Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2024 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział I Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2024 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z powództwa B. K. i D. K.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zadośćuczynienie i odszkodowanie

1.  oddala powództwo;

2.  nie obciąża powodów B. K. i D. K. kosztami postępowania w sprawie.

Sygn. akt I C 38/23

UZASADNIENIE

postanowienia zawartego w punkcie 2 wyroku z dnia 28 czerwca 2024 roku – k. 75

Pozwem z dnia 2 stycznia 2023 roku powodowie B. K. oaz D. K. reprezentowani przez profesjonalnego pełnomocnika, wnieśli o zasądzenie od pozwanego (...) S.A z siedzibą w W.:

- na rzecz powódki B. K. kwoty 50.000,00 zł. tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie począwszy od dnia 01.08.2022 r. do dnia zapłaty;

- na rzecz powoda D. K. kwoty 40.000,00 zł. zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie począwszy od dnia 01.02.2023 r. do dnia zapłaty.

Ponadto powodowie domagali się zasądzenie od pozwanego:

- na rzecz powódki B. K. odszkodowania w wysokości 30.000,00 zł. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie począwszy od dnia 01.08.2022 r. do dnia zapłaty;

- na rzecz powoda D. K. odszkodowania w wysokości 20.000,00 zł. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie począwszy od dnia 01.02.2023 r. do dnia zapłaty.

Pozew zawierał dodatkowo roszczenie o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powodowie podnieśli , iż w dniu 29 grudnia 2002 roku doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego śmierć poniósł mąż powódki i ojciec powoda – K. K. (1). Powodowie zarzucili organom ścigania tj. policji i prokuraturze, że na skutek błędnie dokonanych ustaleń pochopnie i bezzasadnie umorzono postępowanie, podczas, gdy kierującemu być przedstawiony zarzut spowodowania wypadku drogowego z art. 177 § 2 k.k. bowiem w ich ocenie zaistniały w tym przypadku znamiona popełnienia czynu zabronionego.

W zakresie roszczeń odszkodowawczych strona powodowa wskazała, że Powodowie w związku z zaistniałą sytuacją powodowie doznali poważnej szkody materialnej, ponieważ doznali znacznego pogorszenia sytuacji materialnej ich rodziny , a dodatkowo powołując art. 446 § 4 k.c. powodowie wnieśli o zasądzenie od pozwanego stosownego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. W ocenie powodów odpowiednią sumą z tytułu zadośćuczynienia za śmierć męża na rzecz B. K. byłaby kwota 100.000,00 zł. lecz przyjmując przyczynienie się do wypadku zmarłego w 50% powódka domagała zasądzenia na jej rzecz kwoty 50.000,00 zł. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie począwszy od dnia 01.08.2022 r., natomiast na rzecz powoda D. K. odpowiednią sumą zadośćuczynienia powinna być kwota 80.000,00 zł. , która pomniejszona o stopień przyczynienia się zmarłego o 50% wynosi 40.000,00 zł. ( -k.3-8 oraz 59-60)

W odpowiedzi na pozew pełnomocnik pozwanego (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości podnosząc w pierwszej kolejności zarzut przedawnienia roszczenia objętego niniejszym powództwem, który zgodnie z art. 442 § 1 k.c. wynosi w przedmiotowej sprawie 3 lata od dnia, kiedy powodowie dowiedzieli się o szkodzie oraz osobie zobowiązanej do jej naprawienia. Kontynuując swoja argumentację pozwana podniosła, że termin ten upłynął, albowiem powódka dowiedziała się o szkodzie i podmiocie zobowiązanym do jej naprawienia już w dacie wypadku tj. 29 grudnia 2002 r., a zatem od tego momentu rozpoczął swój bieg 3 letni termin przedawnienia.

Pozwany zakwestionował zasadę odpowiedzialności oraz zakwestionował roszczenia powodów tak co do zasady, jak i co do wysokości.

