Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 czerwca 2023 r.

Sąd Rejonowy w Głubczycach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2023 r. w Głubczycach

sprawy z powództwa (...)

przeciwko S. B.

o zapłatę

1.  oddala powództwo.

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3 617,00 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia prawomocności orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 86/23

UZASADNIENIE

Powód (...) w W. pozwem wniesionym do Sądu Rejonowego (...) w L. 30 września 2013 roku domagał się zasądzenia od S. B. kwoty 38.925,82 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 30 września 2013 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu według norm przepisanych. Powód wskazał, że nabył wierzytelność względem pozwanego od Banku (...) S.A. w W..

Sąd Rejonowy (...) w L. 23 października 2013 roku orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pismem z 12 sierpnia 2023 roku pozwany złożył sprzeciw i wniósł o oddalenie powództwa w całości. Pozwany wskazał, że przebywał i pracował za granicą.

Pismem z 19 czerwca 2023 roku pozwany podniósł zarzut nieważności postępowania, przedawnienia oraz wskazał, że powód wytoczył powództwo ponownie o to samo roszczenie przeciwko pozwanemu, pod sygn. I C (...).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Powód (...) w W. oświadczył pisemnie, że jest wierzycielem S. B. do kwoty 38.925,82 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 30 września 2013 roku.

Dowód: pozew k. 3-6

Sąd zważył co następuje

Powództwo w niniejszej sprawie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód do niniejszej sprawy nie dołączył żadnych dokumentów, poza pozwem oraz pełnomocnictwem. Uniemożliwia to poczynienie jakichkolwiek ustaleń faktycznych.

Powód złożył zażalenie w niniejszej sprawie I C (...) na umorzenie postępowania i wytoczył jednocześnie kolejne powództwo przeciwko S. B. pod sygn. I C (...). W niniejszym postępowaniu powód podważając decyzję Sądu co do umorzenia postępowania, winien na etapie postępowania zażaleniowego dołączyć wszelkie twierdzenia i dowody, a najpóźniej na etapie rozprawy 29 czerwca 2023 roku. Powód nie stawił się na rozprawę 29 czerwca 2023 roku mimo prawidłowego zawiadomienia. Dopiero 30 czerwca 2023 roku wpłynęła informacja o wytoczeniu kolejnego powództwa, a więc po wydaniu wyroku w niniejszej sprawie.

Podkreślenia wymaga fakt, iż to strona powodowa powinna udowodnić, że określona wierzytelność jej przysługuje, tym bardziej, że jako wierzyciel dochodzący zaspokojenia wierzytelności, powinien wykazać podstawę (źródło) zobowiązania pozwanego, jak i jego wysokość. Zgodnie bowiem z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi określone dla siebie skutki prawne, tym bardziej, że ciężar dowodu pozostaje w ścisłym związku z problematyką procesową dowodów. Sąd tylko wyjątkowo winien ingerować w przebieg postępowania dowodowego dopuszczając dowody z urzędu, które to uprawnienie wynika z treści przepisu art. 232 k.p.c. Zgodnie bowiem z przyjętą linią orzecznictwa obowiązek wskazania dowodów, potrzebnych dla rozstrzygnięcia sprawy, obciąża przede wszystkim strony (por. wyrok Sądu Najwyższego z 24 października 1996 r., III CKN 6/96, OSNC 1997/3/29).

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 509 k.c. przelew wierzytelności oznacza przeniesienie wierzytelności oznaczonej co do tożsamości i dla skuteczności takiej transakcji konieczne jest precyzyjne oznaczenie przenoszonej wierzytelności. Oznacza to, że skuteczne wywodzenie uprawnień z faktu nabycia wierzytelności na podstawie umowy cesji wymaga udowodnienia bez wątpliwości, że do cesji konkretnej wierzytelności doszło.

Warunkiem otrzymania należności przez nabywcę jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi. Dlatego też żądanie zapłaty należności w sytuacji, gdy doszło do sprzedaży jej przez pierwotnego wierzyciela musi być udokumentowane w sposób wykluczający jakiekolwiek wątpliwości dłużnika co do wierzyciela uprawnionego do zapłaty, szczególnie aktualizuje się to w sytuacji, gdy te same wierzytelności coraz częściej przelewane są wielokrotnie i uczestniczą w tym podmioty profesjonalnie zajmujące się obrotem wierzytelnościami, co przybiera aktualnie coraz większy rozmiar (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2006 r., V CSK 187/06).

Należy również zauważyć, że żaden dokument złożony i powołany przez powoda nie dokumentuje kwestii wymagalności roszczenia. Brak również dowodu na to, że pozwany kiedykolwiek był wzywany do spełnienia świadczenia, przedmiotowa umowa obowiązywała i została wypowiedziana oraz na okoliczność właściwego umocowania osób podpisanych pod umową cesji wierzytelności.

Wobec powyższego, skoro powód nie wykazał w sposób, który nie budził wątpliwości, zarówno zasadności, jak i wysokości dochodzonego roszczenia, to zasadnym było oddalenie powództwa.

O kosztach Sąd orzekł w pkt. 2 na podstawie art. 98 k.p.c. W niniejszym postępowaniu do kosztów procesu należało wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w kwocie 3.600,00 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak na wstępie.