Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia, 13 kwietnia 2023 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie III Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Sebastian Otto

po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2023r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym w trybie art. 15zzs (2) ustawy z 2.03.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych

sprawy z powództwa M. M.

przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 727,12 zł (siedemset dwadzieścia siedem złotych dwanaście groszy) tytułem renty za luty, marzec 2022r.;

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki ustawowe odsetki za opóźnienie od kwoty 4 000 zł od dnia 7 maja 2022r. do dnia zapłaty tej kwoty wynikającej z postanowienia Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z 17 stycznia 2023r. III C 773/22;

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki ustawowe odsetki za opóźnienie od kwoty 727,12 zł od dnia 7 maja 2022r. do dnia zapłaty;

IV.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

V.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1 692,58 zł (tysiąc sześćset dziewięćdziesiąt dwa złote pięćdziesiąt osiem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu,

VI.  nakazać ściągnąć z roszczenia zasądzonego w pkt I na rzecz Skarbu Państwa -Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie 31,99 zł (trzydzieści jeden złotych dziewięćdziesiąt dziewięć groszy) tytułem wydatków tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa;

VII.  nakazać ściągnąć od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie 214,13 zł (dwieście czternaście złotych trzynaście groszy) tytułem wydatków tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa.

Sygn. akt III C 773/22

UZASADNIENIE

wyroku z 13.04.2023r.

W dniu 1 grudnia 2022 roku M. M. wniosła przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. pozew o zapłatę kwoty 5.404,68 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 7 maja 2022 roku do dnia zapłaty, a także złożyła wniosek o zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazała, że w dniu 26 stycznia 2022 roku przechodząc przez przejście dla pieszych została potrącona przez samochód wskutek czego doznała zwichnięcia lewego stawu ramiennego ze złamaniem guzka większego kości ramieniowej lewej. Lekarz ortopeda stwierdził, że poszkodowana jest niezdolna do pracy przez okres co najmniej 3 miesięcy, tj. do dnia 29 kwietnia 2022 roku. M. M. domaga się zapłaty renty za utracony zarobek za luty i marzec 2022 roku, wskazując jako podstawę wyliczenia roszczenia wynagrodzenie w wysokości 3.500,00 złotych brutto miesięcznie, którd miała otrzymywać w rzeczonym okresie. M. M. domaga się zapłaty wynagrodzenia w kwocie netto. Sprawca zdarzenia był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W..

W odpowiedzi na pozew (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości, a także złożyła wniosek o zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazała, że M. M. nie wykazała, by uzyskiwała dochody na powyższym poziomie. Ponadto, zdaniem towarzystwa ubezpieczeń możliwość podjęcia pracy przez poszkodowaną była teoretyczna, skoro przed wypadkiem nie pracowała.

W toku procesu strony podtrzymały swoje stanowiska.

W dniu 17 stycznia 2023 roku Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie udzielił M. M. zabezpieczenia roszczenia renty uzupełniającej z tytułu utraconych zarobków za okres od lutego do marca 2022 roku przez nakazanie stronie pozwanej zapłaty na rzecz powódki kwoty 4.000 złotych. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wypłaciła M. M. kwotę 4.000 złotych.

Ustalenia faktyczne.

Pierwszą pracę M. M. podjęła w 2017 roku jako ekspedientka w sklepie (...). Pracowała w pełnym wymiarze czasu pracy i otrzymywała z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości 13,00 złotych brutto za godzinę pracy. M. M. pracowała na tym stanowisku przez okres roku.

W okresie od dnia 18 stycznia 2018 roku do 2 lipca 2018 roku M. M. była zatrudniona na stanowisku pracownika magazynowego ds. logistycznych w (...) Sp. z o.o. M. M. pracowała w pełnym wymiarze czasu pracy i z tego tytułu otrzymywała miesięczne wynagrodzenie w wysokości ok. 3.000,00 złotych.

M. M. zaszła w ciąże. W okresie od dnia 29 stycznia 2019 roku do czerwca/lipca 2019 roku M. M. pracowała jako recepcjonistka w hotelu robotniczym (...) w S. i z tego tytuły otrzymywała wynagrodzenie w wysokości 14,70 złotych brutto za godzinę pracy. Miesięcznie otrzymywała z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości ok. 1.500,00 – 2.000,00 złotych. M. M. odeszła z pracy na dwa miesiące przed urodzeniem dziecka.