W ocenie pozwanego kierujący samochodem marki O. (...) nr rej. (...), kierowca J. P. nie ponosi odpowiedzialności za skutki zdarzenia z dnia 29.12.2002 r., a śmierć męża i ojca powodów spowodowana została wyłącznie jego zachowaniem, który nietrzeźwy (3,2 promila alkoholu w moczu), leżał niekontrastowo ubrany na pasie jezdni, którym poruszał się prawidłowo pojazd marki O.. Tym samym w sprawie mamy do czynienia z wyłączną winą zmarłego K. K. (1). Kierujący pojazdem m-ki O. nie popełnił błędów w taktyce jazdy i nie stworzył sytuacji zagrożenia w ruchu drogowym.

Z ostrożności procesowej pozwany podniósł zarzut przyczynienie się poszkodowanego do swojej śmierci w 90 %, i to zarówno w odniesieniu do wysokości roszczenia o jednorazowe odszkodowanie , jak i zadośćuczynienie, nie negując jednocześnie poczucia bólu i smutku członków rodziny K. K. (1), po jego śmierci.

W ocenie pozwanego strona powodowa nie wykazała do tej pory zasadności dochodzonego roszczenia, ani jego wysokości.

Pozwany zakwestionował również żądanie odsetek za opóźnienie w zapłacie za okres poprzedzający dzień wyrokowania(-k.50-53)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29.12.2002r. o godz. 2.00 na 450, 600 km drogi krajowej nr (...) w m-ci K. gm. O., kierujący samochodem m-ki O. (...) nr rej. (...), J. P., najechał na leżącego na jezdni na prawym pasie ruchu K. K., który na skutek odniesionych obrażeń zmarł, mimo podjętej akcji reanimacyjnej. W pobliżu miejsca wypadku znajdował się rower, nie noszący widocznych uszkodzeń mechanicznych.

/dowód: kserokopia aktu zgonu -k. 13, notatka urzędowa 14, akta dochodzeniowe Komendy Powiatowej Policji w O. Ds 1953/02/

O tragicznym zdarzeniu, w którym K. K. (1) poniósł śmierć powodowie zostali powiadomieni tego samego dnia.

/dowód: akta Ds. 1953/02 Prokuratury Rejonowej w Opocznie – protokół przesłuchania B. K./

Oględziny i przeprowadzona sekcja zwłok wykazały u zmarłego K. K. (1) rozległe obrażenia wielonarządowe będące przyczyną jego śmierci tj:

1.  rozerwanie więzadeł przednich łączących pierwszy krąg szyjny z podstawą czaszki oraz rozerwanie więzadeł łączących pierwszy i drugi krąg szyjny, ze znaczną ruchomością patologiczną w tym miejscu i zgnieceniem rdzenia kręgowego; ponadto częściowe rozerwanie więzadeł łączących siódmy krąg szyjny z pierwszym kręgiem piersiowym;

2.  oderwanie rękojeści od trzonu mostka; złamanie obustronne wszystkich żeber w liniach łopatkowej oraz pachowej i środkowej z przemieszczeniem odłamów; obfite podbiegnięcia krwawe w powłokach miękkich ściany zewnętrznej klatki piersiowej; wielomiejscowe uszkodzenia tkanki płucnej obu płuc; płynną treść krwistą w obu jamach opłucnych (łącznie około 400 ml); płynną treść krwistą w świetle dróg oddechowych;

3.  rozerwanie miąższu wątroby na powierzchni przeponowej prawego płata; płynną krew w jamie otrzewnej (ok. 700 ml); wielomiejscowe podbiegnięcia krwawe w krezce jelita cienkiego;

