Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 czerwca 2023 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Joanna Jank

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Katarzyna Pietkiewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 maja 2023 r. w G.

sprawy z powództwa M. P.

przeciwko N. K.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 32794,04 zł (trzydzieści dwa tysiące siedemset dziewięćdziesiąt cztery złote i cztery grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 7 kwietnia 2021 r. do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  ustala, że powód wygrał spór w 71 %, a pozwana w 29 % i w takim stosunku obciąża strony postępowania kosztami procesu, pozostawiając ich szczegółowe rozliczenie referendarzowi sądowemu po uprawomocnieniu się niniejszego wyroku.

Sygnatura akt I C 263/21

UZASADNIENIE

Powód M. P. wniósł pozew przeciwko N. K. o zapłatę kwoty 45.842,19 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 7 kwietnia 2021r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że od czerwca 2017 roku do lutego 2021 roku strony pozostawały w nieformalnym związku i planowały wspólne życie. W tym czasie postanowiły, że pozwana zakupi mieszkanie przy ul. (...) w G., a powód udzielił jej pożyczki w kwocie 200.000 zł, przy czym kwotę 185.000 zł przelał na rachunek powódki, a pozostała część została przekazana w gotówce deweloperowi (5.000 zł), została przelana na poczet kosztów aktu notarialnego (5.000 zł) i przekazana matce pozwanej na poczet kosztów remontu (5.000 zł). Powód poniósł również, że poniósł liczne nakłady na ww. mieszkanie, które wymagało wykończenia w łącznej kwocie 45.842,19 zł w postaci: zakupu płytek gresowych (9.096,33 zł), podłóg drewnianych (23.087 zł), materiałów w (...) Budowlane sp. z o.o. (3.936,02 zł), łóżka (3.300 zł), oświetlenia i innych elementów wyposażenia wnętrza (956,82 zł), materiałów remontowych i mebli ogrodowych w (...) (1.167,88 zł), materiałów remontowych w M. (2.283,11 zł), materiałów budowlanych w (...) sp. z o.o. sp. k. (1.215,03) oraz skrzyń balkonowych (800 zł). W lutym 2021 roku pozwana spakowała rzeczy powoda i nakazała mu wyprowadzkę z mieszkania, przez co związek stron przestał istnieć. Nadto, pozwana sprzedała nieruchomość za cenę wyższą niż przy zakupie, do czego – zdaniem powoda – przyczyniły się poczynione przez niego nakłady. Zwrotu wartości nakładów powód domaga się na podstawie art. 405 k.c.

(pozew, k. 3-12)

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości. W pierwszej kolejności pozwana zaprzeczyła, aby powód poniósł nakłady na jej nieruchomość w kwocie 45.843 zł, a pozwana nie rozliczyła się z nim z nakładów w całości. Nadto, przyznała, że powód udzielił jej pożyczki w kwocie 200.000 zł. Jak jednak wskazała, odnosząc się do twierdzeń powoda zawartych w pozwie, gdyby strony planowały wspólne życie, to nie pożyczałaby pieniędzy od powoda, lecz strony wspólnie nabyłyby lokal. Pozwana wskazała, że cała kwota należna deweloperowi pochodziła z kredytu hipotecznego i środków z pożyczki. Koszty umowy deweloperskiej zostały po połowie poniesione przez dewelopera i pozwaną, a koszty umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu w całości przez pozwaną. Natomiast stosunki zobowiązaniowe pomiędzy ojcem powoda a matką pozwanej nie są przedmiotem niniejszej sprawy. Pozwana wskazała, że zwróciła powodowi pożyczkę w kwocie 200.000 zł. Odnosząc się do żądania zwrotu nakładów, pozwana podniosła, że do października 2019r. powód pozostawał bez pracy, dopiero pod koniec 2019 roku założył z ojcem pozwanej spółkę o profilu budowlanym. Przez cały ten okres pozwana łożyła środki na utrzymanie powoda, opłacała mieszkanie, robiła zakupy etc. Powód nie miał środków na czynienie tak znacznych nakładów jak wskazuje w pozwie. W zakresie płytek gresowych podniosła, że faktury zostały wystawione na J. P., nadto zakwestionowała fakt, iż zostały dostarczone z Ł. do G.. W zakresie podłóg pozwana uznała kwotę 16.277 zł i ją rozliczyła. Pozwana także zwróciła koszt zakupu drzwi wewnętrznych. Z kolei, zakup łóżka był prezentem od ojca pozwanej. Pozwana zakwestionowała, aby oświetlenie i inne elementy wyposażenia wnętrza, materiały remontowe i meble ogrodowe zakupione w (...), a także materiały zakupione w M. zostały zakupione do jej mieszkania. Na dowodach zakupu materiałów wyposażenia jako nabywca widnieje (...) sp. z o.o., która prowadziła działalność wykończeniową w mieszkaniach. Nadto, na paragonach nie ma wskazanej osoby nabywcy, a materiały zostały zakupione w związku z działalnością spółki. (...) w F. zostały nabyte i odebrane przez ojca pozwanej. Ponadto, pozwana wskazała, że zwróciła powodowi kwotę 400 zł za skrzynie tarasowe i kwestionuje, by powód z tego tytułu poniósł wyższe koszty. Pozwana zatem uznała kwotę 20.640,02 zł i taką kwotę zwróciła powodowi.

(odpowiedź na pozew, k. 104-109)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W okresie od października 2017 roku do lutego 2021 roku powód M. P. oraz pozwana N. K. pozostawali w nieformalnym związku konkubenckim.

(dowód: przesłuchanie powoda M. P., płyta CD k. 338, przesłuchanie pozwanej N. K., płyta CD k. 343)

W dniu 3 lipca 2019 roku pomiędzy (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. a pozwaną N. K. została zawarta umowa deweloperska, na mocy której strony umowy zobowiązały się zawrzeć umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia jego własności w terminie 30 dni od dnia uzyskania przez dewelopera decyzji o pozwoleniu na użytkowanie budynku, nie później jednak niż w terminie do dnia 30 września 2019 roku. Zgodnie z § 5 umowy całość świadczenia pieniężnego w kwocie brutto 1.020.000 zł stanowiącego cenę sprzedaży lokalu mieszkalnego nr (...), pozwana zobowiązała się uregulować w następujący sposób: kwotę 100.000 zł w terminie do dnia 8 lipca 2019r., kwotę 920.000 zł w terminie do dnia 31 lipca 2019 roku, wszystkie kwoty przelewami na otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy przeznaczony do gromadzenia środków wpłacanych przez nabywcę na cele określone w umowie, prowadzony przez P. Bank Spółdzielczy w K.. W myśl § 25 koszty umowy miały ponieść po połowie strony umowy, przy czym (...) sp. z o.o. przelewem, a pozwana gotówką.

