Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lipca 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia (del.) Agnieszka Onichimowska

po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2024 roku w Warszawie

na powiedzeniu niejawnym w trybie art. 148 ¹kpc

sprawy z powództwa (...) S.A z siedzibą w W.

przeciwko B. R.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej B. R. na rzecz powoda (...) S.A z siedzibą w W. kwotę 170.214,31 zł (sto siedemdziesiąt tysięcy dwieście czternaście i 31/100) złotych wraz z odsetkami:

⚫

od kwoty 156.351,86 (sto pięćdziesiąt sześć tysięcy trzysta pięćdziesiąt jeden i 86/100) złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 03 kwietnia 2023r. do dnia zapłaty;

⚫

od kwoty 13.862,45 (trzynaście tysięcy osiemset sześćdziesiąt dwa i 45/100) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 03 kwietnia 2023 r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanej B. R. na rzecz powoda (...) S.A z siedzibą w W. kwotę 13.928,00 (trzynaście tysięcy dziewięćset dwadzieścia osiem i 00/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty, w tym kwota 5.400,00 (pięć tysięcy czterysta i 00/100) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia (del.) Agnieszka Onichimowska

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 26 lipca 2023 r. (data stempla pocztowego – k. 79) – pierwotnie wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 03 kwietnia 2023 r. (k. 67) powód (...) Bank Spółka Akcyjna w W. wniósł o zasądzenie od B. R. kwoty 170.214,31 zł wraz z odsetkami:

a)  od kwoty kapitału 156.351,86 zł w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 03 kwietnia 2023 r. do dnia zapłaty,

b)  ustawowymi za opóźnienie od kwoty odsetek umownych 7.256,60 zł od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty,

c)  ustawowymi za opóźnienie od kwoty odsetek karnych 6.605,85 zł od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty.

Ponadto powód wniósł o zasądzenie od pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych za postępowanie w elektronicznym postępowaniu upominawczym, a także kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych za postępowanie przed sądem właściwości ogólnej oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego naliczonym i od kwoty zasądzonej tytułem niniejszego zwrotu kosztów procesu stosownie art. 98 § l kpc.

W uzasadnieniu powód stwierdził, że dochodzi powyższej wskazanej kwoty z tytułu zawartej z pozwaną umowy kredytu nr (...) z dnia 23 sierpnia 2018 r. Wskazano, że wobec nie wywiązywania się przez stronę pozwaną z ciążącego na niej zobowiązania terminowego dokonywania spłat w wysokościach ustalonych w zawartej umowie, po wcześniejszym wezwaniu do zapłaty i poinformowaniu o możliwości wniosku o restrukturyzację zadłużenia, umowa została wypowiedziana i w konsekwencji całość zobowiązania stała się wymagalna z dniem 06 lutego 2023 r. Jednocześnie powód zaznaczył, że działalność (...) Bank S.A. (kredytodawcy) w dniu 03 października 2022 r. została przeniesiona do Bank (...) S.A. z siedzibą w W., stosownie do decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego z dnia 29 września 2022r. Zgodnie z przywołaną decyzją, a szczególności pkt 5 ppkt 1) tejże decyzji. Bankowy Fundusz Gwarancyjny przeniósł do banku pomostowego - Bank (...) S.A ., m.in. wszystkie kredyty udzielone w złotych polskich. Następnie w dniu 13 października 2022 r. Bank (...) S .A . zmienił nazwę na (...) S.A. ( pozew k. 3-9)

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 28 listopada 2023 r. (sygn. akt I Nc 204/23) Sąd Okręgowy w Warszawie uwzględnił w żądanie dochodzone pozwem (k. 83)

