Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód T. P., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) pozwem z 20 marca 2023 roku domagał się zasądzenia od (...) S.A. w S. kwoty 4311,60zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 8 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty i kosztami procesu. Uzasadniając żądanie powód wskazał, że na skutek kolizji drogowej z 22 października 2022 roku, której sprawca posiadał zawartą ze stroną pozwaną umowę ubezpieczenia obowiązkowego OC, doszło do uszkodzenia samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) należącego do S. J.. Dalej powód podał, że w okresie od 22 października do 14 listopada 2022 roku poszkodowany użytkował pojazd zastępczy na podstawie zawartej z powodem umowy najmu. Powód ostatecznie wystawił fakturę vat numer (...) na kwotę 5559,60zł, która obejmowała należność za 2 dni wynajmu pojazdu zastępczego po stawce 196,80zł brutto za dobę i za 21 kolejnych dni wynajmu zastępczego po stawce 246zł. Wobec nabycia od poszkodowanego wierzytelności z tytułu rzeczonej szkody powód wezwał stronę pozwaną do uregulowania wskazanych należności. Powód dalej podał, że ubezpieczyciel uznał żądanie co do zasady, jednak wypłacił tylko 1248zł. W konsekwencji powód dochodził różnicy między wartością wystawionej faktury, a sumą przyznaną przez ubezpieczyciela.

W dniu 29 marca 2023 roku referendarz sądowy w Sadzie Rejonowym w Kłodzku wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym odpowiadający żądaniu pozwu (sygn. akt I Nc 741/23).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty z 20 kwietnia 2023 roku strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania. Uzasadniając swoje stanowisko podała, że uznała swoją odpowiedzialność za skutki zdarzenia szkodowego co do zasady, lecz za zasadny uznała okres jedynie 13 dni najmu pojazdu zastępczego, po stawce 96zł właściwą dla segmentu pojazdu klasy C, jako że taką ofertę złożono poszkodowanemu po zgłoszeniu szkody, a jednocześnie stawka najmu powoda była w ocenie pozwanej zawyżona w stosunku do warunków lokalnych. Odnosząc się do uznanego okresu najmu strona pozwana wskazała, że poszkodowanego już przy oględzinach pojazdu poinformowano o nieekonomiczności naprawy jego pojazdu, wobec czego, wypełniając obowiązek minimalizacji skutków szkody, mógł on już podejmować dalsze kroki celem zagospodarowania pozostałości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22 października 2022 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód marki V. (...) o nr rej. (...), będący własnością S. J.. Sprawca szkody posiadał w jej dacie umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z (...) S.A. w S..

(Dowód: -okoliczności bezsporne)

Po wskazanym wypadku drogowym poszkodowany spędził kilka godzin w szpitalu, a zgłoszenia szkody u strony pozwanej dokonała jego córka K. J., podając do kontaktu adres poczty elektronicznej „kinga.jaszewska@op.pl” i wyrażając zgodę na kontakt i otrzymywanie dokumentacji dotyczącej szkody drogą elektroniczną.

(Dowód: - zeznania świadka S. J., k.85-85v. akt, -akta szkody na nośniku CD, k. 70 akt)

Początkowo, w dniu 25 października 2022 roku, strona pozwana przesłała informację o oferowanych przez siebie warunkach wynajmu pojazdów zastępczych na obsługiwany przez pracowników powoda adres poczty elektronicznej „autocentrum1.rentacar@wp.pl”. Poszkodowany nie miał możliwości zapoznania się z jego treścią. Jednocześnie powód nie był na tym etapie upoważniony przez poszkodowanego do rozliczenia usługi najmu pojazdu zastępczego.

(Dowód: - wiadomość elektroniczna z 25.10.2022r. z załącznikami, k. 64-67 akt, -akta szkody na nośniku CD, k. 70 akt, -upoważnienie do rozliczenia najmu pojazdu z 23.11.2022r., k. 14 akt)

Następnie, w dniu 28 października 2022 roku o godzinie 13:57, strona pozwana przesłała poszkodowanemu na podany adres email „kinga.jaszewska@op.pl” kompleksową informację o możliwości organizacji nieodpłatnego wynajmu pojazdu zastępczego jako oferty dopasowanej do potrzeb osoby poszkodowanej, a także podano wówczas poszkodowanemu kontaktowy numer telefonu w tej sprawie oraz adres poczty elektronicznej.