We wrześniu 2019 roku M. M. urodziła syna. Po urodzeniu syna przez okres około roku M. M. nie pracowała, ponieważ zajęła się opieką nad dzieckiem.

Następnie, przez bliżej nieokreślony okres M. M. pracowała „na czarno” na stanowisku kelnerki w restauracji (...) w S.. W okresie od 3 października 2020 roku do dnia 31 grudnia 2020 roku M. M. pracowała w restauracji (...) w S. na podstawie umowy cywilnoprawnej i z tego tytułu otrzymywała wynagrodzenie w wysokości 17,00 złotych brutto za godzinę pracy. M. M. otrzymywała dodatkowo napiwki od klientów restauracji w wysokości zbliżonej do wynagrodzenia umownego.

Dowód:

- świadectwo pracy z dnia 9 lipca 2018 roku, k. 10;

- umowy zlecenia, k. 11-12;

- zeznania A. M., k. 125-127;

- zeznania M. M., k. 156-157.

Sporządzono list intencyjny, który M. M. otrzymała mailowo.

Dowód:

- list intencyjny z dnia 24 stycznia 2022 roku, k. 13;

- częściowo zeznania P. A., k. 125-127;

- częściowo zeznania M. M., k. 156-157.

M. M. w czasie swojej kariery zawodowej otrzymywała wynagrodzenie w okolicach najniższego wyrodzenia za pracę.

Dowód:

- zeznania M. M., k. 156-157.

W dniu 26 stycznia 2022 roku M. M. przechodząc przez jezdnię po przejściu dla pieszych została potrącona przez samochód wskutek czego doznała zwichnięcia lewego stawu ramiennego ze złamaniem guzka większego kości ramieniowej lewej i uszkodzeniem głowy kości ramiennej. Sprawca zdarzenia był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. (polisa nr (...)).

W dniu 1 lutego 2022 roku szkoda została zarejestrowana przez (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. pod numerem (...).

W dniu wypadku M. M. nie pracowała.

M. M. poinformowała P. A., że z uwagi na obrażenia ciała jakich doznała wskutek wypadku nie może rozpocząć pracy.

Dowód:

- dokumenty zgromadzone w aktach szkody, k. 80;

- karta leczenie szpitalnego, k. 15-17;

- notatka urzędowa, k. 18-19;

- zeznania P. A., k. 125-127;

- zeznania A. M., k. 125-127;

- zeznania M. M., k. 156-157.

M. M. rozpoczęła leczenie i rehabilitację.

W dniu 28 lutego 2022 roku lekarz ortopeda wskazał, że M. M. będzie niezdolna do pracy przez okres co najmniej 3 miesięcy, tj. do dnia 29 kwietnia 2022 roku.

Podczas badania przeprowadzonego w dniu 26 lipca 2022 roku lekarz ortopeda stwierdził, że u M. M. występuje przykurcz przywiedzeniowy stawu ramienno-łopatkowego, wskazując, iż szanse na odzyskanie sprawności kończyny w zakresie niezbędnym do wykonywania pracy fizycznej są wątpliwe.

W dniu 19 października 2022 roku lekarz ortopeda stwierdził konieczność przeprowadzenia leczenia operacyjnego, mianowicie zabiegu artroskopii lewego stawu ramiennego.

W badaniu ortopedycznym przeprowadzonym w dniu 24 października 2022 roku zalecono zabieg artroskopii stawu barkowego celem plastyki guzka większego oraz usunięcia zrostów ze stawy barkowego.

W dniu 11 listopada 2022 roku u M. M. przeprowadzono leczenie operacyjne polegające na m.in. artroskopii stawu barkowego i plastyce guzka większego. Wskazano na potrzebę dalszej rehabilitacji.

W okresie od dnia 11 listopada 2022 roku do dnia 29 grudnia 2022 roku M. M. była niezdolna do pracy.

