Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2022 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Wioletta Sychniak

po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2022 roku w Łodzi

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. kwotę 1733,48 zł (tysiąc siedemset trzydzieści trzy złote i czterdzieści osiem groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 28 sierpnia 2020 roku do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. na rzecz (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 68 (sześćdziesiąt osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

4.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi:

a.  od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. kwotę 644,09 zł (sześćset czterdzieści cztery złote i dziewięć groszy);

b.  od (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 394,76 zł (trzysta dziewięćdziesiąt cztery złote i siedemdziesiąt sześć groszy)

na pokrycie kosztów postępowania tymczasowo wyłożonych przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 402/21

UZASADNIENIE

W pozwie złożonym 19 lutego 2021 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Z. wniosła o zasądzenie od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 4530,29 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 28 sierpnia 2020 roku do dnia zapłaty i o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

Powodowa Spółka wskazała, że klient, ubezpieczony u Pozwanego, zlecił jej wykonanie naprawy uszkodzonego samochodu marki D. S. nr rej. (...). Koszty naprawy miały zostać pokryte z polisy OC sprawcy zdarzenia. Po zakończonej naprawie powodowa Spółka wystawiła fakturę VAT za wykonanie naprawy pojazdu. Strona pozwana wypłaciła niższe odszkodowanie, niż koszty naprawy samochodu. Dochodzona kwota stanowi różnicę pomiędzy sumą wynikającą z wystawionej przez Powódkę faktury VAT za naprawę, a sumą odszkodowania uznanego i wypłaconego przez Pozwanego. Odsetek ustawowych za opóźnienie Powódka dochodzi od dnia następującego po terminie płatności określonego w fakturze VAT. Legitymację czynną Powódka wywodzi z zawartej z poszkodowanym umowy przelewu wierzytelności. /pozew k. 3 – 6/

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi 15 marca 2021 roku wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, uwzględniając powództwo w całości.

/nakaz zapłaty k. 52/

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa prawnego.

W uzasadnieniu sprzeciwu strona pozwana zakwestionowała powództwo do wysokości i podnosiła, że zaproponowała poszkodowanemu zorganizowanie naprawy samochodu w warsztacie sieci naprawczej (...). Wypłacone odszkodowanie jest wystarczające do dokonania takiej naprawy. Ponadto Pozwany zakwestionował wysokość kosztów naprawy, naliczonych przez Powódkę: sprzeciwiał się możliwości bezwarunkowego stosowania cen części najdroższych (części „O” z ASO) oraz naliczania dodatkowych kosztów czynności takich, jak mycie auta, obsługa szkody, jazda próbna, dezynfekcja, utylizacja materiałów.

/sprzeciw k. 57 – 61/

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. S. (1) i Z. S. byli właścicielami samochodu osobowego marki D. S. nr rej. (...). Pojazd nie był samochodem zakupionym w ramach działalności gospodarczej, a jego właściciele nie są płatnikami podatku VAT.

Małżonkowie S. kupili D. jako nowy samochód. Po zakupie serwisowali go w zakładzie spółki (...). Mieli zaufanie do powodowej Spółki; byli zadowoleni z jej usług. Nie korzystali z usług innych firm naprawczych.

29 lipca 2020 roku doszło do kolizji drogowej, wskutek której uszkodzony został samochód J. S. (1) i Z. S.. Sprawca szkody był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej samoistnego posiadacza pojazdu mechanicznego w pozwanym Zakładzie (...).

Szkoda została zgłoszona pozwanemu Zakładowi (...), który zarejestrował ją pod numerem (...).

/bezsporne, oświadczenie k. 18, kopia dowodu rejestracyjnego k. 19-20,

informacja (...) k. 26, akta szkody – płyta CD k. 56,

zeznania świadka Z. S. k. 89v i 126 [00:04:28-00:12:04]/

30 lipca 2020 roku J. S. (1) i Z. S. zawarli z powodową Spółką umowy przelewu wierzytelności przysługującej im w stosunku do (...) Spółki Akcyjnej z tytułu odszkodowania z polisy ubezpieczeniowej sprawcy szkody zarejestrowanej pod nr (...). Wraz z wierzytelnością na cesjonariusza miały przejść wszelkie związane z nią prawa, w tym roszczenia z tytułu opóźnienia w zapłacie.

/umowy przelewu wierzytelności k. 16, 17/

5 sierpnia 2020 roku Spółka (...) sporządziła kalkulację naprawy nr (...), określającą koszty naprawy pojazdu marki D. S. nr rej. (...) na kwotę 6587,66 złotych. W sporządzonej kalkulacji Powódka uwzględniła ceny oryginalnych części zamiennych sygnowanych logo producenta. Zastosowała stawkę za roboczogodzinę prac mechanicznych, blacharskich i lakierniczych w wysokości 200 złotych netto. W związku z obsługą szkody w imieniu poszkodowanej, doliczyła do swoich kosztów kwotę 400 zł, a także:

- kwotę 160 zł za mycie i sprzątanie pojazdu,

- kwotę 160 zł za dezynfekcję wnętrza pojazdu,

- kwotę 50 zł z tytułu utylizacji materiałów.

Nadto w sporządzonej kalkulacji Powódka zastosowała do kosztu materiału lakierniczego odchylenie w wysokości 121 %. Powodowa Spółka uzasadnia zwiększenie kodu „51” do wartości 121 w ramach kalkulacji występowaniem różnicy między koszykiem (...) po zmianie (z uwzględnieniem materiałów S./N.), a koszykiem obejmującym jedynie materiały lakiernicze akceptowane i autoryzowane przez producentów samochodów.

/ kalkulacja naprawy k. 21-25, komunikat nr 1 (...) k. 35-39,

oświadczenie k. 34, informacja k. 49/

29 lipca 2020 roku J. S. (1) zawarł z (...) sp. z o.o. umowę zlecenia naprawy nr (...) samochodu marki D. S. nr rej. (...). Właściciel pojazdu nie zlecił jego mycia.

Tego samego dnia J. S. (1) i Z. S. upoważnili powodową Spółkę do wystawienia na nich faktur bez podpisu (oraz ewentualnej korekty faktury) i pobrania za nich odszkodowania za szkodę zarejestrowaną pod numerem (...). /zlecenie naprawy k. 13, upoważnienia k. 14, 15/

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. jest autoryzowanym serwisem naprawczym marki R. i D.. W zakresie zakupu i stosowania materiałów lakierniczych współpracuje z (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., która to oferuje materiały lakiernicze (...). Spółka (...) Sp. z o.o. w wykonywanych przez siebie naprawach blacharsko – lakierniczych nie stosuje produktów firmy (...)/N.. W wykonywanych naprawach używa jedynie marek premium: P. oraz (...).

/wypis z KRS k. 40-43, kopie: umowy o współpracy (pierwsza strona) k. 33,

kontraktu handlowego (pierwsza strona) k. 32, oświadczenie k. 34/

13 sierpnia 2020 roku powodowa Spółka wystawiła poszkodowanemu J. S. (1) fakturę VAT nr (...) na kwotę 6587,65 złotych brutto, z terminem płatności oznaczonym na dzień 27 sierpnia 2020 roku.

/faktura VAT k. 10-11/

Pozwany Zakład (...) wypłacił na rzecz Powódki odszkodowanie z tytułu kosztów naprawy przedmiotowego pojazdu w wysokości:

- 2057,36 złotych w dniu 3 sierpnia 2020 roku,

- 2095,71 złotych w dniu 23 listopada 2020 roku.

/potwierdzenia transakcji k. 27, 28, 64, 65, akta szkody – płyta CD k. 56/

W korespondencji mailowej z 29 września 2002 roku powodowa Spółka wezwała Pozwanego do dopłaty kwoty 4530,29 złotych tytułem brakującej części należnego wynagrodzenia za wykonanie naprawy blacharsko – lakierniczej przedmiotowego pojazdu, na podstawie faktury VAT (...) z 13 sierpnia 2020 roku, w nieprzekraczalnym terminie 3 dni, na wskazany przez nią numer rachunku bankowego, pod rygorem wytoczenia powództwa o zapłatę.

/korespondencja mailowa k. 12/

Uzasadniony koszt naprawy pojazdu marki D. S. nr rej. (...) po zdarzeniu z 29 lipca 2020 roku, przy zastosowaniu stawki za roboczogodzinę w wysokości 200 złotych netto, wynosi 5886,55 złotych brutto.

Koszty w tej wysokości nie obejmują:

- 160 zł netto za mycie i sprzątanie pojazdu,

- 100 zł netto za jazdę próbną,

- 60 zł netto za przekroczenie kosztów dezynfekcji,

- 200 zł netto za obsługę szkody,

- 50 zł netto za utylizację (łącznie 570 zł netto – 701,10 zł brutto).

Powodowa Spółka jest autoryzowanym serwisem naprawczym i stosuje stawkę za roboczogodzinę w wysokości 200 złotych netto, która nie odbiegała w sposób rażący od cen warsztatów świadczących usługi o podobnym standardzie i jakości na rynku (...).

Nie było zasadne uwzględnienie kosztów mycia i sprzątania samochodu, bo nie była to czynność konieczna do wykonania przed rozpoczęciem naprawy samochodu. Jego stan, udokumentowany fotografiami, nie wskazywał na potrzebę umycia pojazdu. Naprawa dotyczyła elementów wymontowywanych z pojazdu, dlatego nie było potrzeby jego umycia po naprawie.

Koszty dezynfekcji (odgrzybiania/oznowania) samochodu, przy założeniu konieczności dezynfekcji z uwag na pandemię, wynoszą 100 złotych.

Koszty utylizacji odpadów stanowią normalne następstwo prowadzonej działalności i nie powinny być wliczane do kosztów naprawy samochodu.

W przypadku naprawy D. po szkodzie z 29.07.2020 roku nie było konieczności wykonania jazdy próbnej, a ponadto wykonanie jazdy próbnej stanowi element zwykłego sprawdzenia pojazdu po dokonanej naprawie.

Koszty obsługi szkody ponoszone przez serwisy naprawcze to są przeważnie koszty przeprowadzenia oględzin, wykonania fotografii i przygotowania kosztorysu. Doliczanie tych kosztów wynika z rekomendacji Ogólnopolskiej Rady (...). W związku z tym serwisy naprawcze ponoszą koszty dodatkowej infrastruktury informatycznej oraz dodatkowego personelu w związku z czym uzasadnione jest uwzględnienie kosztów powstałych w ten sposób w kosztorysach naprawy. Z tego tytułu zasadne jest zwiększenie kosztów o 1 rbg.

/pisemna opinia biegłego J. S. (2) k. 94-102/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody zaoferowane przez strony. Wobec rozbieżności stron w zakresie ustalenia należnych kosztów naprawy pojazdu, na podstawie art. 278 k.p.c. niezbędnym było dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej. W ocenie Sądu opinia biegłego J. S. (2) stanowi rzetelne źródło wiedzy specjalnej w sprawie. Biegły udzielił wyczerpujących odpowiedzi na pytania Sądu zawarte w tezie dowodowej. Opinia biegłego nie była kwestionowana przez strony, które nie zgłosiły do opinii żadnych uwag, ani nie zgłosiły do biegłego pytań i nie wnosiły o wezwanie go na rozprawę.

Nie został przeprowadzony dowód z zeznań świadka J. S. (1), bo świadek zmarł 28 kwietnia 2021 roku (wydruk z PESEL-SAD k. 85-86).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w części.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że legitymacja czynna powodowej Spółki nie była kwestionowana i nie budzi wątpliwości.

Zgodnie z treścią art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią chyba, że sprzeciwiałoby się to zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Powódka przedstawiła umowy przelewu wierzytelności, zawarte z poszkodowanymi. Zawarte przez Powódkę umowy przelewu wierzytelności uprawniają ją do dochodzenia bezpośrednio od pozwanego Zakładu (...) należności z tytułu poniesionych kosztów naprawy przedmiotowego pojazdu.

W przedmiotowej sprawie bezspornym między stronami był fakt zaistnienia zdarzenia z 29 lipca 2020 roku, w wyniku, którego doszło do uszkodzenia samochodu D. S. nr rej. (...). Bezsporny był również fakt, że w dacie zdarzenia jego sprawca posiadał zawartą z pozwanym Zakładem (...) umowę odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Zgodnie z treścią art. 822 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba na rzecz której zawarta została umowa ubezpieczenia. Powyższy przepis stanowi podstawę odpowiedzialności strony pozwanej za zdarzenie z dnia 29 lipca 2020 roku, w której uczestniczył przedmiotowy pojazd. Warunki odpowiedzialności Pozwanego określa ustawa z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli komunikacyjnych. Zgodnie z art. 34 ust.1 wskazanej wyżej ustawy, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest między innymi zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Zgodnie z regulacją art. 36 ustawy, odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń ma charakter akcesoryjny, dlatego jej granice wyznaczane są przez zakres pierwotnej odpowiedzialności ubezpieczonego, który z kolei wynika wprost z przepisów ustawy, a w szczególności z art. 361 k.c.

Odnosząc się zaś do zarzutu Pozwanego co do nieskorzystania przez poszkodowanych z naprawy pojazdu w sieci naprawczej Pozwanego należy zwrócić uwagę na utrwalone stanowisko prezentowane w orzecznictwie Sądu Najwyższego. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003 r. sygn. akt III CZP 32/03 poszkodowany ma prawo dokonania wyboru warsztatu, któremu zleci naprawę samochodu, o ile koszty naprawy wyliczone przez ten warsztat będą konieczne i ekonomicznie uzasadnione, a stosowane stawki robocizny będą mieścić się granicach stawek stosowanych na lokalnym rynku. W uzasadnieniu powyższej uchwały Sąd Najwyższy podkreślił, iż poszkodowanemu przysługuje wybór odpowiedniego warsztatu naprawczego, któremu powierzy on dokonanie naprawy uszkodzonego pojazdu. Warsztaty te mogą posługiwać się różnymi cenami w zakresie tych samych lub podobnych prac naprawczych. Co więcej, ceny te mogą odbiegać w odpowiedniej skali od cen stosowanych przez warsztaty naprawcze działające na odpowiednim rynku lokalnym (np. na terenie określonego miasta lub gminy). Dalej, Sąd Najwyższy wskazał, iż zgodnie z zasadą pełnej kompensaty poniesionej szkody (art. 361 § 2 k.c.), poszkodowany będzie mógł domagać się od podmiotu odpowiedzialnego (ubezpieczyciela) odszkodowania obejmującego poniesione koszty wspomnianych prac naprawczych. W oparciu o przytoczone powyżej stanowisko judykatury można stwierdzić, że pozwany ubezpieczyciel nie ma prawa narzucać poszkodowanemu konkretnego warsztatu, w którym ma zostać przeprowadzona naprawa. Podkreślenia wymaga, że zlecenie naprawy za pośrednictwem warsztatu wskazanego przez ubezpieczyciela byłoby równoznaczne z pozbawieniem poszkodowanego możliwości dokonania wyboru warsztatu, w którym chce naprawić samochód. Decyzja ta leży w zakresie właścicielskiej swobody poszkodowanego. Z decyzji tej nie można czynić poszkodowanym zarzutu, że nie współdziałali z ubezpieczycielem w celu minimalizacji szkody.

Przedmiotem sporu była wysokość dochodzonego roszczenia z tytułu odszkodowania, w tym przyjęta przez Powoda stawka za roboczogodzinę, oraz to, czy pewne elementy wyodrębnione w kosztorysie strony powodowej, jak koszty przyjęcia i obsługi szkody, koszty mycia i sprzątania pojazdu, koszt utylizacji materiałów i dezynfekcji wnętrza pojazdu znajdują się w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem szkodzącym, a co za tym idzie, czy pozwany jest zobowiązany do ich pokrycia.

