Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 marca 2024 roku

Sąd Okręgowy w Świdnicy Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Jacek Szerer

Protokolant Zuzanna Wójcik

po rozpoznaniu w dniu 22 września 2023 r. roku w Ś.

na rozprawie

sprawy z powództwa Banku (...) S.A. w W.

przeciwko W. P.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego W. P. na rzecz Banku (...) S.A. w W. kwotę 130.885,67 zł (sto trzydzieści tysięcy osiemset osiemdziesiąt pięć złotych 67/100) wraz z odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 27 marca 2020 roku do dnia zapłaty ;

II.  zasądza od pozwanego W. P. na rzecz strony powodowej Banku (...) S.A. w W. tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę 6.545 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt IC 1780/20

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Banku (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o orzeczenie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, że pozwany W. P. ma zapłacić na rzecz strony powodowej kwotę 130.885,67 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 27 marca 2020 roku do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu swojego stanowiska strona powodowa wskazała, iż pozwany zawarł w dniu 8 grudnia 2016 roku ze stroną pozwaną umowę pożyczki nr (...), zgodnie z tą umową bank udzielił pożyczkobiorcy kwotę 149.949,75 zł, z zapłaty którego to zobowiązania nie wywiązywał się, nie regulując na rzecz banku płatności w sposób przewidziany w umowie. Wierzyciel wypowiedział umowę, co spowodowało postawienie całości zobowiązania w stan wymagalności. W związku z brakiem płatności, strona powodowa wezwała pozwanego do zapłaty należności oraz złożenia wniosku o restrukturyzację . Wezwanie nie spowodowało spłaty zadłużenia wobec strony powodowej. Strona powodowa wypowiedziała przedmiotową umowę, stawiając całą należność w stan wymagalności. Strona powodowa podjęła próbę polubownego pozasądowego rozwiązania sporu, wzywając pozwanego do zapłaty. Pozwany nie uiścił na rzecz strony powodowej należności.

Strona powodowa wskazywała, że na dochodzoną pozwem kwotę składają się : 116.546,09 zł tytułem kapitału, kwota 10.562,96 zł tytułem odsetek naliczonych od dnia 10 listopada 2020 roku.

W odpowiedzi na pozew pozwany W. P. wniósł o oddalenie powództwa w całości, a także zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, że umowa kredytu nie została skutecznie wypowiedzenia nadto kwestionował wymagalność roszczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 grudnia 2016 roku pozwany W. P. zawarł ze stroną pozwaną umowę pożyczki ekspresowej nr (...). Na mocy tej umowy Bank udzielił pozwanemu kredytu w wysokości 149.949,75 zł. Pożyczka ta przeznaczona była na sfinansowanie celów konsumpcyjnych w kwocie 5.898,50 zł, spłaty kredytu w kwocie 143.301,50 zł, prowizji za udzielenie pożyczki w kwocie 749,75 zł. W ramach umowy pozwany zobowiązał spłacić się otrzymany kredyty wraz z należnymi odsetkami umownymi. Oprocentowanie pożyczki wynosiło 7,99% w skali roku. Pozwany składając podpis pod umową oświadczył, że uzyskał od Banku wyjaśnienia co do wysokości udzielonego kredytu, sposobie naliczania odsetek oraz opłat, zaakceptował warunki umowy, zobowiązując się do ich przestrzegania.

dowód :

- umowa o pożyczkę nr (...) k. 3-7,

Pismem z dnia 1 marca 2019 roku strona powodowa wezwała pozwanego do spłaty zadłużenia przeterminowanego w kwocie 7.030,59 zł.

dowód :