P ismem z dnia 29 grudnia 2023 r. strona pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości oraz wnosząc o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwana wskazała, że w procesie przekształceń powoda nastąpiły utrudnienia nie z winy pozwanej, które miały wpływ na wypowiedzenie umowy. Zdaniem pozwanej strona powodowa nie udowodniła istnienia zobowiązań objętych pozwem, ani co do zasady, ani co do wysokości. W ocenie pozwanej wszelkie zgłaszane przez Powoda dowody nie stanowią wiarygodnego stwierdzenia faktów tj. istnienia oraz wysokości roszczenia, terminu wymagalności roszczenia. (sprzeciw k. 92-93)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 sierpnia 2018 r. B. R. zawarła z (...) Bank Spółką Akcyjną z siedzibą w W. umowę kredytu konsumpcyjnego gotówkowego nr (...), w ramach której bank udzielił kredytobiorcy kredytu w wysokości 229.621,13 zł na sfinansowanie:

a) potrzeb konsumpcyjnych Kredytobiorcy,

b) prowizji bankowej za udzielenie Kredytu płatnej jednorazowo (29.621,13 zł),

c) składki ubezpieczeniowej z tytułu umowy ubezpieczenia Kredytobiorcy (0,0 zł)

(§ 1 Umowy)

W umowie, jako adres zameldowania kredytobiorcy wskazano ul. (...) (...)-(...) W., natomiast jako adres korespondencyjny wskazano: ul. (...), (...)-(...) W..

Kredyt był oprocentowany według zmiennej stopy procentowej, która w dniu podpisania umowy wynosi 6.70% w stosunku rocznym (§2 ust. 1). Całkowita kwota do zapłaty przez Kredytobiorcę ustalona w dniu zawarcia Umowy wynosiła 315.473.72 zł.

Kredytobiorca zobowiązany był do spłaty kwoty udzielonego kredytu w 120 miesięcznych ratach do 15 dnia każdego miesiąca, w wysokości 2.630,73 zł, przy czym pierwsza rata wynosiła 2.416,85 zł i była płatna do dnia 15 września 2018 r. (§ 3)

W § 7 Umowy kredytu wskazano, że w przypadku opóźnienia w terminowym regulowaniu przez klienta zobowiązań pieniężnych wynikających z Umowy Bank będzie pobierał od kwoty niespłaconych w terminie zobowiązań podwyższone odsetki, w wysokości odsetek maksymalnych za przeterminowane opóźnienie określonych w art. 481 § 2(1) k.c. (stopa oprocentowania zadłużenia przeterminowanego).

W § 9 umowy przewidziano, że Bank będzie uprawniony do rozwiązania Umowy z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia w razie:

a)  opóźnienia Kredytobiorcy z zapłatą pełnej raty wynikającej z harmonogramu spłat za co najmniej jeden okres płatności pod warunkiem wezwania Kredytobiorcy przez Bank do zapłaty zaległości w terminie nie krótszym niż 14 dni roboczych i braku spłaty zaległości w odpowiedzi na to wezwanie we wskazanym przez Bank terminie;

b)  niedotrzymania przez Kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu;

c)  wprowadzenie Banku w błąd co do tożsamości Kredytobiorcy poprzez podanie nieprawdziwych danych osobowych;

d)  wprowadzenie Banku w błąd przez złożenie dokumentów lub przedstawienie informacji, które okazały się niezgodne ze stanem rzeczywistym;

e)  utraty zdolności kredytowej przez Kredytobiorcę. (§ 9 ust. 1)

Po upływie okresu wypowiedzenia Umowy Kredytobiorca był zobowiązany do niezwłocznego zwrotu wykorzystanego Kredytu wraz z odsetkami i kosztami należnymi Bankowi za okres korzystania z Kredytu (§9 ust. 2)

W umowie przewidziano, że wszelka korespondencja wysyłana przez Bank kierowana będzie na adres korespondencyjny podany przez Kredytobiorcę korespondencji przy zawarciu Umowy, chyba że Kredytobiorca powiadomił Bank zgodnie z treścią ust. 1 o zmianie tego adresu - w takim przypadku korespondenta kierowana będzie na ostatni adres korespondencyjny podany Bankowi. (§ 11 ust. 2)

W treści umowy znalazło się również oświadczenie kredytobiorcy, w którym potwierdził, że jest świadomy ryzyka związanego z zaciąganym Kredytem, a także, że otrzymał od Banku wyjaśnienia dotyczące zgłaszanych wątpliwości oraz wszelkie informacje niezbędne do podjęcia decyzji w zakresie Kredytu. (§ 18 ust. 2)

Dowód: umowa kredytu nr (...) z dnia 23 sierpnia 2018 r. – k. 22-25

Kwota kredytu została wypłacona kredytobiorcy w dniu 23 sierpnia 2018 r.

Dowód: rozliczenie kredytu – k. 47-66, wniosek o udzielenie kredytu – k. 26-26v

Wobec powstania zaległości w spłacie zobowiązań kredytowych, Kredytodawca pismem z dnia 02 listopada 2022 r. wezwał B. R. (kredytobiorcę) do uregulowania w terminie 14 dni roboczych zaległości w kwocie 6.095,37 zł, pod rygorem wypowiedzenia umowy kredytu. Jednocześnie poinformowano o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia.

Wezwanie zostało doręczone B. R. w dniu 09 listopada 2022 r.

Dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 02 listopada 2022 r. – k. 32-34, wydruk z systemu śledzenia przesyłek – k. 36-37, rozliczenie kredytu – k. 47-66,

Wobec braku spłaty zadłużenia oraz niezłożenia wniosku o restrukturyzację Kredytodawca, pismem z dnia 12 grudnia 2022 r., podpisanym przez upoważnionego pracownika, złożył wobec E. R. oświadczenie o wypowiedzeniu Umowy (...) Nr (...) z dnia 23 sierpnia 2018 r. z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia. Przedmiotowe pismo zostało doręczone w dniu 23 grudnia 2022 r.

Dowód : Wypowiedzenie Umowy o kredyt Kredytu Nr (...) – k. 38-38v, zwrotne potwierdzenie odbioru – k. 41-41v, pełnomocnictwo dla pracownika nr (...) z dnia 05 października 2022 r. – k. 42

Pismem z dnia 13 lutego 2023 r., Kredytodawca wezwał B. R., w terminie 7 dni, wobec wypowiedzenia umowy kredytu, do zapłaty całego wymagalnego zadłużenia w którego skład na dzień 13 lutego 2023 r. wchodziło:

- 156.351,86 zł (kapitał);

- 7.256,60 zł (odsetku umowne);

- 1.285,54 zł (odsetki podwyższone – za opóźnienie w spłacie kapitału);

Dowód : wezwanie do zapłaty – k. 43, książka nadawcza – k. 43-43v,

Niespłacone i wymagalne zadłużenie wynikające z umowy kredytu na dzień 03 kwietnia 2023 r. obejmowało kwotę 170.214,31 zł, na którą składały się:

1.  należność główna z tytułu niespłaconego kapitału w kwocie: 156.351,86 zł;

2.  niespłacone odsetki umowne kapitałowe naliczone według stopy procentowej w wysokości 12.02 % za okres korzystania z kapitału od powstania zaległości dnia 2022-08-16 do dnia 2023-02-05 (ostatniego dnia obowiązywania umowy) w kwocie: 7.256,60 zł;

3.  niespłacone odsetki za opóźnienie naliczone według stopy procentowej w wysokości 24.50 % od dnia 2022-08-16 do dnia 2023-04-02, tj. dnia poprzedzającego sporządzenie wyciągu, w kwocie: 6.605,85 zł

Dowód: wyciąg z ksiąg banku nr (...) z dnia 03 kwietnia 2023- k. 45

Na podstawie decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego z dnia 29 września 2022 r. - (...).720.6.2021.256 I zastosowano wobec (...) Bank S.A. instrument przymusowej restrukturyzacji w formie instytucji pomostowej, w ten sposób, że do instytucji pomostowej Bank (...) S.A. KRS nr (...), obecnie (po zmianie nazwy) (...) S.A. KRS nr (...), przeniesiono z dniem 3 października 2022 r. (...) Bank S.A. obejmujące ogół praw majątkowych (...) Bank S.A. według stanu na dzień ewidencji, w tym wierzytelność wynikającą z umowy nr (...).

