Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 maja 2024 r.

Sąd Rejonowy w Sopocie, I Wydział Cywilny

Przewodniczący: SSR Anna Olszewska – Kowalska

Protokolant: sek.sąd. Magdalena Trąbicka-Patron

po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2024 roku w Sopocie,

na rozprawie

sprawy

z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w D.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w D. kwotę 950 (dziewięćset pięćdziesiąt) złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 26 lipca 2020 roku do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w D. kwotę 387 (trzysta osiemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty - tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 270 (dwieście siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygnatura akt I C 75/24

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w D. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S. A. w S. kwoty 950,00 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 26 lipca 2020 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz zwrotu uiszczonej opłaty skarbowej.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 2 czerwca 2020 r. miał miejsce wypadek komunikacyjny, w którym został uszkodzony pojazd marki O. (...) o nr. rej. (...), należący do segmentu C. W związku z powstałą szkodą w dniu 2 czerwca 2020 r. poszkodowany wynajął u powoda pojazd zastępczy, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Na podstawie zawartej umowy najmu pojazd zastępczy był używany przez okres 20 dni. Stawka za dobę najmu pojazdu zastępczego wynosiła 190 zł brutto. Za świadczone usługi powód wystawił fakturę VAT. Pozwany wypłacił odszkodowanie za najem pojazdu w kwocie 1.425 zł i do dnia dzisiejszego nie uregulował odszkodowania w wysokości 2.375 zł, z czego powód dochodzi niniejszym pozwem odszkodowania w wysokości 950,00 zł za najem 5 dni (nieuznane), nie zrzekając się pozostałej części odszkodowania.

(pozew – k. 4-5)

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 23 stycznia 2024 r. Referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Sopocie uwzględnił żądanie pozwu w całości.

(nakaz zapłaty – k. 27)

Od powyższego nakazu zapłaty sprzeciw wniósł pozwany – (...) S.A. w S., zaskarżając nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, iż spornym pozostaje zastosowana stawka pojazdu zastępczego oraz jego czas najmu. W zakresie stawki najmu pojazdu zastępczego pozwany wskazał, że złożył propozycję udostępnienia pojazdu zastępczego w formie bezgotówkowej w e-mailu, po zgłoszeniu szkody i przeprowadzeniu oględzin pojazdu. W dokumentach tych wskazano klasy pojazdów, modele i obowiązujące stawki. Zastrzeżono możliwość weryfikacji stawki w przypadku skorzystania z oferty innego podmiotu, wobec powyższego poszkodowany miał czas na zapoznanie się z propozycją pozwanego, jej analizę oraz ewentualny kontakt. Zdaniem pozwanego przyjęty przez powoda okres najmu pojazdu zastępczego jest zawyżony, w związku z czym pozwany dokonał jego weryfikacji i uznał, iż uzasadniony okres najmu wynosi 15 dni. Poszkodowany zobowiązany był dołożyć rozsądnych starań, aby nie powiększać rozmiaru szkody, a więc zagospodarować pozostałości pojazdu lub podjąć decyzję o naprawie pojazdu. W opinii pozwanego, poszkodowany był w stanie dokonać zakupu nowego pojazdu i przystosować go do własnych potrzeb w przeciągu 7 dni po otrzymaniu decyzji. Bierne oczekiwanie na zapłatę odszkodowania, korzystanie z usług transportowych innych podmiotów, powodując tym samym powiększenie rozmiaru szkody, jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i nie może obciążać zakładu ubezpieczeń. Pozwany nie twierdzi, że na lokalnym rynku nie występują stawki w wysokości dochodzonej przez powoda, ale stoi na stanowisku, że umożliwił poszkodowanemu wynajem pojazdu zastępczego odpowiedniej klasy po niższej stawce. (sprzeciw – k. 29-35)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 czerwca 2020 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ podjazd marki O. (...) o nr rej. (...), stanowiący własność poszkodowanego L. J..

(okoliczności bezsporne, nadto: dowód rejestracyjny oraz protokół szkody na płycie CD – k. 66 )

Pojazd marki O. (...) o nr rej. (...) wykorzystywany był przez poszkodowanego do wykonywania czynności życia codziennego. Poszkodowany nie miał możliwości korzystania z innego pojazdu w czasie likwidacji szkody. Do czasu wypłaty odszkodowania, poszkodowany nie posiadał środków na zakup nowego pojazdu.