(dowód: umowa deweloperska, k. 303-324)

W dniu 29 lipca 2019 roku strony zawarły na piśmie umowę na podstawie której M. P. udzielił N. K. pożyczki w kwocie 200.000 zł.

(dowód: umowa pożyczki, k. 15-16)

W dniu 30 lipca 2019 roku powód przelał na rachunek bankowy pozwanej kwotę 185.000 zł. Powyższe środki powód uzyskał z pożyczki udzielonej mu przez Ł. K..

(dowód: potwierdzenie wykonania przelewu, k. 17, 113, 329)

Na podstawie umowy z dnia 11 września 2019 roku deweloper (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. ustanowił odrębną własność lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku przy ulicy (...) w G. i przeniósł własność tego lokalu wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej na pozwaną za cenę 1.020.000 zł brutto. W § 7 strony umowy oświadczyły, że cała cena brutto w kwocie 1.020.000 zł została już przez N. K. zapłacona częściowo ze środków własnych, a częściowo ze środków pochodzących z kredytu. Wedle § 12 postanowiono, że koszty aktu oraz koszty złożenia wniosku wieczystoksięgowego, w tym koszty sądowe, ponosi pozwana przelewem, z tym że koszty opłaty sądowej ujawnienia budynku w dziale I-O księgi wieczystej ponosi deweloper przelewem.

(dowód: umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia prawa własności z dnia 11 września 2019r., rep. A 14796/2019, k. 287-302)

W dniu 11 września 2019 roku powódka dokonała przelewu na rzecz Kancelarii Notarialnej A. T. kwoty 3.291,30 zł.

(dowód: potwierdzenie przelewu bankowego, k. 112)

Przedmiotowe mieszkanie zostało zakupione w stanie deweloperskim zamkniętym. Prace wykończeniowe były wykonywane przez pracowników firmy budowlanej prowadzonej przez ojca pozwanej – T. K. (1).

(dowód: zeznania świadka T. K. (1), płyta CD k. 338)

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. wystawiła na rzecz J. P. następujące faktury VAT:

- w dniu 14 sierpnia 2019 roku na kwotę 6.525,85 zł z tytułu sprzedaży płytek gresowych T. grey MAT i E. G. 2 MAT;

- w dniu 16 września 2019 roku na kwotę 1.285,24 zł z tytułu sprzedaży płytek gresowych E. G. 2 MAT

- w dniu 19 września 2019 roku na kwotę 1.028,19 zł z tytułu sprzedaży płytek gresowych E. G. 2 MAT;

- w dniu 30 września 219 roku na kwotę 257,05 zł z tytułu sprzedaży płytek gresowych E. G. 2 MAT.

Na pierwszej fakturze jako adres dostawy wskazano adres G., ul. (...), a na trzech pozostałych: Ł., ul. (...).

(dowód: faktury VAT, dokumenty KP, potwierdzenia zapłatą kartą, k. 19-24)

Przedmiotowe faktury zostały wystawione na nazwisko ojca powoda J. P., gdyż przysługiwała mu zniżka na kafle w (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. w wysokości 25 % z racji wieloletniej znajomości ze wspólnikiem tej spółki. Faktury zostały opłacone przez powoda. Pierwszy transport kafli do G. został wykonany przez sprzedawcę, natomiast kolejne mniejsze partie kafli zawoził do G. sam powód.

(dowód: zeznania świadka J. P., płyta CD k. 281)

Część materiałów budowlanych niezbędnych do wykończenia mieszkania zakupił ojciec pozwanej T. K. (1), który prowadził działalność gospodarczą w branży budowlanej.

(dowód: zeznania świadka T. K. (1), płyta CD k. 338)

Od września 2019 roku powód i T. K. (1) byli (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

(dowód: przesłuchanie powoda M. P., płyta CD k. 338)

W trakcie wykonywania prac wykończeniowych J. P. przekazał matce pozwanej E. K. kwotę 5.000 zł na poczet wynagrodzenia wykonawcy.

(dowód: zeznania świadka J. P., płyta CD k. 281, przesłuchanie powoda M. P., płyta CD k. 338)

M. P. zakupił panele podłogowe do mieszkania pozwanej. Z tego tytułu dokonał przelewu ze swojego rachunku bankowego na rachunek sprzedającego Skalski Podłogi Drzwi następujących kwot:

- w dniu 8 września 2019 roku kwoty 6.000 zł;

- w dniu 19 września 2019 roku kwoty 6.277 zł;

- w dniu 19 września 2019 roku kwoty 10.000 zł.

(dowód: potwierdzenia przelewów bankowych, k. 27, 29 i 30, wydruk korespondencji e – mailowej, k. 25-26, 28, 31, wydruk korespondencji e – mailowej z dnia 21 kwietnia 2021r., k. 72-73, zeznania świadka T. K. (1), płyta CD k. 338, przesłuchanie powoda M. P., płyta CD k. 338)

Powód poniósł również koszty zakupu drzwi wewnętrznych do mieszkania pozwanej. Z tego tytułu spółka (...) sp. z o.o. z siedzibą w Ł. wystawiła na rzecz powoda następujące faktury VAT:

- w dniu 2 września 2019 roku na kwotę 1.500 zł za drzwi wewnętrzne P.;

- w dniu 30 września 2019 roku na kwotę 2.436,02 zł za ościeżnice, skrzydła i klamki.

Przedmiotowe faktury zostały w całości opłacone przez powoda.

(dowód: faktury VAT, k. 32-33, dowód wpłaty, k. 34)

W dniu 10 grudnia 2019 roku z rachunku należącego do (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wykonano przelew na kwotę 3.300 zł na rzecz P. Salwador K. w Ł. tytułem (...).