W treści tej informacji wskazano, że podstawienie i odbiór pojazdu zastępczego nastąpi w wybranym przez poszkodowanego miejscu na terenie całego kraju bez dodatkowych kosztów i jest to usługa świadczona całodobowo, a także zaznaczono, że poszkodowany nie ma konieczności wpłacania kaucji czy uiszczania opłat równoważnych, nie pobiera się opłat za nielimitowany przebieg kilometrów wynajętego pojazdu czy wyjazd za granicę, a rozliczenie szkody następuje bezgotówkowo. Dodatkowo zastrzeżono, że osoba poszkodowana może wybrać inną firmę wynajmującą pojazdy zastępcze, jednak wówczas zgodnie z zasadą minimalizacji szkody ubezpieczyciel zastrzega sobie prawo do weryfikacji okresu najmu i jego dobowej stawki do wysokości wskazanej w przedmiotowej ofercie. Wskazano, że wynajęty pojazd winien być zbliżonej klasy, jednak nie wyższej niż klasa uszkodzonego pojazdu.

W przedstawionej ofercie pozwanego ubezpieczyciela dobowa stawka najmu pojazdu klasy C wynosiła 96zł brutto za dobę. Dodatkowo wskazywano, że jeżeli z jakiś przyczyn przedstawione warunki nie spełniają oczekiwań osoby poszkodowanej istnieje możliwość dopasowania usługi do indywidualnych potrzeb, zaś w przypadku otrzymania przedmiotowej oferty już po rozpoczęciu wynajmu zastępczego u innego usługodawcy istnieje możliwość zamiany pojazdu na oferowany przez ubezpieczyciela z podstawieniem w wybrane miejsce.

(Dowód:-potwierdzenie wysłania i treść informacji udzielonej poszkodowanemu w zakresie wynajmu zastępczego pojazdu przez stronę pozwaną - akta szkody na nośniku CD, k. 70 akt)

Strona pozwana miała faktycznie możliwość zorganizowania usługi najmu za oferowaną cenę.

(Dowód: - oświadczenia podmiotów współpracujących ze stroną pozwaną, k. 68-69 akt)

Pracownicy powoda nie przekazali poszkodowanemu treści powyższej informacji. Jednocześnie nie pamiętał on, by jej treść przekazała mu córka.

(Dowód: - zeznania świadka S. J., k.85-85v. akt)

W dniu 22 października 2022 roku poszkodowany S. J. zawarł z powodem, T. P. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...), umowę najmu pojazdu zastępczego, na mocy której wynajął pojazd F. (...) (klasa B) za cenę 196,80zł brutto za dobę, która to umowa obowiązywała dwie doby, a następnie zawarł z powodem umowę najmu pojazdu F. (...) (klasa C) za cenę 246zł brutto, która to umowa obowiązywała do 14 listopada 2022 roku.

( Dowód: -Umowy najmu pojazdów zastępczych wraz z warunkami świadczenia usługi, k. 11-12 akt i 17-18 akt)

Pojazd zastępczy był poszkodowanemu niezbędny dla zaspokajania zwyczajowych potrzeb życia codziennego, w tym dojazdów do lekarza i na rehabilitację.

(Dowód: - oświadczenie poszkodowanego, k. 15 akt, - zeznania świadka S. J., k.85-85v. akt)

Poszkodowany miał świadomość, że powód nie współpracuje z pozwanym ubezpieczycielem w ramach wynajmu pojazdów zastępczych, jednak nie potrafił wyjaśnić dlaczego skorzystał z oferowanych akurat przez niego usług.

(Dowód: - oświadczenie poszkodowanego, k. 16 akt, -zeznania świadka S. J., k.85-85v. akt)

Poszkodowany w dniu 23 listopada 2022 roku upoważnił powoda do rozliczenia szkody komunikacyjnej u strony pozwanej i odbioru przyznanego odszkodowania oraz przelał na powoda przysługującą mu względem strony pozwanej wierzytelność z tego tytułu.