(dowód: oświadczenie – k. 7, k. 8)

W dniu 2 czerwca 2020 r. poszkodowany L. J. zawarł z powodem umowę najmu pojazdu osobowego marki N. (...). Strony ustaliły cenę za wynajem tego pojazdu zastępczego na kwotę 190 zł brutto za dobę. Okres najmu pojazdu zastępczego trwał od 2 czerwca 2020 r. do dnia 22 czerwca 2020 r. (20 dni).

W dniu 25 czerwca 2020 r. powód wystawił fakturę VAT o nr (...) na kwotę 3.800 zł. tytułem najmu pojazdu zastępczego.

(okoliczności niesporne, nadto dowód: umowa najmu – k. 6, protokół zdawczo – odbiorczy – k. 9, faktury VAT – k. 13)

W dniu 2 czerwca 2020 r. poszkodowany jako cedent i powód jako cesjonariusz zawarli umowę cesji wierzytelności obejmującą prawo do odszkodowania za korzystanie z samochodu zastępczego w okresie od dnia powstania szkody komunikacyjnej do dnia zakończenia naprawy pojazdu cedenta, zakończenia postępowania likwidacyjnego lub okresu niezbędnego do nabycia innego pojazdu, parkowania pojazdu oraz kosztów związanych z jego holowaniem - przysługujących poszkodowanemu w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 2 czerwca 2020 r.

(dowód: umowa cesji – k. 20)

Poszkodowany dokonał zgłoszenia szkody w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń. W dniu 2 czerwca 2020 r. pozwany potwierdził przyjęcie zgłoszenie szkody. Jednocześnie poinformował, że w przypadku dokonania naprawy pojazdu w warsztacie spoza sieci partnerskiej E. Hestii, nieuzgodnione z ubezpieczycielem koszty udokumentowane fakturą za naprawę zostaną pomniejszone o 8% rabatu od całości kosztów naprawy. Pozwany poinformował o możliwości organizacji wynajmu pojazdu zastępczego wraz z pokryciem jego kosztów, załączając dokument z informacją o ogólnych warunkach najmu pojazdu zastępczego, z propozycją partnerów (...), 99rent, A., P. i zaproszeniem do kontaktu.

W dniu 5 czerwca 2020 r. z adresu mailowego: darmoweauta@gmail.com wysłano do malgorzata.suswillo@ergohestia.pl wiadomość z prośbą o przesłanie decyzji, kosztorysu, wyceny wartości auta przed szkodą oraz informacji czy rozliczenie będzie odbywało się bezgotówkowo. Nadto poinformowano, iż poszkodowany L. J. w związku ze szkodą (...) aktualnie najmuje samochód zastępczy od spółki (...). Nadawca zgłosił prośbę o przedstawienie szczegółowej i wiążącej oferty najmu pojazdu zastępczego, w tym celu przedłożenie spersonalizowanej umowy do podpisu przez poszkodowanego, gdzie zostaną wymienione wszystkie istotne elementy.

(dowód: potwierdzenie zgłoszenia szkody – k. 36-37, informacja o warunkach najmu – k. 38, e-mail z dn. 05.06.20 r. – k. 19)

W dniu 8 czerwca 2020 r. odbyły się oględziny uszkodzonego pojazdu. W tym samym dniu sporządzono protokół szkody w pojeździe.

(dowód: protokół z oględzin oraz protokół szkody na płycie CD – k. 66)

W dniu 10 czerwca 2020 r. pozwany poinformował o przyznaniu odszkodowania w wysokości: 4760,00 zł brutto. Z uwagi na nieopłacalność naprawy, szkodę zakwalifikowano jako całkowitą, a wysokość odszkodowania ustalono jako różnicę pomiędzy wartością rynkową pojazdu w dniu wypadku a wartością pozostałości:

• wartość rynkowa pojazdu: 6630,00 zł brutto

• wartość pozostałości: 1870,00 zł brutto

• należne odszkodowanie: 4760,00 zł brutto

W dniu 15 czerwca 2020 r. pozwany przyznał dopłatę do odszkodowania w wysokości: 615,00 zł brutto ustalonego w oparciu o fakturę VAT nr (...), uwzględniając koszty holowania.

