Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 września 2024 roku

Sąd Rejonowy w Radomiu I Wydział Cywilny

w składzie następującym

Przewodniczący Sędzia Dariusz Wieński

Protokolant sekretarz sądowy Arkadiusz Włoskowicz

po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2024 roku w Radomiu

na rozprawie sprawy

z powództwa R. M.

przeciwko TUZ Towarzystwu (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od TUZ Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na rzecz R. M. kwotę 2.886,82 zł (dwa tysiące osiemset osiemdziesiąt sześć złotych 82/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 8 lipca 2022 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od TUZ Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na rzecz R. M. kwotę 1.917 zł (jeden tysiąc dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

IV.  nakazuje pobrać od TUZ Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Radomiu kwotę 21,72 zł (dwadzieścia jeden złotych 72/100) tytułem nieuiszczonych wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa – Sądu Rejonowego w Radomiu.

Sędzia Dariusz Wieński

Sygn. akt I C 1760/22

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 13 grudnia 2022 roku (data nadania – k. 26) R. M., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w R., reprezentowany przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego (pełnomocnictwo – k. 6), wniósł o zasądzenie od TUZ Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na swoją rzecz kwoty 2.896,15 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w wysokości stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego, powiększonej o 5,5 punktów procentowych w skali roku, która na dzień wytoczenia powództwa wynosiła 12,25% w skali rocznej, od dnia 8 lipca 2022 roku do dnia zapłaty. Jednocześnie wniósł o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż w dniu 1 czerwca 2022 roku miała miejsce kolizja drogowa, w wyniku której został uszkodzony samochód marki T. (...) o nr rej. (...), którego właścicielem był Z. G.. Zaznaczył, iż pojazd sprawcy był ubezpieczony w pozwanym towarzystwie, gdzie zgłosił szkodę, która została zarejestrowana pod numerem (...). Następnie poszkodowany zbył na rzecz powoda przysługujące mu wierzytelności wobec pozwanego. Powód wskazał, iż ustalił na podstawie kalkulacji naprawy wykonanej w systemie A. wysokość kosztów naprawy na kwotę 33.726,86 złotych, która znalazła odzwierciedlenie w rzeczywistych kosztach naprawy – w fakturze VAT nr (...). Powód przesłał kalkulację wraz z fakturą do pozwanego, który zweryfikował wysokość odszkodowania do kwoty 30.830,71 złotych. Powód wezwał pozwanego do zapłaty brakującej i wymagalnej części odszkodowania, jednak pozwany nie zmienił swojego stanowiska. Powód podniósł, iż pozwany powinien dokonać wypłaty rzeczywistych kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu, które zostały ustalone według stawek obowiązujących na rynku lokalnym przez profesjonalny podmiot posiadający odpowiednią wiedzę i umiejętności w zakresie szacowania kosztów naprawy uszkodzonych pojazdów i które zostały ustalone na podstawie rzeczywistego zakresu uszkodzeń przy użyciu systemów eksperckich, które są używane przy wycenie szkód (pozew – k. 3-5v.).

W odpowiedzi na pozew, pozwany – TUZ Towarzystwo (...) z siedzibą w W., reprezentowany przez pełnomocnika w osobie adwokata (pełnomocnictwo – k. 37), wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty. Pozwany zakwestionował zasadność przyznania powodowi odszkodowania w kwocie wyższej, niż dotychczas wypłacona przez pozwanego. Podniósł, iż wypłacona w toku postępowania likwidacyjnego kwota odszkodowania wyczerpuje w całości wszelkie roszczenia związane z przedmiotowym zdarzeniem. Wskazał, iż w sytuacji, gdy uszkodzeniu uległ pojazd używany, a przywrócenie go do stanu poprzedniego wymaga użycia części zamiennych, to powinny to być części o takim samym stopniu zużycia, jaki miały w chwili wypadku. Podniósł, iż obowiązek odszkodowawczy nie może abstrahować od faktu, czy poszkodowany w konkretnych okolicznościach dokonał naprawy oraz czy i jakim kosztem to uczynił. Dodatkowo podniósł, iż ewentualne naliczanie odsetek powinno nastąpić od chwili wyrokowania (odpowiedź na pozew – k. 33-35v).

