Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2024 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 7 października 2024 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo-akcyjnej w T.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo-akcyjnej w T. kwotę 5 412,45 zł (pięć tysięcy czterysta dwanaście złotych czterdzieści pięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

- od kwoty 3 846,11 zł od dnia 10 stycznia 2024 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 355,45 zł od dnia 11 marca 2024 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 1115,31 zł od dnia 10 stycznia 2024 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 95,58 zł od dnia 11 marca 2024 roku do dnia zapłaty;

II. w pozostałej części powództwo oddala;

III. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2217 zł (dwa tysiące dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 1081/24 T., dnia 29 października 2024 roku

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 11 marca 2024 roku (data złożenia pozwu w sądzie) powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna wniósł o zasądzenie od Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 5 413,22 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

- od kwoty 3846,11 zł od dnia 10 stycznia 2024 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 355,45 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty,

- od kwoty 1116,11 zł od dnia 10 stycznia 2024 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 355,45 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty,

oraz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniu 18 lutego 2023 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzony został pojazd A. (...) o nr rej. (...) należący do poszkodowanego S. O. (1) oraz R. O.. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność co do zasady. Pojazd po zdarzeniu nie nadawał się do dalszej jazdy. Samochód należący do poszkodowanego został odholowany do miejsca wskazanego przez poszkodowanego. Powód podniósł, że pozwany uznał co do roszczenie powoda w zakresie holowania wypłacając kwotę 3604,00 zł. W zakresie kosztów wynajmu pojazdu zastępczego pozwany wypłacił powodowi kwotę 4489,50 zł. Powód wystawił poszkodowanemu fakturę VAT na kwotę 7450,11 zł tytułem holowania. Koszty objęły dojazd z bazy (11 km x 6 zł netto), załadunek i rozładunek uszkodzonego pojazdu (2 x 120 zł netto), transport uszkodzonego pojazdu do miejsca zamieszkania poszkodowanego (294 km x 7 zł netto), powrót do bazy (294 km x 6 zł netto) oraz dopłatę za holowanie pojazdu o masie powyżej 1400 kg (50 % usług wskazanych na fakturze). Pozwany obniżył stawkę za holowanie do kwoty 6 zł brutto za kilometr, stawkę za załadunek i rozładunek do łącznej kwoty 100 zł brutto oraz odmówił dopłaty za masę pojazdu. Powód podał również, że wystawił poszkodowanemu fakturę VAT za najem pojazdu zastępczego na kwotę 5605,50 zł brutto. Na tę kwotę składały się koszt wynajmu pojazdu zastępczego przez pierwsze 7 dób po stawce 150 zł netto za dobę, następne 20 dób po stawce 130 zł netto za dobę oraz koszt odbioru pojazdu zastępczego po zakończeniu najmu (279 km x 3,25 zł netto). Stawki podwyższono o podatek od towarów i usług. Pozwany uznał cały okres najmu oraz stawkę zastosowaną przez powoda, ale odmówił uznania kosztów odbioru pojazdu zastępczego po zakończeniu najmu. Powód wskazał też, że na podstawie umowy z dnia 18 lutego 2023 roku oraz 17 marca 2023 roku poszkodowany przelał na powoda przysługujące mu roszczenia względem pozwanego związane ze szkodą z dnia 18 lutego 2023 roku. Powód podał również, że skapitalizował odsetki od kwot głównych i dochodzi odsetek od należności głównych od dnia 10 stycznia 2024 roku.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym dnia 25 kwietnia 2024 roku, w sprawie X Nc 522/24, Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Toruniu orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty w ustawowym terminie wywiódł pozwany, zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko pozwany potwierdził swoją odpowiedzialność za skutki zdarzenia z dnia 18 lutego 2023 roku, w wyniku którego doszło do uszkodzenia pojazdu marki A. nr rej. (...) oraz, że wypłacił z tytułu szkody odszkodowanie w kwocie 4489,50 zł z tytułu najmu pojazdu zastępczego oraz 3604,00 zł z tytułu holowania. Pozwany wskazał, że stosowane przez powoda stawki za holowanie są nierynkowe. Oprócz tego pozwany twierdził, że brak było podstaw do uznania roszczenia z tytułu dopłaty za masę pojazdu powyżej 1400 kg. Pozwany wskazał, że na poszkodowanym ciążył obowiązek działania zmierzającego do minimalizacji kosztów naprawienia poniesionego uszczerbku, natomiast poszkodowany nie dokonał pełnego i właściwego porównania oferty powoda i konkurencji, zaś powód nie udowodnił, że żądane za holowanie stawki są stawkami uzasadnionymi. Pozwany stwierdził też, że bierność poszkodowanego i zaakceptowanie bez zastrzeżeń warunków przedłożonych przez powoda niewątpliwie stanowiło przyczynienie się do zwiększenia szkody.

Co do kosztów najmu pojazdu zastępczego pozwany zaznaczył, że nie uznał wskazanych w pozycji 3 faktury powoda kosztów odbioru pojazdu od klienta na kwotę 1116 zł. Pozwany wskazał, że w piśmie z dnia 20 lutego 2023 roku przekazał poszkodowanemu informację o możliwości najmu pojazdu zastępczego oraz pokrywaniu przez pozwanego kosztów podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego. Pozwany wskazał, że w przypadku najmu pojazdu zastępczego z wypożyczalni współpracującej z nim koszty podstawienia i odbioru w ogóle by nie powstały. Tym samym, twierdził pozwany, zachowanie poszkodowanego, który wynajął pojazd od powoda ignorując propozycję w tym zakresie pochodzącą od pozwanego jest sprzeczne z zasadą minimalizacji szkody i nie zasługuje na ochronę prawną, a roszczenia powoda winno być oddalone.