(dowód: potwierdzenie wykonania przelewu, k. 36)

Z kolei, w dniu 16 listopada 2019 roku z rachunku należącego do (...) sp. z o.o. zapłacono kwotę 579,90 zł za zakup lustra, dywanu, lampy w (...) sp. z o.o., a w dniu 28 sierpnia 2020 roku kwotę 376,92 zł za zakup lampy sufitowej, lamp ściennych.

(dowód: paragony, k. 37-39, historia rachunku, k. 40-41, potwierdzenia zapłaty, k. 42-43)

Powód zapłacił również za zakup materiałów remontowych w (...) sp. z o.o. następujące kwoty:

- 335,90 zł w dniu 30 sierpnia 2019 roku (rączka natrysku, odpływ);

- 149,93 zł w dniu 23 września 2019 roku (włącznik, gniazdka);

- 186,83 zł w dniu 20 kwietnia 2020 roku (farby, papier malarski, pędzle);

- 495,22 zł w dniu 8 kwietnia 2020 roku (meble ogrodowe, opryskiwacz).

(dowód: paragony, k. 44-51)

W (...) sp. z o.o. złożono zamówienie na następujące kwoty:

- 197,97 zł na gładź szpachlową Gipsar (...), C. (...), szpachelki;

- 280,36 zł na gładź szpachlową Gipsar (...), szpachlę nierdzewną;

- 242,13 zł na bloczki Gazobeton, transport, złącze wieloredukcyjne kielichowe, przedłużkę ½ mosiężną, rozetkę 18mm, kolanko ½ ocynkowane, nype ½ ocenkowany.

(dowód: zestawienie, k. 66)

Natomiast, w związku z zakupem materiałów w (...) sp. z o.o. z siedzibą w G. Oddział w G. powód poniósł następujące wydatki:

- 143,49 zł w dniu 19 sierpnia 2019 roku;

- 132,34 zł w dniu 20 sierpnia 2019 roku;

- 280,36 zł w dniu 22 sierpnia 2019 roku;

- 197,97 zł w dniu 31 sierpnia 2019 roku;

- 187,60 zł w dniu 6 września 2019 roku;

- 435,21 zł w dniu 6 września 2019 roku;

- 296,80 zł w dniu 17 września 2019 roku;

- 242,13 zł w dniu 17 września 2019 roku;

- 55,71 zł w dniu 20 września 2019 roku;

- 65,82 zł w dniu 23 września 2019 roku;

- 11,32 zł w dniu 23 września 2019 roku;

- 21,93 zł w dniu 3 października 2019 roku;

- 6,00 zł w dniu 4 października 2019 roku;

- 120,61 zł w dniu 5 października 2019 roku;

- 6,11 zł w dniu 5 października 2019 roku;

- 26,30 zł w dniu 8 października 2019 roku;

- 22,21 zł w dniu 16 października 2019 roku;

- 17,29 zł w dniu 9 kwietnia 2020 roku;

- 13,91 zł w dniu 12 listopada 2020 roku.

(dowód: lista operacji, k. 52, potwierdzenia operacji, k. 53-65)

W sklepie (...) sp. z o.o. w G. Oddział w G. zaopatrywał się w materiały budowlane również ojciec pozwanej prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Firma (...).

(dowód: faktury VAT, k. 228-235)

W dniu 16 sierpnia 2019 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wystawiła fakturę VAT na rzecz Firmy (...) w G. na kwotę 1.334,50 zł. Faktura obejmowała materiały hydrauliczne i inne podobne.

(dowód: faktura VAT, k. 67-67v)

Tego samego dnia powód M. P. zapłacił kartą na rzecz (...) sp. z o.o. kwotę 1.034,50 zł. Natomiast, w dniu 19 sierpnia 2019r. dokonał zapłaty na rzecz ww. spółki kwoty 100,53 zł, a w dniu 20 sierpnia 2019r. kwoty 80 zł.

(dowód: potwierdzenie operacji, k. 68-69)

Powód zakupił również skrzynie balkonowe oraz łóżko do mieszkania pozwanej (to ostatnie z zysku wypracowanego przez spółkę (...) sp. z o.o.).

(dowód: zeznania świadka T. K. (1), płyta CD k. 338, przesłuchanie powoda M. P., płyta CD k. 338)

W piśmie z dnia 2 marca 2021 roku powód uznał roszczenie pozwanej o zapłatę kwoty 3.660 zł z tytułu czynszu za okres czterech miesięcy i potrącił ją z przysługującą mu wierzytelnością o zwrot nakładów.

(dowód: pismo z dnia 2 marca 2021r., k. 77-77v)

W e – mailu z dnia 22 kwietnia 2021 roku – odnosząc się do roszczeń powoda o zwrot pożyczki i poniesionych przez niego nakładów – pozwana potwierdziła, że na kwotę pożyczki, poza wypłaconą kwotą 185.000 zł, składały się także kwota 5.000 zł zapłacona przez powoda u notariusza oraz kwota 5.000 zł przekazana matce pozwanej. Nadto, odnośnie żądania zwrotu nakładu w postaci podłóg, poprosiła o przedstawienie faktur.

(dowód: wydruk wiadomości e – mail z dnia 22 kwietnia 2021r., k. 73v)

W dniu 19 maja 2021 roku pozwana zwróciła powodowi pożyczkę w kwocie 200.000 zł.

(dowód: potwierdzenie przelewu bankowego, k. 114)

Tego samego dnia pozwana dokonała też zapłaty na rzecz powoda kwoty 1.953,02 zł z tytułu zwrotu nakładów. Powyższa kwota – poza wartością uznanych przez pozwaną nakładów – obejmowała także kwotę 400 zł z tytułu zwrotu kosztu zakupu skrzyń balkonowych.

(potwierdzenie przelewu bankowego, k. 115)

Ostatecznie, pozwana sprzedała ww. lokal mieszkalny za cenę 1.630.000 zł.

(dowód: przesłuchanie powoda M. P., płyta CD k. 338)

Pismem z dnia 24 marca 2021 roku pełnomocnik powoda wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 60.747,20 zł z tytułu rozliczenia nakładów poczynionych przez powoda na nieruchomość pozwanej w terminie do dnia 31 marca 2021 roku.

(dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 24 marca 2021r., k. 85 wraz z potwierdzeniem nadania, k. 86)

Wartość nakładów o charakterze budowlanym poczynionych w lokalu mieszkalnym przy ul. (...) w G. – z uwzględnieniem stopnia ich zużycia – na dzień sprzedaży lokalu wynosiła łącznie 41.802,14 zł, przy czym wartość poszczególnych nakładów kształtowała się w sposób następujący:

- płytki gresowe 9.631,65 zł;

- podłogi drewniane 23.818,86 zł;

- drzwi 4.060,79 zł;

- materiały budowlane z (...) (bez mebli ogrodowych) 681,81 zł;

- materiały budowlane z M. 2.355,48 zł;

- materiały budowlane z F. 1.253,55 zł.

Wymienione powyżej nakłady spowodowały wzrost wartość lokalu o kwotę 60.500 zł.

(dowód: opinia biegłej sądowej z zakresu budownictwa E. C., k. 362-383 wraz z pisemną opinią uzupełniającą, k. 424-427 oraz ustną opinią uzupełniającą, płyta CD k. 489)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, dowodu z zeznań świadków J. P. i T. K. (1), dowodu z przesłuchania stron, a także dowodu z opinii biegłej sądowej z zakresu budownictwa.

Oceniając zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy Sąd nie dopatrzył się żadnych podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności wyżej wskazanych dokumentów. Podkreślić bowiem należy, iż dowody w postaci aktów notarialnych mają charakter dokumentów urzędowych, które korzystają z domniemania autentyczności i zgodności z prawdą wyrażonych w nich oświadczeń, zaś w toku niniejszego postępowania żadna ze stron nie kwestionowała domniemań przysługujących tym dokumentom w trybie art. 252 k.p.c. Nadto, ustalenia faktyczne w sprawie Sąd poczynił w oparciu o powyżej wymienione dokumenty prywatne w postaci umowy pożyczki, faktur VAT, potwierdzeń zapłaty, paragonów fiskalnych oraz korespondencji stron, gdyż żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności tych dokumentów ani nie zaprzeczyła, iż osoby podpisane pod tymi dokumentami nie złożyły oświadczeń w nich zawartych. Powyższe dokumenty nie budzą również żadnych wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, gdyż nie noszą żadnych śladów podrobienia, przerobienia ani innej ingerencji w ich treść.

Przechodząc do oceny osobowego materiału dowodowego należy wskazać, że częściowo przydatne do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy były zeznania świadków J. P. oraz T. K. (1). Przede wszystkim za wiarygodne należało uznać zeznania pierwszego z wymienionych świadków na okoliczność dokonania przez powoda nakładu związanego z zakupem gresu i kafli w firmie (...) sp. z o.o. Świadek wyjaśnił, że posiadał rabat za zakup kafli w firmie prowadzonej przez znajomego, stąd faktury za płytki gresowe zostały wystawione na jego nazwisko, jednak koszty zakupu poniósł powód. Zeznania świadka w tym zakresie nie budzą żadnych wątpliwości w świetle zasad doświadczenia życiowego czy logicznego rozumowania. Natomiast świadek nie miał szczegółowej wiedzy odnośnie wydatkowania kwoty pożyczki udzielonej pozwanej przez powoda, rozliczeń pomiędzy stronami z tytułu kosztów remontu i wykończenia mieszkania, czy też zakupów dokonanych przez powoda w sklepach (...). Nadto, Sąd dał wiarę zeznaniom świadka T. K. (1) odnośnie sposobu finansowania kosztów związanych z wykończeniem mieszkania pozwanej. Zważyć należy, iż świadek wskazał, że część kosztów związanych z wykończeniem mieszkania pozwanej finansował M. P.. W tym kontekście świadek wymienił m.in. zakup podłóg, czy materiałów budowlanych. Nadto, wskazał, że powód dokonał zakupu łóżka z zysku wypracowanego przez spółkę, którą wspólnie prowadził ze świadkiem.

W części Sąd dał wiarę również zeznaniom stron. Przede wszystkim za wiarygodne należało uznać zeznania M. P. dotyczące sfinansowania przez niego zakupu materiałów budowalnych w sklepach (...), albowiem w tym zakresie zeznania powoda korelują z treścią złożonych przez niego wydruków operacji na rachunku bankowym. W świetle zebranego materiału dowodowego nie budzi również wątpliwości, że powód sfinansował zakup płytek gresowych oraz podłóg. Powyższe okoliczności potwierdzają zeznania świadków, a częściowo także zeznania pozwanej. Nadto, powód przyznał, że w trakcie korespondencji prowadzonej z pozwaną na etapie przedprocesowym uznał roszczenie o zapłatę kwoty 3.660 zł z tytułu czynszu i dokonał potrącenia tej kwoty ze swoją wierzytelnością z tytułu zwrotu nakładów. Natomiast Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda odnośnie finansowania przez niego części kosztów notarialnych. W tym zakresie zeznania powoda pozostają bowiem w sprzeczności z treścią aktów notarialnych tj. umowy deweloperskiej oraz umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia własności. W § 25 umowy deweloperskiej wskazano, że koszty umowy miały ponieść po połowie strony tej umowy, przy czym (...) sp. z o.o. przelewem, a pozwana gotówką. Z kolei, w § 12 drugiej umowy postanowiono, że koszty aktu oraz koszty złożenia wniosku wieczystoksięgowego, w tym koszty sądowe, ponosi pozwana przelewem, z tym że koszty opłaty sądowej ujawnienia budynku w dziale I-O księgi wieczystej ponosi deweloper przelewem. Jednocześnie, w obu przypadkach koszty zostały pobrane przez notariusza. Podkreślić należy, iż na potwierdzenie swoich zeznań odnośnie pokrycia kosztów notarialnych powód nie przedstawił żadnych innych dowodów (np. pokwitowań), natomiast pozwana złożyła potwierdzenie przelewu kwoty 3.291,30 zł na rachunek notariusza.

