je, gdy miał takie zlecenie. Nadto wnioskodawca był brygadzistą odpowiedzialnym za organizację pracy podległych mu pracowników, omawiał z nimi zakres prac, jak również zajmował się kwestiami BHP – wydawał stosowne instrukcje, odcinał napięcie w trakcji, kierował pracą pracowników.

Wprawdzie nie ulega wątpliwości, że po 31 grudnia 2008 r. wnioskodawca nadal zajmował się usuwaniem awarii napowietrznej kolejowej sieci trakcyjnej, czy prowadził pociąg, to jednak żadna z tych prac nie może zostać mu zaliczona do prac wykonywanych w warunkach szczególnych na podstawie ustawy o emeryturach pomostowych. Z całą bowiem pewnością wnioskodawca nie wykonywał obowiązków pracowniczych przy naprawie trakcji w warunkach prac pod napięciem ( co najmniej od 1998 r. pracował bowiem przy trakcji z wyłączonym napięciem). Nie zajmował się także w pełnym wymiarze czasu pracy siecią napowietrzną. Jako maszynista nie pracował także codziennie w pełnym wymiarze czasu pracy. Należy przypomnieć, że dana praca może być uznana za pracę wykonywaną w warunkach szczególnych – zarówno w rozumieniu ustawy emerytalnej, jak i ustawy o emeryturach pomostowych – tylko i wyłącznie wówczas, gdy jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Z zebranego materiału dowodowego wprawdzie wynika ,że wnioskodawca wykonywał obowiązki maszynisty a także czynności elektromontera sieci napowietrznej, to jednak obowiązki te nie były wykonywane w przypadku wnioskodawcy w pełnym wymiarze czasu pracy, a w przypadku czynności elektromontera – także pod napięciem.

W świetle powyższego nie budziło zdziwienia, że pracodawca skarżącego, począwszy od 1 stycznia 2009 r., nie dokonał w organie rentowym stosownego zgłoszenia skarżącego jako pracownika zatrudnionego w szczególnych warunkach i nie opłacał za niego składek na Fundusz Emerytur Pomostowych, jak również, że nie widział podstaw do wystawienia skarżącemu świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach pomostowych. Dopiero w toku procesu pracodawca dokonał takiego zgłoszenia. Przy czym pozostaje to bez znaczenia dla rozstrzygnięcia, bowiem, jak wskazano wyżej, poza sporem jest, że wnioskodawca wykonuje czynności wynikające z załączników do ustawy o emeryturach pomostowych, ale nie wykonuje tych czynności w pełnym wymiarze czasu pracy.

Odnosząc się zaś do możliwości przyznania wnioskodawcy prawa do świadczenia w oparciu o art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych w przypadku uznania, iż nie spełnia on jednak przesłanek z art. 4 ustawy, wskazać należy, że zgodnie z tym przepisem prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która:

1) po dniu 31 grudnia 2008r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2) spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i art. 5-12;

3) w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Z powyższego wynika, że w przypadku, kiedy osoba ubiegająca się o emeryturę pomostową nie kontynuuje pracy w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze i legitymuje się w związku z tym jedynie stażem pracy „szczególnej” według poprzednio obowiązujących przepisów, może nabyć prawo do emerytury pomostowej jedynie wówczas, gdy dotychczasowy staż pracy (okres prac) można kwalifikować jako prace w warunkach szczególnych w rozumieniu dziś obowiązujących przepisów (art. 3 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych) lub o szczególnym charakterze (art. 3 ust. 3 tej ustawy). Innymi słowy brak podstaw prawnych do przyznania emerytury pomostowej ubezpieczonemu, którego dotychczasowy okres pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze dziś nie może być tak kwalifikowany (tak np. Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 25 kwietnia 2013r. w sprawie III AUa 1857/12).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że skarżący nie spełnia przesłanki 15 lat stażu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych (w nowym znaczeniu), gdyż jak już wyżej wskazano, za tego rodzaju pracę nie mogła być uznana praca na stanowisku elektromontera jeżeli nie była pracą wykonywaną bezpośrednio przy usuwaniu awarii oraz eksploatacji napowietrznych sieci elektroenergetycznych w warunkach prac pod napięciem, czy maszynisty, wykonywane w pełnym wymiarze czasu pracy.

Mając więc na względzie, że skarżący nie wykonywał po dniu 31 stycznia 2008r. jak również przed tym dniem przez okres 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze w nowym znaczeniu, tj. w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych, nie spełnia on wymaganych łącznie przesłanek przyznania wnioskowanego prawa.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy uznając odwołanie za nieuzasadnione, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.