W dalszym toku postępowania stanowiska stron nie uległy zmianie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 czerwca 2022 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...), należący do Z. G.. Sprawca wypadku poruszał się pojazdem posiadającym ważne ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych zawarte z TUZ Towarzystwem (...) z siedzibą w W.. Szkoda została zgłoszona ubezpieczycielowi i zarejestrowana pod numerem (...) (okoliczności bezsporne).

W dniu 6 czerwca 2022 roku Z. G. zawarł z R. M., prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą ,,Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe (...) z siedzibą w R. umowę przelewu wierzytelności, na mocy której przelał wierzytelność przysługującą mu wobec ubezpieczyciela sprawcy w związku z zaistniałą szkodą (umowa przelewu wierzytelności – k. 11, pismo – k. 59).

Z. G. skorzystał z usług (...), prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą ,,Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe (...) z siedzibą w R., ponieważ ten warsztat wskazał mu jego ubezpieczyciel oraz korzystał on z usług tego warsztatu w przeszłości. Samochód nie nadawał się do jazdy i dlatego został zabrany na lawecie (zeznania świadka Z. G. – k. 54v.-56).

W dniu 9 czerwca 2022 roku zostały przeprowadzone pokolizyjne oględziny pojazdu marki T., gdzie zostały wyszczególnione uszkodzenia pojazdu, tj. drzwi przednie prawe, listwa ochronna drzwi przednich prawych, listwa progu prawego, błotnik przedni prawy, listwa ochronna błotnika przedniego prawego, reflektor prawy, tarcza koła przedniego prawego oraz opona koła przedniego prawego. W dniu 17 czerwca 2022 roku R. M., prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą ,,Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe (...) z siedzibą w R. zwrócił się z prośbą do ubezpieczyciela o rozszerzenie zakresu uszkodzeń samochodu o drążek kierowniczy przedni prawy, końcówkę drążka kierowniczego przednią prawą, amortyzator przedni prawy, listę drzwi prawych tylnych, słupek przedni prawy, dołączając fotografię uszkodzeń oraz wydruk ze stacji diagnostycznej (akta szkody na płycie CD – k. 32).

Początkowo pozwany wypłacił powodowi odszkodowanie w kwocie 12.902,54 zł (decyzja k. 17)

R. M., sporządził kalkulację naprawy, na mocy której ustalił wartość kosztów naprawy na kwotę 34.092,88 złotych brutto, przy zastosowaniu stawki za roboczogodzinę w kwocie 147 złotych. Poszkodowany dokonał naprawy przedmiotowego pojazdu. Z tego tytułu w dniu 1 lipca 2022 roku powód wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 33.726,86 złotych brutto, tj. 27.420,21 złotych netto (kalkulacja naprawy nr 89/22 – k. 12-15v., faktura VAT nr (...) – k. 16-16v.).

Po ponownej weryfikacji kalkulacji naprawy oraz faktury przedłożonej przez poszkodowanego, pozwany ustalił koszt naprawy pojazdu według rachunków na kwotę 30.830,71 złotych brutto i przyznał dodatkowe odszkodowanie w kwocie 17.928,17 złotych brutto. Wskazał, iż zakres naprawy został uznany w części, zaś przyznana kwota zapewnia przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody w warsztacie rekomendowanym przez ubezpieczyciela, przy zachowaniu technologii producenta pojazdu i z wykorzystaniem części oraz materiałów ujętych w niniejszym kosztorysie. Pouczył o możliwości zorganizowania naprawy pojazdu w sieci partnerskiej ubezpieczyciela oraz o tym, iż w razie rezygnacji z przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody w warsztacie rekomendowanym przez ubezpieczyciela, dokonując naprawy w wybranym przez siebie warsztacie, poszkodowany nie może doprowadzić do zwiększenia wysokości należnego odszkodowania, a wyższe koszty naprawy uznane będą za niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione (decyzja – k. 17-17v., weryfikacja faktury – k. 18-19v).

Pismem z dnia 19 lipca 2022 roku R. M., wezwał ubezpieczyciela do zapłaty brakującej kwoty odszkodowania w wysokości 2.896,15 złotych – w terminie 3 dni od daty otrzymania pisma wraz z odsetkami ustawowymi od 31 dnia od daty zgłoszenia szkody (wezwanie do zapłaty – k. 23).