Decyzją z dnia 30 czerwca 2020 r. pozwany poinformował o przyznaniu dopłaty do odszkodowania w kwocie łącznej 1.425 zł brutto, uwzględniając koszt wynajmu pojazdu zastępczego w oparciu o fakturę VAT nr (...), uznając 15 dni wynajmu pojazdu zastępczego (8 dni od dnia zgłoszenia szkody i rozpoczęcia wynajmu do dnia wydania decyzji i 7 dni czasu organizacyjnego) oraz po zweryfikowaniu stawki dobowej za wynajęcie pojazdu zastępczego do 95 zł brutto.

W dnu 15 lipca 2020 r. pozwany przekazał pozostałości do zbycia.

W dniu 16 lipca 2020 r. pozwany przyznał dopłatę do odszkodowania w wysokości 250,00 zł brutto tytułem zwrotu koszty parkowania pojazdu.

W dniu 23 lipca 2020 r. pozwany poinformował o przyznaniu dopłaty do odszkodowania w wysokości: 1870,00 zł brutto w wysokości wartości pozostałości pojazdu na podstawie podpisanej umowy z firmą (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P..

(dowód: decyzja z dn. 10.06.2020 r., 15.06.20 r. i 16.07.20 r. na płycie CD – k. 66, decyzja z dnia 30.06.20 r. – k. 17-18, umowa zlecenia oraz protokół przekazania pozostałości na płycie CD – k. 66)

W dniu 24 lipca 2020 r. powód wystosował do pozwanego ostateczne wezwanie do zapłaty kwoty 3.802,00 zł tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego.

W dniu 8 sierpnia 2020 r. pozwany, w odpowiedzi na otrzymaną korespondencję, poinformował, iż dotychczasowe stanowisko jest ostateczne.

(dowód: ost. wezwanie do zapłaty – k. 21, potw. nadania – k. 22, decyzja z dn. 05.08.20 r. na płycie CD – k. 66 )

Sąd zważył, co następuje:

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na dowodach wyżej wymienionych. Sąd uznał za wiarygodne dokumenty dołączone do akt sprawy, ich prawdziwość i autentyczność nie była kwestionowana przez strony. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich z urzędu.

W ocenie Sądu powództwo należało uwzględnić w całości.

W niniejszej sprawie bezsporny między stronami był fakt zaistnienia kolizji drogowej w dniu 2 czerwca 2020 r. jak i odpowiedzialność (...) S.A. w S. za szkodę w pojeździe marki O. (...) o nr rej. (...). Nie było kwestionowane również zawarcie przez poszkodowanego umowy najmu pojazdu zastępczego z firmą powoda ani też legitymacja procesowa powoda. Kwestią sporną między stronami był uzasadniony czas najmu pojazdu oraz wysokość stawki za najem pojazdu zastępczego.

Zgodnie z art. 822 § 1 i 2 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Przepisy kodeksu cywilnego (art. 361-363 k.c.) precyzują, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. W sytuacji gdy poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron. Ponadto w myśl art. 19 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.2023.2500 t.j.) poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Jak stanowi art. 34 wyżej wskazanej ustawy, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

Bezspornym jest, iż na skutek kolizji z dnia 2 czerwca 2020 roku, w wyniku uszkodzenia pojazdu, poszkodowany utracił możliwość korzystania z tegoż pojazdu. Utrata tego uprawnienia właścicielskiego jest niewątpliwie uszczerbkiem majątkowym. Koszty najmu pojazdu zastępczego za okres pozbawienia możliwości korzystania z uszkodzonego pojazdu, są stratą poszkodowanego związaną przyczynowo z kolizją.

Poszkodowany wykorzystywał uszkodzony pojazd do wykonywania czynności życia codziennego. Z oświadczenia poszkodowanego wynika również, że nie dysponował wówczas żadnych innym pojazdem, który mógłby wykorzystać w miejsce pojazdu uszkodzonego, jak również nie posiadał środków na zakup nowego pojazdu do czasu wypłaty odszkodowania.

Pozwany kwestionował okres najmu pojazdu zastępczego. Powód wskazywał na uzasadniony czas najmu pojazdu przez 20 dni, natomiast pozwany uznał za uzasadniony jedynie okres 15 dni.