W części swoje ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie Sąd oparł na zeznaniach pozwanej N. K.. Przede wszystkim nie ma podstaw, aby kwestionować wiarygodność zeznań pozwanej odnośnie pokrycia przez nią kosztów związanych z zawarciem umów notarialnych, czy też co do zobowiązania się przez powoda do pokrycia czteromiesięcznego czynszu w kwocie 3.660 zł. W tym zakresie zeznania pozwanej znajdują potwierdzenie w treści aktów notarialnych, czy też korespondencji przedprocesowej. Nadto, pozwana przyznała, że powód sfinansował zakup podłóg, niemniej Sąd nie dał pozwanej wiary co do sposobu finansowania tego zakupu. N. K. zeznała bowiem, że zakup podłogi został pokryty z brakującej kwoty pożyczki tj. różnicy pomiędzy kwotą 200.000 zł wynikającą z umowy pożyczki a kwotą 185.000 zł wpłaconą na jej rachunek przez powoda. Zważyć jednak należy, iż w toku korespondencji przedprocesowej pozwana nie twierdziła, że zakup ten został pokryty z pożyczki i jedynie poprosiła powoda o przedstawienie faktur. Nadto – odnosząc się w e – mailu do poszczególnych roszczeń powoda – przy pozycji „pożyczka (...) + 5000 u notariusz + 5000 dla E. K.” napisała „ok” (vide: wydruk e – maila z dnia 22 kwietnia 2021 roku, k. 73), co wskazuje na to, że nie kwestionowała wówczas takiego sposobu wypłaty pożyczki. W toku składania zeznań pozwana nie potrafiła w sposób przekonujący wyjaśnić, dlaczego w korespondencji z powodem zaakceptowała pierwotnie wskazany przez niego sposób rozliczenia pożyczki. Późniejszą zmianę stanowiska w tej sprawie należy uznać jedynie za część taktyki procesowej pozwanej. Nie sposób również dać wiary pozwanej, iż zakup płytek i gresu stanowił prezent od ojca powoda. Świadek J. P. bowiem zaprzeczył, by w taki sposób obdarował ówczesną partnerkę syna i wskazał, że koszty zakupu pokrył w całości powód.

Za wiarygodny i przydatny do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy dowód Sąd uznał także opinię biegłej sądowej z zakresu budownictwa E. C.. Zważyć bowiem należy, iż przedmiotowa opinia została sporządzona przez osobę posiadającą odpowiednią wiedzę techniczną, jest jasna a wnioski zawarte w opinii są stanowcze i zostały należycie umotywowane. Sposób sformułowania wniosków przez biegłą, ze szczegółowym opisem metodologii oraz przytoczeniem wzorów matematycznych, za pomocą których biegła dokonała wyliczeń, pozwolił Sądowi na ocenę poprawności opinii pod względem rachunkowym, a także na dokonanie samodzielnych obliczeń, przy pominięciu niektórych nakładów. Zważyć należy, iż pozwana w całości zakwestionowała opinię, zarzucając biegłej, że wykonała wycenę niezgodnie z art. 150 i 175 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz § 35 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego, albowiem wbrew przepisom rozporządzenia obliczyła wartość odtworzeniową i zastosowała metodę określoną w § 35 ust. 4 powołanego rozporządzenia, a także zakwestionowała poprawność obliczeń. Odnosząc się do zarzutu pozwanej biegła wskazała, że zmuszona była zastosować sposób wyceny określony w § 35 ust. 4 powołanego rozporządzenia, gdyż na rynku nie występowały nieruchomości bez dokonanych nakładów, takich jakie podlegały wycenie w niniejszej sprawie. Zdaniem biegłej na rynku występują jedynie lokale w stanie tzw. surowym czy deweloperskim, ale nie występują lokale, które nie mają konkretnie tych nakładów, o których mowa w tezie dowodowej. Strona pozwana wskazywała także, że dokonanie obliczeń dla nieruchomości bez nakładów jest możliwe, gdyż jedną z cech służących do obliczeń jest „stan techniczno – użytkowy”, czyli właśnie nakłady na wykończenie. Jednak, jak wyjaśniła na rozprawie biegła E. C., „stan techniczno - użytkowy to cecha określająca standard i stan techniczny lokalu, a nie stan zaawansowania poszczególnych elementów jego wykończenia. W przypadku szacowania wartości lokalu w fazie niedokończonej budowy, należałoby oszacować lokal, kiedy budowa byłaby zakończona, a potem należałoby wyliczyć procent stanu zaawansowania. Wyliczenie stanu zaawansowania polega na tym, że określa się po kolei wszystkie elementy budynku czy lokalu, które należy wykonać, aby był w całości wykończony: drzwi, tynki, nadzór techniczny nad budową itd. Jeżeli przy którymś z nakładów okaże się, że nie został w pełni wykonany, o tyle pomniejsza się wartość nieruchomości. Przy każdym nakładzie jest jego udział w całości kosztów Iloczyn udziału nakładu i stopnia zaawansowania pokazuje, jakie jest zaawansowanie finansowe. W świetle powyższego należało uznać, że argumentacja pozwanej odnosząca się do możliwości ustalenia wartości nieruchomości bez nakładów w oparciu o stan techniczno – użytkowy była oparta na błędnych założeniach. W świetle wyjaśnień biegłej nie sposób także uznać, aby jej obliczenia zawarte w opinii podstawowej były obarczone błędem i zostały wykonane niezgodnie z § 35 ust. 4 ww. rozporządzenia. Zważyć należy, iż zgodnie z powołanym przepisem rozporządzenia w przypadku braku danych umożliwiających określenie wartości nieruchomości uwzględniającej jej stan przed dokonaniem nakładów albo gdy mały zakres nakładów nie uzasadnia zastosowania sposobu, o którym mowa w ust. 3, wartość nakładów określa się jako równą wartości nieruchomości uwzględniającej jej stan po dokonaniu nakładów, pomniejszonej o wartość gruntu jako przedmiotu prawa własności i pomnożonej przez wskaźnik przeliczeniowy dokonanych nakładów. Wskaźnik przeliczeniowy ustala się jako:

1) stosunek wysokości nakładów, obliczonych z uwzględnieniem ich zakresu rzeczowego oraz uzyskiwanych na rynku lokalnym cen robót wykonanych w ramach tych nakładów, do kosztów odtworzenia części składowych gruntu, których te nakłady dotyczą, z uwzględnieniem ich stanu po dokonaniu nakładów, albo

2) udział wysokości nakładów w kosztach odtworzenia tych części składowych, o ile istnieją dane pozwalające na jego ustalenie na podstawie analizy obiektów podobnych

- z uwzględnieniem stopnia zużycia technicznego odpowiednio tych elementów części składowych gruntu, których te nakłady dotyczą, oraz części składowych gruntu po dokonaniu nakładów. Z kolei, zgodnie z ust. 5 wartość nieruchomości, o której mowa w ust. 4, określa się jako wartość rynkową, jeżeli wartość nakładów jest określana według zasad rynkowych albo jako wartość odtworzeniową, jeżeli wartość nakładów jest określana według zasad kosztowych.