Określając wysokość uzasadnionych kosztów naprawy samochodu D. S. nr rej. (...), Sąd oparł się na opinii biegłego J. S. (2).

Jeszcze raz podkreślenia wymaga, że strony nie kwestionowały opinii w żadnej części, nie zgłaszały do niej uwag i nie wnosiły o jej uzupełnienie. Biegły rzeczowo, jasno i przekonująco uzasadnił zastosowanie stawki za roboczogodzinę prac blacharskich, mechanicznych i lakierniczych w wysokości 200 złotych netto i zwiększenie kosztu materiałów lakierniczych do 121%. W taki sam sposób uzasadnił pominięcie w kosztach naprawy przedmiotowego pojazdu kosztów dotyczących mycia i sprzątania pojazdu, jazdy próbnej, utylizacji odpadów oraz zmniejszenie kosztów z tytułu dezynfekcji pojazdu i za obsługę szkody.

Mając na uwadze powyższe Sąd przyjął, iż uzasadniony koszt naprawy samochodu D. S. nr rej. (...) po zdarzeniu z 29 lipca 2020 roku wynosi 5886,55 złotych.

Skoro koszt naprawy przedmiotowego pojazdu wyniósł 5886,55 zł brutto, a pozwany Zakład (...) wypłacił dotychczas Powódce z tego tytułu kwotę 4153,07 złotych, zasądzeniu na rzecz strony powodowej podlegała różnica w kwocie 1733,48 złotych (5886,55 zł – 4153,07 zł), o czym Sąd orzekł w punkcie 1. sentencji wyroku. W pozostałym zakresie powództwo, jako niezasadne, podlegało oddaleniu, o czym Sąd orzekł w punkcie 2. wyroku.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. który stanowi, iż odsetki należą się wierzycielowi od chwili, gdy dłużnik opóźnia się ze spełnieniem wymagalnego świadczenia pieniężnego. Zgodnie zaś z art. 817 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest wypłacić odszkodowanie w terminie 30 dni, licząc od dnia otrzymania zawiadomienia o zaistnieniu szkody. W przedmiotowej sprawie zgłoszenie szkody miało miejsce w dniu zdarzenia, to jest 29 lipca 2020 roku. W terminie ustawowym Pozwany wypłacił jedynie część należnego świadczenia, tj. kwotę 2057,36 zł. Dalszą kwotę to jest kwotę 2095,71 złotych Pozwany wypłacił 23 listopada 2020 roku. Mając to na uwadze, od kwoty niewypłaconej do dnia wyrokowania i zasądzonej w pkt. 1. wyroku, należą się Powódce odsetki za dalszy okres, zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c., dokonując stosunkowego ich rozdzielenia.

Powódka wygrała sprawę w 38 % i jest ona obowiązana do pokrycia kosztów niniejszego postępowania w 62 %.

Koszty procesu wyniosły ogółem 2234 złotych, z czego:

- Powódka poniosła 1317 złotych (400 zł tytułem opłaty od pozwu, 900 zł kosztów zastępstwa procesowego i 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa);

- Pozwany poniósł 917 złotych (900 zł kosztów zastępstwa procesowego i 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa).

Powódka powinna ponieść 62 % kosztów, czyli 1385 zł (2234 zł x 0,62), a Pozwany – 849 złotych. Pozwany poniósł wyższe koszty, dlatego różnica – 68 zł podlega zasądzeniu na jego rzecz od Powódki z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty (art. 98 § 1 ¹ k.p.c.).

Skarb Państwa poniósł tymczasowo wydatki w wysokości 1038,85 złotych z tytułu wynagrodzenia biegłego. Dlatego Sąd w punkcie 4. sentencji wyroku, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 2257 t.j.) w związku z art. 100 zd. 1 k.c. nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi z tego tytułu od (...) sp. z o.o. kwotę 644,09 złotych (1038,85 x 62 %) oraz od (...) S.A. kwotę 394,76 złotych (1038,85 złotych x 38 %).