Dowód: decyzja – k. 8-14

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych wyżej dowodów z dokumentów zgromadzonych w aktach niniejszej sprawy, które nie pozostawały ze sobą w sprzeczności i co do których autentyczności oraz zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy Sąd nie miał wątpliwości. Wskazane dowody wzajemnie się uzupełniają i potwierdzają, w zestawieniu ze sobą tworzą spójny stan faktyczny i brak jest zdaniem Sądu przesłanek do odmówienia im mocy dowodowej w zakresie, w jakim stanowiły one podstawę ustaleń faktycznych w sprawie. Pozostałe (a nie ujęte wyżej) zaprezentowane przez strony dowody, nie stanowiły w ocenie Sądu wartościowego materiału dowodowego pozwalającego na poczynienie istotnych w sprawie ustaleń faktycznych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Strona powodowa wywodzi swoje roszczenia z zawartej w dniu 23 sierpnia 2018 r. umowy kredytu nr (...) przez kredytodawcę (...) Bank S.A. (poprzednika prawnego powoda) i kredytobiorcę – B. R., w ramach której bank udzielił kredytobiorcy kredytu w wysokości 229.621,13 zł. Strona powodowa stała na stanowisku, że pozwana obowiązana jest do zapłaty wymagalnego zobowiązania z tytułu wypowiedzianej umowy w łącznej kwocie 170.214,31 na którą składały się kwota niespłaconego kapitału (156.351,86 zł) i niespłacone odsetki umowne (naliczone według stopy procentowej w wysokości 12.02% za okres od powstania zaległości tj. do ostatniego dnia obowiązywania umowy tj. 05 lutego 2023 r. - 7.256,60 zł) oraz niespłacone odsetki za opóźnienie (naliczone według stopy procentowej w wysokości 24.50% od dnia 16 sierpnia 2022 r. do dnia 02 kwietnia 2023 r. tj. dnia poprzedzającego sporządzenie wyciągu - 6.605,85 zł).

Strona pozwana zakwestionowała natomiast roszczenie, co do zasady jak i co do wysokości, wskazując, że dowody zaprezentowane przez stronę powodową nie potwierdzają istnienia zobowiązania pozwanej, jako że stanowią one dokumenty prywatne, a tym samym nie mogą stanowić wiarygodnej podstawy dla ustalenia faktów.

Zdaniem Sądu stanowisko strony pozwane nie zasługuje na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje art. 69 i następne ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku prawo bankowe, zgodnie z którym przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

W świetle złożonych dokumentów wykazane zostało, iż strony zawarły ważnie umowę kredytu (umowa – 22-25), a kwota zawarta w umowie została wydana do dyspozycji pozwanej. Okoliczność ta znajduje ponadto potwierdzenie w fakcie (niezanegowanym przez pozwaną) dokonywania przez okres kilku lat spłat kredytu. Jak wynika bowiem z zestawienia spłat spłaty kredytu (k. 47-66), pozwana przez pewien czas – do września 2022 roku -dokonywała dobrowolnych spłat zgodnie z umową.

Powód wykazał również, że dokonał skutecznego wypowiedzenia umowy na podstawie oświadczenia z dnia 12 grudnia 2022 r. (k. 38), które zostało wysłane do pozwanej na adres korespondencyjny wskazany w umowie za pomocą przesyłki listownej poleconej za zwrotnym potwierdzeniem odbioru (k. 41-42). W świetle zapisów umownych adres ten był zaś dla stron wiążący. Dlatego też należało przyjąć, że korespondencja została skierowana w sposób prawidłowy. Podkreślić należy, że w przedmiotowej sprawie spełnione zostały również wymogi wynikające z regulacji 75c ust. 1 ustawy - Prawo bankowe, albowiem pozwana w wezwaniu do zapłaty z dnia 02 listopada 2022 r. została pouczona o możliwości skorzystania z uprawnienia do złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia zaś wezwanie to zostało wysłane na adres wskazany w umowie (wezwanie do zapłaty – k. 32, książka r. – k. 35, śledzenie przesyłek – k. 36)

Należy podkreślić, że zarówno istnienie i wysokość dochodzonej wierzytelności została potwierdzona wyżej wskazanej dokumentacji przedłożonej przez powoda tj. umowie kredytu, wyciągu z ksiąg bankowych oraz rozliczeniem wpłat. Dokumenty te wprawdzie nie mają mocy dokumentu urzędowego w postępowaniu cywilnym, ale są dokumentami prywatnymi, do których znajduje zastosowanie art. 245 k.p.c. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 2013 r., sygn. akt III CSK 66/13, art. 245 k.p.c. zawiera domniemanie, które powinien uwzględnić sąd, iż osoba, która złożyła podpis na dokumencie złożyła zawarte w nim oświadczenie. Do domniemania tego stosuje się art. 234 k.p.c., według którego domniemania ustanowione przez prawo wiążą sąd, dopóki nie zostaną obalone. W zakresie nie objętym domniemaniem z art. 245 k.p.c., moc dowodowa dokumentu prywatnego podlega ocenie przez sąd zgodnie z regułami zawartymi w art. 233 § 1 k.p.c., tak jak każdego innego dowodu. Podobnie, jak w wypadku innych dowodów, sąd ocenia czy dowód ten ze względu na okoliczności sprawy zasługuje na wiarę, czy też nie. Biorąc pod uwagę, że strona pozwana zarzut nieudowodnienia wysokości roszczenia sformułowała bardzo ogólnie, nie przedstawiając jednocześnie żadnych konkretnych okoliczności odnośnie do wysokości zadłużenia kredytobiorcy wobec powoda, Sąd uznał przedstawione przez powoda dokumenty w postaci umowy kredytowej oraz wyciągu z ksiąg banku (k. 45), zestawienia spłat spłaty kredytu (k. 47-66), za wiarygodne dowody na okoliczność wysokości roszczenia powoda.

W kwestii wysokości dochodzonego roszczenia, warto również zaznaczyć, że zobowiązanie do zwrotu zaciągniętego kredytu jest zobowiązaniem pieniężnym, jego wykonanie polega na zapłacie wierzycielowi określonej w umowie sumy pieniężnej. Po stronie wierzyciela leżało zatem wykazanie wysokości wierzytelności, przy czym obowiązek ten dotyczy wyłącznie pierwotnej wysokości wierzytelności – całej sumy kredytu do zwrotu oraz odsetek umownych. Jeżeli suma ta jest niższa, ze względu na określone zdarzenia prawne, w tym najczęściej ze względu na jej częściowe umorzenie przez zapłatę, to obowiązek wykazania częściowego wykonania zobowiązania spoczywa na stronie pozwanej, która w związku z dokonaniem zapłaty może żądać pokwitowania częściowego spełnienia świadczenia. W praktyce oznacza to, że powód, wykazawszy pierwotną wysokość zobowiązania, może dochodzić każdej kwoty pieniężnej mieszczącej się w jej wysokości, bez konieczności wykazywania, że wierzytelność do określonej kwoty została umorzona. Strona pozwana natomiast, zarzucając, że wysokość długu pieniężnego jest inna niż w umowie, winna wykazać, że doszło do zdarzeń, wskutek których zobowiązanie wygasło całkowicie bądź częściowo. Jest tak nie tylko dlatego, że fakt braku zapłaty, jako negatywny nie może zostać dowiedziony wprost, ale przede wszystkim dlatego, że wierzyciel wykonuje swe prawo podmiotowe o charakterze względnym w oparciu o treść zobowiązania określoną w umowie.

Już sam fakt zawarcia umowy stanowi konieczne i wystarczające źródło prawa podmiotowego podlegającego ochronie. Nie leży w interesie powoda powoływania twierdzeń niweczących częściowo to prawo, w związku z czym nie musi on wykazywać faktów leżących u podstaw ustania stosunku prawnego poprzez jego wykonanie. Obowiązek ten leży w interesie dłużnika i w konsekwencji, w razie sporu, to na nim spoczywa ciężar dowodu wykazania wygaśnięcia zobowiązania.

W niniejszej sprawie to powód przyznał - w dokumentach obrazujących spłaty (zestawienia spłat spłaty kredytu k. 47-66) - częściowe spełnienie świadczenia przez stronę pozwaną, a tym samym roszczenie w niniejszej sprawie odnosiło się wyłącznie do niespłaconej części kredytu oraz należnych powodowi odsetek.

O ile zaś dowody z dokumentów przedłożonych przez powoda mają charakter dokumentów prywatnych , a więc potwierdzają wyłączenie oświadczenie złożone w formie pisemnej, tym niemniej, jak zostało to przedstawione w poczynionych uprzednio rozważaniach Sądu, to na stronie pozwanej spoczywał obowiązek przedstawienia dowodów świadczących o wysokości zobowiązania pozostałego do spłaty. Ogólne zanegowanie twierdzeń powoda, w sytuacji, gdy wysokość zobowiązania wynikała z treści umowy oraz z treści wyciągu z ksiąg bankowych, uznać należało za niewystarczające. Pozwana kwestionując wysokość długu pieniężnego, a więc, że jest inna niż w umowie, bądź w zestawieniu spłat, winna wykazać, że doszło do zdarzeń, wskutek których zobowiązanie wygasło całkowicie bądź częściowo.

Z powyższych względów Sąd uznał, że strona powodowa dopełniła obowiązku wykazania istnienia zobowiązania i jego wysokości. Strona pozwana natomiast nie przedstawiła żadnych dowodów, które wskazywałyby na okoliczność, iż zobowiązanie wobec niej nie istnieje, albo, że istnieje w mniejszym rozmiarze niż wskazany. Podkreślenia wymaga fakt, iż ten kto odmawia uczynienia zadość żądaniu powoda obowiązany jest udowodnić fakty wskazujące na to, że uprawnienie żądającemu nie przysługuje ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z 20 grudnia 2006 roku, sygn. akt: IV CKS 299/06).

Uzupełniając powyższe rozważania należy również dodać, że strona pozwana kwestionowała dowody z dokumentów przedłożone przez stronę powodową, jednocześnie nie oferując w zamian jakichkolwiek dowodów, a ponadto opierając stanowisko jedynie na niejasno sformułowanych twierdzeniach własnych. Pozwana w treści sprzeciwu stwierdziła, że w procesie przekształceń powoda nastąpiły utrudnienia (nie precyzując co przez to rozumie) nie z winny pozwanej, które miały wpływ na wypowiedzenie umowy. W ocenie Sądu tego rodzaju niesprecyzowane stwierdzenie nie może stanowić podstawy do zakwestionowania wiarygodności materiału dowodowego zaprezentowanego przez stronę powodową. Co więcej tego rodzaju sformułowania pozwalają przyjąć, że strona pozwana pośrednio potwierdza fakt zawarcia umowy kredytu, a tym samym zaciągnięcia zobowiązań finansowych z niej wynikających.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uwzględnił powództwo w całości, o czym pkt 1. sentencji wyroku.

O odsetkach orzeczono na podstawie z art. 481 §1 k.p.c. zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zasądzając od pozwanej na rzecz powoda kwotę 13.928,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na które złożyła się kwota 5.400 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego (na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku, w brzmieniu obowiązującym na dzień wniesienia pozwu), kwota 8.511,00 zł (z tytułu opłaty od pozwu) oraz kwota 17 zł (tytułem opłaty od pełnomocnictwa).

Sędzia del. Agnieszka Onichimowska