Sąd zważył, że zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem doktryny i orzecznictwa w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem, z którego szkoda wynikła, pozostają koszty najmu samochodu zastępczego tylko w okresie koniecznym i niezbędnym do dokonania naprawy pojazdu (wyrok SN z dnia 5 listopada 2004 roku, sygn. akt II CK 494/03). Stanowisko takie ma przy tym zastosowanie jedynie przy szkodzie częściowej, albowiem odmiennie należy oceniać sytuację nastąpienia szkody całkowitej, przy której czas koniecznego najmu obejmuje – co do zasady – okres od dnia zniszczenia pojazdu do dnia, w którym poszkodowany może nabyć podobny pojazd, nie dłuższy niż do dnia zapłaty odszkodowania (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 września 2004 roku, IV CK 672/03). W orzecznictwie przyjmuje się, że wyjątkowo w sytuacji gdy stwierdzono szkodę całkowitą, odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmować może również celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego w okresie niezbędnym do możliwości nabycia innego pojazdu mechanicznego nawet po wypłacie odszkodowania (tzw. czas organizacyjny, który zwykle wynosi około 7 dni po uzyskaniu środków z ubezpieczenia).

Sąd orzekający w pełni podziela przytoczone poglądy. Podstawową bowiem funkcją odszkodowania jest funkcja kompensacyjna, a zatem dążenie do przywrócenia takiego stanu majątku poszkodowanego, jaki istniał przed zdarzeniem szkodowym. W kontekście całkowitego zniszczenia samochodu – stanem tym będzie faktyczna możliwość zakupienia nowego pojazdu w miejsce zniszczonego, w celu zapewnienia poszkodowanemu takiego standardu przemieszczania się, jaki istniał w chwili, gdy jego pojazd był jeszcze sprawny. Wobec powyższego oczywistym jest, że sama informacja o zakwalifikowaniu szkody jako całkowitej w żaden sposób nie przywraca mu ani poziomu komfortu, ani jakości podróżowania i przemieszczania się sprzed zdarzenia szkodowego, bowiem nie zmienia w żaden sposób jego sytuacji faktycznej. Poszkodowany uzyskuje jedynie świadomość, że stan kompensacji kiedyś nastąpi, a będzie to miało miejsce z momentem wypłacenia pełnego, należnego poszkodowanemu odszkodowania. Jednocześnie podkreślić należy, że poszkodowany w przypadku wystąpienia szkody całkowitej nie ma obowiązku angażowania prywatnych środków finansowych, w szczególności zaciągania kredytów czy pożyczek, celem wcześniejszego zakupu nowego pojazdu czy podjęcia próby naprawy uszkodzonego pojazdu. Ma on pełne prawo do oczekiwania na wypłatę odszkodowania przez ubezpieczyciela, by dopiero przy ich pomocy podjąć odpowiednie kroki w wybranym przez siebie kierunku. Dlatego też oczekiwanie na wypłatę odszkodowania jest tak istotne – dopiero bowiem spełnienie świadczenia przez ubezpieczyciela pozwala z całą stanowczością stwierdzić, że poszkodowany uzyskał możliwość kupna pojazdu czy też podjęcia próby dalszej naprawy pojazdu, a zatem że doszło do naprawienia szkody.

W okolicznościach niniejszej sprawy należy wskazać, że pozwany decyzją z dnia 10 czerwca 2020 r. poinformował o przyznaniu odszkodowania w kwocie 4.760 zł oraz o zakwalifikowaniu szkody jako całkowitej. Poszkodowany do dnia wypłaty mu należnego odszkodowania, nie posiadał środków na zakup innego pojazdu. Pozwany wypłacił odszkodowanie w dniu 15 czerwca 2020 r. Mając zaś na względzie niekwestionowany przez pozwanego siedmiodniowy okres potrzebny na nabycie przez poszkodowanego nowego pojazdu, brak było podstaw do kwestionowania okresu najmu przez poszkodowanego u powoda pojazdu zastępczego do dnia 22 czerwca 2020 r. Sąd uznał, że w pełni zasadnym było korzystanie z pojazdu zastępczego od dnia 2 czerwca 2020 r. do dnia 22 czerwca 2020, a zatem przez okres 20 dni.

Odnosząc się do wysokości kosztów wynajmu pojazdu zastępczego, Sąd zważył, że zastosowana przez powoda stawka najmu pojazdu zastępczego w kwocie 190 złotych brutto za dobę mieściła się w granicach stawek rynkowych, czego pozwany nie kwestionował.