4.  ranę tłuczoną w okolicy czołowej prawej; płaszczyznowe otarcia naskórka w okolicy ciemieniowej prawej i czołowej; rozerwanie powłok skórnych w rzucie dolnej krawędzi oczodołu lewego od nasady nosa do okolicy skroniowej lewej; masywny obrzęk twarzy po stronie lewej; rozerwanie wargi górnej; rozchwianie obu przyśrodkowych górnych siekaczy; płaszczyznowe otarcia naskórka na grzbiecie nosa i brodzie; ranę szarpaną na bocznej powierzchni ramienia prawego; stłuczenie powłok miękkich na przyśrodkowej powierzchni przedramienia lewego; siniec na powłokach skórnych śródbrzusza prawego; sińce i otarcie naskórka w okolicy stawu kolanowego prawego; rozległą płatową ranę szarpaną w okolicy podłopatkowej prawej; podbiegnięcia krwawe w miejscach stwierdzonych obrażeń; podbiegnięcie krwawe w tkance podskórnej okolicy krzyżowo-pośladkowej lewej;

5.  niedokrwienie narządów wewnętrznych;

Badaniem metodą chromatografii oraz metodą enzymatyczną ( (...)) gazowej oznaczono takie same wartości alkoholu etylowego: we krwi 2,4 promille, w moczu 3,2 promille.

Stwierdzone sekcyjnie obrażenia powstały przyżyciowo, pod działaniem przedmiotów twardych, tępych bądź tępokrawędzistych godzących z bardzo dużą siłą, w następstwie uderzenia, uderzenia się lub silnego ucisku i mogły powstać one w warunkach wypadku drogowego, o którym mowa jest w postanowieniu Prokuratury tj. przejechania w/wym. pieszego przez samochód osobowy .

Wynik badania krwi i moczu na zawartość alkoholu świadczy, że K. K. (1) w okresie poprzedzającym zgon spożywał napoje alkoholowe, w chwili śmierci natomiast był nietrzeźwy, znajdując się w okresie eliminacji alkoholu z organizmu.

/dowód: opinia sądowo-lekarska sekcji zwłok wykonana przez biegłego Z. K. specjalistę medycyny sądowej i patomorfologa -k. 13-16 akt Ds. 1953/02 Komendy Powiatowej Policji w O. -k. 13-16/

Kierujący samochodem marki O. (...) J. P. w dacie zdarzenia posiadał uprawnienia do prowadzenia pojazdów. J. P. jadąc prostym odcinkiem drogi najechał na leżącego na jezdni, na prawym pasie K. K. (1), który w wyniku najechania poniósł śmierć na miejscu zdarzenia. Kierującego samochodem O. (...) J. P. poddano badaniom na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu- wynik negatywny.

/dowód: notatka urzędowa KPP w O. -k. 14 , akta dochodzenia Prokuratury Rejonowej w Opocznie Ds. 1953/02 /

Przyczyną zaistnienia wypadku było nieprawidłowe postępowanie poszkodowanego K. K. (1), który leżał na jezdni drogi, na pasie ruchu samochodu O.. Poszkodowany, swoim postępowaniem naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, wynikające z art. 3 ust. 1 prawa o ruchu drogowym. W zebranym materiale dowodowym brak jest przesłanek pozwalających stwierdzić, że taktyka i technika jazdy kierującego samochodem O. była nieprawidłowa.

Wypadek nastąpił w nocy, przy temperaturze powietrza ok. 1° C. D. w chwili i miejscu wypadku miała jezdnię o szerokości 7,2 m o nawierzchni asfaltowej mokrej. Po obu stronach drogi znajdowały się nieutwardzone pobocza pokryte śniegiem. Prawe pobocze (patrząc w kierunku ruchu samochodu O. - kierunek patrzenia zachowany w całej opinii) miało szerokość 2,5 m a lewe 2 m. Oś jezdni w miejscu zdarzenia wyznaczona była pojedynczą linią przerywaną. Teren w miejscu zdarzenia był zabudowany, umożliwiający pod względem formalno-prawnym stosowanie prędkości do 60 km/h.

/dowód: opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego Z. B. -k. 34—39/

Kierujący samochodem m-ki O. (...) nr rej. (...), J. P. w momencie zdarzenia był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym zakładzie ubezpieczeń,

/okoliczność niesporna/

Powodowie zgłosili szkodę i wezwali pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. do zapłaty dochodzonych roszczeń określając ich wysokość w pismach z dnia 01.07.2022 r. oraz z dnia 30.11.2022 r.