Na podstawie orzeczenia medycznego sporządzono raport ubezpieczony, w którym wysokość zadośćuczynienia oszacowano na kwotę 19.200,00 złotych.

W okresie luty marzec 2022r. powódka była całkowicie niezdolna do pracy.

Dowód:

- zaświadczenia lekarskie, k. 20-21;

- karty wizyty, k. 22-23;

- badanie ortopedyczne, k. 24;

- karta informacyjna, k. 25;

- orzeczenie o stanie zdrowia z dnia 17 listopada 2022 roku, k. 67-70;

-raport ubezpieczeniowy wraz z Międzynarodową Klasyfikacją Funkcjonowania, Niepełnosprawności i (...), k. 71-72;

- zaświadczenie ZUS, k. 26-27, k. 99.

W wiadomości elektronicznej z dnia 14 marca 2022 roku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. zwróciła się do M. M. o uzupełnienie dokumentacji dotyczącej roszczenia z tytułu utraconego dochodu, m.in. w zakresie wskazania źródeł utrzymania przed zdarzeniem szkodowym, udokumentowania wykształcenia, a także zakresu obowiązków w firmie (...).

Pismem z dnia 31 marca 2022 roku M. M. wezwała (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W. do zapłaty w terminie 30 dni kwoty 10.500,00 złotych tytułem wynagrodzenia za pracę, którą miała rozpocząć u M. A. ( (...)), ewentualnie przyznania jej renty za okres, w którym utraciła całkowicie niezdolność do pracy zarobkowej. Wezwanie do zapłaty zostało nadane w dniu 1 kwietnia 2022 roku i odebrane przez (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w dniu 6 maja 2022 roku.

W piśmie z dnia 20 kwietnia 2022 roku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. poinformowała M. M. o odmowie wypłaty odszkodowania z tytułu utraconych dochodów. Towarzystwo ubezpieczeń wskazało, iż roszczenie o zwrot utraconych dochodów i rentę z tytułu utraconych dochodów zostanie rozpatrzone po jego udokumentowaniu.

W piśmie z dnia 11 sierpnia 2022 roku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. poinformowała M. M., że sprawa jest aktualnie w trakcie weryfikacji, informując o konieczności uzupełnienia dokumentacji dotyczącej roszczenia o wypłatę renty wyrównawczej.

Decyzją z dnia 31 sierpnia 2022 roku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. odmówiła wypłaty M. M. renty wyrównawczej z tytułu utarty zdolności do wykonywania pracy zarobkowej, wskazując, iż nie zostały przedstawione żadne dokumenty uzasadniające zgłoszone roszczenie.

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. przyznała M. M. kwoty: 19.200,00 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, 21.791,46 zł tytułem kosztów leczenia, 150,48 zł tytułem kosztów dojazdu, 820,00 zł tytułem kosztów opieki oraz 8.000,00 zł tytułem zaliczki na poczet kosztów niezbędnych do kontynuowania dalszego leczenia.

W treści decyzji z dnia 7 grudnia 2022 roku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wskazała, że roszczenie o rentę wyrównawczą polega oddaleniu jako przedwczesne.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 31 marca 2022 roku wraz z potwierdzeniem nadania, k. 29-32;

- decyzja z dnia 31 sierpnia 2022 roku, k. 34;

- pismo z dnia 20 kwietnia 2022 roku, k. 59;

- pismo z dnia 11 sierpnia 2022 roku, k. 60;

- decyzja z dnia 17 listopada 2022 roku, k. 61;

- decyzja z dnia 29 listopada 2022 roku, k. 62;

- decyzja z dnia 7 grudnia 2022 roku, k. 63;

- wiadomość elektroniczna z dnia 14 marca 2022 roku, k. 66;

- dokumenty zgromadzone w aktach szkody, k. 80.

Ojcem dziecka M. M. jest K. A..

P. A. jest siostrą K. A..

P. A. i M. M. nie utrzymują obecnie ze sobą relacji towarzyskich.

Dowód:

- zeznania P. A., k. 125-127;

- zeznania A. M., k. 125-127;

- zeznania M. M., k. 156-157.

W dniu 14 marca 2022 roku M. M. nie pobierała świadczenia emerytalno-rentowego.