W piśmie przygotowawczym z dnia 1 sierpnia 2024 roku powód podtrzymał swoje stanowisko w sprawie, a także podał, że przy każdej usłudze holowanie stosuje takie same zasady rozliczenia. Powód zaznaczył, iż stawki stosowane przez niego z tytułu holowania są stawkami rynkowymi. Powód wskazał też, że konieczność użycia lawety o (...) powyżej 3,5 tony wynikała z masy własnej uszkodzonego pojazdu – 1565 kg. Gdyby powód nie skorzystał z lawety o (...) powyżej 3500 kg, nastąpiłoby przekroczenie limity masy liczonej jako waga lawety oraz waga holowanego pojazdu. To z kolei, wskazał powód, spowodowałoby naruszenie przepisów prawa o ruchu drogowym i odpowiedzialność wykroczeniową kierującego lawetą. Powód zaznaczył także, że użycie lawety o (...) powyżej 3500 kg wiąże się z większymi kosztami. Co do kosztów odbioru pojazdu zastępczego powód podał, że poszkodowany wynajął pojazd zastępczy w dniu 18 lutego 2023 roku, zaś pozwany informację o możliwości zorganizowania pojazdu zastępczego przedstawił mu dopiero w dniu 20 lutego 2023 roku. Tym samym, twierdził powód, na chwilę zawarcia umowy najmu przez poszkodowanego poszkodowany nie miał możliwości porównania oferty pozwanego z ofertą powoda.

Do zamknięcia rozprawy stanowiska stron nie uległy zmianie.

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 18 lutego 2023 roku w miejscowości O. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do S. O. (1) i R. O.. Sprawca kolizji posiadał ubezpieczenie OC w Towarzystwie (...) Spółce Akcyjnej w W.. Pojazd po zdarzeniu nie nadawał się do dalszej jazdy, a dowód rejestracyjny został zatrzymany przez policję. Zdarzenie szkodowe miało miejsce w sobotę około godziny 16:00. Poszkodowany w dacie zdarzenia usiłowali skontaktować się z ubezpieczycielem sprawcy szkody, lecz bezskutecznie.

Fakty bezsporne, a nadto dowód : zeznania świadka M. S. złożone na rozprawie w dniu 7 października 2024 roku – k. 72-72v, znacznik czasowy od 00:05:21 do 00:14:03, informacja z policji o zdarzeniu drogowym – akta szkody na płycie CD – k. 45, plik: 2023-02-20_Notatka_z_policji_ (...)_wersja_1, umowa o świadczenie usług z dnia 18 lutego 2023 r. - k. 15, zdjęcie dowodu rejestracyjnego uszkodzonego pojazdu - akta szkody na płycie CD – k. 45, plik: 2023_02_20_ (...)83_D._rejestracyjny_pojazdu_poszkodowanego__obie_strony_

W dniu 18 lutego 2023 r. S. O. (1) zawarł w (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytowo-akcyjną w T. umowę najmu pojazdu zastępczego z OC sprawcy wypadku na czas nieokreślony z prawem do wypowiedzenia umowy w każdym czasie i za jednodniowym okresem wypowiedzenia. Wynajętym samochodem był pojazd marki H. (...). Stawka najmu wynosiła 150 zł netto przy okresie najmu od 1 do 7 dni oraz 130 zł netto w wypadku najmu przekraczającego 7 dni. Umowa najmu przewidywała koszt podstawienia i odbioru pojazdu w wysokości 3,25 zł netto/4,00 zł brutto za 1 km od siedziby wypożyczalni.

dowód: umowa najmu pojazdu zastępczego z dnia 18 lutego 2023 r. - k. 19

Tego samego dnia, tj. w dniu 18 lutego 2023 r. S. O. (1) zawarł w (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytowo-akcyjną w T. umowę o świadczenie usług polegających na holowaniu uszkodzonego pojazdu do miejsca zamieszkania poszkodowanego. Miejsce holowania wynikało z wyboru poszkodowanego. W umowie wskazano, że koszt holowania uszkodzonego pojazdu w przypadku sumy kilometrów przejechanych przez holownik większej niż 30 kilometrów to suma następujących czynności: dojazd z bazy na miejsce zdarzenia 6 zł netto za każdy rozpoczęty kilometr, załadunek uszkodzonego pojazdu 120 zł netto, rozładunek uszkodzonego pojazdu - 120 zł netto, transport uszkodzonego pojazdu 7 zł netto za każdy rozpoczęty kilometr, powrót holownika do bazy 6 zł netto za każdy rozpoczęty kilometr. Dodatkowo koszt usługi był powiększany o 50% w przypadku gdy masa własna holowanego pojazdu przekracza 1400 kg i konieczne jest użycie holownika o ładowności powyżej 1400 kg i (...) powyżej 3500 kg.

dowód: umowa o świadczenie usług z dnia 18 lutego 2023 r. - k. 15

W dniu 18 lutego 2023 r. powód wykonał usługę holowania uszkodzonego pojazdu A. (...) do miejsca zamieszkania poszkodowanego S. O. (1) w W.. Odległość pomiędzy miejscem zdarzenia oraz miejscem do którego został odholowany uszkodzony pojazd wynosi 279 kilometrów. Usługa holowania została wykonana przy użyciu holownika stanowiącego auto ciężarowe o masie powyżej 3,5 tony. Poszkodowany S. O. (2) potrzebował natychmiast po wypadku pojazdu zastępczego, by kontynuować podróż do W.. Poszkodowany wynajął pojazd zastępczy od powodowej spółki i kontynuował podróż.

dowód : zeznania świadka M. S. złożone na rozprawie w dniu 7 października 2024 roku – k. 72-72v, znacznik czasowy od 00:05:21 do 00:21:28, umowa najmu pojazdu zastępczego z dnia 18 lutego 2023 r. - k. 19, faktura VAT (...) z dnia 18 lutego 2023 r. – k. 16, faktura VAT (...) – k. 20, umowa o świadczenie usług z dnia 18 lutego 2023 r. - k. 15

Masa uszkodzonego pojazdu marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wynosiła 1565 kg.