/dowód: odpis pisma (zgłoszenie szkody i wezwanie do zapłaty) z dnia 01.07.2022 r. do (...) S.A. w W. -k. 15 i 16/

Pozwany potwierdził przyjęcie szkody osobowej i wystąpił z pismem do Kancelarii wzywającym do przesłania dodatkowych informacji niezbędnych do podjęcia decyzji dotyczącej ewentualnej wypłaty roszczeń lecz po przesłaniu w/w informacji pozwany odmówił wypłaty jakichkolwiek roszczeń.

/dowód: kserokopia pisma (...) S.A. z dnia 07.07.2022 r.-k. 17/

Zmarły K. K. (1) był mężem powódki B. K. oraz ojcem powoda D. K. . W dacie zgonu poszkodowany miał 47 lat. Do wypadku doszło ponad 22 lata temu tj. w dniu 29 grudnia 2002 rok. O śmierci męża powódka dowiedziała się w dniu wypadku. Po informacji od sąsiada, powódka udała się na miejsce zdarzenia, gdzie znalazła nieżyjącego męża.

/dowód: akta Prokuratury Rejonowej w Opocznie Ds. 1953/02 – protokoły przesłuchania /

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe nie pozwoliło podważyć wyników ustaleń poczynionych w toku postępowania karnego. Opinia biegłego Z. B. potwierdza podstawowe ustalenia poczynione w toku postępowania przygotowawczego. Przede wszystkim fakt niemożności uniknięcia wypadku przez kierującego pojazdem O. (...) .

Podstawą odpowiedzialności pozwanego ze względu na podniesiony zarzut przedawnienia nie jest zasada ryzyka związanego z ruchem pojazdu, ale zasada winy kierującego pojazdem. W konsekwencji to na stronie powodowej spoczywał ciężar udowodnienia winy M. P. kierującego pojazdem F..

Powyższy stan faktyczny jest co do zasady bezsporny, a nadto oparty na zgromadzonym materiale dowodowym w postaci opinii biegłych, akt postępowania przygotowawczego, pismach przeciwników procesowych, którym żadna ze stron w toku postępowania nie odmówiła waloru rzetelności i wiarygodności, a Sąd nie znalazł podstaw aby w trakcie rekonstrukcji stanu faktycznego tych dowodów nie uwzględnić, gdyż były one wydane przez uprawnione do tego organy, w ramach ich niekwestionowanych kompetencji. Sąd nie dostrzegł również żadnych sprzeczności ani braków przeprowadzonego postepowania karnego. Wnioski zawarte w postanowieniu o umorzeniu postepowania karnego znajdują pełne uzasadnienie w treści dostępnych dowodów. Organ procesowy prawidłowo ocenił materiał dowodowy uznając, że brak uszkodzeń roweru dowodzi faktu, że zmarły nie jechał rowerem w chwili najechania przez pojazd. Charakter zarówno uszkodzeń ciała poszkodowanego jak i uszkodzeń pojazdu wskazują, że w chili kontaktu poszkodowanego z pojazdem nie znajdował on się w pozycji pionowej. Porównanie tych uszkodzeń prowadzi do jednoznacznego wniosku, że poszkodowany leżał w momencie, w którym został najechany przez pojazd. W sprawie nie zostały ujawnione żadne okoliczności pozwalające podważyć takie ustalenia. Co więcej nie można ich również wyczytać ze stanowiska powodów.

Mając na uwadze, że cały materiał dowodowy dotyczący wypadku znajduje się w aktach postepowania karnego nie było potrzeby ponownego przeprowadzania dowodów już przeprowadzonych w tym postępowaniu. Nie narusz to w istocie zasady bezpośredniości, bowiem sąd zapoznał się z tymi dowodami. Nie było też potrzeby przeprowadzenia dowodu z opinii innych biegłych, bowiem przeprowadzone w postepowaniu opinie nie budzą wątpliwości, ani też nie wskazano, żadnych okoliczności pozwalających krytycznie ocenić wnioski tych opinii.

Sąd zważył co następuje;

Powództwo jako przedawnione nie zasługiwało na uwzględnienie.

Nie ulega również wątpliwości, że powodowie dowiedzieli się o szkodzie i podmiocie zobowiązanym do jej naprawienia już w dacie wypadku tj. 29 grudnia 2002 roku i od tego momentu rozpoczął swój bieg 3 letni termin przedawnienia. Tym samym termin przedawnienia upłynął najwcześniej w dniu 29 grudnia 2005 roku (ewentualnie w terminie 3 lat od umorzenia postępowania karnego).

Postanowieniem z dnia 4 marca 2003 roku wydanym w sprawie DS. 1953/02 Prokuratura Rejonowa w Opocznie umorzyła śledztwo wobec stwierdzenia, iż czyn będący przedmiotem postępowania nie zawiera znamion czynu zabronionego. Rozstrzygnięcie to zostało wydane w oparciu o przeprowadzone postępowanie dowodowe, w toku którego ustalono, że to nieprawidłowe postępowanie K. K. (1), doprowadziło do przedmiotowego zdarzenia, skutkującego jego śmiercią. Kierujący samochodem w zaistniałej sytuacji nie miał możliwości uniknięcia potrącenia pieszej.

Powodowie niewątpliwie jako osoby dochodzące roszczenia, wykazały istnienie więzi ze zmarłym, stanowiące ich dobro osobiste podlegające ochronie.

Nie ulega wątpliwości, że śmierć K. K. (1) nastąpiła na drodze publicznej, a jej przyczyną były obrażenia ciała wywołane ruchem pojazdu marki O. (...), kierowanego przez J. P.. Z dowodów nie wynika, jednak, aby kierujący, dopuścił się przestępstwa.

Pozwana przyznała, że w dniu zdarzenia, to jest 29 grudnia 2002 roku obejmowała ochroną ubezpieczeniową kierującego pojazdem marki O. (...) w zakresie ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. Natomiast w pierwszej kolejności podniosła zarzut przedawnienia.

Poczynione w postępowaniu karnym ustalenia faktyczne nie pozwoliły zatem na przypisanie winy kierującemu pojazdem J. P., a w efekcie ustalenia, że szkoda jest następstwem przestępstwa, co mogłoby uzasadniać dłuższy termin przedawnienia.

Pozwana może uchylić się od zaspokojenia roszczenia powodów ze względu na jego przedawnienie (art. 117 § 2 k.c.). W dacie wystąpienia szkody obowiązywał przepis art. 442 k.c., który przewidywał, że roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym przedawnia się z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie zobowiązanej do jej naprawienia, a w każdym przypadku z upływem dziesięciu lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wyrządzające szkodę (§ 1). Jeżeli szkoda była następstwem popełnienia zbrodni lub występku, termin przedawnienia roszczenia o jej naprawienie wynosił 10 lat od dnia popełnienia przestępstwa bez względu na to, kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie zobowiązanej do jej naprawienia (§ 2). Art. 442 k.c. został uchylony ustawą z dnia 16 lutego 2007 r. o zmianie ustawy –Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 80, poz. 538), która weszła w życie z dniem 10 sierpnia 2007 r. Z mocy tej ustawy do kodeksu cywilnego został dodany przepis art. 442 ¹ § 1 -4. Przepis art. 442 ¹ § 1 k.c. zawiera regulację o treści tożsamej z treścią zawartą w uchylonym przepisie art. 442 § 1 k.c. W art. 442 ¹ § 2 został wprowadzony dwudziestoletni termin przedawnienia roszczeń o naprawienie szkody wynikającej z popełnienia przestępstwa, a w § 3 i 4 tego przepisu rozwiązania szczególne w odniesieniu do roszczeń o naprawienie szkody na osobie, w tym zasada, że przedawnienie takiego roszczenia nie może się zakończyć wcześniej niż z upływem trzech lat od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie zobowiązanej do jej naprawienia. Zgodnie z art. 2 ustawy nowelizującej z dnia 16 lutego 2007 r. roszczenia z czynów niedozwolonych, które powstały i nie uległy przedawnieniu przed dniem wejścia w życie przepisu art. 4421 k.c., podlegają przedawnieniu na nowych zasadach (zasada bezpośredniego skutku nowego prawa).

Zgodnie z ogólną regułą rozkładu ciężaru dowodu określoną w art. 6 k.c., na powodach spoczywał ciężar wykazania okoliczności, z których wywodzili swoje roszczenie, w tym również udowodnienia, że poniesiona przez nich szkoda, wynikła z popełnienia zbrodni lub występku. Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie potwierdza aby J. P. popełnił przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji stypizowane w art. 177 § 2 k.k. Przestępstwo z art. 177 § 2 k.k. popełnia osoba, która naruszając chociażby nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła śmierć albo ciężki uszczerbek na zdrowiu. Dla stwierdzenia popełnienia przestępstwa niezbędne jest ustalenie jego znamion przedmiotowych i podmiotowych (winy) oznaczonych w prawie karnym. Aby zastosować dłuższy, bo dwudziestoletni termin przedawnienia roszczenia sąd cywilny powinien ustalić ponad wszelką wątpliwość, że szkoda na osobie zmarłego wynika ze zbrodni lub występku (por. uchwała SN z 29 października 2013 r., III CZP 50/13). W oparciu o dostępny materiał dowodowy można stwierdzić, że zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym naruszył zmarły K. K. (1). Brak jest natomiast podstaw do postawienia takiego zarzutu kierującemu pojazdem.

W związku z powyższym przyjąć należało, że roszczenie powodów uległo przedawnieniu. Strona powodowa nie wykazała, iż do śmierci K. K. (1) doszło na skutek niedozwolonego czynu kierowcy pojazdu mechanicznego, a tym bardziej, że doszło do niego na skutek zbrodni lub występku. W związku z powyższym Sąd oddalił powództwo, albowiem przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe nie dało podstaw do ustalenia, iż zaistniałe zdarzenie stanowiło przestępstwo.

W ocenie Sądu brak było podstaw do nieuwzględnienia zarzutu przedawnienia. W sprawie nie zostały wykazane żadne szczególne okoliczności w tym względzie.

W przedmiotowej sprawie Sąd, biorąc pod uwagę jej charakter, nie obciążył powodów kosztami procesu mając na uwadze treść art. 102 k.p.c. Zgodnie z treścią art. 102 k.p.c. w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. W związku z powyższym ustawodawca ustanowił zasadę słuszności, będącą odstępstwem od zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Jest to rozwiązanie szczególne, niepodlegające wykładni rozszerzającej, wykluczające stosowanie wszelkich uogólnień, wymagające do swego zastosowania wystąpienia wyjątkowych okoliczności. Nie konkretyzuje on pojęcia wypadków szczególnie uzasadnionych, pozostawia ich kwalifikację, przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności danej sprawy, sądowi (por. m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 1973 r., II CZ 210/73, LEX nr 7366). Mając na uwadze szczególny charakter więzi łączącej najbliższych członków rodziny, a także fakt że przyczyną oddalenia powództwa jest przedawnienie w ocenie Sądu zasadnym było odstąpienie od obciążenia powodów kosztami procesu należnymi na rzecz pozwanego. Gdyby powodowie wystąpili z powództwem w odpowiednim terminie powództwo podlegałoby uwzględnieniu, ze względu na zasadę ryzyka jako podstawę odpowiedzialności pozwanego. W tej sytuacji fakt oddalenia powództwa wobec skuteczności zarzutu przedawnienia daje podstawę do nieobciążania powodów kosztami procesu. W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie Sąd uznał, że zasadne będzie, aby nie obciążać powodów kosztami procesu.

ZARZĄDZENIE

odpis orzeczenia z uzasadnieniem doręczyć pełn stron.