W dniu 2 stycznia 2023 roku Powiatowy Urząd Pracy w S. zaświadczył, że od dnia 25 października 2022 roku M. M. jest zarejestrowana jako osoba bezrobotna bez prawa od zasiłku.

Dowód:

- zaświadczenie, k. 13 verte, k. 28;

- zaświadczenie, k. 88, k. 97.

M. M. ma nadal utrudnione wykonywanie podstawowych czynności życia codziennego. Pomaga jej mama i sąsiadka.

Dowód:

- zeznania M. M., k. 156-157.

Rozważania.

Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Sąd przy ustaleniu stanu faktycznego oparł się na przedłożonych przez strony dokumentach, które uznał za wiarygodne. Ich treść i autentyczność nie budziła wątpliwości, nie była kwestionowana przez strony, a także Sąd nie znalazł podstaw, aby podważać ich moc dowodową.

Sąd dał wiarę w znacznej części zeznaniom świadków P. A. oraz A. M., a także zeznaniom powódki. Osoby te w sposób logiczny i rzeczowy przedstawiły okoliczności mające istotne znaczenie dla rozpoznania niniejszej sprawy. Zeznania te pozostawały ze sobą spójne.

Niemniej jednak sąd nie dał wiary wersji powódki, co do wysokości wynagrodzenia jakie miała otrzymywać od P. A.. Wskazać trzeba, że świadek P. A. jest siostrą ojca dziecka powódki K. A.. Choć powódka wskazała, że w zasadzie nie utrzymuje kontaktów z K. A., nadto M. M. i P. A. nie pozostają ze sobą w relacjach towarzyskich, to całokształt okoliczności nie daje postaw do uznana, że kwota 3 500 zł brutto była wynegocjowana przez powódkę i P. A., taką kwotę otrzymałaby, gdyby umowa o pracę została zawarta i powódka świadczyłaby pracę. Faktycznie powódka złożyła list intencyjny z 24.01.2022r., z którego wynika przyszłe wynagrodzenie, także świadek P. A. i powódka o takim wynagrodzenia zeznawały, to przy założeniu relacji pomiędzy powódką, a K. A., a co za tym idzie P. A., zatajeniem tej relacji w pierwszej części postępowania dowodowego, należy przyjąć, że ustalenie wysokości wynagrodzenia nastąpiło na potrzeby niniejszego procesu.

Powyższe oznacza, ze sąd przyjął wynagrodzenie jakie mogłaby otrzymać, jako najniższe (minimalne) wynagrodzenie na pracę. Powódka zeznawała, ze takie wynagrodzenie zazwyczaj otrzymywała, a przy obecnej koniunkturze na rynku pracy bez wątpienia takie wynagrodzenie by otrzymała, bez względu na jakim stanowisku. Jest to kwota w lutym i marcu 2022r. 3 010 zł, czyli 2 363,56 zł netto.

Przechodząc do merytorycznej oceny zgłoszonego żądania w pierwszej kolejności wskazać należy, iż pozwana (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. nie kwestionowała swojej odpowiedzialności co do zasady za zdarzenie komunikacyjne z dnia 26 stycznia 2022 roku w wyniku którego powódka doznała uszkodzenia ciała.

Zgodnie z art. 444 § 2 k.c., jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. Renta z art. 444 § 2 k.c. ma na celu wyrównanie szkody majątkowej, powstałej wskutek utraty przez poszkodowanego zdolności do pracy, wyrażającej się utratą dochodów z pracy.

Na gruncie kodeksu cywilnego za podstawową zasadę ustalania wysokości szkody uznaję się tzw. metodę dyferencyjną (różnicy), która zakłada porównanie hipotetycznego stanu majątkowego poszkodowanego, gdyby nie doszło do zdarzenia szkodowego, z rzeczywistym stanem jego majątku w chwili ustalenia szkody. Zastosowanie metody różnicy zakłada przy tym uwzględnienie skutków, jakie zdarzenie szkodzące wywołało w całym majątku poszkodowanego, a nie z ograniczeniem wyłącznie do tego składnika majątku, na który zdarzenie szkodzące oddziaływało bezpośrednio. Podstawą wyliczenia szkody w przypadku utraty możliwości zarobkowania jest ustalenie przypuszczalnych dochodów netto, które osiągnąłby poszkodowany, gdyby nie uległ wypadkowi, i zestawienie ich z dochodem uzyskiwanym lub możliwym do uzyskania przez poszkodowanego, który częściowo lub całkowicie utracił zdolność do zarobkowania.