Pismem z dnia 29 lipca 2022 roku ubezpieczyciel wskazał, że ponowna weryfikacja dokumentacji zgromadzonej w trakcie likwidacji szkody wykazała, iż koszt naprawy pojazdu określono prawidłowo (pismo – k. 24-24v.).

Uszkodzenia samochodu T. (...) mogły powstać podczas kolizji drogowej zaistniałej w dniu 1 czerwca 2022 roku wskutek uderzenia przodu samochodu V. (...) w prawy bok samochodu T.. Według dokumentacji zawartej w aktach, protokole oględzin pojazdu z dnia 9 czerwca 2022 roku oraz kalkulacji naprawy nr 89/22 występuje zgodność w zakresie kwalifikacji, jak i technologii naprawy samochodu T.. Koszty naprawy pojazdu uszkodzonego na skutek przedmiotowego zdarzenia, mającej na celu przywrócenie go do stanu poprzedniego wykonanej zgodnie z technologią producenta pojazdu przy uwzględnieniu naprawy w nieautoryzowanym warsztacie, przy zastosowaniu części nowych i oryginalnych oraz stawki za roboczogodzinę wynoszącą 120 złotych netto wynoszą 33.717,53 złotych brutto, tj. 27.412,63 złotych netto. Kalkulacja naprawy nr 89/22 uwzględnia zakres uszkodzeń pojazdu powstałych wskutek zdarzenia drogowego z dnia 1 czerwca 2022 roku. Naprawa pojazdu w w/w zakresie dawała możliwość przywrócenia pojazdu do stanu technicznego sprzed szkody. W kalkulacja naprawy wykonanych przez ubezpieczyciela nie uwzględniono pełnej, zgodnej z wymogami producenta, technologii naprawy. Na podstawie kosztorysu przedłożonego przez ubezpieczyciela nie było możliwe przywrócenie stanu technicznego samochodu marki T. do stanu sprzed szkody (opinia biegłego z zakresu techniki i mechaniki pojazdowej oraz wyceny wartości pojazdów i kosztorysowania ich napraw P. L. – k. 82-98v., opinia uzupełniająca biegłego – k. 122-123).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci powołanych wyżej dokumentów prywatnych, jak również na podstawie zeznań świadka Z. G. . Prawdziwość i wiarygodność złożonych dokumentów nie nasuwała wątpliwości.

W przedmiocie ustalenia zakresu uszkodzeń powstałych wyłącznie podczas przedmiotowej kolizji, jakie części kwalifikowały się do wymiany, naprawy i ich lakierowania, niezbędnych kosztów naprawy pojazdu w celu przywrócenia go do stanu poprzedniego, a więc dokonanej zgodnie z technologią producenta przy uwzględnieniu średnich stawek rynkowych za roboczogodzinę prac blacharsko-lakierniczych stosowanych w II kwartale 2022 roku przez warsztaty nieautoryzowane działające na rynku lokalnym w dwóch wariantach, tj. z wykorzystaniem części oryginalnych (symbol O i Q) i z wykorzystaniem zamienników, wyceny maksymalnych kosztów naprawy pojazdu przy wykorzystaniu maksymalnych stawek rynkowych, nowych oryginalnych części zamiennych oraz materiałów lakierniczych klasy premium oraz, czy na podstawie kosztorysu przedłożonego przez powoda możliwe było przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu techniki i mechaniki pojazdowej oraz wyceny wartości pojazdów i kosztorysowania ich napraw P. L.. Postanowieniem z dnia 8 września 2023 roku Sąd na podstawie art. 235 ² §1 pkt 2 kpc pominął wniosek dowodowy pozwanego w pozostałej części, tj. w celu ustalenia rzeczywiście zastosowanych części do naprawy pojazdu, jako niemających znaczenia dla wyniku sprawy. W ocenie Sądu opinia sporządzona przez biegłego jest jasna, rzetelna i logiczna i zawiera odpowiedzi na wszystkie postawione pytania.

Postanowieniem z dnia 4 czerwca 2024 roku Sąd dopuścił dowód z uzupełniającej opinii biegłego z zakresu techniki i mechaniki pojazdowej na okoliczność ustalenia, czy na podstawie kosztorysu przedłożonego przez pozwanego możliwe było przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody.

