Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 lutego 2024 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Anna Lisowska

Protokolant: st. sekr. sąd. Judyta Masłowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lutego 2024 roku

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej z siedzibą w G.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

o r z e k a:

I.  Zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej z siedzibą w G. kwotę 3 516,84 zł (trzy tysiące pięćset szesnaście złotych 84/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

- 3 024,84 zł (trzy tysiące dwadzieścia cztery złote 84/100) od dnia 29.09.2022r. do dnia zapłaty,

- 492 zł (czterysta dziewięćdziesiąt dwa złote) od dnia 07.09.2023r. do dnia zapłaty.

II.  Oddala powództwo w pozostałej części.

III.  Zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej z siedzibą w G. kwotę 1 949 zł (jeden tysiąc dziewięćset czterdzieści dziewięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

IV.  Nakazuje zwrócić powodowi (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością Spółce komandytowej z siedzibą w G. kwotę 668 zł (sześćset sześćdziesiąt osiem złotych) z tytułu niewykorzystanej zaliczki.

Sygn. akt I C 376/23

UZASADNIENIE

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w G. wytoczyła powództwo przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 3 868,94 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 3 376,94 zł od dnia 29 września 2022 roku do dnia zapłaty i od kwoty 492 zł od dnia 17 sierpnia 2023 roku do dnia zapłaty. Nadto powódka wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 1 września 2022 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki S. o nr rej. (...), stanowiący własność R. Z. i L. Z.. Sprawca szkody posiadał polisę OC w pozwanym zakładzie ubezpieczeń, któremu poszkodowani zgłosili szkodę. Pozwany sporządził kosztorys naprawy i w oparciu o niego wypłacił poszkodowanym kwotę 4 974,50 złotych tytułem odszkodowania. Poszkodowani nie zgodzili się z dokonaną przez ubezpieczyciela wyceną i wysokością wypłaconego odszkodowania. Na mocy umowy cesji z dnia 8 listopada 2022 roku, poszkodowani przelali na rzecz (...) Spółki komandytowej z siedzibą w G. wszelkie roszczenia i uprawnienia względem pozwanego z tytułu przedmiotowej szkody. Następnie spółka ta zbyła ww. wierzytelność na rzecz powódki. Powódka w celu dochodzenia swoich roszczeń i wykazania ich zasadności, a także sprecyzowania wysokości szkody, zleciła niezależnemu rzeczoznawcy A. B. opracowanie opinii - kalkulacji kosztów naprawy uszkodzeń powstałych w ww. pojeździe marki S. o nr rej. (...) na skutek zdarzenia z 1 września 2022 roku. Z opinii tej wynika, że koszt naprawy ww. uszkodzeń w nieautoryzowanym zakładzie blacharsko-lakierniczym wynosi 8 351,44 złoty. Koszt sporządzenia ww. prywatnej opinii wyniósł 492 złote i został poniesiony przez powódkę. Z uwagi na powyższe, pismem z dnia 9 sierpnia 2023 roku powódka wezwała pozwanego do zapłaty brakującej części odszkodowania (3 376,94 zł) i kosztów prywatnej opinii (492 zł). Żądanie powódki nie zostało spełnione w żadnym zakresie.

W ocenie powódki, pozwany w rażący sposób zaniżył wysokości stawki za roboczogodzinę prac naprawczych do poziomu 49 zł netto, co powodowało, że wypłacona przez niego kwota odszkodowania nie pozwalała na przywrócenie samochodu do stanu sprzed szkody, bowiem stawka taka znacząco odbiega od stawek rynkowych. Ponadto, pozwany w swoim kosztorysie nie doszacował ilości godzin niezbędnych do przeprowadzenia prac naprawczych i nie uwzględnił wszystkich części niezbędnych do wymiany w celu przywrócenia pojazdu do stanu bezpieczeństwa i estetyki sprzed szkody. Nadto, pozwany w swoim kosztorysie w sposób nieuprawniony zastosował współczynnik odchylenia w wysokości 67%.

Wydanym w niniejszej sprawie w dniu 28 sierpnia 2023 roku nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, Sąd Rejonowy w Piszu nakazał pozwanemu, aby w terminie dwóch tygodni zapłacił na rzecz powódki całość dochodzonego roszczenia wraz z kosztami postępowania (k. 28).