(Dowód: -Umowa cesji wierzytelności, k. 13 akt, -upoważnienie do rozliczenia wynajmu pojazdu zastępczego, k.14 akt )

Wierzytelność ta obejmowała rozliczenie usług świadczonych przez powoda, a stwierdzonych fakturą VAT nr (...) wystawioną na kwotę 5559,60zł. Należność zawierała w sobie sumę 393,60zł za dwa dni wynajmu pojazdu zastępczego klasy B od 22 do 24 października 2022 roku po stawce 160zł netto za dobę i iloczyn dwudziestu jeden dni wynajmu pojazdu zastępczego klasy C, od 24 października do 14 listopada 2022 roku, oraz stawki 200zł netto za dobę.

(Dowód: -faktura VAT nr (...), k. 10 akt)

Szkodę w pojeździe poszkodowanego strona pozwana zakwalifikowała jako całkowitą, a decyzję w tym przedmiocie przesłano poszkodowanemu w sposób, w który mógł zapoznać się z jej treścią 28 października 2022 roku.

W dniu 7 listopada 2022 roku poszkodowanemu wypłacono kwotę odszkodowania z tytułu szkody całkowitej.

(Dowód: -harmonogram szkody, k. 19 akt, -akta szkody na nośniku CD, k. 70 akt)

Poszkodowany potrzebował środków z wypłaty odszkodowania za uszkodzenie jego pojazdu dla celu zakupu kolejnego samochodu, co też poszkodowany uczynił w połowie listopada 2022 roku.

(Dowód: - zeznania świadka S. J., k.85-85v. akt)

Pismem z 23 listopada 2022 roku, doręczonym 30 listopada 2022 roku, powód wezwał stronę pozwaną do zapłaty wynikającej z faktury kwoty 5559,60zł.

(Dowód: -wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania i odbioru k. 22 -24 akt)

Decyzją z 6 grudnia 2022 roku pozwany ubezpieczyciel poinformował powoda o przyznaniu odszkodowania w kwocie 1248zł za 13 dni zastępczego wynajmu pojazdu po zweryfikowanej stawce dobowej 96zł brutto.

W dniu 7 grudnia 2022 roku wypłacono wskazaną kwotę.

(Dowód: - decyzja pozwanej z 06.12.2022r., k. 25-26 akt, -potwierdzenie wypłaty odszkodowania, k. 27 akt)

Powód odwołał się od wyżej wskazanej decyzji, jednak strona pozwana podtrzymała uprzednio zajęte stanowisko.

(Dowód: - pismo powoda z 15.12.2022r. i odpowiedź strony pozwanej z 04.08.2022r., k. 28-30 akt)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, w tym w aktach szkody, których prawdziwość ani rzetelność ich sporządzenia nie budziła wątpliwości, a także na podstawie zeznań świadka, które były spójne i logiczne.

Postanowieniem wydanym na rozprawie 3 lipca 2023 roku Sąd pominął wniosek o dopuszczenie dowodu z wyroków tutejszego Sądu wydanych w przeszłości oraz harmonogramu spłat rat leasingowych powoda powołanych odpowiednio na okoliczność uznawania stawek obowiązujących za najem pojazdu na wolnym rynku i wzrostu rat leasingowanych przez powoda pojazdów jako nieistotnych i nieprzydatnych dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne w części.

W sprawie znajdują zastosowanie zasady odpowiedzialności samoistnego posiadacza mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody wynikające z przepisów art. 436 § 2 k.c. w zw. z art. 415 k.c., a także przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j Dz.U. z 2013 r., poz. 392 ze zm.). W myśl przepisu art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłaty określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Zaś zgodnie z art. 34 ust. 1 powołanej ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, zakład ubezpieczeń zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Ubezpieczyciel odpowiada w granicach odpowiedzialności sprawcy szkody za normalne następstwa działania bądź zaniechania, z którego szkoda wynikła. Wysokość odszkodowania winna odpowiadać przy tym rzeczywistym, uzasadnionym kosztom usunięcia skutków wypadku, ograniczona jest jedynie kwotą określoną w umowie ubezpieczenia (art. 824 § 1 k.c., art. 36 ustawy).

Ubezpieczeniem obowiązkowym OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu (art. 35 ustawy). Zakład ubezpieczeń w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej wynikającej z umowy ubezpieczenia przejmuje obowiązki sprawcy wypadku, przy czym odpowiedzialność ubezpieczyciela nie może wykraczać poza granice odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, ale i nie może być mniejsza niż wynikła na skutek ruchu pojazdu mechanicznego szkoda. W sferze odpowiedzialności odszkodowawczej podstawowym założeniem wszelkich rozważań jest zasada pełnego odszkodowania, zaś poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń (art. 19 ust. 1 ustawy, art. 822 § 4 k.c.).