Fakt bezsporny, a nadto dowód : zdjęcie dowodu rejestracyjnego uszkodzonego pojazdu - akta szkody na płycie CD – k. 45, plik: 2023_02_20_ (...)83_D._rejestracyjny_pojazdu_poszkodowanego__obie_strony_

Potrzeba naliczania opłaty dodatkowej w wysokości 50% za usługę holowania w przypadku gdy holowany pojazd ma masę powyżej 1400 kg podyktowana jest koniecznością używania holownika o większej ładowności i zatrudnienia kierowcy dysponującego uprawnieniami do kierowania takim pojazdem. Ponadto koszty eksploatacji takiego pojazdu są znacznie wyższe.

dowód : zeznania świadka M. S. złożone na rozprawie w dniu 7 października 2024 roku – k. 72v, znacznik czasowy od 00:29:30 do 00:38:49

W dniu 20 lutego 2023 r. szkoda została zgłoszona do Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W.. R. O., współwłaściciel uszkodzonego pojazdu upoważnił S. O. (1) do podejmowania decyzji i.in. w sprawie wypłaty odszkodowania, dokonania w jego imieniu cesji odszkodowania z tytułu szkody, holowania uszkodzonego pojazdu, wynajmu pojazdu zastępczego oraz ustanawiania pełnomocników w związku ze szkodą z dnia 18 lutego 2023 roku. Poszkodowany S. O. (1) upoważnił powoda zarówno do działania w jego imieniu w procesie likwidacji szkody oraz do odbioru odszkodowania z tytułu usługi holowania uszkodzonego pojazdu i najmu pojazdu zastępczego. W dniu 23 lutego 2023 r. ubezpieczyciel dokonał oględzin pojazdu, sporządził kosztorys, a także przesłał poszkodowanemu informację o tym, że koszt naprawy pojazdu przekracza jego wartość w dniu szkody kwalifikując szkodę jako całkowitą. Dnia 8 marca 2023 r. ubezpieczyciel wydał decyzje w przedmiocie wypłaty S. O. (1) i R. O. odszkodowania. Wypłata sumy odszkodowania nastąpiła w dniu 10 marca 2023 roku.

Dowód: zgłoszenie szkody z dnia 20 lutego 2023 r. – akta szkody na płycie CD – k. 45, plik: 2023-02-20_Z._szkody, pełnomocnictwo z dnia 18 lutego 2023 r. - akta szkody na płycie CD – k. 45, plik: 2023-02-21_ (...)_2_ (...), upoważnienie z dnia 18 lutego 2023 r. – k. 18, informacja o zakwalifikowaniu szkody jako całkowitej z dnia 23 lutego 2023 r. – akta szkody na płycie CD – k. 45, plik: 2023-02-23_Informacja_przed_wyliczeniem_szkody, wycena szkody całkowitej (...) z dnia 23 lutego 2023 r. – akta szkody na płycie CD – k. 45, plik: 2023-02-23_Klient_IE_ (...)-02_Mobilne_ogledziny_pojazdu, wycena naprawy pojazdu do szkody (...)-02 z dnia 18.02.2023 r. – akta szkody na płycie CD – k. 45, plik: 2023-02-23_Kosztorys_AX_ (...)-02_Mobilne_ogledziny_pojazdu, dokumentacja zdjęciowa uszkodzonego pojazdu - akta szkody na płycie CD – k. 45, dokumentacja zdjęciowa datowana na 23 lutego 2023 r., Wycena Nr: (...) – akta szkody na płycie CD – k. 45, plik: 2023-02-23_Likwidator_IE_ (...)-02_Mobilne_ogledziny_pojazdu, Decyzja z dnia 8 marca 2023 r. – akta szkody na płycie CD – k. 45, plik: 2023-03-09_KOM_-OC_Decyzja_szkoda_calkowita_[PAN]_ (...)_ (...), oświadczenie poszkodowanego z dnia 17 marca 2023 r. – k. 21

Pismem z dnia 20 lutego 2023 r. pozwany poinformował poszkodowanego o możliwości wynajmu pojazdu zastępczego oraz o akceptowanej stawce za dobę najmu pojazdu zastępczego w wysokości 260 zł brutto przy najmie pojazdu o klasie takiej, jak pojazd uszkodzony, tj. pojazdu z segmentu E. W informacji wskazano m.in., że poszkodowany z tytułu najmu pojazdu w wypożyczalni współpracującej z pozwanym żadnych kosztów, pod warunkiem użytkowania pojazdu zgodnie z przeznaczeniem oraz zgodnie z przepisami prawa

Fakt bezsporny, a nadto dowód: informacja o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego z dnia 20 lutego 2023 r. – akta szkody na płycie CD – k. 45, plik: 2023-02-20_Informacja_o_pojezdzie_zastepczym

W dniu 17 marca 2023 roku poszkodowany zwrócił pojazd zastępczy. Zwrot został dokonany w miejscu zamieszkania poszkodowanego w W..

Fakty bezsporne, a nadto dowód : zeznania świadka M. S. złożone na rozprawie w dniu 7 października 2024 roku – k. 72-72v, umowa najmu pojazdu zastępczego z dnia 18 lutego 2023 r. - k. 15

W dniu 17 marca 2023 roku powód wystawił fakturę za najem pojazdu zastępczego w łącznej wysokości 5 605,50 zł, na którą to kwotę składały się sumy 1 291,50 zł za pierwsze 7 dób wynajmu pojazdu zastępczego, 3 198,00 zł za kolejne 20 dób wynajmu pojazdu zastępczego oraz 1116,00 zł za odbiór pojazdu od klienta.

Dowód: faktura VAT (...) z dnia 17 marca 2023 r. - k. 20

W dniu 18 lutego 2023 roku powód wystawił fakturę za wykonanie usługi holowania w łącznej wysokości 7 450,11 zł, na którą to kwotę składały się sumy 81,18 zł za dojazd z bazy, 147,60 zł za załadunek uszkodzonego pojazdu, 2 531,34 zł za transport uszkodzonego pojazdu do miejsca zamieszkania poszkodowanego, 2 059,02 zł za powrót do bazy oraz 2 483,37 zł tytułem dopłaty 50% z uwagi na masę uszkodzonego pojazdu powyżej 1400 kg.

Dowód: faktura VAT (...) z dnia 18 lutego 2023 r. - k. 16

W dniu 21 marca 2023 r. Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna w W. wydał decyzję o przyznaniu odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego w wysokości 4 489,50 zł brutto. W decyzji o przyznaniu odszkodowania wskazano, że pozwany nie uznał kosztów za odbiór pojazdu w związku z tym, że nie jest to celowy i ekonomicznie uzasadniony koszt. Kwota odszkodowania została przelana powodowi na jego rachunek bankowy w dniu 21 marca 2023 r.