Biegły w opinii uzupełniającej wskazał, iż na podstawie kosztorysu przedłożonego przez ubezpieczyciela nie było możliwe przywrócenie stanu technicznego samochodu marki T. do stanu sprzed szkody. W opinii pierwotnej wskazał, że kalkulacja naprawy nr 89/22 uwzględnia zakres uszkodzeń pojazdu powstałych wskutek zdarzenia drogowego z dnia 1 czerwca 2022 roku. Naprawa pojazdu w w/w zakresie dawała możliwość przywrócenia pojazdu do stanu technicznego sprzed szkody. Z tych też względów opinia biegłego – pierwotna, jak i uzupełniająca stanowiły podstawę do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo w niniejszej sprawie jest zasadne w przeważającym zakresie.

Stosownie do przepisu art. 415 k.c., kto z winy swej wyrządził drugiej osobie szkodę obowiązany jest do jej naprawienia. Z kolei zaś w myśl art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia (§2). Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela (§4).

Problematyka umów odpowiedzialności cywilnej uregulowana została również w przepisach szczególnych, tj. ustawie z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity – Dz. U. z 2013 r. poz. 392 ze zm.).

Zgodnie z art. 34 powołanej ustawy z ubezpieczenia OC posiadacza pojazdu mechanicznego przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. W myśl przytoczonego przepisu odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń ma charakter pochodny do odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub kierującego pojazdem. Powstaje wówczas, gdy istnieje odpowiedzialność posiadacza pojazdu lub kierującego na podstawie przepisów prawa cywilnego.

W sprawie niniejszej pozwana nie kwestionowała istnienia podstaw swojej odpowiedzialności.

Spór pomiędzy stronami dotyczył natomiast określenia wysokości koniecznych, celowych i uzasadnionych kosztów naprawy pojazdu, niezbędnych do przywrócenia takiego jego stanu, jaki istniał przed wypadkiem, jak również zakresu uszkodzeń w pojeździe powstałego w wyniku przedmiotowego zdarzenia.

Strona powodowa na okoliczność udowodnienia uzasadnionych kosztów naprawy pojazdu przedstawiła kalkulację naprawy, jak i fakturę VAT wskazującą na rzeczywiście poniesione koszty naprawy przedmiotowego pojazdu, określając wysokość kosztów naprawy na kwotę 34.092,88 złotych brutto oraz rzeczywisty koszt naprawy na kwotę 33.726,86 złotych. Pozwany zweryfikował powyższe dokumenty, określając wysokość kosztów naprawy na kwotę 30.830,71 złotych i przyznał ostatecznie odszkodowanie w takiej kwocie.

Sąd w niniejszej sprawie oparł się na wnioskach zawartych w opiniach pierwotnej oraz uzupełniającej biegłego z zakresu techniki i (...). Biegły wskazał, iż uszkodzenia samochodu T. (...) mogły powstać podczas kolizji drogowej zaistniałej w dniu 1 czerwca 2022 roku wskutek uderzenia przodu samochodu V. (...) w prawy bok samochodu T.. Według dokumentacji zawartej w aktach, protokole oględzin pojazdu z dnia 9 czerwca 2022 roku oraz kalkulacji naprawy nr 89/22 występuje zgodność w zakresie kwalifikacji, jak i technologii naprawy samochodu T.. Koszty naprawy pojazdu uszkodzonego na skutek przedmiotowego zdarzenia, mającej na celu przywrócenie go do stanu poprzedniego wykonanej zgodnie z technologią producenta pojazdu przy uwzględnieniu naprawy w nieautoryzowanym warsztacie, przy zastosowaniu części nowych i oryginalnych oraz stawki za roboczogodzinę wynoszącą 120 złotych netto wynoszą 33.717,53 złotych brutto, tj. 27.412,63 złotych netto. Kalkulacja naprawy nr 89/22 uwzględnia zakres uszkodzeń pojazdu powstałych wskutek zdarzenia drogowego z dnia 1 czerwca 2022 roku. Naprawa pojazdu w w/w zakresie dawała możliwość przywrócenia pojazdu do stanu technicznego sprzed szkody. W kalkulacja naprawy wykonanych przez ubezpieczyciela nie uwzględniono pełnej, zgodnej z wymogami producenta, technologii naprawy. Na podstawie kosztorysu przedłożonego przez ubezpieczyciela nie było możliwe przywrócenie stanu technicznego samochodu marki T. do stanu sprzed szkody.