W niniejszej sprawie bezsporny był fakt zdarzenia szkodowego jak i uszkodzenie pojazdu S. J. kwalifikujące się jako szkoda całkowita. Nie kwestionowano także, że do zdarzenia drogowego doszło z winy osoby ubezpieczonej w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń jak i legitymacji procesowej czynnej powoda do występowania w niniejszym procesie. Przedmiotem sporu nie była zatem zasada odpowiedzialności pozwanej, lecz długość najmu pojazdu zastępczego i wysokość stawki dobowej najmu w kontekście ewentualnego zwiększenia rozmiarów szkody.

Przypomnieć należy, że odpowiedzialność ubezpieczyciela obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki, a jak wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały 7 sędziów z 17 listopada 2011r. (III CZP 5/11, OSNC 2012/3/28) nie wszystkie wydatki pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym mogą być refundowane. Istnieje bowiem obowiązek zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów ( art. 354 § 2 k.c. , art. 362 k.c. i art. 826 § 1 k.c. ). Na ubezpieczycielu ciąży w związku z tym obowiązek zwrotu tylko wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób. Nie jest z kolei celowe nadmierne rozszerzanie odpowiedzialności gwarancyjnej ubezpieczyciela, a obowiązkiem poszkodowanego jest lojalne postępowanie na etapie likwidacji szkody, tj. nie powiększanie jej wysokości. Nie podjęcie zaś działań zmierzających do minimalizacji szkody, gdy takie leżały w zakresie możliwości poszkodowanego, nie może zwiększać odszkodowania należnego od ubezpieczyciela.

Sąd ustalił, że strona pozwana 28 października 2022 roku drogą meilową o godzinie 13:57 przesłała poszkodowanemu kompletną informację na temat możliwości, warunków i sposobu zorganizowania bezpłatnej usługi najmu pojazdu zastępczego pojazdu wraz z możliwością bezpłatnego podstawienia pojazdu w wybrane miejsce. Informacja ta zawierała wskazanie sposobu kontaktu celem sfinalizowania usługi, wzmiankę o braku opłat dodatkowych z tytułu usług towarzyszących wynajmowi pojazdu, informację o możliwości dopasowania usługi do indywidualnych potrzeb osoby poszkodowanej oraz informację o możliwości zamiany ewentualnie już wynajętego we własnym zakresie pojazdu na pojazd oferowany przez ubezpieczyciela. Poszkodowany przyznał w swoich zeznaniach, że nie przypomina sobie, aby zapoznał się z ofertą ubezpieczyciela w tym zakresie. Niewątpliwie skierowanie powyższej informacji na adres poczty elektronicznej obsługiwany przez pracowników powoda nie stanowiło dostarczenia dokumentacji związanej ze szkodą w sposób, w który poszkodowany mógł zapoznać się z jej treścią. Inaczej ocenić należało dostarczenie dokumentacji szkodowej na podany przez poszkodowanego do kontaktu adres poczty elektronicznej jego córki. Skoro poszkodowany wyraził zgodę na kontakt drogą elektroniczną i odbiór korespondencji związanej ze szkodą tym sposobem to na równi z ewentualnym kontaktem i informacją telefoniczną traktować należało wiadomość wysłaną elektronicznie. Z kolei ubezpieczyciela nie może obciążać fakt, że córka proszkowanego jakiejś informacji czy dokumentacji związanej ze szkodą mu nie przekazała. W tym miejscu wskazać też należy, że pismo przedstawiające usługę ubezpieczyciela nie musi stanowić oferty w rozumieniu przepisu art. 66 k.c., a wystarczające jest przedstawienie podstawowych zasad najmu, umożliwiających poszkodowanemu podjęcie inicjatywy w celu kontaktu i sprecyzowania warunków ewentualnej umowy, co nie może być uznane za nadmierną niedogodność (uchwała Sądu Najwyższego z 24 sierpnia 2017 roku, III CZP 20/17, OSNC 2018/6/56 ).