Pozwany stał na stanowisku, że umożliwił poszkodowanemu najem pojazdu zastępczego po niższej stawce 95,00 zł brutto. W ocenie Sądu ta okoliczność nie została jednak wykazana. Pozwany poinformował o możliwości najmu pojazdu zastępczego, jednak nie przedstawił konkretnej oferty. Nie wykazał, że w tym okresie, w tym wypadku taki najem był realnie możliwy do zorganizowania. Ponieważ okres najmu był między stronami sporny, mogłoby się okazać, że po upływie okresu najmu uznanego przez pozwanego poszkodowany pozostałby bez pojazdu zastępczego lub byłby obciążony kosztami najmu. Tymczasem powód oferował poszkodowanemu rozliczenie najmu pojazdu zastępczego w długim terminie, co było dla poszkodowanego korzystne i bezpieczne pod względem finansowym, ponieważ zyskał czas na wyegzekwowanie kwoty odszkodowania od pozwanego. Z tego względu, w ocenie Sądu, nie ma podstaw do stawiania powodowi zarzutu nielojalnego zachowania, czy przyczynienia się do zwiększenia szkody poprzez nieskorzystanie z propozycji najmu pojazdu zastępczego zorganizowanego za pośrednictwem pozwanego. Nadto, Sąd zważył, że w toku niniejszego postępowania pozwany nie wykazał żadnym dowodem, że organizacja najmu pojazdu zastępczego dla poszkodowanego w okresie po zdarzeniu z dnia 2 czerwca 2020 roku była realnie możliwa do wykonania, tj. że podmioty współpracujące z nim dysponowały samochodami o klasie zbliżonej do pojazdu uszkodzonego i były w stanie wynająć go na warunkach nierodzących po stronie poszkodowanego ograniczeń czy obciążeń.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, w ocenie Sądu, pozwany nie wykazał, by w dacie zainicjowania postępowania likwidacyjnego miał realną możliwość zorganizowania najmu pojazdu zastępczego na warunkach korzystniejszych aniżeli powód. To z kolei prowadziło do konstatacji – wbrew twierdzeniom pozwanego – że poszkodowany wynajmując pojazd zastępczy za pośrednictwem firmy powoda nie działał wbrew obowiązkowi lojalności ani nie przyczynił się do zwiększenia rozmiaru szkody.

Z tych powodów Sąd uwzględnił żądanie pozwu w zakresie zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego, uznając, że powód może domagać się od pozwanego odszkodowania w kwocie 3.800 zł tytułem najmu pojazdu w okresie 20 dni, przy zastosowaniu stawki dobowej najmu określonej na kwotę 190 zł brutto. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany przyznał na rzecz poszkodowanego odszkodowanie tytułem najmu pojazdu zastępczego w kwocie 1.425,00 zł, powód w niniejszym postępowaniu mógł dochodzić od pozwanego odszkodowania dodatkowego w kwocie 950,00 zł za nieuwzględnione przez pozwanego 5 dni najmu pojazdu zastępczego.

Dlatego też w pkt. I sentencji wyroku zasądzono od pozwanego na rzecz powoda wskazaną kwotę, o czym orzeczono na podstawie art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 361 § 1 k.c. i art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w zw. z art. 817 § 1 k.c.

Odnośnie żądania przez powoda zasądzenia na jego rzecz odsetek należy wskazać, iż stosownie do treści art. 481 §§ 1 i 2 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe.

W przedmiotowej sprawie pozwany opóźnił się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego w postaci zapłaty odszkodowania na rzecz powódki. Stosownie bowiem do treści art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni, licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o wypadku. Nadto, stosownie do treści ust. 2 tego przepisu, w przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego.

Na podstawie danych zawartych w aktach sprawy Sąd ustalił, iż w dniu 25 czerwca 2020 r. upłynął termin płatności faktury VAT za najem pojazdu zastępczego. Od dnia następnego pozwany pozostawał w opóźnieniu w spełnieniu świadczenia na rzecz powoda. Żądanie odsetek od dnia 26 lipca 2020 r. należało zatem uznać za zasadne.

O kosztach postępowania Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 k.p.c., zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 387,00 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty. Na zasądzone od pozwanego na rzecz powoda koszty postępowania złożyły się: kwota 100 złotych tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu, kwota 270 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kwota 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika powoda Sąd ustalił według stawek minimalnych, wskazanych w § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2023.1935 t.j.).

S., dnia 27 maja 2024 r.

Sędzia Anna Olszewska-Kowalska