Przedmiotowa szkoda pozostaje w adekwatnym związku przyczynowo skutkowym ze zdarzeniem ubezpieczeniowym, za którego następstwa odpowiedzialność ponosi pozwany z racji zawartej umowy ubezpieczenia pojazdu OC. Zaistniały, zatem, przesłanki określone w art. 822 § 1 k.c. i w art. 361 § 1 k.c. Szkoda w sprawie niniejszej to koszt, jaki musi ponieść powód ze swojego majątku (strata) w celu dokonania naprawy samochodu (przywrócenia stanu poprzedniego). Stosownie do art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili (§ 2). W istocie powszechnie przyjmuje się, że naprawienie szkody polegającej na uszkodzeniu pojazdu polega przede wszystkim na zapłaceniu kwoty koniecznej do przywrócenia samochodu do stanu poprzedniego.

Powszechne i utrwalone jest stanowisko doktryny i judykatury, że odszkodowanie przysługuje poszkodowanemu niezależnie od tego, czy pojazd został rzeczywiście naprawiony (wyrok SN z dnia 17 czerwca 1987r. sygn.. akt IV CR 158/87, wyrok SN z dnia 16 maja 2002r. sygn. akt V CKN 1273/00, wyrok SN sygn. akt I CR 151/88). Sąd w całości aprobuje wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2018 roku w sprawie II CNP 43/17, Lex 2490615 – „Z art. 822 § 1 k.c. wynika, że obowiązek ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej polega na zapłacie określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone przez ubezpieczonego osobom trzecim, a więc na spełnieniu świadczenia pieniężnego. Poszkodowany może, według swojego wyboru, żądać od ubezpieczyciela zapłaty kosztów hipotetycznej restytucji albo zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej ustalonej zgodnie z metodą różnicy. Przepis art. 822 § 1 k.c. modyfikuje normę wynikającą z art. 363 § 1 k.c. bowiem jedynie tylko w ten sposób, że roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego przekształca w roszczenie o zapłatę kosztów restytucji. Powstanie roszczenia w stosunku do ubezpieczyciela o zapłacenie odszkodowania, a tym samym jego zakres odszkodowania, nie zależą od tego, czy poszkodowany dokonał restytucji i czy w ogóle ma taki zamiar”.

Wskazać w tym miejscu należy, iż Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały z dnia 13 czerwca 2003 r. w sprawie III CZP 32/03 (publ. LEX 78592) podkreślił, że iż poszkodowanemu przysługuje wybór odpowiedniego warsztatu naprawczego, któremu powierzy on dokonanie naprawy uszkodzonego pojazdu. Warsztaty te mogą posługiwać się różnymi cenami w zakresie tych samych lub podobnych prac naprawczych. Co więcej, ceny te mogą odbiegać w odpowiedniej skali od cen stosowanych przez warsztaty naprawcze działające na odpowiednim rynku lokalnym (np. na terenie określonego miasta lub gminy). Sąd Najwyższy wskazał też, iż „zgodnie z zasadą pełnej kompensaty poniesionej szkody (art. 361 § 2 k.c.), poszkodowany będzie mógł domagać się od ubezpieczyciela odszkodowania obejmującego poniesione koszty wspomnianych prac naprawczych. Za kategorię "niezbędnych" kosztów naprawy należałoby uznać takie koszty, które zostały poniesione w wyniku przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu jego technicznej używalności istniejącej przed wyrządzeniem szkody przy zastosowaniu technologicznej metody odpowiadającej rodzajowi uszkodzeń pojazdu mechanicznego. Kosztami "ekonomicznie uzasadnionymi" będą koszty ustalone według cen, którymi posługuje się wybrany przez poszkodowanego warsztat naprawczy dokonujący naprawy samochodu. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że ceny te odbiegają (są wyższe) od cen przeciętnych dla określonej kategorii usług naprawczych na rynku napraw samochodu. Jeżeli nie kwestionuje się bowiem uprawnienia do wyboru przez poszkodowanego warsztatu samochodowego mającego dokonać naprawy, miarodajne w tym zakresie powinny być ceny stosowane właśnie przez ten warsztat naprawczy w związku z naprawą indywidualnie oznaczonego pojazdu mechanicznego”. Przenosząc powyższe stanowisko Sądu Najwyższego na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że ubezpieczyciel nie ma prawa do stawek za prace naprawcze, czy rodzaju części zamiennych.