Z wyjaśnień biegłej wynika, że określiła nakłady wynikające z tezy dowodowej według zasad kosztowych. Na rozprawie biegła szczegółowo wyjaśniła w sposób nader szczegółowy, metodologię oraz sposób wyceny nakładów. Wyjaśnienia biegłej w tym zakresie nie budzą wątpliwości Sądu w świetle zasad doświadczenia życiowego, wiedzy powszechnej oraz logicznego rozumowania. Biegła co prawda przyznała, że w opinii popełniła błąd dotyczący opisu sposobu wyliczenia, jednak – jak wskazała – błąd ten nie miał wpływu na poprawność wyliczeń. Reasumując należy wskazać, że po złożeniu ustnych wyjaśnień nie ma wątpliwości, że biegła zastosowała prawidłową metodę ustalenia wartości dokonanych nakładów, a także dokonała poprawnych pod względem rachunkowym obliczeń. W związku z powyższym Sąd uznał, że opinia złożona przez biegłą jest kompletna i zupełna, a w konsekwencji stanowi wiarygodny dowód w niniejszej sprawie i w konsekwencji – na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 k.p.c. – pominął dowód z kolejnej opinii uzupełniającej.

Przechodząc do kwestii materialnoprawnych, należy wskazać, że w niniejszej sprawie powód domagał się od pozwanej zwrotu części nakładów poniesionych przez niego na nieruchomość pozwanej położoną w G. przy ul. (...) w trakcie trwania konkubinatu stron. Wysokość poniesionych nakładów powód oszacował na podstawie faktur na kwotę 45.842,19 zł. Zważyć należy, iż aktualnie w orzecznictwie Sądu Najwyższego przeważa stanowisko dopuszczające możliwość oparcia rozliczeń majątkowych konkubentów na przepisach o bezpodstawnym wzbogaceniu (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 czerwca 1974 r. III CRN 132/74). W uchwale Sądu Najwyższego z dnia 30 stycznia 1970 roku (III CZP 62/69 "Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny" 1970, nr 4, s. 211) wskazano, że co do roszczeń z tytułu nakładów dokonanych przez jednego z konkubentów na wchodzące w skład wspólnego gospodarstwa przedmioty majątkowe należące do drugiej z tych osób, zastosowanie znaleźć powinny przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu (zob. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2000 roku, IV CKN 32/00, OSNC 2000/12/222). W postanowieniu z dnia 9 listopada 2021 r., V CSK 63/21, SN wskazał natomiast, że do rozliczenia konkubinatu, w tym nakładów dokonanych przez konkubentów na majątek jednego z nich, mają zastosowanie przepisy art. 405 i n. k.c., chyba że szczególne okoliczności faktyczne sprawy wskazują na istnienie innej podstawy prawnej tych rozliczeń. W niniejszej sprawie powód wywodził, że w czasie trwania konkubinatu stron, pozwana uzyskała korzyść majątkową kosztem powoda, albowiem powód partycypował finansowo w wykończeniu lokalu mieszkalnego, który miał służyć zaspokajaniu ich wspólnych potrzeb mieszkaniowych konkubentów. W świetle osobowego materiału dowodowego należało uznać, że czyniąc nakłady na nieruchomość pozwanej M. P. działał w porozumieniu z nią i w przekonaniu, że lokal mieszkalny będzie służyć zaspokojeniu wspólnych potrzeb rodziny, którą mieli stworzyć. Sama pozwana w swoich zeznaniach wskazywała, że chciała być z powodem i myślała o założeniu z nim rodziny oraz wspólnym zamieszkaniu. W tym właśnie celu zostało zakupione przedmiotowe mieszkanie. W lokalu tym urządzono nawet pokój dla dzieci powoda z poprzedniego związku. W związku z powyższym należało uznać, że w przypadku ustania związku stron ewentualne przysporzenia dokonane przez powoda na majątek pozwanej stały się świadczeniem nienależnym w rozumieniu art. 410 § 2 k.c., albowiem odpadł cel tego świadczenia, jakim było wspólne korzystanie z majątku pozwanej, na który miał czynić nakłady powód. Podkreślić należy, że zgodnie ze stanowiskiem judykatury w razie nieosiągnięcia zamierzonego celu świadczenia powstaje roszczenie o jego zwrot na podstawie art. 410 § 2 k.c., mimo że świadczący wiedział o braku zobowiązania (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 listopada 2013 r., II CSK 104/13, L.).

W związku z powyższym podstawę prawną powództwa stanowiły przepisy art. 405 k.c. i art. 410 k.c. Stosownie do art. 410 § 1 k.c. przepisy dotyczące bezpodstawnego wzbogacenia stosuje się w szczególności do świadczenia nienależnego. Zgodnie z treścią art. 410 § 2 k.c. świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.

Zważyć należy, iż powód określił wartość dokonanych przez siebie nakładów na nieruchomość pozwanej poprzez zsumowanie kwot wynikających z faktur oraz paragonów, które dołączył do pozwu. Przechodząc do oceny zasadności powództwa, należało odnieść się do poszczególnych roszczeń, ustalając, czy stanowiły one faktycznie nakłady w rozumieniu Kodeksu cywilnego, czy powód może realizować roszczenie o zwrot nakładów poprzez żądanie zapłaty ich wartości, a także – wobec podniesionych przez pozwaną zarzutów – należało ustalić, czy zostały one dostatecznie wykazane przez powoda, na którym – w myśl art. 6 k.c. – spoczywał w tym zakresie ciężar dowodu. Zważyć należy, iż zgodnie z utrwalonym pojęciem przez nakłady należy rozumieć wszelkie wydatki czynione na cudzą rzecz. Cechuje je dobrowolność ze strony osoby dokonującej nakłady. Oznacza to wyeliminowanie spod pojęcia nakładów świadczeń, które polegają na zachowaniu się dłużnika zgodnie z treścią zobowiązania (zob. E. Gniewek, P. Machnikowski (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 10, Warszawa 2021). W kontekście roszczenia o zwrot bezpodstawnego wzbogacenia wskazuje się, że poprawienie lub ulepszenie rzeczy zasadniczo wzbogaca właściciela (zob. K. Osajda, Kodeks…).

Spośród wskazanych przez powoda nakładów niewątpliwie na uwzględnienie zasługiwało żądanie zwrotu kosztu zakupu płytek gresowych. Jak wskazano powyżej, przy okazji oceny dowodów, w toku niniejszego postępowania powód zdołał wykazać, że koszt zakupu kafli i płytek został w całości sfinansowany przez niego i – wbrew twierdzeniom pozwanej – nie stanowił prezentu od niedoszłego teścia J. P.. Wprawdzie na załączonych do akt sprawy fakturach jako kupujący widnieje ojciec powoda, lecz – jak wynika ze zgodnych zeznań powoda i świadka J. P. – spowodowane było to wyłącznie faktem, że J. P. przysługiwał u sprzedającego rabat w wysokości 25 % na zakup gresu i kafli. W ten sposób powód zdołał zaoszczędzić znaczne koszty. Zwrócić także należy uwagę, że na jednej z faktur opiewającej na kwotę 6525,85 zł jako adres dostawy adres lokalu pozwanej, co tylko potwierdza, że kafle zostały wykorzystane do wykończenia lokalu pozwanej.

Co do zasady na uwzględnienie zasługiwało także roszczenie o zwrot nakładu w postaci podłóg drewnianych. Wprawdzie pozwana podniosła, że cena podłogi została zapłacona przez powoda w wykonaniu umowy pożyczki, jednak twierdzenia pozwanej w tym zakresie budzą wątpliwości w świetle korespondencji przedprocesowej stron. Zwrócić bowiem należy uwagę, że odpowiadając na e – maila powoda z żądaniem zwrotu nakładów, N. K. nie wskazywała, by zakup podłóg został pokryty z pożyczki i jedynie zobowiązała powoda do przedstawienia faktur. Ponadto, w tym samym e – mailu pozwana potwierdziła, że wypłata pożyczki nastąpiła poprzez zapłatę kwoty 5000 zł deweloperowi u notariusza, a także przekazanie kwoty 5000 zł matce pozwanej. Tym samym, nie sposób uznać, aby kwota 10.000 zł z tytułu pożyczki mogła być przeznaczona na zakup podłóg.

Zważyć należy, iż pozwana nie kwestionowała, że powód dokonał na rzecz jej majątku nakładu w postaci sfinansowania kosztu zakupu drzwi wewnętrznych wraz z ościeżnicami, skrzydłami i klamkami. Fakt dokonania tego nakładu potwierdzają dwie faktury wystawione przez spółkę (...) sp. z o.o. z siedzibą w Ł. na nazwisko powoda: w dniu 2 września 2019 roku na kwotę 1.500 zł oraz w dniu 30 września 2019 roku na kwotę 2.436,02 zł. Pozwana podnosiła, że zwróciła już powodowi poniesione przez niego koszty. Zważyć jednak należy, iż do akt sprawy pozwana dołączyła jedynie potwierdzenie zapłaty kwoty 1.953,02 zł, przy czym powyższa kwota – poza wartością uznanych przez pozwaną nakładów – obejmowała także kwotę 400 zł z tytułu zwrotu kosztu zakupu skrzyń balkonowych. Stąd nie sposób uznać, aby pozwana w całości zwróciła powodowi poniesione przez niego koszty zakupu drzwi wraz z niezbędnym osprzętem.

Dalej, za uzasadnione co do zasady należało uznać również nakłady związane z zakupem materiałów budowlanych w sklepach (...). Odnośnie materiałów zakupionych w pierwszym ze wskazanych sklepów pozwana kwestionowała, aby stwierdzone fakturami materiały zostały zakupione do jej mieszkania. Zdaniem Sądu zarzut ten – co do poniesionych kosztów materiałów budowlanych – nie zasługiwał na uwzględnienie. Jak wynika z przedstawionych przez powoda dokumentów poniósł on wydatki związane z zakupem elementów hydraulicznych (rączka natrysku, odpływ) w dniu 30 sierpnia 2019 roku, osprzętu elektrycznego (włącznik, gniazdka) w dniu 23 września 2019 roku oraz materiałów malarskich (farby, papier malarski, pędzle) w dniu 20 kwietnia 2020 roku. Z zeznań świadka T. K. (1) wynika, że powód finansował zakup tego typu elementów. Jeśli chodzi o materiały hydrauliczne zakupione w F., to należy zauważyć, że przedstawiona przez powoda faktura z dnia 16 sierpnia 2019 roku została wystawiona na nazwisko ojca pozwanej T. K. (1) (choć na fakturze błędnie wskazano jego nazwisko jako T. K. (2)), niemniej powód wykazał, że to on dokonał płatności za te materiały. Na tę okoliczność bowiem przedłożył potwierdzenia zapłaty z dnia 16 sierpnia 2019 roku kartą na rzecz (...) sp. z o.o. kwoty 1.034,50 zł oraz potwierdzenia zapłaty z dnia 19 sierpnia 2019r. na kwotę 100,53 zł i z dnia 20 sierpnia 2019r. na kwotę 80 zł. Nie ulega zatem wątpliwości, że nakłady stwierdzone ww. fakturą poniósł właśnie powód. Jednocześnie, z zeznań świadka T. K. (1) wynika, że zarówno on jak i powód często kupowali materiały wykorzystywane do wykończenia mieszkania pozwanej w ramach działalności gospodarczej.