Dowód: decyzja z dnia 21 marca 2023 r. - k. 12, potwierdzenie przelewu – k. 12v

W dniu 13 marca 2023 r. Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna w W. wydał decyzję o przyznaniu odszkodowania z tytułu holowania uszkodzonego pojazdu w wysokości 3 604,00 zł brutto. W decyzji o przyznaniu odszkodowania wskazano, że ubezpieczyciel uznał koszt holowania w kwocie 6 zł brutto za jeden kilometr na dystansie 584 kilometrów, a także kwotę 100 zł brutto za załadunek i rozładunek pojazdu. Wskazano też, że pozwany nie uznaje stawki za kilometr holowania oraz załadunek i rozładunek wskazanej na fakturze, ponieważ cena usługi odbiega od ceny występującej na rynku lokalnym, a co za tym idzie nie jest to celowy i ekonomicznie uzasadniony koszt. Kwota odszkodowania została przelana powodowi na jego rachunek bankowy w dniu 14 marca 2023 r.

Dowód: decyzja z dnia 13 marca 2023 r. – akta szkody na płycie CD – k. 45, plik: 2023-03-14_KOM_-_OC_Dodatkowe_paragrafy_-_pojazd_zastepczy_holowanie_[ (...)], potwierdzenie przelewu – k. 13

W dniu 18 lutego 2023 roku S. O. (1) zawarł (jako zbywca) z powodem (jako nabywca) w O. umowę przelewu wierzytelności, w której wskazano, iż nabywca nabywa wierzytelność odszkodowawczą z tytułu kosztów holowania uszkodzonego pojazdu świadcząc na rzecz zbywcy usługę polegającą na holowaniu uszkodzonego pojazdu na podstawie Faktury VAT nr (...), zaś zbywca przenosi na nabywcę tę wierzytelność jako zapłatę za tę usługę. W dniu 17 marca 2023 roku strony zawarły w W. umowę przelewu wierzytelności odszkodowawcze z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Bezsporne, a nadto dowód : umowa przelewu wierzytelności z dnia 18 lutego 2023 roku – k. 14, umowa przelewu praw do odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego z dnia 17 marca 2023 roku – k. 17

Powód wiadomością e-mail z dnia 28 lutego 2023 roku powiadomił pozwanego o przelewie praw do odszkodowania z tytułu holowania uszkodzonego pojazdu, a także przesłał w załączeniu dokumenty w postaci umowy przelewu, umowy o świadczenie usług z dnia 18 lutego 2023 r. i fakturę VAT o numerze (...). Powód wezwał też pozwanego do zapłaty w terminie do dnia 30 marca 2023 roku. Powód wiadomością e-mail z dnia 20 marca 2023 roku powiadomił pozwanego o przelewie praw do odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego, a także przesłał w załączeniu dokumenty w postaci umowy przelewu, umowy najmu z dnia 18 lutego 2023 r., oświadczenia poszkodowanego z dnia 17 marca 2023 r., screenshot formularza zgłoszenia w dniu szkody i fakturę VAT o numerze (...).

Bezsporne, a nadto dowód : wezwanie z dnia 28 lutego 2023 r. – k. 22, wezwanie z dnia 20 marca 2023 r. – k. 22v

W dniu 29 lutego 2024 powód ponowił wiadomościami e-mail wezwania do zapłaty z tytułu zapłaty brakujących kwot za fakturę (...) w wysokości3 846,11 zł oraz za fakturę (...) w wysokości 1 116,00 zł. Pozwany nie uregulował jednak należności względem powoda.

Bezsporne, a nadto dowód : wezwanie z dnia 29 lutego 2024 r. – k. 23, wezwanie z dnia 29 lutego 2024 r. – k. 23v

W listopadzie 2021 roku stawki rynkowe z tytułu holowania uszkodzonego pojazdu na terenie T. i okolic kształtowały się w następujący sposób: koszt dojazdu do pojazdu kształtował się w granicach od 3,5 zł do 6,30 zł netto za kilometr, koszt holowania od 4,55 do 7,30 zł netto za kilometr, załadunek pojazdu od 100 do 200 zł netto, rozładunek pojazdu od 100 do 200 zł netto. Dodatkowo część podmiotów wykonujących usługi holownicze na rynku lokalnym zastrzegała, że w przypadku transportu pojazdu powyżej 1,5 tony koszt usługi wzrastał o 50%. Stawka w wysokości 7 zł netto za holowanie pojazdu była więc stawką rynkową w roku 2021, podobnie zresztą dopłata w wysokości 50% kosztów usługi w przypadku gdy masa pojazdu przekroczy 3,5 tony była w tamtym okresie kosztem rynkowym.

Dowód: opinia biegłego sądowego P. L. z dnia 12 listopada 2021 r. wydana w sprawie X C 828/21 na zlecenie Sądu Rejonowego w Toruniu – k. 25-26v, opinia biegłego sądowego P. L. z dnia 21 sierpnia 2023 r. wydana w sprawie I C 33/23 na zlecenie Sądu Rejonowego w Świeciu – k. 59-60

Sąd zważył co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie okoliczności bezspornych oraz dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, w tym w aktach szkodowych złożonych na płycie CD przez pozwanego, zeznań świadka M. S., a także opinii biegłego P. L. wydanych w dniach 12 listopada 2021 roku i 21 sierpnia 2023 roku w dwóch innych sprawach sądowych, w których biegły ustalał jakie są rynkowe stawki holowania firm holowniczych działających na terenie T. i okolic.

Sąd w pełni dał wiarę dowodom w postaci dokumentów zgromadzonych w toku procesu, albowiem ich prawdziwość nie budziła w ocenie Sądu jakichkolwiek wątpliwości. Sąd dał wiarę także dokumentom zgromadzonym w aktach szkody, bowiem ich prawdziwość nie była kwestionowana przez żadną ze stron, a także z ich treści wyłania się zakres szkody wywołanej zdarzeniem z dnia 18 lutego 2023 roku, jak również obraz wydarzeń, które następowały po zdarzeniu szkodowym.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka M. S. dotyczące wynajmu pojazdu pokrzywdzonemu, przebiegu postępowania likwidacyjnego u pozwanego, wykonania usługi holowania, informowania pozwanego o naprawieniu pojazdu i wzywania do wypłaty odszkodowania. Zeznania świadka były jasne, spójne i logiczne. Znajdują również odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym. Poza tym świadek był osobą, która uczestniczyła aktywnie w procesie likwidacji szkody, podpisywała z poszkodowanym dokumenty umów przelewu wierzytelności, a także odbierała pojazd zastępczy po zakończeniu najmu przez poszkodowanego S. O. (1). Fakt, że świadek jest prokurentem powodowej spółki w żadnej mierze nie powoduje, że składane przez niego zeznania nie były rzetelne.