Kierując się kalkulacją sporządzoną przez biegłego i wnioskami zawartymi w jego opiniach stwierdzić należy, iż uzasadniony koszt naprawy przedmiotowego pojazdu, zgodnie z technologią producenta, przy zastosowaniu stawki rynkowej za roboczogodzinę w wysokości 120 złotych oraz części nowych, oryginalnych wynosił 33.717,53 złotych brutto. Uwzględniając kwotę już wypłaconą powodowi w postępowaniu likwidacyjnym, tj. 30.830,71 złotych, do zapłaty pozostaje kwota 2.886,82 złotych.

Reasumując, Sąd uznał za zasadne roszczenie powoda co do kwoty 2.886,82 złotych i dlatego też zasądził od TUZ Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na rzecz R. M. powyższą kwotę, o czym orzekł w punkcie I. (pierwszym) wyroku.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c.

Orzekając o odsetkach Sąd zważył, że orzeczenie zasądzające odszkodowanie ma charakter rozstrzygnięcia deklaratoryjnego, zaś zobowiązanie do zapłaty odszkodowania jest zobowiązaniem z natury rzeczy bezterminowym, dlatego też przekształcenie go w zobowiązanie terminowe następuje stosownie do treści art. 455 k.c. (niezwłocznie) – w wyniku wezwania wierzyciela (pokrzywdzonego) skierowanego wobec dłużnika (podmiotu zobowiązanego do naprawienia szkody) do spełnienia świadczenia. Reguła ta, w zakresie terminu spełnienia świadczenia, doznaje modyfikacji w przypadku, gdy podmiotem zobowiązanym do naprawienia szkody jest zakład ubezpieczeń. Wówczas termin do spełnienia świadczenia wyznacza regulacja art. 817 k.c. albo art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych. W art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych ustawodawca zobligował ubezpieczyciela do spełnienia świadczenia w terminie 30 dni od daty otrzymania przez niego zawiadomienia o szkodzie. Na wypadek, gdyby we wskazanym wyżej terminie nie było możliwe ustalanie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń lub wysokości odszkodowania, datę wypłaty świadczenia wyznacza termin 14 – dniowy, liczony od momentu, gdy przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Z tych też względów Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od powyższej kwoty od dnia 8 lipca 2022 roku do dnia zapłaty.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie, tj. co do żądania pozostałego odszkodowania w wysokości 9,33 złotych (2.896,15 zł – 2.886,82 zł), o czym orzekł w punkcie II. (drugim) wyroku, albowiem kwota ta nie znalazła potwierdzenia w żadnym dowodzie.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu w punkcie III. (trzecim) wyroku Sąd oparł na treści art. 100 kpc oraz art. 108 kpc. Zgodnie z art. 100 kpc, w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedna ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. W związku z tym, iż strona powodowa wygrała niniejszy proces w 99,68%, Sąd uznał powoda za wygranego niniejszy proces w całości. Na koszty procesu poniesione przez stronę powodową składają się: opłata od pozwu – 200 złotych, opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa pełnomocnikowi profesjonalnemu – 17 złotych, wykorzystana zaliczka na opinię biegłego – 800 złotych (postanowienie z dnia 15 grudnia 2023 roku – k. 100) oraz wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 900 złotych, ustalone w oparciu o §2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1804 z późn. zm.) – tj. łącznie 1.917 złotych. Sąd dodatkowo na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c. orzekł o odsetkach ustawowych za opóźnienie od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu.

W sprawie niniejszej zostały poniesione wydatki tymczasowo przez Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Radomiu, stanowiące kwotę 21,72 złotych i związane są z wynagrodzeniem biegłego za sporządzoną opinię uzupełniającą (postanowienie – k. 125). Sąd nakazał pobrać od TUZ Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Radomiu powyższą kwotę tytułem nieuiszczonych wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa, o czym orzekł w punkcie IV. (czwartym) wyroku.

Sędzia Dariusz Wieński

Z/

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego.

25.09.2024r.

Sędzia Dariusz Wieński