Nie można stracić z pola uwagi faktu, że strona pozwana przedstawiła szereg czytelnych informacji dotyczących własnej usługi bazującej na przedstawionych warunkach i zastrzegła możliwość zweryfikowania stawki najmu w przypadku skorzystania z oferty innego usługodawcy. Wskazano jednoznacznie, że jeżeli oferta przedstawiona przez ubezpieczyciela okaże się nieatrakcyjna jest możliwość jej dostosowania w zakresie indywidualnych potrzeb. W tych okolicznościach to powód wanien był wykazać istnienie szczególnych racji przemawiających za skorzystaniem przez poszkodowanego z jego usługi, czego jednak nie uczynił. W konsekwencji nie ujawniono też przyczyn, dla których poszkodowany nie miałby mieć możliwości zmiany usługodawcy na podmiot współpracujący z ubezpieczycielem po otrzymaniu stosownej oferty. Nie ulega wątpliwości, że posiadanie do dyspozycji pojazdu mechanicznego jest dziś naturalnym elementem komfortu życia codziennego, więc zasadne było wynajęcie pojazdu zastępczego już od dnia powstania szkody. Ponieważ zaś strona pozwana zaoferowała usługę podstawienia pojazdu w dniu 28 października 2022 roku, co mogło wedle wszelkiego prawdopodobieństwa zostać sfinalizowane najpóźniej w dniu następnym, to do 28 października 2022 roku włącznie zasadnie poszkodowany korzystał z najmu zastępczego na warunkach zaoferowanych przez powoda, a z kolei od 29 października 2022 roku mógł bez przeszkód korzystać już z usługi przedsiębiorstwa współpracującego z ubezpieczycielem. Powód nie wykazał żadnych racjonalnych przesłanek przemawiających przeciwko przyjęciu takiego stanu rzeczy. Ponadto, wbrew zarzutom powoda, ze zgromadzonego w aktach materiału dowodowego w żaden sposób nie wynikało, by strona pozwana miała w rzeczywistości obarczać osobę poszkodowaną jakimikolwiek opłatami dodatkowymi czy udziałem własnym. Jednocześnie, co do pierwszych dni najmu czyli okresu przed zgłoszeniem szkody stronie pozwanej, należało zauważyć, że strona pozwana nie udowodniła, by powód stosował zawyżone stawki najmu, uzasadniające obniżenie należności za najem w tym okresie. Nie mogły dowodzić tego przedstawione oferty z obrębu województwa (...), których wachlarz jest nader szeroki i różny zaś rynek W. z pewnością nie stanowi rynku lokalnego właściwego dla poszkodowanego. Wykazanie tego wymagałoby zasięgnięcia wiadomości specjalnych, przy czym strony takiego wniosku dowodowego nie zgłosiły.

W konsekwencji roszczenie o zwrot kosztów wynajmu zastępczego pojazdu w okolicznościach niniejszej sprawy było zasadne za okres do 28 października 2022r. włącznie po stawce powoda, a od dnia kolejnego po stawce, za którą najem mogła realnie zorganizować strona pozwana przyjmując, że wedle zasad doświadczenia życiowego podstawionoby pojazd poszkodowanemu w ciągu 24 godzin od powiadomienia poszkodowanego o możliwości zgłoszenia takiej potrzeby.

