Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt

II AKa 479/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 15 października 2020r. w sprawie XVIII K 308/18.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy – czyny I i III

☒

co do kary – czyn II

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-------------------------------

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------------------

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

---------------------------------

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

----------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.W zakresie czynu zarzuconego oskarżonemu w pkt. I aktu oskarżenia:

- obraza art. 7 kpk, która miała wpływ na treść orzeczenia poprzez bezpodstawne uznanie za wiarygodne zeznań świadka E. S., w sytuacji, gdy nie istnieje żaden inny dowód wskazujący na udział M. M. (1) w popełnieniu tegoż przestępstwa, a zeznania świadka E. S. są lakoniczne, niekonkretne, pozbawione szczegółów i wewnętrznie sprzeczne,

- obraza art. 7 kpk, która miała wpływ na treść orzeczenia poprzez uznanie za niewiarygodne części wyjaśnień M. M. (1), w których stwierdził, iż uzyskał jedynie 10 gr heroiny od E. S. i posiadał je na własny użytek, a nie w celu handlowym,

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, że M. M. (1) miał dokonywać kilku transakcji zakupu heroiny od E. S. lub G. M. (1) w łącznej ilości nie mniejszej niż 543 gramy oraz, że większą część narkotyku w postaci heroiny M. M. (1) miał przeznaczyć na cele handlowe, w sytuacji, gdy brak jest dowodów na to, iż taka sytuacja miała miejsce;

2. W zakresie czynu zarzuconego oskarżonemu w pkt. II aktu oskarżenia:

Orzeczenie rażąco niewspółmiernie surowej kary 3 lat pozbawienia wolności, przy wymiarze której sąd dostrzegł wprawdzie występujące w sprawie okoliczności zmniejszające winę w postaci przyznania się oskarżonego do popełnienia czynu, ale powyższych okoliczności nie uwzględnił w należyty sposób i nie nadał im właściwego znaczenia przy jednoczesnym pominięciu okoliczności łagodzących takich jak współpraca oskarżonego z organami ścigania w zakresie ujawnienia szczegółowych okoliczności popełnienia zarzucanego mu czynu oraz wyrażenie przez oskarżonego skruchy, sytuacji rodzinnej i opiekuńczej, przy równoczesnym zaliczeniu do okoliczności obciążających uprzedniej karalności i jako taka nie może być traktowana dodatkowo jako okoliczność wpływająca na wymiar kary, a zatem poprawne uwzględnienie występujących w sprawie okoliczności łagodzących i obciążających oraz nadanie im odpowiedniego znaczenia winno skutkować orzeczeniem wobec oskarżonego łagodniejszej kary pozbawienia wolności;

3. W zakresie czynu zarzuconego oskarżonemu w pkt. III aktu oskarżenia:

- obraza art. 7 kpk mająca wpływ na treść orzeczenia poprzez bezpodstawne uznanie za wiarygodne zeznań świadka S. B., w sytuacji, gdy świadek wielokrotnie odmiennie zeznawał co do tego samego zdarzenia, a co za tym idzie treść jego zeznań jest sprzeczna miedzy sobą i poddaje pod wątpliwość rzeczywisty przebieg zdarzenia, jak i osób biorących w nim udział,

- obraza art. 410 kpk, która miała wpływ na treść orzeczenia, poprzez bezpodstawne pominięcie okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, iż na torebce strunowej, w której jak zeznaje świadek M. M. (1) miał mu przekazać narkotyki i która to torebka została zabezpieczona przez policję następnego dnia rano u świadka, i z której to torebki zostały pobrane wymazy i ślady daktyloskopijne, nie ujawniono odcisków palców M. M. (1), ani żadnych innych śladów mówiących o jakimkolwiek kontakcie M. M. (1) z tym pakunkiem, co wyklucza tezę, jakoby to oskarżony miał przekazać świadkowi narkotyk,