Jak się wskazuje w orzecznictwie, powstanie szkody w postaci utraty zarobku nie zależy od tego, czy poszkodowany miał lub nie roszczenie o uzyskanie pracy, lecz od tego, czy pracę tę mógł wykonywać i czy przypuszczalnie by ją wykonywał. Jeżeli zatem istniały realne możliwości dalszego zatrudnienia poszkodowanego, należy przyjąć, że poniósł on szkodę w związku z zaistniałym uszczerbkiem (wyrok SN z 17 lipca 1975 roku, sygn. akt I CR 370/75, lex). Ustalanie wysokości renty wyrównawczej w odniesieniu do przyszłych dochodów poszkodowanego, tj. takich, które mógłby osiągać, gdyby mu szkody nie wyrządzono, opiera się na określeniu wysokości dochodów rzeczywiście uzyskiwanych przez poszkodowanego do chwili wyrządzenia mu szkody (również tych nieregularnych), ale także tych, których uzyskanie w przyszłości byłoby wysoce prawdopodobne (wyrok SN z 4 czerwca 2013 r., sygn. akt II PK 291/12, lex). W literaturze przedmiotu przyjmuje się też, że roszczenie o wypłatę renty z tytułu całkowitej bądź częściowej utraty zdolności do pracy przysługuje także osobie niepracującej, która wychowuje dzieci i zajmuje się prowadzeniem gospodarstwa domowego.

Zgodnie z ogólnymi regułami rozkład ciężaru dowodu, kwestia wykazania całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy spoczywa na poszkodowanym (art. 6 k.c.).

W rozpoznawanej sprawie M. M. domagała się zasądzenia od pozwanej renty wyrównawczej w wysokości 5.404,68 złotych w związku z utratą spodziewanego wynagrodzenia za pracę w lutym i marcu 2022 roku. Powódka do obliczeń przyjęła wynagrodzenie w kwocie 3.500,00 złotych brutto za każdy miesiąc, przy czym żądanie pozwu obejmuje wynagrodzenie netto, tj. 2.702,34 zł za każdy miesiąc.

Przy założeniu, że sąd przyjął kwotę 3 010 zł, czyli 2 363,56 zł netto, do zasądzenia jest 4 727,12 zł, bowiem w lutym i marcu 2022 roku wysoce prawdopodobne było uzyskanie przez nią wynagrodzenia na wyżej wymienionym poziomie. Sąd wziął pod uwagę, z przebiegu dotychczasowego zatrudnienia powódki wynika, że nie jest osobą która uchyla się od podejmowania pracy zarobkowej, skoro praktycznie od 2017 roku do dnia wypadku ją wykonywała i utrzymywała się, co do zasady, samodzielnie (z ok. roczną przerwą ze uwagi na urodzenie dziecka). Nie ma więc podstaw do przyjęcia, że w lutym i marcu 2022 roku powódka nie wykonywałaby pracy zarobkowej, zwłaszcza że pomyślnie przeszła rekrutację na stanowisko administracyjne i przedstawiono jej ofertę zatrudnienia, obejmującą rzeczony okres.

Z kolei z zaświadczenia lekarskiego dr. n. med. R. K., specjalisty ortopedii i chirurgii urazowej wynika, że do końca kwietnia 2022 roku M. M. była niezdolna do pracy (k. 21). Niezdolność do pracy trwała dłużej, jednak powódka dochodzi roszczenia za luty i marzec 2022 roku i Sąd nie miał wątpliwości, że w tym okresie M. M. była całkowicie niezdolna do pracy. Skoro powódka ma nadal utrudnione wykonywanie podstawowych czynności życia codziennego, to należy uznać - kierując się zasadami doświadczenia życiowego – że tym bardziej bezpośrednio po zdarzeniu szkodowym rzeczone problemy u niej występowały, zwłaszcza bacząc na fakt, iż konieczne było przeprowadzenie leczenia operacyjnego artroskopii stawu barkowego.