Natomiast na uwzględnienie nie zasługiwało roszczenie o zwrot nakładów w postaci materiałów zakupionych w (...) sp. z o.o. W celu wykazania tego roszczenia powód przedłożył jedynie kilkanaście dowodów płatności dokonanych na rzecz ww. przedsiębiorcy za pomocą karty, a także zestawienie zamówienia na łączną kwotę 720,46 zł. W odpowiedzi na pozew pozwana kwestionowała, aby materiały nabyte przez powoda trafiły do jej mieszkania. Jak podnosiła materiały do wykończenia mieszkania nabyła ze środków własnych, a także otrzymała od ojca T. K. (1), który prowadził działalność gospodarczą w branży budowlanej. Zarzut ten należało uznać za uzasadniony. Podkreślić bowiem należy, iż ciężar wykazania poniesionych nakładów na majątek pozwanej spoczywał – zgodnie z art. 6 k.c. – na powodzie. W świetle przedstawionych przez niego dowodów nie sposób jednak uznać, aby sprostał temu obowiązkowi. M. P. nie przedstawił bowiem żadnych faktur czy paragonów, które pozwałaby stwierdzić, jakie materiały zakupił. Co prawda w zestawieniu zamówienia (k. 66) wymieniono np. szpachelki, jakie mogły zostać wykorzystane w pracach remontowych, lecz nie wskazano cen jednostkowych tych produktów. Zestawienie ma bowiem charakter zbiorczy.

Ponadto, na uwzględnienie nie zasługiwało żądanie dotyczące zwrotu kosztów zakupu mebli ogrodowych i opryskiwacza (w (...)), lamp sufitowych i ściennych, lustra, dywanu itp. (w I.), skrzyń balkonowych oraz łóżka. Powyższe przysporzenia nie stanowiły bowiem nakładów i zgodnie z art. 405 k.c. powód winien w pierwszej kolejności zażądać zwrotu ww. ruchomości w naturze. Jak bowiem wskazuje się w doktrynie ten, kto uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, jest zobowiązany do wydania korzyści w naturze i dopiero, gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości. Zasadą jest zatem zwrot korzyści in natura. Uprawniony nie ma tu wyboru i nie może żądać wartości korzyści, jeśli zwrot w naturze jest możliwy (zob. K. Osajda (red. serii), W. Borysiak (red. tomu), Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 31, Warszawa 2023).

W dalszej kolejności należało ustalić wartość wzbogacenia, która winna zostać zwrócona powodowi. Jak wskazuje się w orzecznictwie zasądzeniu z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia podlega kwota odpowiadająca wartości wzbogacenia istniejącego w chwili wyrokowania, co oznacza konieczność jej ustalenia według stanu wzbogacenia i cen z daty wyrokowania. Oznacza to konieczność ustalenia stanu nakładów, istniejącego w chwili wyrokowania, a więc z uwzględnieniem cen z chwili wyrokowania i stopnia ich zużycia (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2009 r., IV CSK 27/09, L.). W niniejszej sprawie Sąd ustalił wartość nakładów za pomocą dowodu z opinii biegłej sądowej z zakresu budownictwa i wyceny nieruchomości. Wartość nakładów o charakterze budowlanym, które podlegały uwzględnieniu stosownie do uwag poczynionych powyżej, zgodnie z opinią biegłej, kształtowała się w sposób następujący: płytki gresowe 9.631,65 zł; podłogi drewniane 23.818,86 zł; drzwi 4.060,79 zł; materiały budowlane z (...) (bez mebli ogrodowych) 681,81 zł; materiały budowlane z F. 1.253,55 zł. Zważyć jednak należy, iż w niniejszej sprawie powód dochodził zwrotu wymienionych nakładów w wysokości niższej, obliczonych na podstawie złożonych przez niego faktur. W związku z tym, będąc związanym żądaniem powoda na podstawie art. 321 § 1 k.p.c., Sąd uwzględnił wartości podane w pozwie tj.: płytki gresowe 9.096,33 zł; podłogi drewniane 23.087 zł; drzwi 3.936,02 zł; materiały budowlane z (...) (bez mebli ogrodowych) 672,66 zł; materiały budowlane z F. 1.215,03 zł. Suma poniesionych przez powoda nakładów, wyliczona zgodnie z pozwem, wynosiła 38.007,04 zł. Zważyć jednak należy, iż powyższa kwota podlegała pomniejszeniu o kwotę 3.660 zł z tytułu czynszu za okres czterech miesięcy, uznaną przez powoda w piśmie z dnia 2 marca 2021 roku i potrąconą z wierzytelnością o zwrot nakładów (k. 77v), a także o kwotę 1.553 zł zwróconą przez pozwaną w dniu 19 maja 2021 roku. Zaznaczyć należy, iż spłacona przez pozwaną kwota obejmowała również wartość skrzyń balkonowych, które – jak wskazano powyżej – nie stanowią nakładu i podlegały zwrotowi w naturze, stąd należało faktycznie uiszczoną przez nią kwotę 1953 zł pomniejszyć o wartość skrzyń (400 zł).

W związku z powyższym, na podstawie art. 410 k.c. w zw. z art. 405 k.c. Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 32.794,04 zł z tytułu zwrotu nakładów poniesionych przez niego na majątek pozwanej w czasie trwania konkubinatu stron. Od powyższej kwoty, na mocy art. 481 k.c. Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 7 kwietnia 2021 r. do dnia zapłaty. Zważyć bowiem należy, iż pismem z dnia 24 marca 2021 roku powód wezwał pozwaną do zapłaty należności objętej niniejszym sporem, wyznaczając jej termin do zapłaty do dnia 31 marca 2021 roku. Tym samym należało uznać, że we wskazanej w pozwie dacie roszczenia było już niewątpliwie wymagalne.

W pozostałym zakresie na mocy powołanych powyżej przepisów a contrario powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 100 k.p.c. i ustalił, że powód wygrał niniejszy spór w 71 %, a pozwana w 29 % i w takim stosunku obciążył strony postępowania kosztami procesu. Jednocześnie, na mocy art. 108 § 1 k.p.c. pozostawił szczegółowe rozliczenie kosztów referendarzowi sądowemu po uprawomocnieniu się wyroku.