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty zaskarżając do w całości. Wniósł o oddalenie powództwa i o zasądzenie na jego rzecz od powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Pozwany przyznał, że był odpowiedzialny za naprawienie szkody powstałej 1 września 2022 roku w pojeździe marki S. o nr rej. (...) oraz, że wypłacił poszkodowanym tytułem odszkodowania kwotę 4 974,50 złotych. Podniósł, że za taką kwotę uszkodzony pojazd mógł być naprawiony w jednym z zakładów naprawczych zrzeszonych w sieci naprawczej (...) S.A. Dodał, że poszkodowany nie kwestionował wysokości wypłaconego mu odszkodowania. Podkreślił, że przez szkodę należy rozumieć powstałą wbrew woli poszkodowanego różnicę między obecnym jego stanem majątkowym, a stanem, jaki zaistniałby gdyby nie nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę. Nie można dopuścić do nieuzasadnionego wzbogacenia. Granicą odpowiedzialności pozwanego są koszty celowe, ekonomicznie uzasadnione, które nie mogą być wyższe od poniesionej szkody. Tymczasem pozwanemu nic nie wiadomo, gdzie i jakim kosztem została przeprowadzona naprawa przedmiotowego pojazdu.

Pozwany zakwestionował również żądanie powódki w przedmiocie zwrotu kosztu sporządzenia prywatnej kalkulacji. Podniósł, że nie jest to bowiem element szkody poniesionej przez poszkodowanego lecz bieżących kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej prowadzonej przez powódkę. Powódka jest profesjonalistą w sprawach motoryzacyjnych i jako taka bez trudu może samodzielnie oszacować wysokość swoich roszczeń. Ponadto, prywatna kalkulacja kosztów naprawy nie przedstawia w procesie wartości dowodowej, czego strona powodowa ma świadomość bo zgłasza w pozwie wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego, a tym samym dubluje ten koszt. Pozwany podkreślił, że to nie poszkodowany zlecił sporządzenie kalkulacji, nie jest to zatem strata poszkodowanego spowodowana działaniem sprawcy szkody, a w ramach udzielonej ochrony ubezpieczeniowej w ramach odpowiedzialności cywilnej pozwany odpowiada przecież tylko za działania sprawcy szkody. Zdaniem pozwanego, celem wystawienia faktury na kwotę 492 złotych był zamiar powódki pomniejszenia kosztów swojej działalności poprzez przerzucenie ich na osobę trzecią, która tej usługi nie zamawiała.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 1 września 2022 roku miała miejsce kolizja drogowa, w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki S. o nr rej. (...), stanowiący własność R. Z. i L. Z..

W dacie powyższego zdarzenia sprawca szkody objęty był ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W..

R. Z. i L. Z. zawiadomili o szkodzie (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W.. Ubezpieczyciel uznał swoją odpowiedzialność i przyznał oraz wypłacił poszkodowanym tytułem odszkodowania kwotę 4 974,50 złotych. Poszkodowani nie kwestionowali wysokości wypłaconego im odszkodowania.

(okoliczności bezsporne)

Poszkodowani nie skorzystali z oferty ubezpieczyciela aby dokonać naprawy pojazdu w jednym z zakładów naprawczych zrzeszonych w sieci naprawczej (...) S.A. Naprawili pojazd we własnym zakresie. Kwota odszkodowania wypłaconego im przez ubezpieczyciela nie wystarczyła na pokrycie kosztów naprawy uszkodzeń powstałych w pojeździe w skutek zdarzenia z 1 września 2022 roku.

(dowód: zeznania świadka R. Z. k. 65-65v)

W dniu 8 listopada 2022 roku R. Z. i L. Z. zawarli umowę przelewu wierzytelności z (...) Spółką komandytową z siedzibą w G., na podstawie której przelali na rzecz w/w spółki wszelkie niezapłacone dotąd przez (...) S.A. wierzytelności wynikające ze szkody w pojeździe marki S. o nr rej. (...) powstałej w dniu 1 września 2022 roku.

(...) Spółka komandytowa z siedzibą w G. przelała następnie powyższe wierzytelności na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej z siedzibą w G..

(okoliczności bezsporne, dowód: umowy przelewu wierzytelności i pełnomocnictwo k. 17-19)

W celu ustalenia wysokości szkody powstałej w pojeździe marki S. o nr rej. (...) wskutek zdarzenia z 1 września 2022 roku, spółka (...) zleciła w dniu 11 lipca 2023 roku rzeczoznawcy motoryzacyjnemu A. B. sporządzenie kalkulacji kosztów naprawy ww. pojazdu.