Sąd poczynione ustalenia faktyczne oparł także na opiniach sporządzonych przez biegłego P. L. w dniu 12 listopada 2021 r. wydanej w sprawie X C 828/21 na zlecenie Sądu Rejonowego w Toruniu oraz w dniu 21 sierpnia 2023 r. na zlecenie Sądu Rejonowego w Świeciu w sprawie I C 33/23. Zgodnie z art. 278 ¹ k.p.c., sąd może dopuścić dowód z opinii sporządzonej na zlecenie organu władzy publicznej w innym postępowaniu przewidzianym przez ustawę. W przedmiotowej sprawie obie strony domagały się zresztą przeprowadzenia dowodu z opinii dołączonej do pozwu (z dnia 12 listopada 2021 r.), zaś powód w piśmie przygotowawczym z dnia 1 sierpnia 2024 r. zażądał także przeprowadzenia dowodu z opinii z dnia 21 sierpnia 2023 roku. Biegły w obu tych opiniach odnosił się do okoliczności spornych dla stron, a mianowicie do kwestii stawki rynkowej stosowanej w miejscu, w którym usługa holowania została przez powoda wykonana, a także ustalenia czy dopłata w wysokości 50% kosztów usługi w przypadku przekroczenia określonej masy pojazdu holowanego jest opłatą rynkową. Opinia została sporządzona przez podmiot profesjonalny, była wewnętrznie spójna i odpowiadała na pytania dotyczące rynkowości stawek za usługi holowania w okresie zakreślonym w listopadzie 2021 roku. Sąd nie jest związany opinią biegłego i ocenia ją na równi z innymi środkami dowodowymi w ramach swobodnej oceny dowodów przewidzianej w art. 233 § 1 k.p.c., zgodnie z którym Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego. Ocenę opinii biegłego odróżniają jednak szczególne kryteria. Stanowią je: zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłych, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonej w niej wniosków. Przedmiotem opinii nie jest bowiem przedstawienie faktów, lecz ich ocena na podstawie wiedzy fachowej (wiadomości specjalnych). Nie podlega ona zatem weryfikacji jak dowód na podstawie kryteriów prawdy i fałszu. Nie chodzi tu bowiem o kwestię wiarygodności lecz o pozytywne lub negatywne uznanie wartości zawartego w opinii i jej uzasadnieniu rozumowania. Sąd ocenia dowód z opinii biegłego nie tylko przez pryzmat jej wniosków końcowych, ale również w oparciu o dokumentację, na podstawie której została wydana. W przedmiotowym wypadku dodatkowo biegły wydał opinię w innych sprawach i w innych stanach faktycznych, ale mimo to w ocenie sądu opinie biegłego w zakresie, w jakim zostały wykorzystane do poczynienia ustaleń faktycznych nadają się do wykorzystania w sprawie. Biegły udzielił odpowiedzi na pytanie o uzasadnione na rynku lokalnym koszty holowania uszkodzonego pojazdu przy czym odpowiedzi tej udzielał w kontekście stawek stosowanych w listopadzie 2021 roku. Mając na względzie, że stawki zastosowane przez powoda mieściłyby się w granicach stawek rynkowych w roku 2021, sąd doszedł do przekonania, że również w pierwszym kwartale 2023 roku musiały być rynkowe w związku z postępującą inflacją i ogólną tendencją wzrostu cen usług na rynku.

Sąd na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 k.p.c. pominął dowód z opinii biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej, o którego przeprowadzenie wnosił pozwany. Pozwany wniósł o dopuszczenie tego dowodu w celu wykazania faktów dotyczących kosztów holowania uszkodzonego pojazdu przy uwzględnieniu średnich stawek dla tej usługi stosowanych na rynku lokalnym według miejsca zamieszkania poszkodowanego, a także ustalenia możliwości przewiezienia pojazdu do miejsca wskazanego przez poszkodowanego bez naliczania dodatkowych opłat za transport pojazdu o masie powyżej 1,4 tony, a także bez naliczania dodatkowych opłat za rozładunek i załadunek. Pozwany chciał także, by biegły ustalił średnie stawki usług dodatkowych związanych z holowaniem według miejsca zamieszkania poszkodowanego w dacie zdarzenia oraz ustalenia znaczenia masy 166 kg dla zużycia technicznego holownika podczas transportowania pojazdu, zwiększonego zużycia paliwa dla uzasadnienia zwiększenia stawki za usługę holowania o 50%. Dowód ten zmierzał do wykazania faktów nieistotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Po pierwsze, nieistotne jest jakie są średnie stawki za holowanie, lecz to czy stawka zastosowana przez powoda była stawką rynkową. Jedynie bowiem w takiej sytuacji można mówić o działaniu poszkodowanego, które doprowadziło do zwiększenia szkody. Po drugie, ustalenie kosztów holowania uszkodzonego pojazdu według stawek średnich na rynku lokalnym według miejsca zamieszkania poszkodowanego w dacie zdarzenia jest bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Poszkodowany zamieszkuje bowiem w W., natomiast wypadek miał miejsce w O. i to lokalna firma holownicza (powód) wykonała usługę holowania. Ustalanie jakie mogłyby być koszty wykonania takiej usługi przez firmę holowniczą z W. jest bez znaczenia w kontekście rynkowości stawki powoda. Trudno oczekiwać, by poszkodowany, którego pojazd w sobotnie popołudnie w zimie został uszkodzony w takim stopniu, że nie nadaje się do dalszej jazdy, poszukiwał usług holowniczych w W. w taki sposób, by zmniejszyć rozmiar szkody. Zanim holownik, który miałby przyjechać ze stolicy, czyli z miejsca oddalonego o około 300 kilometrów dotarłby na miejsce, minęłoby bardzo dużo czasu, a z zeznań świadka M. S. wynikało, że poszkodowany spieszył się z powrotem do W.. Na marginesie zresztą wydaje się bardzo wątpliwe, by ceny usług tego rodzaju w W., stolicy Polski, kształtowały się na niższym poziomie aniżeli w T. i jego okolicach. Brak było również uzasadnienia dla dopuszczenia dowodu z opinii biegłego w zakresie ustaleń co do braku uzasadnienia dla zwiększenia stawki za usługę holowania wykonaną przez powoda oraz zawyżenia tychże stawek. Po raz kolejny pozwany domagał się dokonania takich ustaleń poprzez ustalenie przez biegłego średniej stawki usług dodatkowych związanych z holowaniem i dodatkowych opłat za utrudnienia przy załadunku i rozładunku według miejsca zamieszkania poszkodowanego w dacie zdarzenia. Ponownie jednak – usługa holowania została wykonana przez powoda, a zatem podmiot, który nie działa na rynku miejsca zamieszkania poszkodowanego, a ponadto średnie stawki nie miały znaczenia. Nie wiadomo też do końca w jakim celu pozwany zażądał dopuszczenia dowodu z opinii biegłego w celu ustalenia znaczenia masy 166 kg dla zużycia technicznego holownika podczas transportowania pojazdu, zwiększonego zużycia paliwa dla uzasadnienia zwiększenia stawki za usługę holowania o 50%. Pozwany nie przedstawił żadnych twierdzeń dotyczących tego z jakiego powodu biegły miałby ustalać akurat masę 166 kg dla wskazanych we wniosku dowodowym parametrów, nie przedstawił także żadnych twierdzeń odnośnie tego jakiego rodzaju holownika używał powód. Jest dla sądu kwestią oczywistą i nie wymagającą wiadomości specjalnych fakt, iż pojazd holujący o większej masie i większym udźwigu będzie zarówno bardziej kosztowny w eksploatacji, jak i w utrzymaniu. Ponadto zarówno powód w piśmie przygotowawczym z dnia 1 sierpnia 2024 roku, jak i świadek M. S. wyjaśnili, że dopłata w przypadku masy pojazdu powyżej 1500 kg wiąże się z koniecznością użycia lawety o większej ładowności, a to z kolei z koniecznością zatrudnienia kierowcy posiadającego prawo jazdy kategorii C. Ponadto laweta taka jest droższa w eksploatacji. Wszystkie te okoliczności powodują, że zwiększenie opłaty za usługę holowania jest ekonomicznie uzasadnione, a ponadto uzasadnione również prawnie biorąc pod uwagę ograniczenia dotyczące możliwości holowania uszkodzonego pojazdu pojazdem o mniejszej ładowności.