Za zasadny Sąd przy tym uznał cały okres zastępczego wynajmu pojazdu, gdyż skoro 7 listopada 2022 roku poszkodowanemu faktycznie wypłacono odszkodowanie, a zeznał on, że potrzebował tych pieniędzy, aby kupić kolejny samochód, to wówczas dopiero mógł on poczynić kroki celem finalizacji zakupu i rejestracji ewentualnego nowego pojazdu dysponując środkami pieniężnymi z odszkodowania. Wobec tego od tej dali liczyć należało 7 dni organizacyjnych. Przy tym z zeznań poszkodowanego wynikało, że nowy pojazd w rzeczywistości faktycznie kupił w połowie listopada. Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w uchwale z 24 sierpnia 2017r. (III CZP 20/17, OSNC 2018/6/56), jeśli ubezpieczyciel proponuje poszkodowanemu we współpracy z przedsiębiorcą trudniącym się wynajmem pojazdów skorzystanie z pojazdu zastępczego równorzędnego pod istotnymi względami pojazdowi uszkodzonemu albo zniszczonemu (zwłaszcza co do klasy i stanu pojazdu), zapewniając pełne pokrycie kosztów jego udostępnienia, a mimo to poszkodowany decyduje się na poniesienie wyższych kosztów najmu innego pojazdu, koszty te w zakresie nadwyżki będą podlegały indemnizacji tylko wtedy, gdy wykaże szczególne racje, przemawiające za uznaniem ich za celowe i ekonomicznie uzasadnione. Sąd Najwyższy wskazał, że jeżeli istotne warunki wynajmu proponowanego przez ubezpieczyciela (we współpracy z przedsiębiorcą wynajmującym pojazdy) czynią zadość potrzebie ochrony uzasadnionych potrzeb poszkodowanego, nie ma podstaw, by obciążać osoby zobowiązane do naprawienia szkody wyższymi kosztami związanymi ze skorzystaniem przez poszkodowanego z droższej oferty. W ocenie Sądu Najwyższego konieczność dodatkowego kontaktu z ubezpieczycielem nie może być przy tym uznana za niedogodność, która uzasadnia poniesienie wyższych kosztów najmu. Proponowana przez Sąd Najwyższy wykładnia nie ogranicza przysługującej poszkodowanemu swobody wyboru kontrahenta, od którego najmie pojazd. Sprawia jedynie że zawierając umowę na mniej korzystnych warunkach poszkodowany będzie zmuszony ponieść część związanych z tym kosztów.

Powyższe implikuje jednoznaczną konstatację, iż poszkodowany nie współdziałał z pozwanym towarzystwem ubezpieczeń, by zminimalizować rozmiary szkody, choć do powyższego obligowała ją treść art. 354 § 2 k.c., ergo przyczynił się on do zwiększenia jej rozmiarów.

W konsekwencji powyższych rozważań za zasadny uznano pełen okres 23 dni wynajmu pojazdu zastępczego, w tym trzy pierwsze dwa dni po stawce powoda (2 dni x 196,80zł = 393,60zł) i kolejne cztery dni po stawce powoda (4 x 246zł = 984zł), zaś kolejne siedemnaście dni po stawce oferowanej przez stronę pozwaną (17 x 96zł = 1632zł), co łącznie dało sumę 3009,60zł. Ponieważ pozwany ubezpieczyciel wypłacił z tytułu rzeczonego odszkodowania kwotę 1248zł do zapłaty pozostało 1761,60zł.

Odsetki ustawowe zasądzono zgodnie z treścią przepisu art. 481 § 1 i 2 k.c. W myśl jego brzmienia jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Dłużnik popada w opóźnienie jeśli nie spełnia świadczenia pieniężnego w terminie, w którym stało się ono wymagalne także wtedy, gdy kwestionuje istnienie lub wysokość świadczenia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 października 2003 r., sygn. II CK 146/02). Zgodnie z art. 14 Ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych (…) ubezpieczyciel wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie. Skoro stronie pozwanej doręczono 30 listopada 2022r. fakturę objętą pozwem wraz z wezwaniem do jej uregulowania to od tej daty liczyć należało ustawowy termin do spełnienia świadczenia. W konsekwencji odsetki ustawowe zasądzono od 31 grudnia 2022r. do dnia zapłaty.

Powództwo w pozostałej części podlegało oddaleniu.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w pkt I i II sentencji wyroku.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto w oparciu o przepis art. 100 k.p.c. przyjmując, że powód wygrał niniejszy spór w 40,85%, a strona pozwana w 59,15%. Na koszty procesu poniesione przez powoda złożyła się opłata od pozwu w kwocie 400zł wynikająca z art. 13 ust. 1 Ustawy z 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz koszty zastępstwa prawnego wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 917zł według stawki wynikającej z § 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych; tj. łącznie 1317zł. Z kolei na koszty postępowania poniesione przez stronę pozwaną złożyły się koszty zastępstwa prawnego w kwocie 917zł. Po wzajemnym skompensowaniu wskazanych należności (40,85% z 1317zł – 59,15% z 917zł) zasądzono od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 4,41zł tytuł zwrotu kosztów procesu. Mając to na względzie orzeczono jak w pkt III wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować,

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem proszę doręczyć pełnomocnikom stron,

3.  kal. 14 dni.