Zgodnie z opracowaną przez ww. rzeczoznawcę kalkulacją, koszt naprawy uszkodzeń powstałych w ww. pojeździe wskutek zdarzenia z 1 września 2022 roku wynosił łącznie 8 351,44 złoty brutto.

Koszt sporządzenia ww. kalkulacji wyniósł 492 złote i został pokryty przez spółkę (...).

(dowód: kalkulacja kosztów naprawy k. 20-22; faktura VAT k. 23; potwierdzenie przelewu k. 106)

Rzeczywisty koszt naprawy uszkodzeń powstałych w pojeździe marki S. o nr rej. (...) wskutek zdarzenia z 1 września 2022 roku – przy uwzględnieniu cen nowych oryginalnych sygnowanych logo producenta pojazdu oraz stawek za roboczogodzinę obowiązujących w dacie powstania szkody na terenie miejsca zamieszkania poszkodowanych i okolic – wynosił 7 999,34 złotych brutto.

(dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej k. 74-83)

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (art. 805 § 1 i 2 k.c.).

Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej są: zdarzenie, z którym przepis prawny łączy odpowiedzialność odszkodowawczą, powstanie szkody oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem i szkodą (art. 361 k.c.). W przypadku wystąpienia wymienionych przesłanek naprawienie szkody, przez podmiot do tego zobowiązany, powinno polegać na przywróceniu w majątku poszkodowanego stanu rzeczy naruszonego zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może przewyższać jednak wysokości faktycznie poniesionej szkody.

Przywrócenie stanu poprzedniego uszkodzonego pojazdu wiąże się z reguły z koniecznością wymiany niektórych jego elementów, które uległy zniszczeniu. Ze względu na okoliczność, że niejednokrotnie części pojazdu, uszkodzonego w trakcie zdarzenia wyrządzającego szkodę, były eksploatowane już przez określony czas, dłuższy lub krótszy, powstaje kwestia, na czym ma polegać przywrócenie do stanu sprzed wyrządzenia szkody. W szczególności, czy przywrócenie do stanu poprzedniego uzasadnia użycie nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu.

Zagadnienie to było przedmiotem rozpoznania, na wniosek Rzecznika Ubezpieczonych, przez skład powiększony Sądu Najwyższego, który uchwałą z dnia 12 kwietnia 2012 r. w sprawie III CZP 80/11 rozstrzygnął, że zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi.

Sąd Najwyższy uznał w wyniku wykładni art. 361 § 2 i art. 363 § 2 k.c., że ubezpieczyciel, w ramach umowy o odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu, powinien ustalić odszkodowanie w kwocie, która zapewnia przywrócenie pojazdu do stanu sprzed zdarzenia wyrządzającego szkodę jako całości. Przywrócenie do takiego stanu oznacza, że pojazd ma być sprawny technicznie i zapewnić poszkodowanemu komfort jazdy w takim stopniu jak przed zdarzeniem. Jeżeli w tym celu należy wymienić uszkodzoną część, to niewątpliwie jest to normalne następstwo działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła, w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. Zakładając, że nie da się jej naprawić w taki sposób, aby przywrócić ją do stanu sprzed zdarzenia wyrządzającego szkodę, część ta musi zostać zastąpiona inną nową częścią. W takiej sytuacji zakład ubezpieczeń powinien ustalić wysokość odszkodowania z uwzględnieniem cen części nowych, skoro bowiem chodzi o przywrócenie do stanu poprzedniego pojazdu jako całości, to nie ma, co do zasady znaczenia, że w miejsce części starych wmontowano części nowe. W szczególności nie ma żadnych podstaw prawnych, aby zawsze odrębnie oceniać wartość części i jeżeli części stare były już w chwili wypadku częściowo zużyte, z tego powodu obniżać należne odszkodowanie za przywrócenie do stanu poprzedniego całego pojazdu.

Kwestia odpowiedzialności pozwanego za szkodę powstałą w pojeździe marki S. o nr rej. (...), była bezsporna, podobnie jak zakres uszkodzeń powstałych w tym pojeździe na skutek zdarzenia z 1 września 2022 roku.

Spór koncentrował się na ustaleniu kosztów naprawy przedmiotowego pojazdu i w konsekwencji na ustaleniu wysokości należnego powódce odszkodowania przy uwzględnieniu kwoty dotychczas wypłaconej przez pozwanego poszkodowanym.