Sąd oddalił także wniosek pozwanego sformułowany w punkcie 4 sprzeciwu od nakazu zapłaty o zobowiązanie przez sąd powoda do przedłożenia kopii dowodów rejestracyjnych wszystkich holowników znajdujących się w dyspozycji powoda, którymi powód świadczy usługi holowania. Pozwany nie wyjaśnił w jakim celu właściwie sąd miałby nałożyć na pozwanego tego rodzaju zobowiązanie. W ocenie sądu żądanie pozwanego w tym zakresie zarówno było niecelowe i nieuzasadnione. Pozwany nie kwestionował faktu wykonania usługi holowania, ani też tego jakiego rodzaju holownik został wykorzystany do wykonania tej usługi. Ponadto świadek M. S. zeznał, że holownik, który został wykorzystany do wykonania usługi holowania został sprzedany przez powodową spółkę. W takim zaś wypadku przedstawienie przez powoda dowodu rejestracyjnego holownika, który wykonywał usługę holowania nie jest możliwe, a przedstawienie innych jest zbędne dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy.

Powód w niniejszym postępowaniu domagał się odszkodowania z tytułu naprawienia szkody w postaci kosztów poniesionych w związku z najmem pojazdu zastępczego, a także holowania. Strona pozwana kwestionowała koszt związany z odbiorem pojazdu zastępczego, a także stawki stosowane przez powoda za usługę holowania. Bezsporna była stawka za najem pojazdu zastępczego i okres najmu tego pojazdu, a także legitymacja procesowa obu stron, wobec czego sąd, mając na względzie postulat zwięzłości uzasadnienia wyroków (art. 327 ¹ § 2 k.p.c.) - brak jest podstaw do przedstawiania szczegółowych rozważań odnoszących się do tej problematyki.

Jak wynika z art. 822 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Odpowiedzialność odszkodowawczą z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych regulują przepisy ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2023 r., poz. 2500 ze zm., dalej jako ustawa). Zgodnie z art. 34 ust. 1 i art. 36 ust. 1 w/w ustawy z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są zobowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenia mienia, a odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Ustalenie odszkodowania z ubezpieczenia OC następuje według ogólnych zasad, określonych w art. 361 – 363 k.c., z tym jedynie zastrzeżeniem, że zakład ubezpieczeń zobowiązany jest tylko do świadczenia pieniężnego, ograniczonego do wysokości, ustalonej w umowie, sumy gwarancyjnej (art. 822 § 1 k.c. i art. 36 ust. 1 ustawy).

W uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11, OSNC 2012, Nr 3, poz. 28, Sąd Najwyższy wyraził pogląd, iż odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego, niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego. W uzasadnieniu uchwały wskazano, że nie wszystkie wydatki, pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym, mogą być refundowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2, art. 362 i art. 826 § 1 k.c.). Na dłużniku ciąży w związku z tym obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, nienadających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. Za celowe i ekonomicznie uzasadnione mogą być – co do zasady – uznane wydatki poniesione na najęcie pojazdu zastępczego tego samego typu co uszkodzony i na czas niezbędny do naprawy albo zakupu nowego pojazdu.

Jednocześnie w aktualnym orzecznictwie Sądu Najwyższego, podzielanym przez Sąd Rejonowy podkreśla się, iż: „zaciągnięcie przez poszkodowanego zobowiązania do zapłaty czynszu najmu pojazdu zastępczego stanowi szkodę w rozumieniu art. 361 § 2 KC pozostającą w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym” (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 2020 r., sygn. akt III CZP 63/19, opubl. Monitor Prawniczy 2020 nr 7, str. 339). W realiach niniejszej sprawy – w ocenie Sądu – powód wykazał, że poszkodowany faktycznie poniósł koszty najmu pojazdu zastępczego, jak i wykazał ich wysokość, przedkładając umowę najmu oraz fakturę VAT. W ocenie Sądu przytoczone wyżej orzeczenia znajdują w pełni zastosowanie również do poniesionych przez poszkodowanego kosztów holowania uszkodzonego w wyniku kolizji pojazdu.

W przekonaniu Sądu roszczenie powoda zasługiwało na uwzględnienie niemal w całości.