- obraza art. 170 § 1 pkt 2 kpk poprzez bezpodstawne oddalenie wniosku dowodowego o przesłuchanie K. D., w sytuacji, gdy K. D. miał być uczestnikiem zdarzenia a jednocześnie wobec faktu, iż takie zdarzenie miało mieć miejsce, przesłuchanie tegoż świadka zmierzało do ustalenia rzeczywistego przebiegu zdarzenia,

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, że oskarżony miał uczestniczyć w obrocie znaczną ilością środków odurzających w postaci 50 gram heroiny, które miał zbyć S. B., w sytuacji gdy brak jest na to dowodów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

1. Sąd Okręgowy nie uchybił regułom prawa procesowego dokonując oceny zeznań świadka E. S. i wyjaśnień oskarżonego na okoliczność posiadania przez M. M. (1) 543 gr heroiny, a zatem czynu ujętego w zarzucie I aktu oskarżenia. Wbrew ocenie obrońcy, zeznania świadka są w tym zakresie spójne i konsekwentne, nadto nie są dowodem osamotnionym skoro znajdują wsparcie w wyjaśnieniach oskarżonego.

W świetle całokształtu okoliczności sprawy za bezsporną uznać należy okoliczność, że M. M. (1) i E. S. w czasie ujętym w zarzutach byli osobami zaangażowanymi w obrót narkotykami. Choć oskarżony nie był konsekwentny w zakresie postawy procesowej wobec zarzuconych mu przestępstw, to jednak swojego związku z przestępczością narkotykową nie negował. Wyjaśnił chociażby, że E. S. poznał za pośrednictwem jego żony i miało to miejsce w okolicznościach, gdy świadek chciał wejść z narkotykami na U. (k. 201, t. VIII). Wyjaśnienia oskarżonego w tym przedmiocie są zgodne z zeznaniami świadka. E. S. wskazał bowiem, że na początku 2009r, po opuszczeniu aresztu, spotkał brata oskarżonego G. M. (1), który powiedział, że ma tylko jedną osobę do handlu i jest to jego brat M. M. (1) ps. (...). Powiedział, że można tam (tj. w U.) handlować, bo rozmawiał z chłopakami z O.. W zamian za załatwienie ludzi powiedział, że byłbym wzięty do równej działki ze sprzedaży narkotyków, czyli ja, G. M. (2) (…). Zgodził się handlować (…) ps. (...), czyli brat G. (k. 139, t. I; k. 294, t. IX). Świadek zeznał także, że oskarżony wziął łącznie nie mniej niż 500 gram heroiny, a dodatkowe 50 gr, pochodzące z innego źródła, w czerwcu 2010r. (k. 140, przepisany protokół k. 403 t. IIIb; k. 295 t. II sądowy). Uwzględniając taką treść zeznań, stanowisko obrońcy, by relacja E. S. była lakoniczna, niekonsekwentna, pozbawiona szczegółów i wewnętrznie sprzeczna jest chybione, jako sprzeczne treścią dowodu.

Stanowisko samego oskarżonego co do I. zarzutu nie było konsekwentne, jednak ostatecznie przyznał się do posiadania heroiny, wskazując nawet, że po czerwcu 2009r. mogłem wziąć od nich nawet z 1,5 kg heroiny (k. 901, t. IIId, k. 206).

W omówionych okolicznościach, próby kwestionowania przez obrońcę wartości podstawy dowodowej wyroku w zakresie czynu z art. 62 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005r. nie mogą być skuteczne. Samo to, że oskarżony sam zażywał narkotyki, wobec przedmiotu postępowania nie stanowi okoliczności nadzwyczajnej, a tym bardziej wykluczającej jego winę.

Tym samym, zarzuty apelacji, by rozstrzygając co do tego czynu, Sąd dopuścił się obrazy art. 7 kpk i art. 410 kpk, a w konsekwencji poczynił błędne ustalenia faktyczne, są bezzasadne.