- wezwanie do zapłaty z dnia 1 marca 2019r. wraz z potwierdzeniem odbioru k. 8

Pismem z dnia 4 kwietnia 2019 roku strona powodowa wypowiedziała umowę kredytu nr (...) z uwagi na brak spłaty zadłużenia przeterminowanego. W dniu sporządzenia wypowiedzenia kwota zadłużenia przeterminowanego wynosiła 9.441,50 zł, w tym kapitał w kwocie 6.301,09 zł, odsetki w kwocie 3.140,41 zł. Strona powodowa poinformowała pozwanego, że w przypadku nieuregulowania zadłużenia umowa zostanie rozwiązana a bank podejmie działania prawne zmierzające do wyegzekwowania należnych roszczeń, w ramach postępowania sądowego i egzekucyjnego.

dowód :

- wypowiedzenie umowy k. 10

W dniu 22 lipca 2019 roku bank wystosował do pozwanego ostateczne wezwanie przedsądowe, domagając się zapłaty na rzecz banku kwoty 119.872,11 zł, w tym kapitału w kwocie 116.374,54 zł, odsetek w kwocie 3.497,57 zł . Bank w piśmie poinformował o możliwości restrukturyzacji zadłużenia.

dowód :

- ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem odbioru k. 11

Pozwany nie regulował terminowo należności wynikających z łączącej strony umowy, na dzień 23 kwietnia 2021 roku jego zadłużenie wynosiło : 116.374,54 zł należności głównej (kapitału) odsetek naliczonych do dnia 26 marca 2020 r. w wysokości 14.511,13 zł oraz dalszych odsetek należnych od dnia 27 marca 2020 roku do dnia poprzedzającego dzień zapłaty liczonych od kwoty 130.885,67 zł w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie.

dowód :

-wyciąg z ksiąg A. Bank k. 73

Strona powodowa wobec wypowiedzenia umowy wniosła do Sądu Rejonowego w (...) pozew w postępowaniu upominawczym. Sąd Rejonowy (...) w dniu 1 czerwca 2020 roku wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym uwzględniając żądanie w całości. W dniu 7 lipca 2020 roku wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu przez pozwanego nakaz ten utracił moc postępowanie zostało umorzone.

dowód :

-postanowienie z dnia 7 lipca 2020 r. k. 50

Postanowieniem z dnia 26 stycznia 2021 roku Sąd Rejonowy w (...)VI Wydział Gospodarczy w sprawie o sygn. akt VI GR 13/20 otworzył postępowanie o zawarcie układu na zgromadzeniu wierzycieli nieprowadzącego działalności gospodarczej dłużnika W. P., jednocześnie wyznaczono nadzorcę sądowego w osobie K. C..

dowód :

-postanowienie z dnia 26 stycznia 2021r. k. 62

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu.

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości z wyjątkiem terminu wymagalności odsetek.

Pożyczki pieniężne są udzielane przez banki na podstawie przepisów art. 720 – 724 k.c. oraz art. 78 Prawa bankowego. Zgodnie z przepisem art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Do umów pożyczek zawieranych przez bank stosuje się odpowiednio przepisy Prawa bankowego dotyczące zabezpieczenia spłaty i oprocentowania kredytu. Umowa pożyczki jest umową konsensualną, a zatem dochodzi do skutku w wyniku porozumienia stron, a wydanie przedmiotu pożyczki stanowi wykonanie zawartej już umowy. Jest to umowa dwustronnie zobowiązująca : pożyczkodawca zobowiązuje się do przeniesienia własności przedmiotu pożyczki „w zamian” za zobowiązanie pożyczkobiorcy do zwrotu, czyli do przeniesienia własności takiego samego przedmiotu na pożyczkodawcę. W odniesieniu do pożyczki bankowej, niezależnie od przepisów prawa bankowego, mają zastosowanie przepisy regulujące kredyt konsumencki określone w ustawie z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim (Dz. U. Nr 126, poz. 715 z późn. zm.).

Bezspornym w niniejszej sprawie pozostawało, że pozwany zawarł ze stroną powodową umowę pożyczki ekspresowej nr (...). Z powodu nieterminowej spłaty rat przez pozwanego, strona powodowa wypowiedziała umowę i cała kwota stała się wymagalna, nadto naliczone zostały odsetki od niespłaconej części kapitału według zmiennej stopy procentowej. Bezspornym w sprawie był też fakt, że pozwany nie zapłacił dotąd całej należności z tytułu umowy pożyczki, czemu w istocie w toku procesu kurator ustanowiony dla nieznanego z miejsca pobytu nie przeczył, a więc pozwany jest obowiązany do spłaty wymagalnej kwoty, w wysokości dochodzonej przez stronę powodową niniejszym pozwem.

Pozwany w istocie nie negował faktu zawarcia przedmiotowej umowy, jak również konieczności spłaty zaciągniętego zobowiązania. Zarzucał jednak, że brak było sprecyzowania wysokości dochodzonego żądania a także jego wymagalności.

Kwota dochodzonego roszczenia nie była w zasadzie sporna, nadto jej wysokość potwierdza wyciąg z ksiąg rachunkowych banku z dnia 23 kwietnia 2021r. W ocenie Sądu wyciąg ten stanowi wiarygodny dowód w sprawie. Wprawdzie wobec jednoznacznego brzmienia art. 95 ust. 1 a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2019, poz.2357) dokument w postaci wyciągu z ksiąg banku w postępowaniu cywilnym nie ma mocy dokumentu urzędowego, nie pozbawia to jednak tego dokumentu mocy dowodowej i wiarygodności. Warto zwrócić uwagę, że mimo nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 19 kwietnia 2013 roku o zmianie ustawy Prawo banków oraz ustawy o funduszach inwestycyjnych (Dz.U. 2013, poz. 777), wyciąg z ksiąg bankowych nadal pozostaje dokumentem uprawniającym powoda do wystąpienia z pozwem w postępowaniu nakazowym. Nadal także ustawodawca, dostrzegając szczególne wymogi formalne obowiązujące przy jego sporządzaniu, uznaje wyciąg z ksiąg bankowych za dokument stanowiący dostateczną podstawę wpisu do ksiąg wieczystych (art. 95 ust. 1 ustawy – Prawo bankowe). W istocie swej wyciąg z ksiąg bankowych zawiera bowiem złożone w szczególnej formie oświadczenie wiedzy uprawnionych osób, dotyczące danych zaksięgowanych w księgach rachunkowych. Prowadzenie ich zaś poddane jest zarówno regulacji ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2019, poz. 351) oraz Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 1 października 2010r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości banków (Dz.U z. 2019, poz. 957) jak i ustawy z dnia 21 lipca 2006 roku o nadzorze nad rynkiem finansowym (t.j.Dz.U. z 2019, poz. 298) [por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 9 czerwca 2016r., I ACa 1758/15].

W toku niniejszego procesu strona powodowa wykazała dokumentami fakt zawarcia z pozwanym stosownej umowy o pożyczkę gotówkową, brak spłaty przez pozwanego zobowiązania zgodnie z postanowieniami umowy, wypowiedzenia pozwanemu tejże umowy przez powodowy bank i postawienia całości kredytu w stan natychmiastowej wymagalności, co skutkowało uwzględnieniem powództwa.

Wskazać należy, iż Sąd nie podziela stanowiska pozwanego w zakresie braku skutecznego wypowiedzenia. Pisma kierowane do pozwanego odbierane były przez niego osobiści, o czym świadczą załączone do akt sprawy potwierdzenia odbioru korespondencji przez pozwanego.

Mając zatem na uwadze powyższe orzeczono jak w punkcie I wyroku.

Orzeczenie o kosztach oparto o przepis art. 98 § 1 i 3 k.p.c. stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Pozwany przegrał proces w całości, zobowiązany był zatem zwrócić stronie powodowej poniesione przez nią koszty procesu w kwocie 6.545 zł, na która składają się : 6.545 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, (punkt II wyroku).