Pozwany jak już wskazano kwestionował co do najmu pojazdu zastępczego koszt związany z odbiorem pojazdu zastępczego. Pozwany uzasadniał swoje stanowisko twierdzeniem, że pismem z dnia 20 lutego 2023 roku poinformował poszkodowanego o możliwości najmu pojazdu zastępczego bez konieczności poniesienia kosztów podstawienia i odbioru tego pojazdu. Należy wskazać, iż zasadność dochodzenia od ubezpieczyciela kosztów związanych z podstawieniem i odbiorem pojazdu zastępczego należy ocenić indywidualnie, mając na względzie okoliczności konkretnej sprawy. W każdym bowiem przypadku powód, który dochodzi z tego tytułu skutków prawnych, powinien wykazać ich związek z zaistniałym wypadkiem (tak wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 19 września 2014 r., II Ca 746/14, LEX nr 1855473). W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie koszty odbioru pojazdu zastępczego były celowe i ekonomicznie uzasadnione. Pojazd zastępczy został wydany poszkodowanemu w dniu 18 lutego 2023 roku, czyli jeszcze przed złożeniem przez pozwanego propozycji najmu pojazdu zastępczego z wypożyczalni współpracującej z nim. Poszkodowany wybrał się wynajętym pojazdem zastępczym w dalszą podróż do W., a zatem konieczność pokrycia kosztów związanych z odbiorem pojazdu zastępczego powstałaby nawet gdyby poszkodowany zdecydował się na skorzystanie z propozycji pozwanego. Poszkodowany nie miał obiektywnej możliwości zwrotu pojazdu zastępczego bez narażenia się na dodatkowe koszty. Jednocześnie koszt ten nie był wysoki i w ocenie Sądu pozostawał w bezpośrednim związku ze szkodą. Poszkodowany miał prawo oczekiwać, że samochód zastępczy zostanie mu udostępniony we wskazane przez niego miejsce, tak by bez zbędnych trudności mógł z niego korzystać, tak jak korzystał ze swojego uszkodzonego w dniu 18 lutego 2023 roku samochodu. A pojazd zastępczy był poszkodowanemu niezbędny już bezpośrednio po wypadku, tak by mógł kontynuować podróż do W.. Tym samym koszty odbioru pojazdu zastępczego są wydatkami pozwalającymi na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, które nie dają się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią dla wierzyciela a obciążeniem dłużnika.

Jeśli chodzi o koszt holowania, zakres obowiązku naprawienia szkody normuje art. 361 k.c. Nakłada on – co do zasady – na zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedzialność ograniczaną normalnymi następstwami działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła oraz stratami, które poszkodowany poniósł bądź (także) korzyściami, których w wyniku wyrządzenia szkody nie uzyskano. Koszt holowania jest następstwem szkody z dnia 18 lutego 2023 roku i jako taka również mieści się w granicach odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego. Pozwany zresztą nie kwestionował konieczności holowania i wypłacił z tego tytułu odszkodowanie ograniczając zakres odszkodowania z uwagi na to, że w jego ocenie koszty holowania wskazane na fakturze wystawionej przez powoda są kosztami nierynkowymi. Pozwany nie wykazał jednak, że koszty holowania naliczone przez powoda i ustalone w wystawionej fakturze były kosztami nierynkowymi. Jest dla sądu oczywiste, że w przypadku pojazdu o masie przekraczającej łącznie z lawetą 3,5 tony konieczne jest użycie holownika o większej ładowności. Jest to obowiązek wynikający z przepisów (por. art. 62) ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 1251), a jego naruszenie grozi odpowiedzialnością wykroczeniową (por. art. 97 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń – t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2119). Powód dowiódł, że usługa holowania była wykonana przy użyciu holownika będącego pojazdem ciężarowym o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3500 kg. Użycie takiego holownika było uzasadnione wysoką masą własną pojazdu holowanego – masa uszkodzonego A. (...) należącego do poszkodowanych wynosiła 1565 kg. Poza tym jak już wskazywano wcześniej, stawki stosowane przez powoda były stawkami rynkowymi, podobnie jak dopłata związana z masą pojazdu holowanego podyktowana koniecznością użycia większego holownika. Ponadto, w ocenie sądu brak było podstaw do uznania, że poszkodowany naruszył obowiązek minimalizacji szkody (art. 362 k.c.). Poszkodowany skorzystał z usługi holowania, która była dostępna, a biorąc pod uwagę, że znajdował się w nieznanym sobie regionie, daleko od miejsca swojego zamieszkania oraz potrzebę kontynuowania podróży, wybór oferty powoda zarówno co do najmu pojazdu zastępczego, jak i usługi holowania nie spowodowało działania zwiększającego szkodę, lecz wręcz przeciwnie – minimalizowało ją. Trudno było oczekiwać od poszkodowanego, że w sobotnie popołudnie w zimie, w obliczu odebrania mu dowodu rejestracyjnego jego własnego pojazdu, będzie poszukiwał możliwie najtańszej opcji holowania i najmu pojazdu zastępczego. Nie ulega wątpliwości, że poszukując podmiotu, który wykona usługę holowania z miejsca zdarzenia, zwłaszcza w sytuacji, gdy pojazd poszkodowanego był unieruchomiony i nie miał on możliwości odjechania z miejsca kolizji, poszkodowany nie miał obowiązku poszukiwać najkorzystniejszej oferty. Jednocześnie zasady doświadczenia życiowego wskazują, iż usługa holowania pojazdu z miejsca kolizji drogowej, z uwagi na pilną potrzebę oraz specyficzne warunki jej wykonania zwykle jest droższa, tym bardziej biorąc pod uwagę masę własną uszkodzonego pojazdu.