2. Nie znajduje uzasadnienia stanowisko obrońcy, by kara orzeczona wobec oskarżonego za przestępstwo z pkt. II, a zatem udział w obrocie 2 kg amfetaminy kwalifikowany z art. 56 ust. 3 ustawy, była karą rażąco surową w rozumieniu art. 438 pkt 4 kpk. Rażąca niewspółmierność, o której mowa w powołanym przepisie zachodzi tylko wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można było przyjąć, iż zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd pierwszej instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo Sądu Najwyższego (tak SN m.in. w wyroku z dnia 22 października 2007r., SNO 75/07, LEX nr 569073). Oceniając całokształt tych okoliczności, które Sąd uwzględnił rozstrzygając w zakresie kary, nie sposób przyjąć, by sytuacja taka zachodziła wobec oskarżonego. Lektura uzasadnienia wyroku wskazuje, że Sąd miał na uwadze zasadnicze okoliczności przedmiotowe i podmiotowe oraz właściwie je ocenił w kontekście dyrektyw wymiaru kary wskazanych w art. 53 § 1 i § 2 kk. Sąd dostrzegł, w szczególności, znaczny stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu. Jego istota wynika przede wszystkim z rodzaju (amfetamina) i ilości (ok. 20.000 działek handlowych) substancji będącej przedmiotem obrotu. Trudno także zignorować społeczne skutki narkomanii godzące w zdrowie zazwyczaj młodych ludzi znajdujących się na początku swojej drogi życiowej. Oskarżony jest nadto sprawcą wielokrotnie karanym (k. 1194-1198, t. XIII). Przypisane oskarżonemu przestępstwo, w stanie prawnym przyjętym przez Sąd, zagrożone było karą pozbawienia wolności do lat 10. W takich okolicznościach, kara 3 lat pozbawienia wolności, a zatem wymierzona na poziomie poniżej progu 1/3 ustawowego zagrożenia, w żadnej mierze nie może być uznana za sankcję nazbyt surową, tym bardziej surową w takim stopniu, o jakim stanowi art. 438 pkt 4 kpk. Stopień wykorzystania sankcji jest przy tym podstawową miarą surowości kary. Przyznanie się do czynu, akcentowane przez obrońcę, jest okolicznością przemawiającą na korzyść oskarżonego, jednak nie w takim stopniu, by orzeczoną wobec niego karę ukształtować korzystniej, aniżeli wynika to z wyroku. Okoliczność ta nie równoważy bowiem przywołanych elementów obciążających w stopniu większym, od przyjętego przez Sąd przy kształtowaniu sankcji za przestępstwo z art. 56 ust. 3 ustawy.

Sąd Apelacyjny nie podziela także stanowiska obrońcy, by postawa procesowa oskarżonego przemawiała za złagodzeniem kary. Zważywszy na to, że oskarżony przyznawał się do czynów, następnie swoje wyjaśnienia w całości, bądź w części odwoływał, a zasadniczą podstawę jego oskarżenia stanowiły zeznania świadków, nieuzasadnione jest oczekiwanie swoistego wynagrodzenia oskarżonego za współpracę z organami ścigania. Jeżeli, zgodnie z deklaracjami oskarżonego, w ramach innych pozostających w toku postepowań, rzeczywiście składa zeznania obciążające inne osoby, to w tamtych postepowaniach otwarta pozostaje kwestia odpowiedniego ukształtowania wobec niego kary, w przypadku, gdy dojdzie do skazania.

3. Sąd Apelacyjny w części podzielił zastrzeżenia obrońcy skierowane wobec rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego co do czynu z pkt. III aktu oskarżenia, a zatem udziału oskarżonego w obrocie 50 gr. heroiny, którą oskarżony miał zbyć S. B.. Materiał dowodowy zgromadzony na poparcie tego zarzutu nie daje podstaw do sformułowania tak jednoznacznych wniosków, jak wynika z uzasadnienia wyroku.

W zakresie tego zarzutu oskarżonego obciążają zeznania świadka S. B..

Sam oskarżony wielokrotnie przesłuchiwany na okoliczność czynu z pkt. III konsekwentnie negował, by miał on miejsce (k. 202 t. VIII; k. 563 t. IIIb, k. 205 t. VIII; k. 942 t. IIId, k. 206 t. VIII). W toku tego przesłuchania, gdy przyznał się do wszystkich czynów wnosząc o dobrowolne poddanie się karze, podał jednocześnie, że B. powiedział, że heroinę przekazałem mu w (...) na (...). Ja tego nie pamiętam (k. 810, t. IIId, k. 206).

Z zeznań S. B. wynika natomiast, że w ujętej w zarzucie transakcji miał pośredniczyć K. D. ps. (...). W toku pierwszego przesłuchania świadek podał, że po umówieniu transakcji przez ps. (...), oskarżony, którego znał, przywiózł mu heroinę i przekazał w komis (k. 442). Podczas kolejnego przesłuchania wskazał, że telefonicznie skontaktował się z ps. (...) po to, by umówił go z oskarżonym. K. D. zgodził się i we trzech spotkali się w barze chińskim, przy czym ps. (...) za chwilę wyszedł. Po tym świadek miał omówić z oskarżonym warunki sprzedaży i tego samego dnia, wieczorem, pod barem chińskim miało dojść do przekazania heroiny (k. 454). Na rozprawie świadek zeznał natomiast, że objęte zarzutem 50 gr heroiny kupił od K. D., który mówił, że wziął ją od M. (k. 612). Świadek zaprzeczył, by kiedykolwiek nabywał heroinę osobiście od oskarżonego, a to, że heroina, którą wówczas nabył pochodzi od oskarżonego, powiedział mu K. D..

To dość szczegółowe przytoczenie treści dowodu, który stanowi podstawę III. zarzutu oskarżenia służy wykazaniu, że nie ma on tak jednoznacznej wymowy, jak przyjął Sąd Okręgowy. Zachowania penalizowane ustawą z 27 lipca 2005r. mają miejsce w gronie osób w proceder taki zaangażowanych zatem, co do zasady, nie są dostrzegalne dla osób postronnych. Często, z uwagi na bardzo ograniczony krąg uczestników takich transakcji, nie ma żadnych możliwości weryfikacji ich twierdzeń. W sprawie rozpoznawanej sytuacja kształtuje się jednak inaczej, skoro zgodnie z zeznaniami S. B., pośrednikiem przy transakcji z oskarżonym, bądź w części jej uczestnikiem, był K. D.. Nie ulega zatem wątpliwości, że przy takiej podstawie oskarżenia niezbędne było przesłuchanie w/w na te okoliczności, które wskazuje S. B., po to, by zweryfikować, czy i która wersja zdarzeń znajduje potwierdzenia w jego zeznaniach.

Nieuprawnione jest jednocześnie stanowisko obrońcy, by materiał dowodowy w jego aktualnym stanie stanowił podstawę do uniewinnienia oskarżonego od zarzutu III.

Sąd Apelacyjny podjął działania zmierzające do przesłuchania K. D., jednak przez okres prawie trzech lat, z różnych przyczyn, okazały się one nieskuteczne. Aktualnie przesłuchanie świadka w zwykłym trybie nie jest możliwe z uwagi na to, że został wydany do Niemiec. W efekcie, oskarżony od ponad 3 lat pozostawał w stanie oskarżenia, z perspektywą wykonania kary 5 lat pozbawienia wolności. Co przy tym istotne, z powodu podjęcia czynności w celu przesłuchania K. D., sprawa oskarżonego w 2021r. na etapie postępowania apelacyjnego została wyłączona do odrębnego rozpoznania ze sprawy, która dotyczyła 5 oskarżonych. Co do pozostałych osób wyrok jest prawomocny od 7 grudnia 2021r, ponad rok temu został poddany kontroli kasacyjnej. Taki stan rzeczy, przy braku przeszkód do zakończenia postępowania w zakresie pozostałych zarzutów oskarżonego, narusza prawo oskarżonego do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki.

Jednocześnie w zakresie czynu, co do którego wyrok został uchylony, a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania zachodzą warunki określone w art. 437 § 2 zd. 2 kpk. Materiał dowodowy w tym zakresie stanowią bowiem wyjaśnienia oskarżonego i zeznania S. B., pozostałe dowody nie dotyczą tego zarzutu. Wobec niekonsekwencji zeznań świadka i postawy procesowej nieprzyznającego się do czynu oskarżonego, jako niezbędne uznać należy przesłuchanie K. D., która to okoliczność, z dużą dozą prawdopodobieństwa, wygeneruje potrzebę konfrontacji świadków. Tym samym, w zakresie, w jakim sprawa została uchylona do ponownego rozpoznania, zachodzi konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości. Sąd I instancji, uwzględniając miejsce pobytu świadka i zakres niezbędnych do wykonania czynności oceni możliwość przesłuchania w/w, ewentualnie wykonania innych czynności z jego udziałem, w ramach wideokonferencji.

Wniosek

Uniewinnienie oskarżonego od czynu zarzuconego mu w pkt. I.

Orzeczenie za czyn z pkt. II kary pozbawienia wolności w wymiarze roku.

Uniewinnienie oskarżonego od czynu zarzuconego w pkt. III.

☒ niezasadny

☒ niezasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski niezasadne z przyczyn omówionych przy ocenie zarzutów.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-----------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Rozstrzygnięcie o winie i karach jednostkowych co do przestępstw z pkt. I i II.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezzasadność zarzutów apelacyjnych.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1- uchylenie orzeczenia o karach łącznych pozbawienia wolności i grzywny z pkt 8;

Zwięźle o powodach zmiany

Uchylenie wyroku co do czynu z pkt. III obligowało do nowego orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

----------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

--------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Konieczność uzupełnienia postępowania dowodowego w zakresie czynu z pkt. III przez przesłuchanie K. D. w celu weryfikacji zeznań świadka S. B. i wyjaśnień oskarżonego. Zakres czynności dowodowych wymaga przeprowadzenia no nowo przewodu w całości.

Sąd Apelacyjny przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Otwocku stosownie do treści art. 24 kpk i art. 31 § 1 kpk.

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

----------------------------------------------

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Przesłuchanie K. D. i kompleksowa ocena dowodów w oparciu o kryteria art. 7 kpk.

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd, na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk, kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonego w pkt. 1. i 3. zaskarżonego wyroku połączył i orzekł karę łączną 3 (trzech) lat i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 63 § 1 kk, na poczet łącznej kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 6 marca 2014r. do dnia 5 września 2014r. i od dnia 22 czerwca 2016r. do dnia 27 października 2016r;

Sąd Apelacyjny uznał, że z uwagi na podobieństwo obu czynów, nieodległą przestrzeń czasową pomiędzy nimi, a jednocześnie okoliczność, że od daty ich popełnienia upłynęło ponad 12 lat, uzasadnione jest ukształtowanie wobec oskarżonego kary łącznej na zasadzie asperacji zbliżonej do absorpcji.

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. M. (2) – Kancelaria Adwokacka w W., kwotę 2.066,40 zł (dwa tysiące sześćdziesiąt sześć złotych czterdzieści groszy), obejmującą 23% VAT, z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu apelacyjnym. Ustalając wysokość wynagrodzenia na podstawie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2023.1964), sąd uznał, że różnicowanie wynagrodzeń obrońców poprzez znaczne zaniżenie stawek przysługujących za obronę z urzędu w stosunku do tych, które są należne za obronę z wyboru, nie znajduje uzasadnienia w demokratycznym państwie prawa naruszając konstytucyjną zasadę równości wobec prawa (art. 32 ust. 1 Konstytucji RP).

Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych postępowania apelacyjnego przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa uznając, że wobec wyniku postepowania apelacyjnego przemawiają za tym względy słusznościowe.

7.  PODPIS

SSA Dorota Tyrała SSA Ewa Gregajtys SSA Rafał Kaniok

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1.

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina i kara.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

zmiana