Przesłuchany w charakterze świadka R. Z. – współwłaściciel przedmiotowego pojazdu w dacie zdarzenia wywołującego szkodę – zeznał, że naprawił pojazd we własnym zakresie oraz, że wypłacone mu przez ubezpieczyciela odszkodowanie nie wystarczyło na pokrycie kosztów naprawy.

Sąd uznał zeznania ww. świadka za w pełni wiarygodne, albowiem były jasne, logiczne i rzeczowe, a ponadto korelowały z opinią biegłego sądowego.

Powołany na wniosek strony powodowej biegły sądowy z zakresu techniki motoryzacyjnej i ruchu drogowego, M. Z., w sporządzonej na piśmie opinii stwierdził jednoznacznie, że wysokość kosztów naprawy pojazdu marki S. o nr rej. (...), uszkodzonego w wyniku zdarzenia z dnia 1 września 2022 roku, wynosi 7 999,34 złotych brutto.

Z ustaleń poczynionych przez biegłego wynika, że stawka za roboczogodzinę prac mechaniczno-blacharskich i prac lakierniczych, stosowana w okresie bliskim dacie przedmiotowego zdarzenia w serwisach nieautoryzowanych na terenie województwa (...) wynosiła od 100 do 350 złotych netto. Ustalając szacunkowy koszt przywrócenia przedmiotowego pojazdu do stanu sprzed szkody, biegły sporządził kalkulację zgodnie z technologią producenta i przy wykorzystaniu oryginalnych części podlegających wymianie.

W tym miejscu należy zauważyć, iż z akt postępowania likwidacyjnego szkody nie wynika, jakoby elementy uszkodzone w przedmiotowym pojeździe w wyniku zdarzenia z 1 września 2022 roku były nieoryginalne.

Ponadto, naprawa szkody komunikacyjnej z tytułu OC realizowana za pomocą wypłaty odszkodowania, a nie fizycznej naprawy wykonanej przez zobowiązanego, nie powinna mieć na celu jedynie uzyskania jakiejkolwiek sprawności technicznej i możliwości dalszego użytkowania pojazdu. Istotnym celem powinno być przywrócenie takiego stanu pojazdu, który w możliwie najbardziej porównywalny sposób będzie zbieżny ze stanem sprzed powstania szkody, zapewniającym bezpieczeństwo, niezawodność, sprawność, trwałość, wygląd. Oryginalne nowe części posiadają gwarancję, zapewniają wysoką jakość, a także idealne dopasowanie do modelu, rocznika i wariantu pojazdu. Użycie nowych oryginalnych części nie ma przy tym wpływu na podwyższenie wartości rynkowej pojazdu.

Z uwagi na powyższe, Sąd w pełni podzielił opinię biegłego, bowiem spełniała ona stawiane jej wymogi, odzwierciedlała staranność w badaniu zleconego zagadnienia, odpowiadała w sposób zrozumiały na postawione pytanie, a przytoczona na ich uzasadnienie argumentacja jest w pełni przekonująca. Zauważyć należy, iż opinia biegłego podlega, jak i inne dowody, ocenie według art. 233 § 1 k.p.c, lecz odróżniają je szczególne kryteria oceny. Stanowią je zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Opinia sporządzona została przez biegłego M. Z. zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą specjalną. Biegły przy wydawaniu opinii dysponował całokształtem materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie. Ponadto należy podkreślić, iż opinia ta nie była kwestionowana przez strony sporu.

W ocenie Sądu stwierdzić należy, że przyjęta w kalkulacji naprawy sporządzonej przez pozwanego stawka 49 złotych netto za roboczogodzinę jest niespotykana i całkowicie odbiegająca od realiów rynkowych, a jej uwzględnienie nie odzwierciedla realnych kosztów przeprowadzenia naprawy pojazdu zgodnie z zaleceniami technologicznymi, a jedynie gwarantuje niepełnowartościowe usprawnienie pojazdu.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, dla odpowiedzialności ubezpieczyciela nie ma znaczenia, jakim kosztem i czy w ogóle poszkodowany dokonał naprawy pojazdu. Roszczenie o świadczenia należne w ramach ustawowego ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej (OC) z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego, jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została już dokonana. Wysokość świadczeń obliczać należy na podstawie ustaleń co do zakresu uszkodzeń i technicznie uzasadnionych sposobów naprawy, przy przyjęciu przewidzianych kosztów niezbędnych materiałów i robocizny według cen z daty ich ustalenia (vide wyrok Sądu Najwyższego z 27.06.1988r., I CR 151/88, Legalis; uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z 15.11.2001r., III CZP 68/01, OSNC 2002, nr 6, poz. 74 i powoływane tam orzeczenia). Niezależnie zatem od tego, czy poszkodowany naprawił uszkodzony pojazd, należy mu się od zakładu ubezpieczeń odszkodowanie ustalone według zasad art. 363 § 2 k.c. w zw. z art. 361 § 2 k.c., co oznacza, że jego wysokość ma odpowiadać kosztom usunięcia opisanej wyżej różnicy w wartości majątku poszkodowanego, a ściślej – kosztom przywrócenia pojazdowi jego wartości sprzed zdarzenia powodującego szkodę.

Należy również podnieść, iż poszkodowany nie miał obowiązku skorzystania z oferty pozwanego ubezpieczyciela i dokonania naprawy w warsztacie współpracującym z pozwanym. Poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania warsztatu oferującego usługi najtańsze. Poszkodowanemu przysługuje wybór odpowiedniego warsztatu naprawczego, któremu powierzy on dokonanie naprawy uszkodzonego pojazdu. W praktyce będą to zazwyczaj autoryzowane warsztaty naprawcze związane z określoną marką samochodu i prowadzące obsługę serwisową pojazdu. Wybierając takie warsztaty, poszkodowany może się kierować m.in. ich fachowością, rzetelnością technicznej obsługi i poziomem prac naprawczych oraz określonymi niekiedy profitami połączonymi ze stałą obsługą serwisową. Co więcej, wybranemu warsztatowi naprawczemu poszkodowany mógłby powierzyć naprawę kompleksową, jeżeli obejmowałaby ona kilka różnych fragmentów uszkodzonego pojazdu (tak, m.in. uchwała Sądu Najwyższego z 13.06.2003r., III CZP 32/03, Legalis). W interesie poszkodowanego leży przede wszystkim naprawa umożliwiająca przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody, a niezbędnymi kosztami naprawy są koszty wynikające ze stawek obowiązujących w warsztacie, któremu powierzył on wykonanie naprawy.

Wobec powyższego, mając na uwadze treść opinii biegłego (7 999,34 zł) oraz kwotę odszkodowania wypłaconą dotychczas przez pozwanego poszkodowanym (4 974,50 zł), Sąd ustalił, iż roszczenie powódki w zakresie brakującej części odszkodowania jest zasadne co do wysokości 3 024,84 złote (7 999,34 zł – 4 974,50 zł = 3 024,84 zł).

Za uzasadnione Sąd uznał roszczenie powódki o zwrot kosztu uzyskania prywatnej kalkulacji naprawy. Kalkulacja ta została opracowana na zlecenie powódki po nabyciu przez nią wierzytelności względem pozwanego z tytułu przedmiotowej szkody, pozwoliła powódce sprecyzować wysokość szkody i wykazać częściową zasadność jej roszczeń.

Wobec powyższego, na podstawie powołanych wyżej przepisów oraz art. 481 § 1 k.c. i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124 poz. 1152 z późn. zm.) Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki łącznie kwotę 3 516,84 złotych (3 024,84 zł + 492 zł) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi:

- od kwoty 3 024,84 zł od dnia 29 września 2022 roku (od dnia następnego po wydaniu decyzji przez ubezpieczyciela) do dnia zapłaty,

- od kwoty 492 zł od dnia 7 września 2023 roku (tj. od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pozwu w sprawie, albowiem przed wystąpieniem na drogę sądową powódka nie kierowała do pozwanego żądania zapłaty tej należności) do dnia zapłaty,

i oddalił powództwo w pozostałym zakresie.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w oparciu o przepisy § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tj. Dz.U. z 2018 r., poz. 265) oraz art. 98 § 1 i 1 ¹ k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Powódka w nieznacznym stopniu przegrała proces, dlatego zasadnym jest obciążenie pozwanego kosztami procesu w całości. W tym przypadku jest to kwota 900 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, kwota 17 złotych tytułem zwrotu opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa, kwota 200 złotych tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu oraz kwota 832 złote tytułem zwrotu zaliczki uiszczonej na poczet wynagrodzenia i wydatków powołanego w sprawie biegłego sądowego.

Na podstawie art. 80 ust. 1 w zw. z art. 84 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz.U. z 2020r., poz. 755), Sąd zwrócił powódce kwotę 668 złotych tytułem niewykorzystanej zaliczki (1 500 zł – 832 zł = 668 zł).