Poza tym, stanowisko pozwanego jakoby stawki stosowane przez powoda w ramach usługi holowania były nierynkowe było gołosłowne, niepoparte żadnym dowodem (choćby alternatywną ofertą innych podmiotów), wobec czego nie mogło odnieść zamierzonego skutku twierdzenie powoda o zerwaniu adekwatnego związku przyczynowego między kosztem holowania a zdarzeniem szkodowym. Pozwany nie wykazał, aby stawki powoda odbiegały od stawek obowiązujących na lokalnym rynku.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał, że w realiach sprawy niniejszej celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty najmu pojazdu zastępczego w zakresie kwoty należnej za odbiór tego pojazdu wyniosły 1 115,31 zł. Jest to kwota brutto po przemnożeniu 279 kilometrów przez kwotę 3,25 zł oraz powiększeniu jej o 23% podatku od towarów i usług. Jest to zatem suma minimalnie niższa aniżeli dochodzona przez powoda (1116 zł). Łącznie uzasadniony koszt najmu pojazdu zastępczego w przedmiotowej sprawie wynosił 5 604,81 zł. Pozwany wypłacił tytułem odszkodowania za najem pojazdu zastępczego kwotę 4 489,50 zł, wobec czego powód miał prawo, jako następca prawny poszkodowanego, zasadnie dochodzić kwoty 1 115,31 zł tytułem odszkodowania za najem pojazdu zastępczego. Powód dochodził także kwoty 95,66 zł tytułem skapitalizowanych odsetek za opóźnienie od kwoty 1116,00 zł w okresie od dnia 20 kwietnia 2023 roku do 9 stycznia 2024 roku. Wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 482 § 1 k.c., od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy. W przedmiotowej sprawie powód dochodził odsetek od skapitalizowanych w pozwie odsetek od kwoty 1116,00 zł. Biorąc natomiast pod uwagę, że należna powodowi kwota z tytułu kosztów odbioru pojazdu wynosiła 1115,31 zł, redukcji podlegała także kwota dochodzonych przez powoda odsetek skapitalizowanych. Odsetki skapitalizowane od kwoty 1115,31 zł za okres od dnia 20 kwietnia 2023 r. do 9 stycznia 2024 r. wyniosły natomiast 95,58 zł. W dacie, od której powód zaczął naliczać skapitalizowane w pozwie odsetki roszczenie wobec pozwanego było już wymagalne. Powyższe kwoty zostały na rzecz powoda od pozwanego zasądzone na podstawie art. 822 § 1 k.c. i art. 362 k.c.

Jeśli chodzi o roszczenie w zakresie kosztów holowania, sąd uznał za zasadne to roszczenie powoda w całości. Tym samym koszt wykonanego przez powoda holowania w wysokości 7 450,11 zł był rynkowy i podlegał pełnej refundacji przez pozwanego jako szkoda w rozumieniu art. 361 § 2 k.c. W tym zakresie Ubezpieczyciel wypłacił do tej pory kwotę 3604 zł z tytułu holowania uszkodzonego pojazdu. Dlatego zgłoszone roszczenie podlegało uwzględnieniu w zakresie różnicy tj. co do kwoty 3846,11 zł na podstawie art. 822 § 1 k.c. i art. 362 k.c. Powód domagał się zasądzenia odsetek skapitalizowanych również od kwoty 3 846,11 zł naliczonych za okres od dnia 20 kwietnia 2023 r. do dnia 9 stycznia 2024 r. Kwota ta była również uzasadniona w całości, a odsetki skapitalizowane zostały naliczone w sposób prawidłowy. W dacie, od której powód zaczął naliczać skapitalizowane w pozwie odsetki od kwoty 3846,11 zł, roszczenie wobec pozwanego było już wymagalne. Podsumowując, sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5 412,45 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

- od kwoty 3846,11 zł od dnia 10 stycznia 2024 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 355,45 zł od dnia 11 marca 2024 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 1115,31 zł od dnia 10 stycznia 2024 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 95,58 zł od dnia 11 marca 2024 roku do dnia zapłaty (punkt I wyroku).

O odsetkach orzeczono po myśli art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy. Przepis art. 481 § 1 k.c. stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Z kolei art. 14 ust. 1 ustawy wskazuje, że zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Szkoda została zgłoszona w dniu 20 lutego 2023 roku. Odsetki od kwot 3846,11 zł i 1115,31 zł zostały zasądzone zgodnie z żądaniem od dnia 10 stycznia 2024 roku, czyli od daty, w której roszczenie było już wymagalne. Jeśli chodzi o odsetki skapitalizowane, które były dochodzone jako roszczenie główne, w datach, od których odsetki skapitalizowane były przez powoda naliczane (31 marca 2023 roku w zakresie odsetek skapitalizowanych od kwoty 3846,11 zł oraz 20 kwietnia 2023 r. w zakresie odsetek skapitalizowanych od kwoty 1115,31 zł) roszczenia główne także były już wymagalne. Powód wezwał pozwanego do zapłaty wiadomością e-mail z dnia 28 lutego 2023 roku co do odszkodowania z tytułu holowania w terminie do dnia 30 marca 2023 roku. Powód wezwał także pozwanego do zapłaty wiadomością e-mail z dnia 20 marca 2023 r. co do odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego w terminie do dnia 19 kwietnia 2023 roku. W związku z tym, że należność nie została zaspokojona, powód rozpoczął naliczanie odsetek. O odsetkach za opóźnienie od odsetek skapitalizowanych w pozwie sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu od dnia wytoczenia powództwa (11 marca 2024 roku, gdy wniesiono pozew). Sąd orzekł o zasądzeniu odsetek ustawowych za opóźnienie.

W pozostałym zakresie sąd oddalił powództwo jako bezzasadne (punkt II wyroku).

O kosztach procesu sąd orzekł w punkcie II wyroku na podstawie art. 98 § 1, 1 ¹ § 3, art. 99 k.p.c. i art. 100 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Powód wygrał sprawę w 99,99 %. Zgodnie z art. 100 k.p.c., w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Cytowany powyżej przepis uzasadnia obciążenie jednej ze stron wszystkimi kosztami procesu, jeżeli jej przeciwnym uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania. Ustalenie czy przeciwnik uległ co do „nieznacznej części żądania” polega przede wszystkim na oparciu się o ułamek odpowiadający części żądania przeciwnika strony, któremu uległ. Przyjąć należy, że sytuacja taka zachodzi, jeżeli przeciwnik przegrał co do żądania w części odpowiadającej do 10% (por. P. Feliga (w:) Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Red. nacz. P. Rylski, red. cz. III A. Olaś, Legalis, uwagi do art. 100 k.p.c., teza 87). Jako, że powód wygrał sprawę w niemalże 100%, sąd doszedł do wniosku, że należy mu się pełen zwrot kosztów.

Na koszty procesu poniesione przez powoda składają się opłata sądowa od pozwu w kwocie 400 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 1800 zł (zgodnie z treścią § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 roku (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1964 ze zm.) i opłata skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł – łącznie 2217 zł. O odsetkach od kwoty 2217 zł orzeczono na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c., orzekając o obowiązku ich zapłaty od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.