Na podstawie art. 235(1) § 1 pkt 2, 5 k.p.c. w związku z art. 505(7) § 1 i 2 k.p.c. Sąd pominął dowód z opinii biegłego z zakresu ortopedii i chirurgii oraz biegłego z zakresu medycyny pracy, albowiem z przedłożonego zaświadczenia lekarskiego wynika, iż M. M. w okresie objętym żądaniem pozwu była niezdolna do pracy, a wniosek ten zmierzał jedynie do przedłużenia postępowania.

Na podstawie art. 235(1) § 1 pkt 2, 5 k.p.c. w związku z art. 505(7) § 1 i 2 k.p.c. Sąd pominął dowód z opinii biegłego z zakresu rachunkowości, albowiem wysokość utraconego zarobku w niniejszym postępowaniu nie wymagała wiadomości specjalnych. Należy również wskazać, że opinii biegłego nie zasięga się, jeżeli jej przewidywany koszt miałby przekroczyć wartość przedmiotu sporu, chyba że uzasadniają to wyjątkowe okoliczności. W niniejszej sprawie koszt opinii biegłych, w ocenie Sądu, przekroczyłyby kwotę dochodzoną w niniejszym postępowaniu przez powódkę, co także przemawiało za pominięciem dowodów z opinii biegłych.

Podsumowując, powódka wykazała, że w lutym i marcu 2022 roku mogłaby otrzymać wynagrodzenie na poziomie minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Biorąc pod uwagę jednak, że pozwana do dnia wyrokowania wypłaciła powódce kwotę 4.000,00 złotych renta za rzeczone miesiące do daty wyrokowania powinna zatem zostać zasądzona w wysokości wynikającej z różnicy między kwotą ustaloną przez Sąd i wypłaconą (por. podobnie wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 11 maja 2021 roku, sygn. akt I ACa 217/21, lex i Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 11marca 2019r., VI ACa 1269/17, lex), tj. w wysokości 727,12 złotych, o czym Sąd orzekł w punkcie I sentencji wyroku.

O roszczeniu ubocznym orzeczono w oparciu o treść art. 481 § 1 i 2 k.c. Pozwana wezwanie do zapłaty z dnia 31 marca 2022 roku odebrała w dniu 6 maja 2022 roku, dlatego odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 4.000,00 złotych Sąd zasądził od dnia 7 maja 2022 roku do dnia zapłaty tej kwoty wynikającej z postanowienia Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 17 stycznia 2023 roku, a od kwoty 727,12 złotych od dnia 7 maja 2022 rok do dnia zapłaty.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. Powódka poniosła koszty w wysokości 2.217 zł, na które złożyło się na nie: wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 1.800 zł (zgodnie ze stawką z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie), opłata od pozwu - 400 zł, oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa -17 zł. Pozwana poniosła koszty w wysokości 1.817 zł, na które złożyło się: wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 1.800 zł (zgodnie ze stawką z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł.

Powódka wygrała sprawę w 87%, stąd należy jej się zwrot kosztów w kwocie 1928,79 zł, jednocześnie pozwana wygrała sprawę w 13%, stąd należy jej się zwrot kosztów w kwocie 236,21 zł. Różnica w poniesionych kosztach wynosi 1692,58 zł i taką też kwotę Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki.

W punktach IV i V wyroku Sąd nakazał ściągnąć od powódki kwotę 31,99 zł, od pozwanej kwotę 214,13 zł tytułem kosztów poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa – zwrot kosztów dojazdu i zwrot utraconego zarobku świadka A. M. (odpowiednio 163,81 zł i 82,31 zł). Ponadto, wskazać należy, że koszty nieobciążające przeciwnika Sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji nakazuje ściągnąć z roszczenia zasądzonego na rzecz strony, której czynność spowodowała ich powstanie, strony zastąpionej przez kuratora lub osoby, na której rzecz prokurator wytoczył powództwo lub zgłosił wniosek o wszczęcie postępowania (art. 113 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych).