Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 2/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 3 października 2023 r., sygn. akt II K 71/23.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

- obraza przepisów prawa materialnego
w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu, który to czyn powinien być zakwalifikowany z art. 13 § 1 kk
w zw. z art. 148 § 2 pkt 2 kk i art. 280 § 2 kk
w zw. z art. 11 § 2 kk

- błąd w ustaleniach faktycznych polegających na ustaleniu, iż pokrzywdzony po zadaniu ciosów nożem w głowę odskoczył od samochodu i chwycił znajdujący się na polu kołek drewniany i ruszył na oskarżonego, który wówczas po zadaniu mu ciosów kołkiem przez pokrzywdzonego ponownie wyjął nóż i zranił poszkodowanego podczas szamotaniny po czym z zarośli oskarżony podniósł kij bejsbolowy i również próbował go użyć do uderzenia pokrzywdzonego, gdy za wersją wyjaśnień pokrzywdzonego złożonych na rozprawie prawidłowy stan fakty czynu przedstawia się w ten sposób - „Wtedy dostałem dwa ciosy w głowę. Te ciosy były zadane nożem. Tak na górze głowy i z boku głowy były zadane, z lewej strony głowy. Zamroczyło mnie lekko, coś tam do niego powiedziałem. Potem odskoczyłem od busa, zacząłem biec
w kukurydzę i chciałem wytrącić ten nóż z ręki
i wtedy on mnie trafił w prawy bok. Trafił mnie tam nożem. Jeszcze mnie trafił w prawy bark, też nożem. Wtedy ten kołek wziąłem i zacząłem się bronić. I wtedy on pobiegł po bejsbola. Nie pamiętam jak to dalej było czy on mnie uderzał jak się broniłem.”

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ramach instancyjnej kontroli zaskarżonego wyroku, w pierwszej kolejności
należy się odwołać do jego uzasadnienia i przypomnieć przedstawione w nim ustalenia faktyczne, które według Sądu Okręgowego odzwierciedlają przebieg zdarzenia będącego przedmiotem osądu w niniejszej sprawie. Dla uniknięcia ich ewentualnego zniekształcenia trzeba zaś in extenso, przytoczyć ten fragment pisemnych motywów kwestionowanego orzeczenia (strona 2-3), w którym to Sąd pierwszej instancji wskazał: „kiedy stał tyłem
do H. G. (P. M. (1) - uwaga Sądu Apelacyjnego), ten dwukrotnie uderzył
go nożem w głowę, w okolice ciemieniową i za lewym uchem. Zachowanie oskarżonego spowodowało, że P. M. (1) odskoczył od samochodu i chwycił znajdujący się na polu drewniany kołek. H. G. schował wówczas nóż do kieszeni płaszcza. P. M. (1) ruszył w stronę oskarżonego z drewnianym kołkiem i uderzył go tym przedmiotem w rękę,
na co oskarżony ponownie wyciągnął z kieszeni nóż i podczas szamotaniny
z pokrzywdzonym dwukrotnie zdał mu ciosy nożem: w klatkę piersiową i w ramię, po czym
z zarośli podniósł kij bejsbolowy i również próbował go użyć do uderzenia pokrzywdzonego. Po chwili odrzucił kij bejsbolowy i udał się na tył samochodu, skąd zabrał zamówioną przez siebie paczkę.” Tymczasem, ani zeznania P. M. (1) (k.51-56, k.275-277 i k.538-539), ani wyjaśnienia H. G. (k.143-148, k.172-174, k.179-180, k.363-364, k.533-536) nie wskazują na to, by zdarzenie przebiegało tak, jak ustalił to Sąd pierwszej instancji. Innymi słowy, rację ma skarżący, że stan faktyczny ustalony przez ten Sąd jest obarczony błędem, a ów błąd jest konsekwencją tego, że Sąd Okręgowy dokonał rekonstrukcji istotnej części zdarzenia w sposób zupełnie dowolny, a rzec nawet trzeba, że w sposób zupełnie oderwany od treści zeznań pokrzywdzonego, a i wyjaśnień oskarżonego również. Zanim jednak o tym, wypada zauważyć, że zeznania P. M. (1) na przestrzeni całego postępowania były konsekwentne, w związku z czym, niczego w omawianej materii nie zmienia uwaga zawarta w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, że „w sposób najpełniej odzwierciedlający rzeczywisty przebieg zdarzenia pokrzywdzony opisał okoliczności przy pierwszych przesłuchaniach, kiedy pamięć co do szczegółów była z pewnością lepsza niż po kilku miesiącach, przy przesłuchaniu przed Sądem.” (strona 5 uzasadnienia zaskarżonego wyroku). Co więcej, sam Sąd merti dostrzega, że zeznania pokrzywdzonego posiadają właśnie taki jak wspomniany, to jest konsekwentny charakter, a mimo to czyni ustalenia,
które nijak się mają do tego, co wynika z tych zeznań. Przekonując zaś o słuszności
tej konstatacji należy zauważyć, że z zeznań, które P. M. (1) zwerbalizował w dniu
4 listopada 2022 r. (k.51-56) wynika, że po zadaniu mu przez oskarżonego dwóch ciosów
w głowę, pokrzywdzony zaczął uciekać w kierunku pola kukurydzy, a oskarżony gonił go.
W pewnym momencie pokrzywdzony zatrzymał się, bo jak zeznał „(…) był zaraz za mną (oskarżony - uwaga Sądu Apelacyjnego), dogonił mnie.” W dalszej kolejności, P. M. (1) odwrócił się do H. G. i kiedy ruszył w jego kierunku, ten trzymanym
w ręce nożem, dwukrotnie uderzył pokrzywdzonego, jak on to określił, w żebro i w prawe ramię, blisko barku. Wtedy to, P. M. (1) odskoczył od oskarżonego i widząc, że pole kukurydzy jest ogrodzone, wyciągnął z tego ogrodzenia drewniany kołek. Gdy to uczynił, H. G. odbiegł i pobiegł w stronę samochodu pokrzywdzonego, natomiast P. M. (1), trzymając w rękach kołek, pobiegł za oskarżonym, mając go cały czas w polu widzenia. Z kolei H. G., znajdując się na wysokości samochodu pokrzywdzonego, podniósł z ziemi leżący w trawie kij bejsbolowy koloru czarnego i wtedy P. M. (1) usiłował uderzyć kołkiem oskarżonego, a ten zblokował to uderzenie kijem bejsbolowym. Następnie, to oskarżony usiłował uderzyć kijem bejsbolowym pokrzywdzonego,
zaś pokrzywdzony zablokował to uderzenie kołkiem, a czyniąc to, trafił kołkiem w lewą dłoń oskarżonego. Wtedy to H. G. wyciągnął z kieszeni nóż, co w konsekwencji spowodowało, że w jednej ręce trzymał nóż, a w drugiej kij bejsbolowy. Następnie, na prośbę, czy polecenie pokrzywdzonego, oba te przedmioty wyrzucił, zaproponował P. M. (1), że go opatrzy posiadanymi chusteczkami, a gdy pokrzywdzony nie przystał
na to, oskarżony podbiegł do samochodu, zabrał z niego przesyłkę z telefonem, a następnie oddalił się z miejsca zdarzenia. A zatem, przytoczone zeznania P. M. (1) są jednoznaczne w swojej wymowie i nie pozostawiają wątpliwości, że oskarżony najpierw
zadał pokrzywdzonemu dwa ciosy w głowę, a następnie ugodził go nożem dwukrotnie,
przy czym raz w ramię i raz w klatkę piersiową i dopiero po tych ciosach pokrzywdzony wyciągnął z ogrodzenia drewniany kołek, zaś oskarżony pobiegł w stronę samochodu i wziął do ręki leżący na ziemi kij bejsbolowy. W dalszej części zdarzenia P. M. (1) usiłował uderzyć kołkiem oskarżonego, a ten usiłował uderzyć pokrzywdzonego kijem bejsbolowym, a po zblokowaniu tego uderzenia przez P. M. (1), H. G. wyciągnął
z kieszeni nóż. Taka, a nie inna chronologia zaprezentowanych okoliczności prowadzi
więc do oczywistego w swej wymowie wniosku, że oskarżony włożył nóż do kieszeni
nie w jakimkolwiek momencie, lecz wtedy, gdy po zadaniu nim ciosów pokrzywdzonemu, ciosów w bark i w klatkę piersiową, oddalał się w stronę samochodu.

Kolejne zeznania P. M. (1) jedynie utwierdzają w przekonaniu, że sekwencja poszczególnych okoliczności zdarzenia była taka, jaka wyłania się z relacji wymienionego przedstawionej powyżej. Co prawda zaznania pokrzywdzonego znajdujące się na karcie
275-277, których to notabene Sąd Okręgowy nie odczytał na rozprawie w dniu
20 września 2023 r., nie są tak szczegółowe jak pierwsze, a co zapewne wynika ze sposobu przesłuchania pokrzywdzonego, niemniej jednak ich treść przystaje do treści zeznań, które P. M. (1) złożył w dniu 4 listopada 2022 r. Nie inaczej rzecz się ma z treścią
zeznań zwerbalizowanych przez pokrzywdzonego na rozprawie w dniu 20 września 2022 r. (k.538-539). Zeznania te, identycznie jak pierwsze zeznania P. M. (1) dowodzą,
że oskarżony najpierw zadał mu ciosy nożem, a dopiero po tym, pokrzywdzony wyciągnął
z ogrodzenia pola drewniany kołek, zaś oskarżony pobiegł w tym momencie po kij bejsbolowy. Czyniąc te uwagi, wypada jednocześnie zauważyć, że w trakcie przesłuchania na rozprawie, na skierowane do P. M. (1) pytanie Sądu „w jakich okolicznościach oskarżony schował nóż do kieszeni ?”, pokrzywdzony odpowiedział „nie wiem”. Tego rodzaju odpowiedź sformułowana przez wymienionego, zważywszy na przedstawiony przez niego przebieg zdarzenia, absolutnie nie dziwi. Niemniej jednak, jak wspomniano to już wcześniej, mając w polu widzenia przedstawioną przez P. M. (1) chronologię poszczególnych okoliczności zdarzenia, zdaniem Sądu odwoławczego, jako oczywisty jawi się wniosek,
że oskarżony schował nóż do kieszeni po zadaniu nim ciosów pokrzywdzonemu, a konkretnie uczynił to wówczas, gdy podążał w stronę samochodu by wziąć leżący obok niego kij bejsbolowy. Wtedy to, co trzeba podkreślić, był odwrócony do pokrzywdzonego plecami,
co z kolei tłumaczy przytoczoną wcześniej wypowiedź P. M. (1).

W dowodowych realiach analizowanej sprawy istotne jest również i to, że wersję przebiegu zdarzenia prezentowaną przez pokrzywdzonego, jakkolwiek nie w pełni
i nie wprost, to jednak mimo wszystko, potwierdził w swoich wyjaśnieniach H. G.. W tych, które złożył w dniu 4 listopada 2022 r. (k.143-148) wskazał między innymi,
„(…) próbując podłożyć mu nóż pod szyję ciachnąłem go z lewej strony szyi, między barkiem a szyją. Nie pamiętam ile razy go ciachnąłem. Z paniki zapomniałem co wtedy robiłem. Chyba machałem tym nożem. On się odwrócił i zaczął coś mówić, nie pamiętam dokładnie co, coś w stylu, że on pieniędzy nie ma. On chyba zaczął biec w stronę kukurydzy i wyrwał kołka
z ziemi. Ja biegłem za nim. Nie wiem czemu za nim biegłem. Jak wziął kołek, to ja pobiegłem po baseball, co go wyrzuciłem w krzaki. Nóż chyba miałem cały czas w ręku. Chyba
go przełożyłem do prawej ręki. Baseball w lewej. (…). Nie wiem o tym, że uderzyłem tego mężczyznę w żebra.” Z kolei w dniu 5 listopada 2022 r. (k.172-174) H. G. wyjaśnił między innymi, „ja faktycznie pobiegłem za kurierem w stronę pola z kukurydzą.
Nie pamiętam czy kurier coś mówił, ja do niego nic nie mówiłem. Ja przełożyłem nóż
do prawej ręki i pobiegłem po bejsbol. Ja zanim pobiegłem po bejsbol to chyba próbowałem uderzyć kuriera nożem, ale mi się to nie udało.” Natomiast w postępowaniu jurysdykcyjnym (k.533-536), oskarżony ustosunkowując się do wyjaśnień pomieszczonych na karcie
143-148, oznajmił „prawdopodobnie tych ciosów było więcej, ale ja nie pamiętam tego.” Wskazał też, że zamierzając uderzyć pokrzywdzonego kijem bejsbolowym celował w jego głowę.

Na kanwie przytoczonych elementów, będących przedmiotowymi wyznacznikami bezprawnego zachowania oskarżonego, analizie należy poddać wypowiedzi wymienionego traktujące na temat celu jego działania. H. G. wskazał, że „(…) zabranym ze sobą nożem chciał jedynie nastraszyć pokrzywdzonego w celu skłonienia go do wydania paczki zawierającej telefon komórkowy i akcesoria, natomiast kiedy w trakcie wydawania paczki pokrzywdzony stanął tyłem do oskarżonego i skanował paczkę, zmierzając do przestąpienia odebrania zapłaty za towar, oskarżony stwierdził, że nie ma możliwości nastraszenia pokrzywdzonego nożem i wówczas użył go wobec pokrzywdzonego, wyprowadzając dwa ciosy w głowę (…)” (strona 13-14 uzasadnienia zaskarżonego wyroku). Rzecz jednak w tym, że po zadaniu tych ciosów, oskarżony, de facto, osiągnął zamierzony cel. Pokrzywdzony,
jak wynika to z jego zeznań, a co na marginesie jest zrozumiałe, faktycznie się przestraszył
i zaczął uciekać, oddalając się od samochodu, w którym znajdowała się adresowana
do oskarżonego przesyłka. Wówczas to, H. G. miał niczym nieograniczoną możliwość zabrania tej przesyłki i oddalenia się z miejsca zdarzenia. Tymczasem,
jak wspomniano to wcześniej, postąpił inaczej, a mianowicie pobiegł za P. M. (1), a gdy wymieniony stanął i odwrócił się twarzą do oskarżonego, ten zadał mu kolejne dwa
ciosy nożem. Taki, a nie inny kontekst uwarunkowań faktycznych wskazuje więc na to,
że pierwotny zamiar towarzyszący działaniu H. G., w trakcie zdarzenia uległ modyfikacji i to w kierunku, o którym mowa poniżej.

Podsumowując dotychczas zaprezentowane uwagi, wypada więc jedynie powtórzyć, że Sąd Okręgowy wadliwie, bo niezgodnie z treścią uzyskanych dowodów, ustalił przebieg zdarzenia, które jest przedmiotem niniejszej sprawy. Natomiast błąd, który legł u podstaw takiego stanu rzeczy, nie tylko mógł mieć wpływ, ale zdaniem Sądu odwoławczego,
miał wpływ na treść rozstrzygnięcia odzwierciedlonego w zaskarżonym wyroku. W kontekście zeznań P. M. (1), istnieje bowiem duże prawdopodobieństwo, że w związku
z rozbojem, H. G. działając z zamiarem wynikowym , usiłował pozbawić życia pokrzywdzonego, a więc, że swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 13 § 1 kk w zw. z art.148 § 2 pkt 2 kk w zb. z art. 157 § 1 kk w zb.
z art. 280 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, a nie zarzuconego mu, a następnie przypisanego
w zaskarżonym wyroku przestępstwa z art. 280 § 2 kk w zb. z art. 157 § 1 kk w zb.
z art. 160 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk . Co więcej, zważywszy na niezmienną treść zeznań pokrzywdzonego, owo prawdopodobieństwo istniało od samego początku postępowania prowadzonego w rozpoznawanej sprawie, a więc już na etapie postępowania przygotowawczego. Zwrócenie na to uwagi jest natomiast konieczne, ponieważ gdyby
Sąd Apelacyjny ewentualnie przekuł to prawdopodobieństwo w pewność, to i tak nie mógłby sanować zaskarżonego wyroku, jako że został on wydany przez Sąd procedujący
w niewłaściwym składzie. Uzasadniając tę tezę należy bowiem przypomnieć,
że przestępstwo przewidziane w art. 148 § 2 pkt 2 kk jest zagrożone, między innymi, karą dożywotniego pozbawienia wolności, zaś przepis art. 28 § 4 kpk stanowi, że w sprawach, które dotyczą tego rodzaju przestępstwa, sąd orzeka w składzie dwóch sędziów i trzech ławników. Przypomnieć również należy, że o właściwości rzeczowej sądu oraz o jego składzie nie decyduje ocena prawna czynu wskazana, czy też innymi słowy, zaproponowana w akcie oskarżenia, lecz charakter okoliczności, które zarówno w aspekcie historycznym,
jak i obiektywnym, są wyznacznikami tego czynu. Transponując tę uwagę na grunt analizowanej sprawy, po raz wtóry należy zaś wskazać, że już na etapie prowadzonego
w niej postępowania przygotowawczego materializowało się wspomniane wcześniej duże prawdopodobieństwo, a mianowicie prawdopodobieństwo, że oskarżony jest sprawcą przestępstwa stypizowanego w art. 13 § 1 kk w zw. z art.148 § 2 pkt 2 kk w zb.
z art. 157 § 1 kk w zb. z art. 280 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. W tej sytuacji, Sąd Okręgowy powinien był rozpoznać niniejszą sprawę w składzie, o którym mowa powyżej, to jest
w składzie dwóch sędziów i trzech ławników. Tymczasem Sąd pierwszej instancji procedował w przedmiotowej sprawie w składzie jednego sędziego oraz dwóch ławników i w takim
też składzie wydał zaskarżony wyrok. A zatem, niezależnie od omówionego powyżej błędu w ustaleniach faktycznych, którego to istnienie stanowi podniesioną w apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego względną przyczynę odwoławczą, na gruncie niniejszej sprawy, obok tej przyczyny, zmaterializowała się również bezwzględna przyczyna odwoławcza przewidziana w art. 439 § 1 pkt 2 kpk. Konkretnie rzecz ujmując, orzekający w tej sprawie Sąd pierwszej instancji był, jak wskazano to wcześniej, nienależycie obsadzony,
co w odniesieniu do zaskarżonego wyroku, w konsekwencji wymusiło konieczność podjęcia przez Sąd odwoławczy decyzji o charakterze kasatoryjnym.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Podjęcie przez Sąd Apelacyjny postulowanej przez skarżącego decyzji o zmianie zaskarżonego wyroku, z powodów przedstawionych powyżej nie było możliwe.

3.2.

- rażąca niewspółmierność orzeczonej kary
w stosunku do stopnia zawinienia oskarżonego oraz w relacji do celów jakie winna spełnić orzeczona kara w zakresie zarówno
prewencji indywidualnej jak i jej społecznego oddziaływania, poprzez orzeczenie wobec oskarżonego kary 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności podczas, gdy zachodziły przesłanki
do wymierzenia kary w wymiarze surowszym
a ponadto wymierzenie nawiązki
w symbolicznym rozmiarze 10.000 zł biorąc
pod uwagę krzywdę poszkodowanego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest nie tyle niezasadny, co w aktualnych, a przedstawionych powyżej realiach niniejszej sprawy, jawi się on jako przedwczesny.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Podjęcie przez Sąd odwoławczy w stosunku do zaskarżonego wyroku decyzji o charakterze reformatoryjnym, z powodów wcześniej wskazanych, nie było możliwe.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

Nienależyta obsada Sądu Okręgowego, który rozpoznał niniejszą sprawę.

☒ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Uchylenie zaskarżonego wyroku było konieczne z powodów zaprezentowanych we wcześniejszej części uzasadnienia.

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Procedując w niniejszej sprawie po raz wtóry, Sąd pierwszej instancji obowiązany będzie rozpoznać ją w składzie dwóch sędziów i trzech ławników. Powinnością Sądu Okręgowego, rzecz jasna, będzie przeprowadzenie całego procesu orzeczniczego, a w jego trakcie, ów Sąd musi
mieć w polu widzenia zaprezentowane powyżej uwagi. Rozpoznając ponownie przedmiotową sprawę, Sąd pierwszej instancji obowiązany będzie także uwzględnić prezentowane i utrwalone, zarówno w orzecznictwie (na przykład wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia
31 października 2012 r., II AKa 310/12, LEX nr 1236415), jak i w piśmiennictwie (na przykład teza 83 komentarza do art. 280 kk pod redakcją Włodzimierza Wróbla - system informacji prawnej LEX) stanowisko, że przepis art. 280 § 2 kk nie pozostaje w kumulatywnej kwalifikacji z przepisem
art. 160 kk, jako że pomiędzy tymi przepisami zachodzi zbieg pomijalny a nie realny.

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Pomimo tego, że wyrok Sądu odwoławczego nie jest orzeczeniem
kończącym postępowanie w niniejszej sprawie, Sąd Apelacyjny rozstrzygnął w nim również o opłacie należnej obrońcy oskarżonego z tytułu nieopłaconej a udzielonej mu w postępowaniu odwoławczym pomocy prawnej. Celowość podjęcia owego rozstrzygnięcia wynikała zaś z tego, że adwokat P. M. (2), w miejsce wcześniej reprezentującego oskarżonego obrońcy z urzędu, została ustanowiona obrońcą H. G. w postępowaniu odwoławczym. Natomiast określając wysokość wspomnianej opłaty, Sąd Apelacyjny uwzględnił stanowisko zaprezentowane w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 lutego 2024 r.,
SK 90/22, OTK-A 2024/30 i w konsekwencji orzekł o tej opłacie na podstawie
§ 11 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2023 r. poz. 1964, z późn. zm.) oraz § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2023 r. poz. 2631).

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7.  PODPIS

SSA Dorota Mazurek SSA Piotr Brodniak SSA Andrzej Olszewski

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Ustalenie zamiaru, kwalifikacja prawna czynu oraz wymiar kary i nawiązki orzeczonych wobec H. G..

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana